Saklaus engill í viðtali.

 

Eina spurningin hvernig Logi fer að því að feika geislabauginn.

 

Hann stóð samt fyrir innihaldslausri aðför að Samherja á sínum tíma, og hefur ekki ennþá haft þann manndóm að biðjast afsökunar á þeim gjörðum sínum.

Og ef einhver skyldi ekki hafa dómgreindina í lagi, þá bætir bankaræningi ekki fyrir fyrri bankarán sín, þó hann ákveði að næsti banki sem hann rænir sé í eigu vafasams fólks.

Síðan skal því haldið til haga að Helgi Seljan kom aldrei nálægt neinu eftir Hrun sem gekk gegn hagsmunum hrægamma og arðráni þeirra á heimilum landsins.

Ekki eitt orð í þágu fólks.

 

Rifjum upp glæpina;

""„Réttarríkið Ísland“ hefur núna í nær 10 ára refsað fórnarlömbum fjármálaglæps af hörku fyrir glæp sem þau ekki frömdu. Gerendurnir hafa hins vegar hagnast stórkostlega á lögbrotum sínum.... Frá hruni hafa 10.000 fjölskyldur misst heimili sín á uppboðum og sennilega eru þær a.m.k. jafnmargar sem hafa misst heimili sín án þess að til uppboðs hafi komið. Varlega áætlað hafa því fleiri en 15.000 fjölskyldur misst heimili sín eða á bilinu 45.000 – 60.000 einstaklingar sem samsvarar öllum íbúum Kópavogs og helmingnum af Garðabæ. Á sama tíma hafa verið gerð 164.000 fjárnám hjá þessari 360.000 manna þjóð. Þar af voru 127.000 fjárnám árangurslaus.".".

 

Jafnvel siðblindur einstaklingur rennur til rifja þær hörmungar sem venjulegt fólk gekk í gegnum á þessum árum.  Jafnvel lönd sem hafa sætt árásum óvinveittra ríkja hafa ekki upplifað slíkar hlutfallslegar hörmungar líkt og íslenskur almenningur gekk í gegnum í boði gjörspilltrar stjórnmálastéttar okkar.

En annað hvort er langt í rifin hjá Helga eða hann þáði laun fyrir að gæta hagsmuna hrægammanna sem sugu hundruð milljarða út úr samfélagi okkar.

 

John Perkins, höfundur bókarinnar "Confessions of an Economic Hit Man" lýsti vel í viðtali í Silfri Egils hvernig efnahagsböðlar vinna við að skapa sundrungu, upplausn og múgæsingu í þeim löndum sem eru skotmörk alþjóðlegra hrægamma.

Öll upphlaupin frá Hruni falla vel inní þau vinnubrögð, saga Suður Ameríku er full af dæmum um slíkt, og þó að CIA hafi markað veginn, og þróað slík vinnubrögð, þá er langt um liðið síðan sú stofnun ber ábyrgð á upplausn og óáran.  En John Perkins benti á hverjir hefðu tekið við.

 

Wintris uppljóstrun Ruv er skýrt dæmi um slík vinnubrögð.

Í fyrstu mátti halda að það var verið að afhjúpa spillingu, þó engin gæti sýnt fram á hvers eðlis hún ætti að vera, en þegar í kjölfarið fylgdi pólitísk upplausn, þar sem formaður Sjálfstæðisflokksins flaut einhver veginn ofaná, og hann tók síðan ákvörðun um að lækka stöðugleikaframlag hrægamma um hátt í 500 milljarða, þá er ljóst að engin tilviljun bjó að baki.

Eða að Helgi Selja og hans menn væru einhverjir bláeygðir sakleysingjar í vinnu fyrir réttlætið.

Í raun er um að ræða stærsta þjófnað Íslandssögunnar, og með stærri í vestrænni sögu.

 

Mikið megum við hin vera fávís og vitlaus ef við sjáum ekki samhengið.

Að við teljum að þekkt vinnubrögð, þekktir hagsmunir, þekktur ávinningur, hafi verið tilviljun ein, og meint verkfæri hrægammanna hafi ekki verið verkfæri, heldur riddarar réttlætisins sem fyrir tilviljun eina hafi verið staddir á vitlausum stað á vitlausum tíma.

Og hrægammarnir hafi sætt lagi.

 

Vissulega var Samherji afhjúpaður, ekkert réttlætir mútugreiðslur og arðrán  á fjarlægum slóðum.

En það hangir meir á spýtunni, það liggur fiskur undir steini.

Hann var úldinn í Wintris, og ýldan er þegar farin að gjósa upp í krossfestingunni án dóms og laga.

 

Ráðumst inní Írak sagði Rumsfeld strax eftir árásina á Tvíburaturnana, þó vitað væri að hryðjuverkamennirnir væru á vegum Al Kaida, væru Sádar, og fjármagnaðir þaðan.  Og Al Kaida sjálft naut skjóls í Afganisthan.

Setjum kvótann á uppboð og rústum þar með sjávarbyggðum landsins sögðu þingmenn Viðreisnar og Samfylkingarinnar um leið og fréttir bárust um mútur Samherja í Namibíu.

Ef eitthvað óljósari tenging en vilji Rumsfeld til að ráðast inní Írak.

Undirliggjandi er tækifærið til að nýta sér hörmungar til að ráðast á meinta óvini sína.

Óháð sekt, óháð sakleysi.

 

Kannski ekki Helga sök.

En sporin hræða.

 

Það er verðmæti í auðlindum Íslands, og hrægammarnir hafa þegar komist á blóðbragðið.

Það er gróði í markaðsvæðingu orkunnar og uppboði veiðikvótans.

Þjóð í innbyrðiserjum, á barmi upplausnar, ver sig ekki.

 

Það er þekkt staðreynd, sem dæmi sögunnar sanna.

Þau sannindi þekkja efnahagsböðlar, enda skaparar slíkra sanninda.

Og líkt og aðrir góðir iðnaðarmenn þá kunna þeir með verkfæri að fara.

 

Hvað rekur verkfærin áfram er síðan annar hlutur.

Græðgi, hégómagirni, mikilmennskubrjálæði, eða hrein fáviska úr ranni vitgrennsku?

 

Veit ekki.

Veit samt að englakomplexar eru ekki á þeim lista.

