"Þau hata frelsi ein­stak­lings­ins"

 

Það frelsi að geta labbað út í næstu búð og keypt drápsvopn til að drepa mann og annan.

Sjaldan hefur frelsiskrafa frjálshyggjunnar verið betur orðið, það má ekkert fyrir þessum bölvuðum lögum og reglum.

Nema náttúrulega í landi frelsisins, þar sem digrir sjóðir vopnaframleiðanda tryggja frelsið, frelsið til að kaupa drápstál, til að drepa.

Eða eru þessar byssur notaðar til annars??

 

Það athyglisverða í þessari frétt er samt félagsskapurinn sem kaus að hlusta á þessi afhjúpandi orð mannsins sem er beint ábyrgur fyrir voðaverkunum í bandarískum skólum, að hann er ekki að tala á fundi hjá Ku Klux Klan eða öðrum sambærilegum mannahaturs samtökum, heldur er hann eins og segir í fréttinni að ávarpa "alþjóðlega ráðstefnu íhalds­manna.".

Þar sem honum var boðið að tala.

Hann notaði ekki hríðskotabyssu til að fá áheyrnina, og honum var ekki hent út.

 

Hvaða samtök skyldu þetta vera??

Eru þau svo alþjóðleg að Íslendingar eigi aðild að þeim??

Eða umgangast íslenskir stjórnmálamenn aðila sem telja sig í góðum félagsskap með þessum siðblinda manni?

Og félögum hans í Samtökum byssueigenda í Bandaríkjunum.

 

Verður svo næsta mál á dagskrá frelsið til að gera plánetuna óbyggilega?

Eða frelsið til að koma öllu í bál og brand svo hægt sé að selja fleiri drápstól?

 

Merkilegt þetta frelsi annars.

Misjafn er félagsskapur þess.

 

Ef mannkynið nær að lifa það af, mun það eftir nokkrar aldir vekja svipaðan hroll og orðið plága gerði fyrir daga nútíma læknavísinda??

Svona eins og Svarti dauði??

 

Eða er það gísl??

Fórnarlamb eins og öll þau börn sem hafa verið drepin fyrir tilverknað þessara frelsisunnanda, bæði beint og ekki hvað síður óbeint.

 

Veit ekki, en hitt veit ég þó, að það eru ekki margir áratugir síðan að enginn ærlegur íhaldsmaður hefði nauðgað frelsishugtakinu líkt og gert er í samtökum þeirra í dag.

Hvað þá hlustað á aðra gera það í þeirra nafni.

Enda voru íhaldsmenn skjólvörnin gegn Helinu, hvort sem það kom frá alræði kommúnismans eða mannhatri nasismans.

 

Og eru það í dag.

Því það er gjörðin, ekki orðin sem gera manninn að því sem hann er.

 

Og engin orð fá því breytt.

Kveðja að austan.

 

Segir gagnrýni á NRA skammarlega

Þeir fiska sem róa.

 

Á þau mið sem afla er að fá.

 

Það er nefnilega ekki nóg að róa og róa, og koma alltaf tómhentur í land.

Það má vel vera að fiskurinn sé vitlaus þegar hann færir sig til, en það breytir því ekki að ef hann gerir svo, þá þarf að elta hann á hin nýju mið.

Og leggja veiðarfærin þar, en ekki þar sem hann var.

 

Fiskurinn nefnilega ræður.

Ekki veiðimaðurinn.

Kveðja að austan.

Framboðslistinn samþykktur í Valhöll

Hvert er gjaldið?

 

Til að ráðherra brjóti vísvitandi lög?

Hvað kostar dómarasæti??

 

Á meðan þessum spurningum er ekki svarað er Landsréttur spilltur dómur.

Og spilling hinna flokksskipuðu er spilling allra.

 

Það er nefnilega ekki eins og fjármálaráðherra sagði við annað tækifæri í morgun, "hverjar eru sannanirnar?", þegar hann varði þann ósóma að fyrrum aðstoðarmaður hans sem tók þátt í þeirri stefnu að gefa vogunarsjóðum hundruð milljarða á kostnað þjóðarinnar þegar ríkisstjórn Sigmundar Davíðs hvarf frá markaðri stefnu um stöðugleikaskatt, réði sig beint í vinnu hjá hinum sömu vogunarsjóðum eftir að hlutverki hans var lokið í fjármálaráðuneytinu.

Svona spyrja aðeins þeir sem eru samdauna spillingunni.

Sem hafa hag af spillingunni.

 

Annað hvort þekkir þú rétta hegðun, eða ekki.

Annað hvort gjörir þú rétt eða ekki.

 

Og ef ekki, þá svarar þú spurningunni hér að ofan.

Það er ef þú ert flokksskipaður dómari.

Kveðja að austan.

