Populistaflokkar eru ekki langlífir á Íslandi.

 

Þeir verða líka að hafa eitthvað að segja.

 

Inga grét sitt fólk inná þing, og það var afrek.

Ekki síðra afrek var að þingmenn flokks hennar voru góð blanda, af fólki sem hefur reynt fátæktina á eigin skinni, og hefur frá mörgu að segja, það er hún og Guðmundur, síðan gjörþekkti Karl Gauti innvið stjórnsýslunnar og Ólafur Ísleifsson er fjölmenntaður hagfræðingur.

Í raun sterkur þingflokkur sem ógnaði þeim sem fyrir voru og töldu sig sjálfskipaða talsmenn tekjulægri hópa samfélagsins.

Flokkur fólksins hafði því alla burði til að festa sig í sessi og verða alvöru talsmaður hinna fátæku, hinna sjúku, aldraðra og öryrkja. 

Og bæta við sig fylgi í samræmi við það.

 

En þá kom Klaustursmálið upp.

Og þeim sem töldu sig ógnað, gerðust sjálfskipaðir ráðgjafar Ingu. 

Enda með mikla reynslu að sjálfskipa sig fyrir hina og þessa.

Samt ávalt hugsandi um sinn eigin hag.

 

Og höfðu erindi sem erfiði.

Inga og hennar flokkur er engin ógn í dag.

Málflutningur hennar eða Guðmundar ógnar ekki kerfinu, sjálftökunni.

 

Þeim skortir þekkinguna, rökfestuna.

Hana höfðu þeir sem voru reknir.

 

Og upphrópanir fá þar engu breytt.

Kveðja að austan.

Kusu ekki „auðkýfinginn Sigmund“

Veður eru válynd á Íslandi.

 

Og það er fásinna að selja fólki ferðir útí óbyggðir eins og á sumarlagi sé.

Ábyrgðin er ekki veðurguðanna, vegagerðarinnar, stjórnvalda eða annarra að fólk sé oft í stórhættu í óbyggðunum.

Ábyrgðin er þeirra sem selja, sem hafa tekjur af því að setja annað fólk í lífshættu.

Gerum okkur grein fyrir þessu, og þá er hægt að ræða lausnir.

Kveðja að austan.

Keyptu sér ekki miða um „dauðadal“

Erlent eignarhald í felum.

 

Er látið óáreitt vegna hagsmuna.

Gegn pólitískum greiðum, gegn pólitískum fjármögnun.

Eitthvað sem allir vita, og allir þegja um.

 

Spurning hvað Sjálfstæðisflokkurinn þarf að fara langt niður í fylgi til að þessi umræða opnist.

Og hagsmunirnir verði raktir.

Til stjórnmálamanna, til stjórnmálaflokka, til fjármögnunar á fjölmiðlum.

 

Veit ekki.

En Mogginn sýnir kjark með að opna á þessa umræðu.

 

Hins vegar spái ég því að þessi umræða fari hljótt því í henni er aðeins fjallað um raunverulega hagsmuni fólks og þjóðar.

Ekkert typpatal, ekkert fyllerísraus, engar hleranir.

Ekkert slúður, engin múgæsing.

Og of flókið fyrir Pírata.

 

Sjáum til.

Kannski verður Vestamannaeyjabær íslenskur á ný.

Kveðja að austan.

Undarlegt að vilja ekki hæsta verðið

Seðlabankastjóri er fyrst trúverðugur.

 

Þegar hann beitir toppinn sömu kúgunum og hótunum og botninn.

 

Það vill svo til að toppar þjóðfélagsins, hvort sem það er í einkageiranum eða hjá hinu opinbera hafa leitt kauphækkanir síðustu ára, og ekki finnst stafkrókur eða hljóðmynd um að Már hafi hótað þeim einu eða neinu, hvorki vaxtahækkunum, eftirsetu á hörðum bekk eða 5 mínútna dvöl í skammarkróknum.

Hins vegar fréttist að maður, óhugnanlega líkur Má, nema hann var með teiknað yfirvaraskegg, aukanef eins og fæst í Partý búðinni, og dýrindis sólgleraugu úr Tiger, hafi sést á fornsölu og falast eftir betlistaf.