 

Það eru til margar leiðir til að afhjúpa.

En þegar krossfesting er hluti af pakkanum, þá er ljóst að afhjúpunin hefur ekkert með betra samfélag að gera.

Hvað þá samúð með fórnarlömbum rangindanna.

 

Aurinn býr að baki.

Beint eða óbeint.

 

Og valið er milli öskunnar eða eldsins.

Kveðja að austan.

 

 

 

Ég var skíthræddur þegar ég vann á DV

Jamm og jæja.

 

Það eru víst tvær hliðar á peningnum, og önnur kemur fram í þessari fréttatilkynningu Síldarvinnslunnar.

Voru meint áform um uppbyggingu í Afríku blekking, eða voru það tölur á blaði, byggðar á raunsæju mati?

 

Eiginlega ber bæði Morgunblaðinu og Ruv skylda til að kanna það mál nánar, og ef þau fá gögn þar um, að eitthvað hefi verið spáð í uppbyggingu vinnslu, og grófar kostnaðaráætlanir settar á blað, þá eru miðlarnir ekki í svo góðum málum.

Því þá er ekki verið að leita sannleikans, heldur að safna tréverki í krossa, í þeim tilgangi að krossfesta menn og fyrirtæki.

Að valda skaða, sem ekki bara bitnar á þeim fyrirtækjum og einstaklingum sem um ræðir, heldur líka öllu því fólki sem vinnur hjá viðkomandi fyrirtækjum og því fólki sem vinnur undir stjórn viðkomandi manna.

 

Það er auðvelt að gagnrýna.

Það er erfiðara að takast á við gagnrýni.

 

Nú reynir á fréttamiðlana, hvort þeir séu í slúðri eins og Metoo hreyfingin, eða hvort þeir axli ábyrgð á fréttaflutningi sínum og hafi það sem sannara reynist.

Sjáum hvað gerist.

Kveðja að austan.

Síldarvinnslan segir frétt ranga

Með því að þykjast!!

 

Er þetta ekki Ísland í dag, land þar sem öll umræða snýst um að þykjast, snýst um ímynd, snýst um að blekkja.

Þar sem almannatenglarnir eru menn dagsins.

 

Hvernig var þetta í orkupakkaumræðunni?, þegar forysta Sjálfstæðisflokksins gerði sér grein fyrir andstöðunni innan flokksins, með tilvísan í þá staðreynd að ódýr orka öllum til handa væri ekki bara ljósið í dýrtíðinni fyrir almenning heldur líka samkeppnisforskot atvinnulífsins, að þá ráðlagði almannatengill Bjarna Ben að segja að hann styddi regluverkið einmitt á þessum forsendum.

Svona svipuð lógík og að ég styð dauðarefsingu vegna þess að ég er á móti því að fólk sé líflátið.

 

Eða hvað talar góða fólkið í VG og Samfó oft um sjálfbærni sem leiðina til að berjast gegn hamfarahlýnun, og svo er það á fullu í störfum sínum að leggja steina í götu innlendrar framleiðslu með innleiðingu reglugerða frá Evrópusambandinu sem eru sérstaklega hugsaðar til að ganga að innlendri farmleiðslu dauðri.

Innflutningur á hráu kjöti, markaðsvæðing orkunnar, allskonar íþyngjandi reglur svo er landið opnað uppá gátt fyrir innflutningi frá löndum þar sem engar reglur eru virtar, hvorki í umhverfismálum eða varðandi kaup og kjör vinnandi fólks.

 

Þá þykjast menn bara.

Segja eitt.

Meina annað.

Framkvæma annað.

 

Sveitungi minn er ekki í góðum málum.

Ef það er eitt sem fólkið í sýndarveruleikanum fyrirgefur aldrei, þá er það þegar menn passa sig ekki og upp um þá kemst.

Það beinir nefnilega kastljósinu að öllum hinum.

 

Ég spái langri röð af fólki með grjóti í hendi,.

En sem betur fer stendur góða fólkið fyrir frjálsum innflutningi af fátæku fólki til að vinna fyrir sig illa launuð skítastörf, glerbrotin verða örugglega sópuð upp.

 

Ég man hins vegar eftir því að þegar góðærið skall á sjávarútveginum þegar kreppan skall á í fjármálakerfinu, þá voru bónusar til starfsfólks hækkaðir.

Skipastóllinn endurnýjaður, skuldir borgaðar niður, allar undirstöður styrktar til að takast á við óvissutíma sem framundan eru.

 

En það telur sjálfsagt ekkert í komandi umræðu.

Kveðja að austan.

Vildi aðstoð við að blekkja Grænlendinga

Kostuð aðför er alltaf einhliða.

 

Varla borga menn fyrir réttlæti handa þeim sem þeir ætla að knésetja, eða það skyldi maður ætla.

 

Í þessu samhengi skyldu menn rifja upp fleyg orð Kristins Hrafnssonar um að ætlunin væri að fella núverandi stjórnvöld í Namibíu, og slíkt er aldrei gert nema í þágu hagsmuna annarra.  Og Kristinn er varla sá einfeldningur að halda að stjórnarandstaðan sé á einhvern hátt betri en sú um margt gæfustjórn sem andspyrnuhreyfingin Swapo reyndist vera fyrir Namibíu. 

Allavega þekkir Afríka ekki önnur dæmi betri um valdatöku byltingarmanna, og þá er Suður Afríka Nelson Mandela ekki undanskilin.

Himin og haf er á milli spillingarinnar í Suður Afríku og Namibíu, frelsishetjunni miklu og arftökum hans í óhag.

En kannski eitthvað sem skiptir hvorki vestrænan hroka eða einbeittan góðvilja góða fólksins máli, þegar knésetning pólitískra andstæðinga er annars vegar.

 

Og Ruv hefur áður beitt sér í pólitískum tilgangi eða til að þjóna ákveðnum hagsmunum. 

Afhjúpun Samherja hefur ekkert með lög eða rétt að gera, markmiðið er að skapa fár, að ná fram ákveðnum pólitískum markmiðum, og ná fram grundvallarbreytingum á fiskveiðistjórnarkerfi þjóðarinnar.

Frá kvótakerfi yfir í uppboðskerfi, líkt og grunnhugsunin er í markaðsvæðingu orkuauðlindarinnar í regluverkinu kennt við Orkupakka 3.

