Ísland er ekki eyland.

 

Stjórnvöld og hagsmunaaðilar sem taka núna stríð við þjóðina um orkuauðlindir hennar, sem við skulum muna að er næstsíðasta stríð þeirra ef þau hafa sigur í þessu, það síðasta verður þá stríðið um fiskinn, að þessir aðilar haldi áfram þar sem Bretar gáfust upp í síðasta þorskastríði, láta eins og Ísland sé í tómarúmi.

Að það gildi aðrar reglur um okkur, að við getum sett einhliða fyrirvara þó slíkt hafi engu öðru ríki tekist á hinu sameiginlega evrópska efnahagssvæði.

Og síðan að innihald hans sé allt annað fyrir okkur en hjá öllum hinum ríkjum efnahagssvæðisins.  Hjá þeim snúist hann vissulega um tengingu milli landamæra til að koma á virkri samkeppni á hinum sameiginlega orkumarkaði, en hjá okkur snúist hann um neytendavernd og líklegast aukið gegnsæi þó enginn skilji nákvæmlega hvað átt er við.

Einnig er látið eins og það sé ekki til neitt sem heitir saga, bæði í nútíð og fortíð sem gefi vísbendingar um hvað er rétt, og hvað er rangt. 

 

Sagan kennir að einhliða fyrirvarar haldi ekki, ef slíkir eiga að halda, þá þarf að semja um þá í upphafi.

Líkt og við Íslendingar gerðum þegar við sömdum okkur frá hinni sameiginlegu fiskveiðistefnu sambandsins.  Þeir fyrirvarar hafa haldið enda virðir ESB samninga, ætlast til þess að þeir haldi.

En það er hollt að rifja upp að Bretum tókst ekki að halda í einhliða fyrirvara sína með vísan í bresk lög þar um.  Þáverandi breskir þingmenn sögðu umbjóðendum sínum í fiskveiðibæjunum Hull og Grimsby að skip annarra landa Evrópusambandsins myndu ekki fá að veiða innan bresku fiskveiðilögsögunnar, en smátt og smátt urðu Bretar að breyta löggjöf sinni þar um, þar til allar varnir féllu. 

Í þessu samhengi er gott að muna að þetta var á þeim tíma þar sem Evrópusambandið var ennþá viðskiptabandalag og regluveldið var að þróa sinn innri markað og alla þá einsleitni sem hann krefst. Í dag kæmist enginn upp með að bulla svona eins og bresku þingmennirnir gerðu á sínum tíma, en þeir höfðu það sér til afsökunar að þeir vissu ekki betur.  Því allt var nýtt í þá daga.

 

En íslenskir stjórnmálamenn sem fullyrða að Ísland sé eyland og ekki í neinum tengingum við hvorki söguna eða raunveruleikann, reyna núna að sannfæra kjósendur sína að þeir geti samþykkt orkupakka 3, án þess að samþykkja aðalatriði hans, því um það munu þeir gera fyrirvara.

Og vísa í íslensk lög, lög um Landsvirkjun, og lögin sem þeir ætla að samþykkja sem banna lagningu sæstrengs nema þeir sjálfir fái tækifæri að svíkja fyrri heitstrengingar.

Treysta líka á að kjósendur þeirra, sérstaklega þeir sem yngri eru, þekki ekki söguna, enda fæstir fæddir þegar Brussel lamdi breska heimsveldið til hlýðni á sínum tíma.  Eða önnur þau dæmi þar sem ríki urðu að lúffa með lagasetningu sína þegar hún gekk gegn reglum sambandsins um hið frjálsa flæði á sameiginlegum markaði.

 

En þá er hægt að skoða nútíðina.

Norðmenn, miklu stærra og öflugra ríki en við, sem Þórdís Kolbrún fullyrðir að hafi mikil áhrif á þróun orkustefnu sambandsins vegna hinnar öflugu hagsmunagæslu sinnar, hafa þegar tapað máli fyrir EFTA dóminum vegna þess að þeir aðlöguðu áratuga gömul lög ekki að orkutilskipunum sambandsins.

