Kurteis Páll bendir á ógæfu einræðisins.

 

Að sá leiðtogi sem þolir ekki í návist aðra en jámenn og síðan dverga í forystusætum flokks síns, uppsker aðeins það sem hann sáir.

Einsemd, fylgishrun, ósigur.

 

Og það er ekki illa meint að benda á það.

Og það þarf ekki mikla söguþekkingu að finna samsvörun sögunnar.

Eða miklar gáfur að vita hvernig ógæfubrautin endar.

 

Og kvak eða gagg flokkshestanna bætir þar engu úr.

Bjarni er heimskur ef hann heldur að hann bjargi fylginu í Suðurkjördæminu eftir 4 ár með því að vitna í réttlætingu launaðra penna sem útskýra orð Páls sem að Páll sé svekktur tapari.  Forystumaður með flesta þingmenn flokksins að baki sér.

Og þá er óþarfi að vitna í smá betri árangur flokksins í kraganum, þar eiga silkiskeiðar landsins heima, og fólkið sem mælir ríkdæmi sitt í að þjóna þeim.  Það er kraftaverk að eitt kjördæmi innihaldi svo marga þjóna, en það er víðáttuheimska að halda að slíkt sé normið.

Sigur Páls var einstakur, og að hundsa þann sigur, hefur ekkert með stjórnmál að gera, en hugsanlega gæti fjármálaveldi Engeyjarættarinnar metið skammtímagróða alræðisins fram yfir langtíma hagsmuni Sjálfstæðisflokksins. 

Að hagsmunir flokksins lúti í gras fyrir þá milljarða sem algjör yfirráð ættarinnar gæti skilað í vasa þeirra sem aldrei fá nóg.

 

Að hundsa Suðurkjördæmi ásamt því að senda þau skýru skilaboð til annarra landsbyggðarkjördæma að atkvæði þeirra skiptir engu máli, hvað þá hagsmunir eða afkoma fólks, svona í ljósi þess að Reykjavík hafði þegar hafnað Engeyjarveldinu, er aðeins skýr skilaboð um það að núna eigi að græða.

Að Borgun hafi aðeins verið æfingu um þann arð sem stjórnarflokkur í vasa peninga getur skilað.

Að fall Sjálfstæðisflokksins skiptir ekki máli miðað við gróðann í ársreikningi Engeyjarfjármálaveldisins.

 

Síðan má bæta við að Bjarni veit eins og er að ósjálfstætt fólk, sem hætt er að tjá sig á mannamáli, kýs frekar að nota kvak og gagg þeirra sem marséra í takt við gæsagang flokkstryggðarinnar, að það segir ekki orð þó hinn samþykkti formaður gangi gegn hagsmunum þess eða hagsmunum flokksins.

Að hann, Bjarni, geti hagað sér eins og öll önnur dekurdýr heimsins, hvort sem er Baby Doc í Haiti á sínum tíma eða  litla barnið í Kim Il Sung ættinni, því flokkurinn muni bakka allt hans atferli upp.

Því völdin byggjast á flokknum, en ekki silfurskeiðinni sem slíkri.

Þó segja fræðin að ekki væri ráðlegt fyrir Bjarna að skipa gæðing sinn í ráðherrastól. Það fór eitthvað illa í Rómverja á sínum tíma og endaði með ótímabærum dauða Neró.  Ekki vandi fyrir Bjarna því hann er ekki hestamaður.

 

En kvakk, kvak, kvak kvak eða gagg, gaggg, gagg gagg setja honum engar skorður.

Flokkurinn mun ekki rísa gegn honum.

Gaggið mun aðeins yfirgnæfa skynsemisorð Páls.

 

Hinsvegar ef Bjarni vildi vel, og reyndist vel, þá kæmist hann upp með að skipa gæðinga sína í ráðherrastól. 

Páll, Haraldur, Brynjar, eða allir þeir sem skriðu ekki nógu mikið fyrir Engeyjarættinni, væru aðeins history sem yrði skipt út fyrir næstu kosningar.

 

En þá væri Bjarni unik, einstakur í sögunni.

Hefði brotið flokkinn á bak aftur en samt gert vel.

Hundsað arfleið sína, og ekki selt þjóð sína í hendur fjármálaglæframanna.

Eða bætt við fjölskylduauðinn þeim upphæðum að fólk segði hingað og ekki lengra.

 

Því sagan segir að einræði er ekki alltaf til ills.

Meira að segja Mússólíni vildi vel en lenti í slæmum félagsskap.

Sem þýðir að litli Mússólíni gæti líka viljað vel, og hann gæti rifið sig frá sínum vonda félagsskap. 

