Það þarf einn.

 

Til að haga sér eins og fífl.

Tvo til að efna til skrípaleika.

 

Það er gott að Trump ætli að gera heimsbyggðinni þann greiða að boða ekki þátttöku sína á slíka leika.

Nóg er skrumið samt og froðan sem vellur um lýðræðislega umræðu vestrænna landa.

 

Það er aðför að lýðræðinu að taka pólitískar átakalínur inní varnagla lýðræðisins eins og Landsdómur var hugsaður á Íslandi, eins og málsókn á hendur forsetanum í Bandaríkjunum er.

Því gengisfelling varnagla þýðir aðeins eitt, að þeir eru ekki lengur varnaglar þegar framkvæmdarvaldið hefur brotið leikreglur lýðræðisins, brotið stjórnaskrá eða tekið sér vald sem það hefur ekki.

 

En að vera pólitískur andstæðingur sem vinnur vinnuna sína er aldrei ástæða til að beita slíkum varnöglum.

Ef slíkt er gert, þá kallast það pólitískar ofsóknir.

 

Það var illa komið fyrir íslenskum vinstri mönnum þegar þeir hófu slíkar ofsóknir með málatilbúnaði sínu á hendur Geir Harde.

Uppskáru aðeins smánina.

 

En tilgangurinn var samt ekki ofsóknirnar, tilgangurinn var afvegleiðing umræðunnar, ýta undir múgæsingu, blása til moldviðris.

Svo umræðan snérist ekki um samstarfið við hrægammanna, um landsöluna kennda við ICEsave, um hin sögulegu svik við heimili landsins sem  voru skilin eftir varnarlaus á sléttum verðtryggingarinnar og gengislánanna, sem bráð fyrir hýenur fjármagnsins.

Vinstrið  var nefnilega komið á mála, og það átti að fela.

 

Í pistli gærdagsins vakti ég athygli á að Trump hefði brotið hin helgu vé sígræðginnar, að stefna hans um efla Bandaríkin, great agian, hefði ekki bara hleypt þrótti í efnahagslífið, heldur líka leitt til umtalsverða kjarabóta láglaunafólks.

Og sú dauðsynd væri hin undirliggjandi ástæða þess að bandaríska vinstrið (eins og það sé nú til) hefði afhjúpað sig sem andstæðinga lýðræðis, því það eru kjósendur sem eiga að kveða upp dóma um embættisfærslur forseta, ekki pólitískir andstæðingar hans.

Afhjúpað sig sem verkfæri globalistanna sem markvisst hafa útvistað fyrirtækjum og jafnvel heilum iðngreinum í þrælakistur, með þeim afleiðingum að verkafólk hefur umvörpum misst vinnuna, og það sem hefur haldið henni, þurft að sætta sig við umtalsverðar kjaraskerðingar.

Virða engan sið, virða engar skyldur.

Eitthvað sem var réttlætt með því að þetta væri lögmál guðs, Mammons.

 

Svo kom bara Trump og trukkaði sig í gegnum elítuna, sagði Mammon stríð á hendur.

Og afhjúpaði lygarnar, blekkingarnar.

 

Borgarlegur kapítalismi felur ekki sjálfkrafa í sér þrælahald og örbirgð fjöldans.

Slíkt er mannanna verk, þeirra sem fá aldrei nóg.

 

Þess vegna voru demókratar settir á strengi.

Þess vegna er öllum meðölum beitt til að stöðva Trump.

 

En karlinn bara hlær af þeim.

Gott hjá honum.

 

Því globalið þarf að stöðva.

Kveðja að austan.

 

Trump virðist ekki ætla að taka til varna

Vörn globalismans.

 

Gegn þeirri ósvífni Trumps að ætla sér að efla Bandaríkin á nýjan leik með því að skera á útvistun framleiðslu og efla hana heima fyrir, felst ekki í því að verkfæri þeirra hati Trump, heldur haldi honum uppteknum með fáránlegum ákærum, svo honum þverri móður í stríði sínu við hið alþjóðlega fjármagn sem virðir engin landamæri, á hvergi heima nema í skattaskjólum, mergsýgur samfélög, skilar fáu til baka.

Allt í skjóli hugmyndafræði andskotans sem kennd er við frelsi, sama táknfræði eins og í svörtum messum þar sem krossi er snúið á hvolf og söfnuðurinn kyrjar faðirvorið afturábak.

Frjálshyggjan hefur nefnilega ekkert með frelsi að gera, markmið hennar er auðsöfnun Örfárra, niðurbrot samfélaga, afmennskun fjöldans, hann er kostnaður sem markmiðið er að skera sem mest niður.

 

Frjálshyggjan skaut rótum á níunda og tíunda áratugnum, varð hagtrú hagfræðiakademíunnar, hún yfirtók stjórnmálastétt Vesturlanda, sem nýtti völd sín til að afregluvæða fjármálamarkaðinn, braskaravæða grunnþjónustu (orkupakkar ESB er síðasta dæmið þar um), útvista framleiðslu stöndugra iðnríkja í þrælabúðir Kína og annarra fátækra landa, og sníða skattareglurnar þannig að lítill sem enginn skattur var greiddur af sístærri hluta hagkerfisins.

Greiddi Starbuck í Englandi ekki álíka til samfélagsins og einn leigubílstjóri í London þegar búrókratar ESB snérust til varnar?  Allavega gerðu hinir uppkeyptu stjórnmálamenn það ekki.

