Það birtir í kringum Sigurð Inga.

 

Eftir skuggann sem hafði smækkað hann svo mjög.

Fáheyrðari svik við umbjóðendur sína eru vandfundnari en að steinþegja um veggjöld fyrir kosningar, en styðja síðan nýkommúnista Sjálfstæðisflokksins sem leggja til veggjöld af einni ástæðu.

Kerfi gjaldtöku er fyrsti vísir að sjálftöku auðmanna yfir vegakerfi landsins.

Því eitt sem öruggt er að nýkommúnistarnir munu einkavæða þau í næstu tilbúinni fjárhagskreppu.

Við skulum aldrei gleyma glæpnum á Ítalíu, ein hæstu veggjöld á byggðu bóli, samt féll hin einkavædda brú vegna skorts á viðhaldi.

 

Nýkommúnistarnir hugsa allt staðar eins.

Að gera almenning að féþúfu hinna Örfáu.

 

Nema að Sigurður Ingi er framsóknarmaður.

Ekki nýkommúnisti.

Og að styðja þá og ofurskattlagningu þeirra, er algjör svik við allt það sem Framsóknarflokkurinn stendur fyrir.

 

Og það er gott að hann sé að sjá það.

En hann á eftir að stíga skrefið.

Í ljósið frá myrkrinu sem fylgir hagfræði andskotans.

 

Ef ekki þá getur hann alveg eins gengið strax í Sjálfstæðisflokkinn.

Því ofurskattlagning kommúnistanna yrði bautasteinn Framsóknarflokksins.

Því það er aldrei hægt að ljúga sig út úr sumum svikum.

 

Sama þó sérfræðingar eigi í hlut.

Kveðja að austan.

Ákvörðun um veggjöld liggur ekki fyrir

Populistaflokkar eru ekki langlífir á Íslandi.

 

Þeir verða líka að hafa eitthvað að segja.

 

Inga grét sitt fólk inná þing, og það var afrek.

Ekki síðra afrek var að þingmenn flokks hennar voru góð blanda, af fólki sem hefur reynt fátæktina á eigin skinni, og hefur frá mörgu að segja, það er hún og Guðmundur, síðan gjörþekkti Karl Gauti innvið stjórnsýslunnar og Ólafur Ísleifsson er fjölmenntaður hagfræðingur.

Í raun sterkur þingflokkur sem ógnaði þeim sem fyrir voru og töldu sig sjálfskipaða talsmenn tekjulægri hópa samfélagsins.

Flokkur fólksins hafði því alla burði til að festa sig í sessi og verða alvöru talsmaður hinna fátæku, hinna sjúku, aldraðra og öryrkja. 

Og bæta við sig fylgi í samræmi við það.

 

En þá kom Klaustursmálið upp.

Og þeim sem töldu sig ógnað, gerðust sjálfskipaðir ráðgjafar Ingu. 

Enda með mikla reynslu að sjálfskipa sig fyrir hina og þessa.

Samt ávalt hugsandi um sinn eigin hag.

 

Og höfðu erindi sem erfiði.

Inga og hennar flokkur er engin ógn í dag.

Málflutningur hennar eða Guðmundar ógnar ekki kerfinu, sjálftökunni.

 

Þeim skortir þekkinguna, rökfestuna.

Hana höfðu þeir sem voru reknir.

 

Og upphrópanir fá þar engu breytt.

Kveðja að austan.

Kusu ekki „auðkýfinginn Sigmund“

Veður eru válynd á Íslandi.

 

Og það er fásinna að selja fólki ferðir útí óbyggðir eins og á sumarlagi sé.

Ábyrgðin er ekki veðurguðanna, vegagerðarinnar, stjórnvalda eða annarra að fólk sé oft í stórhættu í óbyggðunum.

Ábyrgðin er þeirra sem selja, sem hafa tekjur af því að setja annað fólk í lífshættu.

Gerum okkur grein fyrir þessu, og þá er hægt að ræða lausnir.

Kveðja að austan.

Keyptu sér ekki miða um „dauðadal“