Er ekki ljótt að ljúga??

 

Í svona opinberum yfirlýsingum.

"„Hlutaðeig­andi ákvæði í þriðja orkupakka Evr­ópu­sam­bands­ins hafa á eng­an hátt áhrif á full­veldi EFTA-ríkj­anna yfir orku­auðlind­um sín­um eða á vald þeirra til þess að ákveða sjálf hvernig þau eru nýtt og þeim stýrt,“ seg­ir í yf­ir­lýs­ing­unni.".

 

Orkutilskipanir Evrópusambandsins miðast allar við orkan sé markaðsvara sem er seld hindrunarlaust á samkeppnismarkaði, sameiginlegum fyrir allt evrópska efnahagssvæðið.

Ef EFTA ríkin hlýða þessu í einu og öllu þá geta þau talið sér í trú um að þau hafi fullt forræði yfir nýtingunni og stýringunni, en regluveldi Evrópusambandsins gefur línurnar þar á meðal að eignarhald hindri ekki samkeppni.

Í þessu samhengi er fróðlegt að skoða þessa frétt frá Reuter, en innihald hennar má lesa víða í fjölmiðlum.

"(Reuters) - France has made proposals to the European Commission which could accede to long-standing demands by the EU's executive for France to privatise its hydro power concessions mostly operated by state-controlled utility EDF (EDF.PA), CGT union said Wednesday. The mines and energy branch of the hard left CGT, said in a statement that it had learned of the proposals following a meeting on Wednesday between unions and the French prime minister's office. The CGT said the government had secretly made proposals to Brussels without discussing them, primarily with workers who would be impacted by the privatisation plans. "These proposals would accelerate the privatisation of dams," CGT said in the statement, adding that the method was incoherent and could greatly limit ways existing operators could keep running their hydraulic works. The French government declined to comment.".

Evrópusambandið hefur lengi þrýst á einkavæðingu og eftir því sem regluverkið er hert þá er erfiðara að standa gegn henni, og jafnvel næst öflugasta ríki Evrópusambandsins gefst upp fyrir því.

Fyrr í vetur bárust fréttir af því að meira að segja Þýskaland var knúið til að gefa eftir vald sitt til stjórna hvert gas frá Rússlandi yrði selt, þeir gátu ekki lokað fyrir pípurnar við landamæri sín. 

 

Og þó orkupakki 3 fjalli um hindrunarlaus orkuviðskipti milli landa þá kemur orkupakki 4, síðan orkupakki 5 og svo framvegis, og í hvert skipti eru krumlur hins yfirþjóðlega regluversk hert þar til að lokum að ekkert stendur eftir af sjálfforræði EES landanna yfir orkuauðlindum sínum.

Á bloggi Bjarna Jónssonar má lesa að í orkupakka 4 sé fyrirhugað að "að stofna skuli til Svæðisstjórnstöðva, SSS (Regional Operation Centres, ROC), til álagsstýringar og öryggisútreikninga á flutningskerfinu.".  Síðan vitnar hann í minnisblað frá Statnet þar sem reiknað er með að regluverkið niðurjöfri alla stýringu út frá hagsmunum hins samevrópska orkumarkaðar.

 

Þetta vita menn allt saman en kjósa að smækka umsögn sína við einn pakkann af mörgum vitandi að hann fjallar ekki um neytendavernd eða aukið gagnsæi þó einhver ákvæði þar um fljóti með, heldur um tengingu milli landa og stjórnun þeirra.

En það er bara síðasta púslið til að láta meint hrekklaus ríki samþykkja, svo er þumalskrúfan hert í næstu orkupökkum.  Og það eina sem er öruggt, þó ekki sé hægt að hengja það nákvæmlega á orkupakka 3, að EES löndin munu ekki hafa full yfirráð yfir nýtingu og stýringu, spurningin hvort þau hafi einhver?

 

Í þessu tilviki er hálfsannleikurinn hugsaður til að blekkja en varla er hægt að tala um blekkingu þegar þessi fullyrðing er lesin;

"Þá er ít­rekað að ef yrði af sam­teng­ingu raf­orku­kerf­anna á milli landa, þá væri það Eft­ir­lits­stofn­un EFTA sem úr­sk­urðaði um ágrein­ings­mál en ekki ACER, sam­starfs­stofn­un eft­ir­litsaðila á orku­markaði.".

Um þetta má hafa mörg orð, en Stefán Már og Friðrik Hirst afhjúpuðu þessa blekkingu stjórnmálamanna í lagaáliti sínu;

 

"Umfjöllun kaflans miðast við að ESA fari með vald til að taka ákvarðanir á grundvelli reglugerðar nr. 713/2009, þ.e. gagnvart EES/EFTA-ríkjunum, sbr. ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar frá 5. maí 2017. Þrátt fyrir að valdið sé þannig formlega hjá ESA er ljóst að ACER mun hafa mikið að segja um efni ákvarðana sem ESA tekur á grundvelli reglugerðarinnar, enda semur ACER drög að ákvörðunum og leggur þau fyrir ESA. Það má því velta fyrir sér hvort ákvörðunarvaldið sé í raun hjá ACER57 og að hlutverk ESA sé aðallega formlegs eðlis í því skyni að fyrirkomulag reglugerðarinnar samræmist betur tveggja stoða kerfinu. Færa má rök fyrir því að í raun sé ákvörðunarvaldið að hluta til framselt stofnun sem heyrir undir Evrópusambandið og stendur utan EFTA-stoðarinnar, þ.e. ACER.".

 

ESA stimplar ákvarðanir ACER, hefur ekkert með þær að segja nema stofnunin má drekka kaffi með þeim er þeir eru stilltir.

Þetta er blekkingarleið til að hægt sé að tala um tveggja stoða kerfi, en vald ACER er algjört.

Að halda öðru fram er klár lygi.

 

Það eina jákvæða við þetta blekkingarplagg að loksins er íslenskur ráðherra tilbúinn að játa að orkupakkinn fjalli um "stór hluti ákvæða þriðja orkupakk­ans, þ.e. þau sem varða viðskipti og grunn­virki fyr­ir raf­orku yfir landa­mæri" þó fullyrt sé að slíkt eigi ekki við um Ísland því enginn er sæstrengurinn.

Einhver hefði nú spurt þeirrar saklausu spurningar að fyrst að svo sé, af hverju er þessi hluti tilskipunarinnar sé ekki felldur niður og málið er dautt en auðvitað er svo ekki því markmið Evrópusambandsins með þessari tilskipun er að tengja saman ríki.

Öll ríki, þar á meðal Ísland.

Annars væri það jú ekki að semja þessar reglur.

 

Og engin pólitísk yfirlýsing hefur lagalegt gildi þegar hún stangast á við skýrar reglur tilskipunarinnar.

Enda geta menn ímyndað sér hvernig dómarar gætu dæmt ef þeir ættu ekki að fara eftir lagatexta, heldur að fylgjast með öllu sem stjórnmálamenn segja.

Stjórnmálamenn sem virðast fyrir löngu vera búnir að týna niður hæfileikanum að segja þjóðum sínum satt.

Er það síðasta yfirlýsing sem gildir, eða þar síðasta eða hvað er gert þegar þær ganga gegn hvor annarri og svo framvegis?

 

Þetta er ómerkilegt í alla staði.

Öllum sem koma að málinu til minnkunar.

Ekki bara Guðlaugi Þór eða ríkisstjórn Íslands.

 

Núna skilur maður betur upplausnina sem er í stjórnmálum Evrópu.

Vantraustið og uppgang flokka sem ganga gegn kerfinu og hinni samevrópsku hugsjón.

Fólk er búið að fá uppí kok af hálfsannleikanum, blekkingunum, skrifræðinu og þeirri firringu að upplifa að öll völd séu komin í hendur á andlitslausum skriffinnum og að baki þeim glittir í gíruga fjármálamenn og stórfyrirtæki.

