Hver er neyðarhemill lýðræðisins??

 

Það er ef stjórnvöld eða meirihluti Alþingis bregðast skyldum sínum til dæmis vegna spillingar, hagsmunatengsla, gerræðislegra vinnubragða, afsala gæðum og gögnum landsins til erlends valds, eða annað sem telst óeðlilegt en þjóðin hefur engin tök á að bregðast við sökum þess að viðkomandi einstaklingar hafa stjórn á framkvæmdavaldinu og löggjafarþinginu.

Í gegnum tíðina hafa borist fréttar utan frá hinum stóra heimi þar sem forsetar hafa verið settir af að skipan stjórnlagadómsstóla, hæstaréttar eða annarra apparat sem fylgja sjálfstæði dómsvaldsins.

Eins hafa forsetar leyst upp ríkisstjórnir, rofið þing og boðað til kosninga.

 

En ef valdaklíkan á Íslandi ræður bæði ríkisstjórn og Alþingi, hefur tangarhald á fjölmiðlum (mjög algengt að þetta fari saman í spillingar og einræðisríkjum) þá getur hún gert ýmsan skandal milli kosninga, suma jafnvel óafturkræfa.

Stjórnarskráin er enginn hemill, við sjáum það í orkupakkamálinu, hún er einskis nýtt plagg á meðan ekkert vald verndar hana.

 

Lýðræði byggist á trausti, að menn virði leikreglur, virði sjálfstæði dómsstóla, virði lögin og svo framvegis.

En hvað gerist þegar þetta traust er rofið??

Þegar þáverandi dómsmálaráðherra kaus að skipa hluta af dómurum Landsréttar eftir geðþótta, en ekki gildandi lögum, þá braut hún lög, og vanvirti sjálfstæði dómsstólsins, og vegna pólitískra refja hélt hún embætti sínu.  Eftir sat lamað dómskerfi, því enginn vissi hvaða hagsmunum hinir ólöglegu skipuðu dómarar voru háðir, og það þurfti dóm að utan til gerræðið sætti afleiðingu.

Ekkert afl innanlands stöðvaði gerræðið og þessa vanvirðingu á leikreglum lýðræðisins.

 

Þessi spurning verður ennþá áleitnari þegar mikill meirihluti þingmanna ætlar fullum fetum að innleiða regluverk frá Evrópusambandinu sem endanlega markaðsvæðir raforkuna okkar, og þrýstir henni inn á sameiginlegan raforkumarkað Evrópu undir boðvaldi yfirþjóðlegrar stofnunar, Orkustofnunar Evrópu ACER.

Afleiðingarnar af þessu eru skýrar. Stórhækkun raforkuverðs að meðaltali, gífurleg hækkun á álagstoppum eins og í kuldaköstum, fjöldagjaldþrot í þeim atvinnugreinum sem treysta á stöðugt framboð á ódýrri innlendri orku, einkavæðing orkufyrirtækja og ekki hvað síst, stóraukinn þrýsting á allskonar virkjanir því innlent regluverk vegur einskis gagnvart hinu yfirþjóðlega.  Svo eitthvað sé nefnt.

 

Ekkert af þessu hefur verið rætt í aðdraganda kosninga, hvorki fyrir þær síðustu, þar síðustu eða þegar hinir orkupakkarnir voru samþykktir.

Samt er slík samræða við þjóðina, að setja fram skýra stefnumörkun um grunnmál samfélagsins, líklegast mikilvægasta óskráða regla lýðræðisins, sé hún ekki virt, þá er nær að tala um gerræði en ekki lýðræði.

Og ef menn tala mannamál, venjulega íslensku alþýðufólks, þá er slíkt í raun valdarán, völdum er rænt frá þjóðinni í nafni milliríkjasamnings sem þjóðin hefur aldrei á nokkrum tímapunkti fengið tækifæri til að greiða atkvæði um.

 

Í þessu samhengi öllu skiptir ekki máli hvort þetta er til hagsældar fyrir þjóðina eða ekki, það felst í lýðræði að ræða svona mál, gera grein fyrir stefnu sinni, og láta reyna á fylgi hennar í kosningum.

Það litla sem menn þó vissu um afstöðu allra núverandi stjórnarflokka, var að þeir voru á móti þessu regluverki, það er markaðsvæðingu orkunnar og hinu yfirþjóðlegu forræði.

Þegar á reynir eftir kosningar, er algjörlega skipt um skoðun, og slíkt er andlýðræðislegt í grundvallaratriðum.  Er í raun fals og blekking, eins og það sé þegjandi samkomulag stjórnmálaflokkanna að sumir segist vera með, aðrir á móti, atkvæði skiptast eftir skoðunum kjósenda, en síðan skipta þau í reynd engu máli, það er þegar búið að ákveða að regluverkið verði samþykkt. 

Í reynd er kosningar gerðar marklausar, í raun er aðeins kosið um andlit og nöfn, hinir undirliggjandi þræðir valdsins hafa þegar ákveðið allt sem máli skiptir.

 

Þó þetta allt sem rakið er hér að ofan er dregið saman, þá er kannski ekki víst að þörf sé á neyðarhemil, óneitanlega eru þetta áður þekkt vinnubrögð, og í reynd hefur þróun vestræns lýðræðis verið í þessa áttina.

Eins og Arnar Þór Jónsson orðaði það svo vel í blaðaviðtali þar sem hann lýsir þróun Evrópusambandsins "Lýðræðis­leg vinnu­brögð hafi þannig til að mynda vikið fyr­ir val­boði ofan frá. Dóm­stól­ar og eft­ir­lits­stofn­an­ir taka ákv­arðan­irn­ar og stýra ferl­inu, en ekki kjós­end­ur og lýðræðis­lega kjör­in lög­gjaf­arþing".

Það væri frekar þörf á neyðarhemil ef upp kæmi það ástand ef upp kæmist að landið væri orðið útbú glæpasamtaka sem hefðu gert það að miðstöð peningaþvættis eða eiturlyfjasölu líkt og var í Panama á sínum tíma áður en Bandaríkin gripu inní.  Eða þegar stjórnmálastéttin tók ákvörðun að selja landsmenn í skuldaþrældóm breta þarna um árið. 

Og þá var gripið inní, neyðarhemillinn reyndist vera forsetinn á Bessastöðum, en reyndar var þá ekki brúða í forsetasætinu.

 

En þessi hugsun um neyðarhemilinn hefur samt leitað æ sterkar á mig síðustu daga, og það var ekki fyrr en Sigurður Ingi samgönguráðherra hélt sína frægu ræðu á miðstjórnarfundi Framsóknarflokksins og uppskar mikið klapp, sem ég skyldi hvað var að angra mig.

Til upprifjunar enn og einu sinni hvað ESB segir að sé í þriðja orkupakkanum; "The aim is to make the energy market fully effective and to create a single EU .. electricity market. ... one on conditions for access to the network for cross-border exchange of electricity .. and one on the establishment of the Agency for the Cooperation of Energy Regulators ACER ..".