En eins og kunnugir vita þá er betlistafur notaður af mjög fátæku fólki þegar það fer á fund bankaráða og biður um kauphækkun, eða lán þegar um það er að ræða.  Svona stafir voru mjög mikið notaðir af útgerðamönnum, sem samkvæmt öllum skattskrám löptu dauðann úr skel, þegar þeir slógu víxla hér á árum áður. 

Allavega þáði Már og fékk sömu kjarabótina og aðrir toppar samfélagsins.  Og hann tók ekki einu sinni selfí þar sem hann hótaði sjálfum sér að nú yrðu vextir hækkaðir.

 

Síðan ætlast þessi sami Már til þess að fólk taki hann trúverðugan, það er sem ábyrgan yfirmann efnahagsstöðugleikans, þegar hann hótar skúringakellingum og bæjarvinnuköllum, sem og öðrum lágtekjuhópum, vítisvist í helvíti vaxtaokursins, vegna þess að þessum köllum og kellingum dirfðist af lítillæti sínum að fara fram á brotabrot af kauphækkunum elítunnar.

Það sér það náttúrulega hver einasti heilvita maður, og þó margur íhaldsmaðurinn standi í þeirri trú að hann sé ekki heilvita þá er það ekki einu sinni skilyrði til að sjá hið augljósa, að þegar öðrum er hampað en hinum veittar ákúrur, að þá er gengið erinda þess sem er hampað.

Hin augljósa skýring að brotabrota kaupkröfur auðmýktarinnar gætu ógnað sjálftöku elítunnar sem skeytir í engu um náungann eða þjóðarhag. 

Þess vegna þurfi að tukta hið ósvífna fólk.

 

En svona gera menn ekki sem vilja láta taka mark á sér.

Már er bara svona skrípó, sprellikarl sem hefur ekki einu sinni fyrir því að hylja spottana sem togað er í þegar hann á að sprella.

Og það er miður.

 

Þjóðin þarf núna á því að halda að fólkið í brúnni sé ekki annað hvort í sandkassaleik eins og ásýnd Alþingis er þessa dagana eða leiki sprelligosa eins og Már seðlabankastjóri.

Því brestir út allt samfélagið eru að gliðna í hyldýpisgjár sundrungar og aurinn sem setti okkur á hausinn gerir út á þá sundrungu.

Fjármagnar óöldina, skrílræðið, upplausnina.

 

Már gæti til dæmis stigið fyrsta skrefið með því að afsala sér kauphækkunum umfram það sem hann telur þjóðarbúið þola, og krafist þess sama af öðrum toppum.

Aðeins þannig öðlast hann trúverðugleika.

 

Hvort það dugi er svo annað mál.

En hann er þá ekki lengur sprellikarl.

Kveðja að austan.

 

 

 

44 milljóna árslaun bankastjóra

Guð blessi hið frjálsa flæði.

 

Vinnuafls og þjónustu innan Evrópska efnahagssvæðisins.

Það tryggir stöðugt framboð af láglaunavinnuafli sem sættir sig við næstum því hvað sem er.

 

Svo ég vitni í Halldór heitinn Ásgrímsson; "hvað eruð þið að rífast, ef við hefðum ekki þessar starfsmannaleigur (sem þurftu ekki að virða innlenda kjarasamninga því að skammtímavinnuafl taldist vera þjónusta), þá hefði Kárahnjúkavirkjun verið of dýr til að skila samkeppnishæfu raforkuverði til nýrra álvera", eða þannig.  Vísaði Halldór þar til að tilboð Skandia (þá stærsta verktakafyrirtæki Norðurlanda) hefði verið það hátt að Kárahnjúkar hefðu ekki verið hagkvæmir.

Því  norræn fyrirtæki borguðu eftir kjarasamningum.

Og ekki megum við gleyma Páli Péturssyni, þáverandi félagsmálaráðherra, sem sagði eftir að upp komst um þrælaaðbúnað rúmenskra verkamann sem voru að byggja einhverja húnverska rafmagnslínu, að þessar aðstæður hefðu þótt vera vel boðlegar þegar hann fór í göngur á yngri árum.