Árásir eru alltaf einhliða, þær hafa alltaf það markmið að sigra andstæðinginn.

 

Samherji hjálpaði samt til með fáránlegri yfirlýsingu sinni um að skúringarkonunni væri um að kenna, trix sem virkaði kannski í fjarlægri fortíð þegar flokkurinn og stjórnkerfið var eitt, og því sem næst hægt að segja hvað sem er líkt og í alræðisríkjum væri, en jafnvel skoffín umræðunnar létu ekki út úr sér í dag.

Jafnvel skömminni skárra að játa sekt með þeim orðum að fyrirtækið hafi fundið upp spillinguna í Afríku, og fyrirtækið beri alfarið ábyrgð á henni í dag, í gær, í fjarlægri fortíð og um ókomna framtíð.  Og vísað síðan í Loga Einarsson um nánari útlistun á hinni altæku ábyrgð.

Allt annað en að segja að ábyrgðin væri einhvers millistjórnanda sem hefði verið ríki í ríkinu.

Eiginlega getur ekkert annað en taugaáfall æðstu stjórnenda ásamt fáránlega heimskum almannatenglum útskýrt slík viðbrögð.

 

Þar sem það er hagur þjóðar að kostað fár í þágu auðs og auðmanna, leppa og skreppa sem hafa það eina markmið að eignast auðlindir okkar, landið okkar í bókstaflegri merkingu, nái ekki að fella íslenskan sjávarútveg, eina að grunnstoðum velmegunar okkar og velferðar, þá er það gleðiefni að Þorsteinn víki og hæfur einstaklingur taki við.

Einstaklingur, sem hefur alla burði til að skapa traust um að fyrirtækið bæði upplýsi um athafnir sínar í Namibíu og vinni að fullum heilindum með stjórnvöldum, bæði hér og í Namibíu, þegar mál þess er tekið til rannsóknar.

Því þegar svona er komið þá er sannleikurinn ekki bara sagna bestur, hann er í raun eina forsenda þess að Samherji sem fyrirtæki lifi af.

Refskákinni lauk þegar tilraunin til að blekkja og afvegleiða var andvana fædd, aðeins til háðungar þeim sem það reyndu.

 

Samherji er framsæknasta fyrirtækið í sjávarútvegi í heiminum í dag.

Það er íslenskt, og á beinan og óbeinan hátt mun það vera ein af grunnstoðum velmegunar barna okkar.

Stjórnendum þess ber skylda til að taka hagsmuni þess fram yfir sína eigin, ber skylda bæði gagnvart starfsfólki sínu sem og hluthöfum, að gera það sem þarf að gera til að fyrirtækið lifi af, að það skaðist ekki meir en þegar er orðið.

Og okkur sem þjóð ber skylda til að láta ekki lýðskrum vanvita eða annarlega hagsmuni málaliða verða fyrirtækinu að fjörtjóni.

 

Við getum haft mismunandi skoðanir á stjórnkerfi fiskveiða, og við þurfum ekki að vera sátt við leikreglur nýfrjálshyggjunnar sem gegnsýra allt samfélag okkar í gegnum regluverk Evrópusambandsins.

Það er bara allt annar handleggur, sú barátta, það stríð er háð á öðrum vettvangi en á vígvelli múgæsingarinnar sem annarlegir hagsmunir kynda undir.

Það á að fara saman hjá okkur að krefjast þess að lög og regla sé virt, og að við sjálf virðum þær leikreglur sem lögum og reglu eru sett.

Þetta mál er nógu sorglegt, afleiðingar þess eru nógu alvarlegar þó við færum auðnum ekki vopn og verkfæri til að knésetja sjálfstæði okkar og velferð.

 

Það býr ekkert gott í því fólki sem hefur hæst þessa dagana.

Kveðja að austan.

Umfjöllun Kveiks einhliða

Skaðinn.

 

Hvernig sem á það er litið þá er ljóst að afhjúpun á meintum ráðgjafagreiðslum Samherja til stjórnmálamanna í Namibíu mun skaða marga, jafnt í Namibíu sem og Íslandi.

 

Doktor Ásgeir Brynjar kemst vel að orði í þessari frétt um það sem snýr að okkur sem þjóð:

"Þannig sé einna sorg­leg­ast varðandi mál Sam­herja hvaða áhrif það kunni að hafa á orðspor ís­lenskr­ar þekk­ing­ar og fisk­veiðistjórn­un­ar. „Hvaða skoðun sem fólk kann að hafa á okk­ar fisk­veiðistjórn­un­ar­kerfi er al­veg ljóst að það hef­ur reynst vel til þess að hamla gegn of­veiði. Þátt­taka okk­ar í þró­un­araðstoð í þess­um efn­um und­an­farna tvo ára­tugi hef­ur byggst á út­flutn­ingi á þekk­ingu okk­ar og kerf­is­upp­bygg­ingu.“".

Orðspor okkar er nefnilega órofinn hluti af markaðsímynd okkar, að við séum heiðarlegt fólk sem hörðum höndum hefur náð að byggja upp þekkingu og færni á sviði sjávarútvegs, og þessa þekkingu og færni erum við tilbúin að selja öðrum gegn sanngjarni þóknun, ekkert annað hangir á spýtunni.

Þess vegna er ákaflega mikilvægt að við náum að kryfja hvað fór úrskeiðis, að lærum af þessu og við sem þjóð setjum okkur eigin markmið og leikreglur sem við ætlumst til að íslensk fyrirtæki og lögaðilar virði í viðskiptum sínum og samskiptum við aðrar þjóðir.  Já, jafnvel þó það kosti málsóknir af hendi ESA, þá mega leikreglur hins frjálsa flæði ekki vera skálkaskjól fjárúlfa sem einskis svífast.

Gagnsæi ætti til dæmis vera helsti lærdómurinn, það ætti strax á morgun að setja löggjöf sem banna íslenskum lögaðilum að nota gervifélög eða aflandsfélög í viðskiptum sínum, og engin slík félög í erlendri eigu ættu að fá að reka starfsemi eða eiga eignir í íslenskri viðskiptalandhelgi.

Heiðarleiki er nefnilega auðlind, ekki síðri en orkan eða fiskimiðin.