Endursögn Sigurðar Inga er svohljóðandi; "Með orkupakka þrjú mun ekk­ert breyt­ast nema að eft­ir­lit Orku­stofn­un­ar verður betra og hags­mun­ir neyt­enda bet­ur tryggðir,".

 

Þetta er ekkert grín, hann sagði þetta.

Hann minnist ekki á að markmiðið sé einn orkumarkaður (single electricity market), reglur um aðgang að tengingum milli landa (cross-border exchange) kallar hann reglur um tryggja betur hagsmuni neytenda og Orkustofnun Evrópu ACER kallar hann Orkustofnun Íslands.  Og að regluverkið um ACER fjalli þá um hvernig eftirlit Orkustofnunar verði betra.

Allt í einu kom uppí huga mér Sýn úr einni myndinni um Ástrík og Steinrík, þar sem Sjóðríkur hafði bruggað seið sem gerði þá sem drukku, bernska, og þeir böbluðu.

Böbluðu svona barnamál, eða bernskumál.

 

Og að mér lagðist hræðilegur grunur, er þetta raunin??

Það var alltaf óskiljanlegt hvernig fullorðið fólk talaði eins og krakkar í þessu máli, og þó maður hafi skrifað það á ungan aldur bæði iðnaðarráðherra og formanns utanríkismálanefndar, þá var það samt aðeins tilraun til að skýra hið óskýranlega.  Báðir þessir einstaklingar eru jú um og yfir þrítugt, og vart hægt að tala um krakka lengur.

Og hvernig sem er litið á Sigurð Inga, þá er ekkert barnalegt við útlit hans eða talsmáta.

Samt talar hann bernskumál þannig að útskýring hans um orkupakka 3 er með öllu óskiljanleg, nema vegna þess að maður veit um hvað hann er að tala.  Svona eins og þegar eins og hálfs árs gamall frændi minn sýndi mér hest, og sagði "ho ho". Þá sagði ég, "a ha, hestur".

 

Þetta gæti alveg verið plott í Bond mynd, sérstaklega á meðan Blofeld var og hét.

Hann var það djöfullegur að hann hefði alveg getað ákveðið að bernska ríkisstjórn Íslands til að græða nokkra milljarða á einkavæðingu Landsvirkjunar, það var nefnilega mikill misskilningur að hann hafi alltaf verið annað hvort að leggja undir sig heiminn eða starta þriðju heimsstyrjöldinni.

En í raunveruleikanum?????????

Allavega aldrei gerst áður.

 

En hvað ef þetta er skýring á hinu óskiljanlegu tali ráðamanna um orkupakkann.

Að nútímatækni hafi verið notuð á einhvern hátt til að ná valdi yfir ríkisstjórn og þingi.

Hvað er þá til ráða, hver er neyðarhemillinn??

 

Síðan má spyrja hvort það skipti einhverju máli hvort ytra afl hafi náð að bernska ráðafólk okkar, eða það hafi sjálft kosið að bernska sig, til að geta látið alla þá vitleysu út úr sér sem það hefur gert í þessu máli?

Skiptir skýringin máli, er ekki aðalatriði málsins það að einhver mörk eiga að vera á árásum á staðreyndir í grundvallarmálum eins og þessu, og ef þau mörk eru rofin, að þá grípi sjálfkrafa neyðarhemill inní??

 

Og ef fólki finnst engin mörk vera á slíku, að stjórnmálamenn megi ljúga og blekkja eins og mikið og ímyndunarafl almannatengla leyfir þeim, að það sé hluti af lýðræðinu, er þá samt ekki einhver mörk á bablinu.

Á hinu óskiljanlegu bernskumáli sem notað er til að lýsa orkupakka 3, svona í ljósi þess um hvað hann er.

Svo ég spyr enn og aftur, hvar eru mörkin, og hvar er neyðarhemillinn??

 

Því við erum ekki í bíómynd.

Hvað þá teiknimynd.

 

Við erum í raunveruleikanum.

Og hann á ekki að vera eins og bíómynd, hvað þá teiknimynd.

 

Jafnvel þó einhverjir telji sig geta grætt milljarða á slíkum farsa.

Þá er bara slíkt ekki í lagi.

Kveðja að austan.

 

Þetta er eins og ís á vatni sem er að bresta??

 

Fyrst koma fíngerðar sprungur sem breiðast út, brak heyrist og svo pomm, það sem virtist traustur ís, er orðinn að þúsund brotum, misstórum, og sá sem treysti á ísinn, fellur niður um hann.

Hver man ekki eftir hinum ógleymanlegu atriði í lokaatriði loka myndarinnar um Hobbitann þar sem Þorinn barðist við Azog höfðingja drýslanna??

En bardagi þjóðarinnar við Alþingi og fjárfesta um yfirráðin yfir orkuauðlindum þjóðarinnar er því miður ekki eins sjónrænn og hann er ekki fiction, hvað þá að megi horfa á hvíta tjaldinu.

 

Samt sem áður fékk ég þessi hughrif þegar ég las þessa frétt Mbl.is, svona á fjórða valdið að virka.

Segja frá efnisatriðum málsins, kynna staðreyndir, segja frá hvað er að gerast annars staðar, og ekki hvað síst, út frá þekktum staðreyndum og því sem þegar hefur gerst, lýsa því sem líklegast mun gerast.

"Þá krefst ESA skýr­inga á því hvernig ráðstöf­un nýt­ing­ar­rétt­ar vatns­falla og rekst­ur virkj­anna er háttað, jafn­framt hvers vegna rétt­ind­in og rekst­ur virkj­ana sé ekki boðin út inn­an EES-svæðis­ins á grund­velli þjón­ustu­til­skip­un­ar Evr­ópu­sam­bands­ins.".

Það er eins og allur málflutningur stjórnvalda sé að bresta eins og ís á vatni, heldur ekki neinum rökum, barnaskapurinn og lygarnar blasa öllu læsu fólki við.

 

Eftir ítarlegt viðtal Morgunblaðsins við Arnar Þór Jónsson héraðsdómara þar sem hann bendir blaðamanni kurteislega á að orkupakki 3 fjalli um tengingar yfir landamæri ásamt regluverki þar um, og það sé engin dæmi um að einhliða fyrirvara haldi, þá er aðeins hægt að deila um eitt þegar stjórnmálamenn tala um aukið sjálfstæði Orkustofnunar, gegnsæi ársreikninga eða bætt neytendavernd.

Og það hvort viðkomandi sé raðlygari eða svo bernskur að hann skilji ekki einfalt lagamál.  Jú reyndar hvort hann sé fífl, og þá hvort að sé hægt að affífla hann, en látum það liggja milli hluta. 

 

Núna útskýrir Morgunblaðið hvað gerist þegar það er búið að markaðsvæða orkuna, og hvernig stofnanir regluveldisins berja EES ríki til hlýðni með regluverkinu.

Þar má segja að undanhald Norðmanna er ekki samkvæmt áætlun.

