Guð blessi hið frjálsa flæði.

 

Vinnuafls og þjónustu innan Evrópska efnahagssvæðisins.

Það tryggir stöðugt framboð af láglaunavinnuafli sem sættir sig við næstum því hvað sem er.

 

Svo ég vitni í Halldór heitinn Ásgrímsson; "hvað eruð þið að rífast, ef við hefðum ekki þessar starfsmannaleigur (sem þurftu ekki að virða innlenda kjarasamninga því að skammtímavinnuafl taldist vera þjónusta), þá hefði Kárahnjúkavirkjun verið of dýr til að skila samkeppnishæfu raforkuverði til nýrra álvera", eða þannig.  Vísaði Halldór þar til að tilboð Skandia (þá stærsta verktakafyrirtæki Norðurlanda) hefði verið það hátt að Kárahnjúkar hefðu ekki verið hagkvæmir.

Því  norræn fyrirtæki borguðu eftir kjarasamningum.

Og ekki megum við gleyma Páli Péturssyni, þáverandi félagsmálaráðherra, sem sagði eftir að upp komst um þrælaaðbúnað rúmenskra verkamann sem voru að byggja einhverja húnverska rafmagnslínu, að þessar aðstæður hefðu þótt vera vel boðlegar þegar hann fór í göngur á yngri árum.

 

Og raunveruleikinn talar sínu máli, fyrir svona 15 árum síðan, þá var áætlað að um 40% af byggingaiðnaði Óslóar gengi fyrir ódýru þrælavinnuafli hins frjálsa flæði sem kennt er við Evrópusambandið. 

Þó voru Norðmenn harðastir í að virða lög og reglur.

Menn geta ímyndað sér hvernig ástandið var í öðrum löndum, þar sem bókstafurinn var ekki eins heilagur.

Og gleymum ekki að síðan þá hefur ástandið aðeins versnað.

 

Þessar staðreyndir um blessun hins frjálsa flæðis láglaunavinnuafls, er megin skýring uppreisnar almúgans gegn elítunni og ESB.

Því frjáls maður vill ekki vera þræll, ekki ef hann hefur eitthvað um það að segja.

Fólk sem hatar annað fólk, sérstaklega ef það er fátækt eða ómenntað, í daglegu tali kallað góða fólkið, það skilur ekki þessa uppreisn, og kennir hana við lýðskrum eða hægri öfga.

Það eins og yfirstéttin í Róm forðum, alsælt með hið frjálsa flæði hins lægsta samnefnara.

Það er svo alsælt að það passar sig á að setja nógu margar og flóknar reglur til að heiðarlegt fólk hrekist af samkeppnismarkaði. 

Því heiðarlegt fólk, sem virðir kjarasamninga og reglur um aðbúnað, það tapar iðulega fyrir hinum blessuðu sem nýta sér hið frjálsa flæði þræla, þegar lægsta tilboð er tekið.

 

Síðan passar góða fólkið sig rosalega á að fordæma taparana, það heiðarlega fólk sem virðir kjarasamninga, og og stendur við allar sínar skyldur.

Setur það í sama flokk og hina blessuðu, þá sem nýta sér hið frjálsa flæði frá fátækum löndum til landa þar sem kjör og aðbúnaður launafólks eru mannsæmandi, til að brjóta niður hin sömu kjör og aðbúnað.

Þó hinir blessuðu beri ábyrgðina, þá er skuldinni skellt á hina heiðarlegu sem eiga stanslaust undir högg að sækja gagnvart hinu frjálsa flæði þræla samkvæmt heilögum reglum Evrópusambandsins þar um.

 

En fyndnasta er að hlusta á mann eins og Halldór Gröndal, undirmann Gylfa forseta til ótalmargra ára.

Án þess að gera nokkurn ágreining við stefnu Gylfa, sem var stefna Alþýðusambandsins, sem var að lofsyngja hið frjálsa flæði, að lofsyngja frjálshyggjuna kennda við ESB.

Það er eins og að styðja Helförina en gráta síðan beinagrindurnar.

Sá grátur er alltaf falskur nema að hann sé á þeim fagurfræðilegum forsendum að beinagrindur séu ekki fallegar.

 

En fólk sem vill ekki samfélag þar sem þrælar knýja áfram hin lægstu tilboð, verður að átta sig á samhengi hlutanna, að frjálst flæði vinnuafls, þar sem kjarasamningar fátækustu landanna eru viðmið sem má ekki hafna, að það leiðir alltaf til ósigurs hinna heiðarlegu, þeirra sem eru ærlegir og standa við allar sínar skyldur við guð og menn.

Það er óhjákvæmilegt samkvæmt reglum Evrópusambandsins að ætíð skuli taka lægsta tilboðinu.

Sem per se breytir engu í hinu fátækari löndum sambandsins, en gerir gæfumun í þeim ríkari.

Og þó spyrnt sé við ljótustu dæmunum, þá er hitt undirliggjandi, að innlendir verða undir í samkeppninni við hið frjálsa flæði fátæktar og þrældóms.