Eftir fjármálahrunið 2008 var ljóst að sigur frjálshyggjunnar var næstum algjör, vegna þess að vinstri menn og vinstri flokkar kepptu hver um annan að vera sem mest ábyrgir, og gengu mun harðar fram í böðulstörfum fyrir globalfjármagnið en hægri flokkar þorðu nokkurn tímann.

 

Þá var Trump kosinn forseti.

Og sagði globalvæðingunni stríð á hendur.

Ekkert flóknara en það.

 

Verkfæri frjálshyggjunnar eða globalfjármagnsins vonuðust til að aukin framleiðsla heima fyrir og minni innflutningur úr þrælabúðum, undirboðum eða öðru sem dælt var inná Bandaríkjamarkað, myndi kolfella efnahagslífið, og fólkið sem kaus Trump, myndi yfirgefa hann umvörpum.

Að stríð hans væri feigðarför með innbyggðri sjálfseyðingu.

 

Nema að það gekk ekki eftir.

Allar hagtölur og hagvísar koma vel út.

 

Og þegar fréttir bárust að sannarlega hefði kaup og kjör láglaunafólks snarbatnað, þá var botninum náð.

Ef það er eitthvað sem þessi hagtrú úr neðra þolir ekki þá er það að venjulegt fólk hafi í sig og á.

 

Eitthvað varð að gera.

Og eitthvað var gert.

 

Verkfærin vinstra megin við miðju voru látin hefja málssókn á hendur forsetanum til embættismissis.

Glæpurinn??

Enginn.

Nema hugsanlega sá að Trump sem forseti beitti sér ekki nógu mikið til að afhjúpa spillingu sem náði inní hjarta stjórnkerfis Bandaríkjanna.

 

Forsetar í USA eru kosnir til að stjórna.

Þeim tekst misvel eins og gengur og gerist.

Og það er lýðurinn sem dæmir.

Þess vegna er talað um lýðræði.

 

Bandaríkin eru ekki eins og Kína þar sem það er miðstjórn alræðisflokks ákveður hver er forseti, og setur hann af hann nýtur ekki lengur trausts mikilvægra stofnana eins og hersins, eða flokksins, eða hinna sem ráða.

Eða eitthvað.

 

Frjálshyggjan á í stríði við mennskuna.

Af öllum ólíkindatólum var það Donald Trump sem snérist gegn henni.

Og núna reynir á hvort lýðurinn stjórni eða alræðið.

Alræði globalismans eða lýðræði fjöldans.

 

Allt annað sem týnt er til.

Öll meint sakaskrá Trump sem snýr að rasisma, hægriöfga, loftslagsmál, kvenfyrirlitningu, eiga dálítið erfitt að fara rétt með staðreyndir, vera hvatvís eða óútreiknalegur.

Eða það sem verst er, að kunna ekki að haga sér eins og einn af elítunni.

Það er vera ekki forsetalegur, heldur meira svona common eins og trukkabílstjóri.

 

Allt þetta skiptir engu.

Hann steig yfir ósýnilega línu.

Hann færði störfin heim og bætti kjör fátækra.

Svo alvarlegt að það dugar ekki að skjóta hann.

Heldur þarf að fella hann.

 

En hver fellur á eftir að koma í ljós.

Kveðja að austan.

„Ég hata ekki nokkurn mann“

Biðlisti eftir lúxusíbúðum.

 

Hlýtur að kalla á hækkun auðlindagjalds í sjávarútveginum.

Það er augljóst mál, þetta hljóta að vera landsbyggðarplebbarnir sem velta sér uppúr kvótaaurnum og á þarf að koma bönd.

Sem og allar hinar lúxusíbúðirnar sem hafa selst undanfarin ár, eða fjögur til fimmhundruð fermetra villurnar sem vart er þverfótað fyrir í mörgum nýju hverfum  Reykjavíkur, voru þær ekki byggðar eftir að kvótakerfið komst á??

 

Eins og allir vita þá er engin  arðsemi á Íslandi nema í sjávarútvegi, hvergi kapítalisti nema þar.

Það hefur enginn orðið ríkur af verslun og þjónustu, hvað þá fjármálastarfsemi, þetta vita þeir sem hæst láta, enda allir búsettir á höfuðborgarsvæðinu, og þekkja vel sitt heimafólk.

Allt saman bláfátækir andskotar sem reka fyrirtækin sín á samvinnugrunni eða samfélagsgrunni, og engan aur að hafa þar.

 

Nei, Danir urðu ríki á sínum auðlindaskatti sem kallaðist þá að kaupa ódýrt en sela dýrt.

Núna er komið að okkur.

Það fréttist nefnilega að það læki ekki lengur hor úr nösum á öllum þarna í dreifbýlinu, fólk væri farið að mála húsin sín, jafnvel endurnýja þau elstu.  Og helv. gróðapungarnir, kapítalistarnir að kaupa ný skip, eins og það væri ekki hægt að senda þeim árabátana af Árbæjarsafninu.

 

Þetta gengur ekki.

Sameinuð stöndum við.

 

Hækkum auðlindagjaldið.

Innköllum svo kvótann, bjóðum hann upp.

 

Neglum helvítin.

Kveðja að austan.