Og hér verður ekkert undanhald, fjárfestarnir sem fjármagna afstöðu stjórnvalda, sjá til þess að svo verði.  Aðeins verður rifist þegar útdeiling gæðanna hefst, hvort þessi fái meiri en hinn og svo framvegis.  Þó munu Píratar ekki rífast mikið, þeim mun duga ókeypis netáskrift í nokkra mánuði. 

 

Núna mætti ætla að einhver gripi inní umræðuna og segði; "ókei, við vorum að ljúga, en rafmagn er vara (til dæmis haft eftir Þórdísi Kolbrúnu) og vöru á að selja á markaði þeim sem býður best.  Landsvirkjun er svo fjöregg þjóðarinnar og þjóðin hirðir þá arðinn.

Í það fyrsta að fólk sem hefur þegar logið öllu, það virkar ekki beint trúverðugt þegar það talar um Landsvirkjun sem fjöregg þjóðarinnar, en það getur réttilega bent á að því verði fleygt út af þingi í næstu kosningum, og þjóðin geti þá kosið þá sem hún telur sig geta treyst til að gæta fjöreggsins.

Þá í öðru, skiptir það ekki máli, regluverkið sér til þess.

 

Á þetta höfum við bloggararnir marg bent á, en orð okkar hafa ekkert vægi í opinberri umræðu.  Og smærri fjölmiðlar eins og Bændablaðið hafa ekki slíkt vægi því miður.

Þess vegna væri óskandi að blaðamaður Morgunblaðsins myndi kynna sér umfjöllun Bændablaðsins um stríð ESB við einstök aðildarríki um losa um tök ríkisfyrirtækja á raforkuframleiðslu, og hvernig því lauk með fullum sigri regluveldisins.

Meir að segja Frakkland þurfti að lúta í gras, og svo reyna raðlygararnir að telja íslensku þjóðinni í trú um að hún geti staðið gegn því, og haft sigur. 

Með einhliða fyrirvörum sínum, með því að hundsa regluverkið, með því að hundsa úrskurði ESA, með því að hundsa dóma og sektargreiðslur.  Og raðlygararnir sjá um varnirnar.  Trúlegt eða hitt þó heldur.

 

Þá brestur ísinn endanlega undan landsölufólkinu og þegar það verður dregið á þurrt, þá mun það standa berstrípað frammi fyrir alþjóð og aðeins nakin hagsmunagæslan fyrir þá fjárfesta sem ætla sér að græða á orkunni okkar, stendur eftir.

Fólkið sem seldi auðlindina.

Grenjandi krakkar í bland við raðlygara.

Slíkur er nefnilega máttur staðreynda og vandaðar fréttaumfjöllunar.

 

Einu sinni sagði þjóðskáldið, "Íslands óhamingju verður allt að vopni".

Í dag má snúa þessu við, það fellur með þjóðinni þegar Morgunblaðið uppgötvar á ný tilgang sinn og hlutverk.

Verður risinn sem það einu sinni var.

 

Þjóðinni verður allt að gæfu.

Kveðja að austan.

Er rafmagnsframleiðsla þjónusta?

Hvað gerist þegar lygi er endurtekin nógu oft??

 

Hugsanlega ferðu að trúa henni, en þú situr uppi með gott íslenskt orð, sem endar á hlaupur.

 

Sigurður Ingi segir; "Með orkupakka þrjú mun ekk­ert breyt­ast nema að eft­ir­lit Orku­stofn­un­ar verður betra og hags­mun­ir neyt­enda bet­ur tryggðir,".

Evrópusambandið segir að sá hluti orkupakkans sem fjallar um raforkumarkaðinn (hinn hlutinn fjallar um gasmarkaðinn) fjalli um tengingar milli landa þar sem markmiðið er einn sameiginlegur raforkumarkaður og um yfirþjóðlega stofnun, ACER sem mun framfylgja markmiðum bandalagsins í þeim efnum.

 

Evrópusambandið gæti verið raðlygari, sem kallast á góðri íslensku lygahlaupur, en þá trúir það sinni eigin lygi, því bæði er hún í texta regluverksins og endurtekin í öllu kynningarefni sambandsins.  Svona til upprifjunar; "one on conditions for access to the network for cross-border exchange of electricity ((EC) No 714/2009) and one on the establishment of the Agency for the Cooperation of Energy Regulators ACER ((EC) No 713/2009).".

Og öll aðildarríki sambandsins hafa staðfest þessa meintu lygi og eins 2 af 3 EES ríkjunum, það er Noregur og Liechtenstein.

Svo það er ekki mjög sannfærandi að halda því fram að ESB ljúgi og Sigurður Ingi segi satt.

 

Sem vekur upp þá óþægilegu spurningu, trúir samgönguráðherra sinni eigin lygi, eða er hann vísvitandi að ljúga að flokksfélögum sínum á miðstjórnarfundi Framsóknarflokksins.

Það fyrra gæti einfaldlega hugsast ef hann er einfeldningur, en hver vill fullyrða slíkt um samgönguráðherra þjóðarinnar, og formann Framsóknarflokksins??

Nærtækara og rökréttara er að ætla að hann sé vísvitandi að ljúga að flokksmönnum sínum.

 

Því hvernig sem þessi lýsing ESB á markmiðum sínum með regluverkinu kennt við þriðja orkupakkann; "The aim is to make the energy market fully effective and to create a single EU .. electricity market. ... one on conditions for access to the network for cross-border exchange of electricity .. and one on the establishment of the Agency for the Cooperation of Energy Regulators ACER .." er teygð og toguð þá er hvergi minnst á að sjálfstæði íslensku Orkustofnunarinnar verði aukið, og neytendavernd gerð betri. 

En vissulegan eykst sjálfstæði Orkustofnunar gagnvart íslenskum stjórnvöldum, það liggur í hlutarins eðli með stofnun og hlutverki ACER og vissulega er allt þetta regluverk hugsað til að bæta hag neytenda í Evrópu, allavega þeirra sem búa við hátt rafmagnsverð í dag, en það er afleiðing.

En ekki regluverkið sjálft eða markmið þess.

 

Hugsanlegur möguleiki er að samgönguráðherra þjóðarinnar skilji ekki enska tungu, og einhver í ráðuneytinu hafi vegna einhverra annarlegra hagsmuna þýtt textann fyrir hann á þann hátt að innihaldi regluverksins sé sleppt, sem reyndar er skrýtið að sjá auðar blaðsíður þar sem flókinn lagatexti á að standa, en í lokaorðum sé minnst á aukið sjálfstæði íslensku Orkustofnunarinnar og markmiðið sé ekki einn sameiginlegur orkumarkaður, heldur að tryggja betur hagsmuni neytenda.  Sem reyndar líka er frekar skrýtið, af hverju ættu önnur lönd að samþykkja að sjálfstæði íslensku Orkustofnunarinnar sé aukið, og punktur?

