Þegar hið augljósa er ekki sagt.

 

Og annað gefið í skyn, þá fær fólk að lesa svona frétt.

"Kynferðisbrotum í jafnréttislöndum fjölmörg", hvað sem það þýðir, er gefið í skyn að þau eigi að vera fámörg, eða ómörg, eða eins og má lesa úr fréttinni, að þeim hefur fjölgað.

Og þá spyr maður sig, hver eru þessi jafnréttislönd, og hvað í andskotanum hefur gerst í þeim??

 

Gáfnafarið þarf ekki að vera sérstakt til að skilja að það er verið að vísa í Norðurlönd, og þekking á samtímasögu er ekki einu sinni í flugulíki ef maður fattar ekki að vísað er í breytinguna einu, stórfjölgun innflytjenda.

Sem þýðir að áramótaboðskapur talskonu Stígamóta er að innflytjendur nauðga, stunda sifjaspell og annan ósóma sem kennt er við kyn.

 

Og ef þetta er ekki rasismi þá veit ég ekki hvað.

En auðvitað veit ég að spjótunum var beint af okkur holdugu miðaldra karlmönnum sem erum hvítir og uppnefndir feðraveldið, sem nauðgar, kúgar og .....  margt annað sem ótalmargir dálkasentímetrar ná ekki að þekja meintar ávirðingar.

Eins og nokkur á mínum aldri segi ekki "já elskan" til að eiga síðasta orðið.

 

Svona er Ísland í dag.

Eftir sem þú bullar meir því greiðari er aðgangurinn að fjölmiðlum góða fólksins.

Það er að segja ef bullið þjónar höggstað.

 

Þá er rasismi ekki vík milli vina.

Heldur tæki til að berja á.

Í trausti þess að hið ósagða sé ekki sagt.

 

En ekki benda á mig.

Ég sagði það ekki.

 

Hugsaði aðeins upphátt.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Kynferðisbrot í jafnréttislöndum fjölmörg

Ástralía brennur.

 

Og þetta er aðeins forsmekkur þess sem koma skal.

Á næsta ári á aðeins eftir að hlýna, þurrkar aukast og spurning hvort landið verði byggilegt í mestu hitum.

Svo kemur aðeins næsta ár, og næsta, og næsta.

Og sama hvað margir fara út á götu og segja að heimurinn sé ekki að hlýna af mannavöldum, þá er hann að hlýna, og það er ljóst að við erum að upplifa stigmögnun þess ástands.

 

Hvort sem Ástralía verður óbyggileg eða ekki þá er ljóst að land sem er að skrælna er ekki líklegt að dæla matvælum á heimsmarkað líkt og verið hefur.

Og ruglandinn í veðurfarinn almennt kemur niður á matvælaframleiðslu heimsins.

Aðeins eitt orð nær að lýsa ástandinu í náinni framtíð.

ÓÖRYGGI.

 

Og hver eru viðbrögð íslenskra stjórnvalda og íslensku stjórnmálastéttarinnar?

Jú, innleiða evrópska regluverkið um frjálsan innflutning á sýklum, búfjársjúkdómum og afurðum ómennskra stóriðjubúa.

Með einni öruggri afleiðingu.

Ekki óöruggri, engin óvissa í því dæmi, heldur öruggri.

 

Auðn íslensks landbúnaðar eins og við þekkjum hann í dag.

 

Svo ég spyr það bara hreint út, fyrir utan siðblinduna að ætla sér slík illvirki gagnvart náunga sínum.

Eru þetta fávitar sem stjórna landinu??

 

Svona að gefnu tilefni.

Kveðja að austan.

„Of seint að flýja“

Björg­un­ar­sveit­irn­ar lifa ekki án flug­elda.

 

Við lifum ekki án þeirra.

Svo hvert er hið raunverulega val??

Að styðja gróðapunginn og skjóta upp aðeins fleirum og stærri, eða styðja þjóðþrifasamtökin og menga minn.