Landsréttur metur Arnfríði hæfa

Línur skerpast í Sjálfstæðisflokknum.

 

Í fyrsta viðtali sínu sem utanríkisráðherra lagði Guðlaugur Þór Þórðarson ofuráherslu á mikilvægi EES samningsins fyrir íslenskt þjóðfélag og kvað þann nýlendusamning vera hornstein í utanríkistefnu þjóðarinnar, jafnt nú sem fyrr.

Og vart má hann mæla án þess að koma að hinu meinta mikilvægi EES samstarfsins, nema eitthvað hefur útganga Breta úr ESB truflað þá mærð, og eitthvað virðist skipta máli að ná tvíhliða samningum við Breta, svona eins og EES samningurinn leyfir.

 

Við annan tón kveður hjá formanni flokksins í umræðum á Alþingi um nýjustu lögin sem hjálendan þarf að samþykkja, lög um afleiðuviðskipti, eða hvað þetta frelsi auðsins til að ræna og rupla venjulegt fólk heitir.

Og það verður að segjast eins og er að skarpur er Bjarni í þessum orðum sínum;

"Bjarni sagði Íslend­inga standa ít­rekað frammi fyr­ir því „í hverju mál­inu á eft­ir öðru, það er nán­ast orðinn ár­leg­ur viðburður, að Evr­ópu­sam­bandið krefst þess þegar við tök­um upp Evr­ópu­gerðir, til­skip­an­ir eða reglu­gerðir, að við Íslend­ing­ar fell­um okk­ur við að sæta boðvaldi, úr­slita­valdi, sekt­ar­ákvörðunum eða með öðrum hætti skip­un­um frá alþjóðastofn­un­um sem Evr­ópu­sam­bandið hef­ur komið sér upp en við eig­um enga aðild að.“".

Að sæta boðvaldi, úrslitavaldi og sektarákvörðunum er bein lýsing á sambandi hjálendu við yfirþjóð, svona líkt og mörg sjálfstæð ríki á dögum Rómverja þurftu að lúta, meint verndarríki Frakka á dögum Napóleons eða staða Austur Evrópu ríkja gagnvart Sovétríkjum á dögum Stalíns.

 

Það þarf kjark að mæla þessi orð og vera á sama tíma formaður Sjálfstæðisflokksins.

En það er líka ljótt að ljúga, sérstaklega að sjálfum sér eins og allur sá hópur í Sjálfstæðisflokknum sem segist berjast gegn aðild að Evrópusambandinu en er á sama tíma ákaflega fylgjandi EES samningnum.  Því EES samningurinn er í raun aðild án áhrifa, þó samlögun ágreiningsmála er látin ganga yfir hægt og hljótt, þar til jafnvel nákvæmasta rafeindasmásjá sér ekki muninn á löggjöf Íslands og löggjöf ESB.

 

Að lúta boðvaldi, að lúta úrslitavaldi, að sæta sektarákvörðunum.

Slíkt gerir aldrei sjálfstæð þjóð, en hjálendur, fylgdarríki sem eru sjálfstæð að nafninu til, gera slíkt.

Enda hafa þau verra af.

 

Þessi orð Bjarna staðfesta að það eru átakalínur í Sjálfstæðisflokknum, og það mun draga til tíðinda í flokknum, svona um það bil þegar Sigríður Andersen hrökklast úr embætti, og þá verður sótt að formanni flokksins.

Tími hefndarinnar, frá því að gengið var framhjá Guðlaugi við skipan innanríkisráðherra eftir afsögn Hönnu Birnu, mun renna upp.

 

Það er engin tilviljun að Guðlaugur sagðist i viðtali við Mbl.is að hann hygðist ekki á formannsframboð, hann væri ánægður með það sem hann hefði í dag.

Á mannamáli, það er þegar svona stjórnmálaorðavaðall er settur í þýðanda, þá segist hann vera að hugleiða framboð, aðeins eigi eftir að meta styrkinn.

Enda í næstu málsgrein réðist hann óbeint að Bjarna með því að kalla vandað stjórnarfrumvarp Ólafar Nordal, þáverandi innanríkisráðherra, um dómstóla hafi verið meingallað hvað varðar skipan dómara.

Ólöf sat í skjóli Bjarna, og núna þegar hún er fallin frá þá situr hún undir þessu ámæli frá manninum sem ætlar ekki að hjóla í formanninn í bili, "Þeir sem skoða ferlið og lagaum­hverfið kom­ist að því að þar þurfi að gera breyt­ing­ar. „Þannig að við þurf­um ekki að vera að deila um það í hvert skipti,". Og síðan; "„Málið snýr að því hvernig við skip­um dóm­ara og það er stór­mál.“ Það varði lög­mæti dóm­stóls­ins sjálfs."