Trúum þessu samt, en það lesa allir í stjórnmálum Moggann, og þar er nýlegt viðtal við Arnar Þór Jónsson þar sem þetta er sagt; "en með þriðja orkupakk­an­um kem­ur reglu­verk sem fjall­ar sér­stak­lega um teng­ing­ar á milli landa. Þannig sé inn­gang­ur til­skip­un­ar 2009/​72/​EC, sem er hluti af þriðja orkupakka Evr­ópu­sam­bands­ins, skýr hvað þetta varðar sem og mark­mið og skuld­bind­ing­ar ríkja sem und­ir­gang­ist hana.".

Og ef samgönguráðherra þykist ekki heldur skilja móðurmál sitt, þá er eitthvað mikið að.

Þannig að það er betra að sætta sig við að hann ljúgi, það er bara skömminni skárra.

 

En fólkinu sem lætur ljúga í sig, hvað gengur því til??

Af hverju hlustar fólk á svona og klappar.

Heldur það kannski að það sé statt í ævintýrinu um nakta keisarann og það sé þá að bíða eftir litlu stúlkunni sem stendur upp og segir, "en samgönguráðherra, þetta er lygi, orkupakki 3 fjallar um tengingu milli landa til að tryggja hindrunarlaus raforkuviðskipti á einum sameiginlegum markaði". 

Og þar sem engin lítil stúlka var á fundinum, og það í miðju ævintýri, þá var eina leiðin að klappa??

 

Á hvaða vegferð eru íslensk stjórnmál ef rugl er orðið viðtekið, staðleysur endurteknar eins og um staðreyndir sé að ræða, og trúnaðarfólk flokkanna segir ekkert.

Bara klappar.

Eins og enginn sé morgundagurinn, eins og engin sé ábyrgðin gagnvart þjóðinni.

Meira að segja ICEsave skrípaleikurinn og allar blekkingarinnar kringum samþykkt Svavarssamningsins virkar hjáróma spaug miðað við þennan skrípaleik.

 

Því það þarf tvo til, þann sem lýgur, og þann sem, nei ekki sem trúir, heldur þann sem gerir honum kleyft að ljúga.

Og það er ekki bara hin klappandi hjörð, ábyrgð fjölmiðla er ómæld í þeim skrípaleik.

 

Lærðu þeir ekkert þegar þeir bergmáluðu allar blekkingarnar í ICEsave fjárkúgun breta, og urðu svo hissa þegar dómur féll þar um. Sem dæmdi fjárkúgunina ólöglega.

Þóttust ekki vita, samt höfðu lagasérfræðingar þjóðarinnar, það er þeir sem voru ekki keyptir eða gættu annarlega sjónarmiða, skrifað lærðar greinar um að fjárkúgun væri ólögleg. 

Sama sagan endurtekur sig í dag nema Sigurður Líndal er ekki þáttakandi í dag, yngri menn teknir við.

 

Morgunblaðið er þó að reyna, en hvað er að Ríkisútvarpinu eða Stöð 2??

Af hverju eru þessir fjölmiðlar bullandi samsekir einu sinni enn??

 

Þetta er meinið.

Þetta er málið.

 

Þeir sem gera lygina mögulega.

Kveðja að austan.

„Þér er ekki boðið“

Það er margt að í menntakerfi þjóðarinnar.

 

Samt er gott að segja satt um það.

 

Sem faðir 15 ára drengja veit ég að litli skóli heimabyggðar minnar hefur skilað frá sér úrvalsnemendum sem eru tilbúnir að takast á við áskoranir lífsins.  Og þó það sé einhver róbót í Víetnam sem hefur staðið sig betur á Pisa prófinu í stærðfræði, þá dreg ég stórlega í efa að hann búi að eins breiðum grunni í mennt og synir mínir.

Fullyrði allavega að hann er ekki eins góður í fótbolta og blaki og þeir, eða hafi staðið að eins frábærri skólasýningu eins og krakkarnir í 9. bekk gerðu hér í Neskaupstað í vetur.

 

Síðan má alveg halda því til haga að hér í Neskaupstað taka allir krakkar þátt í Pisa könnunni en ekki aðeins útvaldir eins og tíðkast í fleiri löndum en færri sem taka þátt í henni.

Staðreynd sem dregur hér ekki niður árangur skólans, en hefur áhrif víða þar sem fjöldi innflytjenda er í fáum löndum hærri en hér.  Og það er staðreynd að innfluttir þurfa auka hjálp og stuðning til að standa sig eins vel og þeir sem búa að tungumáli og menningu. 

Hjálp sem kallar á fjármagn, og það fjármagn er það fyrsta sem stjórnmálamenn frjálshyggjunnar skera niður þegar kreppir að.  Og það er búið að kreppa að frá því að elstu menn muna.  Nema í öðrum löndum eru þessi óhreinu börn Evu höfð á bak við læstar dyr þegar samræmd alþjóðaleg próf eru tekin.

 

Það er ómerkilegt að tala niður íslenska krakka og íslenskt menntakerfi.

Leitun er að eins jákvæðum og hæfileikaríkum krökkum og krökkunum okkar.

Enda standa þau sig frábærlega þegar kemur að framhaldsnámi í innlendum og erlendum háskólum.

Allir mælikvarðar á notkun tækni og framþróun koma vel út á Íslandi og hafa gert slíkt í áratugi.

 

Fyrir utan fótboltann sem við erum miklu betri í en þessi ömurlega frétt sem Mogginn vogar sér að birta gagnrýnislaust.  Ég get fullyrt að það er ekkert lið betra í Víetnam, sem minnst er á í þessari frétt, en það sem þriðji flokkur Fjarðabyggðar hefur á að skipa í fótbolta.

Minnist á það því tómstundir og áhugamál eru hvergi mæld í þessari miðstýrðu könnun róbótanna.  Eða að færni í nútíma samskiptamiðlum, tölvunotkun eða annað sem tilheyrir þjóðfélagi 21. aldar er hvergi mæld. 

Aðeins þrælavinna barna sem eiga sér ekkert annað líf, og uppskera fátt annað en taugalífeðlisfræði mannsins skilar sjálfkrafa með auknum þroska og aldri.

 

Svo ég spyrji kurteislega, eru lífskjör á Finnlandi betri en á Íslandi???

Svarið er stuttlega Nei, samkvæmt öllu mælikvörðum nema útkomunni á Pisa prófinu.

En finnskir kennaranemar eru vissulega þrælkaðir til að skila aukaári, ef ekki tveimur í að skila af sér ritgerð um ekki neitt.  Hálfgeðveikir og hundleiðir á eftir, með engum sýnilegum árangri fyrir finnskt efnahagslíf.

 

Það er tími til kominn að skjóta niður þetta kjaftæði.

Kennarar eru ágætir og eiga skilið góð laun.

En þeir eiga ekki að nýta sér svona órök í kjarabaráttu sinni.

 

Og þeir mega alveg muna að margar nýtískulegar aðferðir í kennslu í stærðfræði og lestri, sem þeir tóku upp gagnrýnislaust, en voru skotnar niður af fólki þekkingar og menntunar, eru stór skýring á slökum árangri margra árganga í viðkomandi fögum.