 

Það er einnig augljóst að Samherji hefur skaðast mjög, orðspor fyrirtækisins er í rúst, það á örugglega yfir höfði sér sakamálarannsókn, sem jafnvel gæti endað með ákæru og dómi. 

En slíkt er jafnvel aukaatriði við rústirnar á ímynd fyrirtækisins, og hafi eitthvað verið eftir, þá er ljóst að viðbrögð Þorsteins Más og hans manna gengu endanlega frá trúverðugleika fyrirtækisins.

Þeir annaðhvort afhjúpa sig sem lygara, eða ef þeir segja satt, sem algjöra aula sem láta millistjórnanda spila sóló með fjármuni fyrirtækisins án þeirra vitneskju.  Eins og ekkert væri bókhaldskerfið, ekkert væri eftirlitskerfið og innri endurskoðun væri kínverskt hugtak skráð á kínversku táknmáli.

Hvað var að því segja að meintar ráðgjafagreiðslur væru forsenda viðskipta í Namibíu líkt og í öllum öðrum Afríkulöndum, það væri þeirra siður, engu síðri eða óheilbrigðari en sú kvöð á evrópsk stórfyrirtæki að þurfa ráða fyrrum meðlimi framkvæmdarstjórnar Evrópusambandsins sem ráðgjafa eða skipa þá í vel launaðar stjórnir fyrirtækja.

Höfum við virkilega ekkert breyst í hrokanum frá því að kristnir trúboðar unnu markvist gegn innlendum siðum og menningu, töldu hana óæðri og þeim bæri skylda að útrýma henni, þó þeir hefðu skýr fyrirmæli í biblíunni að boða aðeins trú sína. Lifir frasinn um hálfnakta villimenn svona góðu lífi??

 

Kristinn Hrafnsson og Wikileaks afhjúpuðu sig líka sem gerendur með skýr markmið.  Í viðtali í morgunútvarpi Ruv segir Kristinn án þess að skammast sín að það hefði ekki verið hægt að bíða eftir umfjöllun Al Jazeera því það væru kosningar í Namibíu bráðlega og meiningin væri að hafa áhrif á þær.

Hvaða rétt hefur Kristinn Hrafnsson til að leika guð og ráðskast svona með fólk í fjarlægu landi??  Ekki getur það verið vegna meintrar spillingar í Namibíu, samkvæmt lista um spillingu ríkja er Namibía í þriðja sæti Afríkuríkja, á eftir Botsvana og Rúanda, svo ljóst er að eitthvað annað gengur honum til.  Í þessu samhengi skulum við átta okkur á að það er ekkert sem segir að andstæðingar Swapo, stjórnarflokksins séu á einhvern hátt óspilltari eða hæfari til að stýra landinu, það er því gjörræðisverk að ætla sér að fella ríkisstjórn landsins á þessum forsendum.

Ef fjárhagslegur ávinningur útskýrir ekki slíkt óhæfuverk, þá er ljóst að slíkt athæfi má rekja til persónuleikabresta, hvort sem það er fyrirlitning  á íbúum meintra frumstæðra landa, drottnunargirni, eða Neró komplexar.

Persónulega finnst mér illskárra að Kristinn og hans félagar hjá Wikileka séu málaliðar í þjónustu samkeppnisaðila, líkt og blaðamenn Stundarinnar hafa verið frá fyrsta degi. 

 

Hins vegar er ekki augljóst hvort íslenskir stjórnmálamenn hafi skaða sjálfa sig með viðbrögðum sínum og yfirlýsingum.

Því til að geta skaðað orðspor eða ímynd, þarf eitthvað slíkt að vera til staðar.  Sem það náttúrulega er en ef hlustað er á raddir götunnar og jafnvel hlerað spjallið við eldhúsborðið þá er ljóst að inneignin er mjög takmörkuð í huga margra.

Eina sem er hægt að deila um með Samfylkinguna er hvort vitið fór algjörlega með brottför Ingibjargar eða endanlega þegar Jóhanna fór eftirlaun.  Hvernig geta viðskiptahættir í Namibíu verið forsenda enn einnar aðfarar að landsbyggðinni með stórhækkun veiðileyfisgjalda??  Hvernig er hægt að leggja að jöfnu tekjur landeiganda að laxveiði og tekjum þjóðarinnar af sjávarútvegi, og komast að þeirri niðurstöðu að laxabarónar græði meira en þjóðin??  Eða sú forheimska að leggja til að stærsta sjávarútvegsfyrirtæki landsins sé gert óstarfhæft með því að eigur þess séu frystar??

Dugði ein saga af Bakkabræðrum eða þurfti margar??

 

Eða höfum við ekki heyrt allan ofstopann og yfirlýsingarnar áður??

Eða réttlætingarnar hjá þeim sem Samflokkurinn fól það hlutverk að stjórna í augnablikinu??

Er þetta ekki bara sama leikritið hjá fólki sem fyrir löngu seldi auð og auðmönnum sálu sína og hefur löngu fyrir Hrun unnið í einu og öllu að innleiða nýfrjálshyggju Evrópusambandsins sem kallast hið frjálsa flæði, og hefur með verkum sínum löngu sýnt að því er alveg sama um afleiðingar gjörða sinna.

Er þetta fólk ekki nýbúið að innleiða regluverk um markaðsvæðingu orkuauðlinda þjóðarinnar með tilheyrandi græðgivæðingu?? 

Endurreisti það ekki fjármálakerfið á sömu forsendum og fyrir Hrun, vann það ekki með hrægömmum að rýja vasa almennings, var ekki sátt meðal þess að auðmenn fengu skuldir sínar afskrifaðar á meðan harkan ein var í boði gagnvart venjulegu fólki.

Ekki tókst það á við regluverkið og kerfið sem leyfði auðnum að flytja gróðann til aflanda á meðan skuldir voru skyldar eftir á eignalausum kennitölum, ekki varðist það fjárkúgun breta, ekki var það samstaða á Alþingi sem felldu hin ólöglegu gengislán.

Þð er ekki úr háum söðli fyrir þetta fólk að falla.

 

Nei ofstopinn og yfirlýsingarnar hafa heyrst áður.

En ekki alltaf.

