Gamall temur en ungur ekki nemur.

 

Sem er vandi Sjálfstæðisflokksins í hnotskurn.

Stjórnmál í dag snúast ekki um hugsjónir eða grundvallarprinsipp eins og sjálfstæði og fullveldi.  Ef einhver á skrifstofunni í Valhöll myndi í hálfkæringi breyta nafni flokksins á bréfsefni hans úr Sjálfstæðisflokk yfir í EES flokk, þá myndi ekki nokkur hræða í forystusveit hans gera athugasemd.

Tæki ekki eftir því.

 

Sjálfstæðisflokkurinn er flokkur fjármagnseiganda og einn úr þeirra hópi leiðir flokkinn.

Það eru hagsmunir þeirra sem skipta máli.

Og það er bara þannig að hið frjálsa flæði Evrópusambandsins er himnaríki á jörðu fyrir fjármagn og fjármagnseigendur.  Í 5.000 ára sögu siðmenningarinnar finnast engin dæmi þar sem lög og reglur ríkja og ríkjabandalaga hafa verið eins aðlöguð að hagsmunum þeirra sem sýsla með fjármuni, óháð landamærum, óháð hollustu við þjóð eða ríki. 

Þess vegna vilja fjármagnseigendur að Ísland sé í Evrópusambandinu, og það er aðeins vegna þess að þeim mistókst að koma landinu í fulla aðild eftir Hrunið 2008 (fellt á landsfundi Sjálfstæðisflokksins í janúar 2009) að þeir sætta sig við fulla aðild án áhrifa, sem er mannamál yfir það sem EES samningurinn er í raun.

 

Nafnið, Sjálfstæðisflokkur, á sér síðan sögulegar skýringar frá sjálfstæðisbaráttu þjóðarinnar, en það eina sem tengir flokkinn í dag við þá fortíð, er að í dag, eins og þá, er hann flokkur ráðandi stétta, þá borgarastéttarinnar, í dag fjármagnseiganda.

Málið er kannski að fjármagnseigendur, sem eru fyrir löngu hættir að skilgreina sig sem hluta af þjóðinni, að þeir veðja ekki lengur á einn flokk til að gæta hagsmuna sinna.  Þeir hafa Samfylkinguna, þess flokks sem hefur gert hið frjálsa flæði að trúarsetningu sinni, þeir keyptu VinstriGræna fyrir 12 silfurpeninga, og síðan nýta þeir netheima til að passa uppá unga fólkið, og fjármagna þar allskonar vitleysis flokka.

Það er meira svona hefðin sem fær þá til að púkka uppá Sjálfstæðisflokkinn, það þarf jú að vera einn hægri flokkur í vasa fjármagnsins, og síðan þarf að passa uppá gamla fólkið.  Og það verður að segjast eins og er að það er leitun að betri markaðsbrellu en að láta formann flokksins bera nafn gengins forystumanns, sem var óumdeildur höfðingi og forystumaður á meðan hann var og hét, á þeim tíma sem gamla fólkið var ekki gamalt, heldur ungt í blóma lífsins, og það er þannig með ellina að nútíðin gleymist fyrst, en þeir gömlu og góðu síðar.

Og hver kýs þá ekki flokkinn hans Bjarna Ben??

 

Það eru eðlilegar skýringar á hinu varanlegu tapi á þriðjungsfylgi flokksins, nútíma markaðsfræði hólfar markaðinn niður og gerir út á hina svo kölluðu markhópa, og stefna sem höfðar til eldri verður seint stefna sem höfðar til hinna yngri.

Hins vegar er verra ef menn átta sig ekki á því hvernig eldra fólk, markhópur Sjálfstæðisflokksins hugsar.

Og þó markaðsbrellan með nafnið Bjarna Ben hafi virkað ágætlega til skamms tíma, þá virkar hún verr ef minningar hinna eldri eru vanvirtar.

Á þetta er Styrmir að benda, enda gamall sjálfur.

 

Þó unga fólkið haldi að orðið "SJÁLFSTÆÐI" sé heiti úr Íslendingasögunum, eða hugsanlega nafn á plánetu í Star Wars seríunni, að þá veit eldra fólkið hvað býr að baki.  Það átti nefnilega afa og ömmur sem töldu "SJÁLFSTÆÐI" lykilatriði í sjálfsmynd sinni og þjóðarinnar.  Og sú sjálfsmynd knúði fólk áfram að byggja allt úr engu.

Skóla, brýr, sjúkrahús, hafnir, vegi og velferð.

Og foreldrar þeirra drukku orðið með móðurmjólkinni, menn deildu kannski um útfærslu landsstjórnarinnar og vissulega sóttu ýmsir sér fyrirmynd í Útópíunni um fyrirmyndarlandið Sovét, en það var aðallega í nösunum, í kjarnanum snérist allt um að byggja upp innviði, að tryggja atvinnu, og gera eitthvað sem kæmi þjóðinni framá við.

Enda áður en fjármagnið náði völdum og hóf kerfisbundið rán á eigum þjóðarinnar, þá mátti segja um hvern áratug frá aldamótunum 1900, að hann var betri en sá sem leið, og alltaf var leiðarljósið, að það væri hægt að gera betur.

 

Þessar minningar fær enginn dauðlegur maður brotið niður, aðeins dauðinn er fær um það.

Og flokkur sem gerir út á þessar minningar, sem gerir út á gamla fólkið, hann hundsar þær ekki.

Hann leggur sig niður og gengur í Viðreisn.

 

Það þarf nefnilega stundum að nema af gamla fólkinu.

Spurning hvort einhver vilji sé til þess í Valhöll.

 

En það hefur afleiðingar ef það er ekki gert.

Það er augljóst hér á Moggablogginu að fallbyssur eru hlaðnar.

 

Og þeim er ekki beint út á við.

Icesave tapararnir ættu ekki að vanmeta þær.