Með öðrum orðum þá er klúðrið það mikið að sjálft lögmæti dómstólsins er undir.

Og Bjarni kemur henni ekki til varnar.

 

En hann brýnir kutann.

Og ætlar greinilega að sækja að Guðlaugi í gegnum ágalla EES samningsins, sem hann lýsir réttilega sem nýlendusambandi.

Sigríður fellur, það er öruggt, ekki vegna meintra handabakavinnubragða Ólafar, því það eru öfugmæli, frumvarp hennar er skýrt og vel fram sett, og enginn vafi í ferlinu um hvernig dómnefnd átti að meta hæfni umsækjenda svo ákvæði stjórnsýslulaga um að hæfustu umsækjendur yrðu skipaðir dómarar við hið nýja dómstig, heldur vegna þess að núverandi ráðherra hélt að hún hefði styrk til að brjóta lögin og flokksskipa í sum dómarasætin.

Lögbrot kasta aldrei rýrð á lög, ekki nema að um óréttlát lög sé að ræða.

Og það er ekkert óréttlæti í því fólgið að hæfni sé látin ráða skipan í stöður dómara, en ekki flokks og vinartengsl við þann einstakling sem gegnir stöðu dómsmálaráðherra í það og það skiptið.

 

Sigríður fellur og aðeins hörðustu Trumpsitar sem hafa gert það að lífsskoðun sinni að ala á staðleysum og afneita staðreyndum trúa Vörnum Valhallar um að Sigríður sé fórnarlamb sjálfskipaðar lögfræði- og dómaraklíku.

Bjarni er tilbúinn þeirri orrahríð sem mun fylgja falli hennar, þegar dvergarnir skríða úr skúmaskotum sínum.

Hann skerpir línurnar og býr sig undir átök.

 

En á meðan það má ekki viðurkenna það.

Þá halda menn áfram að skamma Albaníu.

Kveðja að austan.

Vegið að grunnstoðum EES-samningsins

Sjálftaka, taka 2.

 

Það skýrist með hverjum deginum af hverju Samtryggingarflokkurinn lagði aðeins höfuðáherslu á eitt í síðustu stjórnarmyndunarviðræðum, sem var að halda Miðflokki Sigmund Davíðs fyrir utan öll hugsanleg stjórnarmynstur.

Og af hverju svona miklu hefur verið kostað til að rægja hann niður, að ekki sé minnst hve margir stukku á hann eftir að hann var veiddur í gildru í Wintris málinu.  Segir allt sem segja þarf að Sigmundur var veiddur, á meðan Bjarna Ben var leiddur framhjá gildrunum, og hvernig Bjarni launaði þann greiða.

Því hvað sem sagt verður um Sigmund, þá er það ljóst að hann hóf stjórnmálaferil sinn með því að lýsa yfir stríði við hrægamma, bæði innlenda og erlenda, og þó einhverjir á einhverjum tímapunkti tóku undir hluta málflutnings hans, að þá er Sigmundur sá eini sem hefur alltaf haldið sig við vopn sín.

Enda mest rægði stjórnmálamaður landsins í dag.

 

Allt frá því að Bjarni launaði greiðann með dyggri aðstoð Sigurðar Inga þá hefur Sigmundur ítrekað varað við sjálftökunni, varað við hvað myndi gerast ef hrægammar, innlendir sem erlendir, réðu Arion banka.

Það er kaldhæðnislegt að núna skuli vera í ríkisstjórn, flokkurinn sem afhenti hrægömmunum upphaflega nýju bankana, flokksbrotið sem lýtur stjórn þess sem sveik, og flokkurinn þar sem formaðurinn launaði greiðann.

Svona í ljósi allra tilrauna kjósenda til að kjósa sjálftökuliðið burt.

 

Og núna þegar Taka 2 er að hefjast, þá skýrist kannski betur hið þegjandi samþykki á geðþóttaskipan Sigríðar Andersen í Landsrétt.

Atburðasmiðir hins  skítuga fjármagns hugsa marga leiki fram í tímann, og full yfirráð yfir dómstólum er hluti af þeirri leikfléttu, að þó þjóðin rumski við sér og kjósi loks sjálftökuna burt, að þá verði hún að sætta sig við orðin hlut.

Þetta er lærdómurinn af dómi Hæstaréttar í gengislánunum. 

Rangt skipaður dómur getur verið dýr fyrir auðinn.

Og skýrir líka allan þann óhroða sem yfir Hæstarétt hefur gengið síðan, svo jafnvel hinir vammlausustu íhaldsmenn, sem er næstum því í blóð borið að standa með stofnunum hins borgaralegs þjóðfélags, tortryggja réttinn.

 

Það er þannig að þegar horft er yfir margar sprænur, sem spretta upp hér og þar, og virðast renna til margra átta, að erfitt er að átta sig á samhengi þeirra.