Biðlisti eftir lúxusíbúðum

Ásakanir eigi að stór­um hluta ekki við rök að styðjast.

 

Segir starfandi forstjóri Samherja við starfsfólk sitt.

Svona láta menn ekki út úr sér nema þeir geti staðið við stóru orðin.

Annað er vitlausara en vitlaust er.

 

Nú þegar hefur Samherji hrakið tvennt í málflutningi Ruv.

Viðbrögð stofnunarinnar bendir til þess að sannleikur málsins sé aukaatriði, krossfesting Samherja aðalatriðið.

Annars hefði náttúrulega ríkisútvarpið leiðrétt góðfúslega fréttaflutning sinn, jafnvel skýrum getur skjöplast.

 

Við Íslendingar eigum nákvæmlega þrjú fyrirtæki sem eru í fremstu röð í heiminum á sínu sviði.

Marel, Össur og Samherja.

 

Af einhverri sjálfseyðingarhvöt hefur samfélagið ákveðið að snúa Samherja niður.

Það náttúrulega gengur ekki að grundvallaratvinnugrein þjóðarinnar sé í innlendri eigu, sé arðsöm og skili bæði samfélagi og eigendum arði.

Slíka ósvinnu þarf að stöðva tafarlaust og þjóðin að bakka áratugi afturábak til veiðimannasamfélagsins, þar sem allir höfðu í sig og á, unnu reyndar langan vinnudag og höfðu ekki valkost um störf.

En góðir tímar engu að síður.

 

Það er nefnilega þannig að það er þjóðin sem ákveður múgæsinguna.

Það var hún sem ætlaði að aflífa meinta ræningja Lúkasar, það var hún sem grýtti Seðlabankann sem bjargaði henni frá gjaldþroti en bauð hrægammanna sem rændu og rupluðu heimilin velkomna.

Það er hún sem þagði þegar handbendi samþykktu braskaravæðingu orkunnar kenndan við orkupakka 3, en stíflar núna samfélagsmiðla með kröfum um ofurskattlagningu megaauðlindagjaldsins eða arðráns kvótauppboðsins.

Aðförin að Samherja er aðeins undanfari aðfarar að öðrum fyrirtækjum i sjávarútvegi sem eru hryggjarstykki atvinnulífs sjávarbyggðanna.

 

Þannig séð er ríkisútvarpið þjónn, reyndar hagsmunaafla, en um leið þjóðarinnar.

Fóðrar hana á brauði og leikum á meðan gírugt fjármagn leggur drög að algjörum yfirráðum hugmyndafræði braskaranna, kennda við frjálshyggju.

Orkan féll í sumar, sjávarútvegurinn á að falla á morgun.

Alþingi var löngu innlimað.

 

Svo koma veggjöld, landbúnaðurinn rústaður með frjálsum innflutningi á sýklum og niðurgreiddum verksmiðjumat.

Heilbrigðiskerfið veitir alltof mörgum þjónustu, það verður braskaravætt, örugglega undir merkjum hins frjálsa flæðis.

Og einn daginn eigum við ekkert í samfélagi okkar, og búum við hugmyndafræði sem lítur ekki á okkur sem fólk, heldur kostnað sem markvisst má skera niður.

 

Það leiðir nefnilega eitt af öðru þegar andskotinn er kominn inn á gafl.

Því spái ég að nóg verði um brauð og leika á næstunni og múgurinn mun fagna.

 

Nema, nema ef einhverjir hafi kjark og dug til að snúast til varnar.

Var Lúkas annars ekki lifandi??

Kveðja að austan.

Björgólfur: Erfiðara en Seðlabankamálið

Býr samviskan aðeins í Bandaríkjunum??

 

Eða er kvóti góða fólksins búinn þegar það hefur mótmælt framferði Ísraela á Vesturbakkanum og Gasa?

Eða er Ísrael nógu lítið ríki til að við getum leyft okkur að mótmæla án þess að óttast um afleiðingarnar?

Eða er mótmæli tíska, býr engin innri sannfæring að baki??

 

Kína er verksmiðja heimsins.

Það erum ekki við sem tókum ákvörðun um það heldur hið skítuga fjármagn sem ákvað að flytja framleiðslu okkar þangað, svo hægt væri að margfalda gróðann á þrælkun ódýrs vinnuafls sem alræðisríkið bauð uppá.

Kína er alræðisríki sem kúgar á miskunnarlausan hátt þegna sína.

Og núna á að útrýma einni þjóð í landinu eins og tíminn hafi stað frá hroka og yfirgangi nýlendutímans.

 

En það segir enginn neitt, allavega ekki í Evrópu.

Þar er góða fólkið upptekið við annað.

Við getum ímyndað okkur til dæmis hávaðann á Íslandi ef minimal af brotum kínverska stjórnvalda hefði átt sér stað í Palestínu.

Ekki að margt af því sem Ísraelsmenn hafa gerst sekir um er óréttlætanlegt með öllu, en er heimurinn samt ekki stærri en það, og skiptir það virkilega máli hver brotaþolinn er?

Eða hver brýtur af sér?

Er samviska góða fólksins sem sagt valkvæð??

 

Spyr sá sem ekki veit.

En það er reisn yfir þessari samþykkt fulltrúardeildar Bandaríkjaþings.

Og vonandi er þetta upphafið að meiru.

 

Mætti Evrópa hafa kjark til að gera það sama.

Kveðja að austan.