 

Ekki aftur.

Kveðja að austan.

Sjálfstæðið til Brussel í smápörtum

Trump er með þetta.

 

Það er búið að vera alltof friðsælt í Mið-Austurlöndum, þannig jafnvel hagvöxtur er í húfi.

 

Hugsa sér öll óseldu vopnin, að ekki sé minnst á öll óframleiddu, sem ekki voru framleidd því enginn pantaði þau.

Og þó það sé góðæri í Jemen, það er fyrir vestræna vopnaframleiðendur, þá er það samt útkjálki miðað við alvöru spennu fyrir botni Miðjarðarhafsins.

Í þessu samhengi má ekki gleyma að það er lítill bissness í Sýrlandsstríðinu fyrir vestrænan vopnaiðnað.  Erlendu málliðarnir sem herja á landsmenn eru flestir úkjálkamenn og vilja bara rússnesk vopn.  Þannig að hið vestræna fjármagn sem gerir þá út þarf að panta vopn handa þeim frá Búlgaríu og öðrum milliliðum hinnar rússnesku vopnaframleiðslu og Sýrlandsstjórn fær svo vopnin beint frá Moskvu.

 

Nei driftin kemur frá Palestínu, vopnaskak þar veldur taugatitringi langt út fyrir hin staðbundnu átakasvæði, titringi sem fær ríkisstjórnir nágrannalanda til að taka upp tólið og panta vopn til að létta á spennunni.  Það heldur jú enginn hersýningu með úreltum vopnum þegar nágrannaríkið státar sig af öllum nýjustu drápstólunum.

Og þessi drift er útskýring á hinum ýmsustu ákvörðunum sem hinum hálærðustu stjórnmálaskýringum finnst út úr kú.

Sem aftur leiðir hugann að, hvor er bjáninn, Trump eða þeir???

 

Og Trump er með þetta, hann sagði það sem enginn mátti segja, að Jerúsalem væri höfuðborg Ísraels, sem hún hefur verið allt frá 6 daga stríðinu 1967, og þegar það dugði ekki til að ýta undir vopnasölu, þá lagðist hann undir feld og leiddi brátt hugann að sígildum sannindum.

Sem eru að það ræðst enginn á höndina sem fæðir hann.

Svo hann ákvað bara að skrúfa fyrir það fjárstreymið.

 

Hins vegar er ég ekki alveg viss að það dugi til.

Að bálið og brandurinn séu ekki alveg vísir.

Ég myndi líka skrúfa fyrir allar nettengingar.

 

Byggi það á samreynslu táningaforeldra um allan heim.

Sá sem lifir í netheimum er ekki líklegur til að fara út í raunheim og kasta mólatovkokteilum.

Auðveldara að fá status og læk á einhverja netsprenginguna í nýjasta stríðsleiknum.

 

Og hvað sem verður sagt um þessa miðaldra karla sem byggja öll völd sín á ófriði og óvináttu þjóðarbrota, að þeir fara aldrei út á göturnar til að berjast, þeir nota ungviðið til þess.

Þeir skála í kampavíni í öruggu skjóli, jafnvel við meinta óvini sína, og hlæja af öllu saman.  Setja kannski upp sorgarsvipinn þegar nytsamur sakleysingi úr fjarlægu landi kemur og tekur við þá viðtal um kúgun og yfirgang nágrannans, þess sama nágranna og þeir hafa að yfirlýstu markmiði að útrýma við fyrsta hugsanlega tækifæri.  Þykjast svo vera voðalega hissa, eins og nytsami sakleysinginn, yfir að nágranninn skuli einmitt vera með kúgun og yfirgang eins og fólki finnist ekki gaman að láta útrýma sér.

Nei, þessir menn þurfa á unglingunum að halda í sprengjufóður, og þeir þurfa að fæða ungu karlmennina sem eiga fyrir fjölskyldum að sjá.

 

Þannig að vilji menn hagvöxt brandsins, þá er ekki nóg að ögra og æra öfgamenn, og það er ekki nóg að stöðva fjárstreymi. 

Nauðsynlegar forsendur en öruggast er að loka líka á flóttaleið netheima og sprengja síðan eins og einn strætisvagn í loft upp, eða til vara skóla eða sprengja meintan sjálfsmorðskrakka við ísvagn á fjölmennu markaðstorgi. 

Svínvirkar alltaf og síðan geta þeir sem hafa hag af báli og brandi, sest niður og skálað yfir velheppnuðum ófriði.  Efa ekki að Trump er í guðatölu hjá þeim, jafnvel fremri þeim Alla og Jahve.

 

Og þetta veit Trump, enda er hann með þetta.

Hann mun vissulega tísta eitthvað, og jafnvel fara í grátkeppni við meðalstóran krókódíl, þegar fyrsta sprengjan springur, og fordæma dráp hinna saklausu.

En gleðitár hans yfir hækkandi hagvísum vopnaframleiðandanna munu vera sönn.

 

Og þegar upp er staðið þá er það sem telur.

Þar liggur driftin.

 

Fökking friður hvað!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!?????????

Eins og fólk sé ekki með þetta.

Kveðja að austan.

Hætta stuðningi við flóttafólk frá Palestínu

Úrkynjaðir viðskiptahættir í þágu hverra??

 

Hver græðir á á Kínaverslun??

Skammsýnt fólk segir "ÉG", þetta er svo ódýrt, og mikið er það rétt, það er að verð á kínverskum vörum er í mörgum tilvikum hlægilegt.

 

Þetta sama skammsýna fólk kvartar síðan í öðru orðinu yfir almannaþjónustunni, það er allt af sem áður var. 

Og það er yfirleitt ekki sátt við kjör sín.