 

Nái Alþingi ekki lendingu í þessu máli sem þjóðin er sátt við, þá er hætt við að æluna reki líka upp í fjörur landsins.

Að fjörbrot hefðbundinna flokka í Evrópu verði líka raunin hér innan ekki svo langs tíma.

 

Stjórnmálastéttin seldi þjóð sína í ICEsave.

Við héldum að það væri tilfallandi.

En svo er ekki.

Og hvað höfum við þá að gera við slíkt fólk??

 

Sú spurning er víða á vörum þessa dagana.

Og henni verður svarað.

 

Með sátt við þjóð eða illindum svikanna.

Aðeins þar er efinn.

Kveðja að austan.

Ákvæðin sögð þýðingarlaus án sæstrengs

Eng­ar efn­is­leg­ar ástæður í þriðja orkupakk­an­um.

 

Fyr­ir okk­ur að nota neit­un­ina núna segir formaður utanríkismálanefndar.

 

Brot á stjórnarskrá, yfirþjóðlegt vald Evrópusambandsins yfir orkuauðlindum þjóðarinnar, markaðsvæðing orkunnar og sala hennar á Evrópskum samkeppnismarkaði eru ekki efnislegar ástæður af hennar mati.

Hún viðurkennir vissulega að þetta er það sem gerist þegar orkupakkinn er samþykktur, en hún ætlar að fá staðfestingu hjá EFTA ríkjum að þau viti að Ísland sé eyja.  Eða eins og hún segir í fréttinni;

"... í henni fel­ast árétt­un á sam­eig­in­leg­um þjóðarrétt­ar­leg­um skiln­ingi á sér­stöðu Íslands í orku­mál­um, sem aft­ur felst í því að Ísland er eyja, án teng­ing­ar við aðra raf­orku­markaði. Sá skiln­ing­ur seg­ir Áslaug að liggi þegar fyr­ir á milli eft­ir­lits­mála­stjóra ESB og ut­an­rík­is­ráðherra Íslands og að með vænt­an­legri álykt­un EFTA sé hann enn frek­ar meitlaður í stein.".

 

Á þessu er einn smáhængur, þetta kemur hvergi fram í tilskipuninni og  fyrirtæki á markaði starfa eftir innihaldi tilskipunarinnar en ekki eftir pöntuðu áliti sem er hugsað til að róa, það er hjálpa lífróður stjórnmálastéttarinnar sem er komin upp að vegg í þessu máli.

Þegar villandi málflutningur hennar var endanlega afhjúpaður í vikunni með snöfurmannlegu lagaáliti Stefáns Más Stefánssonar prófessors og Friðriks Hirst lögmanns, þá var bleik svo brugðið að náð var í jólasveininn og hann beðinn um að segja krökkunum sem ætla að selja landið, sögur til að róa taugarnar.

 

Þær sögur urðu til þess að fyrrum formaður flokksins skrifaði harðorðasta leiðara sinn í manna minnum þar sem hann segir meðal annars;

"Og ef marka má orð Baudenbachers er Íslandi í raun pólitískt skylt að samþykkja allt það sem Norðmönnum og ESB dettur í hug að bera á borð, hvað sem EES-samningurinn sjálfur segir. Lögin skipta þá engu. Ætla þingmenn að láta þvinga sig til samþykkis við þriðja orkupakkann á þessum forsendum? Gefa þeir ekkert fyrir sjálfstæði Íslands og fullveldi? Þá hljóta margir að spyrja til hvers hafi verið barist.".

Og öldungur flokksins, Styrmir Gunnarsson segir af sama tilefni;

"Það er langt gengið, þegar íslenzka utanríkisráðuneytið kallar eftir hótunum erlendis frá um hvað kunni að gerast hafni Alþingi orkupakka 3. Hér skal fullyrt að frá því að lýðveldi var stofnað á Íslandi hefur slíkt aldrei gerzt fyrr. Hverra hagsmuna er verið að gæta með slíkum vinnubrögðum?".

Þetta er það sem ritari flokksins kallar að "að inn­an­flokkságrein­ing­inn sem hef­ur verið uppi um orkupakk­ann í Sjálf­stæðis­flokk­in­um hafi lygnt nokkuð".

Og væntanlega verður blankalogn eftir afskipti hinna EFTA ríkjanna, eða þannig.

 

Hvað er að þessu fólki?

Hvaða barnaskapur er þetta?

Ef fyrirvarar eiga að halda, þá þarf að semja um þá upphaflega, eða eins og Stefán og Friðrik segja;

"Þá séu eng­in ákvæði í EES-samn­ingn­um sem gefa ís­lensk­um stjórn­völd­um fyr­ir­vara um að inn­leiða ákveðin atriði samn­ings­ins, eins og ríki ESB hafa. Það myndi þarfn­ast yf­ir­legu að semja laga­leg­an fyr­ir­fara um ákvæði þriðja orkupakk­ans.".

Þetta er kjarni málsins og ekki hægt að ljúga sig framhjá honum.

Sama hvað margir sótraftar eru dregnir á flot, sama hvað margir af þeim eru fjárfestar.

 

En það eru góð tíðindi að aðilar hinnar sameiginlegu EES nefndar skilji sérstöðu Íslands og því er lag að fresta málinu fram á haust, og ná sáttum við þjóðina með varanlegum undanþágum sem halda, jafnvel þó til lagningar sæstrengs komi.

Og fréttin í þessari frétt er, ekki barnaskapurinn því hann er faktur, heldur að núna skuli stjórnarliði loksins ljá máls á að hægt sé að vísa málinu aftur til sameiginlegu EES nefndarinnar án þess að himinn og jörð farist.

Það góða má þó þakka sögum jólasveinsins, að krakkarnir áttuðu sig loksins á kjarna málsins.

 

Sem er að EES samningurinn er virkur, hann er gagnkvæmur og hann inniheldur leiðir fyrir einstök aðildarríki hans til að ná sáttum um atriði reglugerða Evrópusambandsins sem þau telja sig ekki geta innleitt.

Og fyrst það á að festa það á blað að Ísland sé eyja, ótengt hinum samevrópska orkumarkaði, þá ætti það að vera lítill hængur að fá það staðfest í lagatexta sem heldur.

Lausn sem hefur allan tíman blasað við.

 

Þannig næst sátt.

Sátt um orkuna, sátt um EES samninginn.

 

Og stjórnmálastéttin hættir að vera skoffín umræðunnar.

Kveðja að austan.

 

Önnur umræða í næstu viku ekki útilokuð

Skaðabótaskylda er fantasía.

 

Segir góðlátlegi maðurinn með gráa skeggið.

Þýðir þetta sem sagt að fjármálaráðuneyti geti sent Ferskum kjötvörum fantasíu peninga til að greiða skaðabæturnar sem fyrirtækinu voru dæmdar vegna þess að ESA/EFTA dómurinn taldi skýr íslensk lög um sjúkdómavarnir og lýðheilsu vera markaðshindrun??

Það var ekki ESB sem kærði, það var einkaaðili.

 

Og það eru einkaaðilar að undirbúa sæstreng til landsins, fyrir utan Landsvirkjun og Landsnet.

Þessir einkaaðilar eru þegar búnir að kaupa hlut í HS Orku, og þeir munu sækja sinn rétt.

Eða er góðlátlegi maðurinn að halda því fram að þetta séu skátafélög í góðgerðastarfsemi??

 

Tilgangur laganna er að tryggja hindrunarlaust flæði orku yfir landamæri, og Ísland verður ekki undanskilin eftir að það hefur samþykkt reglur þar um.

Að halda öðru fram, án þess að sýna fram á dæmi um hvernig einstök aðildarríki evrópska efnahagssvæðisins hafi komist upp með einhliða fyrirvara, er ekki fræðimennska, heldur bullfræði.