 

Og raunveruleikinn talar sínu máli, fyrir svona 15 árum síðan, þá var áætlað að um 40% af byggingaiðnaði Óslóar gengi fyrir ódýru þrælavinnuafli hins frjálsa flæði sem kennt er við Evrópusambandið. 

Þó voru Norðmenn harðastir í að virða lög og reglur.

Menn geta ímyndað sér hvernig ástandið var í öðrum löndum, þar sem bókstafurinn var ekki eins heilagur.

Og gleymum ekki að síðan þá hefur ástandið aðeins versnað.

 

Þessar staðreyndir um blessun hins frjálsa flæðis láglaunavinnuafls, er megin skýring uppreisnar almúgans gegn elítunni og ESB.

Því frjáls maður vill ekki vera þræll, ekki ef hann hefur eitthvað um það að segja.

Fólk sem hatar annað fólk, sérstaklega ef það er fátækt eða ómenntað, í daglegu tali kallað góða fólkið, það skilur ekki þessa uppreisn, og kennir hana við lýðskrum eða hægri öfga.

Það eins og yfirstéttin í Róm forðum, alsælt með hið frjálsa flæði hins lægsta samnefnara.

Það er svo alsælt að það passar sig á að setja nógu margar og flóknar reglur til að heiðarlegt fólk hrekist af samkeppnismarkaði. 

Því heiðarlegt fólk, sem virðir kjarasamninga og reglur um aðbúnað, það tapar iðulega fyrir hinum blessuðu sem nýta sér hið frjálsa flæði þræla, þegar lægsta tilboð er tekið.

 

Síðan passar góða fólkið sig rosalega á að fordæma taparana, það heiðarlega fólk sem virðir kjarasamninga, og og stendur við allar sínar skyldur.

Setur það í sama flokk og hina blessuðu, þá sem nýta sér hið frjálsa flæði frá fátækum löndum til landa þar sem kjör og aðbúnaður launafólks eru mannsæmandi, til að brjóta niður hin sömu kjör og aðbúnað.

Þó hinir blessuðu beri ábyrgðina, þá er skuldinni skellt á hina heiðarlegu sem eiga stanslaust undir högg að sækja gagnvart hinu frjálsa flæði þræla samkvæmt heilögum reglum Evrópusambandsins þar um.

 

En fyndnasta er að hlusta á mann eins og Halldór Gröndal, undirmann Gylfa forseta til ótalmargra ára.

Án þess að gera nokkurn ágreining við stefnu Gylfa, sem var stefna Alþýðusambandsins, sem var að lofsyngja hið frjálsa flæði, að lofsyngja frjálshyggjuna kennda við ESB.

Það er eins og að styðja Helförina en gráta síðan beinagrindurnar.

Sá grátur er alltaf falskur nema að hann sé á þeim fagurfræðilegum forsendum að beinagrindur séu ekki fallegar.

 

En fólk sem vill ekki samfélag þar sem þrælar knýja áfram hin lægstu tilboð, verður að átta sig á samhengi hlutanna, að frjálst flæði vinnuafls, þar sem kjarasamningar fátækustu landanna eru viðmið sem má ekki hafna, að það leiðir alltaf til ósigurs hinna heiðarlegu, þeirra sem eru ærlegir og standa við allar sínar skyldur við guð og menn.

Það er óhjákvæmilegt samkvæmt reglum Evrópusambandsins að ætíð skuli taka lægsta tilboðinu.

Sem per se breytir engu í hinu fátækari löndum sambandsins, en gerir gæfumun í þeim ríkari.

Og þó spyrnt sé við ljótustu dæmunum, þá er hitt undirliggjandi, að innlendir verða undir í samkeppninni við hið frjálsa flæði fátæktar og þrældóms.

Þetta er einföld stærðfræðijafna sem raunveruleikinn hefur staðfest, alveg eins og allar tilraunir hafa staðfest jöfnur Einsteins.

 

Svo það er spurningin hver er ógeðið.

Afleiðingin eða sá sem berst fyrir hinu frjálsa flæði?

 

Þó veit ég að á árum áður, þegar verkalýðshreyfingin naut forystu alvöru fólks, sem barðist af heilindum fyrir betri kjörum, að þá hefði þessi spurning aldrei verið spurð.

