Húmor Morgunblaðsins er mikill.

 

Frétt um hið hefðbundna Nígeríusvindl er sett upp með neitun, og eftir stendur, hver er að svindla?

Nærtækast er að vitna í stelpuskjátuna sem sagði í fréttum Ruv í gær, að hún legði ekki fram frumvarp um stjórnarskráarbrot ef hún tryði að svo væri ekki.

Og það voru rökin.

 

Gegn skýru lagaáliti helsta sérfræðings þjóðarinnar, prófessorsins sem kennir alþjóðarétt, þar sem hann bendir á það sé landráð að færa yfirráð orkunnar úr höndum þjóðarinnar í hendur ESB, svona svipað og hann gerði í ICEsave fjárkúgun breta, og hafði rétt fyrir sér eins og dómur EFTA dómsstólsins staðfesti, þá segir ráðherra Sjálfstæðisflokksins, að hún myndi aldrei gera slíkt.

Er samt með vottorð uppá það að hún sé eldri en 16 ára, þó hún hefði þegið ráðherradóminn út á kyn, útlit og aldur.

En lætur samt 16 ára gelgju virka skýra og þroskaða.

Og jafnvel Nígeríusvindl virkað þróað.

Því einu rökin eru orðin að hún hefði kynnt sér málið, og hún gerði ekki slíkt.

Vísun í lög, vísan í staðreyndir, nei, aðeins fullyrðing.

 

Það er ekki von þó Mogginn segi að ekki sé um Nígeríusvindl að ræða.

Þó illa talandi á ensku séu og höfði til fólks sem græðgin hefur svipt lágmarksskynsemi, þá má samt ekki ærumeiða þá sem berjast fyrir lífsbjörginni.

Allavega ekki miðað við lygarnar sem lagðar voru fram á Alþingi í gær.

 

Afhverju er ekki hægt að segja satt??

Afhverju þarf það lægsta að virkað gáfað miðað við framgöngu þess sem sýndarveruleiki fjölmiðlanna gerði að ráðherra þjóðarinnar.

 

Er allavega ekki hægt að gera betur??

Kveðja að austan.

Ekki „hefðbundin Nígeríusvindl“

Sagan gengur aftur.

 

Eins og Móri sem seint er kveðinn í kútinn.

 

Það eru ekki mörg ár síðan að þáverandi forsætisráðherra, Jóhanna Sigurðardóttir, fullyrti í ræðustól að í ICEsave deilunni væru uppi fullyrðingar sem stæðust enga skoðun.  Vísaði hún þar á meðal í lögfræðiálit lagaprófessorsins Stefán Más Stefánssonar sem og svipuð álit sem höfð voru eftir norskum lagaprófessor.

En reyndar kvartaði hún ekki yfir óeðlilegum afskipum Norðmanna af ICEsave deilunni.

Allir þekkja endalokin, EFTA dómurinn kvað á um að Jóhanna hefði bullað og logið, en þeir sem héldu uppi vörnum fyrir þjóðina, höfðu rétt fyrir sér.

 

Guðlaugur Þór Þórðarson er með svipaðan málflutning í dag.

Í ekki siður alvarlegu máli, orkupakka þrjú, þar sem forræði orkuauðlinda þjóðarinnar fer til Brussel, og í kjölfarið munu þær verða markaðsvæddar, breytast úr auðlind í markaðsvöru í einkaeigu.

Hann fullyrðir eins og Jóhann, og alveg eins og hún, færir hann engin rök fyrir sínu máli.

Stefán og norski prófessorinn hafi bara rangt fyrir sér, hann rétt.

Þó rökstyðja þeir, hann fullyrðir.

 

Og í húfi eru hagsmunir lands og þjóðar.

Hann vill selja, þeir vilja vernda.

Þá var það Samfylkingin, núna er það Sjálfstæðisflokkurinn.

Að öðru leiti algjör endurtekning.

 

Og þó sagan gangi aftur, þá verður niðurstaðan sú sama.