 

Ekkert heyrðist þegar þessi sárgrætilegu orð voru fest á blað af núverandi og fyrrverandi formönnum Hagsmunasamtakanna Heimilanna.

"„Réttarríkið Ísland“ hefur núna í nær 10 ára refsað fórnarlömbum fjármálaglæps af hörku fyrir glæp sem þau ekki frömdu. Gerendurnir hafa hins vegar hagnast stórkostlega á lögbrotum sínum....

Frá hruni hafa 10.000 fjölskyldur misst heimili sín á uppboðum og sennilega eru þær a.m.k. jafnmargar sem hafa misst heimili sín án þess að til uppboðs hafi komið. Varlega áætlað hafa því fleiri en 15.000 fjölskyldur misst heimili sín eða á bilinu 45.000 – 60.000 einstaklingar sem samsvarar öllum íbúum Kópavogs og helmingnum af Garðabæ. Á sama tíma hafa verið gerð 164.000 fjárnám hjá þessari 360.000 manna þjóð. Þar af voru 127.000 fjárnám árangurslaus.".

Því þetta eru jú bara við, fólkið í landinu.

Hver grætur náungann sem rekinn er út á gaddinn??

 

Skaði er skeður.

Það er samt óþarfi að magna hann upp.

 

Hann á að vera lærdómur, á þann hátt að við veltum fyrir okkur hvernig við viljum hafa ímynd landsins.

Hann á líka að fá okkur til að íhuga vitsmuni stjórnmálamann, siðferði þeirra, og hvaða hagsmuni í raun þeir þjóna.

Við eigum að setja spurningarmerki um hvernig við látum keypta fjölmiðamenn stjórna umræðunni, hvernig þeir reyna að sveigja hana frá meintum lögbrotum yfir í umræðu um ofurskatta eða eyðingu landsbyggðar með uppboðskerfi á kvóta, að ekki sé minnst á að þeir nýta svona fréttir til að ná fram markmiðum eiganda sinna, hver svo sem þau markmið eru.

Og við eigum ekki að láta fífla okkur.

 

Það gilda lög í landinu, það á að framfylgja þeim

Meint lögbrot eiga aldrei að vera forsenda fjölmiðlafárs, þar sem lukkuriddarar og harðsvíraðir málaliðar auðmanna nýta sér sviðsljósið til að ná fram persónulegum ávinningi, sér og sínum til handa.

Þau er aldrei tylliástæða til að ógna lífsafkomu tugþúsunda, eða stefna byggð og búsetu í hættu.

Og þau hafa ekkert með stjórnarskrá landsins að gera.

 

Áttum okkur á þessu.

Áttum okkur á hagsmununum sem knýja fárið áfram.

Treystum lög og reglu, föllum í ekki í far múgæsingar og skrílshugsunar.

 

Þá verður skaðinn aldrei svo að ekki megi bæta úr.

Kveðja að austan.

Skaðar orðspor greinarinnar og Íslands

Með morðum skal bæta heiminn.

 

Lítilmenni tísta víða og stæra sig af því að hafa vegið úr launsátri voðamenni sem hafði sagt siðmenningunni stríð á hendur.

Mann sem taldi að morð og dráp væru leiðin til að bæta heiminn og átti fylgjendur um allan heim sem tóku orð hans og boðskap bókstaflega og myrtu saklaust fólk umvörpun til að gera heiminn betri.

 

Þetta voðamenni varð ekki til úr engu, ekki frekar en Eva eða Aþena, skapari hans og guðfeður eru annars vegar miðaldafólkið sem stjórnar Tyrklandi og hins vegar miðaldaríkin við Persaflóa.

Það fylgir fréttunum að annar að guðfeðrunum, Tyrkir hefðu hjálpað til við launsátrið, en hinn hefur líklegast ekki mátt vera að því, enda á fullu við að fjármagna hatur og hryðjuverk gagnvart kristnu fólki um allan heim.

Sbr. með morðum og hatri skaltu bæta heiminn.

 

Það sem lítilmennin átta sig ekki á að það er ákveðinn munur á siðmenningu og villimennsku, sá sem aðhyllist það fyrra stærir sig aldrei af verknaði sem kostar þrjú saklaus börn lífið.

Og hinn siðmenntaði drepur aldrei án dóms og laga.

Þess vegna talar hinn siðmenntaði um hryðjuverk þegar villimennirnir gera slíkt.

 

Þessi hugsun er árþúsunda gömul í vestrænni menningu, öll þekkjum við sögurnar af Salómon konungi sem reyndi að kveða upp réttláta dóma, byggðan á lögum guðs og manna.

Lögin gátu vissulega verið villimannsleg, sem og hegðun valdsmanna, en þáttaskil urðu í vestrænni siðmenningu þegar kristinn siður og kristin lífsviðhorf mótuðu lög og þjóðfélagsgerð til þess sem við þekkjum í dag.

Villidýrið ekki svo glatt tamið, en lét smán saman temjast svo að í dag vitum við að Bakr al Baghdagi var voðamenni, og að morð bæta ekki heiminn.

Nema síður séð.

 

En það er eins og við séum farin að gleyma því.

Kveðja að austan.

 

Hlédrægi draugurinn Baghdadi

Sjálfstæðið og Engeyjarættin.

 

Er samofin sögu þjóðarinnar.

Benedikt Sveinsson alþingismaður, afi Björns Bjarnasonar, greiddi atkvæði gegn sambandslagafrumvarpinu 1918, ekki vegna þess að hann var á móti sjálfsstjórn, heldur fannst honum frumvarpið ekki ganga nógu langt.

 

Núna er Snorrabúð stekkur og Engeyingar eru í fararbroddi þeirra sem styðja hjáleigusambandið við Evrópusambandið sem kennt er við EES.

Þetta er svona líkt og barnabarn Lenín væri oligarki og flytti afrakstur af auðlindum Rússa inná alþjóðlega reikninga kennda við aflönd.

 

Það ræður nefnilega enginn sinni arfleið.

En það er alltaf hægt að snúa sér við í gröfinni.

 

Þegar að ættlerar eiga í hlut.

Kveðja að austan.

Kappsmál að styrkja stoðirnar tvær

Þegar heimska ræður för.