 

Það er nefnilega ekki hægt að horfa framhjá að flugeldar mengar, og margir hafa ama af þeim.

Þeir eru löstur sem við leyfum okkur aðeins einu sinni á ári.

 

Syndlausir kasta mörgum steinum þessa dagana og vilja banna löstinn, sem og aðra lesti, vilja heim án lasta.

Eða réttara sagt heim án þeirra lasta.

 

Í kjarna hafa þeir rétt fyrir sér.

Óhóf í löstum er ekki hollt fyrir einn eða neinn.

Vissulega er gott að skála við forsætisráðherra á gamlárskvöld í koníaki, en verra að gera slíkt alla daga.

Og oft þarf minna ekki að vera verra en meira.

Það er þetta fína jafnvægi sem er heilladrýgst.

 

Göngum því mishratt um gleðinnar dyr.

En höldum þeim samt opnum.

Líf hinna syndlausu er hvort sem er hundleiðinlegt, annars eyddi þetta fólk ekki svona miklum tíma í að hafa vit fyrir öðrum.

Tuðið sjálfsagt það eina sem forðar því að deyja úr leiðindum.

 

Munum bara að við hjálpum okkur sem og samfélagi okkar með því að styðja björgunarsveitirnar.

Ef við viljum ekki skjóta, gaukum samt að þeim pening.

Þetta eru hetjurnar, menn ársins, fólkið sem er alltaf til staðar.

 

Megi hinir syndlausu finna sér annað til að grýta.

Og megi sem flestir koma við hjá þeim ef þeir á annað borð kaupa flugelda.

 

Þeir eiga það skilið.

Kveðja að austan.

„Björgunarsveitir lifa ekki án flugelda“

Foræðishyggja eða ofríki??

 

Það hefur einkennt ofstækisfólk í gegnum tíðina að vilja banna náunganum að gera eitthvað sem það gerir ekki sjálft, hvort sem það er af siðferðislegum forsendum eða trúarlegum, sérvisku eða annað.

 

Ofstækisfólk lútherskunnar bannað dans og dansskemmtanir hér á öldum áður, og ég efa ekki að ef þá hefðu verið til tæki og tól til að mæla vilja, að þá hefði margt frómt fólkið tekið undir þau sjónarmið að banna ungu fólki að dansa og skemmta sér.

Ekki endilega eftir bókstaf trúarkenningarinnar heldur frekar vegna þess síbylja áróðursins var búinn að telja því í trú um að það væri eitthvað rangt við athæfið, og vel meinandi fólk vill þá grípa inní og banna öðrum ósómann.

Þá svona meira eftir anda forræðishyggjunnar, að telja sig umkominn að hafa vit fyrir öðrum.

 

Að hafa vit fyrir öðrum einkennir forræðishyggjuna og vissulega má segja að oft veitir ekki af.

En spurningin er kannski hins vegar hvort boð og bönn séu besta leiðin, eða á að reyna að upplýsa, fræða, eða reka stífan áróður líkt og gert var í smokkaauglýsingunum??

Stundum virkar ekkert annað en böð og bönn, sbr lögleiðing bílbelta, í öðrum tilvikum er upplýsingin talin betri leið.

 

En það er stutt frá forræðishyggju yfir í ofríki meirihlutans eða ofríki valdsins.

Ég geri ekki, eða ég er á móti, þá skalt þú ekki.

Ég skýt ekki upp flugeldum, þá skalt þú ekki skjóta upp flugeldum.

Ég drekk ekki gott vín, þá skalt þú ekki drekka gott vín.

Ég get gengið í vinnuna, þá skalt þú ganga í vinnuna.

Og svo framvegis.

 

Ég held að þessar frænkur tvær, forræðishyggjan og ofríkið skýri þessa niðurstöðu Maskínu, að bæði vilji margir hafa vit fyrir náunganum sem og aðrir sem vilja að náunginn sé eins og hann sjálfur.

Það er eins og enginn sjái það samhengi að það er frjálst val að kaupa flugelda og skjóta þeim upp. 