Samþykkja viðskiptaþvinganir vegna úígúra

Nató leggur blessun sína yfir Erdogan.

 

Með því að minnast ekki orði á ógnarstjórn hans heima fyrir, tilraun hans til þjóðarmorðs gagnvart Kúrdíska minnihlutanum í landinu, og innrás hans inní Sýrland þar sem spjótunum var beint að því fólki sem lagði ómenni Ríki Íslams að velli.

Tyrklandsforseti gat ekki betur lýst stuðningi sínum við Ríki Islams, en þegar hann kallaði banamenn þess hryðjuverkamenn og krafðist þess að Nató ályktaði þar um.

Síðan er það vitað að meint valdarán hersins var sviðsett átylla til að brjóta á bak aftur alla andstöðu gegn ríkisstjórn hans með aðferðum sem hefði gert einræðisherra fasismans stoltan af lærisveini sínum.

Og stríð hans við Kúrda á ekki skylt við neitt annað en þjóðarmorð, þar sem ráðist er að tungumáli, menningu, fólk drepið og þúsundum kvenna nauðgað.

 

Svona gera aðeins ómenni, og samsekir eru þeir sem þegja en ekki segja.

Þar á meðal íslenska ríkisstjórnin.

Þar á meðal Katrín Jakobsdóttir.

 

Ekkert flóknara en það.

Kveðja að austan.

Sameiginleg yfirlýsing í skugga spennu

Here comes the story of the Hurricane.

 

Söng Bob Dylan svo eftirminnilega um manninn sem yfirvöld came to blame.

Það sem er kannski minna vitað er að ákæruvaldið nýtti sér framboð meintra uppljóstra, krimma sem sömdu um vægari refsingu ef þeir hjálpuðu því að skella skuldina á saklausan mann, sem var á tímum réttindabaráttu svartra óþægur ljár í þúfu.

Hefði þess vegna getað orðið annar Cassius Clay sem við þekkjum betur undir nafninu Muhamed Ali.

Rubin "Hurricane" Carter var að lokum látinn laus, sat þar saklaus alltof lengi, fórnarlamb andrúmslofts sem taldi það mikilvægara að negla fólk en að draga seka fyrir dóm.

 

Ég get ekki að því gert að ég er tortrygginn á framburð manna sem tryggja sér refsilækkun eða refsileysi með því að benda á aðra.

Það er ekki bara asninn sem fellur fyrir gulrótinni, ef það er hvati til að komast upp með afbrot sín, hví ekki að nýta hann.

Þessi aðferðafræði tíðkast mjög í Bandaríkjunum og fjölmörg dæmi um að saklaust fólk hafi þurft að afplána þunga dóma vegna hennar, jafnvel líflátið vegna hagsmunatengdra sakbendingar sem ekki var á rökum reist.  Dna greiningar í gömlum sakamálum hafa leitt slíkt í ljós.

 

Hvað sem þessi ágæti maður, Jóhannes Stefánsson er, þá er hann ekki uppljóstrari.

Uppljóstrari er sá sem tekur ekki þátt í glæpsamlegu athæfi, en veit af slíku og lætur yfirvöld vita.  Nú eða lekur í fjölmiðla eða annað eftir aðstæðum.

Sekur maður sem bendir á aðra, er bara sekur maður sem bendir á aðra.

Hef reyndar ekki hugmynd um meinta sekt Jóhannesar, hef aðeins hans orð fyrir því.

 

Hins vegar hefur það verið upplýst að Samherji tróð á tærnar á SuðurAfrískum auðhring, sem taldi sig eiga bæði miðin og kerfið.

Eftir þær upplýsingar trúi ég fáu, nema ég viti um hagsmuni og hagsmunabandalag þess sem matreiðir.

Það eina sem er öruggt, er að það er ekkert sem sýnist.

Sérstaklega ekki hér á Íslandi í andrúmslofti nornaveiða.

 

Ruv hefur þegar verið uppvíst að röngum fréttaflutningi, vísvitandi því ekki er brugðist við ábendingum um leiðréttingar, heldur rifið kjaft eins og menn séu ennþá strákpollar á bryggjunni á Reyðarfirði.

Íslenska frjálshyggjan og hrægammaliði greip grunsamlega strax gæsina og snéri athæfi Samherja uppá íslenska kvótakerfið, og lét málpípur sínar tala um séríslenska spillingu.

Snöggir að hugsa eða dýpri tengsl??

Wikileaks hefur játað að vera verkfæri í valdabaráttu í Namibíu, uppljóstrun þess snérist ekki um uppljóstrunina sem slíka, heldur var yfirlýst markmið að hafa áhrif á niðurstöðu kosninga þar í landi.

Og síðan er það SuðurAfríski auðhringurinn, þar eru ekki skátadrengir á ferð.

 

Trúverðugleiki er það fyrsta sem lætur undan í svona samkrulli.

Hagsmuna og valdabaráttu.

 

Höfum það bak við eyrað.

Kveðja að austan.

Horfa til þess að fá Jóhannes sem vitni í Namibíu

Óhreinu börnin hennar Evu.

 

Bættu meðaltölin hjá þeim sem höfðu þau ekki til sýnis, eitthvað sem skólar á landsbyggðinni virðast ekki vera góðir í.