Að gróði Engeyjar þurfi ekki að vera hans gróði, hvað þá að gróðafíkn vildarvina flokksins sé hönk uppá bak hans.

 

Það gæti alveg verið.

Alveg satt, það gæti alveg verið.

 

Vissulega eru ábendingar Páls alveg réttar, og þeir sem kvaka gegn heilbrigðri skynsemi þar um, þeir kvaka allavega ekki í þágu flokks og þjóðar.  Styðja aðeins sinn formann útí eitt.

En aðeins breytni Bjarna geta skorið úr um, hvort flokkurinn lifi af, eða hvort Engey bæti í fjársjóði sína.

 

Ættmenn, þeir sem komu stráknum til valda, vita svarið.

Er Bjarni tryggur þeim??

Eða er Bjarni tryggur flokki sínum??

 

Er hann einræðisherra eða sama fórnarlamb og við hin??

Að lenda í klóm græðginnar sem engu eirir.

 

Kemur í ljós eins og Mogginn segir.

En það bætir ekki háðung Suðurkjördæmis.

 

Það er þegar fallið fyrir mátt gróðarfíknarinnar.

Eina spurningin er hvað fellur næst.

Eða hvort nokkuð falli næst.

 

Þar er efinn.

Eins og einhver vilji trúa á hið góða.

 

Eins og Sjálfstæðisflokkurinn sé ennþá flokkur sjálfstæðs fólks.

Sem vill vel.

 

Og gerir rétt.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Páll segir Bjarna hafa gert mistök

Jákvæðar fréttir??

 

Eða er ekki allt sem sýnist??

Eftirá að hyggja þá minnir mig að fyrstu merki hrunsins hafi einmitt verið allskonar hækkanir á hinum og þessum mötum, vonandi rétt beyging fleirtölunnar, og virkuðu þær fréttir eins og öfugur reykskynjari.  Eða hver man ekki eftir súpereinkunn bankanna nokkrum sekúndum fyrir hrun.

 

Síðan má spyrja sig hvað býr að baki, og jú, meint góð staða ríkissjóðs, og það ætti að vera gott mál.

En í heimi sem er markaður af sýnd og blekkingu þá ættu menn aðeins að staldra við og spyrja sig, er þetta svo voðalega góð staða?

Flestir myndu svara neitandi ef þeir lokuðu á þessa orðaræðu fjármálasýndarveruleikans og hugsuðu dæmið út frá rekstri heimili síns, eitthvað sem allir þekkja og allir vilja að sé í lagi.

 

Það vita allir að umframeyðslu má skera niður ef endar ná ekki saman, til dæmis vegna þess að tekjur hafa lækkað því það eru alltaf grunnútgjöld sem þarf að standa skil á. Að fæða, að klæða og borga af húsnæðinu. 

Verði tekjubrestur, þá reynir á grunnútgjöldin, klæði má nýta, hægt er að kaupa ódýrari mat, jafnvel borða minna og jafnvel þarf að reynda að endursemja um lán en þetta eru takmarkaðir möguleikar, það eru takmörk fyrir því hvað hægt er að skera niður grunnþarfir.

Í neyð þarf þess samt, og dugar jafnvel ekki til.

 

En að skera niður grunnþarfir til að safna í sjóð, gera fæstir, þeir eru kallaðir nirflar, nánasir eða eitthvað þaðan af verra.  Jafnvel þó menn fái einhvern stimpil í banka um að þeir eigi auðveldara með að slá sér lán.

Eins þykir það ekki mikil speki að sýna tekjuafgang með því að sleppa öllu viðhaldi á húsnæði, hvað þá ef menn gera ekki einu sinni við skemmdir eftir óveður eða eld.  Láta sér rústirnar duga sem þakið yfir höfuðið.

Og þeir sem það gerðu, og gengu síðan hróðugir um götur með vottorð um lánshæfi sitt, þeir væru hreinlega taldir fífl, það er ef menn vilja ekki nota orðið fávitar.

 

En þegar stjórnmálamenn okkar gera það við sameiginlega sjóði og okkar sameiginlega heimili, þá eru þeir taldir miklir efnahagssnillingar.

Grunnþarfir eru sveltar, viðhaldi ekki sinnt.

En þeir eru með plagg frá útlöndum og sýna það hróðugir öllum sem sjá vilja.

 

En eru þeir eitthvað skárri fyrir vikið??

Ég bara spyr.

Kveðja að austan.

Horfur ríkissjóðs úr stöðugum í jákvæðar

Ég lýt þér húsbóndi góður.

 

Og húsbóndinn sem stjórnar með harðri hendi, er ekki íslenska þjóðin, þó hún greiði starfsmönnum fjármálaráðuneytisins laun.