Hafi fólk áhyggjur af mengun, eða óþægindum annarra, þá er besta leiðin að tjá afstöðu sína með því að kaupa ekki flugelda.

Og því fleiri sem hafa þessa afstöðu, því minna ætti að vera skotið upp.

Þá er þetta svona siður sem er deyjandi líkt og slagsmál á sveitaböllum. 

Eða fyllerí á Þorláksmessukvöld.

 

Bandalag ofríkisins og forræðishyggjunnar, að banna, er hins vegar tvíræð leið, því hvað verður bannað næst, og svo þar næst.

Í samfélagi trúarofstækis er fleira bannað en leyft, og á einhverjum tímapunkti gefst fólk uppá slíkum samfélögum. 

Þeim er þá haldið saman með kúgun eða ótta, sbr að fólk sem vildi saklausa skemmtun, var talið í trú um að það væri beina leiðin til helvítis.

 

Að kveðja gamla árið og fagna hinu nýja með því að skjóta upp flugeldum er rótgróin hefð sem er greypt inní þjóðarsálina.

Ef ofstækisfólk ætlar gegn henni með böðum og bönnum, þá hlýtur að koma til átaka.

Ekki með hnefum og hnúum, heldur mun fólk reyna að kjósa gegn ofríki og forræðishyggju, líkt og frændur okkar á Norðurlöndum gerðu þegar þeir kusu gegn ofskattlagningu jafnaðarmanna.

Það var ofstækisfólkið í þeirra röðum sem lagði grunn af ósigrinum.

 

Það er nefnilega ekki sniðugt að reita hinn þögla meirihluta til reiði.

Þess vegna ættu menn að fara sér hægt um þessa gleðidyr forræðishyggjunnar.

 

Það hefnist.

Kveðja að austan.

Afstaða til flugelda neikvæðari en áður

Víst er til "free lunch".

 

Svo ég vitni í frægan frasa Milton Freedman sem benti á að það þyrfti alltaf einhver að borga.

 

Hluti samborgara okkar er þannig gerður að hann vill fá allt en láta sem minnst af hendi.

Og þá er ég ekki að vísa í kjósendahóp Sjálfstæðisflokksins á gullöld frjálshyggjunnar sem við vitum hvernig endaði.

 

Og ekki er ég að vísa í manninn sem talar um fuss þegar gróðafíkn hans er annars vegar.

Þó ég reikni með að hann fljótur að hringja í björgunarsveitirnar þegar á bjátar.

 

Heldur er ég að vísa í þennan sprengjuóða sem vill alltaf aðeins stærri köku, aðeins fleiri kökur, en tímir ekki að borga fyrir þetta meira og fer þangað þar sem besti díllinn býðst.

Hvað stendur þá eftir hávaðann, mengunina, sóðaskapinn??

Að ekki sé minnst á fjárútlátin.

Ef enginn er samfélagslegur ávinningur.

 

Björgunarsveitir okkar gegna mikilvægu samfélagslegu hlutverki.

Þær aðstoða alla óháð stétt, stöðu eða fjárhags.

Og þær þurfa að fjármagna sig.

 

Þær fjármagna sig vegna þess að stór hluti borgara landsins axlar ábyrgð og beinir viðskiptum sínum um áramótin til þeirra.

Sníkjudýrin fljóta með og fátt við því að gera.

Fjölgi þeim úr hófi þá hrynur kerfið líkt og lífvera sem er undirlögð sníkjudýrum.

Gömul saga og ný.

 

Við sem einstaklingar höfum stjórn á okkar gjörðum.

Ráðum hverja við styrkjum, gerum okkar til að kerfið gangi.

Við bætum ekki heiminn með því að benda á náungann, við bætum heiminn með fordæmi okkar.

 

Höfum þetta í huga og sprengjum og sprengjum.

Og biðjum þess að kverúlantar umræðunnar nái ekki að kæfa þennan ósið okkar.

 

Eitthvað verða vondir að fá að gera.

