Uppreisn almennings.

 

Gegn spilltri veruleikafirrtri stjórnmálaelítu á sér margar birtingarmyndir.

Í Frakklandi mótmæla gulvestungar, í Englandi sagði þjóðin Nei við ESB, í Bandaríkjunum kaus fólk mann sem sagðist ætla í stríð við kerfið og fá atvinnuna aftur heim, og í Úkraínu kjósa menn grínista til forseta.

Að ekki sé minnst á uppgang allskonar þjóðernis og átakaflokka hér og þar  og næstum allstaðar í gömlu álfunni.

 

Við Íslendingar erum alltaf aðeins á eftir, það tekur tíma fyrir stefnur og strauma að sigla yfir Atlantshafið en að lokum ná þær landi og allt verður mjög svipað og út í hinum stóra heimi.

Þess vegna höfum við í dag stjórnmálaelítu sem vinnur leynt og ljóst að koma orkuauðlindum landsins í vasa innlendra eða erlendra óligarka samkvæmt stefnu Evrópusambandsins þar um.

Og hún telur sig geta hundsað vilja þjóðarinnar, trikkið fram að þessu er að hluti hennar þykist vera á móti, og fær síðan andstöðu atkvæðin, en ekkert breytist nema að þá fara hinir í stjórnarandstöðu, og eru alltí einu á móti því sem þeir voru með í ríkisstjórn.

Eitthvað sem virkaði mjög vel í Evrópu til skamms tíma þar sem fólk kaus gegn frjálshyggju og einkavinavæðingu með því að kjósa vinstri flokka, en þeir reyndust ef eitthvað vera ennþá harðari í einkavæðingu eða taka undir reglur hins frjálsa flæðis.

En virkar ekki lengur, hefðbundnir stjórnmálaflokkar eru á útleið, sérstaklega jafnaðarmenn sem eru búnir að panta pláss á safni við hliðina á Geirfuglinum.

 

Samt læra menn ekkert.

Lemja hausnum ítrekað í vegg, tautandi fólk er vitlaust, fólk er fífl, við vitum betur.

Sem er efnislega rök íslensku stjórnmálaelítunnar í orkupakkamálinu.

 

Við þurfum samt ekki að óttast að við fáum grínista sem forsætisráðherra, sá djókari var fullreyndur í stjórnartíð Jóns Gnarr í Reykjavík.

Og vandséð er það fólk sem treystir góða fólkinu sem núna stjórnar Reykjavík fyrir að stjórna öðru en Gokart bíl á lokaðri braut, sem er rafmagnslaus til öryggis.

Það afl sem mun steypa stjórnmálastéttinni er einfaldlega ekki komið fram.

En það mun koma ef Alþingi heldur fast í að nauðga þjóðarviljanum í orkupakkamálinu.

 

Við lifum því spennandi tíma.

Umbrotatíma, þar sem nýtt landslag í íslenskum stjórnmálum mun rísa líkt og Surtsey úr hafi.

Vonandi til góðs, en það er ekkert sjálfgefið.

Undir okkur komið hvort við náum samstöðu um það sem sameinar, eða látum óligarkana gera út sundurlyndi og úlfúð.

 

En núverandi stjórnmálamenn og stjórnmálaflokkar þurfa litlar áhyggjur að hafa.

Tími þeirra flestra er liðinn.

Menn svíkja ekki helg vé án afleiðinga.

 

Uppreisn almennings er hafin.

Hún verður ekki flúin.

Hún verður ekki kæfð.

 

Það er jú blessun Orkupakka 3.

Kveðja að austan.

 

Grínistinn sigraði í Úkraínu