 

Þá er niðurstaðan þessi;

"Hún seg­ir að lok­um, að nú hafi þing­menn Sam­fylk­ing­ar og VG kom­ist að þeirri niður­stöðu að „lög hreinu vinstri stjórn­ar­inn­ar um end­ur­nýj­an­legt eldsneyti sem áttu að draga úr los­un gróður­húsaloft­teg­unda hafi þvert á móti aukið los­un­ina, valdið stór­kost­legri loft­meng­un í Asíu, auk þess að stuðla að eyðingu regn­skóga, ógna líf­fræðilegri fjöl­breytni og ýta und­ir vinnuþrælk­un og illa meðferð á kon­um og börn­um.“."

 

Hvaða fávita datt í hug að nota mat sem eldsneyti??

Og hver er ábyrgð hinna heimsku sem tóku undir og lögleiddu??

 

Þó Íslendingar keyptu elstu díselbíla í heimi, og það 5 á hverja fjölskyldu, þá næði sú mengun ekki prómilli af þeirri mengun sem þessi heimska löggjöf leiddi af sér.

Að ekki sé minnst á atlöguna af tilvist mannsins þegar regnskógarnir eru gegndarlaus eyddir til að framleiða matvælaeldsneyti.

Og núna þykjast fíflin koma ofan af fjöllum, ekkert vita, ekkert skilja, nema jú eitt, að finna nýja fíflsku til að slá um sig til umhverfisriddara.

 

Kolefnaskattur á landsbyggðina, kolefnaskattur á fátækt fólk, þá getur það réttlætt sína eigin bílnotkun eða sínar eigin utanlandsferðir.

Og svona í leiðinni að innleiða evrópskt regluverk sem hækkar raforkuna til matvælaframleiðanda í dreifbýlinu. 

Svona að það sé öruggt að maturinn komi sem lengst af.

Helst undir formerkjum matvælaeldsneytisins; " valdið stór­kost­legri loft­meng­un .... ógna líf­fræðilegri fjöl­breytni og ýta und­ir vinnuþrælk­un og illa meðferð á kon­um og börn­um.".

Ódýr matur verksmiðjubúanna er nefnilega aldrei án kostnaðar.

 

Og ef ekki er nóg að gert til að menga, skemma og eyða, þá skal reynt til ýtrasta að hægja á umferð og auka umferðarteppur, svo öruggt er að tugþúsundir bíla gangi hægaganginn á höfuðborgarsvæðinu.

Þá fyrst geta riddarar heimskunnar, loftslagsriddararnir barið sér á brjóst og þóst vera virkilega umhverfisvænir, virkilega góðir fulltrúar góða fólksins.

Bankað svo á dyrnar hjá auðnum og innheimt aurinn sem það fær fyrir að markaðsvæða orkuna, og eyðileggja innlenda framleiðslu svo landið falli í heljargreipar innflutningsgreifa.

 

Því þessir riddarar eru kannski ekki svo mjög heimskir.

Jú vissulega heimskir þannig séð, en samt ekki eins og þeir virðast.

Þeir vita nefnilega sínu viti.

 

Þeir vita hverjir borga.

Þeir vita hverjum þarf að þjóna.

 

Auðnum og hinum Örfáu.

Hinum ofsaríku sem eiga næstum því allan auð heimsins.

En finnst það litla sem við hin eigum of mikið.

 

Það er bissness í heimskunni.

Kveðja að austan.

Sigríður furðar sig á pálmaolíuviðsnúningi

Nefið á Gosa.

 

Breiðist út á ásýnd stjórnmálamanna líkt og um farsótt sé að ræða.

 

Af mýmörgum dæmum síðustu daga, áður en maður fjallar um nefið á samgönguráðherra má nefna ráðherra Sjálfstæðisflokksins sem á flokksráðsfundi ítrekuðu stefnu flokksins um að forræði orkuauðlindarinnar væri í höndum íslensku þjóðarinnar, nýbúnir að samþykkja regluverk sem færði forræði hennar til Evrópusambandsins.

Eða eigum við að minnast á loftslagsriddarana, í merkingunni að slá sjálfan sig til riddara, sem halda erindi jafnt innan lands sem utan, um nauðsyn sjálfbærni, horfandi uppá regluverk Evrópusambandsins sem hefur stórhækkað raforkuverð til íslenskra bænda, og ekki hvað síst garðyrkjubænda, með þeim afleiðingum að innlend framleiðsla  gefur eftir markaðshlutdeild sína fyrir innfluttu grænmeti.  Heildsalar nýta síðan annað regluverk til að ganga af íslenskum landbúnaði dauðum, en dagsetning aftökunnar hefur reyndar ekki verið gefin út.

Þegar gjörðir fylgja ekki orðum, þá er um sýnd að ræða, sem nef eins og Gosa eru mjög næm fyrir.

 

Fyrir kosningar sagðist Sigurður Ingi Jóhannsson, þá í stjórnarandstöðu, aðeins formaður Framsóknarflokksins, vera alfarið á móti hugmyndum Sjálfstæðisflokksins um veggjöld.

Í dag er Sigurður Ingi Jóhannsson, ennþá formaður Framsóknarflokksins, en líka samgönguráðherra, ennþá á móti veggjöldum, en hlynntur flýti- og umferðargjöldum, og telur slík gjöld á engan hátt stangast við loforð ríkisstjórnarinnar um að auka ekki álögur á launafólk. 

Loforðið var meir að segja bundið í sérstökum samningi við verkalýðshreyfinguna, kenndan við lífskjör, og þegar formaður VR bendir á svikin, þá rífur Sigurður sig, og segir enga mótsögn í þessu, í lífskjarasamningnum hefði líka verið lofað að bæta samgöngur.

 

Síðan segir Sigurður; "„Ef þetta væru viðbótarálög­ur sem væru að lenda á þeim tekju­lægri þá myndi það auðvitað virka á nei­kvæðan hátt fyr­ir þann hóp. Þess vegna er í sam­komu­lag­inu sagt að við út­færsl­una skuli greina áhrif á ein­staka tekju­hópa og bú­setu­hópa svo það sé tryggt að þetta sé gert með sem sann­gjörn­ust­um hætti.“".  Og maður spyr sig, er maðurinn fáviti, eða heldur að hann að fólk sé fávitar, og trúi svona þvaðri.