Þú þarft að vera mjög menntað fífl til að mistakast að kenna 30% barna að lesa við 16. ára aldur.

Þú þarft samt að vera heimskari en það til að innleiða kennsluaðferðir í stærðfræði sem afneitaði 3.000 ára þekkingaröflun mannsandans, og byggðist á því að börnin sjálf þurftu að fatta og skilja lögmálin sem að baki bjuggu.

 

Eða á ég að minnast á góðan dreng sem núna er rúmlega tvítugur, og sat grátandi yfir kennslubókum í stærðfræði þar sem einfaldir hlutir voru kenndir, en hann skildi ekki dæmin, því þau voru ekki sett upp með stærðfræði táknum, heldur í lesmáli.  Sbr. að Ása átti 2 epli og Jón 5, svo gáfu þau Agli sitthvort eplið, hvað átti Egill mörg epli, og hvað áttu Ása og Jón mörg epli eftir gjöfina.  Einfalt, nema 7 ára barnið var ekki læst til að skilja textann.

Byggðist á kennslubók sem mjög menntuð fífl útbjuggu, og gerðu þar með heiðarlega tilraun til að eyðileggja sjálfsvirðingu heillar kynslóðar barna.

Og þegar útkoman var fíaskó, þá sögðu þau að vandinn lægi í lágum launum kennara.

 

Það er margt að í íslensku menntakerfi.

Líklegast er skortur á sjálfsgagnrýni kennarastéttarinnar eitt stærsta vandamálið.

 

Allt sem miður fer er skrifað á slök laun.

Vægast sagt mislukkaðar kennsluaðferðir, í boði hennar, eru hundsaðar þegar árangur er metinn.

En mest um vert horfir hún aldrei í eigin barm, og spyr sig, hvernig er útkoman?

Hvernig eru krakkarnir sem ég skila út í lífið??

 

Hún er svo samdauna sínum eigin aumingjavæl að hún tekur fagnandi hendi röfli um hve mislukkuð hún er, og börnin sem hún hefur komið til manns.

Hún áttar sig ekki á að það má alltaf gera betur, og þróun tækninnar er hraðari en þróun menntakerfisins. 

Eftir stendur það sem vel er gert.

Og varðandi heilbrigði og jákvæðni er fátt hægt að gera betur.

Það sem miður fer má næstum því skrifa á allt annað en skólakerfið. 

 

Það er ekki því að kenna hvernig samfélagsmiðlar brjóta niður sjálfsvitund ungmenna, það er ekki því að kenna hvernig markaðurinn heldur örvandi efnum eins og orkudrykkjum og dópi að nemendum þess.

En það er því að þakka að ástandið er þó ekki verra en það er.

Og það er framtíð í unga fólkinu okkar.

 

Góð framtíð.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

„Menntamál eru ekki geimvísindi“

Spilling staðfest.

 

En Davíð greiddi hátt gjald.

Trúverðugleikann.

 

Eiðsvarinn að vernda stjórnarskrána, gaf hann lagaálit gegn mentorninum sem aldrei hefur þegið aur fyrir lagaálit sín.

Davíð Þór Björgvinsson er lögmaðurinn sem formaður utanríkismálanefndar vitnar í þegar hún ræðst gegn heiðarlegu fólki sem var ekki keypt til að segja annað en satt um það brot á stjórnarskránni sem samþykkt regluverks Evrópusambandsins um orkupakka 3 er.

 

Íslenskur réttur er aldrei afsalaður til erlends valds.

Og íslenskir dómarar eru eiðsvarnir til að verja þann rétt.

 

En gegn góðri borgun má segja ýmislegt.

Jafnvel vanvirða eiða og þau fræði sem menn eru menntaðir í.

Í því ljósi eru skammir vægt gjald.

 

Ég ætla samt að segja;

Davíð, skammastu þín.

 

En ef þetta er of persónulegt.

Skammið þá Hæstarétt.

Kveðja að austan.

Davíð þarf ekki að víkja en fær skammir

" Seinni umræða um þriðja orkupakk­ann er enn ekki lokið. "

 

Og mun ekki ljúka á meðan ennþá er fólk á þingi sem getur sagt satt orð, og staðið vörð um fullveldi þjóðarinnar, um stjórnarskrána og um hag almennings í því gríðarlega mikilvæga máli sem kennt er við orkupakka 3.

Mikilvægt fyrir þá sem sjá milljarðana inná Tortillureikninga sína þegar allt sem viðkemur nýtingu orkunnar hefur verið markaðsvætt, eignarhald og sala hennar á single market eins og segir í tilskipuninni.

Mikilvægt fyrir almenning að verði aldrei samþykkt.

 

Munum lygarnar, "Þetta er tæknilegt framhald af fyrsta og öðrum orkapakka,sem eykur neytendavernd, eykur aðhald á fyrirtæki sem selja raforku og eykur upplýsingaskyldu þessara fyrirtækja, það er í eðli sínu mjög fínt finnst mér." (Þórdís Kolbrún í útvarpsviðtali).

Og staðreyndirnar, núna ætla ég að vitna í hlutlausan aðila, sem á engra hagsmuna að gæta, nema að gæta sannleikans í þessu máli.

"„Með þriðja orkupakk­an­um verður ekki bet­ur séð en að við séum að játa okk­ur und­ir það og festa það í sessi að raf­orka, eins og hver önn­ur vara, flæði óheft á milli landa. Frjálsa flæðið á vör­um er fyr­ir hendi, skil­grein­ing á raf­orku sem vöru er fyr­ir hendi, en með þriðja orkupakk­an­um kem­ur reglu­verk sem fjall­ar sér­stak­lega um teng­ing­ar á milli landa. Þannig sé inn­gang­ur til­skip­un­ar 2009/​72/​EC, sem er hluti af þriðja orkupakka Evr­ópu­sam­bands­ins, skýr hvað þetta varðar sem og mark­mið og skuld­bind­ing­ar ríkja sem und­ir­gang­ist hana.

„Gegn­um­gang­andi í text­an­um er áhersla á að ríki skuld­bindi sig til að ryðja úr vegi hindr­un­um í þessu sam­bandi. Mark­miðið er sömu­leiðis krist­al­tært, það er að auka sam­keppni á þessu sviði milli landa. Komi til þess að Alþingi maldi á síðari stig­um í mó­inn munu ráðamenn í Brus­sel spyrja sömu spurn­ing­ar og ég spyr nú: Til hvers voru Íslend­ing­ar eig­in­lega að samþykkja þriðja orkupakk­ann ef þeir vilja síðan ekki flytja raf­orku til annarra landa?“". (Arnar Þór Jónsson)

 

Staðreyndirnar tala sínu máli.

Orkupakki 3 fjallar um tengingar milli landa, ásamt regluverki um yfirþjóðlega stofnun, ACER.

Vilji menn ekki gangast undir það regluverk, þá þarf að semja um það fyrirfram, og gera það á þann hátt að fyrirvarinn haldi.