En þegar horft er yfir ósinn, og séð að þær renna allar þangað, þá þarf ekki lengur að velkjast í vafanum.

 

Við unnum aðeins stundarsigur.

En við erum að tapa stríðinu.

Fyrir liðinu sem trallar daginn út og daginn inn.

 

Rænum og ruplum.

Kveðja að austan.

Greiðir tugi milljarða til hluthafa

Mogginn og viðtalið við nakta keisarinn.

 

Það er af sem áður var að dyggir lesendur Morgunblaðsins gátu treyst fréttaskýringum blaðsins um brennimál samtímans.  Þar sem staðreyndir voru reifaðar, farið yfir álitamál, sjónarmið kynnt og eftir lestur var lesandinn miklu nær um hvað málin snérust.  

Þessi frétt Mbl.is er líkt og blaðamaður hefði sest við leitarvél, og sett síðan niðurstöðu í blandara, þannig að það er varla ljóst hvað hann er að gefa í skyn, að hverju hann er að dylgja.

Mogganum virðist vera fyrirmunað að segja frá þeim lögum sem gilda um skipan dómara, og af hverju Sigríður var dæmd fyrir brot á þeim lögum.

Fréttamennska blaðsins er á því stigi að hún þjónar ekki lesendum blaðsins, heldur einhverjum hagsmunum sem pólitískir ritstjórar blaðsins setja á oddinn. 

Af sem áður var.

 

Flestir sem eru komnir til vits og ára, hafa annað hvort lesið, eða hlustað á ævintýri H.C.Andersen um Nýju föt keisarans.  En ævintýrið fjallar um tvo svikahrappa sem ná til að blekkja keisara einn um að ganga um alsnakinn og enginn þorir að segja keisaranum að hann sé ekki í fötum, fyrr en lítil stúlka segir í mannmergðinni, "Nei, hann er ekki í neinum fötum".

En það sem fáir kannski hugsa út í er að þetta ævintýri er ekki ádeila á þá sem láta blekkjast, heldur á þá tíma, samtíma H.C.Andersen, þar sem einvaldurinn hafði það vald að enginn þorði gegn honum.  Það þurfti litla stúlku til að segja sannleikann.  Sannleikann sem öllum var ljós, en fólk óttaðist kárínurnar ef það léti hann uppi.

Nema blaðamenn Morgunblaðsins, hefðu þeir verið á svæðinu.  Þeir hefðu trúað, því þeir gera ekki greinarmun á orðum, því sem er sagt, og raunveruleikanum, því sem er.

Þeir hefðu tekið viðtal við keisarann, og spurt, "eru fötin þín litrík og samkvæmt nýjustu tísku, við sjáum þau ekki alveg, þú þarft að segja okkur frá þeim".  Og þeir hefðu ekkert skilið í orðum stúlkunnar, og ef keisarinn hefði ítrekað fyrri skoðun sína um að hann væri í fötum, þá myndi fréttaskýring þeirra ekki fjalla um afhjúpun stúlkunnar, heldur ítrekað að keisarinn væri í fötum, og þau væru svona og svona samkvæmt lýsingum hans.

 

Það hefði líka verið auðvelt að vera dómsmálaráðherra sem hefði skipað í víkingasveitina eftir tillögu ríkislögreglustjóra, en ríkislögreglustjóri hefði farið eftir niðurstöðu inntökuprófs þar sem bæði líkamlegt og andlegt atgervi umsækjenda hefði verið kannað, ásamt þekking á þeirri sérkunnáttu sem gerð væri til sveitarmanna.

Og dómsmálaráðherra hefði farið eftir tillögu lögreglustjóra um skipan í hinar 15 stöður, nema hann hefði tekið út 4 og sett aðra 4 í staðinn, sem vissulega náðu inntökuprófinu, en fengu lægri einkunnir en þeir sem ríkislögreglustjóri mælti með.

Rök ráðherra þau að hann hefði viljað að gamalt skilyrði um lágmarkshæð lögreglumanna hefði verið haft til hliðsjónar, því hefði hannún miðað við lágmarks hæð 185cm.

Reyndar smá tæknilegur vandi við það vel rökstudda sjónarmið ráðherra, að aðeins 1 af 4 sem hún lét víkja var undir 185 cm, og aðeins 2 af 4 sem hún skipaði yfir þeirri hæð, en engu að síður vel rökstutt.

 

Þá hefði Morgunblaðið verið haukur í horni, allavega ef viðkomandi ráðherra hefði verið í Sjálfstæðisflokknum, og bent á að þó ráðherra hefði fengið dóm fyrir brot á stjórnsýslulögum að tilnefna ekki hæfustu einstaklingana, þá hefði hún rökstutt ákvörðun sína með því að vísa í lágmarkshæð 185 cm.  Og samkvæmt lögum mætti hún tilnefna aðra en þá sem ríkislögreglustjóri legði til. 