 

Samt yrði það aldrei tilbúið til að vinna á kínverskum launum, jafnvel þó það ætti að vita að ef það byði sig fram á þeim kjörum, að þá þyrfti sama vara sem seld er í íslenskum verslunum ekki að vera svona dýr, ef dagslaun verslunarfólks væri einn hrísgrjónapoki eða svo, ekki þyrfti að borga veikindi eða orlof, að ekki sé minnst á lífeyri.

Og varðandi almannaþjónustuna, þá er ákveðið samhengi á milli tekna og þjónustu, og kínversk verslun og þjónusta greiðir ekki skatt á Íslandi.

En varan er jú ódýr og flýtur á meðan ekki sekkur sagði sá skammsýni sem tók negluna úr bátnum til að henda í kabyssuna.

 

En þetta er aðeins hluti þess sem skekkir alla samkeppni, innlendum þjónustuaðilum í óhag.

Það er eins og það kosti ekkert að senda frá Kína, oft er margfalt dýrara að senda sömu vöru frá Reykjavík útá land.  Og skýring þess má lesa í þessum orðum Íslandspósts;

 

"„Vegna óhag­stæðra alþjóðasamn­inga þar sem Kína er flokkað sem þró­un­ar­ríki fær Ísland­s­póst­ur mjög lágt gjald greitt fyr­ir þess­ar send­ing­ar og standa þær greiðslur ein­ung­is und­ir litl­um hluta þess kostnaðar sem fell­ur til við að meðhöndla þær. Mikið tap af þess­um er­lendu send­ing­um, sem Íslandi ber að sinna sam­kvæmt alþjóðasamn­ing­um, er stór hluti vand­ans við fjár­mögn­un alþjón­ust­unn­ar,“"

 

Tapið eykst eftir því sem pökkum fjölgar, því burðargjaldið miðast við þann hrísgrjónaskammt sem þarf til að fæða einn Kínverja á dag en verkið er svo unnið af vestrænu starfsfólki, á vestrænum kauptöxtum.

Með öðrum orðum þá borgum við fyrir Kínasendingar með hærri póstburðargjöldum, og niðurgreiðsla okkar gerir Kínverjum kleyft að grafa undan velmegun okkar og velferð.

 

Úrkynjaðra getur Global hagkerfið ekki orðið.

Og gleymum því ekki að það eru ekki Kínverjar sem bera ábyrgð á fáránleikanum, þetta er ein af leikreglum frjálshyggjunnar sem vestræn stórfyrirtæki hafa knúið í gegn í alþjóðlegum viðskiptum.

Það er ekki nóg af þau hafi útvistað stórum hluta af framleiðslu okkar til að komast framhjá kjarasamningum, kröfum um aðbúnað og öryggi að ekki sé minnst á rányrkju og hinn heilaga rétt að fá að menga og sóða að vild, þau brjóta niður einu vörnina sem hið frjálsa flæði hefur ekki brotið niður, fjarlægðina frá framleiðslulandi til markaðar, með því að láta aðra en þá sem kaupa frá Kína, niðurgreiða sendingarkostnaðinn.

Svo allt geti verið sem ódýrast, og til hvers??

 

Hverjir hafa hag af því að brjóta niður vestræn kjör og vestræna velmegun??

Og hvaða stjórnmálaafl og hugmyndafræði fjármagna þeir??

 

Og hví látum við þetta yfir okkur ganga og hví kjósum við þetta fólk.

Sem er rekið áfram að þeirri dýrslegu hvöt að gera hinn vinnandi mann af þrælum í nafni frelsis hinna Örfáu til að mega allt án þess að nokkrar reglur setji auðsöfnun þeirra skorður.

 

Og síðan má spyrja hvort er úrkynjaðra kerfið eða sá sem kóar með og er síhlaupandi á pósthúsið að ná í Kínasendingar??  Svona í ljósi þess að frumhvöt okkar ætti að vera að vernda lífið sem við ólum, og við gerum það ekki með því að grafa undan samfélaginu sem á að veita því skjól.

Þetta er allavega rotið, ákaflega rotið.

 

En ekki er allt svo slæmt, að ekki megi finna eitthvað gott.

Og hvað sem verður sagt um núverandi forseta Bandaríkjanna, þá hefur hann samt alþjóðvæðingu stórfyrirtækjanna stríð á hendur.

Við litla hrifningu auðs og þjóna hans.

 

Löngu tímabært stríð, þó úr óvæntri átt sé.

Við ættum kannski að gera eitthvað svipað.

 

Og til dæmis neita að niðurgreiða Kínasendingarnar.

Það er þó alltaf byrjunin, sem gæti bjargað vinnu margra.

 

Og er alltaf samfélaginu okkar til góðs.

Kveðja að austan.

 

 

Engin arðsemi í sendingum frá Kína

Aular í áskrift að launum.

 

Skora á almenning að flýja í skjól, loka og læsa.

Að lifa í ótta, vantreysta þeirri tilveru sem traust í garð náungans byggði upp.

Samt borgar fólk skatt, háan skatt, og uppsker allavega makráða lögreglumenn á 2-3 lögreglubílum.

 

Neskaupstaður er útstöð, umkringdur fjallahring og bæinn er ekki hægt að nálgast án þess að fara í gegnum lengstu veggöng á Íslandi, jafnvel þó þjófar virði ekki hraðatakmarkanir, þá eru þeir ekki fljótari í förum en Súpermann.

Og lögreglan fékk tilkynningu um þjófana þegar þeir voru á vettvangi í bænum, og jafnvel þó hin vel mannaða lögreglustöð á Eskifirði hefði þurft að innbyrða 2-3 kleinuhringi, þá gat hún eftir það lokað umferð frá Norðfirði, þó alvitringur kynni alla landafræði heimsins, þá gæti hann ekki bent á stað þar sem það væri fljótlegra, og árangursríkara.

Jafnvel þó makráðir lögreglumenn, sérhæfðir í að bögga borgarana út af smámunum, hefðu talið sér það skylt samkvæmt kjarasamningum um næringu, og almenn viðmið um að miðaldra menn í góðum holdum, reyndu ekki of mikið á sig, þá hefðu þeir haft nægan tíma til að loka á umferð og grípa þjófana glóðvolga.