Og það er sorglegt að skattpeningum þjóðarinnar sé sóað í slíka hluti.

 

Lærðu menn ekkert af ICEsave deilunni þegar ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttir fékk mann, mæltan á útlensku, í fínum jakkafötum, til að segja okkur að við yrðum að semja því við myndum tapa dómsmáli fyrir EFTA dóminum.

Sem gat alveg verið rétt, ef fyrir því áliti hefðu verið færð rök, ekki álit.

Af hverju þarf að endurtaka þessa vitleysu??

 

Síðan má spyrja, af hverju þolir innihald orkupakka 3 ekki umræðu á sínum forsendum??

Hann er um ákveðna hluti, sem hafa ákveðnar afleiðingar.

Sem hafa kosti og galla.

 

Það er stutt síðan að einhver prófessor emeritus kom fram í Silfrinu og sagði að við hefðum allan hag af því selja raforkuna á evrópskum samkeppnismarkaði, og hvatti til þess að lagður yrði sæstrengur hið fyrsta.

Færði fyrir því rök, rök sem hægt er að leggja mat á og ræða.

Hann laug ekki, hann blekkti ekki.

 

Hvernig væri að stjórnvöld myndu prófa slíkt hið sama.

Orkupakkinn getur ekki verið það slæmur að ekki megi ræða hann á eigin forsendum.

Víti ríkisstjórnar Jóhönnu er til að varast, ekki til að endurtaka.

 

Höfum það í huga.

Kveðja að austan.

Skaðabótaskylda eintóm fantasía

Jæja, þá eru sótraftarnir dregnir á flot.

 

Reyndar látið ósagt hver er taxtinn hjá mönnum í praxís fyrir keypt álít.

Því þessum fyrri forseti EFTA dómsins er ekki fræðimaður sem slíkur, heldur selur ráðgjöf sína hæstbjóðanda.

Og hver trúir því í eina einustu sekúndu að Guðlaugur Þór biðji um hlutlaust fræðilegt álít.

Sá hinn sami gefi sig fram, svoleiðis fólk er rannsakað í mannfræðideild Háskóla Íslands.

 

Fyrirsögnin vísar samt í ekki í persónu þessa manns, hann er örugglega alveg ágætis náungi.

Hún vísar í sömu vinnubrögð og ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttir ástundaði í aðdraganda ICEsave þjóðaratkvæðisins, og naut til þess stuðnings úr Valhöll þegar sú seinni var undir.

Alls konar menn, með allskonar fullyrðingar, sem reyndar allar höfðu sömu niðurstöðu, en forsendur oft ólíkar, og allar áttu það sameiginlegt að hvergi var minnst á taxtann.

Hvað kostar eitt stykki álit með fyrirframgefinni niðurstöðu verkkaupandans??

 

Það er hollt að rifja þetta upp því líkindin eru óhugnanleg.

Gegn skýru lagaáliti helsta sérfræðings þjóðarinnar í Evrópurétti, sem var rökstutt með tilvísan í lagatexta og dóma, komu álit og skoðanir þar sem var fullyrt, án þess að vísa í nokkur rök eða lög hvað þá dómafordæmi, en niðurstöðurnar slegnar upp í stærsta letri fyrirsagnanna.

Sem er náttúrulega einkenni á keyptum áróðri.

Og þegar fólk lét sér ekki segjast, þá var bætt í.

Dómsdagsspár og hótanir, hver man ekki Kúbu norðursins eða Norður Kóreu einangrunarinnar.

 

Hollt að rifja upp því allir vita hvernig fór.

Blekkingar og rangfærslur urðu ekki réttar þó Jóhanna og Steingrímur borguðu sífellt hærri upphæðir af skattpeningum þjóðarinnar til að fá hin keyptu álit.

Rök Stefáns Más Stefánssonar stóðust, því það er bara svo að það sem er rétt sbr að tveir plúss tveir eru fjórir, er rétt, en hins vegar geta pólitískir dómar dæmt á annan veg.

Við sjáum í dag dæmi þess í Tyrklandi, og Carl Baudenbacher játaði að það væri ekki sjálfgefið að EFTA dómur dæmdi eftir lögum, í raun hrósvert þegar það gerðist.

 

Guðlaugur Þór er í nauðvörn.

Það er eins og það sé farið að hvarfla að honum að Bjarni og Katrín ætli að fórna honum í þennan forarpytt rangfærslna og blekkinga, og þau munu fresta málinu, og reyna að ná sáttum við þjóðina.

Hann í skítnum, en þó huggun að varla verður hann ærulausari fyrir vikið, því slíkt er erfitt í hans tilviki.

 

Þess vegna dregur hann þetta tromp fram, illa duldar hótanir, og ennþá verra að fræðin að baki eru engin.

Gildismat hins keypta breytir ekki lögum, reglum, hvað þá skýrum ákvæðum í milliríkjasamningi.

Það er ekki svo að embættismannakerfi geti selt orkuauðlindir þjóðar, það er alltaf neyðarhemill í öllum samningum gagnvart hinu ófyrirséða.

 

Ísland má og á að virkja þann neyðarhemil þegar grundvallarhagsmunir eru undir.

Því EES samningurinn er gagnkvæmur, skrifaður á lagamáli en ekki þeirri pólitík heimtufrekjunnar sem þessi fyrrum forseti EFTA dómsins lét Guðlaug Þór borga sér fyrir að fullyrða.

Það er bara svo, og bull og kjaftæði fær engu þar um breytt.

 

Enda er ekki tekist á við Stefán Má með rökum.

Á sínum tíma kallaði Jón Baldvin hann sveitalögfræðing, eins og fólk í sveitum sé ekki læst á texta. 

Núna segir almannatengillinn að það eigi að þagga hann, að kaupa þekkt nöfn til að fabúlera um allt annað en innihald EES samningsins.

Svo segir almannatengillinn að litlu börnin eigi að stíga í ræðustól á Alþingi og saka hann um blekkingar og rangfærslur.

 

Það er nú svo.

Samkeppnin við þau Steingrím og Jóhönnu, um hvor málatilbúnaðurinn sé aumari, er hörð, og vart hægt að mæla hvor leggst lægra.

 

En það afsakar samt ekki Morgunblaðið að vitna án þess að vitna um leið í staðreyndir.

Slíkt er alltaf angi af falsfrétt og áróðri.

Í anda Erdogans og þeirra einræðisherra álfunnar sem er gegnir.

 

Já og í anda Ruv.

Lægra er líklegast ekki hægt að leggjast.

 

Vonandi var taxtinn hár.

Kveðja að austan.

Gæti teflt EES-aðildinni í tvísýnu

Hver sinnir barninu??

 

Skattgreiðendur eða Freyja?

Eða má ekki spyrja þessarar spurningar því Freyja er fræg, og er í Flokki góða fólksins?

 

Þessum flokki þarna sem sérhæfir sig í að selja þjóðina erlendu skrifræðisvaldi, styður erlenda fjárkúgara svo skatttekjurnar fari til þeirra í stað þess að sinna til dæmis málefnum fatlaðra.  Að ekki sé minnst á nýjasta óhæfuverkið, að berjast fyrir markaðsvæðingu orkuauðlinda þjóðarinnar.

Ekki að það skipti máli í þessu samhengi, en það er samt alltí lagi að benda á samhengið við kröfuhörkuna, að þjóð sem er í fjötrum fjárkúgara eða þjóðarauðinn í vasa Örfárra, hún sinnir fáu nema því allra brýnasta, eða hefur enginn komið til Grikklands nýlega??

 

Aðalatriðið málsins er samt, hvar fara réttindi eins að skerða réttindi annarra??