Því dagurinn sem þrælar í flæði hins frjálsa markaðar hefðu mætt til landsins, það hefði verið dagurinn þar sem Alþýðusambandið hefði gripið til verkfallsvopna, og ekki hætt þeim átökum fyrr en þrællinn hefði fengið sömu kjör og á innlendum markaði.

Og það hefði engu skipt þó ESA, Eftirlitsstofnun EFTA, hefði kveðið ótal marga úrskurði um að slík þverska væri brot á samningnum um Evrópska efnahagssvæðið.

Því alvöru fólk sættir sig ekki við þrældóm, sama hvert orðskrúðið er, sama hver hugmyndafræðin er.

Og það hefði aldrei stutt slíkt þrælabandalag, sama hvað góða fólkið segði þar um.

 

En það var þá.

Þetta er í dag.

 

Ginningargap er þar á milli.

Nútímanum í óhag.

Kveðja að austan.

 

 

„Þetta er bara hreint ógeð“

Deilan harðnar.

 

Menn rífa kjaft á báða bóga.

Jón Baldvin ver sig með því að vitna í staðreyndir, Sigmar og Helgi afhjúpa skilningsleysi sitt á kjarna málsins með kjafthætti sínum.

 

En áður þetta, það á ekki að þurfa að vitna í Sigurstein Másson til að benda á þá augljósu staðreynd að fólk sem greint hefur verið með geðhvörf, sé ekki ga ga alla daga, hvað fordómar eru þetta eiginlega??

Ranghugmyndir eru eins og þær eru, og þó þær séu sjálfsagt áberandi hjá fólki í geðhvarfskasti, eða ég held að fræðin segi það, þá þarf fólk til dæmis ekki að vera geðveikt til að vera haldið ranghugmyndum.  Ég þekki til dæmis fullt af fólki sem trúir því í fyllstu einlægni að Liverpool sé besta knattspyrnulið fyrr og síðar, og hvað getur maður sagt við það??, að það sé haldið geðhvarfasýki!?!  Að ekki sé minnst á fólk sem trúir því að múrar leysi vandamál.

En fólk getur verið haldið ranghugmyndum útí eitt, og það getur beinst að öðru fólki, og það er bara svoleiðis.  Og slíkt er metið út frá því, en ekki einhverjum alhæfingum um einhverja tiltekna sjúkdóma.

Og þeir sem nýta svona alhæfingu til að ná höggi í ritdeilu, hafa yfirleitt ekki rök tiltæk í sama tilgangi.

 

En kjarni deilunnar er þessi, og vitna í orð Jóns;

"Hún vill nú láta fólk trúa því, að faðir henn­ar hafi haft vald til þess að siga á hana lög­reglu, láta hand­taka hana og járna, loka nauðuga inni á geðdeild, sprauta hana niður og greina rang­lega með geðhvarfa­sýki, sem síðan hafi verið til­færð sem rétt­læt­ing á nauðung­ar­vist­un í hvert sinn sem föður henn­ar mis­líkaði við hana. Hún ætl­ast m.ö.o. til þess, að fólk trúi því að maður, sem þá gegndi sendi­herr­a­starfi er­lend­is, geti að geðþótta fengið dóms­málaráðuneytið til að siga lög­reglu á varn­ar­lausa ein­stak­linga úti í bæ og látið frels­is­svipta þá á stofn­un­um rík­is­ins.".

 

Og þessum kjarna svara þeir Helgi og Simmi svona;

"Frétta­menn eru ekki ábyrg­ir fyr­ir orðum viðmæl­enda sinna, en það hefði verið frá­leitt með öllu að birta ekki gögn sem sýna svart á hvítu að Jón Bald­vin gef­ur beiðni sinni sem for­eldri um að svipta dótt­ur sína frelsi aukið vægi með því að skrifa und­ir sem sendi­herra. Það er því hafið yfir vafa að hann reyndi að mis­nota aðstöðu sína hvað þetta varðar en það var hins veg­ar hvergi full­yrt af und­ir­rituðum að lækn­ar og heil­brigðis­starfs­fólk hefðu gefið af­slátt af sinni fag­mennsku þrátt fyr­ir til­raun­ir Jóns.".