Fyrst að þessir launþegar þjóðarinnar gátu þagað fram yfir kosningar, þá eiga þeir líka að þegja núna.

Það má virða húsbóndahollustu þeirra, en ekki þá afskræmingu hennar að blanda sér í pólitíska umræðu.

 

Því þrátt fyrir allt þá er það ekki Bjarni sem borgar þeim laun.

Og þau eru ekki í þingflokki Sjálfstæðisflokksins. 

Þurfa því ekki að skríða, þurfa ekki að smjaðra.

Þurfa aðeins að vinna vinnu sína.

 

Sem er fyrir íslensku þjóðina.

Ekki Bjarna Benediktsson.

Kveðja að austan.

 

 

Enginn texti „hvíttaður“ í skýrslunni

Hvenær fyllist hinn barmafulli bikar.

 

Þeirrar hræsni og skynhelgi sem fóðrar flóttamannatúrismann??

Það er opinbert leyndarmál að þetta er þekkt aðferð í fátækari Balkanlöndum til að sjá sig um og skoða önnur lönd, að kaupa farmiða ódýrt aðra leiðina, skálda upp einhverja sögu, gráta aðeins, og fá síðan atvinnugóðgerðarfólk til að hjálpa sér við að setjast upp á flóttamannakerfi þess lands sem ferðast á til.

Og ef fólk er virkilega séð og útjónarsamt, þá má jafnvel lifa á þessum túrisma.

Og þá er ég ekki bara að tala um flóttafólkið sjálft, heldur gildir það líka um góða fólki sem skapar sér laun við að búa til hinn tilbúna flóttamannavanda.

 

Á meðan frýs saklaust fólk út um alla Evrópu, vegna þess að það fær ekki skjól.

Og það er sannarlega á flótta, undan grimmum innrásarmönnum sem fjármagnaðir eru af bandamönnum vestrænna þjóða.  Flóttafólki sem okkur ber svo sannarlega skylda til að hjálpa því það eru ríkisstjórnir okkar sem bera megin ábyrgðina  á hinni svokölluðu borgarstyrjöld í Sýrlandi.

 

Hvenær ætlum við að stöðva þennan túrismaflóttaisma og eyða takmörkuðu fjármunum okkar í að hjálpa fólki sem sannarlega þarf á hjálp að halda?

Að taka á móti örfáum fjölskyldum er aðeins dropi í hafi þegar tugþúsundir eru á vergangi þar sem fá eru skjólin.

Af hverju hafa íslensk stjórnvöld ekki þegar hafið sendingu á nauðþurftum, skjólflíkum og öðrum því sem að gagni gæti komið, ásamt því að láta Rauða kross Íslands fá veglega fjárhæð til að senda til systurfélaga sinna sem ber hitann og þungann af neyðarhjálpinni víðsvegar í Evrópu.

 

Af hverju er umræðan hér á Íslandi í gíslingu tilbúinna góðmenna sem fyrst og síðast eru búinn að finna sína matarholu í kerfinu?

Af hverju þarf einhverja svona skítafrétt til að skapa umræðu, sem aðallega er neikvæð útí flóttafólk, um tilgang og eðli flóttamannastefnu stjórnvalda.

Er hún kostnaðarsöm sýnd til að uppfylla einhverjar samevrópskar reglur, er hún atvinnutækifæri fyrir góða fólkið og aðra sem hag hafa á þungu og óskilvirku kerfi, er hún jafnvel hluti af þeirri stefnu sem núna tröllríður vestrænan heim, sem er að skapa ótta og viðhalda ótta og þá sem valdatæki. 

Eða er hún til þess að hjálpa fólki sem hefur hrakist á flótta frá heimkynnum sínum?

 

Það á ekki að þurfa svona atburði til að menn hugsi sinn gang og sjái fáráð núverandi kerfis.

Það á ekki að þurfa hálfa xxx þjóðina uppp á gafl til að þær einu skorður sem virka séu reistar til að stöðva túrismaflóttamennskuna.

 

Og fólk á ekki að gegnfrjósa í Evrópu í dag, sama hverrar trúar það er, sama hverrar þjóðar það er.

Við erum kristin, við berum ábyrgð.

 

Vonandi ber hinni nýju ríkisstjórn gæfu til að ræða tafarlausa neyðaraðstoð handa gegnfrosnu fólki á næsta fundi sínum.  Og slái tón sem eftir verður tekið og hafi raunveruleg áhrif til góðs í þessum guðsvolaða heimi okkar.

Fyrsta fjármagn er þegar til taks, það þarf aðeins að loka þeim ferðaskrifstofum sem sérhæfa sig í flóttamannatúrisma.  Og segja screw you við góða fólkið.