Og síðan hefði blaðið eytt orku sinni í að finna eitthvað misjafnt á ríkislögreglustjóra, hann gæti verið grunsamlegur, til dæmis hefði hann spilað badminton við föður eins af þeim sem hann mælti með.  Svo þetta líka með þá sem sömdu inntökuprófið, voru þeir ekki hlutdrægir?  Það er til dæmis skjalfest að þeir lögðu til við ríkislögreglustjóra að enginn ætti að komast í víkingasveitina nema hafa til þess fjölþætta hæfni.  Vildu þeir bara ekki ráða þessu með því að leggja til inntökupróf, sem þeir sjálfir síðan sömdu???

Ha!!, er þetta allt ekki tortryggilegt?  Eru lögin um inntökuprófið ekki bara meingölluð?? Ha!!  Ráðherra rökstuddi val sitt ítarlega, hún sagist vilja taka til hæð umsækjenda, og lagði til 185 cm í því tilviki??

Hvert er málið??

 

Já, það er af sem áður var þegar Morgunblaðið dró skil á milli pólitískrar stefnu blaðsins og almenns fréttaflutnings.

Og hægt var að treysta fréttaskýringum blaðsins.

Það er eins og blaðið telji sig ekki lengur þurfa á fjölbreytum hópi lesenda að halda, heldur skuli það vera þröngt flokksblað líkt og Þjóðviljinn forðum.

Og líkt og Þjóðviljinn forðum sem var sannarlega fjármagnaður af Kremlarvaldinu, átti það til að veitast að stofnunum lýðveldisins, þegar slíkt var talið í þágu Bóndans í Kreml, þá ræðst Morgunblaðið að hætti enskra götublaða á dómstóla og dómarastéttina.

Gerir þeim upp annarleg sjónarmið fyrir það eitt að dæma eftir lögum sem Alþingi setur og að gera kröfu til um að fagleg sjónarmið ráði skipan  dómara, ekki pólitískur geðþótti.

 

Mogganum er í lófa lagið að útskýra dóm Hæstaréttar, hvað lög hann vitnar í, og hvert eðlis brot ráðherra er.

Eins ætti það að vera ákaflega auðvelt, að þótt Sigríður hafi verið dæmd fyrir að vinna ekki heimavinnuna sína, að nýta rök hennar til að sýna framá af hverju þeir 4 sem voru látnir víkja, viku, og þeir 4 sem komu inn, voru teknir fram yfir, í fyrsta lagi þá 4 á lista dómnefndar sem var hafnað, sem og hina 18 umsækjendur sem eftir voru á lista hæfnisnefndar.

Það liggur í orðinu "rökstuðningur ráðherra" að það sé hægt að reikna út.

 

Og af hverju er það ekki gert??

Er það kannski ekki vegna þess að það er ekki hægt??

Og því betra að dylgja um þá sem ráðherra skipaði í dómnefndina, sem og aðra sem á einhvern hátt tengjast hinu opinbera nefndarkerfi, eða hafa orðið það á að tengjast Hæstarétti.

 

Ég hef lesið Morgunblaðið frá 10 ára aldri.

Ég man ekki öðrum eins ósóma í fréttaflutningi blaðsins.

 

Það er eins og DV sé ennþá meðal vor.

Kveðja að austan.

 

Mælti gegn valdi ráðherra

Hvað segir Guðlaugur Þór um sjálfan sig?

 

Með þessum ummælum sínum; "„Málið snýr að því hvernig við skip­um dóm­ara og það er stór­mál.“".

 

Núgildandi lög um dómstóla nr. 50/2016 voru sett í ríkisstjórnartíð Sigmundar Davíðssonar, og þáverandi innanríkisráðherra, Ólöf Nordal mælti fyrir stjórnarfrumvarpinu.

Síðast þegar breytingar á núgildandi lögum voru rædd, í febrúar 2017, þá í ríkisstjórnartíð Bjarna Benediktssonar, þá var Sigríður Andersen dómsmálaráðherra, og ekki verður séð á hennar málflutningi að hún telji að lögin séu stórgölluð á þann hátt sem Guðlaugur Þór lýsir.

Sigríður leggur sérstaklega á að hæfni sé látin ráða niðurstöðu um hverjir eru skipaðir í stöðu dómara.   Tilefni umræðunnar var fyrirhuguð skipan dómara í Landsrétt, og þá hvort það ætti að setja einhver kynjaviðmið.  Gegn því lagðist Sigríður enda vandséð hvernig Alþingi gæti sett lög þar um því þau brjóta gegn jafnræðisreglu stjórnsýslulaga sem leggja blátt bann við mismunun á grundvelli kynferðis.

