Hver fjármagnar Pírata??

 

Hví hafa þeir aldrei sætt þöggun auðmiðla líkt og aðrir andófsflokkar sem hafa sagt kerfinu stríð á hendur??

Gæti skýringanna verið að leita í þeirri nöturlegri staðreynd, að þeir hafa aldrei sagt kerfinu stríð á hendur??

Að á rúmum 8 árum er ekki eitt dæmi um að þeir hafi farið gegn hagsmunum auðs, og þá sérstaklega hagsmunum erlendra hrægamma??

 

En þeir eru duglegir að fara gegn þeim sem hafa gert það.

Skrýtið.

Kveðja að austan.

Sagði framgöngu Pírata „ógeðfellda“

Yfirklór aumra.

 

Er að nota rök hins frjálsa flæðis fyrir uppgjöf gagnvart sjálfstæði þjóðar.

Því ef hin meintu lagarök væru rétt, þá væri það sjálfkrafa uppsögn á EES samningum.

Hann var á milli sjálfstæðrar þjóðar annars vegar og hins vegar milli viðskiptabandalags sem lagði ákveðnar línur um form viðskiptanna, sem kennt er við hið frjálsa flæði.

 

Hvergi í EES samningnum, sem undirritaður var annars vegar af íslenskum stjórnvöldum, og hins vegar af fulltrúum Evrópusambandsins, var kveðið á um að EFTA ríkin sem sömdu um hið evrópska efnahagssvæði, afsöluðu sér sjálfstæði eða ákvörðunarvald um sín innri málefni.

Rangur dómur þar um, líkt og í ICEsave fjárkúgun breta, fær þar engu breytt.

Hann vekur aðeins spurningar um hve háar múturnar voru.

Ekkert annað.

 

Rangur dómur breytir aldrei eðli EES samningsins sem er viðskiptasamkomulag tveggja sjálfstæðra aðila.

 

Þeir sem halda öðru fram eru bara keyptir líka, hvort sem innflytjendur múta þeim eða þeir hafa selt sálu sína Evrópusambandinu og geri allt til að íslenska lýðveldið afsali sér sjálfstæði sínu.

Skiptir ekki máli, hvoru tveggja er landráð.

Og landráð hafa afleiðingar.

 

Kjósi Evrópusambandið hins vegar að segja upp EES samningnum með kröfum um að Alþingi Íslendinga afsali sér löggjafarvaldi sínu, þá hefur það aðeins sinn gang.

Hitler var sigraður því þjóðríki gáfust ekki möglunarlaust upp fyrir kröfum hans um algjör yfirráð.

Hins vegar eru engin dæmi um að stjórnmálamenn sem gengu erinda hans, og þeir voru fjölmargir með þekktum rökum, hafi komist upp með landráð sín án þess að sæta afleiðinga gjörða sinna.

Sumir reyndar eftir að hann var sigraður.

 

Rangur dómur mútaðra dómara sem segir upp EES samningum, getur á vissan hátt verið alvarlegur, það er ef íslensk stjórnvöld telja að hingað til að valdaafsal, auk óteljandi íþyngjandi reglugerða, sé ennþá í þágu lands og þjóðar.

Þá rífast þau ekki við dómarann, en spyrja Brusselvaldið hvort því sé alvara með að segja upp EES samningnum.

Því það er Brussel að breyta hinni skilyrðislausri kröfu um frjálsan innflutning á sýklum.

Annað er ekki í boði.

 

Og þeir sem halda öðru fram eru ekki starfi sínu vaxnir.

Ekki frekar en Steingrímur og Jóhanna, eða Bjarni Ben yngri þegar hann sagði að seinni fjárkúgun breta væri hagstæðari en að standa ístaðið gegn fordómalausum yfirgang þeirra.

Það segðu nefnilega allir Heil í dag, ef þetta fólk hefði staðið ístaðið á sínum tíma.

 

Sigurður Ingi á ekkert val.

Það er annað hvort landráð.

Eða sjálfstæði.

Og stjórnarskráin bannar hið fyrra.

 

Hví þetta væl.