Þetta er einföld stærðfræðijafna sem raunveruleikinn hefur staðfest, alveg eins og allar tilraunir hafa staðfest jöfnur Einsteins.

 

Svo það er spurningin hver er ógeðið.

Afleiðingin eða sá sem berst fyrir hinu frjálsa flæði?

 

Þó veit ég að á árum áður, þegar verkalýðshreyfingin naut forystu alvöru fólks, sem barðist af heilindum fyrir betri kjörum, að þá hefði þessi spurning aldrei verið spurð.

Því dagurinn sem þrælar í flæði hins frjálsa markaðar hefðu mætt til landsins, það hefði verið dagurinn þar sem Alþýðusambandið hefði gripið til verkfallsvopna, og ekki hætt þeim átökum fyrr en þrællinn hefði fengið sömu kjör og á innlendum markaði.

Og það hefði engu skipt þó ESA, Eftirlitsstofnun EFTA, hefði kveðið ótal marga úrskurði um að slík þverska væri brot á samningnum um Evrópska efnahagssvæðið.

Því alvöru fólk sættir sig ekki við þrældóm, sama hvert orðskrúðið er, sama hver hugmyndafræðin er.

Og það hefði aldrei stutt slíkt þrælabandalag, sama hvað góða fólkið segði þar um.

 

En það var þá.

Þetta er í dag.

 

Ginningargap er þar á milli.

Nútímanum í óhag.

Kveðja að austan.

 

 

„Þetta er bara hreint ógeð“

Deilan harðnar.

 

Menn rífa kjaft á báða bóga.

Jón Baldvin ver sig með því að vitna í staðreyndir, Sigmar og Helgi afhjúpa skilningsleysi sitt á kjarna málsins með kjafthætti sínum.

 

En áður þetta, það á ekki að þurfa að vitna í Sigurstein Másson til að benda á þá augljósu staðreynd að fólk sem greint hefur verið með geðhvörf, sé ekki ga ga alla daga, hvað fordómar eru þetta eiginlega??

Ranghugmyndir eru eins og þær eru, og þó þær séu sjálfsagt áberandi hjá fólki í geðhvarfskasti, eða ég held að fræðin segi það, þá þarf fólk til dæmis ekki að vera geðveikt til að vera haldið ranghugmyndum.  Ég þekki til dæmis fullt af fólki sem trúir því í fyllstu einlægni að Liverpool sé besta knattspyrnulið fyrr og síðar, og hvað getur maður sagt við það??, að það sé haldið geðhvarfasýki!?!  Að ekki sé minnst á fólk sem trúir því að múrar leysi vandamál.

En fólk getur verið haldið ranghugmyndum útí eitt, og það getur beinst að öðru fólki, og það er bara svoleiðis.  Og slíkt er metið út frá því, en ekki einhverjum alhæfingum um einhverja tiltekna sjúkdóma.

Og þeir sem nýta svona alhæfingu til að ná höggi í ritdeilu, hafa yfirleitt ekki rök tiltæk í sama tilgangi.

 

En kjarni deilunnar er þessi, og vitna í orð Jóns;

"Hún vill nú láta fólk trúa því, að faðir henn­ar hafi haft vald til þess að siga á hana lög­reglu, láta hand­taka hana og járna, loka nauðuga inni á geðdeild, sprauta hana niður og greina rang­lega með geðhvarfa­sýki, sem síðan hafi verið til­færð sem rétt­læt­ing á nauðung­ar­vist­un í hvert sinn sem föður henn­ar mis­líkaði við hana. Hún ætl­ast m.ö.o. til þess, að fólk trúi því að maður, sem þá gegndi sendi­herr­a­starfi er­lend­is, geti að geðþótta fengið dóms­málaráðuneytið til að siga lög­reglu á varn­ar­lausa ein­stak­linga úti í bæ og látið frels­is­svipta þá á stofn­un­um rík­is­ins.".

 

Og þessum kjarna svara þeir Helgi og Simmi svona;

"Frétta­menn eru ekki ábyrg­ir fyr­ir orðum viðmæl­enda sinna, en það hefði verið frá­leitt með öllu að birta ekki gögn sem sýna svart á hvítu að Jón Bald­vin gef­ur beiðni sinni sem for­eldri um að svipta dótt­ur sína frelsi aukið vægi með því að skrifa und­ir sem sendi­herra. Það er því hafið yfir vafa að hann reyndi að mis­nota aðstöðu sína hvað þetta varðar en það var hins veg­ar hvergi full­yrt af und­ir­rituðum að lækn­ar og heil­brigðis­starfs­fólk hefðu gefið af­slátt af sinni fag­mennsku þrátt fyr­ir til­raun­ir Jóns.".

Tökum sérstakleg eftir orðlaginu, að það sé hafið yfir vafa að hann reyndi að misnota aðstöðu sína.

Í þessum orðum er mikill áfellisdómur yfir þeim sem ábyrgðina bera, og það er ekki Jón Baldvin.

Það eru þeir sem ábyrgðina bera samkvæmt lögum og reglum, bæði starfsfólk geðheilbrigðiskerfisins og þeir í dómskerfinu sem taka við svona pöntun frá meintum valdamanni.