Heimurinn er ekki bara til fyrir fullkomna fólkið.

Við hin megum líka vera memm.

Kveðja að austan.

 

Kúnninn ræður hvar hann kaupir flugelda

Flugeldar skerða lífsgæði viðkvæmra.

 

En hve langt mega viðkvæmir ganga til að skerða lífsgæði fjöldans??

Á agnarsmár minnihluti að verja sig, eða á hann að krefjast að fjöldinn hætti sinni háttsemi svo hann megi láta eins og ekkert sé.

 

Er sem sagt ofríki minnihlutans í góðu lagi því hann er minnihluti?

 

Spurningar sem ég hef hugsað um frá því að ég frétti að fiski var úthýst í skólamáltíðum á Egilstöðum vegna bráðaofnæmis barns.

Eitt barn, versus heilbrigði fjöldans, fjöldinn upplifði djönk gervimatvælaiðnaðarins svo hið eina barn þurfti ekki að upplifa máltíð með sjálfu sér.

Heilbrigði eins á móti heilbrigði þrjúhundruð.

 

Og ég hugsaði, ósköp eiga börnin á Héraði auma foreldra.

Svo kom að því að barn með fiskofnæmi kom í heimsókn í Nesskóla, og þá mátti ekki vera fiskur á borðum.

Og í anda gestristarinnar þá var ekkert sagt.

Í raun sami auminginn og Hérarnir í efra.

 

Lýðskrum rétttrúnaðarins segir að þetta sé í góðu lagi.

Að það megi misþyrma fjöldanum í þágu fárra sem hafa sérþarfir.

 

Spurningin snýst ekki um að gera þeim kleyft sem eru fáir, að lifa sínu lífi, heldur að fjöldinn hætti að lifa sínu lífi, svo hinir fáu geti haldið sínu striki.

Þess vegna átti til dæmis að banna svínakjöt í skóla rétttrúnaðarins því það var múslimi í bekknum. 

Og þess vegna mega börnin, sem við foreldrarnir borgum stórfé fyrir, bæði beint í matarkostnað, óbeint í útsvar, ekki borða fisk því það gæti skaðað einn sem þolir hann ekki.

Fiskur er líklegast hollasti matur sem hægt er að bera á borð fyrir börn, það sem kom í staðinn, pastadraslið úr hvítu hveiti, er tilræði við heilsu þeirra.

En réttur minnihlutans er algjör, réttur meirihlutans er enginn.

 

En það má alltaf finna ýktara og ýktara dæmi um eitthvað sem örfáir þola ekki, og hvenær eru þá mörkin þar sem fjöldinn getur ekki fórnað sér svo hinir geti haldið áfram sínu lífi?'

Ekki til segir góða fólkið, ekki til segir rétttrúnaðurinn sem hefur hertekið svo margt í samfélagi okkar.

 

En hvað með drenginn í plastkúlunni, af hverju þurfti hann að dveljast í plastkúlu vegna sýkingarhættu??

Af hverju fékk hann ekki að vera frjáls??

Laus við flugelda, laus við fisk, laus við sýkla.

 

Lausnin er einföld, við hin þurfum bara að vera í plastkúlu.

Vissulega aðeins fleiri, en so what!!

Er það ekki einstaklingurinn sem hefur réttindin en ekki fjöldinn??

 

Í dag eru meðal okkar fullt af börnum sem þola ekki veirusýkingar og eiga virkilega erfitt.

Væri það ekki stórt réttindaskref ef þeir sem hæst láta og eru virkilega góðir, og hugsa rétt, að þeir taki af skarið, og lifi í plastkúlu, gefi svona fordæmi fjöldanum til eftirbreytni.

 

Ég bara spyr, einhvers staðar eru mörk, sem annað hvort þarf að virða eða stiga yfir.

Þeir sem segja fjöldanum að hann sé réttlaus, hljóta að gefa fordæmið, að engin slík mörk séu til staðar.

Annað er tvöfeldni eða hræsni.