 

Það er fólk í neyð þarna úti.

Hjálpum því.

Kveðja að austan.

 

 

Ósakhæfir og farnir úr landi

Fyndinn Já við ICEsave.

 

 

Lét eins og hann hefði aldrei séð og heyrt í formanni Bjartrar framtíðar áður.  Sem reyndar vekur upp alvarlegar spurningar um á hvaða öld tónlistarsmekkur hans er.

Alvarlegra er þessi endalausa lygi sem matreidd er ofaní landsmenn, þó enginn hafi próf í kokkamennsku.

Evrópusambandið fjármagnaði samtökin, Segjum Já við ICEsave, Evrópusambandið fjármagnaði Evrópustofu, og það þarf ekki flókna ályktunarhæfni til að fatta að aflandsfjármunir þess fjármögnuðu Bjarta Framtíð og núna seinna meir Viðreisn, líkt og menn þurftu ekki að vera neitt afburðagáfaðir til að vita að Kremlverjar fjármögnuðu Kommúnistaflokk Íslands.

Og til hvers þá að láta eins og raunveruleikinn sé atriði í Yellow Submarine, varla halda þeir að þjóðin sé á allsherjar LSD tryppi?

 

Og til hvers að þyrla ryki í umræðuna um að Viðreisn hefði viljað ná meiru í stjórnarsáttmálann, vissulega fékk Sjálfstæðisflokkurinn það samþykkt að ekki skyldi haldið áfram með ESB aðildarviðræðurnar, en mátti þá ekki alveg eins eigna flokknum að það skyldi veiðast fiskur við Ísland eða sól skini á sumrin.  Því það sækir enginn um aðild að ESB í dag, í Brussel verður dottið í það  ef sambandið lifir út árið.

Það er starfhætt, ekki steindautt eins og Sovétríkin voru á síðustu stjórnarár Gorbachev.

 

Evrópustofan stjórnar því sem máli skiptir.

Atvinnuvegunum og fjármálaráðuneytinu.

Ef sagan kann eitthvað dæmi um sigur minnihlutans, þá er það aðdragandi valdatöku kommúnista í Tékkóslóvakíu eftir seinna stríð. Þar voru lykilráðuneytin yfirstjórn hers og lögreglu, síðan var eftirleikurinn auðveldur.

En samt voru kommúnistar ekki í meirihluta í ríkisstjórn Benes forseta, líkt og Evrópustofa er í ríkisstjórn Bjarna Benediktssonar.

 

Vissulega átti blekkingin að vera aðeins trúverðugri, Bjarni og Benni frændi voru búnir að ákveða þjóðaratkvæði um ESB, en stóðu ekki undir þeirri ákvörðun eftir frægan leiðara pennans uppí Móum.

Sem var smá strik í reikningsdæmið því hin opinbera skýring Evrópustofu á tilurð Viðreisnar var að Evrópusinnaðir sjálfstæðismenn gátu ekki verið í flokknum vegna Evrópustefnu flokksins.

Sem tafði stjórnarmyndunina um örfáa daga því almannatengill sagði að þetta yrði að virka trúverðugt.  Ekki það að trúverðugleiki skiptir máli þegar völd eru annars vegar, en blekkingin þarf hugsanlega að vera sönn.

Því til að viljugt fólk láti blekkjast, þá þarf jú alltaf að vera blekking til staðar.

 

Hvernig átti að útskýra að eina prinsipp Evrópuflokksins gufaði upp??

Að segja sannleikann að Evrópusambandið væri í dauðteygjunum gekk ekki, þetta var jú prinsipp flokksins.  Og ekki gekk heldur að játa að einn leiðari hafi eyðilagt lendingu Bjarna, því miklir Evrópumenn láta ekki penna útí Móum stjórna sér.

Svo lendingin var háðung um að einstakir þingmenn mættu leggja fram frumvarp um áframhaldandi umsókn í lok kjörtímabilsins.  Eins og þingmenn stjórnarandstöðunnar væru bundnir af því samkomulagi, eða að Evrópusambandið hefði nokkuð við íslensk stjórnvöld að tala eftir átta ára hlé.  Eins og engin væru takmörkin á fíflaganginum.

 

En þó forsendur málamiðlunar geri miklar kröfur um skort á dómgreind, og reyndar alvarlegan fávitahátt, bæði fyrir kjósendur Evrópustofu sem og sjálfstæða sjálfstæðismenn, að þá þarf að leika leikritið til enda.

Láta eins og Evrópustofa sé óánægð.