Og Helgi og Simmi ásaka það fólk um glæpsamlegt athæfi, reyndar um mjög alvarlegan glæp.

 

Og þeir eru svo vitlausir að þeir gera sér ekki grein fyrir því.

Átta sig ekki á að ef þetta er rétt, þá hafa mjög margir embættismenn brugðist skyldu sinni, viljandi.

 

Það má rétt vera, og að mínum dómi er það rétt, að það er ekki hægt að hundsa svona alvarlegar ásakanir, sérstaklega ef þær eru studdar þeim gögnum sem þeir félagar vitna í.

En þá afla menn sér upplýsinga um hinn meinta glæp, og hið minnsta er að leyfa því fólki sem er ásakað svona um glæpsamlegt athæfi, að halda uppi vörnum.

Að útskýra sína hlið, að útskýra lögin og reglurnar, að útskýra afhverju það er metið svo að fólk þurfi að sæta nauðungarvistun, og útskýra að alveg eins og sendiherra, jafnvel þó hann sé fyrrverandi ráðherra, geti ekki pantað slíka vistun, að þá geti einstaklingur ekki gengið inná Tryggingastofnun og pantað örorku vegna geðsjúkdóms, nema að fyrir liggi fagleg greining þar um.

 

Þetta gerðu þeir ekki og urðu sjálfum sér og stofnun sinni til ævarandi skammar.

Hið ásakaða fólk þurfti sjálft að koma sjónarmiðum sínum að, og kurteislegra er ekki hægt að segja við fréttafólk að það sé fífl, en Anna Sigrún Baldursdóttir gerir í þessum tilvitnuðum orðum sem tekin eru uppúr grein Jón Baldvins, og sögð voru i þættinum Vikulok á Rás 2, sem nota bene nýtur brota brota hlustun miðað við Morgunútvarp Helga og Simma.

"„Það get­ur eng­inn nauðung­ar­vistað dótt­ur sína beint... sjálfræðis­svipt­ing er gríðarlega al­var­legt mál og ger­ist venju­lega í kjöl­far nauðung­ar­vist­un­ar. Þetta er flókið ferli. Nú veit ég ekk­ert hvað gerðist í þessu máli, en það er ekki þannig, að ein­hver geti bara pantað það; held­ur er það þannig, að ein­hverj­ar aðstæður skap­ast hjá ein­hverj­um ein­stak­lingi, sem verður til þess að hann er færður á geðdeild. Þá tek­ur við hon­um lækn­ir, sem met­ur hvort þurfi að nauðung­ar­vista viðkom­andi. Það er ein­ung­is hægt í 72 tíma. Sé talið að það þurfi leng­ur er kallað á ann­an óháðan lækni, sem ekki starfar á deild­inni þar sem sjúk­ling­ur­inn er til meðhöndl­un­ar; og þá er hugs­an­legt að nauðung­ar­vista í 21 dag til viðbót­ar. Og þá þarf leyfi sveit­ar­fé­lags, svo sem sýslu­manns. Árið 2015 varð sú breyt­ing, að ætt­ingj­ar þurfa ekki að fara fram á þessa vist­un leng­ur. Það var mik­il bót... En það er aldrei þannig, að það sé ein­hver einn sem geti farið fram á nauðung­ar­vist­un – það er ekki þannig. Að slíku máli koma marg­ir.“".

 

Þetta er kjarni málsins, og þetta hafa hvorki Ríkisútvarpið eða Morgunblaðið sýnt fram á að hafi verið brotið.

Samt slúðra þessir fjölmiðlar um glæpsamlegt athæfi fólks sem hefur það eina sér til saka unnið, að sinna vinnu sinni.

 

Eigendur Morgunblaðsins hafa ekki ennþá rekið þá sem bera ábyrgðina á að breyta blaðinu úr fjölmiðli í slúðurmiðil.

Það er greinilega ekki sama hvort menn kenna sig við Spegil eða Morgun, sbr. ábyrgðina sem öxluð var nýlega á Das Spiegel.

Og það er borin von að þeir Helgi og Simmi þurfi nokkurn tímann að sæta ábyrgð afglapa sinna og heimsku.

Þetta fer bara í slóðina, og hún er löng.

 

Það er reyndar ljótt að játa það, en ég segi bara sem betur fer, því Sigmar gekk í gegnum algjöra endurnýjun lífdaga þegar hann byrjaði í Morgunútvarpinu, og eftir að Helgi kom, þá er þetta bara orðinn þungavigtarþáttur með reglulegum fréttum af atvinnulífinu, helst þá fiski og slori.

Virkilega fínn útvarpsþáttur, þar sem strákarnir eru ekki síðri en Hulda og Björg.

 

En þeir mættu gæta að sér.

Bera virðingu fyrir sjálfum sér og vitsmunum sínum.

Menn þjóna ekki réttlætinu með því að veifa röngu sverði.

 

Það er bara svo.

Kveðja að austan.

Jóni Baldvin svarað