Reyndar veit ég ekki hvað hann heldur um almennt fólk, sérstaklega kjósendur sína, en auðvitað er samgönguráðherra ekki fáviti, en það sjá allir nefið hans Gosa þegar hann birtist á skjánum.

Og nefið hans Gosa stækkar þegar Sigurður Ingi talar í öðru orðinu "að há­marka afrakst­ur­inn af því", og er að tala um söluna á Keldnalandinu, og á sama tíma talar um "ákveðið hlut­fall af minni og ódýr­um íbúðum" en þetta tvennt fer bara ekki saman. 

 

Víkjum þá að annarri frétt sem fjallar um ummæli samgönguráðherra í Silfrinu í gær, sem því miður vekur aftur upp áleitnar spurningar um álit samgönguráðherra á vitsmunum fólks eða þá efasemdir um hans eigin.

Hver lætur svona út úr sér?? "Það var ákveðin hugmyndafræði á bak við veggjaldaumræðuna á árinu 2017. Við erum ekki að fara hana og hún var ekki skrifuð í stjórnarsáttmálann. Það hefur hins vegar aldrei neinn talað gegn Hvalfjarðargangamódelinu, samvinnuleiðinni".  Hætta veggjöld að vera veggjöld ef þau eru kölluð "samvinnuleið"??  Jú kannski hefði Gosi gert það, hann var líka sannarlega einfeldningur, enda að stofni til trébrúða.

En samt??

 

Hins vegar gæti Gosi aldrei spunnið þetta til að réttlæta svik við skýra stefnu, sem auk yfirlýstrar andstöðu við aðild að Evrópusambandinu, andstöðu við regluverkið sem færði forræði orkuauðlindarinnar til þess sama sambandsins, auk almennra áherslu á byggð og hagsæld á landsbyggðinni, var skýring þess að Framsóknarflokkurinn yfir höfuð náði manni á þing.  "Í samkomulaginu er talað um flýti- og umferðargjöld. Þau eru liður í breyttri gjaldtöku ríkisins. Nú er vegakerfið fjármagnað með eldsneytisgjöldum. Rafbílar greiða þau ekki. „Á meðan að bensín- og dísilbílarnir greiða fyrir það þó svo að hinir bílarnir slíti götunum alveg jafnmikið. Og það er ekki sanngjarnt.“".

 

Það er rétt að það er ólíðandi mismunun sem stangast á við jafnréttisákvæði stjórnarskráarinnar að eigendur rafbíla komist hjá því að borga fyrir slit sitt á þjóðvegakerfi landsins, en sú mismunun eykst ef sú staðreynd er notuð sem rök til að hækka álögur á fjöldann sem greiðir eldsneytisgjöld. 

Lausnin er auðvita að útfæra gjaldtöku miðað við notkun rafbíla, og slík gjaldtaka getur aldrei tengst veggjöldum, ekki nema menn hafi þá hugsað sér að hafa myndavélar með 10 kílómetra millibili á öllum þjóðvegum landsins sem hafa verið lagðir fyrir skattfé, eða njóta viðhalds úr sameiginlegum sjóðum.

Allt annað er skýr mismunun eftir búsetu og notkun.

 

Hugmyndir um veggjöld, sem hina nýju fjármögnun, er alltaf í eðli sínum mismunun ef þau eru aðeins settar á sumar leiðar eins og til dæmis á stofnbrautir sem tengja höfuðborgarsvæðið við þjóðvegi landsins.  Og engu skárra að bæta við þeim jarðgöngum sem eru gjaldfrjáls í dag.

Þetta er í eðli sínu sama mismunun og að tekjuskattur sé aðeins lagður á þá einstaklinga sem hafa samhljóð sem sinn fyrsta upphafsstaf í nafni sínu.  Björn myndi þá borga tekjuskatt en Arinbjörn ekki svo dæmi sé tekið.

Sumir borga en aðrir ekki og slíkt er alltaf brot á jafnræðisreglunni.

 

Fólk er fífl er reyndar útgangspunktur almannatengla sem fóðra stjórnmálamenn á frösum sem þeir læra utanað og endurtaka síðan eins og páfagaukar.

En það er bara ekki svo.

Leitunin er alltaf frá þeim stjórnmálamönnum sem vísvitandi ljúga og blekkja, og það sést á fylgi Framsóknar og Sjálfstæðisflokksins í skoðanakönnunum.

 

Vandi kjósenda er þegar allir svíkja, allir blekkja eins og sannaðist svo illþyrmilega í svikum og blekkingum VinstriGrænna eftir Hrunið 2008.

Í huga flestra snýst að ráðstafa atkvæðinu til þeirra sem menn telja illskásta.

Eða kjósa þá nýja flokka sem því miður hafa allflestir reynst litlu betri, aðeins önnur ásýnd fjármögnuð af hagsmunum og auði.

 

En einhvern tímann fyllist bikarinn, einhvern tímann hefur fólk fengið nóg af lítilsvirðingunni sem nútímastjórnmálamaðurinn sýnir vitsmunum þeirra.

Því fíflið er sá sem trúir hinum grunnhyggna almannatengli.

Þess vegna er hin undirliggjandi ólga, bæði hér og alls staðar annars staðar í Evrópu.

Ólga sem margir gera út á, jafnt lukkuriddarar, lýðskrumarar og líka þeir sem vilja vel.

 

Það heyrist svo bara lítið í þeim sem vilja vel, auðmiðlarnir hundsa þá því þeir ganga gegn hagsmunum eigenda þeirra.

Og eru kannski ekki eftirtektarverðir því tala eins og venjulegt fólk, líta út eins og venjulegt fólk.

Eru til dæmis ekki með nefið hans Gosa og tala ekki frösum sem eru hannaðir á auglýsingastofum eftir nýjustu tækni markaðsfræðinga.

 

En þetta fólk er þarna.

Og það er okkar að finna það.

Okkar sem viljum búa í sjálfstæðu landi, þar sem landsins gögn og gæði eru fjöldans en ekki Örfárra.

 

Við erum ekki lengur sjálfstæð þjóð, við erum hjálenda Evrópusambandsins í gegnum EES samninginn.

Stjórnmálamenn okkar ljúga kinnroðalaust, þeir álíta okkur fífl, og þeirra eina hugsun, fyrir utan að þjóna sérhagsmunum og sérvisku er að skattleggja allt til andskotans.