Tökum sérstakleg eftir orðlaginu, að það sé hafið yfir vafa að hann reyndi að misnota aðstöðu sína.

Í þessum orðum er mikill áfellisdómur yfir þeim sem ábyrgðina bera, og það er ekki Jón Baldvin.

Það eru þeir sem ábyrgðina bera samkvæmt lögum og reglum, bæði starfsfólk geðheilbrigðiskerfisins og þeir í dómskerfinu sem taka við svona pöntun frá meintum valdamanni.

Og Helgi og Simmi ásaka það fólk um glæpsamlegt athæfi, reyndar um mjög alvarlegan glæp.

 

Og þeir eru svo vitlausir að þeir gera sér ekki grein fyrir því.

Átta sig ekki á að ef þetta er rétt, þá hafa mjög margir embættismenn brugðist skyldu sinni, viljandi.

 

Það má rétt vera, og að mínum dómi er það rétt, að það er ekki hægt að hundsa svona alvarlegar ásakanir, sérstaklega ef þær eru studdar þeim gögnum sem þeir félagar vitna í.

En þá afla menn sér upplýsinga um hinn meinta glæp, og hið minnsta er að leyfa því fólki sem er ásakað svona um glæpsamlegt athæfi, að halda uppi vörnum.

Að útskýra sína hlið, að útskýra lögin og reglurnar, að útskýra afhverju það er metið svo að fólk þurfi að sæta nauðungarvistun, og útskýra að alveg eins og sendiherra, jafnvel þó hann sé fyrrverandi ráðherra, geti ekki pantað slíka vistun, að þá geti einstaklingur ekki gengið inná Tryggingastofnun og pantað örorku vegna geðsjúkdóms, nema að fyrir liggi fagleg greining þar um.

 

Þetta gerðu þeir ekki og urðu sjálfum sér og stofnun sinni til ævarandi skammar.

Hið ásakaða fólk þurfti sjálft að koma sjónarmiðum sínum að, og kurteislegra er ekki hægt að segja við fréttafólk að það sé fífl, en Anna Sigrún Baldursdóttir gerir í þessum tilvitnuðum orðum sem tekin eru uppúr grein Jón Baldvins, og sögð voru i þættinum Vikulok á Rás 2, sem nota bene nýtur brota brota hlustun miðað við Morgunútvarp Helga og Simma.

"„Það get­ur eng­inn nauðung­ar­vistað dótt­ur sína beint... sjálfræðis­svipt­ing er gríðarlega al­var­legt mál og ger­ist venju­lega í kjöl­far nauðung­ar­vist­un­ar. Þetta er flókið ferli. Nú veit ég ekk­ert hvað gerðist í þessu máli, en það er ekki þannig, að ein­hver geti bara pantað það; held­ur er það þannig, að ein­hverj­ar aðstæður skap­ast hjá ein­hverj­um ein­stak­lingi, sem verður til þess að hann er færður á geðdeild. Þá tek­ur við hon­um lækn­ir, sem met­ur hvort þurfi að nauðung­ar­vista viðkom­andi. Það er ein­ung­is hægt í 72 tíma. Sé talið að það þurfi leng­ur er kallað á ann­an óháðan lækni, sem ekki starfar á deild­inni þar sem sjúk­ling­ur­inn er til meðhöndl­un­ar; og þá er hugs­an­legt að nauðung­ar­vista í 21 dag til viðbót­ar. Og þá þarf leyfi sveit­ar­fé­lags, svo sem sýslu­manns. Árið 2015 varð sú breyt­ing, að ætt­ingj­ar þurfa ekki að fara fram á þessa vist­un leng­ur. Það var mik­il bót... En það er aldrei þannig, að það sé ein­hver einn sem geti farið fram á nauðung­ar­vist­un – það er ekki þannig. Að slíku máli koma marg­ir.“".

 

Þetta er kjarni málsins, og þetta hafa hvorki Ríkisútvarpið eða Morgunblaðið sýnt fram á að hafi verið brotið.

Samt slúðra þessir fjölmiðlar um glæpsamlegt athæfi fólks sem hefur það eina sér til saka unnið, að sinna vinnu sinni.