Og á meðan stjórnvöld halda öðru fram, þá mun umræðunni ekki ljúka.

 

Eina spurningin er, hvenær fatta stjórnvöld það.

Þá er samið.

Kveðja að austan.

 

Greiða atkvæði um 14 frumvörp

Til hvers að samþykkja regluverk ??

 

Þegar þú ert annað hvort á móti viðkomandi regluverki, og samþykkir það með þeim fyrirvara að það gildi ekki, eða þú afneitar innihaldi þess, segir að það fjalli um eitthvað allt annað en stendur í því.

Það fyrra er fáránlegt því ef þú ert á móti regluverkinu, þá setur þú ekki haldlitla fyrirvara heldur hafnar því, það seinna er heimskt og ætti ekki að vera til umræðu á Alþingi Íslendinga.

Spurning Arnars Þórs; "Til hvers voru Íslend­ing­ar eig­in­lega að samþykkja þriðja orkupakk­ann ef þeir vilja síðan ekki flytja raf­orku til annarra landa" mun verða spurð í háðungarskyni um langa framtíð og mun verða notuð sem dæmi í kennslubókum um langa framtíð um að samþykkt lög gildi, þó brotamenn haldi öðru fram.

 

Krakkarnir sem hafa staðið í eldlínu skítverkanna skilja ekki þessa spurning og munu aldrei gera.  Og það er ekki við þá að sakast, mannavalið og vitsmunirnir á þingi er á okkar ábyrgð sem þjóðar, ekki þeirra sem komust á þing fyrir tilverknað almannatengla og ímyndasmiða.

Þeir sem eru eldri og standa á bak við, þeir bæði skilja þessa spurningu, og vita svarið við henni.  Því þeir eru í raun svarið.

Sem og raunveruleikinn sem þeir búa við.

 

Sá raunveruleiki sem Arnar Þór lýsir svo vel í viðtalinu og erfitt að taka eitt úr.  En í sambandi við þessa spurningu er kjarninn kannski þessi;

"Mikl­ar breyt­ing­ar hafa átt sér stað á EES-sam­starf­inu á þeim 25 árum sem Ísland hafi verið aðili að því, seg­ir Arn­ar Þór. Lýðræðis­leg vinnu­brögð hafi þannig til að mynda vikið fyr­ir val­boði ofan frá. „Dóm­stól­ar og eft­ir­lits­stofn­an­ir taka ákv­arðan­irn­ar og stýra ferl­inu, en ekki kjós­end­ur og lýðræðis­lega kjör­in lög­gjaf­arþing. Þetta þarf að ræða heiðarlega, sér­stak­lega út frá hags­mun­um smáþjóða í alþjóðlegu sam­starfi. Hér er runn­inn upp nýr veru­leiki sem ég tel að við þurf­um að vera vel vak­andi gagn­vart sé okk­ur á annað borð um­hugað um full­veldi Íslands og efna­hags­legt sjálf­stæði.“".

Þetta er raunveruleikinn og svarið er uppgjöf.

 

Þeir hafa hvorki andlegan eða pólitískan styrk að fara gegn regluveldinu, þeir hafa fyrir löngu verið samlagaðar, þeir samþykkja allt, neita engu.

Annað er fyrir þá pólitískt sjálfsmorð, endalok launanna, eftirlaunanna og hinna ímynduðu valda sem þeir telja sig hafa á meðan þeir passa sig á að samþykkja.

Ægivaldið er það mikið að það sligar ekki bara meðalmanninn, vandséður er sá stjórnmálamaður sem stæðist það. 

 

Í ICEsave þurfti heila þjóð til, og eins er það með þetta regluverk sem sviptir okkur forræði yfir orkuauðlindum okkar, og mun knýja orkuna okkar á hinn sameiginlega samkeppnismarkað Evrópusambandsins.

Það þarf heila þjóð því þó það sé hægt að klekkja á einstökum stjórnmálamönnum, þá er það flóknara að knésetja þjóð.

Það þarf líka heila þjóð til að skera fullveldi okkar úr snörum EES samningsins.

 

Því ef einu rök stjórnmálamanna okkar fyrir samþykki regluverksins, sem þeir segjast sjálfir vera á móti, og þess vegna setja þeir lög sem banni að það taki gildi, séu þau að þeir óttist afleiðingarnar að virkja skýr ákvæði samningsins um ágreining, þá er ljóst að samningurinn er ekki á milli tveggja jafnrétthárra aðila.  Heldur meira svona eins og sambandið er á milli húsbænda og hjúa.

Samningurinn er skýr, jafnvel fyrir torlæsa, svo óttinn hlýtur að byggjast á einhverri ógn sem stjórnmálamenn okkar telja raunverulega eða upplifa sem raunverulega.

Því eins og Arnar Þór bendir réttilega á; "Ekk­ert er því til fyr­ir­stöðu að við höfn­um því að inn­leiða þessa til­skip­un Evr­ópu­sam­bands­ins. Slík ákvörðun trufl­ar ekki sam­starfið við það. Þetta er hags­muna­gæsla. Ef við meg­um ekki gæta okk­ar eig­in hags­muna, hvað seg­ir það þá um stöðu okk­ar? Erum við ekki frjáls þjóð í viðskipt­um við Evr­ópu­sam­bandið?“".

Ótti er ekki rök hjá frjálsri þjóð, hvort sem deilt er um smámál eða stórmál, og stærri verða þau ekki en þegar forræði yfir sjálfum orkuauðlindum þjóðarinnar er að ræða.

 

Í þessu samhengi skiptir engu hvort EES samstarfið hafi verið farsælt eður ei, ef það hefur þróast með þeim hætti að stjórnmálamenn okkar þora ekki öðru en að samþykkja allt sem frá Brussel kemur, að þá er tími til kominn að skipta um stjórnmálamenn, og skipta út samningi sem vekur þennan ótta.

Fyrir til dæmis viðskiptasamning þar sem við kaupum vörur af Evrópusambandinu, og þeir kaupa vörur af okkur, svo setja þeir sínar lög og reglur án afskipta okkar, og við setjum okkar lög og reglur án afskipta þeirra.

Eitthvað sem heitir gagnkvæm virðing fyrir fullveldi hvors annars.

 

Eins og Arnar Þór á þá er löngu tímabært að ræða eðli EES samningsins, og í því samhengi er enginn eðlismunur, aðeins sá stigsmunur sem felst í framgang tímans, að nýta dómstóla eða skriðdreka til að knýja fram vilja sínum gagnvart öðrum sjálfstæðum ríkjum, eða eigin þjóðum sbr. þessi orð Arnars; "Evr­ópu­sam­bandið virðist nú starfa með þeim hætti, seg­ir hann, að ef ekki sé hægt að koma markaðsbreyt­ingu í gegn með lýðræðis­leg­um hætti, vegna þess að kjós­end­ur vilja það ekki, skuli það gert í gegn­um dóm­stóla­kerfið."