Láta eins og hún stjórni ekki Segjum Já við ICesave ríkisstjórninni.

 

Ekki að Evrópustofu sé ekki nákvæmlega sama hvernig hún blekkti kjósendur sína. Þeir verða örugglega tilbúnir að láta blekkjast aftur, og aðrir flokkar eru tilbúnir i handraðanum til að taka við fúllyndum.

Málið er að þó Bjarni stjórni dvergunum í þingflokknum, að þá finnast þarna úti sjálfstæðisfólk sem ennþá bæði skilur mannamál og tjáir sig á mannamáli.  Þó kvakið og gaggið yfirgnæfi í augnablikinu, þá er það ekki eintóna.

Það er nefnilega ennþá til sjálfstætt fólk, það eru ennþá til sjálfstæðismenn.

 

Af flokkstryggð  þegja þeir, en nógu sjálfstæðir til að kvaka ekki eða gagga, hugsa sitt og bíða átekta.

Þó enginn veiti þeim forystu í flokknum, þá eru fyrrum forystumenn fleiri en Þorsteinn Pálsson, fyrrum ráðherrar og formenn eru ennþá mælandi á mannamál.

Og þessir forystumenn gætu tjáð sig. 

Gætu yfirgnæft Þorstein.

 

Við þá er Benni frændi að tala.

Vonast til að þeir taki ekki eftir glottinu þegar hann segir grafalvarlegur að hann vildi ráða meir en öllu því sem skiptir máli.

Eins og 100% sé ekki nóg.

 

Og þetta verður sagt, aftur og aftur.

Alveg þar til þess verður ekki þörf.

 

Það tók 3 ár í Tékkóslóvakíu, spurning hvort Evrópustofan sé sneggri.

Að tryggja sér öll tögl, að ná í allar haldir.

Að ráða því sem hún vill ráða.

 

Og sjá til þess að þjóðin sé tilbúin í næstu kreppu.

Að lúta höfði, að gefast upp.

 

Því til þess eru jú leikurinn gerður.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hefði viljað ná meiru í sáttmálann

Sýkna þrátt fyrir svik.

 

Því í löggjöfinni eru svo margar glufur að fjármálaglæpamenn sleppa.

Minnir þetta ekki óhugnalega á orðræðu íslenskra ráðherra, að þeir hafi engin lög brotið.

Og alla hina sem sögðu að þeir hefðu heldur engin lög brotið.

 

Þannig að Ísland er ekki eyland, og hinir saklausu sýknuðu mynduðu ríkisstjórn í vikunni.

Allt löglegt og það eina sem þarf að skoða með aflandsupplýsingar, er hvernig þarf að breyta löggjöfinni svo um það sem vafinn ríkir, verði enginn vafi á. 

Að óljós löggjöf leyfi það sem hún á að gera, að leyfa auðnum að gera það sem hann þarf að gera svo hann borgi hvorki skatt og skyldur.

Og það eru aðeins rætnar tungur sem núa fyrrverandi fjármálaráðherra og núverandi forsætisráðherra um nasir að hann hafi skili eftir sig slóð í fjármálabraski sínu. 

Hann var jú ennþá að læra.

 

Svo við sem borgum brúsann, reyndar viljug því við kjósum yfir okkur með glöðu geði hina sígráðugu fjármálabraskara, megum ekki falla í þá gryfju að trúa að eitthvað ólöglegt eigi sér stað. 

Að til dæmis Panamaskjölin vísi á einhver skattsvik eða svoleiðis þegar um eðlilega skattagjörninga er að ræða sem alveg óvart skilja eftir glufur fyrir siðlaus viðskipti.

Við eigum að skilja af hverju löggjöf okkar er eins og hún er.

Og afhverju nýkjörnir stjórnmálamenn setja á oddinn að breyta henni ef um einhver hugsanleg grá svæði er að ræða, það er að glufurnar séu ekki nógu stórar.

 

Vitna í konu sem ruglaði í skattinum í óþökk Bjarna, en skynsemin í því sem hún sagði, stendur fyrir sínu, Brooke Harrington skattaskelfir hinna ofurríku;

 

Staðreyndin sé sú að auðugir einstaklingar geti greitt fyrir að láta „sig hverfa“ í þeirri merkinu að auður þeirra verði ósýnilegur. Í því samhengi nefndi Brooke að talið væri að 0,7% af íbúum heimsins eigi 41% af heildarauði hans. Pýramídinn sé mjög brattur en segja megi að flestir eigi lítið eða ekkert.

