Það vantar réttlætiskennd við ríkisstjórnarborðið.

 

Segir fyrrverandi Vinstrigræna manneskjan sem þjónaði Gylfa og ESB armi verkalýðshreyfingarinnar, sem æmti hvorki eða skræmti gegn fjárkúgun breta sem hefði lagt íslenska velferð í rúst og gengið frá sjálfstæði þjóðarinnar ef allir hefðu verið eins og hún í andstöðunni.

Í dag er hún róttæk, og það er vel, en spurningin er hverjum hún þjónar??

Allavega þegar ég opna sögubók, þá kemur upp myndin af Trójuhesti, sama hvað ég opna aftur og aftur.

Stuðningsmaður ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur, stuðningsmaður breta og hrægamma, stuðningsmaður Gylfa forseta og hún leiðir baráttuna í dag.

 

Það er hvergi skráð í gögnum Hagsmunasamtaka heimilanna að Drífa Snædal hefði lagt inn eitt orð til stuðnings, eða til að styrkja kröfu Hagsmunasamtakanna þegar samtökin lögðu bankamafíuna og fengu gengislánin dæmd ólögleg.

Það finnst hvergi stafkrókur um að hún hafi stutt kröfugerðina um afnám verðtryggingarinnar.

Yfir höfuð finnst ekki eitt eða neitt að hún og hennar stuðningsfólk hafi tekið slaginn við auðræðið og þau djöflatæki sem það notar til að arðræna samfélagið sem áar okkar byggðu upp undir merkjum velferðar og velmegunar.

En hún kann frasana, það vantar ekki.

 

Orð breyta samt aldrei raunveruleikanum.

Herskáar yfirlýsingar hylja aldrei í raun stuðning við tæki auðstéttarinnar sem valda misréttinu og misskiptingunni.

Skógareldar slokkna ekki þó brennuvargurinn pissar á þá.  Ekki að pissið skipti máli til eða frá, en þeir hefðu aldrei kviknað ef brennuvargurinn hefði ekki kveikt.

 

En auðurinn veit sínu viti.

Launafólk mun fylkja sér um frasa Trójuhestsins.

Og ekkert mun breytast.

 

Því ekkert mun breytast fyrr en sjálft efnahagskerfið sem mylur undir Örfáa, sjálft þjófamódelið, er skorað á hólm.

Og það vegið.

 

Ekki til að bylta þjóðfélaginu.

Heldur til að endurheimta það.

 

Slíkt mun ekki gerast á meðan þræðir auðsins vefa frasa sem engin alvara býr að baki.

Auðurinn veit sínu viti.

Kveðja að austan.

Segir stefna í hörðustu átök í áratugi

Endalok græðginnar.

 

Er andmæli náttúrunnar við stóriðju matvælaframleiðslunnar.

Vá vofir yfir mannkyninu.

 

Fréttir berast af stórfelldri fækkun skordýra, hrun vistkerfa blasir við.

Og matvælastóriðjan framleiðir ónæma sýkla á færibandi.

Síðgræðgin hefur svo lagt undir sig lyfjaiðnaðinn, þar er orkunni eytt í að þróa lyf við lífsstílssjúkdómum, en varla brotabrot er notuð til að þróa ný sýklalyf.

 

Svar spilltra stjórnmálamanna í vasanum á sígræðginni er að opna landamærin fyrir sýklum.

Að eyðileggja það þó góða sem við eigum sem þjóð.

Ómenguð matvæli.

 

Á hvaða leið erum við??

Þekkir mannleg heimska engin endamörk??

 

Þarf fólk að standa yfir líkum barna sinna til að kveikja?

Eða vaknar það fyrr.

Kveðja að austan.

Hætta af óþoli gegn sýklalyfjum

Frelsi fylgir ábyrgð.

 

Og enginn hefur rétt á að valda öðrum skaða.

 

Milliríkjasamningur sem hafnar þessari grundvallarreglu ábyrgðarinnar, er ekki samningur heldur ánauð.

Og undir ánauð á enginn að gangast sjálfviljugur.

 

Líti hins vegar íslenskir stjórnmálamenn á þjóðina sem þræla, þá er lágmarkið að þeir tryggi hana gegn sannarlegu tjóni sem aðeins er tímaspursmál að hún verði fyrir.

Og láti þá borga sem ábyrgðina bera.

 

Búfjárstofn okkar er þekkt verðmæti.

Síðan er hægt að áætla óbeint virði hans sem snýr að þáttum eins og heilsu og matvælaöryggi.

 

Sá sem flytur inn, á að leggja fram tryggingu um að hann sé borgunarmaður fyrir þann skaða sem hann vitandi vits er tilbúinn að valda öðrum.

Sem ætti að vera einfalt mál þeim sem trúa því að engin áhætta fylgi óheftum innflutningi sýkla.

 

Stjórnvöldum ber skylda til að krefjast þessarar tryggingar áður en innflutningur er leyfður.

Bankatryggingu uppá x marga milljarða.

 

Þar með er málið dautt.

Kveðja að austan.

Mæðiveiki gæti fylgt mjólkinni