 

Eigendur Morgunblaðsins hafa ekki ennþá rekið þá sem bera ábyrgðina á að breyta blaðinu úr fjölmiðli í slúðurmiðil.

Það er greinilega ekki sama hvort menn kenna sig við Spegil eða Morgun, sbr. ábyrgðina sem öxluð var nýlega á Das Spiegel.

Og það er borin von að þeir Helgi og Simmi þurfi nokkurn tímann að sæta ábyrgð afglapa sinna og heimsku.

Þetta fer bara í slóðina, og hún er löng.

 

Það er reyndar ljótt að játa það, en ég segi bara sem betur fer, því Sigmar gekk í gegnum algjöra endurnýjun lífdaga þegar hann byrjaði í Morgunútvarpinu, og eftir að Helgi kom, þá er þetta bara orðinn þungavigtarþáttur með reglulegum fréttum af atvinnulífinu, helst þá fiski og slori.

Virkilega fínn útvarpsþáttur, þar sem strákarnir eru ekki síðri en Hulda og Björg.

 

En þeir mættu gæta að sér.

Bera virðingu fyrir sjálfum sér og vitsmunum sínum.

Menn þjóna ekki réttlætinu með því að veifa röngu sverði.

 

Það er bara svo.

Kveðja að austan.

Jóni Baldvin svarað

Vofa kommúnismans er komin á kreik.

 

Allsstaðar þar sem kommúnistar ná völdum, byrja þeir strax að drepa efnahagslíf í dróma með ofursköttum.

Réttlæting þeirra er allt frá því að þeir þykjast vera að jafna kjör eða þeir þurfa að ráðast í ofurmikilvægar framkvæmdir.

Þegar reyndin er sú að ofurskattlagning þeirra þjónar þeim eina tilgangi að leggja allt efnahagskerfið undir sig, að þeir stjórni og ráði öllu, og þá yfirleitt í gegnum Örfá stórfyrirtæki.

 

Jón Gunnarson er dæmi um slíkan kommúnista.

Hvergi í heiminum, nema kannski í Noregi, eru bíleigendur eins skattlagðir eins og á Íslandi.

Samt vill hann í nafni hinnar kommúnísku hugmyndafræði koma á nýjum sköttum sem hann kallar veggjöld. 

Réttlæting hans eru það sem hann kallar nauðsynlegar framkvæmdir.  Reyndar framkvæmdir sem hann og hans líkar hafa fyrir löngu innheimt skattfé til að ráðast í en hafa notað í annað, til dæmis til að greiða Örfáum olíuörkum ofurvexti sem hafa hvergi þekkst annars staðar á byggðu bóli eftir fjármálakreppuna sem kennd er við haustið 2008.

 

Fávíst fólk, fáfrótt fólk, fólk sem er ekki eldra en tvævetur, trúir kannski Jóni og telur hann hafa fundið upp hjól kommúnismans, og þar með heiti kommúnismi hans einhverju allt öðru nafni, til dæmis frjálslyndi eða frjálshyggja.

En við sem erum eldri, og höfum kannski lesið eina eða tvær bækur, jafnvel fleiri, könnumst alveg við gjörðina, þekkjum samsvörunina..

Svona byrjaði nefnilega kommúnisminn eftir valdarán bolsévika í Rússlandi, sem eftir landvinningastefnu þeirra var kallað Sovétríkin.  Sem var fínt nafn yfir Rússland og nýlendur þess.  Kommúnistar lærðu nefnilega snemma að kalla hlutina öðrum nöfnum en þeir voru í raun.

 

Allsherjar ríkisrekstur, þar á meðal samyrkjubú í landbúnaði var lokaskrefið, ekki það fyrsta.

Fyrsta skref kommúnistanna var að ofurskattleggja allan sjálfstæðan rekstur, sérstaklega urðu bændur illa fyrir barðinu á ofurskattlagningunni.

Það var vegna þess að það var hægt að selja landbúnaðarvörur á erlendum mörkuðum og fá fyrir þær gjaldeyri, sem síðan var notað til að kaupa vélar og tæki fyrir hinn nýja þungaiðnað.

 

Jafnan var ofurskattlagning jafnt og framkvæmdir. 

Afmarkaður hópur varð fyrir barðinu.