Grasrótin mun gera uppreisn, og landsölufólkið tapa.

Það var aðeins í Spaugstofunni þar sem boltinn í vítaspyrnunni lá inni í endurtekningunni.

 

Af hverju læra menn ekkert.

Af hverju ljúga menn svona.

 

Hvað gengur þessu fólki til??

Kveðja að austan.

 

 

 

Fyrirvarinn ekki í yfirlýsingunni

Forheimskan.

 

Er bundin aldri, búsetu og stjórnmálaskoðunum.

Yngra fólk, höfuðborgarbúar, og þeir sem eru hallastir eru undir frjálshyggju.

 

Lofslagsbreytingar ógna fæðuframboði í heiminum.

Nærtækt er kort af Evrópu í fyrra þar sem allt var brúnt, allur gróður skrælnaður.

Og við erum aðeins í árdaga þeirra hörmunga.

 

Sýklaónæmi er tímasprengja sem er við það að springa út.

Og sjálft lífið er undir, líf barna okkar, líf foreldra okkar, og líka líf hinna forheimsku.

 

Og í fullri alvöru ræðum við um að flytja inn sýkla, og búfjársjúkdóma.

Þegar hreinleiki okkar er ómetanleg auðlind.

 

Hversu heimskur getur maðurinn verið?

Eru enginn botn hvað það varðar?

 

Á græðgin sér engin takmörk.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Meirihluti andvígur innflutningi

Sálarlaust kerfi er sálarlaust.

 

Vegna þess að einstaklingarnir sem eru ráðnir þar til ákvörðunartöku, eru ráðnir á þeim forsendum að þeir hafi ekki sál.

Þeir eru gegnsýrðir að hugmyndafræði Mammons kennda við frjálshyggju, og skaði á almannakerfinu er þeirra eina hlutverk.

Ekki séríslenskt vandamál, sömu sögu er að segja frá hinu Norðurlöndunum.

Því ef þú kýst frjálshyggjuflokka, þá uppskerðu frjálshyggju.

 

Höfum þetta í huga þegar við lesum um svona mannvonsku.

Kveðja að austan.

Neita greiðsluþátttöku

Heiður er þess sem heiður ber.

 

Og Morgunblaðið á allan heiður skilið að tala líka við fólk, ekki bara skoffínin sem selja fjármagninu sálu sína.

 

Glæpur var framinn eftir Hrun, og þann glæp þarf að leiðrétta.

Og þökk sé þremenningunum í verkalýðshreyfingunni, og að ekki sé minnst á ötula og óeigingjarna baráttu fólksins hjá Hagsmunasamtökum heimilanna, að þá er sú leiðrétting komin á dagskrá.

Með öðrum orðum þá sést glitta í mennskuna við sjóndeildarhringinn, og hún er eins og rísandi sól að morgni, bráðum mun hún skína um allt samfélagið.

 

En skömmin er líka þeirra sem skömmina bera, og hún er ekki endilega þeirra sem glæpinn frömdu eftir Hrun, þá stóðu öll spjót á stjórnvöldum, og meiri bógar hefðu líka getað bognað undan hinum alþjóðlega þrýstingi sem krafðist þess að fólki væri fórnað en fjármagninu bjargað.

Hin óendanlega skömm er fólksins sem þóttist vera á móti og fékk fjölmörg atkvæði út á þann þykjustuleik, en hefur ekkert annað gert en að taka þátt í misgáfulegum upphlaupum og froðusnakki, í stað þess að krefjast réttlætis og sanngirnis í samfélaginu.

 

Engin sýn, engin rök, engar tillögur.

Ekki einu sinni eitt upphlaup á þingi í þágu þeirra sem voru rændir eignum sínum eftir Hrun.

Og þetta auma fólk afhjúpar sig endanlega með stjórnun sinni á Reykjavík, þar eru engin blöð brotin til að hjálpa fórnalömbum Hrunsins, ungu fólki í húsnæðishraki, fátæku fólki á okurleigumarkaði, engar tillögur til hjálpar, til lausnar, ekkert sem þrýsti á stjórnvöld til að leggja sitt af mörkum.