Þeirri umræðu má þó fresta ef orkupakki 3 fær eðlilega lýðræðislega umfjöllun, út frá rökum og staðreyndum, en ekki forheimsku og blekkingum, og ef Alþingi kemst að þeirri niðurstöðu að það sé sátt við innhald hans, það er hið evrópska yfirvald og markaðsvæðing orkunnar sem seld er á samkeppnismarkaði sbr. single market, þá samþykkir það hann án fyrirvara.

Þá reynir ekki á EES samninginn, heldur lýðræðið því vandséð er hvernig Alþingi gæti samþykkt slíkt regluverk án þess að málið hafi verið kynnt fyrir kjósendum í aðdraganda kosninga,  næsta skref þess gæti þess vegna verið að það legði niður lýðveldið Ísland, eða einkavæddi það, seldi það hæstbjóðenda eða annað sem geðþóttinn einn ræður.

Þá reynir á hvort þjóðin sé sátt við gerræðið, eða rís upp gegn því.  Í því samhengi öllu er EES samningurinn alltaf aukaatriði málsins.

 

Ef Alþingi er hins vegar á því að þetta regluverk eigi ekki við Ísland og íslenskar aðstæður, þá samþykkir það ekki haldlausa fyrirvara, því slíkt er aðeins fífla háttur, heldur vísar málinu til sameiginlegu EES nefndarinnar, og þar verður svo samið um sá hluti regluverksins sem varðar tengingar yfir landamæri, og yfirþjóðlega vald, verði ekki tekið upp í íslenska löggjöf. 

Punktur.

Og þar með er náttúrulega ekkert regluverk til að samþykkja, nema þá hugsanlega það sem tekur á gasleiðslur yfir landamæri.

Ef EES samningurinn virkar, þá verður samið því Ísland er ekki tengt við hinn sameiginlega orkumarkað, og ef til þess kæmi að væri gagnkvæmur vilji Evrópusambandsins og Íslands að leggja sæstreng til landsins, þá verður það gert með tvíhliða samning. 

Það er aðeins forræðið sem þjóðin er ekki tilbúin að semja um, og aðeins illvilji setur sig ekki í þau spor smáþjóðarinnar.

 

Virki EES samningurinn, þá má vissulega hafa áhyggjur af þróun hans í náinni framtíð, og vissulega má spyrja spurninga um umfang regluverksins og þann gífurlega kostnað sem því fylgir, sem er náttúrulega bara kostnaður sem dreginn er beint frá lífskjörum almennings.

En hann virkar samt sem áður.

Og verður ekki vefengdur af þeirri forsendu einni saman.

 

Þess vegna er svo mikilvægt að hnúturinn um orkupakka 3 sé leystur í sæmilegri sátt við heilbrigða skynsemi og hagsmuni þjóðarinnar.

Fyrsta skrefið er því að stjórnmálamenn affíflist og ræði regluverkið út frá innihaldi þess, og ef einhver undirliggjandi ótti býr að baki, ræði hann af hreinskilni.

Næsta skrefið er sáttin.

Sátt um sannsögli, heiðarleika, hagsmuni almennings.

 

Hana má finna í sumar.

Vilji er eina sem þarf.

Kveðja að austan.

Verið að samþykkja óheft flæði raforku

Hver heggur á hnútinn??

 

Leggur til að Orkupakki 3 sé settur í salt á meðan sumarið er notað til að ná þverpólitískri sátt á Alþingi um fyrirvara sem geirnegla að Ísland taki ekki upp yfirþjóðlegt regluverk Evrópusambandsins um orkumarkaðinn. 

Um slíkt þarf vissulega að semja um í sameiginlegu EES nefndinni en þetta er eina leiðin fyrir Alþingi að ná sátt við þjóð sína.

Og fá frið um EES samninginn, því verði orkupakkinn samþykktur í óbreyttri mynd, þá verður stríð þar til ESS samningurinn verður lagður að velli.

 

Það eru ólíðandi vinnubrögð og ætti að varða við lög, að regluverk sem snýst annars vegar um " one on conditions for access to the network for cross-border exchange of electricity ((EC) No 714/2009)" og hins vegar um "one on the establishment of the Agency for the Cooperation of Energy Regulators ACER ((EC) No 713/2009)." sé sagt snúast um neytendavernd og gegnsæi í birtingu ársreikninga orkufyrirtækja.

Það er ekkert það fífl til í þessum heim sem trúir þessu og þegar raunveruleikinn rennur upp fyrir fólki, þá verður uppreisn gegn Alþingi því með lygum á ekki land að byggja.

 

Fyrir utan þá heimsku að ætla sér að samþykkja regluverk og setja síðan lög sem eiga að koma í veg fyrir að viðkomandi regluverki gildi, þá eru slík lög aðeins gálgafrestur.  Ísland er orkueyja sem mun tengjast hinum sameiginlega orkumarkaði því hér er nóg af grænni orku sem lífsþörf er fyrir í Evrópu. 

Vissulega skyldar regluverkið okkur ekki að tengjast, en það er markmið þess að útrýma orkueyjum og koma á einum sameiginlegum raforkumarkaði, og við getum ekki hindrað orkufyrirtæki að leggja hingað sæstreng.  Í þessu samhengi þarf að hafa hugfast að það er markaðurinn sem ákveður tengingar, það er hann sem kemur með tillögur um hvað fer inná kerfisáætlanir, og einstök ríki geta ekki neitað slíkum tengingum ef vilji er til að leggja þær.

 

Fyrir íslenskan almenning og íslensk fyrirtæki verður það ekkert grín þegar landið hefur tengst, þá leitar orkan þangað þar sem verðin eru hærri þar til jafnvægi næst.

Það eru falleg orð um að samkeppni lækki verðin en það er ekki raunin þar sem orkuverð er þegar í lægri kantinum.

 

Í þessu samhengi er gott að rifja upp það sem gerðist í Montana í Norðvestur hluta Bandaríkjanna, um og uppúr aldamótin 2000.  Það er meira að segja sérstakt heiti yfir það; Montana orkuævintýrið, og til dæmis í fréttaskýringu í þættinum 60 mínútur sem gerð var 2003 má lesa meðal annars þetta;

"For nearly 90 years, the Montana Power Company exemplified the very best of American capitalism. It provided cheap, reliable electricity for the people of Montana, excellent benefits for thousands of employees and generous, reliable dividends for its stockholders. ...

The only people not satisfied with the arrangement were the executives at Montana Power. In 1997, their lobbyist pushed a bill through the state legislature to deregulate the price of electricity and open up the market to competition. It was supposed to be good for the consumers, who could decide who they were going to buy their power from at the lowest possible prices. ...

It did not take long before things started to unravel. No sooner had Montana Power sold its dams and power plants, than deregulated electricity prices shot through the roof - and Pennsylvania Power and Light began selling its cheap Montana electricity out of state to the highest bidder. ...

Electricity prices in Montana doubled, then redoubled, and doubled again - refineries, lumber mills, and the last working copper mine in Butte was forced to suspend operations because they could not afford their electricity bills. ".