 

En ef það þarf að borða 5 kleinuhringi, þá er það aðeins snúnara.

Og þar með auðveldara að biðja almenning eftirá að læsa og loka dyrum, því í áskriftinni að launum er ekki ákvæði um að menn eigi að vinna vinnuna sína.

Og vernda almenning.

Tryggja öryggi hans svo vitgrannir blaðamenn þurfi ekki að lepja svona vitleysu upp.

 

Austurevrópskir glæpamenn hvað????

Hafa blaðamenn Mbl.is ekki séð kort af Austfjörðum???

Hvað eru margar krossgötur??, hvað er á mörgum stöðum hægt að velja um fleiri en eina leið, það er ef menn hafa það lágmarksvit, sem makráðir lögreglumenn á Eskifirði virðast ekki hafa, að vita að það að fara fram og til baka á sama veginum, er að fara sama veginn.

Svarið er einfalt, þó allir á Mbl.is hafi fengið 0,0 í landafræði, að það er aðeins ein krossgata í Fjarðabyggð, valið á milli þess að fara til Fáskrúðsfjarðar eða til Egilsstaða.  Síðan er ekkert val á Fáskrúðsfirði fyrr en það er komið suður fyrir Eyjafjöllin, en ef það er farið til Egilsstaða, þá má velja á milli tveggja leiða.

Og hafi menn ekki bíla á Egilsstöðum, til að loka þessum tveimur leiðum, þá mátti alveg loka veginum áður en komið var í byggðina, og þá duga 5 kleinuhringir ekki sem afsökun, það tekur jafnvel Súpermann tíma að koma sér frá Neskaupstað að afleggjaranum inní Egilsstaði.

 

Hvaða glórulausa kjaftæði er hér í gangi, og hví éta fákunnandi blaðamenn endalaust upp fréttatilkynningar vanhæfra opinbera starfsmanna??

Sem aldrei þurfa að sæta einni einustu ábyrgð á gjörðum sínum.

Og í þokkabót ætla að skella skuldinni á almenning að kunna ekki að loka nógu vel og læsa.

 

Þegar ekkert er vegakerfið, þá er vonlaust að vera vegaþjófur.

Jafnvel í kókaíntryppi þá hefði engum í Hollyvood dottið í hug að spara sér pening með því að taka upp Thelmu og Louise, þá vegamynd, á Austfjörðum, þó að íslenska ríkið hefði boðist til að borga allan framleiðslukostnað.

Vegna þess að myndin hefði aldrei verið trúverðug, þú flýrð ekki undan löggunni með því til dæmis að keyra í gegnum löng veggöng, eða reynt að láta þig hverfa á vegi sem liggur aðeins í eina átt, og það er gjörsamlega vonlaust að fara eitthvað annað.

 

Sem fær mann til að spyrja, hvað er sett í kleinuhringina í Kjörbúðinni á Eskifirði??

Og er sama stöff notað uppí Hrísmóum??

 

Því þó auli sé alltaf auli, þá er eitthvað að ef hann fellur inní hópinn.

Og enginn spyr og allir þegja.

Kveðja að austan.

Þarf að læsa og loka öllum gluggum

Tíu litlir negrastrákar

 

Eða voru þeir 35, man það ekki, en hitt man ég að þeim fækkaði óðum, eða alveg þar til ríkisstjórnin sprakk.

Hvað eiga svona heitstrengingar að þýða?, af hverju er ekki reynt að byggja brýr sem halda þegar að er sótt?

Eða er barnaskapurinn á því stigi að halda að skotgrafir séu límið sem heldur saman ríkisstjórn ólíkra flokka??

 

Sjálfstæðismenn ættu frekar að þakka fyrir að flokksagi VG hélt, og þeir ættu að vita að hann heldur ekki endalaust.

Ekki ef Sjálfstæðisflokkurinn leggur sig fram um að viðhalda þeirri ímynd meðal þjóðarinnar að spillingarjafnan sé spilling=Sjálfstæðisflokkur.

Slíkt þolir enginn samstarfsflokkur til lengdar eins og dæmin sanna.

 

Sigríður á eftir að verða þessari ríkisstjórn að falli því umræðan um hana á ekki eftir að gera neitt annað en að magnast.

Jafnvel þó hún geri ekkert annað en að fara út á meðal fólks til að klippa á borða, þá verður það snúið henni til vansa.

Það er uppreisn í þjóðfélaginu, ekki bara innan verkalýðshreyfingarinnar, lögmenn ætla til dæmis ekki að kyngja enn einni spillingarráðningu Sjálfstæðisflokksins.  Ekki eftir að skýr lög voru sett til að koma í veg fyrir slíkt.

 

Framundan eru erfið mál varðandi innflytjendur, hvert mannúðarverk elur af sér 100 vonbiðla, og á þeim þarf að taka. 

En málið er að það er ekki borð fyrir báru hjá Sigríði, öll áföll munu leita inn í ríkisstjórnarsamstarfið.

Hún er Grýla íslenskra stjórnmála og allir vita að Grýla gafst upp á rólinu.

 

Eina spurningin er hvort hún taki ríkisstjórnina með sér eða ekki.

Hvort hún sé flokksmanneskja og skynji sinn vitjunartíma, eða hvort hún sé blindur egóisti sem sér ekki skaðann sem fylgir í fótspor hennar. 

Skaðann fyrir ríkisstjórnina, skaðann fyrir Sjálfstæðisflokkinn og skaðann fyrir formann hans.  Hún situr jú í skjóli Bjarna.

Allavega er ljóst að manndómurinn og forystuhæfileikinn til að höggva á hnútinn er ekki til staðar innan forystusveit ríkisstjórnarinnar.