Þeir nýti þá þjónustu sem þarf til að verða ósýnilegir, bæði gagnvart öðru fólki og einnig þeirri löggjöf sem ætti að ná til þeirra. Ekki sé einungis um fjárfestingaráðgjöf að ræða til að halda sínu utan skattgreiðslna, heldur sé í raun um skipulega sniðgöngu ýmissa laga að ræða, þar sem skattundanskot séu einungis toppurinn á ísjakanum. Fólk af flestum þjóðernum hafi nýtt sér slíka þjónustu til að losna undan reglum sem gilda í heimaríki þess.

Auðlegðarstjórar gæti þess almennt að vera réttum megin við strikið í störfum sínum, svipað og að aka undir þeim hámarkshraða sem gildi hverju sinni. Hins vegar séu líkur á að þeir beiti sér fyrir því, þar sem unnt er, að hraðatakmörkunum verði breytt í takt við það sem hentar viðskiptavinum þeirra best.

Þeir vinni ötullega að því að sneiða hjá gildandi lögum, án þess þó að brjóta þau. Unnið sé eftir lagabókstafnum en ekki anda laganna. Þeir skapi völundarhús um viðskiptin með fjölda milliliða sem almennt ættu að vera óþarfir nema leyndarinnar vegna svo erfitt sé að rekja þau. Einnig gæta þeir þess að skilja eftir eins litla pappírsslóð og unnt sé vegna viðskiptanna.

 

Réttilega bent á hjá henni að Bjarna varð það á að fela slóð sína ekki nógu vel.  Æskubrek sem ættmenn hans veittu honum góðfúslega kennslu í hvernig brask án slóða sé framkvæmt í íslensku skattaumhverfi, sem reyndar er ekki óvilhallt fjármálabröskurum, en má samt ekki vanvirða.

Og Brooke benti á að hinir ofurríku brjóta ekki lög, ekki nema þá fyrir klaufaskap, þeir kaupi stjórnmálamenn til að breyta löggjöfinni í sína þágu.

Eitthvað sem kallað frjálslyndi og frelsi til athafna.

 

Og þar erum við Íslendingar ekkert eyland, núverandi ríkisstjórn á sér margar systur, enda Ísland talið eftirbátur annarra þjóða hvað varðar frjálslyndi og frelsi.

Sem þarf að bæta úr, og á að bæta úr samkvæmt orðum Viðreisnarráðherra því auðlegð þjappast ekki saman af sjálfu sér.

Og stjórnmálamenn eru ekki bara kostaðir til að brenna peningum.

 

Þess vegna er öruggt að upplýsingar um aflandseignir auðmanna, og tilurð þeirra, verði að engu, verði þegar betur er að gáð,  meinlausar fyrir þá sem málið varðar.

Annað væri léleg fjárfesting.

Kveðja að austan.

 

 

Sýkna þrátt fyrir svikamyllu

Gosi segir.

 

Það er búið að kjósa, og þar með gilda prinsipp ekki lengur.

Fellur  um leið á rökfærslunni því Bjarni vísvitandi leyndi skýrslu fyrir kosningar um aflandsfélög og er því í sömu stöðu og Sigmundur.

Að hafa platað í stað þess að segja satt.

 

En það sem Gosi vildi sagt hafa, því ekki vill Gosi hafa nef sem kemst ekki fyrir í ráðherrastól, er að á stöðu Bjarna og Sigmundar er einn grundvallarmunur.

Sem er að Bjarni vill mynda ríkisstjórn með Gosa.

Og Gosi vill verða ráðherra.

 

Og af hverju sagði Gosi bara ekki satt í upphafi??

Sagði eins og er að þetta er alltaf spurning um völd.

Og hver vill ekki verða ráðherra??

 

En málið er ekki svo einhlítt.

Ef Gosi hefði sagt satt.

Þá héti hann ekki Gosi.

Heldur Óttar.

 

Sem er reyndar fínasta nafn.

En hvaða skáldsagnarpersóna heitir Óttar?

Hvaða bókmenntabóhem vill heita svo hversdagslegu nafni?

Og þjóðskrá er eins og stífur Brussel skriffinni þegar rætt er um nafnabreytingu.

 

Er þá ekki bara betra að heita Gosi?

Spyr sá sem ekki veit.

Kveðja að austan.

Segir mun á stöðu Sigmundar og Bjarna

Suðurkjördæmi ber sök.

 

Að láta hæfan mann leiða listann, og sá hefur ekki ennþá lært að skríða fyrir formanni sínum.

Og til að kenna honum þá lexíu var líklegast vanhæfasti þingmaður flokksins gerður að ráðherra.

Geri aðrir formenn betur.

 

Þetta kallast að sýna vald sitt.

Reyndar í eigin þágu.

 

En var hugmyndafræðin á bak við sjálfstæðistefnuna ekki hvort sem er bara útópía?