Það er ekki svo mörg ár síðan að tekið var viðtöl við konu sem hafði áhyggjur af tveimur fötluðum sonum sínum því þeir fengu ekki inní sambýli fatlaðra sökum þess að eftirspurn var langt umfram framboð.

Og áhyggjur hennar snérust um það að hún var orðin öldruð, og farinn að missa heilsu og óttaðist hvað yrði um þá þegar hennar nyti ekki lengur við.

 

Þessi kona var ekki fræg, ekki í Flokki góða fólksins, og hefði sannarlega orðið eitt af fyrstu fórnarlömbum ICEsave fjárkúgunarinnar hefði hún gengið eftir.  Og hún var örugglega fórnarlamb þess niðurskurðar sem varð í kjölfar fjármálahrunsins þegar reikningur auðmanna var sendur þjóðinni, og þá þar sem höggið yrði sem mest.

Þess vegna fékk hún þetta eina viðtal og gleymdist svo.

 

Hún var sem sagt ekki poppuð upp í fjölmiðlum líkt og þúsundir annarra í hennar sporum.

Enda bað hún ekki um slíkt, hún bað bara um úrræði.

Sem því miður kostar fjármuni.

 

Það má vel vera að líkami fatlaðra kvenna ógni kerfisköllum af öllum kynjum en ég tel málið flóknara en svo.

Það hefur gífurlega áunnist í réttindamálum fatlaðra, ætli maður hafi ekki séð það gleggst hér í heimabyggð minni þegar opnað var hér sambýli fatlaðra, og rekið svo sómi er að.  En þegar maður var krakki, einhvern tímann uppúr miðri síðustu öld, þá fóru öll fötluð börn suður sem ekki var hægt að sinna í heimabyggð.

En þau eru samt á þeim stað að frumþörfum margra er ekki sinnt, og þá verður að spyrja, hvort er mikilvægara að sinna þeim þörfum, eða hefja hana á nýtt svið sem má kalla lúxusbaráttu miðað við allavega það sem áður var.

 

Það er ekkert sjálfgefið í þessu máli, og guð hjálpi mér, sem faðir á gamals aldri, þá skil ég vel þessa þrá að vilja vera foreldri.

Og það er rosalega mikið til af börnum sem vantar ást og umhyggju, og það tækifæri að fá að alast upp við gott atlæti.

Sem ég efa ekki að yrði í þessu tilviki.

 

En þetta snýst ekki um ógn sem stafar af líkama fatlaðra kvenna.

Þetta snýst eiginlega um allt annað en það.

 

En ég skil samt Freyju.

Kveðja að austan.

Mál Freyju fer fyrir Hæstarétt

Umhverfisvænn Sjálfstæðisflokkur endurvinnur áróður.

 

Áróðursdeild Sjálfstæðisflokksins er sparsöm mjög og í stað þess að fá nýjar hugmyndir til að sannfæra þjóðina um gildi þess að afhenda ESB yfirráðin yfir orkuauðlindum þjóðarinnar undirslagorðinu, "orka er vara og á að seljast á samevrópskum samkeppnismarkaði", að þá er gamalt efni frá seinni þjóðaratkvæðagreiðslunni um ICEsave endurunnið.

Nýjasta endurvinnslan er að hóa í nokkra flokksmenn sem óvart gegna líka trúnaðarstörfum fyrir ýmis hagsmunasamtök og biðja þá að lána nafn og mynd undir grein um mikilvægi EES samningsins og þær voðalegu afleiðingar ef þjóðin virði samninginn og láti reyna á þau ákvæði hans um gagnkvæmi.  Að það sé hægt að semja um brýn hagsmunamál og ágreining í stað þess að Alþingi sé móttökustöð og síðan stimplari laga og reglna sem koma frá Brussel.

 

Inngangurinn er næstum því orðréttur frá svipuðum greinum í apríl 2011 þegar samþykki Bjarna á ICEsave 3 var undir;

"EES-samn­ing­ur­inn er eitt stærsta hags­muna­mál ís­lensks at­vinnu­lífs og horn­steinn að bætt­um lífs­kjör­um al­menn­ings. Efna­hags­legt sjálf­stæði þjóðar­inn­ar bygg­ist á viðskiptafrelsi sem er grund­vallað á EES-samn­ingn­um. EES-sam­starfið hef­ur fært Íslend­ing­um mik­inn ábata á liðnum ald­ar­fjórðungi, lífs­kjör hafa batnað og at­vinnu­lífið eflst.".

Falleg orð, en hvað kemur þetta málinu við??

Það stendur ekki til að segja upp samningnum þó þjóðin vilji ekki afsala sér yfirráðum yfir orkuauðlindum sínum.

 

Og það er ekki rök í málinu að vísa í eitthvað sem var, og stendur núna til að breyta, eða eitthvað sem kemur málinu ekkert við.

"Þar seg­ir að EES-sam­starfið nái ekki til nýt­ing­ar auðlinda eins og sjá­ist af því að Norðmenn ákveði sjálf­ir hvernig olíu- og gas­lind­ir þeirra séu nýtt­ar og Finn­ar ákveði hvernig skóg­ar þeirra séu höggn­ir".

Tilskipanir Evrópusambandsins kenndar við orkupakkann fjalla um orku og nýtingu hennar og á hvað hátt sú orka er nýtt.  Þær fókusa á raforkumarkaðinn því það er raforkan sem er send með tengingum milli landa.

Þær eru ekki að fjalla um skógarhögg Finna eða hvernig Norðmenn nýta olíu og gaslindir sínar.  En varðandi það síðarnefnda þá er aðeins tímaspursmál hvenær Evrópusambandið fer að skipta sér af því.

 

Að tengja saman óskylda hluti er þekkt úr áróðri og gengur alveg, sérstaklega í þann hóp Íslendinga sem virðist hafa kynnt sér málið vel, en til þess að það heppnist þarf alltaf vissa fáfræði og grunnhyggni enda bjargaði þessi áróður ekki Bjarna frá álitshnekkinum sem hann varð fyrir þegar hans eigin flokksmenn snérust gegn honum í ICEþjóðaratkvæðinu.

Því fólk er ekki fífl þó almannatenglar selji þá hugmynd grimmt.

 

Vanþekkingin sem kemur fram í greinarstúfnum er sorgleg, en þessu ágæta fólki til betrunar reikna ég með að það hafi ekki lesið hana áður en það varð beiðni Valhallar að lána nafn sitt.  Og almannatenglar eru ekki upp til hópa djúpvitrir eða búa yfir einhverri almennri þekkingu.  Slíkt er jú alltaf heftandi á frasaframleiðsluna.

"Sam­starfið nær hins veg­ar til þess að vör­ur sem eru á markaði þurfa að upp­fylla ákveðnar kröf­ur um ork­u­nýt­ingu og tækni­lega staðla á hverju sviði fyr­ir sig. ".

Örugglega er þetta inní orkupakka 3, en þetta er það sem segir í aðfaraorðum hans;

"Aðildarríkin skulu vinna náið saman og fjarlægja hindranir í vegi viðskipta með raforku og jarðgas yfir landamæri í því skyni að ná fram markmiðum Bandalagsins á sviði orku".

 

Þess má geta að í nýlegri grein í tímaritinu Forbes var fjallað um hvert Evrópusambandið stefndi með orkupökkum sínum, því fleiri eru á leiðinni, og þar er bent á tvennt.

Að Evrópusambandið ætli sér að stjórna orkumarkaðnum og leggja sjálft á skatta til að ná markmiðum sínum í loftslags og umhverfismálum.

Það er hvergi, hvergi, hvergi minnst á að dæmið snúist um staðla eða kröfur um orkunýtingu eins og íslensku vitringarnir halda fram.

