Sá sem ekki skilur.

 

Er dæmdur til að tapa.

Og ef útí það er farið, þá má spyrja; hvort er vitlausara fólkið sem trúir Trump og ver hann, eða fólkið sem rífst við hann.

Og skrifar svona dæmalausa vitlausa fréttaskýringu.

 

Mikið hefur Morgunblaðinu farið aftur frá því á fjórða áratug síðustu aldar þegar hugsandi borgaralegir íhaldsmenn eins og Bjarni Benediktsson og Ólafur Thors lögðu línurnar.

Þá þekktu men bull og vitlausu og gerðu ekki tilraun til að sálgreina hana.

Menn skynjuðu ógnina og höfðu einhverja hugmynd um hvað að baki bjó.

Síðan staðfesti sagan allt sem þessir sterku stjórnmálamenn bentu á.

 

Á Íslandi í dag, hafa þeir sama sess og geirfuglinn.

Vissulega heitir forsætisráðherrann Bjarni Ben, en það er það eina sem hann á sammerkt með nafna sínu.  Jafnvel Kári myndi fatta að eitthvað væri gruggugt með skráningu erfða í því dæmi.

Græða græða, gróði gróði,

Dýpri er  ekki viskan úr Engey þessa dagana.

 

Og arfleiðin úr Vigri er ekki merkt í Mogganum í dag.  Þó öreindamælar hafi verið fundnir upp í millitíðinni.

Sérstaklega broslegt þar sem á tímum má efa að núverandi ritstjóri hafi lesið fáar bækur aðrar en fegraða mynd af ævi Churchil.

Mikið hefur sá maður verið mærður í Reykjavíkurbréfum síðustu ára, eins og eina arfleið hans hafi verið hnyttin orð við pínlegar aðstæður.  Mætti halda að Sigurður Líndal hafi lesið uppúr  Oscari Wilde í tímum sínum í stað þess að kenna innihald laga og túlkun þeirra.

 

Eins og Churchil hafi farið gegn tíðarandanum vegna þess að hann vildi segja brandara á gamals aldri.

Eins og ábendingar hans um lýðskrum forheimskunnar með tilvísun í hið illa, það er þá skilgreiningu sem siðmenningin hefur gefið því orði, hafi verið aukaatriði, og að Bretar hafi valið hann sem forsætisráðherra vegna þess að hann var brandarakarl.

Reyndar eitthvað sem enginn vissu um þá, en lesendur fárra bóka halda að hafi verið á sínum tíma.

 

Sigurður frá Vigri fylgdi sínum forystumönnum, enda laut þá Sjálfstæðisflokkurinn forystu fólks.

Enginn veit hvað hann hefði sagt ef eina markmið Ólafs Thors hefði verið að græða, og græða ennþá meir á kostnað þjóðar sinnar.  Og í anda Bjarna Ben yngri, að þá hefði hann ekki þolað hugsandi fólk í forystu flokksins.  Sem reyndar á sínar margar hliðar, bruninn á Þingvöllum hefði ekki átt sér stað.

 

Aðeins má vísa í skrif Sigurðar, og eftirmæli samferðamanna hans.

Engin merki er um að það eina sem hann hafði að segja um lýðskrumara hans daga, var hvernig þeir sem lýðræðið höfðu að verja, að þeir lutu í gras og mættu til að fagna endalokum alls þess sem þeir trúðu á, og var hornsteinn borgaralegs samfélags.

Hann hefði kunnað að meta ummæli Bush eldri sem sagði einfaldlega, "ég kýs ekki flokk sem þessi maður leiðir".

 

Ísland var eyland, og íslendingar voru ekki fjölmennir.

En þeir lutu forystu fólks.

Fólks, sem þekkti muninn á réttu og röngu.

 

Það er af sem áður var.

Sem er áfall fyrir miðaldra mann sem alltaf hefur trúað á framþróun mannsandans.

Og hefur getað lesið Moggann sér til gagns og ánægju.

Það er eins og eitthvað hafi horfið sem kemur aldrei aftur.

 

Það er illt að hafa alist upp við von um betra samfélag, betri heim.

Og upplifa síðan gjaldþrot þess borgaralegs samfélags sem maður trúði alltaf á, og vitnaði endalaust í debatinu við hina aðeins eldri bjánabelgi sem urðu lýðskrumi kommúnismans að bráð.

Það er sárt að hafa upplifað samkenndina við hið ágætasta fólk á hægri væng stjórnmálanna í ICEsave stríðunum og sjá síðan á eftir því í kjaft hins skítuga fjármagns, sérstaklega í ljósi þess að ein birtingarmynd þess réðst á framtíð barna okkar eftir fjármálahrunið haustið 2008.