 

Hvergi á öllum stigum sjálfrar lagasetningarinnar, eða þegar viðaukar og breytingar hafa verið samþykkt, hefur komið fram að einstakir þingmenn Sjálfstæðisflokksins telji lögin, sem ráðherrar flokksins settur, séu það sem Guðlaugur segir í dag; "sagði Guðlaug­ur Þór ferlið við skip­an dóm­ara vera meingallað".

Enda hvaða áfellisdómur er það yfir flokknum og ráðherrum hans, sem bera fulla og algjöra ábyrgð á núgildandi lögum?  Ráðherrar annarra flokka hafa hvergi komið nálægt því ferli.

Er vitsmunastig Guðlaugs ekki meir en þetta, eða er hann á ófyrirleitin hátt að hjóla í Sigríði, eða þá sérstaklega þá persónu sem var skipuð innanríkisráðherra í ráðuneyti Sigmunds Davíðs, Ólöfu Nordal, þegar allir héldu að Guðlaugur sjálfur fengi það embætti.

Með öðrum orðum er hann að vega að formanni flokksins, Bjarna Benediktssyni.

 

Vissulega er það rétt að stöðugur ófriður um skipan dómara skaðar trúverðugleika dómstóla, en sá ófriður er til kominn vegna flokkspólitískra skipana ráðherra Sjálfstæðisflokksins.

Og núverandi lög voru sett til að skipan dómara kæmist út úr þeim pólitíska vellingi.

Og það hefði verið friður i dag ef Sigríður hefði virt lögin, í stað þess að hygla, og vera dæmd fyrir þau vinnubrögð.

Eitthvað sem Guðlaugur veit, enda hrósar hann Sigríði í hárstert, enda situr Sigríður í skjóli Bjarna.  Tekin út úr goggunarröðinni, og hún af öllum manneskjum skipuð ráðherra vegna þess að hún er kona.

 

Já, þetta er spurningin, hvað er Guðlaugur að segja um sjálfan sig?

Að hann sé refur, og þá pólitískur, að hann veðji á fall Sigríðar, og muni þá sækja að löskuðum formanni flokksins.

Eða hann sé svona vitlaus.  Að hann viti ekki að það gildi skýr lög í landinu, og þau lög voru sett af ráðherrum hans eigin flokks.

Og hann viti ekki að í lýðræðisríkjum er ætíð ófriður um pólitíska skipan þvert gegn anda laga og reglna.  Hvað þá þegar lögbrot þarf til.

 

Mér finnst ekki erfitt að svara þessari spurningu, enda ekki sjálfstæðismaður og þarf því ekki að taka þátt vörnum Valhallar.

En þeir sem það gera, og hafa jafnvel Trumpvæðst, þeir gætu átt í erfiðleikum.

 

Því það er þannig að þegar þú byrjar að afneita staðreyndum, að þá hættir þér til að yfirsjást hið augljósa.

Ég held að að Guðlaugur meini þessi orð sín; "hafi hann ekki hug á að sækj­ast eft­ir vara­for­mann­sembætt­inu á kom­andi lands­fundi".

 

Það getur alveg hent á bestum bæjum að segja rétt frá.

Kveðja að austan.

 

Málið stærra en núverandi ráðherra

Trumpvæðing sjálfstæðismanna.

 

Að gera þá svona heimskari en þeir eru frá náttúrunnar hendi er meginstef varnar Valhallar í Sigríðarmálinu.

Áður en lengra er haldið þá er best að taka fram að Trumpvæðing, það er að magna upp forheimsku fólks með því að afneita staðreyndum og ala á staðleysum, segir ekkert um heimskustig fólks fyrir.  Og heimska okkar er hluti af mennskunni, það er að vera maður.

 

Núna í morgunsárið rakst ég á þessa frétt á stuttu vafri mínu um Moggabloggið, dagsgömul en pistill málaliðans okkar hér á Moggablogginu, þess hlutverks er að tjá þær skoðanir sem hann fær borgað fyrir, og gerir það vel svo eftir er tekið, innhélt annan af kjarna forheimskunnar sem Valhöll heldur að dyggum flokksmönnum.

Ég vitna sjaldan í pistla annarra, en þessi smíð Páls Vilhjálmssonar skorar hátt í hinum margslungnu fræðum áróðursins og má alveg vera höfð orðrétt eftir;

 

"Þverpólitísk lögfræðielíta ætlar að ákveða skipan dómskerfisins á fundum þar sem ekki eru færðar fundargerðir, nema eftir dúk og disk. Þoku er hulið hvernig elítan kemst að niðurstöðu, hvaða hrossakaup eru á bakvið tjöldin.  ......