 

Það alvarlega í málinu er að viðkomandi einstaklingar skulu fabúlera svona um eitthvað sem þeir hafa ekki haft nennu til að kynna sér, eða er nákvæmlega sama um afleiðingarnar.

Það er skýrt tekið fram í inngangsorðum þingsályktunartillögunnar að raforkuverð muni hækka þegar landið tengist hinum evrópska samkeppnismarkaði, og munum að það er markmið tilskipunarinnar sem er verið að innleiða sbr. hindrunarlaus viðskipti.

 

Hvernig samræmist slíkt hagsmunum umbjóðenda þeirra og þá er ég ekki að vísa í þann sem talar fyrir Samtaka fjármálafyrirtækja.

Vöru Samtök iðnaðarins ekki að leggja áherslu á að verðmætasköpun orkunnar yrði innanlands en hún yrði ekki flutt úr landi óunnin?

Eða hvernig hefur það gagnast ferðaþjónustunni að rafmagnsreikningur á landsbyggðinni hefur hækkað um allt að 40% til sveita en vissulega minna í bæjum í kjölfar orkupakka 1 og 2??

Hvernig getur markaðsvæðing orkunnar á samevrópskum samkeppnismarkaði verið umbjóðendum þeirra til góðs??? 

Það er allavega lágmarkið að útskýra slík öfugmæli.

 

Að lokum þetta.

Það er alltaf klykkt út þegar einhverjir innanlands andmæla því að reglur Evrópusambandsins séu einhliða teknar upp í íslenska löggjöf, að þá er alltaf talað um alþjóðlega samvinnu og frjáls viðskipti.

Er ekki möguleiki að vera þátttakandi í alþjóðlegri samvinnu nema að vera undir boðvaldi ESB.  Taka ríki sem eru ekki hluti af innri markaði Evrópusambandsins sem sagt ekki þátt í alþjóðlegri samvinnu. 

Er til dæmis Sviss EKKI þátttakandi í alþjóðlegri samvinnu og eru hinar ýmsu alþjóðlegar stofnanir sem þar eru með aðalstöðvar bara þar fyrir tilviljun eina saman.

Og eru það lygifréttir þegar er verið að segja frá samvinnu á norðurslóðum þar sem Ísland er núna í forystu.

 

Hvernig geta menn ruglað svona??

Hvað er að þessu fólki??

Ég bara spyr.

 

Af hverju þessi þjónkun, af hverju þessi undirlægjuháttur, af hverju er ístaðið ekki staðið í þágu þeirra sem kusu þá til trúnaðarstarfa??

Er það bara skilyrðið að fá að gegna trúnaðarstöfum?

Að taka hag flokks fram yfir hag þjóðar.

 

Það er eitthvað garúgt í gangi þessa dagana.

Líklegst vegna þess að það er auður í orkunni.

Kveðja að austan.

 

Segja samstarf um orkumál nauðsyn

Endurunnin áróður.

 

Þegar skoðanakannanir sögðu að það stóð tæpt hvort ICEsavesamningur 3 yrði samþykktur í þjóðaratkvæði, þá var því mjög haldið á lofti af stuðningsfólki bresku fjárkúgunarinnar að betur menntaði hluti þjóðarinnar styddi uppgjafarsamninginn.

Og gáfu það góðfúslega í skyn að illa menntað heimskt fólk stæði á móti.

Svo kom dómur um að hinir svokölluðu betur menntuðu höfðu trúað einhliða áróðri og ekki haft dómgreind til að skilja einföldustu staðreyndir, sem er að Not þýðir Ekki.

 

Fréttablaðið keypti skoðanakönnun og þó það sé stórlega hægt að efast um hlutleysi blaðsins og öllu því efni sem frá blaðinu kemur, að þá efar maður ekki að blaðinu er full alvara með framsetningu sinni um að hinir upplýstu styðji orkupakkann.

Því frumleikinn er það fyrsta sem hverfur hjá fólki sem hefur selt sálu sína.

En hvað felst í því að vera upplýstur í þessu máli??

 

Felst það í því að trúa að tilskipun sem fjallar um hindrunarlaus orkuviðskipti milli landamæra sé í raun um neytendavernd og gagnsæi upplýsinga líkt og Áslaug Arna og hennar fólk heldur fram??

Felst það í því að trúa að einhliða fyrirvarar haldi þegar ljóst er að þeir hafa aldrei haldið í öllum dómum sem hafa verið felldir um slík mál á evrópska efnahagssvæðinu?

Felst það í að trúa að ACER, Orkustofnun Evrópu, hafi alls staðar yfirþjóðlegt vald yfir orkumálum ríkja evrópska efnahagssvæðisins nema á Íslandi þó slíkt sé ekki getið í tilskipuninni sem á að innleiða?

Eða felst það í að trúa að markaðsvæðing orkunnar á samevrópskum samkeppnismarkaði þýði óbreytt fyrirkomulag á orkumálum Íslendinga þar sem nýting orkuauðlindarinnar er að mestu leiti í höndunum á almenningsfyrirtækjum?

 

Felst upplýsingagjöfin í að trúa blekkingum og rangfærslum Áslaugar og hennar fólks, eða sá fólk í gegnum þær og vill þessa orkutilskipun á þeim forsendum sem hún er samin, það er hindrunarlaus viðskipti orkunnar milli landamæra á samkeppnismarkaði??

Það síðara er heiðvirð afstaða og í sjálfu sér ekkert um það að segja.

Þá er það bara svo.

 

En stjórnvöld hafa ekki hjálpað fólki að komast að þeirri niðurstöðu því þau hafa logið og blekkt frá fyrsta degi.

Þess vegna er það broslegt að þeir sem slík vinnubrögð ástunda, saki aðra um rangfærslur.

Eða eigum við að ætla að barnaskapurinn sé svo mikill að þau trúi sínum eigin orðum.

 

Það skyldi þó varla vera?

Kveðja að austan.

Mikið fjárhagslegt bakland andstæðinga

Upphaf þess sem koma skal.

 

Aðeins eitt útskýrir að Sjálfstæðisflokkurinn mælist með um 20% fylgi og hún er sú að það er engin samkeppni á hægri væng stjórnmálanna, enginn þjóðlegur íhaldsflokkur sem höfðar til eldra fólks.

Aðrir kjósa ekki Sjálfstæðisflokkinn að óbreyttu, nema þá kannski örfáir pabbakrakkar.

 

Það eru þrír frjálshyggjuflokkar sem berjast um fylgi ungs fólks sem er þannig lynt, Píratar, Samfylkingin og Viðreisn.

Og þessir þrír flokkar eru líka flokkar Evrópusinna.

Viðreisn er síðan flokkur viðskiptaráðs, enda eru viðskiptamógúlar dagsins í dag ekkert fyrir þjóðlega íhaldsstefnu.

 

Þess vegna er það ákaflega óvarlegt hjá Sjálfstæðisflokknum að fara gegn gamla fólkinu með stuðningi sínum við helsta baráttumál Viðreisnar og Samfylkingarinnar, orkupakka 3, því í þeim pakka er ekkert sem gamla fólkinu hugnast.

Foreldrar þessa fólks barðist fyrir lögformlegu sjálfstæði landsins, það hins vegar gerði það sjálfstæði að möguleika með uppbyggingu innviða og atvinnu.  Því sjálfstæði er ekki yfirlýsing, sjálfstæði er aðgerðir, að til staðar sé allt sem geri þjóðir sjálfstæðar.

Orkupakkinn er ógn við alla þessa hugsun, hann færir forræði auðlindar yfir til stofnanna Evrópusambandsins þó formlega beri kvislingurinn innlent nafn, Orkustofnun.  Og hann flytur atvinnu úr landi, atvinnu sem tók áratugi að byggja upp í skjóli ódýrrar innlendrar orku.

 

Og hann stelur eignarhaldinu frá þjóðinni, yfir í vasa fjárfesta.