 

Þetta var vegna þess að það var orkuskortur í Kaliforníu svo verðin til almennings og fyrirtækja í Montana rauk uppúr öllu valdi.  En takið eftir að það eru sömu frasarnir notaðir til að réttlæta þetta, samkeppni góð fyrir neytendur og svo framvegis, en svo situr almenningur í súpunni en einkafyrirtæki mala gull á fákeppniseinokuninni.

Vissulega komst jafnvægi á og verðið lækkaði aftur, það er var ekki eins stjarnfræðilega hátt, en við tók langt ströggl hjá talsmönnum almennings við lobbýista orkufyrirtækjanna að ná aftur valdi á orkumarkaðinum, almenning til hagsbóta en ekki gullgreftinum.  Smátt og smátt var afregluvæðingunni snúið til baka, sett lög sem áttu að reyna að tryggja orkuöryggi í ríkinu og ná niður verðinu. 

 

Í skýrslu sem ég fann á netinu þegar ég rifjaði upp þessa sögu því þetta hefur áður verið í umræðunni, þá fann ég þessa lýsingu á hvernig varnarbaráttunni lauk;

"The sale signaled the return of the dams to utility ownership -- about 15 years after they were sold by Montana Power Company during Montanas experiment with deregulation. To pay for the acquisition, NorthWestern Energy customers are paying a rate increase amounting to about 5% or $4.20 per month for a typical residential customer. “The dams that are so much a part of Montana’s environment and heritage are now dedicated to serve our Montana customers, at prices based on the cost of providing service, not on the western power market. Fifty years from now, as these assets are paid down, our children and grandchildren will appreciate the farsighted leadership of Montana PSC Chairman Gallagher and his colleagues, who made this possible,” said Bob Rowe, NorthWestern Energys CEO.".

Montana ríkið keypti sem sagt hluta af því til baka sem þeirra Landsvirkjun hafði selt í kjölfar afregluvæðingarinnar. 

Til að tryggja orkuöryggi og sanngjarnt verð heima fyrir.

 

Fyrir utan að tungumálið er annað, þá eru frasarnir nákvæmlega þeir sömu, nákvæmlega sömu hagsmunir keyra áfram afregluvæðinguna því það er það sem orkupakkar Evrópusambandsins gera gagnvart íslensku regluverkinu, og þó nöfnin á hinum keyptu stjórnmálamönnum séu önnur, þá er tilgangurinn sá sami.

Að koma almenningseign sem skilar neytendum ódýra orku, sem tryggir stöðugt orkuframboð, í hendur á einkaaðilum og þeim síðan gert kleyft að mala gull á kostnað okkar hinna.

Það er að sem felst í markaðsvæðingu orkunnar á einum sameiginlegum markaði Evrópusambandsins.

Að halda öðru fram er hrein blekking.

 

Og þeir sem blekktu í Montana á sínum tíma, þeir vissu allan tímann að þeir voru að blekkja, þeir urðu bara ríkari fyrir vikið.

Ekki bara fyrirtækin, heldur líka lobbýistarnir og stjórnmálamennirnir sem tóku þátt í leiknum.

 

Um þetta snúast íslensk stjórnmál í dag.

Að verða ríkur af þeim.

 

En við eigum ekki að borga brúsann.

Það get ég svo svarið.

 

Og ég er ekki einn um það.

Kveðja að austan.

 

 

 

Þinglok ekki fyrir dyrum

Miðflokksmenn ræða orkupakkann

 

Gegn ægivaldi Evrópusambandsflokkanna sem í besta falli þegja, í versta falli dreifa blekkingum um innihald hans.

Þeir láta eins og innihald hans komi komi Íslendingum ekki við þó regluverkið sem þeir samþykkja verði æðri innlendum lögum.  Það er gangi innlend lög og reglugerðir gegn reglum orkupakkans, þá lúffa innlend lög.

Og erlendir dómstólar munu fjalla um ágreininginn.

 

Af hverju á þjóðin að samþykkja, jú hann styrkir neytendavernd frá því sem var.

Svo við gleymum ekki hvað hann fjallar um þá enn og aftur vitna í sjálft Evrópusambandið þegar það skýrir regluverkið;

"The aim is to make the energy market fully effective and to create a single EU gas and electricity market. This will help to keep prices as low as possible and increase standards of service and security of supply."

Hvergi minnst á neytendavernd, en markmiðið er sameiginlegur Evrópskur raforkumarkaður til að tryggja neytendum eins hagstætt verð og mögulegt er.

 

Vandinn er bara sá að á einum markaði, með einu verði, þá hækka verð hjá þeim sem hafa lægstu verðin, og lækka hjá þeim sem hafa hæstu, þar til meðalverð næst.

Hver er þá hagur íslenskra neytenda??

Hver er neytendaverndin í hækkun raforkuverðs??

Jú, við getum valið á milli seljendur.

 

Er það ekki von þó Evrópusinnarnir á þingi þegja?'

Hver myndi ekki gera það í þeirra sporum??

Þeir hafa þó vit á því.

 

Sem og Miðflokkurinn að tala.

Þökk sé þeim.

Kveðja að austan.

Munu áfram ræða orkupakkann

Hnattræn ógnun.

 

Er að segja Nei við globalisma frjálshyggjunnar.

Nei við þrælabúðir, Nei við félagsleg undirboð.

Ef marka má borgarstjóra Lundúna.

 

Eru þetta ekki öfugmæli??

Hvenær endaði félagshyggjan í svarthol Friedmanismans??

 

Svartholið sem ætlar að markaðsvæða orku okkar.

Færa hana auðmönnum á silfurfati einkavæðingarinnar.

 

Jafnrétti, frelsi bræðralag.

Var letrað á dyr Gúlagsins sem þrælkaði og drap milljónir á milljónir ofan.

Öfugmæli liðins tíma sem ættu að forða okkur frá öfugmælum miðstýringar og kúgunar dagsins í dag.

 

Þá var það alræði öreiganna.

Í dag er það alræði auðsins.

 

Niðurstaðan sú sama.

Atlaga að frjálsu samfélagi fólks, einstaklingnum, fyrirtækjum hans og rekstri.

 

En jafnvel kommunum datt ekki í hug að kalla andstöðuna við þá hnattræna ógn.

En svona er þróun tímans.

 

Öfugmæli andskotans eru sannindi elítunnar.

Hinna Örfáu sem vilja gína yfir öllu.

Frelsi okkar og sjálfstæði.

 

Trump er eins og hann er.

En hann er ekki globalisti.

 

Hann er ógn.

Við þrælahaldara auðsins.

Þá sem brjóta niður samfélag með ódýrum innflutningi úr þrælabúðum alþjóðavæðingarinnar.

 

Einu sinni hefði hann verið kallaður sósíalisti.

Núna er hann kallaður hnattræn ógnun.

 

Svona breytast tímarnir.

Kveðja að austan.

Segir Trump eins og 20. aldar fasista