 

Og það er miður því vonir voru bundnar við þetta ríkisstjórnarsamstarf.

Að hin sársaukafulla reynsla stjórnmálaanna frá Hruni yrði nýtt til að semja nýtt stef vonar og tiltrúar um ný vinnubrögð, að sáttar yrði leitað í stað ófriðar, og reksturinn á þjóðarbúinu yrði hugsaður uppá nýtt.

Það væri varið sem væri þess virði að verja, því væri hent sem væri ónýtt, og nýtt smíðað þess í stað.

Og það næðist sátt um réttlæti og réttlátari skiptingu.

Síðasta tækifæri hinna hefðbundnu stjórnmála, síðasta tækifæri fólks sem þrátt fyrir allt vill þjóðinni og náunganum vel.

 

En bráðum verða negrastrákarnir níu, svo átta, og svo man enginn lengur að þeir yfir höfuð hafi verið til.

Flóðbylgja breytinganna mun sjá til þess.

Annað hvort ertu með, og þú flýtur á öldunni, eða þú ert ekki.

Því það steytir enginn hnefanum á móti kröfunni um breytingar.

Flóðbylgjan drekkir þér þá bara.

 

Aldrei þessu vant er enginn valkvíði í þessu dæmi.

Kveðja að austan.

Segir 33 vera í stjórnarmeirihlutanum

Í hrokanum er fallið fólgið.

 

Sigríður Andersen er töffari, hefur alltaf verið.

Og oft unaðslegt hvernig hún hefur þorað gegn hinu viðtekna í pólitískum rétttrúnaði femínista umræðunnar.

 

En hún er ekki lesin í fræðunum, Machiavelli varar við hroka ef valdsmaður á frama sinn undir lýðnum.  Það skiptir ekki máli hvað þú gerir, það skiptir máli hvað þú virðist gera.

Og þegar töffarinn Sigríður, ákvað að sýna að hún væri ekki bundin að lögum og reglum líkt og annað dauðlegt fólk, og gæti í krafti vald síns brotið sáttina sem Alþingi hafði bundið í lög að kaleikurinn við skipan dómara væri færður frá ráðherra til svokallaðar faglegrar nefndar, og komist upp með það með því að knýja það í gegnum Alþingi í krafti ráðherraræðis.

Þá féll hún í hrokagryfjuna.

 

Og það er ekki auðvelt að skríða uppúr henni.

Tekst aðeins með auðmýkt sem er skapgerðisbrestur sem Sigríður þekkir ekki.

 

Þessi setning hennar er dásamleg, það er frá sjónarmiðum hrokafræðinnar;

"og hafa að mínu mati þrif­ist á því að tala niður störf þings­ins, störf emb­ætt­is­manna og stjórn­sýsl­unn­ar í heild,".

Það þarf mikið egó til að klína sínum eigin skít á vammlausa embættismenn sem frá fyrsta degi vöruðu ráðherra við að geðþótti hennar bryti í bága við góða stjórnsýslu eða stjórnsýsluna sem vann sína vinnu skammlaust og kom í hendur ráðherra rökstuddri tillögu að skipan dómara í Landsrétt. 

Og dómskerfið brást ekki heldur, það sýndi fram á það með gildum rökum að ráðherra hefði ekki rökstutt þær breytingar sem hún gerði á lista hæfnisnefndar, og brotið þar með gegn góðri stjórnsýslu og staðfesti þar með álit hinna vammlausu embættismanna.

Dómskerfið hins vegar gat ekki dæmt skipan flokksdómarana ólöglega því rétt var að henni staðið, ráðherra bar upp tillögu sína á Alþingi, og hún var samþykkt. 

Hún hefði líka verið lögleg ef Sigríður hefði á síðustu stundu strikað út nafnið á eiginmanni vinkonu sinnar, og sett þess í stað nafnið á hundinum sínum, enda er hann mjög tryggur, og Alþingi samþykkt. 

Það veit enginn hver eru neðri mörk sjálfstæðismanna, það hefur ekki reynt á þau.  En á meðan flokkurinn hefur þetta kverkatak á Alþingi, og fær sitt í gegn, hversu óeðlilegt það er, þá er niðurstaðan lögleg.

Um það rífst enginn.

 

En vammlausir sem þurfa að sætta sig við ofríkið og spillinguna, þeirra er ekki ábyrgðin.

Og þeir eru ekki talaðir niður þegar reynt er að láta ráðherra sæta ábyrgð.

Vörn Sigríðar er engu betri en mannsins sem var tekinn í bólinu með barnungri vændiskonu, þvingaða af mannsalsdjöflum, og krafðist sýknu fyrir dómi því fjölskylda hans væri vammlaus, og allt það samfélag sem hann tilheyrði liði ekki svona hegðun.

Meinið var að það var hann sem var fyrir dómi, ekki fjölskylda hans eða hið vammlausa samfélag sem hann tilheyrði.

 

Hrokinn mun verða Sigríði að falli.

Það efaðist enginn um máttleysi stjórnarandstöðunnar eða samtryggingu spillingarinnar.

Vígi hennar á þingi heldur.

 

En á meðan hún situr, verður aðeins talað um þetta mál.

Því eins og Machiavelli sagði, það er sama hvað verkin eru góð, ef þú hefur á þér ásýnd spillingar og valdshroka, þá mun fólk aðeins sjá það, en ekki hin góðu verk.

Og allt tal Katrínar Jakobsdóttur um siðvæðingu, siðbætingu, hljómar eins og aumur fimmaura brandari á meðan Sigríður situr. 

Hennar skítur verður smán saman skítur Katrínar.

 

Og hinir spilltu dómarar, því það er sannarlega spillingu að þiggja flokkskipan þegar lög kveða á um fagskipan, munu aldrei fá starfsfrið.

Verjendur munu alltaf draga trúverðugleika þeirra í efa. 

Á meðan það er ekki rannsakað hvaða gjald fór á milli, þá verður alltaf spurt.