Það er það sem felst í markaðsvæðingu orkunnar á samevrópskum samkeppnismarkaði.

Að halda öðru fram er í besta falli hrein blekking.

 

Þessi skoðanakönnun var gerð áður en afhjúpað var að þair ráðherrar Sjálfstæðisflokksins sem með málið hafa að gera, þau Guðlaugur Þór og Þórdís Kolbrún, blekktu þegar þau héldu því fram að fræðimönnum bæru saman um einhliða fyrirvara þeirra héldu.

Á fundi utanríkismálanefndar kom skýrt fram að svo er ekki, fræðimenn benda á að um það séu engin þekkt dæmi, en ótal um að einhliða fyrirvarar haldi ekki.

Sem og að vísvitandi er verið að brjóta stjórnarskrána.

 

Vandi Sjálfstæðisflokksins er að gamla fólki fylgist með fréttum, og því er ekki hægt að fela blekkingarnar og rangfærslurnar. 

Það er nefnilega ekki eins og unga fólkið sem veit ekkert í sinn haus, og ætti ekki að hafa kosningarétt fyrr en fyrsta lagi uppúr þrítugt.  Svona miðað við það andvaraleysi þess gagnvart þeim öflum sem ógna efnahagslegu sjálfstæði þjóðarinnar, velmegun hennar og velferð.

Það var fólk sem var komið á miðjan aldur og eldra sem reis uppí ICEsave, og það er líka að rísa upp núna gegn orkutilskipunum Evrópusambandsins.

Og mikið af þessu fólki kýs Sjálfstæðisflokkinn.

 

Í dag berst það innan flokksins við landsölufólkið, en hvað gerir það ef vilji þorrans verður undir vegna þess að flokksforystan er taglhnýtingur Brussel.

Ver hvorki land eða þjóð þegar að er sótt á óbilgjarnan hátt.

Þar er efinn.

 

Ég myndi ekki treysta á efann í sporum formanns flokksins.

Það hlýtur að vera til leið að sætta hin ólíku sjónarmið.

Til dæmis sú sem Stefán Már Stefánsson og Friðrik Hirst benda á;

 

""Þá séu eng­in ákvæði í EES-samn­ingn­um sem gefa ís­lensk­um stjórn­völd­um fyr­ir­vara um að inn­leiða ákveðin atriði samn­ings­ins, eins og ríki ESB hafa. Það myndi þarfn­ast yf­ir­legu að semja laga­leg­an fyr­ir­fara um ákvæði þriðja orkupakk­ans. Það að senda málið aft­ur til sam­eig­in­legu EES-nefnd­ar­inn­ar gæfi tæki­færi til þess að fara fram á lög­form­lega fyr­ir­vara eða und­anþágur."."

Skynsamt fólk grípur þessa líflínu.

 

Ekki nema það vilji skemmta skrattanum í Viðreisn.

Á rústum flokks síns.

Kveðja að austan.

Fimmtungur styður Sjálfstæðisflokkinn

Óbærilegur léttleiki tilverunnar.

 

Ögmundur Jónasson er staðfastur í andstöðu sinni við markaðsvæðingu orkuauðlinda landsins en virkar stundum einn þessa dagana innan VinstriGrænna.

Rök hans eru kristalskýr en það er ekki verra en þau stuðning frá öðru áhrifafólki innan VG.

 

Þess vegna ætla ég að endurbirta hluta af ræðu Steingríms Joð Sigfússonar forseta Alþingis, þáverandi formanns VinstrGrænna.

Hafi einhver efast sem les rök Ögmundar, þá efast hinn sami ekki lengur eftir að lesa þessa magnaða ræðu Steingríms;

" Herra forseti [...] ég tel að hér sé á ferðinni eitt stærsta mál á sviði raforkumála sem við höfum um langt árabil haft í höndunum á Alþingi Íslendinga. Hér stendur sem sagt hvorki meira né minna til en að Alþingi fyrir sitt leyti blessi að Ísland falli frá stjórnskipulegum fyrirvara gagnvart því að tilskipun Evrópusambandsins um innri markað í raforkumálum gangi einnig í gildi fyrir Ísland.

Herra forseti [...] Það er kannski lýsandi fyrir þann færibandahugsunarhátt eða þá færibandaaðferðafræði sem í reynd er að verða á afgreiðslu mála sem koma þessa boðleið inn í íslenska löggjöf gegnum tilskipanir sem Evrópusambandið hefur afgreitt og síðan sameiginlega EES-nefndin tekið upp, [...]

Herra forseti. Við getum þá spurt okkur hve mikið erindi á Ísland og íslenski orkumarkaðurinn inn í þetta samhengi. Er ekki jafnaugljóst í raun í þessu tilviki eins og það var þegar tilskipun um innri markað fyrir jarðgas og gegnsæi t.d. í verðlagningu á jarðgasi var afgreitt í Evrópu, að við eigum ekkert erindi inn í þetta samhengi af þeirri einföldu ástæðu að íslenski orkumarkaðurinn er einangraður? Hann er eyja og án tengsla við orkumarkað meginlands Evrópu og tengdra nálægra eyja. Sæstrengirnir sem stundum hefur borið á góma hafa ekki verið lagðir enn og ekki er í sjónmáli að það verði gert og fyrr verður Ísland ekki í beinum skilningi tengt þessum orkumarkaði þannig að héðan gæti flust raforka til notkunar á meginlandi Evrópu eða öfugt.

Það sem ég vil leggja sérstaka áherslu á í þessu sambandi og rökstyðja um leið fyrir mitt leyti hvers vegna það er ekki skynsamlegt að Alþingi heimili að fallið verði frá þessum stjórnskipulega fyrirvara að svo stöddu er þá í fyrsta lagi þessi staðreynd sem snýr að stöðu Íslands sem eyju.

Í öðru lagi er sérstaða Íslands hvað orkumál varðar mjög mikil. Hún er mikil vegna þess að við framleiðum nánast alla okkar raforku úr innlendum orkugjöfum, að mestu endurnýtanlegum þar sem fallorka vatnanna á í hlut, og við erum þar af leiðandi ekki háð erlendum orkumörkuðum í þessum skilningi, hvorki í þeim skilningi að við kaupum eða seljum raforku um strengi né heldur að við flytjum inn eldsneyti til framleiðslu á raforku hér, nema í svo óverulegum mæli að ég hygg að það megi sleppa þeim þætti. Við erum að sjálfsögðu einnig í mjög sérstakri stöðu hvað varðar uppbyggingu og skipulag orkumála hér. Framleiðsla, dreifing, eignarhald og fleiri þættir eru með mjög sérstökum hætti af eðlilegum ástæðum og lúta séríslenskum aðstæðum.

Í þriðja lagi má nefna þær sérstöku landfræðilegu aðstæður sem þjóðin býr við í þeim skilningi að hér býr mjög fámenn þjóð í mjög stóru en orkuríku landi. Ef við lítum svo, herra forseti, í þessu ljósi á meginmarkmið orkutilskipunarinnar, er strax ljóst að a.m.k. tvö af fjórum meginmarkmiðum tilskipunar Evrópusambandsins um sameiginlegan innri markað fyrir raforku eiga alls ekki við á Íslandi, þ.e. það fyrra, að gera raforkugeirann að hluta af innri markaði Evrópusambandsins, fellur um sjálft sig í þeim skilningi að ekki er um sambærilegar samkeppnisaðstæður að ræða eða möguleika vegna einangrunar orkumarkaðarins hér.