Þá varði þetta góða fólk þjóð sína eins og það væri innblásið af ræðum Churchils, mannsins sem kom vestrænni siðmenningu til bjargar á ögurstundu.

Núna þegir það, það er að segja þegar vit og skynsemi er ofsótt af sömu illskunni, sömu forheimskunni og borgarlegir íhaldsmenn sigruðu á sínum tíma.

 

Fellur jafnvel fyrir spileríinu, lætur glepjast og reynir að réttlæta ruglið.

Réttlæta ómennskuna.

Réttlæta aðförina að siðmenningunni.

 

Það er af sem áður var.

Það voru ekki kommúnistar sem snérust til varnar ógninni á sínum tíma, þeir virtu án nokkurra spurninga griðasamning leiðtoga þeirra við lýðskrumið og mannvonskuna.  Enda þurfti glöggan til að sjá muninn á þeim sem griðin sömdu.

Það voru borgarlegir íhaldsmenn.

Það voru kristilegir íhaldsmenn.

Sem snérust strax til varnar, sem vörðu hið siðaða samfélag.

 

Eitthvað sem hið skítuga fjármagn veit.

Enda voru þess fyrstu skref þegar hagfræði þess í neðra, kennd við frjálshyggju, var kostuð og fjármögnuð, að eyða nokkrum krónum í heimspeki hinna vantrúuðu, sem engan sið virtu, sem í fávisku sinni héldu að skilin milli rétts og rangs væri val, en ekki lögmál.

Aðför að sið varð ekki til úr engu, hún var áburðurinn sem vökvaði akur hinnar siðlausu græðgi og sérhyggju.

 

Og hún var endalok hinna kristilegu íhaldsflokka, aðeins ómur af stefnu þeirra er útvarpað því gamla fólki sem man fólk og stefnur, en er farið að förlast í huga, það heyrir þetta útvarp, og heldur að Bjarni Ben sé forystumaðurinn sem það dáði og virti.

Óminnið, er hlutskipti þessa fólks, sem og flokksins sem það trúði á og treysti.

Yngra fólkið heldur að þetta snúist bara um App, að það hafi þegar upplifað sýndarveruleikann, áratug á undan Apple.

 

Á milli er hassreykta kynslóðin sem bullaði út í eitt, afneitaði þúsunda ára þróun siðmenningarinnar, og endaði sem böðull hennar.

Varð frækornið sem hið skítuga fjármagn sáði í akur forheimskunnar og sígræðginnar.

Fyrsta kynslóðin sem lét börnin sín erfa verri heim en hún tók við.

 

Og gaf börnunum sínum App í stað hugsjóna.

Og Mammon í stað guðs.

 

Það er nú það.

Eins og maðurinn sagði.

 

"Þetta er nú meiri vitleysan".

Hans síðustu orð.

Og síðan ekki söguna meir.

 

Þeir sem á eftir komu héldu að svona ætti þetta að vera.

Sáu ekki vitleysuna.

 

Urðu hluti af henni.

 

Kveðja að austan.

Sjálfsdýrkun í Hvíta húsinu

Trump er ekki alls varnað.

 

Hann stjórnar umræðunni með furðulegum hugmyndum og vægast sagt óvæntum útspilum.

Hvað gera menn til dæmis þegar fáir mæta við innsetningarathöfn hans??  Jú, segja fjölmiðlamenn ljúga og þar með er miðpunktur umræðunnar deilur hans við hóp fólks sem fólk hefur gaman af að einhver þorir í því ægivald fjölmiðlanna hefur fyrir löngu gert þá að einhverju ósnertanlegu ríki í ríkinu. 

Enginn man hins vegar messufallið.

 

Síðan kemur þessi umræða um múrinn.

Absúrd og algjörlega fáránleg í alla staði, bæði framkvæmdin og eins hin meinta fjármögnun.

Það þætti engum það gáfulegt ef nágranninn sendi þeim reikninginn fyrir nýbyggðum bílskúr sínum og hann hótaði síðan í kjölfarði að loka innkeyrslunni ef hann væri ekki greiddur.  Það gilda jú lög og reglur, líka í alþjóðasamskiptum. 

 

En á meðan er enginn að tala um það sem Trump er raunverulega að gera.

Það er enginn að tala um hið opna veiðileyfi jarðeldsneytisiðnaðarins á viðkvæm landssvæði, og það er enginn að tala um hina fyrirhuguðu skattalækkun á stórfyrirtæki undir yfirskininu "Störfin heim".

Það er enginn að ræða um það sem er, heldur um það sem virðist. 

Ekki um raunveruleikann heldur ruglið.

Og það er ekki annað en hægt að dást að manninum hvernig hann spilar með allt og alla.

 

Trump afhjúpar líka fólk.

Fordóma þess og þar með viljann til að trúa, til að trúa öllu því foringinn sagði.

Þessi sem nærir fordómana.