Eða við Íslendingar yfir höfuð, að láta bjánana taka líka próf þegar skólar eða lönd eru vegin og metin, þykist víðast hvar ekki vera góð latína.

Hvað þá að bjánarnir séu síðan látnir taka umræðuna á niðurstöðuna.

 

Lesskilningi íslenskra barna hefur hrakað frá árinu 2000 er sagt, en bíddu við, eru íslensk börn eitthvað mæld sérstaklega í þessari könnun??

Er ekki verið að mæla lesskilning allra barna sem erum í íslenskum skólum, óháð þjóðerni eða hvort þau hefðu íslensku á móðurmáli??

Fengu börn pólska minnihlutans próf á sínu móðurmáli??, og ef svo var, hvernig áttu þau að standa sig vel þegar þau fá ekki lágmarkskennslu í hvernig á að skrifa og beita málinu??

 

Það er ótrúlegt að hver spekingurinn á fætur öðrum komi fram og tjái sig um þessa niðurstöðu Pisa könnunina án þess að benda á leitnina milli stórfjölgunar innflytjenda, og síðan lakari útkomu á prófum sem mæla íslenskukunnáttu.

Frá því að vera prómil yfir í að vera hátt í 30% þjóðarinnar, þá í raun ótrúlegt hvað skólakerfið hefur þó náð að tækla vandann, og einn besti mælikvarði þess er að börn innflytjanda virðast aðlagast samfélaginu upp til hópa mjög vel.

Það ætti að þakka, og síðan má spyrja hvað má betur gera.

 

Í hátt í 50 ár hefur það verið vitað að góð kunnátta í notkun móðurmálsins er forsenda góðrar kunnáttu í öðrum tungumálum.

Þetta er til dæmis skýring þess að íslensk börn í sænskum skólum á áttunda áratugnum fengu sérstaka íslenskukennslu, og sama gilti um börn sem höfðu aðra tungu en sænsku að móðurmáli.

Kostaði vissulega, en skilaði sér margfalt til baka.

 

Og þessar rannsóknir þekkti íslenskt skólafólk þegar hið frjálsa flæði innflytjenda skall á íslenskan vinnumarkað, það benti á að bæði þyrfti þetta fólk kennslu í íslensku, en ekki síður væri mikilvægt að börn þess fengju kennslu á móðurmáli sínu, það auðveldaði þeim að ná tökum á íslenskunni.

Mátti örugglega gera betur, en þetta var samt allt á réttri leið, og ekki má gleyma að álagið jókst á undan flæði fjármuna til að takast á við það.

 

Svo kom Hrunið, og þá var allt skorið niður.

Sérstaklega urðu óhreinu börnin hennar Evru illa úti, við vildum vinnuafl foreldranna, því frjálsa flæðið leyfði okkur að svína á því í kaupi og kjörum, en við vildum ekki fjárfesta í framtíð barna þeirra.

Og afleiðingarnar blasa við, þær hafa verið mældar.

 

Þess vegna eigum við ekki að láta bjánana sem skáru niður, komast núna upp með að bömmera börnin okkar.

Þau eru klár, þau eru flott, þau eru fín.

Þau bera ekki ábyrgð á fjölmenningunni, hvorki íslensku börnin eða börnin af erlendum uppruna.

Þau bera ekki ábyrgð á skammsýninni og heimskunni, hvað þá að þau beri ábyrgð á þeirri áráttu hinna fullorðnu að vilja mæla það sem var, en ekki það sem er.

 

Ég á tvo syni sem tóku þetta próf.

Þeim gekk ágætlega, en það gekk ekki alveg eins vel hjá þeim sem áttu annað móðurmál en því sem prófað var úr. 

Það er miður því það eru líka klárir og flottir krakkar.

En djóklaust, til hvers er verið að prófa uppúr forníslensku spurði sonur minn, og nefndi mér nokkur dæmi.  Og ég játa að svarið var ekki alltaf augljóst, og þó er ég af annarri kynslóð sem ólst upp við bækur en ekki tölvur.

Í raun er þetta eins og bjánarnir slægju því upp í fréttum á morgun að verkkunnáttu Íslendinga hefði stórlega hrakað samkvæmt lauslegri könnun sem var gerði síðastliðið sumar, en þar var farið með orf og ljá niður á Klambratún, og fólk sem þar lá í sólbaði, var beðið að brýna ljáinn og taka svo eina brýnu.  Á sama tíma hefði verið farið með línubala og óskorna síld niður á Granda, og kaffigestir þar beðnir að beita nokkra króka.

 

Alveg augljóst mál að útkoman yrði ekki góð úr því, enda myndu flestir líta á slíkt sem brandara.

Nema bjánarnir, þeim verður allt að alvöru, sérstaklega þegar þeir sjá tækifærið að slá um sig með froðu og frösum.

 

"Ég mennta krakkana til að takast á við störf morgundagsins, kenni þeim að afla sér upplýsinga, og nýta þær." sagði bekkjarkennari strákanna við okkur í síðasta foreldraviðtali.

Og hvernig sem á það er litið, þá eru strákarnir mínir klárari en ég var á þeirra aldri, nema reyndar í forníslensku, sem var nú reyndar bara málið sem við notuðum dagsdaglega þá.