Eina pólitíska aflið sem stendur gegn sjálftöku sérfræðingaveldisins er þjóðarflokkurinn, sem réttilega kennir sig við sjálfstæði."

 

Tilefnið er skúbb Morgunblaðsins að önnum kafnir starfsmenn ráðuneytanna, höfðu ekki gefið sér tíma til skrifa formlegar fundargerðir eftir minnispunktum sínum.  Og það tilefni var notað til að plata hrekklausa sjálfstæðismenn, því lætt að þeim að hrossakaup bak við tjöldin hafi ráðið niðurstöðum nefndarinnar, því ekki er ljóst hvernig hún hafi komist að niðurstöðu sinni.

Bara svona létt skautað fram hjá þeirri staðreynd að niðurstöðu nefndarinnar fylgdi greinargerð uppá 117 blaðsíður, og Sigríður Andersen notaði niðurstöður nefndarinnar við skipan sína, bæði þá sem hún skipaði eftir tillögum hennar, sem og til að rökstyðja frávik sín frá niðurstöðum hennar.  Enda sagði hún að vinna dómnefndar hefði verið frammúrskarandi og vitnaði í orð Hæstaréttar máli sínu til stuðnings.

En hvað er ein staðreynd milli vina þegar Valhöll ákveður að fífla dygga flokksmenn.

 

En öllu alvarlegra er þegar hrekklausu sjálfstæðisfólki er talið í trú um að að Sjálfstæðisflokkurinn sé eini flokkurinn sem standi í lappirnar gegn sjálftöku einhvers sérfræðingaveldis og núna síðast ætli einhver þverpólitísk lögfræðielíta að ákveða skipan dómskerfisins.

Eins og engin séu lögin og reglur þar um.

Nú er það svo að ný lög um dómstóla tóku gildi 1. janúar síðastliðinn, fyrir utan ýmis bráðabirgðaákvæði sem tóku fyrr gildi, og í þeim lögum segir margt og mikið og þar á meðal þetta;

"III. kafli. Skipun dómara.

11. gr. Dómnefnd um hæfni umsækjenda um embætti dómara. Ráðherra skipar fimm aðalmenn og jafnmarga varamenn í dómnefnd til að fjalla um hæfni umsækjenda um embætti hæstaréttardómara, landsréttardómara og héraðsdómara.".

Og á vef stjórnarráðsins má lesa þetta um dómnefndar;

"REGLUR um störf dómnefndar sem fjallar um hæfni umsækjenda um dómaraembætti.

4. gr. Sjónarmið sem mat dómnefndar skal byggt á.

Í umsögn dómnefndar skal tekin afstaða til þess hvaða umsækjandi eða umsækjendur séu hæfastir til þess að hljóta umrætt dómaraembætti. Dómnefnd skal gæta þess við mat sitt að samræmis sé gætt þannig að jafnræði sé í heiðri haft. Niðurstaðan skal byggð á heildstæðu mati á grundvelli málefnalegra sjónarmiða og skal þar byggt á verðleikum umsækjenda með hliðsjón af menntun og reynslu, ráðvendni, hæfni og skilvirkni í starfi, eins og nánar greinir m.a. hér á eftir: 1. Menntun, starfsferill og fræðileg þekking. Við mat á menntun, starfsferli og fræðilegri þekkingu skal dómnefndin miða við að æskilegt sé að umsækjandi hafi fjölbreytta starfsreynslu á sviði lögfræðinnar s.s. reynslu af dómstörfum, málflutningi eða öðrum lögmannsstörfum, störfum innan stjórnsýslunnar eða fræðistörfum. Miðað skal við að umsækjandi hafi til að bera almenna og víðtæka lögfræðilega þekkingu og menntun. Þá skal litið til þess hvort umsækjandi hefur stundað framhaldsnám.".

 

Og þá er það stóra spurningin, sem hægt er að spyrja um á krossaprófi;

Hver samdi þessi lög??

A. Alþingi.

B. Þverpólitísk lögfræðielíta.

 

Þeir sjálfstæðismenn sem geta ekki verið svo heimskir í þágu flokksins, að krossa við B, myndu þá kannski segja, en voru það ekki bara voðalegir vinstrimenn sem settu þessi lög um dómstóla.  Eins og þar með séu lög þjóðarinnar ómarktæk.

Því er til að svara að eldri lögum um dómstóla var breytt í tíð síðustu ríkisstjórnar og svona til að gefa hint um hver var dómsmálaráðherra þá, áður en ég set þá spurningu upp í krossapróf, að þá sagði viðkomandi ráðherra þetta í umræðu um að setja í hin nýju lög ákvæði um kynjakvóta;

"„Ég er ekki talsmaður þess að menn bindi það í lög að velja eigi einstakling eftir kyni fremur en hæfni. Ég hef fulla trú á því að konur jafnt sem karlar uppfylli öll þau hæfisskilyrði sem eðlilegt er að leggja til grundvallar við skipan dómara.“".