 

Við hin megum hins vegar spyrja okkur, hvar endar réttur hinna fáu, áður hann skerðir rétt okkar hinna.

Þetta er jafnvægi og við eigum að hafa kjark til að ræða það jafnvægi.

Jafnvægi sem segir að það sé rangt að fatlaðir hafi ekki aðgang að sérbílastæðum nálægt inngangi á verslunum og þjónustu, en það er jafn rangt að þeir hafi öll bílastæði, en við hin, fjöldinn, höfum ekkert.

 

Sem eru öfgar.

En það er eins og öfgar séu smátt og smátt að taka yfir.

Að réttur fjöldans sé enginn.

Að hann eigi alltaf að lúffa, hann eigi alltaf að þegja.

Sem hann gerir alveg þar til hann springur.

 

Og þá grunar mig að réttur minnihlutans sé það fyrsta sem springur í loft upp.

Því þegar fólk fær nóg, þá fær það nóg.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Flugeldar skerði lífsgæði viðkvæmra

Frjálst flæði gegn byggðum landsins.

 

Gegn landbúnaðinum sem hefur verið samofin sögu þjóðarinnar frá upphafi.

 

Engin eyþjóð getur lifað án landbúnaðar, það koma alltaf þeir tímar að ólga og óáran dregur úr innflutningi matvæla, eða afleggur með öllu, eða hún sjálf verður fyrir áföllum og hefur ekki gjaldeyri fyrir nauðsynlegum mat.

Þetta lögmál er greypt í mannkynsöguna og ekkert sem bendir til að breyting sé þar á

Heimurinn eins og við þekkjum hann er á barmi upplausnar vegna loftslagsbreytinga, vegna trúarbragðadeilna, vegna harðvítugra pólitískra átaka þar sem sjálft lýðræðið er undir.

 

Þá datt okkar aumu stjórnmálastétt, þessu aumasta af öllu aumu sem íslensk saga kann frá að greina, að taka upp regluverk Evrópusambandsins um frjálst flæði á sýklum.

Gegn ítrekuðum viðvörunum okkar helstu vísindamanna, bæði á sviði lýðheilsu sem og búfjársjúkdóma.

Landbúnaðurinn okkar er heilbrigður, hann framleiðir hollar vörur.

Af hverju að eyðileggja hann??

 

Hvað ónáttúra hefur yfirtekið fólkið við Austurvöll sem virðist fátt gera en að rífast eins og smákrakkar??

Það er nýbúið að braskaravæða orkuauðlindir þjóðarinnar og afhenda yfirráð þeirra skrifræðisvaldi Brussel. 

Þar á undan hafði það staðið fyrir helför að heimilum landsins svo hrægammar gætu siglt frá landinu með kistur fullar fjár, kistur smíðar úr neyð mæðra og barna sem sættu miskunnarlausum ofsóknum bankakerfisins, þess hið sama sem kom þjóðinni í þær ógöngur sem við köllum Hrunið haustið 2008.

Núna á að slá margar flugur í sama högginu.  Eins og enginn sé endirinn á óhæfunni.

 

Það á að ógna heilbrigði þjóðarinnar.

Það á að gera mjög heiðarlega tilraun til að ganga frá búfjárstofnum okkar sem hafa fylgt þjóðinni frá því í árdaga og eru samofnir ímynd okkar sem þjóðar.  Það hafa jú fleiri þraukað hérna en við í þessi 1.1000 ár.

Og það á að rýma sveitirnar af bændum, svo líklegast sé hægt að selja Radkliff og hans vinum jarðirnar fyrir slikk.  Eins og það eina sem þjóðinni vanti sé óðal og óðalsbændur.

Eitthvað sem venjulegt fólk gerir ekki samfélagi sínu eða náunganum.

 

Ekkert fólk haga sér svona.

Og það er argasta rógburður að bera slíkt hátterni upp á skepnur.

Þessi ónáttúra er ekki þessa heims.

Ekkert af þessu.