"Hverju lofaðir þú í staðinn??".

"Eða hvernig getur þú dæmt mig sekan, þegar þú sjálfur greiddir fyrir stöðu þína??"

 

Það er nefnilega þannig að hroki vekur viðbrögð.

Og þegar sá hroki felur í sér að eyðileggja trúverðugleika hins nýja dómsstigs, Landsréttar, þá munu andstæðingarnir nýta sér það í botn.

Og á einhverjum tímapunkti munu samherjar hennar spyrja, af hverju eru við sjálfviljugir að sökkva með þessum hrokagikk??  Það er ekki svo að hún hafi eitthvað vald yfir okkur??

 

Og mikill bjáni má Bjarni vera að gefa andstæðingum sínum innan flokksins þetta vopn uppí hendur.

Margfalt öflugri stjórnmálamaður skaddaðist af slíkri frænda og vinahygli, það mikið að honum var komið í skjól við að naga blýanta.

Samt var þá ekki farið gegn skýrum lögum eins og gert er í dag.

Hrokinn er vissulega dauðasynd, en heimskan öllu verri.

 

Þess vegna mun ekki bara Sigríður falla.

Kveðja að austan.

Vonar að þvarginu sé nú lokið

Uppreisn fólksins er hafin.

 

Og verður ekki stöðvuð.

 

Við munum sjá braskinu á húsnæðismarkaðnum sagt stríð á hendur.

Við munum sjá sjálftökunni sagt stríð á hendur.

Við munum sjá verðtryggingunni og vaxtaokrinu sagt stríð á hendur.

Og við munum sjá fall Gylfa forseta.

 

Áhrifin á stjórnmálin munu síðan fara eftir hvernig til tekst í þessu stríði á vinnumarkaðnum.

Hvort unga fólkið sem leiðir þessa uppreisn fólksins, sé sjálfu sér samkvæmt, setji sér skýr markmið og standi við þau.

Þá munu þau vinna þennan slag og stjórnmálin munu þá falla næst.

 

Því meirihluti þjóðarinnar hefur fengið nóg af sísviknum loforðum, innihalds lausum frösum, og stefnunni einu sem virðist vera að það er sama hvað sagt er fyrir kosningar, ef flokkar komast í stjórn, þá þjóna þeir aðeins einum herra.

Auðnum og hagsmunum hans.

Andófshreyfingunni hefur aðeins skort trúverðugleika enda auðurinn fjárfest mikið í sundrungu hennar.

 

Núverandi ríkisstjórn er síðasta von hefðbundinna stjórnmála.

Afgreiðsla hennar á Sigríðarmálinu sýnir að hún mun engu breyta, þegar á reynir eru hjólför spillingar og sjálftöku of djúp til að flokkarnir geti rifið sig uppúr þeim.

Hvorki Katrín eða Bjarni hafa þá forystuhæfileika sem til þarf.

Þau skynja ekki að flokkar þeirra eiga allt undir nýjum vinnubrögðum og endurnýjun trúverðugleika.

Þau ímynda sér að ef þau bara loki augunum nógu fast, þá muni flóðfylgja breytinganna fjara út í stað þess að kaffæra þau.

 

En flóðbylgjur fjara ekki út.

Eina spurningin er hve langt þær ná uppá land.

 

Tíminn mun svara þeirri spurningu.

En það hefst ekkert uppúr að hundsa flóðbylgjuaðvaranir.

 

Þú rífst ekki við ákallið um breytingar.

Kveðja að austan.

 

Sólveig Anna nýr formaður Eflingar

"Ráðherra fylgdi laga­bók­stafn­um í einu og öllu".

 

 

Af hverju hlaut hún þá dóm?

Jú, vegna þess að hún braut lögin.

 

Hún hafði vissulega rétt til að víkja frá tillögum hæfnisnefndar, en þá bar henni skylda til að gera það á faglegan hátt, henni bar skylda til að rökstyðja frávik sín.

Vegna þess að stjórnsýslulög segja hæfasti einstaklingurinn sem sækir um eigi að hljóta þau störf sem auglýst er eftir á vegum ríkisins.

Þau segja ekki að hann eigi að vera hæfur, heldur að hann eigi að vera hæfasti.

 

Og þetta er sérstaklega ítrekað í nýjum lögum um dómstóla, sem þáverandi innanríkisráðherra Ólöf Nordal lagði fram sem stjórnarfrumvarp 2016.

"Við mat á menntun, starfsferli og fræðilegri þekkingu skal dómnefndin miða við að æskilegt sé að umsækjandi hafi fjölbreytta starfsreynslu á sviði lögfræðinnar s.s. reynslu af dómstörfum, málflutningi eða öðrum lögmannsstörfum, störfum innan stjórnsýslunnar eða fræðistörfum.".

Sama hvernig þetta er lesið, þá stendur hvergi, að eiginmaður vinkonu Sigríðar Andersen sé undanþeginn þessari kröfu sem gerðar eru til menntunar, fjölbreyttan starfsferil og fræðilegrar menntunar.  Einnig verður ekki lesið úr þessum texta að sérstakur kostur sé að vera giftur þingmanni Sjálfstæðisflokksins.

 

Þess vegna var Sigríður Andersen dæmd, hún fór ekki eftir lagabókstafnum, og henni varð ekki á að fara eftir því í einu og öllu, heldur fór hún ekki eftir neinu.

Forsendur hennar um vinatengsl, og flokkstengsl, þeirra er hvergi getið í hinum nýsamþykktum lögum Ólafar Nordal. 

Sem er nota bene ekki nafn yfir dómaraklíku sem öllu vildi ráða um skipan dómara eins og sjálfstæðismenn reyna að telja hvorum öðrum í trú um, heldur var hún þáverandi varaformaður Sjálfstæðisflokksins, og innanríkisráðherra.

 

Aðrar röksemdir Sigríðar eru eftir þessu.