 

Fólkið sem var sundurtætt og kvalið af handhöfum hins pólitíska rétttrúnaðar, fékk loksins leiðtoga sinn.  Manninn sem þorði að segja það sem það vildi alltaf sagt hafa, en var hætt að segja því ljóti putti ritskoðunarinnar var strax mættur bendandi, sussandi, þaggandi.

Það fagnar kjöri hans, og styður hann.

Líka þegar hann bullar.

Líka þegar hann gerir eitthvað allt annað en hann hafði lofað.  Það er lofa þeim því sá sem lofar í hring getur eðli málsins vegna ekki staðið við öll sín loforð.

 

Þetta er fólkið sem Trump er að gera að fífli þessa dagana.

Og þá er ég ekki að vísa í brostin loforð, heldur fylgispekt þess við ruglið, það trúir að manninum sé alvara, og reynir eftir bestu getu að finna eitthvað skynsamlegt við það sem ættað er af víðáttulendum vitleysunnar.

Og sá sem ekki hefur verið snortinn af töfrasprotanum, hristir höfuð í forundran, og hugsar

með sér, var þá vitglóran ekki meir eftir allt saman.

Sorgleg örlög margra góðra hægri manna þessa dagana.

 

En Trump afhjúpar fleiri.

Til dæmis alla þá borgarlegu stjórnmálamenn sem vita að maðurinn er alls óhæfur að sitja í þessu embætti, en þora ekki annað en að spila með. 

Eitthvað sem var skiljanlegt þegar hinir veruleikafirrtu valdhafar voru með slíkt alræðisvald að þeir gátu gert menn höfðinu styttri á staðnum, en afhjúpar í dag fyrst og síðast skort á staðfestu eða undirlægju hátt gagnvart valdinu.

Ein af forsendum lýðræðisins er jú að vitleysingar stjórni ekki umræðunni, og ef menn haga sér eins og kenjóttir krakkar, eða illa upp alinn rumpulýður, þá á að umgangast þá sem slíka. 

Það er ekkert sem neyðir aðra til að taka dansinn með Trump.

 

Fjölmiðlar þurfa líka að passa sig vel á að falla ekki í gryfju forheimskunnar.

Eins og blaðamaður Mbl gerir í þessarri litlu frétt. 

Hann talar um að forseti Mexikó hafi aflýst fundi með Trump vegna deilna um múrinn, eins og um einhverjar deilur sé að ræða.  Ef nágranni blaðamannsins hótaði að rukka hann með handafli vegna einhverra útgjalda hans sem blaðamaðurinn bæri enga ábyrgð á, þá myndi hann ekki flokka það sem deilur þó hann stæði á rétti sínum.  Hann á ekki í deilum við innbrotsþjóf þó hann hringi á lögregluna þegar hann stæði þjófinn að verki.

Það þarf allavega 2 til að deila, og forseti Mexikó stendur ekki í deilum við Trump þó hann verji sjálfstæði þjóðar sinnar.  Ekki frekar en Pólverjar stóðu í deilum við Þýskaland haustið 1939, þeir voru fórnarlömb yfirgangsseggja og reyndu að verjast þeim.

Þá hins vegar reyndu Þjóðverjar að telja heimsbyggðinni í trú um að þeir stæðu í deilum við Pólverja, og settu á svið ýmsa atburði því til staðfestingar. 

En þá lét Morgunblaðið ekki glepjast, það sagði rétt frá.

 

Í dag reynir á frjálsa fjölmiðla að samdaunast ekki orðræðu yfirgangsseminnar og fáráðunnar.

Það er í raun verra en beinn stuðningur við hana því þá getur fólk tekið afstöðu, séð í gegnum vitleysuna.

Hitt er eins og vírus sem smitar alla umræðu.  Og við þekkjum þann vírus, ofbeldismenn gátu til dæmis lengi haldið lögum og reglum frá heimili sínu.  Þá voru þetta bara svona deilur, eitthvað persónulegt, eitthvað sem öðrum kom eiginlega ekki við.  Og þetta var bara eitthvað svona einka sem ekki mátti fjalla um.

Og fólk var samdauna, það kom ekki fórnarlömbum heimilisofbeldis til bjargar. 

 

Í dag er staðan 1-0 fyrir Trump, og líklegra en hitt að hann bæti við marki en að það halli á hann í umræðu dagsins.

Þó veit upplýst fólk á hvaða vegferð þessi maður er.

Og við öll eigum mikið undir að sú vegferð sé stöðvuð í tíma.

 

Þess vegna er ekki hægt að láta hann spila með allt og alla.

Það er nóg að hann spili með sína, algjör óþarfi að hann spili líka með okkur hin.

 

Nú reynir á manninn.

Kveðja að austan.

 

 

Múrinn greiddur með vöruskatti