 

En síðast þegar ég vissi þá erum við hin ósköp venjuleg, með okkar göllum og gallagripum, sem og kostum og kostagripum.

Svo spurningin er, af hverju látum við bjóða okkur þetta??

 

Æ já, við fáum leikana, hafiði heyrt af Samherja þarna í Namibíu.

Eða þeir sem duttu í það á Klaustrinu þarna, meiri raftarnir.

 

Á öllu eru nefnilega skýringar.

Og hin raunverulega sök liggur ekki hjá ónáttúrunni við Austurvöll.

Hún liggur okkur nær.

 

Hvað er annars að frétta af ICExit??

Kveðja að austan.

 

Frjálst flæði kjöts og eggja

Gréta kallar á pólitískar aðgerðir

 

En hvað er það í raun sem hún kallar á??

 

Að allir eignist milljarðamæringa að vinum svo þeir geti ferðast um á seglskútum þeirra??

Að fólk sé knúið til að hætta nota jarðeldsneyti, en hvað svo??

Steinöld er það lausnin??, ekki má fara á hestöld því það víst að drepa húsdýrin líka vegna loftslagstrúarbragðanna.

 

Það blasir við að eitthvað þarf að gera, en er félagsskapur Grétu, hinir últraríku og öll auðfyrirtækin í kringum þá, með lausnina?

Sem virðist vera sótt í smiðju frjálshyggjunnar, að skattleggja meðaljónin svo hann hætti að nýta sér gæði og þjónustu. 

Labbi í vinnuna eða nýti sér almenningsfarartæki, hætti að ferðast, taki sér sumarfríin út í garði, eða út á svölum ef hann á ekki garð, og ef það er hvorki garður eða svalir, þá inní stofu.

 

Hverju breytir það í raun??

Og hverju breytir það í raun að íþyngja atvinnulífi Vesturlanda, sem og að drepa niður alla innlenda eftirspurn, þegar auðfyrirtækin, vinir Grétu, flytja framleiðsluna til þriðja heimsins þar sem engar eru mengunarvarnirnar, þar sem kolaorkuver knýja áfram framleiðsluna og hagvöxtinn??

Í þriðja heiminum er fjöldinn, þar er massinn sem vill njóta sömu lífsgæða og við á Vesturlöndum.

Þegar tæknivædda framleiðsla okkar er úr leik, þá er ekkert eftir nema mengunarframleiðslan, og hún er ekki svo glatt stöðvuð.

Allavega ekki af vestrænum krökkum á mála hjá auðmönnum.

 

Það er nefnilega til gjörólík nálgun á baráttunni við hlýnun jarðar.

Það er sjálfbærni, að efla framleiðslu heima fyrir og gera til hennar kröfu um útblástur og annað.

 

Í stað þess að skattleggja fyrirtæki svo þau missi allan mátt, þá er hægt að hvetja þau til breytinga á framleiðslu og framleiðsluferlum, með skattaívilnunum, með því að stórauka allar rannsóknir og þróun, og annað sem hjálpar okkur að þróa þá tækni sem þarf til að mannkynið nái tökum á þeim ferlum sem ýta undir lofslagsbreytingar.

Það er ekki gert með skattlagningu, það er ekki gert með sýndarbókhaldi upprunavottorða eða mengunarkvóta.  Hverjum datt í hug að það drægi úr mengun að sá sem mengar geti keypt kvóta af þeim sem mengar ekki sbr. að núna er íslensk orka framleidd í kjarnorkuverum og með kolum.

Þetta er ekkert annað en blekking auðsins til að ná endanlega heljartökum á framleiðslu og samfélögum Vesturlanda.

Blekking sem eyðir mengunarminni framleiðslu og færir hana til landa þar sem er Mengað með stóru Emmi.

 

Gréta er nefnilega verkfæri sem gerir illt verra.

Henni er hampað af fjölmiðlum auðsins, ímynd hennar er tengd við aðgerðir sem litlu skila ef þá einhverju, og á meðan eru raunverulegar lausnir ekki ræddar.