Og það var auðvelt að fá hina sem sluppu til að styðja. 

 

Ef aðstæður ólíkra tíma, ólíkra þjóðfélaga, og mismunandi orðskrúð og lýðskrúð, er tekið út úr rökum Stalíns og Jóns, þá er ljóst að samsvörunin er því sem næst algjör.

Stalín kom bara á undan, og því er þetta ofurskattlagningarmódel fámennrar elítu, hinna Örfáu eins og ég kalla hana, kennt við kommúnisma. 

Og það er sama hvað þeir sem á eftir koma kalla sig, ef þeir feta í fótspor þeirra Lenín og Stalíns, þá eru þeir kommúnistar.

Með sömu hugmyndafræði, viljann til að gína yfir öllu. 

Og fyrsta skrefið er alltaf að byrja að ofurskattleggja (ræna) einn hóp, svo næsta og næsta, þar til almenningur á ekkert, og er ofurseldur fámennri elítu um vinnu og afkomu.

 

Síðan þarf ekki einu sinni að taka út tímamismun eða mismunandi orðagjálfur til að sjá samsvörunin við þá sem styðja ránið á öðrum.

Hver vill ekki framkvæma segir sá sem þarf ekki að borga, eða hefur efni á því??

Og fyrirlitningin á þeim sem verða fyrir barðinu er sú sama.

Þá fyrirleit menntað fólk eða hin nýja stétt iðnverkamanna bændur, í dag lítur vel menntað, vel stætt fólk niður á fátæka, hvort sem fátæktin stafar af sjúkdómum, fötlun, aldri, ómegð eða þeim menntunarskorti að þurfa að vinna illa borguð erfiðisstörf.

Þá voru stórbændur mest fyrirlitnir, og þeim var útrýmt, í dag er það skríllinn á landsbyggðinni, sem er lokaður innan fjallahrings, og þarf samgöngur til að komast á milli staða.  Hann skal borga veggjöld, hann skal blæða út með ofurskatti sem kennt er við auðlindagjald.

Hvort honum verður algjörlega útrýmt á eftir að koma í ljós, en kommúnistar nútímans vinna af því hörðum höndum.

 

En sagan hefur einn kost.

Það má læra af henni.

 

Við þurfum ekki að láta útrýma okkur.

Gerum það sem Rússar gerðu 70 árum of seint.

Rekum kommúnistana af höndum okkar.

 

Þeir voru og hafa alltaf verið óværa.

Sníkir á heilbrigð samfélög fólks.

Ganga af þeim dauðum ef ekki er brugðist við.

 

Þeir lugu sig kannski til valda.

En lygin á ekki að halda þeim í valdastólum.

 

Látum ekki bjóða okkur þetta.

Við erum ekki skynlausar skepnur sem geta ekki varið sig og sína.

Við erum fólk.

 

Fólk lætur ekki kommúnista stjórna sér.

Það kveður niður þann draug.

Kveðja að austan.

Meiri háttar uppbygging fram undan

Það gerðu fleiri í brækurnar en Ruv.

 

Morgunblaðið hefur ekki síður lapið upp hinar alvarlegu ásakanir á hendur íslenska geðheilbrigðiskerfinu án þess að gera hina minnstu tilraun til að rannsaka hvort sé einhver fótur fyrir þeim orðum og ásökunum.

Ekki ætlast ég til að Moggafólk eyði tíma sínum í að lesa pistla okkar hér á Moggablogginu, en ég ætlast til að það hafi til brunns að bera eitthvað sem má kalla lágmarks skynsemi og hæfni til að álykta.

Sigmar greyið er eins og hann er, vinnur í vernduðu umhverfi og ber enga ábyrgð nema þá gagnvart góða fólkinu í 101, en þegar Morgunblaðið vitnar í skrif út í bæ, eins og um frétt eða staðreynd sé að ræða, eða þegar þingmenn Pírata fjalla um þau sem alvarlega brotalöm á kerfinu, þá þarf að staldra við. 