Og hvað hið síðara snertir, að auðvelda viðskipti milli landa með raforku, þá fellur það strax algjörlega um sjálft sig af því að engin slík viðskipti eru í tilviki Íslands möguleg þar sem hér er ekki um að ræða mögulega flutninga á orku til eða frá landinu og inn á markaði annarra landa Evrópska efnahagssvæðisins. [...] Það vakna þegar af þessum ástæðum, herra forseti, spurningar um hvað þeim samningamönnum Íslands sem tóku ákvörðun um að setja Ísland inn í þetta samhengi gekk til. Hvers vegna í ósköpunum var ekki frá byrjun gert ráð fyrir því að leita eftir varanlegri undanþágu fyrir Ísland hvað varðaði þennan innri markað í raforkumálum, af þeirri einföldu ástæðu að við erum af efnislegum og landfræðilegum ástæðum ekki hlutar af honum?

Í fyrsta lagi hefði auðvitað strax við gerð samningsins um Evrópskt efnahagssvæði þurft að gera þarna fyrirvara og í öðru lagi átti ekki að standa að þeirri ákvörðun í sameiginlegu EES-nefndinni sem tekin var [...] Eins og ég áður sagði, herra forseti, þá var sú leið valin af næsta augljósum ástæðum að fá varanlega undanþágu frá tilskipun Evrópusambandsins um gagnsæi verðlagningar og gegnumflutninga á jarðgasi á Evrópska efnahagssvæðinu. Þó að það hafi reyndar stundum gleymst og menn hafi staðið frammi fyrir því á Alþingi að næsta fáfengilegum hlutum hafi skolað hingað upp á strendur af því að mönnum hafi láðst af eðlilegum ástæðum að undanskilja Ísland jafnvel frá hlutum sem varða járnbrautarsamgöngur eða eitthvað því um líkt á þessum markaði.

Ég tel að það hefði átt að nálgast þetta með raforkuna með sambærilegum hætti og setja það sem skilyrði að Ísland fengi þarna varanlega undanþágu eða a.m.k. allt annan og rýmri aðlögunarfrest og sérmeðhöndlun að ýmsu leyti. Herra forseti. Víða í löndum Evrópusambandsins hafa áform um markaðsvæðingu og samkeppni í orkumálum og veitumálum valdið miklum deilum og reyndar er það svo að þessi tilskipun 96/92/EB er niðurstaða af mjög átakamiklu ferli og er í eðli sínu málamiðlun ólíkra sjónarmiða milli ríkja Evrópusambandsins. Engu að síður er ljóst að innleiðing hennar hefur í för með sér margháttaðar breytingar fyrir Ísland og skapar vandamál sem er ekki augljóst hvernig leyst verða þegar menn standa frammi fyrir þeim.

Ég vil þar nefna sérstaklega þá staðreynd að eignarhald á orkufyrirtækjum á Íslandi er nánast alfarið opinbert, þ.e. ekki er því fyrir að fara hér að orkufyrirtækin séu í eigu ríkis og sveitarfélaga og samkeppni milli margra fyrirtækja á markaði í einkaeigu eða blandaðri eigu og eru ekki forsendur fyrir slíku eins og mál standa, a.m.k. nú um stundir á Íslandi. [...]

Í þriðja lagi vil ég nefna að það er algerlega ljóst að undirbúningur undir óumflýjanlegar breytingar á lögum og fyrirkomulagi raforkumála, svo sem varðandi skipulag og rekstur fyrirtækja eigi tilskipunin að ná fram að ganga, er mjög skammt á veg komin. Þetta lýtur ekki aðeins að t.d. uppskiptingu fyrirtækja eins og Landsvirkjunar sem er ljóst að verður að hluta niður í fleiri en eitt og jafnvel fleiri en tvö fyrirtæki ekki síður en stórveldið Microsoft ef af verður, þetta lýtur einnig að breytingum á lögum og reglum, þetta lýtur að skipulagi, uppbyggingu og hlutverki annarra fyrirtækja, svo sem Rafmagnsveitna ríkisins og orkufyrirtækja á vegum sveitarfélaganna, þá má nefna Orkuveitu Reykjavíkur, Hitaveitu Suðurnesja og fleiri. [...]

.... Einnig er rétt að minna á að lokum, herra forseti, að einn megintilgangur tilskipunarinnar og markmið með henni er að innleiða samkeppni í orkugeiranum. Ef að líkum lætur er í tengslum við það og í kjölfarið ætlunin að fylgi einkavæðing opinberra fyrirtækja á þessu sviði. Það vantar að sjálfsögðu ekki að söngurinn er einnig uppi í þessu tilviki að lausnarorðið stóra og mikla sé einkavæðing. En þá, herra forseti, vaknar líka stórar spurningar og þeim er ekki síður ósvarað en þeim sem ég hef hérna velt upp. Þar ber auðvitað hæst, hvernig ætla menn að tryggja jöfnun á raforkuverði um allt land í slíku samkeppnisumhverfi eða ætla menn alfarið að gefa það markmið upp á bátinn? Mér vitanlega hefur ekki verið sýnt fram á það með hvaða einföldum aðferðum eða jafnvel yfir höfuð færum leiðum menn geta varðveitt markmið um jöfnuð í raforkuverði annars vegar og það að innleiða samkeppnisaðstæður í þessum efnum hins vegar.

Það er líka rétt, herra forseti, að benda á að þá væri um að ræða einkavæðingu fyrirtækja sem eru í eðli sínu í einokunar- eða í besta falli fákeppnisaðstöðu og þá minnug þess að reynslan af slíkri einkavæðingu þegar í hlut eiga fákeppnis- eða einokunarfyrirtæki einmitt á sviði veitumála er mjög slæm. Ætli þeir finni ekki fyrir því á Bretlandseyjum sem hafa verið að borga einkaeinokunarfyrirtækjunum sem þar voru búin til fyrir vatn og rafmagn, gas og fleiri hluti, hversu góð útkoman er af því að búa við einkaeinokun. Íslendingar þekkja hana mætavel. Versta tímabil sem Íslendingar hafa upplifað í viðskiptamálum er tímabil einkaeinokunarinnar, þ.e. hinnar illræmdu dönsku einokunarverslunar en hún var lengstum, herra forseti, einkaeinokun, þ.e. Danakonungur seldi í hendur einkafyrirtækja einkaleyfi til að okra á Íslendingum. Reyndar var það þannig að skástu tímabilin í þeirri sögu voru þegar Danakonungur sjálfur fór með verslunina. Segja má að hún hafi verið ríkiseinokun en miklu verr vegnaði okkur þegar um einkaeinokun væri að ræða af skiljanlegum ástæðum enda yfirleitt ekki um það deilt að versta mögulega fyrirkomulag í viðskiptum er einkaeinokun, þegar einkaaðili er einn í aðstöðu til að þvinga menn til viðskipta við sig til að hagnast á þeim sjálfur og hefur sjálfdæmi meira og minna um verðlagningu og jafnvel að einhverju leyti þjónustu. Menn eru í ósköp lítilli samningsaðstöðu gagnvart aðilanum sem á einu raflínuna inn í húsið hjá sér eða vatnslögnina eða annað í þeim dúr. [...]

Herra forseti. Ég tel tvímælalaust skynsamlegast við núverandi ástæður, vegna þeirra mistaka sem ég tel að hafi verið gerð að setja Ísland inn í þetta án þess að leita þarna eftir varanlegri undanþágu, að við af léttum ekki stjórnskipulegum fyrirvara. ... Hins vegar að setja í gang skoðun á því hvort nýta megi ákvæði 24. gr. tilskipunarinnar til þess að semja varanlega um sérstöðu Íslands í þessum efnum. [...]".

 

Þó þessi þingræða sé 18 ára gömul og tilefnið er samþykkt fyrsta orkupakka Evrópusambandsins þá dregur Steingrímur Joð upp meginástæður þess að Íslendingar eigi ekki að innleiða orkutilskipanir Evrópusambandsins að óbreyttu.