Hún er til tjóns, ekki til góðs.

 

Því miður.

Kveðja að austan.

„Hvernig er það mögulegt?“

Alþjóðavæðingin, globalisminn.

 

Sem jarðar við að vera trúarbrögð nútíma vinstrimanna og er trúarbrögð svokallaðra frjálslyndra hægrimanna, byggist á þrælkun vinnandi fólks.

Og í raun er enginn munur á nauðung vinnuaflsins, hvort það sé í vinnubúðum harðstjóra, eða þeirri nauðung að eiga ekki annarra kosta völ um framfærslu.

Á Englandi urðu konur reiðar á 19. öldinni þegar lög voru sett um að þeim var bannað að vinna 18 tíma á dag, 6 daga vikunnar í kolanámum, eins og þeir sem lögin settu héldu að þær væru að þræla þar að gamni sínu.

Það var annað hvort þetta eða hungrið.

 

Þetta kallast samnefnari hins lægsta, að borga aðeins það lágmark sem verkamaðurinn þarf til að skrimta. 

Og verkamaðurinn treystir á að þegar heilsan bilar, þá eigi hann börn sem taki við framfærslu hans.

Eitthvað sem var svo algengt á 19. öldinni en löng og ströng barátta samtaka verkafólks batt enda á í lok 19. aldar og fyrri hluta þeirrar 20.

Við tók velferðarþjóðfélagið þar sem laun dugðu fyrir mannsæmandi framfærslu, vinnutími var skikkanlegur og samfélagið kom á öryggisneti handa sjúkum og öldruðum.

 

Eða þar til alþjóðavæðingin tók yfir skipan heimsmála á tíunda áratug síðustu aldar.

Framleiðslan var markvisst flutt út til fátækra landa þar sem kjör og aðbúnaður var í flugulíki miðað við velferðarþjóðfélög Vesturlanda, og sígræðgin það mikil að alltaf var leitað leiða til að ná niður launakostnaðinum.

Þá fóru að berast fréttir af vinnuafli fanga, í til dæmis Kína og Víetnam, þá bárust fréttir af barnaþrælkun í spunaiðnaði í löndum eins og Pakistan og Bangladess, og þá bárust meira að segja fréttir um að Kínverjarnir væru að verða of dýrir, og þá var leitað til ennþá landa þar sem mátti finna ennþá fátækara fólk til að þrælka, í löndum eins og Haíti eða Eþíópíu.

 

Fréttir segi ég því það kannast enginn við að nýta sér slíka nauðung, eða keyra laun niður fyrir sultarmörk.

HM keðjan stærir sig af umhverfisvitund sinni, nýta meir að segja appelsínubörk í spuna sinn.  Allar verksmiðjur teknar út, ekkert misjafnt þar að finna.  Sem aftur vekur spurningar um hvað var gert við börnin þegar eftirlitsmennirnir komu, og voru þeir svo drukknir að þeir sáu ekki allan sóðaskapinn og skítinn sem vellur út í ár og fljót, uppí himinn og andrúmsloft, eða var þeim bara alveg sama.

Er hið svokallaða öryggistékk aðeins Exel skjal sem samviskulega er fyllt út.  Óháð raunveruleika, óháð kjörum verkafólks, óháð þrælkun barna og kvenna í skítaverksmiðjunum sem þetta fólk skiptir við. 

Og gleymum aldrei hvað einn eigandi slíkrar verksmiðju sagði þegar hann var spurður út í aðbúnað og öryggiskröfur, "jú, það eru gerðar kröfur, en við missum viðskiptin ef við látum kostnaðinn við þær út í vöruverðið". 

 

Tesco var afhjúpað í gær.

Fyrirtækið á sér enga afsökun, upplýsingar um vinnuafl fanga í Kína liggja fyrir.

Iðrun þeirra er sýndariðrun, en lokaorðið er hjá neytandanum, hvað samkennd hefur hann gagnvart náunganum.

 

Vinstrimenn hafa líka verið afhjúpaðir.