Kveðja að austan.

Hugsanlega var hægt að gera betur

Hin hliðin á peningnum.

 

Kjarna hinnar raunverulegrar velmegunar og velferðar þjóðarinnar, má lesa í þessari tilvitnun úr ádrepu fagaðila í iðnaði;

"Inn­lend verðmæta­sköp­un er grunn­ur að hag­sæld í okk­ar sam­fé­lagi, ekki und­ir­boð er­lend­is frá á kostnað ís­lenskra starfa.".

Og ef við skiljum þetta ekki þá er sama hvað við köllum á há laun, lægstu laun í lægsta tilboði setur viðmiðið.

 

Og þetta er ekki bara spurning hugarfar heldur líka það kerfi sem við höfum á viðskiptum okkar við umheiminn, og það kerfi sem við höfum þegar við tökum ákvörðun um verk og verkframkvæmdir.

Í dag erum við með frjálst flæði lægsta launa samkvæmt reglugerðum Evrópusambandsins og kröfuna um að ávalt skuli taka lægsta tilboði en ekki því hagkvæmasta.

Síðan erum við með fríverslun við þrælakistu heimsins, Kína.

Það er því óhjákvæmilegt að annað hvort miðast lægstu laun við launakostnað erlendra samkeppnisaðila, og eða launakröfur hins innflutta vinnuafls samkvæmt frjálsu flæði hinna lægstu launa, eða framleiðslan leggst niður eða er útvistað.

Og meint tregða atvinnurekanda til að borga hærri laun hafa ekkert með þessa staðreynd að gera.

 

Um þetta þarf ekki að deila, þegar verklýðsfélögin sjálf dansa með, þá er ljóst hvaða dans er stiginn, og allir eru meðvirkir.

 

Við sjáum þetta líka þegar ASÍ birti verðkönnun sína milli höfuðborga Norðurlanda.

Ekkert tillit var tekið til gæða, aðeins lægsta verðið.

Og ekki einu sinni rætt hvernig það verð var til komið.

Bara lægsta verð, punktur.

 

Gott og vel.

En þá eigum við að sætta okkur við afleiðingarnar.

 

Kveðja að austan.

 

„Blaut tuska“ verkalýðshreyfingarinnar

Skósveinarnir eru mættir.

 

Allir sem einn vara þeir við óstöðugleika.

Ef láglaunafólk stendur fast á þeirri kröfu að lágmarkslaun dugi fyrir grunnframfærslu.

Með öðrum orðum að það sé ekki þrælar sem þurfi að strita myrkranna á milli til að hafa í sig og á.

 

Rök skósveinanna eru rétt af því leitinu að ef hækkun lægstu launa leitar upp launastigann, þá í fyrsta lagi er mikil verðbólga óhjákvæmileg og í öðru lagi þá versna kjörin ef láglaunafólk lætur þar með staðar numið.

En það er ekkert sem segir að það sé náttúrulögmál að siðmenntuð þjóð, forrík, þurfi þrælahald til að obbinn hafi það gott.

Í grunninn er þetta bara spurning í hvernig samfélagi við viljum lifa í.

 

Trúverðugleiki skósveinanna er hins vegar enginn því láglaunafólk hóf ekki þessa vegferð launaskriðs og kauphækkana umfram verðmætaaukningu framleiðslunnar.

Það voru aðrir, yfirmenn skósveinanna.

Og þá steinhéldu þeir kjafti um áhrif á stöðugleika, verðbólgu og gengi.

 

Þess vegna eru þeir ekki marktækir í umræðunni í dag.

Þeir bjóða ekki uppá lausnir.

Heldur hræðsluáróður.

 

Þeir eru ekki hlutlausir.

Þeir eru hluti af vandanum.

 

Að rífast við raunveruleikann er merki um heimsku.

Raunveruleikinn er sá að verkafólk lýtur forystu sem hefur sagt hingað og ekki lengra.

Og það er tími til kominn að feisa það.

 

Áður en brandurinn brennir allt upp.

Kveðja að austan.

Verðbólgan gæti farið yfir 4%