Og regluvæða svo restina.

 

Ef einhvern tímann hefur verið lag fyrir venjulegt fólk að segja NEI, þá er það núna.

Kveðja að austan.

Ódýrar íbúðir á Keldnalandi þrátt fyrir sölu

Lára V Júlíusdóttir.

 

Sagði ekki orð þegar þúsundir barna voru borin út af heimilum sínum eftir Hrun.

Hún sagði ekki orð um þegar ríkisstjórn Samfylkingarinnar undir forystu Jóhönnu Sigurðardóttur endurreisti bankakerfið á sömu forsendum og kom því á hausinn í aðdraganda Hrunsins, hvað þá að hún mótmælti samkomulaginu við AGS um að hrægammar fengu veiðileyfi á heimili landsins og fyrirtæki.

Hún sagði ekki orð, hún þagði öll þessi ár.

 

Svo gerðist það að lepparnir og skrepparnir voru kosnir burt.

Tvö stærstu verkalýðsfélög landsins gáfu hinu samábyrgu í forystunni reisupassann, og í kjölfarið þurfti valdaklíkan að skipta um mann í brúnni hjá ASÍ.

Eitthvað sem hefði aldrei gerst ef fólkið í grasrótinni hefði ekki risið upp og sagt Nei við samtryggingu elítunnar og arðráni þjóðarinnar eftir Hrun.

ASÍ er seif en eftir standa rebellarnir hjá VR og Eflingu.

 

Þá er gripið til hinna dýpstu vopna.

Sem eiga sér algjörlega sögulega forsendu, Stasi hin Austurþýska leyniþjónusta átti morandi hreiður uppljóstrara og handbenda í vesturþýska stjórnkerfinu, en þeir sem náðu lengst inní valdakjarnann voru ekki afhjúpaðir nema þegar upplýsingarnar skiptu sköpum.  Eins og var tilfellið þegar upplýsingar var lekið um fyrirhugaðar  skammtímakjarnorkuflaugar Nató í Rínardalnum, þá  var upplýsingum lekið í meintar friðarhreyfingar þó ljóst væri að lekann mætti rekja, og upp komst um njósnara í kjölfarið.

Þekkt saga, þekkt vinnubrögð, þekktar afleiðingar.

 

Lára V. Júlíusdóttir skóp sér orð fyrir að verja lítilmagnann.

Og meinti örugglega vel á sínum tíma.

En aldrei kom orð frá henni eða öðrum trúnaðarfólki Samfylkingarinnar í verkalýðshreyfingunni varðandi ógnina sem stafaði frá Brussel eða hinu frjálsa flæði samnefnara hins lægsta sem var innprentað í regluverk Evrópusambandsins.

Og ef fólk vissi ekki betur, að eftir að Samfylkingin seldi samborgara sína, hvort sem það var ICEsave eða í vasa hrægamma, þá gat það alveg ályktað að tími Láru væri liðinn, hvort sem hún væri liðinn í bókstaflegri merkingu eða dregið sig í hlé sökum fleiri ára en færri.

Engan gat grunað að hið aumkunarverða fólk sem seldi þjóð sína, sendi út kall, og þá mætti Lára.

Hvað þá að hún skyldi mæta.

 

Morgunblaðið á mikla þökk fyrir að láta sjónarmið Sólveigu Önnu að koma fram í þessari umfjöllun sinni, sérstaklega í ljósi þess að ritstjóri blaðsins kaus að hatast útí rebellanna sem ógnuðu hinu þegjandi samkomulagi verkalýðshreyfingarinnar við hrægamma og leppa þeirra innan Samfylkingarinnar og Viðreisnar.

Það er þó ennþá til fjölmiðill í landinu sem er ekki algjörlega í vasa hrægamma og auðs.

Fjölmiðill sem afhjúpar þessa atlögu hins skítuga fjármagns að fólkinu sem reis upp.

Með því að láta staðreyndir tala.

 

Eftir stendur Lára V. Júlíusdóttir.

Sem átti æru og tiltrú.

 

Afhjúpun hennar er afhjúpun félagshyggjunnar, Samfylkingarinnar og góða fólksins.

Að Jóhönnu og Steingrími varð ekki á.

Þau þjónuðu, en aðeins flæði tímans afhjúpaði þau á undan þeim sem gátu leikið sig skinheilög aðeins lengur.

 

Eftir stóð, og eftir stendur að hinir minni bræður og systur voru aðeins tæki og tól í grímulausir valdabaráttu fólk sem fyrir svo margt löngu hafði selt sálu sína.

Valdabaráttu við hina gömlu borgarastétt sem vegna íhaldssemi sinnar var Þrándur í Götu hinna nýríku auðmanna.

 

Orkupakki 3 afhjúpaði kannski flesta af hinu aumkunarverðu fólki.

Það er það sem þegar hafði ekki sýnt sitt rétta eðli eftir Hrun. 

Jóhanna, Steingrímur, Össur, Katrín, sem og dvergarnir ótalmörgu í VG eða Samfylkingunni sem enginn kann að nefna sökum skorts þeirra á persónuleik og andlegu atgervi.

En Stasi fórnaði aldrei öllum, jafnvel í ýtrustu neyð, og vitað er að ennþá er fólk í æðstu embættum í Þýskalandi sem þjónaði á árum áður öðrum húsbónda en hinu Þýska Sambandslýðveldi.

Og á Íslandi er ASÍ ekki beint laust við slíkt fólk.

 

Það var samt óþarfi að afhjúpa Láru.

Hún hefur margt gott og þarft verkið unnið.

Þögn hennar eftir Hrun gat átt sér margar aðrar skýringar en þjónkun Samfylkingarinnar við innlenda og erlenda hrægamma.

Til dæmis tryggði við gegnar hugsjónir án þess að vilja fara gegn fólkinu sem sveik.

 

Það er það sárasta við þessa frétt.

Að fólkið sem maður trúði og treysti, að það var ekki traustsins vert.

Ekkert af því.

 

Allt fals og feik.

 

Fals og feik.

Skráð á bautastein íslenskra jafnaðarmanna.

 

Smánin er þeirra arfleið.

Kveðja að austan.

 

 

„Ég hótaði honum ekki eða ógnaði með neinum hætti“