Þeir standa vörðinn með frjálshyggjunni að vernda þrælahald alþjóðavæðingarinnar.

Berjast hatrammlega gegn þeim stjórnmálamönnum sem vilja framleiðsluna heim.

Sem vilja skorður á félagsleg undirboð og samkeppnina við framleiðslu þrælafyrirtækjanna.

 

Þetta er að gerast í Bandaríkjunum.

Það er ekki að ástæðulausu sem Donald Trump er í ólgusjó nornaveiða.

 

Hér á Íslandi sjáum við þetta í markaðsvæðingu orkuauðlindarinnar, þar er okkur skylt að opna fyrir globalfjármagninu sem rekur sig frá skattaskjólum. 

Eða í stuðninginn við evrópska regluverkið sem á núna að ganga að innlendum landbúnaði dauðum.

 

Það eru ekki bara heildsalar og Viðreisn sem vill slíkt náðarhögg.

Samfylkingin stendur þar heilshugar að baki.

Stuðningurinn við glóbalið er leifarnar af alþjóðahyggju jafnaðarmanna.

Núna syngja þeir Nallann hinu sígráðuga fjármagni til heiðurs.

 

Slík er arfleið þeirra sem börðust fyrir velferðarkerfinu og höfðu sigur.

Kveðja að austan.

Skilaboð frá föngum í jólakorti frá Tesco

Réttlæting Dags

 

Er svo innileg að jafnvel frú Thatcher hefði vöknað um augun hefði hún lesið.

Tekið beint úr faðirvori andskotans þar sem þuldar eru máttugar særingar gegn samfélögum og innviðum; "cheapest bid", hagræðing, niðurskurður.

Lágmarka kostnað, hámarka arðinn, eða alveg þar til almenningur fær reikninginn.

 

Í formi innviða sem bila.

Lífsnauðsynlegra innviða sem bila.

 

Gírugir stjórnmálamenn hafa í mörg undanfarin ár sogið til sín fjármagn úr orku og dreifikerfi þjóðarinnar.

Hvort sem það er Landsvirkjun eða Orkuveita Reykjavíkur, milljarðarnir streyma í hítina, milljarðar sem að hluta eru fegnir með því að fresta nauðsynlegu viðhaldi en að stærstum hluta fegnir með því að fresta eðlilegri endurnýjun dreifkerfa.

Ofsalega arðbært eða þar til veður og tími minntu á að það sem drabbast niður, það dugar ekki þegar reynir á.  Sbr. að það mátti lengi fara á sjó á fúadalli, á meðan ekki var farið í straumrastir, þá sukku þeir með manni og mús, eitthvað sem ósjaldan gerðist og enginn sætti ábyrgð á.

 

Hvort við látum gíruga stjórnmálamenn komast upp með aulalegar afsakanir sínar á eftir að koma í ljós.

Iðrun og lof um bót og betrun koma ekki beint fram í þessum orðum Dags.

Aðeins afsakanir og aftur afsakanir.

 

Svipað má segja um viðbrögð stjórnmálamanna okkar vegna illvirðisins sem lék landsbyggðina grátt fyrir skemmstu.

Þeir voru svo firrtir að þeir þóttust ekki vita um lamasess innviða sem þeir höfðu svo markvisst skorið niður og í raun eytt víða um land, og töldu því mikilvægt að skipa starfshóp til að upplýsa þá um ástandið og regluverkið sem þeir víst óvart settu fyrir 2 áratugum eða svo.

Að segja afsakið, lofa bót og betrun, það var ekki inní myndinni.

 

SEm segir aðeins eitt, ekkert mun breytast.

Hugmyndafræði andskotans er ennþá hin ríkjandi hugmyndafræði.

Og núna á að markaðsvæða, gera almenning endanlega að blóðmjólkurkú gírugra manna.

 

Þannig er Ísland í dag.

Í okkar boði.

 

Engra annarra.

Kveðja að austan.

Bilun tengist ekki endilega niðurskurði