Skiptir ekki öllu máli að græða??

 

En Bjarni þarf ekkert að óttast.

Hann getur treyst sínu fólki.

 

Að kvaka og gagga.

Sem sannar hans mál að sjálfstæðisstefnan er in memory.

 

Því hún krefst jú sjálfstæðra manna.

Kveðja að austan.

Suðurkjördæmi gríðarlega mikilvægt

Er til fínna orðalag um ætlaða lygi??

 

En að segja, "ekki þarf að efast um góðan ásetning".

En háleit markmið stjórnarsáttmála getur strandað á takmörkuðu fjármagni.

 

Af hverju getur stjórnmálafræðingurinn ekki talað mannamál?

Annað hvort ætla menn að gera hlutina eða ekki, fjárhagurinn er ekkert leyndarmál.

 

Ef eina sem þarf til að semja stjórnarsáttmála er að fara á hugarflug, þá eiga menn að fara alla leið.

Segja í einni setningu; "við ætlum allt, og reisa eina geimstöð líka".

Stjórnarsáttmáli er markmið en markmið án jarðtengingar er bull, og ef slíkt bull kemst í stjórnarsáttmála, þá er einfaldlega verið að ljúga að fólki.

Sem vissulega hefur verið gert áður, en það afsakar ekki að gera það aftur.

Það er nefnilega mikil misskilningur að dómsstólar taki vægar á síbrotamönnum, það virkar ekki til refsilækkunar að þetta sé í þriðja sinn sem viðkomandi braust inn, þvert á móti, það sýnir einbeittan brotavilja.

 

Er mál að linni?

Er tími til kominn að loka á þá meðvirkni sem skapar hina síljúgandi stjórnmálamenn??

Við skyldum ætla það.

 

Og við höfum enga ástæðu til að ætla að núna sé vísvitandi verið að skálda í skýin.

Það sem er sagt, hlýtur að standa.

Enda kláruðu Viðreisn og Björt Framtíð lygakvóta sinn í aðdraganda kosninganna.

 

Þess vegna á frétt frá þessum sjónarhóli ekki rétt á sér.

Hún er að ætt stjórnmálskrifa sem ætluð er að rægja, sem er ætluð til að lauma þeirri hugsun að lesendum að ekki sé líklegt að efndir fylgi orðum.

Og slíkt gerir ekki fréttamiðill, til þess erum við hin ef við kjósum svo.

Einhver verður að halda sig við hlutleysið.

 

Tíminn sker úr.

Tíminn dæmir.

 

Sporin hræða, það er vissulega rétt.

En leyfum stjórninni að tölta fyrstu metrana áður en spáð er í hvort þau spor séu þekkt.

 

Því það er jú alltaf möguleiki á hinu.

Heiðarleika, stefnufestu, samræðu við þjóðina sem byggist á staðreyndum og svo framvegis.

 

Það gæti alveg verið.

Alveg satt.

Kveðja að austan.

 

 

 

Getur strandað á takmörkuðu fjármagni

Bjarni og dvergarnir 5.

 

Kannski ósanngjarnt að nota þessa nafngift um Kristján Þór, hann er sannarlega sterkur leiðtogi i sínu kjördæmi en hann er hlýðinn, og ljóst að hann gengur ekki með formanninn í maganum.  Það er því óþarfi að smækka hann með því að halda honum fyrir utan ríkisstjórn.

Guðlaugur Þór er það skaddaður úr fortíðinni að hann mun aldrei ógna formannsstólnum.

Restin af ráðherrum flokksins eiga upphefð sína Bjarna, ekki eigin frama eða styrk.

Nýliðinn er athyglisverður, gæti bjargað ásýnd ráðherraliðs flokksins.

 

En eftir stendur að svipmiklir þingmenn með sterka pólitíska stöðu voru ekki valdir ráðherrar.

Áberandi er hvernig sterkasta landsbyggðarkjördæmi flokksins er hlunnfarið, en þar er einmitt í forystu maður sem hefur allt sem þarf til að verða sterkur foramaður..

Og hann er ekki beintengdur fjármálabraski eða fjármálabröskurum.

Síðan er það óskiljanlegt hvernig hægt var að ganga framhjá Brynjari fyrst að Ólöf treysti sér ekki í ráðherrann.  Það ætti að vera nóg að forsætisráðherra hafi aðstoðarmann og bílstjóra, þó hann skipi ekki líka töksuhaldara sem ráðherra.

 

En sjálfstæðismenn láta sér gott líka, þeir kvaka, og mér sýnist líka að þeir séu að æfa sig að gagga, ennþá reyndar ekki ljóst hvort gaggið sér frá tófu komið eða hænu.