Þar var bundið í lög að þegar einkaaðilar sem höfðu fjárfest í vatnsaflsvirkjunum höfðu fengið kostnað sinn og sanngjarna arðsemi á fjárfestingu sinni til baka, að þá áttu þeir að skila inn virkjunarleyfinu, og ríkið yfirtæki virkjunina.  Því vatnsaflið væri auðlind í eigu þjóðarinnar, og þeir sem virkjuðu höfðu aðeins afnotarétt af auðlindinni.

Lög sem héldu alveg þangað til að þeir höfðu samþykkt orkupakkana, eftir það urðu þeir að lúta hinu evrópska regluverki sem leyfði ekki svona mismun á milli ríkisfyrirtækja og einkafyrirtækja.

 

Þessi dómur er tiltölulega nýlegur og fjallar um innlend lög, áratugagömul, sem héldu ekki því ekki var samið um slíka fyrirvara áður en orkupakkarnir voru samþykktir.

Samt láta stjórnvöld og vísa sannarlega í innlenda lögfræðinga, eins og að okkar sérlög haldi. 

Að evrópska reglugerðin víki þegar hún stangast á við íslensk lög, ekki öfugt.

Og að við getum samþykkt Orkupakka 3 án þess að samþykkja innihald hans.

Að við séum eyland meðal þjóða.

 

Og þau ætlast til þess að kjósendur trúi þessari vitleysu.

Hve arfaslæm er ein reglugerð ef hún þarf svona bull og vitleysu til að hægt sé að réttlæta samþykkt hennar fyrir þjóðinni??

Að það sé ekki hægt að segja satt orð í málinu, að rökin séu bull, og ekki sé hægt að viðurkenna þá staðreynd sögunnar, sem er þar algjörlega sammála regluveldinu, að einhliða fyrirvarar halda ekki.

 

Af hverju er ekki hægt að tala um meinta ávinninga sem felast í þessu valdaafsali til Brussel, og tenginguna við hinn sameiginlega orkumarkað.

Um ávinninginn af markaðsvæðingu orkunnar og markaðsvæðingu orkufyrirtækjanna.

Það er ekki eins og enginn hafi gert það samanber prófessorinn sem kom í Silfrið fyrir nokkrum vikum og sagði að þetta yrði mikið gæfuspor fyrir þjóðina, og færði fyrir því rök.

Af hverju má ekki kynna þau rök fyrir þjóðinni og ræða þau??

 

Af hverju þessar lygar og blekkingar??

Og af hverju er allt svona heimskt við málflutning stjórnvalda??

 

Ísland er ekki eyland á hinum innra markaði, það gilda sömu lög og reglur um okkur eins og hin ríkin.

Orkupakki 3 er ekki um neytendavernd og aukið gegnsæi, hann er um tengingu milli landa, og þær reglur sem eiga að gilda þar um.  Þó vissulega sé líka skerpt á ýmsum samkeppnisákvæðum fyrri orkupakka.

Það verður lagður sæstrengur því einkafyrirtæki eru á fullu við að undirbúa hann.

Og Landsvirkjun í það minnsta verður skipt upp í smærri einingar og allavega hluti af þeim fer á markað. 

 

Þetta eru staðreyndir og aðeins lygarar halda öðru fram.

Síðan má ekki gleyma að reglurnar um ACER ganga gegn fullveldi þjóðarinnar og eru því brot á stjórnarskránni eins og hún er í dag.  Henni má auðvitað breyta eins og Norðmenn gerðu, en á meðan það er ekki gert, þá brýtur samþykkt Orkupakka 3 íslensku stjórnarskrána.

Um þetta þarf ekki að deila.

 

Síðan er það lágmarkskrafa til stjórnmálamanna að þó þeir treysti sér ekki til að ræða staðreyndir, og kjósi því að ljúga og blekkja, að þá sé það ekki gert á svo heimskulegan hátt og gert er í þessu máli.

Þetta er niðurlægjandi fyrir þá, og þetta er niðurlægjandi fyrir þjóðina.

 

Það er mál að linni.

Kveðja að austan.