Ekkert.

 

Hins vegar er reyndar eitt aumara en þetta auma fólk.

Og það er fólkið sem hneykslast á ástandinu, hneykslast á frjálshyggjunni, íhaldinu, fjármagninu, öllu kerfinu og auðræðinu, og kýs svo aumingjana.

Sem engu breyta, en með falsi sínu og svikum, náðu að koma í veg fyrir að raunhæft afl yrði til á þingi, sem berðist fyrir kerfisbreytingum, fyrir mennskunni og mannúðunni.

Fyrir þjóðina, fyrir almenning, fyrir börnin okkar.

Því það er upphaf og endir þess að hér er allt við það sama.

Eða þar til í síðustu viku.

 

Sólveig, Ragnar, Vilhjálmur eru hetjurnar.

Fólkið hjá Hagsmunasamtökunum sem aldrei gafst upp, eru hetjurnar.

Þúfurnar sem veltu hlassinu.

Þeirra er heiðurinn.

 

En það er okkar að tryggja þeim bakland.

Það er okkar að þagga niður í þeim sem skömmina bera.

Það er okkar að kæfa aumingjavælið.

 

Við höfum verk að vinna.

Kveðja að austan.

Viðurkenna lánakjör sem kjaramál

Bilaða platan.

 

Þegar kemur að því að verja hagsmuni auðs og fjármagns er Gylfa Magnússyni tamt að grípa til kjarnyrts máls jafnvel stóryrða.

Hver man ekki eftir Kúbu norðursins þegar hann vann bretavinnuna hina síðri, og núna er snargalið að lækka vexti.

 

Rökin eiginlega þau að það sem einn greiðir í vexti, fær annar í tekjur og því í raun hafi háir vextir engin áhrif á heildarhag almennings.

Gylfi hefði verið betri en enginn á nítjándu öldinni þegar leiguliðar víðsvegar um Evrópu risu upp gegn því sem þeir kölluðu arðráni landeiganda en sums staðar í álfunni gat leigugjald numið allt að 80% af ætluðum tekjum jarðarinnar. Þeir hefðu kiknað niður þegar Gylfi hefði sagt þeim að kröfur þeirra um lækkun væru snargalnar því það sem þeir greiddu, fengi annar, og þar með væri heildarhagurinn í jafnvægi.  Nema kannski hann batnaði ef leigugjaldið yrði hækkað í 90%.

En það var enginn Gylfi þá til að verja hagsmuni auðs og fjármagns, og hið meinta arðrán rann sitt skeið á enda og upp reis álfa velmegunar og velferðar.

 

Gylfi hins vegar gæti hins vegar hjálpað Norðmönnum að bæta sinn heildarhag, en eins og allir vita þá greiða þarlendir húsnæðiskaupendur mun lægri vexti en hérlendir, svo munurinn er allt að 150% sem vextir eru hærri hér á landi og samkvæmt rökum Gylfa er slíkt mikill skaði fyrir heildarhag Norðmanna.

Og sjálfsagt er þessi vandi lágra vaxta víðar í álfunni, með þeim skelfilegum afleiðingum að hinn síheimtandi tekjulægri hluti þjóðarinnar getur eignast þak yfir höfuð, allavega hamla hinir lágu vextir ekki slíka ósvinnu þó brask fjármagnsins við að ná upp kostnaði vegur þar uppá móti.

 

En einn hængur er á, sem allt vitiborið fólk ætti að sjá.

Að sá sem er arðrændur, honum er slétt sama þó pyngjur auðs og fjármagns fitni, hann vill bara ekki láta arðræna sig, og snýst til varnar, með tilheyrandi ókyrrð og upplausn.

Og ungt fólk sem vill skjól fyrir börn sín það er ekki alveg að spá í hávaxtatekjur eldra fólksins.