Krakkarnir sem hún hefur sent frá sér í gegnum tíðina hafa staðið sig vel þegar í framhaldsnám er komið, og sveitaskólinn okkar á framhaldsskólastiginu, sem og sveitaskólinn á Egilstöðum, þurfa ekkert að skammast sín fyrir frammistöðu nemenda sinna þegar þeir hafa tekist á við alvöru háskólanámsins.

Sannast hið fornkveðna, að lengi býr að fyrst gerð.

 

Samt er til fólk sem vogar sér að skíta niður þessa skóla og þessa kennara.

Ég fullyrði að við fáum enga betri sendingu að sunnan en það sem strákarnir mínir hafa nú þegar.

Tvítyngd börn glíma við vanda sem þarf að takast á við. 

Slíkt er ekki gert með því að tala niður það sem vel er gert.

Síðan megum við ekki gleyma að snjalltæki gera aðra kröfu til tungumálsins en við fullorðna fólkið erum vön.

 

Eftir stendur að besta veganestið er brosandi heilbrigð börn, sem halda útí lífið full af trú og tilhlökkun.

Slíkt er ekki mælt í Pisa könnunum.

Og það sem er mælt þar, má ekki verða þess valdandi að stressið og streitan taki yfir, að börn séu brotin niður í stað þess að vera byggð upp.

 

Ég get ekki að því gert að mér finnst tilhneigingin vera í þá átt.

Stytta nám, auka hraðann, útrýma gleðinni.

Útrýma þeim tíma sem börn hafa í leik og líf.

 

Og það er ekki gott.

Kveðja að austan.

Útkoman er umhugsunarverð

Þrælahaldarar njóta vafans.

 

Hjá Héraðsdómi Reykjavíkur á því herrans ári 2019.

Og ef það hvarflar að einhverjum að Héraðsdómur sé einn og einangraður í afstöðu sinni, þá er það algjörlega rangt.

 

Strax upp í hugann kemur dæmið um þrælaskipið Zong sem lenti í smá basli með farminn, vatnsbirgðir voru ekki nægar, eða eitthvað, og því tók skipstjórinn þá ákvörðun að henda fyrir borð hluta af farminum.

Útgerðin krafði svo tryggingarfélagið sitt um bætur fyrir skaðann, og það var ekki glatt að borga, taldi að áhöfnin hefði valdið hinum meinta skaða, og því ætti útgerðin að sitja uppi með tjónið.

Kíkti á þetta mál núna á Wikipediu, og sá að vafinn snérist um að það rigndi fljótlega eftir fyrsta brottkastið, og því var ekki hægt að réttlæta það seinna, og já, tvisvar var ákveðið að fækka í lestum skipsins, enda eins og kviðdómur benti réttilega á, þá er enginn munur að henda þrælum fyrir borð eða hestum.

 

Ótrúlegt að Héraðsdómur skyldi ekki sækja rökin í þetta mál.

Þá hefði allt verið kristaltært, vafinn er alltaf þeirra sem halda þræla.

Og í raun er hann sterkari í dag því hið frjálsa flæða góða fólksins í ESB gerir ráð fyrir nútíma þrælahaldi, ef lélegasti launataxtinn þykir fullgóður, þá má alltaf ráða þrælana, fyrirgefið vinnuaflið, á forsendum þjónustutilskipanarinnar, en hún þekkir engin neðri mörk á kjörum.

 

Þess vegna skilur maður ekki að Héraðsdómur sé að fara í eitthvað þras um sönnunarbyrði, eða annað sem má hártoga.

Eins og nútímaþrælahald sé eitthvað öðruvísi en það gamla.

 

Nei, ASÍ á bara að skammast sín að vera tuða eitthvað svona.

Það veit að það bara sóun á fjármunum hreyfingarinnarm, það er alltaf tapað mál að segja sannleikann.

Ef sannleikurinn snertir hið frjálsa flæði, skipulagða glæpastarfsemi eins og eiturlyfjasölu eða handrukkun.

Að ekki sé minnst á hegðun hvítflibbagangstera.

 

Þannig er bara kerfið sem hið skítuga fjármagn keypti upp á níunda og tíunda áratugnum.

Ef gróði er af glæpum, þá fellur allur vafi með þeim sem græða.

Ef almenningu brýtur, þá er eins gott að hann hafi efni á dýrum lögfræðingi, annars er hann fyrirfram með tapað mál.

 

Er einhver það gamall að muna eftir því að einhver hafi verið dæmdur fyrir innflutning á eiturlyfjum, annar en burðadýr??

Jú, kannski einn og einn utangarðs sem reyndi að koma sér nýr inná markað, og löggan fékk ábendinu, örugglega samt ekki frá þeim sem áttu markaðinn, heldur frá spámiðli eða beint frá kristalkúlu, en svona alvöru gangster, að ekki sé minnst á þá hönd sem fjármagnar innflutninginn??

Og má núna ekki drepa fólk fyrir allra augum, bara ef þú passar þig á að vera yfirhandrukkari, og lætur handlangara játa á sig síðasta höggið?

Og er ekki reglulegar verið að hafa síðustu krónuna af blaðamönnum í allskonar meiðyrðamálum, vegna þess að þeir sögðu satt, en voru ekki innan undir hjá bandarískri lögmannsstofu sem gat varið þá.

 

Raunveruleikinn er ekki leyndó, hann er fyrir opnum tjöldum.

Og mikið mega þau hjá ASÍ vera navý ef þau sjá hann ekki.