Manneskja sem hefur allan sinn stjórnmálaferil afneitað kynjakvóta, vanvirðir vitsmuni þingheims, líka hinna gjörspilltu í Sjálfstæðisflokknum, þegar hún segir "„Eins og menn þekkja þá var mikið ákall um það að Lands­rétt­ur yrði skipaður jafnt kon­um sem körl­um. Þetta kom fram þegar að niðurstaðan lá fyr­ir", því forsendan um kyn var hvergi tekið fram í þeim rökstuðningi sem hún sendi Alþingi, þar var einungis vikið að ráðherra teldi að dómarareynsla hefði átt að fá aukið vægi.

Enda er skýrt tekið fram í lögum að það megi ekki mismuna fólki vegna kynferðis þess.

Að vísa í þetta er populismi eftiráskýringarinnar, til að breiða yfir geðþótta spillingarinnar.

 

Síðan skýtur það skökku við að segjast hafa lagst í viðmikla rannsókn á hæfni einstakra umsækjenda þegar ráðherra ítrekað hefur sagst ekki hafa haft til þess tíma samkvæmt lögum og því hafi hann þurft að nýta sér vinnu hæfnisnefndar við mat sitt á einstökum umsækjendum.

Þetta kemur fram í dómi Hæstaréttar, þetta kemur fram í umræðum á Alþingi.

Að halda öðru fram í umræðunni um vantraust á ráðherra er því í raun hrein og klár lygi.

Ráðherra virðist ekki geta tjáð sig um þetta mál án þess að ljúga.

 

Og öfugmæli hennar, bautasteinninn sem mun halda nafni hennar á lofti, löngu eftir að hún hrökklast úr embætti, er þegar hún segir að spilling hennar sé "Þetta er rétt­ar­ríkið að verki".

Að það sé réttarríki að flokksvæða dómstóla.

Að það sé réttarríki að gera þá vanhæfa með geðþótta sínum og spillingu.

 

Þvert á móti, það að spilling hennar sé ekki rannsökuð, hvað það raunverulega var sem fékk ráðherra til að fara gegn skýrum lögum og reglum um skipan dómara, sýnir á nöturlegan hátt að réttarríkið er ekki virkt á Íslandi.

Og það eina sem er óljóst í því dæmi, hve langt getur ráðherra gengið í krafti hlýðins þingmeirihluta, án þess að til þess bærir embættismenn þjóðarinnar taki spillingu þeirra fyrir og rannsaki.

 

Það er allavega ekki hægt að ganga mikið lengra en að flokksvæða æðri dómstóla þjóðarinnar.

Mikil er skömm þeirra sem ábyrgðina bera.

 

Og algjör er smán þeirra sem reyna að verja óhæfuna.

Mikið lægra verður ekki lotið.

Kveðja að austan.

„Loksins kom vantrauststillagan“

Bjarni biður ríkisstjórnina griða.

 

Að hún eigi að sinna stóru málunum, vísar í að umboðsmaður Alþingis þori ekki gegn spillingunni, að hann sitji í skjóli ráðherraræðisins.

Að fyrst að umboðsmaður Alþingis, hvert sem hreðjatak framkvæmdarvaldsins er á honum, sjái ekkert athugavert við að vammlaust fólk sem hefur byggt upp fjölbreyttan starfsferil, svo það seinna meir komi til greina við skipan dómara hjá æðri dómstólum þjóðarinnar, líkt og lög kveða á um, að það sé látið víkja fyrir eiginkonu þingmanns Sjálfstæðisflokksins, eða eiginmann vinkonu dómsmálaráðherra.

 

Fyrir utan að engin vitræn rök, fyrir utan hugsanleg rök sem lúta að ofsóknum vegna pólitískra skoðana, útskýra af hverju þessir fjórir sem voru látnir víkja, voru valdir, en ekki einhverjir allt aðrir. 

Nema vera skyldi að tengsl þeirra sem voru skipaðir, við fjármálaspillingu útrásarvíkinganna, eða bein flokkstengsl við Sjálfstæðisflokkinn, eða fólk sem naut trúnaðar við flokkinn, hefðu vegið þyngra.

Og þegar við bætist eignmaður vinkonu dómsmálaráðherra auk eiginkonu þingmanns flokksins, að þá sé Landsréttur rétt skipaður.

Flokksvæddur, hagsmunavæddur.

 

Sé svo þá er ljóst að um áður óþekkta spillingu í íslensku stjórnkerfi er að ræða.

Og þá skiljanlegt að Bjarni biðji þessari ríkisstjórn griða.

Hann féll jú síðast þegar hann beitti óhróðursvél flokksins gegn foreldrum fórnarlamba barnaníðings, sem þeirra eini glæpur var að biðja um upplýsingar, að biðja um skýringar á óskiljanlegri stjórnvalds ákvörðun.

 

Hver eru þessi góðu verk ríkisstjórnarinnar sem réttlæta þessa svívirðu trekk í trekk?

Björt framtíð hafði þó sómann í að slíta síðast.

Enda sannarlega ekki tengd við hagsmuni vogunarsjóða.

 

Er það málið.

Að VG hafi selt sálu sína það kyrfilega, að flokkurinn eigi að klára dæmið.

Að sama hver viðbjóðurinn er, og þá hefði flokkurinn kóað með óhróðursvél Sjálfstæðisflokksins gegn foreldrum fórnarlamba barnaníðings, að þá starfi flokkurinn með Sjálfstæðisflokknum.  Verji ráðherra hans falli, setji engin mörk og engin viðmið.

Svona rétt á meðan Arion banki er rúinn inn að skinni.

Eru slík heljartök þess sem seldi sáluna, á flokknum??

 

Það sem er samt ömurlegast er að fólk treysti þessari ríkisstjórn til góðra verka.

Að þessi meinta kjölfesta íslenskra stjórnmála myndi snúa bökum saman um þjóðarheill.