Ókyrrð og upplausn er beinn kostnaður fyrir samfélög, og hvernig sem á það er litið, þá eru allar bankainnstæður gamla fólksins verðlausar ef unga fólkið gefst upp á vaxtaokrinu og fer annað með menntun sína og þekkingu.

 

Þess vegna er Gylfi Magnússon biluð plata.

Hann bullar með stóryrðum, gegn hagsmunum þjóðar, en fyrir hagsmuni Örfárra.

En hann er verðlaunuð biluð plata, gegnir núna formannsembætti í bankaráði Seðlabankans, í stað þess að vera afplána dóm á Hrauninu fyrir landráð því það kallar stjórnarskráin það athæfi þegar innlendir aðstoða erlenda við yfirgang og kúgun gagnvar hagsmunum lands og þjóðar.

Og verðlaun Gylfa og upphefð segir allt um hug stjórnmálastéttarinnar til almennings, og með hverjum hún stendur þegar hagur auðs og fjármagns er annars vegar en ránið og ruplið á almenningi er hins vegar.

Fögur orð og fyrirheit breyta þar engu um, þeim er hægt að stjórna og stýra eftir því sem vindar blása, en hitt er raunveruleiki, það sem er.

 

Og að lokum þetta.

Það er einföld staðreynd að neyðarlögin sem samin voru í Seðlabankanum í aðdraganda hrunsins björguðu sjálfstæði þjóðarinnar og lífskjörum almennings.

En hefðu þau verið samin ef Gylfi Magnússon hefði þá leitt bankaráð Seðlabankans??

Svarið er augljóslega Nei, ekki frekar en ef Samfylkingin hefði leitt þáverandi ríkisstjórn.

Auðn og rústir, án vonar líkt og í Grikklandi væri þá hlutskipti þjóðarinnar í dag.

 

Höfum það í huga þegar bilaðar plötur eru spilaðar.

Fyrir hverja þær vinna.

Hvaða hagsmunum þær þjóna.

 

Því stjórnmálastéttin mun beita þeim fyrir sig þegar kemur að næstu atlögu að þjóð og þjóðarhag.

Ráninu á orkuauðlindum hennar.

 

Sú atlaga er þegar hafin.

Kveðja að austan.

 

 

„Satt best að segja snargalið“

Maður út í bæ.

 

Fyrrverandi hjólasölumaður, ræðir af viti og þekkingu um eina megin meinsemd þjóðfélagsins, og þá atlögu að framtíð þess ef ungt fólki er gert því sem næst ókleyft að eignast þak yfir höfuð.

Og það sem meira er, hann ásamt félögum sínum í verklýðshreyfingunni hefur komið þessum vanda á dagskrá, og lagt drög að fyrstu tillögum að lausn.

Áður var það aðeins einn maður á þingi, Ásmundur Einar Daðason, sem eitthvað hafði að segja, og vann að tillögum að úrbót. Tillögum sem augljóst átti með að öllu að svæfa.

 

Samt hefur fólk núna í rúm 10 ár kosið fólk á þing sem þykist vera á móti kerfinu og auðræðinu.

Slíkt fólk hefur stjórnað Reykjavík næstum alla þessa öld.

Píratar, Björt framtíð, Viðreisn, Jón Gnarr og allt góða fólkið í Reykjavík.

 

Ekkert af þessu fólki, þrátt fyrir fjálglegt tal og mörg forsíðuviðtöl þar sem hinn góði vilji þess er útmálaður, hefur lagt eitthvað raunhæft til mála, eða sýnt þann styrk að valdaöfl samfélagsins urðu að leggja við eyra.

En hjólasölumaðurinn gat það á nokkrum mánuðum.

 

Við gætum spurt ef hann hefði haft eitthvað bakland á þingi?

Eitthvað vitiborið fólk sem vill vel, og gerir.

En ekki fólk sem fíflast bara í ræðustól.