 

Vafinn er aldrei þeirra sem berjast fyrir betri heimi gegn sígráðugu fjármagni sem nýtur sér leikreglur hins frjálsa flæðis.

Kerfið er hannað til að mergsjúga okkur.

Það er hannað til að brjóta niður kaup og kjör, það er hannað til að þjappa saman eignarhaldi og framleiðslu, og að eftir því stærri sem þú ert, þá fjölgar leiðunum til að koma tekjum og eignum í skjól.

Að ekki sé minnst á glóbalið, þar sem framleiðsla vestrænna ríkja er markvisst útvist í þrælabúðir fátækustu landanna.

 

Svona er þetta bara.

Svona er evrópska regluverkið.

Svona er raunveruleikinn þar sem fjölmiðlar, stjórnmálamenn og réttarkerfið er í vasa hins skítuga fjármagns.

Og ekkert fær því breytt á meðan þeir sem þykjast vera á móti, bjóða uppá lausnir sem eru úr ranni hugmyndafræði hins skítuga fjármagns, eða eru á launalista þess.

 

Forseti ASÍ sagðist ætla að berjast áfram gegn þrælahaldi.

Ég veit ekki til þess að hún hafi lagt til að EES samningnum verði sagt upp.

 

Sem segir aðeins eitt.

Hún er í valdabaráttu, að komast ofar í valdapíramídanum.

Í raun er henni sama.

 

Spyrjið bara þá sem hrægammarnir sendu á vergang.

Kveðja að austan.

 

 

 

Ummæli starfsmanns ASÍ um Menn í vinnu dæmd dauð

Þegar hvíti maðurinn leikur guð.

 

Hefur ekki allt alltaf farið vel.

 

Horfum bara yfir nútímann, hvert tæknin hefur leitt okkur.

Það er samkeppni í dag um hvort loftslagið, drápsvopnin, útrýming skordýra, manngerðar ofurveirur, eða tilgangsleysi mannsandans eftir að við veltum guði úr sessi, og sögðum, við þurfum engan guð, við erum guðir, gangi fyrst af mannkyninu dauðu.

 

Allt þetta á sínar skýringar, líklegast sú stærsta að við áttuðum ekki okkur á að þegar okkur var sagt að hrokinn væri dauðasynd, að þá þýðir það að hann er dauðasynd.

Sem og guðleysið sem er líklegast sú stærsta.

 

En birtingarmynd hroka okkar er margskonar, og þá er ég ekki að vísa í hvernig við drápum guð, hjarðir vísundana í Norður Ameríku, eða menningu frumbyggja yfir höfuð í Ameríku, jafnt þeirri í suðri, norðri eða miðri.

Eða hvernig við voguðum okkur að láta hið skítuga fjármagn kaupa upp idolin okkar í fótboltanum, eða við létum mútur miðaldafólks kaupa HM 2022, keppni sem er þegar mörkuð í blóði tuga fátækra farandverkamanna að ekki sé minnst á hið nútímaþrælahald sem býr að baki hinum glæsilegu mannvirkjum í Katar.

Eða hvernig við látum illmenni í skjóli peninga hins svarta fjármagns flytja árlega inn tugþúsundir, eða jafnvel tali í hundruð, fátækra kvenna til velmegunarríkja okkar og þræla þar til að svala fýsum okkar.

 

Og ekki er ég að tala um keypta byssumorðingja sem drápu jafnt karla, konur og börn í Tasmaníu þar til enginn af ætt frumbyggja var eftir.

Eða þann hroka að skilja börn frá foreldrum sínum á Grænlandi svo þau gætu lært góða siði hins stórmerkilega fyrirmyndarfólks, Dana.

Sami hroki og fjarlægði þúsundir frumbyggjabarna frá fjölskyldum sínum í Ástralíu og skar á öll menningartengsl, sem fjölskyldutengsl svo þau gætu lært hætti hvíta mannsins.

Eða að í velmegunarborginni Osló skuli vera flestir heróínneytendur í Evrópu miðaði við höfðatölu.

Að þunglyndi, depurð og ótti sé að verða fararnesti fleiri en færri barna okkar í dag.

 

Hvað getum við kennt hinum svokölluðum frumstæðum þjóðum eða hvaða rétt höfum við að fordæma menningu þeirra og hefðir??

Höfum við sjálf gengið það vel götuna til góðs að við sé til þess bær að setja niður við annað fólk, aðra menningu, sem er ekki eins og við??

 

Við þekkjum sögu nýlendutímans í Afríku.

Þar var ekki verst arðránið, eða hvernig innlend samfélög voru markvisst brotin niður og reist upp aftur sem uppspretta gæða eins og málma eða hráefna frá Móður jörð.

Hvernig landamæri skáru sundur þjóðir, eða allt sem fyrir var var annað hvort eytt, eða aðlagað að arðráninu, eins og samgöngukerfið var aðeins byggt upp til að flytja hráefni frá innlandi til sjávar, og þar skipað út fyrir lítinn auri, en selt með miklum hagnaði á mörkuðum heimshagkerfisins.

 

Verst var hrokinn og yfirdrepsskapurinn, hvernig við þóttumst vera betri.

Þóttumst vera æðri.

 

Frumstæðast af öllu þótti okkur nektin eða hálfnektin, af hverju klæddist þetta fólk ekki fötum, buxum, skyrtu og jakka, eða kjólum og undirfötum, í hitanum og rakanum, líkt og siðað fólk hafði þróað með sér í kaldara loftslagi.