Um góð verk, um að vilja vel.

 

Að flokksvæða dómsstig, að hamla ekki gegn rúningi vogunarsjóða á Arion banka, er ekki dæmi um að vilja vel, eða reyna að gera betur en undanfarnar ríkisstjórnar.

Það staðfestir endanlega að seldar sálir stjórna landinu.

Sem er ekkert heilagt, virða aðeins hagsmuni húsbænda sinna.

 

Slíkt fólk þarf ekki grið.

Það telur sig ósnertanlegt.

 

Það laug sig til valda.

Og það heldur að völdin á þingi beygi allt annað.

 

Réttinn, réttarfarið.

Þjóðarhagsmuni.

Allt.

 

Og það heldur að það komist upp með það.

Kveðja að austan.

Á undarlegu ferðalagi

Ólíkt hafast siðaðar þjóðir að.

 

Frá Ísrael berast fréttir að stutt sé í að forsætisráðherra landsins sæti ákæru fyrir spillingu, því sannað þykir að hann og hans nánustu hafi þegið fjármuni gegn greiða.

Þar er vinnugangurinn ekki sá að stjórnarandstaðan þurfi að leggja fram vantraust á hinn spillta ráðherra, heldur virkar réttarkerfið þannig að ef grunur vaknar um spillingu, þá rannsakar ríkissaksóknari landsins málið og reynir að fá botn í það.

Grunur um spillingu vaknar þegar einstaklingar eða fyrirtæki fá fyrirgreiðslu sem á sér ekki eðlilegar skýringar, það er eðlilegur vinnugangur við útboð, stöðuveitingar eða annað sé ekki virtur.

 

Á Íslandi fengu fjórir einstaklingar dómarasæti við Landsrétt án þess að það sé nokkur rökrétt skýring á því.

Ráðherrann sem veitti þessum einstaklingum stöðurnar, reyndi fyrst að halda því fram að hún sem stjórnvald, þyrfti ekki að rökstyðja ákvörðun sína, að ákvörðunin sem slík væri rökstuðningurinn.  En þegar henni varð ljóst að slíkt bryti beint gegn lögum um góða stjórnsýslu, þá kaus hún að ljúga að þjóð og þingi, að hún hefði látið svokallaða dómarareynslu ráða þeirri ákvörðun sinni að taka fjóra einstaklinga út af lista hæfnisnefndar og skipa aðra fjóra í staðinn sem voru ekki þeim lista.

Í Ísrael hefði ríkissaksóknarinn strax séð að maðkur væri í mysunni, því þó ráðherra hefði kosið að gefa dómarareynslu aukið vægi, þá var ekkert í þeirri röksemd sem útskýrði af hverju hún í fyrsta lagi valdi þessa fjóra fram yfir þá fjóra sem urðu að víkja, sem og af hverju hún skipaði þessa fjóra einstaklinga, en ekki einhverja aðra af lista hæfnisnefndar.

Og hann hefði látið rannsaka málið og hinir sekur og hinir samseku í ríkisstjórn landsins hefðu ekkert haft um það mál að segja.

Því í Ísrael lýtur dómsvaldið ekki geðþótta ráðherra enda landið lýðræðisríki.

 

En á Íslandi er spilling stjórnmálamanna ekki rannsökuð.

Hvort sem það er vegna þess að þjóðin er svo samdauna henni að öllum finnist að þetta eigi bara vera svona, og ef lög eru brotin, þá eigi að breyta lögunum.

Eða vegna þess að réttarkerfið er undir hælnum á spilltum stjórnmálamönnum og það þori ekki að aðhafast, er ekki gott að segja.

Allavega, þá virkar það ekki.

 

Það virkar í löndum eins og Suður Afríku þar sem nýbúið er að setja forsetann af, í Suður Kóreu þar sem fyrrverandi forseti á yfir höfði sér þungan fangelsisdóm vegna spillingar, í Brasilíu hrökklaðist forseti nýlega úr embætti vegna fyrrigreiðslna sem áttu sér ekki skýringar og núna í Ísrael.

En ekki á Íslandi.

Hér sitja spilltir dómarar sem fastast, hér situr spilltur dómsmálaráðherra sem fastast.

Kemst upp með geðþótta sinn án þess að hann er rannsakaður, kemst upp með að ljúga að þjóð og þingi

 

Það eru til margar leiðir til að endurgjalda greiðasemi spilltra stjórnmálamanna.

Í Ísrael voru notaðar gjafir, í öðrum löndum er greitt inná leynireikninga, sum staðar fá vinir og vandamenn viðskiptasamninga uppí hendurnar, eða góð störf án þess að hafa nokkuð til brunns að bera til að geta sinnt þeim, skólavist barna er borguð eins og var afhjúpað í Svíþjóð fyrir nokkrum árum síðan, og svo framvegis.

En greiðasemi er aldrei einhliða, hana þarf alltaf að gjalda.

Ekki alltaf með verðmætum, stundum er aðeins ætlast til stuðnings.

Sem til dæmis er grafalvarlegt mál þegar um dómara er að ræða.

 

En allt þetta er víst í útlöndum.

Hér er ekkert rannsakað.

Hér segir hinn spillti ráðherra að hún njóti stuðnings meirihluta þings.

Og formaður flokks hennar hæðist að umræðunni, og reyndar ekki í fyrsta sinn.

Þá glutraði hann ríkisstjórn, en það er ekkert sem bendir til þess að hann geri það í dag.

 

Því þó ólíkt hafist siðaðar þjóðir að, þá þekkjast þær samt á að þær virða ákveðin grundvallarprinsipp um réttindi þegnanna, um sjálfstæði dómskerfisins, um hvað er leyft, og hvað ekki.

Því miður þá erum við bara ekki þeim hópi.

 

Ekki lengur.

Kveðja að austan.

Telur sig njóta stuðnings meirihluta