 

En skorturinn á baklandinu er engum að kenna en fólkinu sem þykist vera á móti, skammast út í eitt, en hefur fátt annað til mála að leggja en að upphefja skoðanir sínar, og nýtir orkuna í að vera ósammála næsta manni.

Nær því ekki að sameinast um það eitt, sem sameinar okkur öll.

Framtíð barna og barnabarna okkar.

 

Þetta er nefnilega ekki Bjarna Ben, fjármálamönnum, bankamafíunni, LíÚ, viðskiptaráði eða hvað þetta auðapparat heitir allt saman.

Það kaus sitt fólk á þing um varðstöðuna.

Við kusum vitleysingana á þing um þá sömu varðstöðuna.

 

Það hafði haginn og auðinn.

Við höfðum tapið og ruplið.

 

Svo skömmum við manninn út í bæ, hjólasölumanninn, yfir að hafa ekki breytt auðræðinu á einni nóttu.

Er það boðlegt??

 

Og hvað segir það um okkur?

Kveðja að austan.

Ungt fólk einfaldlega að gefast upp

Bjóst einhver við öðru??

 

Landsréttur, eins ágætur og hann er, gæti verið sella í Sjálfstæðisflokknum.

Allavega er hvergi annars staðar úr samfélaginu hægt að velja 15 manna hóp fólks þar sem flokkstengsl og ættartengsl eru svona áberandi.

Og flokksdómur dæmir ekki gegn flokksmanni sem hefur haldið uppi svona kröftugri vörn fyrir þá flokksmenn sem þurftu handafl til að komast framhjá þeim faglegum kröfum sem lög kröfðust að væri farið eftir þegar skipað var í dóminn.

Það er bara svo.

 

Þess vegna er svo broslegt að lesa svona málsvörn lúsers eins og það hvarfli að honum að önnur rök en flokksrök hafi ráðið dómi Landsréttar.

Sumir hefðu bara haft vit á að þegja og vona að enginn hafi tekið eftir viðsnúningi Landsréttar.

Í stað þess að gera svona lítið úr sér í eftirá rifrildi við héraðsdóm.

 

En til þess þurfa menn jú kannski að kunna að skammast sín.

Kveðja að austan.

Áminning Lögmannafélagsins ógilt

Skjaldbökuskref í rétta átt.

 

En taka ekki á grunnvanda kerfisins sem er alltof hár vaxtakostnaður.

Engin efnahagslögmál útskýra hann, aðeins græðgi.

Græðgi þeirra sem eiga og gefa skít í náungann.

Þar er meinið, og það mein þarf að laga.

 

Fyrr en seinna.

Kveðja að austan.

14 tillögur fyrir ungt fólk og tekjulága

Ríkið í ríkinu.

 

Telur sér ógnað.

Því í mörg mörg undanfarin ár hefur seðlabankinn stjórnað launaþróun í landinu.

Þegir þegar yfirstéttin tekur til sín langt umfram verðmætasköpun, hótar eldi og brennisteini þegar vinnandi hendur vilja fá réttlátan hlut af þjóðarframleiðslunni.

Í raun fólust kjarasamningar í því að Gylfi forseti skrapp á Svörtuloft og fékk ordur um launakröfur næstu ára.

Og athugasemdarlaust var farið eftir þeim fyrirmælum.

 

En ekki lengur.

Núna er komið fólk sem lætur ekki bjóða sér slíkt sjálfkjörið yfirvald fjármagnsins.

Skilaboðin eru skýr, stöðugleiki er kominn undir hegðan ykkar.

Takið þátt í þjóðarsáttinni, eða skapið glundroða á vinnumarkaði.

 

Valdið aftur til almennings með öðrum orðum.

 

Og hverjir skyldu vera á móti slíku valdaafsali.

Jú, flokkur viðskiptaráðs og fólkið sem kallar sig félagshyggjufólk.

Að ekki sé minnst á uppnámið efst á Leitinu.

 

Það eru einmitt svona gjörningar sem afhjúpa fólk.

Kveðja að austan.

Málflutningur Seðlabankans ekki boðlegur