Og í pistli með því nafni, það er Er ekki kominn tími til að staldra við, skrifaði ég meðal annars þetta;

"Og spyrja einnar grundvallarspurningar, hvað er rétt í þessu máli?? Er það virkilega svo að áhrifamenn geti pantað nauðungarvistun á fólki gegn vilja þess?? Stjórnar ekki fagfólk Kleppi??, metur það ekki ástand viðkomandi á faglegum forsendum, og tekur ákvörðun eftir því?? Trúir fólk því virkilega að við sem þjóð búum við réttarfar Sovétsins þar sem ráðamenn þvinguðu fagfólk til að leggja inn og meðhöndla pólitíska andófsmenn, eins og andóf væri geðsjúkdómur. Þetta eru nefnilega mjög alvarlegar ásakanir og koma persónu Jóns Baldvins sem slíkri ekkert við. Heldur ef rétt er, þá er þetta brotalöm sem þarf að rannsaka. Og fjölmiðill sem tekur sig alvarlega, hann gefur allavega hinum ásökuðu tækifæri til að útskýra sína hlið málsins. Annað er eiginlega að lepja upp slúður og níð.".

 

Og undir frétt undir fyrirsögninni "Stefndu mér", þar sem vitnað var í feisbókarfærslu dóttur Jóns, færslu með ásökunum á hendur næstum því öllum í kerfinu ítrekaði ég þessi sjónarmið mín.

"Þegar þeir birta slúður og róg samfélagsmiðla eins og um heilagan sannleik sé að ræða. En sú ábyrgð er hjóm eitt miðað við að taka þátt í þöggun á ásökunum um alvarlegt misferli. Og alvarlega getur misferlið ekki verið en ásakanir í þessum orðum (Aldísar); "þá mun ég leggja fram sönn­un­ar­gögn um þögg­un og valdníðslu þína, lög­reglu­stjór­ans á höfuðborg­ar­svæðinu, land­lækn­is­ins, rík­is­sak­sókn­ara og dóms­málaráðuneyt­is­ins, og vinna sig­ur, ef ekki fyr­ir ís­lensk­um rétti - haf­ir þú þar enn tögl og hagld­ir, þá sann­ar­lega fyr­ir Mann­rétt­inda­dóm­stól Evr­ópu".

Því ekkert af þessu kemur persónu Jóns Baldvins við. Heldur þeim stofnunum og embættum sem eru nefnd, og þeirri sem er ónefnd; Kleppi og starfsfólki hans. Hvernig getur afdankaður stjórnmálamaður, með skjól í sendiráðum þjóðarinnar, haft slíkt ægivald??".

 

Ef sveitamaður, eins fjarri hringiðu mannlífsins og hægt er að vera hér á landi, sér að ef þessar ásakanir eru sannar, þá er um að ræða eina stærstu frétt lýðveldistímans, þá gera allir alvöru fjölmiðlar það líka og grafast fyrir um sanngildi þeirra.

Nema þeir afgreiða þetta sem óra.

En þá ærumeiða þeir ekki saklaust fólk með því að ljá þeim vængi.

 

Enn og aftur, þetta snýst ekkert um persónu Jóns Baldvins á nokkurn hátt.

Þó Sigmar greyið trúi því, þá er Jón ekki guð almáttugur, hvað þá að hann hafi haft alræðisvald hér á árum áður.

Þetta snýst um þá grandvörum embættismenn þjóðarinnar sem eru ásakaðir um glæp, alvarlegan glæp.

Og slíkar ásakanir þarf að rökstyðja.

 

Það er ekkert sem afsakar afglöp Morgunblaðsins í þessu máli.

Jón Baldvin hefur varpað ljósi á staðreyndir þess í þessari grein sinni, Morgunblaðið hefur ekki birt stafkrók þar um.

Ekki útskýrt lögin, ekki útskýrt ferlið í kerfinu, ekki gert nokkra tilraun til að ræða við þá einstaklinga sem eru bornir þessum þungu sökum.

Og við það er ekki hægt að una.

 

Morgunblaðið þarf að axla ábyrgð.

Og þeir sem ábyrgðina bera eiga að gera það.

 

Því slíkt gera fjölmiðlar.

Til að geta haldið áfram að kalla sig fjölmiðill.

 

Ekki slúðurmiðill.

Kveðja að austan.

„Sannleikurinn er sagna bestur,“ segir Jón Baldvin