Í Namibíu útrýmdu Þjóðverjar næstum því Herúlfum, sem þeir kölluðu Hottintotta eða Búskmenn, skutu þá af færi eða lögðu þá sem eftir lifðu í bönd og þrælkun, sökin var nekt þeirra og meint frumstæð hegðun. 

Samt hefði þýskur maður ekki lifað vikuna af upp á eigin spýtur í eyðimörkinni, en þetta fólk hafði lifað þar á annað þúsund ár, eða frá því að Banton ættflokkar úr norðri hröktu þá af löndum sínum út í eyðimörkina.

 

Hvar sem fæti var stungið niður í Afríku, trú og siðir, menning og mannlíf, allt lét undan hroka okkar og yfirgangi.

Við höfðum réttinn, við voru ekki aðeins betri, við vorum æðri.

Svo æðri að við töldum okkur geta leikið guð.

 

Eitthvað vatn hefur runnið til sjávar síðan.

Og fréttir hafa borist af því að gömlu nýlenduveldin sjái eftir sumu, og jafnvel iðrist annars.

Jafnvel Belgar eru farnir að viðurkenna að hluti af velmegun þeirra í lok 19. aldar og upphafi þeirrar 20. eigi rætur að rekja í viðurstyggð ómennskunnar, vegur arðránsins var lagður af þrælkun, limlestingum og drápum.

 

Og þá sagði einhver á Íslandi.

Shit maður, nú fer hver að verða síðastur að leika guð.

 

Og guð var leikinn.

Hrokinn það mikill að það var viðurkennt.

 

Kristinn Hrafnsson sagði í fréttaviðtali að Rúv og Wikileki hefðu ekki getað beðið eftir vandaðri umfjöllun Al Jazeera því það þyrfti að upplýsa um meinar mútugreiðslur Samherja fyrir kosningarnar sem núna hafa farið fram.

Eins og hann eða Helgi Seljan, eða allir hinir litlu guðirnir væru þess megnugir að ákveða hverjir ættu að stýra Namibíu næstu árin.

Í hverra þágu var það, og hver segir að þeir sem græddu á því væru eitthvað betri en þeir sem átti að hrekja frá völdum?

Ef saga Afríku þekkir eina staðreynd öðrum álfum betur, þá er það sú sorg að sá sem hefur það eina sér til ágætis að gagnrýna spillingu, hefur þó þann hæfileika að vera ennþá spilltari en sá sem fyrir var.

 

Hvernig fólk í eyju norður við ballarhaf, þar sem almenningur hefur marga fjöruna sopið, sá eftir stjórnmálastétt sinni í svarthol gjörspillingarinnar, getur talið sig uppkomið að ráðskast með líf og örlög fólks í öðru landi, fjarlægu landi, er illskiljanlegt, jafnvel óskiljanlegt.

Er þetta rasismi í bland við hroka sem fær það að réttlæta hegðun sína og inngrip.

Eru þau sæl í sínu sinni eins og trúboðarnir forðum sem sögðu sögur að frumstæðu fólki sem þyrfti að kristna og siða.

Eða er þeim nákvæmlega sama.

Bara það að geta leikið guð sé alveg nóg.

 

Ég veit það ekki.

En ef ég hefði verið spurður fyrir ekki þó nokkrum árum síðan hvort ég teldi góða fólkið á Íslandi vera upphafna rasista, að það myndi í hroka sínum taka upp beina samkeppni við Seif og Óðinn, þá hefði ég svarað eins og er.

Að ég gæti ekki ímyndað mér það.

Vissulega vann það með bresku fjárkúgurunum í ICEsave stríðinu, og vissulega gekk margt af því í þjónustu hrægammanna sem höfðu keypt sér veiðileyfi á íslenskan almenning.

 

En á öllu er mörk, jafnvel takmörk.

Og að leika guð í fjarlægum löndum, þó fátæk séu og fólk með annan húðlit en við, það var eitthvað sem heilbrigð skynsemi sagði mér að ég gæti aldrei logið upp á þetta vel meinandi góða fólk.

Ekki bara vegna þess að ég tryði ekki slíku athæfi uppá það, því slíkt athæfi væri í dag eitthvað sem sagan geymdi og myndi, líkt og ég rakti lauslega hér að ofan, heldur líka hreinlega vegna þess, að ég hefði ekki hugmyndaflug til að ímynda mér slíkt.

Þó víðáttur þess séu miklar og dreifi jafnvel úr sér þannig að reyni á óendanleikann, þá er slíkt handan við hann.

Því þannig er ekki Ísland í dag, þannig erum við ekki á 21. öldinni.

 

Eða það hefði ég haldið.

En hef mér það til afsökunar á lítt spámannshæfileikum mínum, að ég var aldrei spurður þessarar spurningar.

Það hafði bara enginn hugmyndaflug til þess.

Og ég þori að veðja síðustu jólabjórsflöskunni minni um að slík spurning var aldrei spurð.

 

Og er heldur ekki spurð í dag.

Því það er ekki spurt um það sem þegar hefur verið svarað.

 

Guð er kannski dauður.

En það eru guðir meðal vor.

 

Ég myndi ekki tilbiðja þá.

Kveðja að austan.

 

 

Kvarta undan kosningasvindli í Namibíu