Það eru fáir sem hafa kjark til að fara gegn rétttrúnaðinum, en þessi ráðherra hafði hann.

 

Og núna spyr ég, ver var þá dómsmálaráðherra og hafði forgöngu um setningu hinna nýju laga þar sem gert var ráð fyrir að dómnefnd mæti hæfi umsækjenda.

A. Þverpólitísk lögfræðielíta.

B. Sigríður Andersen.

C. Aðrir þingmenn en Sigríður Andersen.

 

Út frá pistli Páls Vilhjálmssonar er svarið augljóslega A það er þverpólitísk lögfræðielíta, og í anda Trump gengur sú vitleysa ljósum logum í málflutningi flokkstryggra sem upplifa sig í stríði við sérfræðingaveldið.  Líkt og þeirra flokkur hafi ekki verið í stjórn í áratugi og ekkert komið nálægt lagasetningu.

Vissulega aðdáunarverð tryggð að spila sig fífl í þágu málstaðarins.

 

En ekkert er án fórna.

Og vegna þessara yfirgengilegra árása á heilbrigða skynsemi fólks, við þá vafasama iðju að verja flokkshygli, vinarhygli og gjörspillingu, þá drýpur fylgið hægt og rólega af flokknum.

Flokkurinn sem var einu sinni þjóðarflokkurinn, það er miðað við stærð og völd, er það ekki lengur.

 

Og á meðan ekkert er lært.

Endalaust hjólað í sömum hjólförunum.

Þá fær ekkert stöðvað þá uppdráttarsýki.

 

Og til hvers er þá barist.

Og varist.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Neitar að afhenda gögn

Landsbyggðarböggið.

 

Margir í 101 Reykjavík telja að fyrst að íbúafjöldi landsbyggðarinnar myndi rúmast í tveimur  þremur póstnúmer í Reykjavík, að þá liggi það í hlutarins eðli að flatarmálið geri það líka.

Þess vegna ætlar til dæmis ein mannvitsbrekkan ekki að halda akstursdagbók þegar hann rúntar um borgina.

Og er það vel, og lofsvert, en mikið vit og innsæi á aðstæðum hinna dreifðu byggða þarf til að setja það lofsverða framtak í samhengi við þingmenn sem eru svo stórskrýtnir að láta sjá sig í kjördæmum sínum á öðrum tímum en fyrir prófkjör og kosningar.

 

En allar mannvitsbrekkurnar sameinast í fordæmingunni á akstur Ásmundar.

Enginn getur bent á misferli eða annað svínarí en það að fyrst hann sé svona stórskrýtinn hlýtur að vera ákaflega grunsamlegt.

Núna á þessum tímum þegar allir eiga að vera eins, enginn má vera öðruvísi.

Og engin spyr, hver er heildarkostnaðurinn við þingmenn landsbyggðarinnar, þegar búsetukostnað er bætt við aksturinn??

Hvert er heildarsamhengið?

Enda slíkt óþarfi þegar hægt er að ná böggi á þetta pakk þarna út á landi.

 

En ég ætla bara að segja eitt.

Ásmundur á að fá orðu fyrir elju og dugnað.

Það vita allir sem reynt hafa á sínu skinni hve það er mikilvægt að þingmenn rækti tengsl við kjósendur sína út i hinum dreifðum byggðum.

Þó við myndum stóra heild, þá erum við hvert fyrir sig svo smá og fámenn, að valdið, skrifræðisvaldið og skoðanamyndunarvaldið telja okkur eiga ekkert annað skilið en að framleiða útflutningstekjurnar og borga skattana okkar.

Að biðja um eitthvað á móti er frekja og tilætlunarsemi.

 

Þá er góður þingmaður þyngdar sinnar virði í gulli, jafnvel þó hann sé jafnþungur og Ásmundur Friðriksson.

Og þeir mættu vera fleiri.

Kveðja að austan.

„Góða fólkið er bókstaflega að ærast“

Allavega ein manneskja hlustar ekki á Katrínu.

 

Þegar hún segir "að nú verði stjórn­mála­fólk að finna leiðir til að al­menn­ing­ur geti treyst þeim aft­ur."

Það er forsætisráðherra ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttir.

Hún sjálf.

 

Fjarvera hennar í Sigríðar málinu er æpandi.

Skortur hennar á forystu er æpandi.

 

Og á meðan hún trúir ekki sjálfri sér.

Hvernig ætlast hún til að aðrir trúi henni??

 

Á meðan Sigríður situr, hefur ekkert breyst.

Kveðja að austan.

Margir enn reiðir