Hafi inní þessari fyrstu orkutilskipun verið ákvæði um yfirþjóðlegt vald, þá er næsta víst að hátalarakerfi Alþingis hefði sprungið, jafnvel þó það hefði ekki verið tengt, þvílík hefði hneykslan Steingríms orðið.

 

Frá því að þessi ræða var haldin hefur ekkert breyst, nema eitt pínu pínu oggulítið atriði.

Þá var Steingrímur í stjórnarandstöðu, núna er flokkur hans í ríkisstjórn, og þau völd þarf að verja.

 

Í því felst að ganga á bak orða sinna.

Að styðja markaðsvæðingu, að styðja ferli sem óhjákvæmilega leiðir til einkavinavæðingar orkugeirans.

Eins og Ögmundur bendir réttilega á, eins og Steingrímur Joð benti réttilega á fyrir 18 árum síðan.

 

Það er óbærilegur léttleiki þessa máls.

Þetta er svo grátbroslegt ef ekki væri fyrir dauðans alvöru þessa máls.

 

Af hverju eru völd ætíð tekin fram yfir þjóð??

Ef þetta tvennt skarast á.

Kveðja að austan.

 

Kveðja að austan.

 

Pylsan skorin niður í pakka

Hverjum þjónar Samtök iðnaðarins.

 

Umbjóðendum sínum eða stjórnmálaflokknum sem forystufólk samtakanna er í.

Mikilvæg spurning því í þessu máli fara hagsmunir ekki saman.

 

Lítum á það sem rétt er sagt í umsögn samtakanna;

" .. um samþykkt þriðja orkupakka Evr­ópu­sam­bands­ins í gegn­um aðild Íslands að EES-samn­ingn­um að hug­mynd­ir um raf­magnssæ­streng frá land­inu og til Evr­ópu sam­rým­ist ekki stefnu sam­tak­anna. Vísað er í því sam­bandi til raf­orku­stefnu SI frá ár­inu 2016 þar sem lögð sé skýr áhersla á að raf­orka fram­leidd á Íslandi skuli nýtt til verðmæta­sköp­un­ar inn­an­lands enda sé öfl­ug­ur iðnaður und­ir­staða bú­setu og verðmæta­sköp­un­ar. Slík fram­kvæmd sam­ræm­ist því ekki stefnu SI eða hags­mun­um aðild­ar­fyr­ir­tækja sam­tak­anna.".

Um þetta þarf ekki að ræða, sala raforku til hæstbjóðenda á samevrópskum raforkumarkaði ógnar tilverugrundvöll fjölmargra iðnfyrirtækja sem eiga samkeppnishæfni sína undir hagstæðu orkuverði.

 

En þetta eru aðeins falleg orð ef engin alvara er að vernda þessa hagsmuni, og vandséð er að sjá að sá vilji sé til staðar hjá forystufólki Samtaka iðnaðarins þegar það fullyrðir að "að ekk­ert í þriðja orkupakk­an­um leggi skyldu á ís­lensk stjórn­völd til þess að leggja slík­an sæ­streng."

Hvernig er hægt að segja slíkt um tilskipun sem fjallar einmitt um tengingu á milli landa, og hindrunarlaus viðskipti með orku yfir landamæri???

 

Hindrunarlaus viðskipti yfir landamæri.

Þú samþykkir þá tilskipun, og síðan getur þú hindrað þau viðskipti eftir eigin geðþótta!!?!

Þetta er svo heimskt að þetta hlýtur að vera pólitík.

Og þar með eru samtök iðnaðarins orðin undirdeild ráðherraræðisins í Sjálfstæðisflokknum, því þar er uppspretta allrar heimskunnar og blekkinganna í þessum málatilbúnaði öllum saman.

 

Áður en lengra er haldið er þarft verk að rifja upp orð leiðarhöfundar Morgunblaðsins þegar hann einmitt fjallar um þessa heimsku, að það sé hægt að innleiða tilskipun sem kveður á um hindrunarlaus viðskipti, og síðan sé hægt að setja einhliða hindrun á hin sömu viðskipti.

" Öll rök þeirra, svo fátækleg sem þau eru, snúast um að þær hættur sem almenningur telji stafa af málinu og blasa reyndar við, séu ekki jafn alvarlegar og fólkinu finnst. Því valdi „fyrirvararnir“. Fyrirvararnir? Hvaða fyrirvarar? Jú þá er vísað í minnisblað um viðhorf sem sendinefnd undir forystu íslenska utanríkisráðherrans hafi fengið að viðra við einn af kommissörum ESB og afhenda á fundi með honum, þar sem sá viðurkenni að hafa verið viðstaddur. Þarna eru fáeinar vangaveltur á ferð sem enga þýðingu hafa, og nálgast hvergi að vera lögformlega bindandi „fyrirvarar“.".

Maður getur ímyndað sér sársaukann hjá hinum fyrrverandi formanni flokksins þegar þessi orð voru fest á blað. 

 

Ekkert er afdráttarlaus fullyrðing, og um þetta ekkert segja þeir Stefán Már og Friðrik Árni;

"... að und­ir ein­hverj­um kring­um­stæðum gæti slíkt tal­ist samn­ings­brot, en velti á Evr­ópu­rétti. Hins veg­ar sé það ekki bundið við þriðja orkupakk­ann hvort ís­lensk stjórn­völd geti fengið yfir sig mál­sókn eða ekki. Það gæti gerst á hvaða tíma­punkti sem er að við yrðum tal­in hindra flæði orku. Ómögu­legt væri að gefa laga­leg­an rök­stuðning fyr­ir því hvernig viðbrögð hags­munaaðila myndu verða, sem gætu höfðað skaðabóta­mál fyr­ir ís­lensk­um dóm­stól­um gagn­vart ís­lenska rík­inu vegna hindr­un­ar á raf­orku­flutn­ingi. Ekki væri hægt að úti­loka slíkt.".

Í þessu samhengi verða menn að hafa í huga að ómögulegt er að fá lögfræðinga til að taka sterkar til orða, líklegast allir minnugir þegar Simpson var sýknaður af kviðdómi þó hann hafi flúið af vettvangi, útataður í blóði eiginkonu sinnar.  Bara svo dæmi séu tekin um  hve niðurstöður dómsstóla geta verið óútreiknalegir.

En fram að þessu hafa allir dómar Evrópudómstólsins verið á einn veg, engar markaðshindranir.

Vissulega er það rétt að ákvæði þar um er að finna í öðrum lögum og reglum Evrópusambandsins, en ákvæðið um hindrunarlaus orkuviðskipti yfir landamæri eru fest í þriðja orkupakkanum.

 

Samt er sagt, EKKERT, EKKERT.

Og hvað ef þetta Ekkert gengur ekki eftir.

Hvað þá??

 

Hvað verður þá um íslenskan iðnað??

Af hverju gambla menn svona með fjöregg hans??

Það er allavega verið að gæta annarra hagsmuna en þeirra sem forystufólk var kosið til að gæta.

Það eitt er víst.

 

Það er oft sagt um þann sem anar útí vitleysu í viðskiptum að hann hafi ekki riðið feitum hesti frá þeim.

Það er rétt í þessu tilviki, nema það á um umbjóðendur þessa forystufólks, fjölmargir af þeim munu missa fyrirtækin sín í þrot þegar þeir þurfa að keppa við hæstbjóðendur á skortsölumarkaði evrópska orkumarkaðarins.

En þeir sem sviku þá, þeir munu örugglega ríða feitum hesti frá þeim brigslum.

 

Því það er mikill ávinningur í markaðsvæðingu orkulinda þjóðarinnar.

Ávinningur sem sér um sig og sína.

Gömul saga og ný.

 

En af hverju vilja íslenskir iðnrekendur hlusta á þá sögu??

Ég bara spyr.

Kveðja að austan.

Fjórði orkupakkinn mun víðtækari