Til sjálfstæðis þeirra hefur ekki sést frá því að Davíð reif þá uppá eyrunum á landsfundinum 2009 þegar fjármálaelíta flokksins ætlaði að láta þá samþykkja aðildarumsókn að ESB.  Í þingsalnum heyrðist aðeins kvak, og reyndar var einstaka framsýnn landsfundargestur farinn að æfa sig á gaggi.  En uppréttir menn gengu út eftir ræðu Davíðs, talandi mannamál.

Sjálfstæðismönnum er reyndar vorkunn, ritstjóri Morgunblaðsins fer ekki gegn ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins, jafnvel þó hún lúti meirihluta Segjum Já við ICEsave.  Vanþóknun sína getur hann aðeins sýnt með því að þegja, og skrifað einhverja litla lofgjörð í anda stjórnarsáttmálans sem er augljóslega skrifaður af sama almannatengli og skrifar ræður Dags B. Eggertssonar.

Davíð reyndar gat það ekki, hann skrifaði um hina miklu heimsfrétt, óróann á Spáni.  Og var þá ekki að vara sólalandarfara á óstöðugu veðurfari. 

 

Innan úr kvakinu og gagginu heyrist ein og ein setning sem með hjálp túlka má koma á mannamál, eins og hvaða máli skiptir litleysið og stefnuleysið, foringjaræðið og fjármálavafstrið, við erum sko ennþá stærsti flokkurinn.  Og við stjórnum, er það ekki???!!?

Enginn veit hvað gerðist undir borðum sem fékk Birgittu til að eyðileggja sigurmöguleika Pírata, en það breytir því ekki að 30% flokkurinn á Birgittu allt að þakka að hann er ekki 20% flokkur.  Samt má ekki gleyma að flokkurinn er 20% flokkur í Reykjavík, áður höfuðvígi flokksins með allt að 60% fylgi þegar stjórnmálaforingjar stýrðu flokknum en ekki fjáraflamenn.

Það er landsbyggðin sem bjargar þingfjölda flokksins, sem og gamla fólkið.  Sem er ennþá að kjósa Ólaf, Bjarna, Geir og Davíð.  Hæfir reyndar skel kjafti því fjáraflafólkið launar því með því að siga ómenguðu frjálshyggjufólki á hagsmuni þess.

 

Birgitta dugði vissulega ekki til að bjarga flokknum svo ekki yrði framhjá honum gengið við myndun ríkisstjórnar, en leikfléttan með Benna frænda sá um restina.  Ásamt því að Já Ísland kippti í spotta Bjartrar framtíðar.

Skítaredding, en skítareddingar bjarga ekki stöðu flokksins til lengri tíma.

Og það er ljóst að ráðherraval flokksins gerir það ekki heldur.

Sviplaust, laust við karakter.

Litlu flokkunum er gefið eftir sviðið.

 

Hvað sem sagt er um Benna frænda, þá er hann skemmtilegur og eftirminnilegur.  Það veit orðið hvert mannsbarn hver hann er.

Það sama verður sagt um Óttar Proppé, og Þorgerður Katrín er glæsileg í alla staði.  Sterk kona og sterkur stjórnmálaleiðtogi.  Björt Ólafsdóttir er minna þekkt, en virkar allavega ekki fráhindrandi.

Þetta er fólkið sem fær sviðsljósið.

 

En dvergarnir, jæja hver man eftir þeim?

Þeir voru hins vegar ekki í framboði síðast þegar ég vissi, þeir hjálpuðu aðeins henni Mjallhvíti. 

Sem allir muna eftir

 

Hvort Bjarni sé Mjallhvít verður að koma í ljós.

Sterkasti stjórnmálaleiðtogi Íslands í dag. 

Væri líka einn af þeim sterkari þó einhver væri samkeppnin.

 

Næstu dagar og vikur munu reyna á hann.

Margur óskar þess að honum mistakist, en spyrja má hvort eitthvað betra tæki við?

Væri ekki heilbrigðara fyrir þjóðfélagið að það væru þá málefnin sem myndu fella hann en ekki fjölmiðlafárið?

Væri ekki betra að átakalínur snérust um grunngildi en ekki froðu, þar sem allt virðist enda með sömu stefnunni, að gera þá ríkari ennþá ríkari, og þá fátæku fátækari.

 

Um margt er lag í dag, og það er vilji til góðra verka.

Um það eigum við ekki að efast.

 

Látum verkin dæma.

Ekki óttann, ekki fyrri spor.

 

Eitthvað verður að breytast.

Kveðja að austan.

 

 

Sjö nýliðar í ráðherrastól