Draumurinn eini. Draumur okkar allra.

 

Pabbi, viltu sjá afabörn þín????

 

Þegar 5 ára drengurinn finnst pabbi sinn vera ósanngjarn fram úr hófi, og ekki skilja gjörðir og tilfinningar lítils drengs, þá spyr hann mig þessarar spurningar, "pabbi viltu ekki sjá afabörn þín" og hótar mér því að flytja af heiman og þar með ég muni ekki sjá þau börn sem framtíðin mun ala. Þau hafi ekkert að gera við að hitta svona vondan afa sem skammar börnin sín.

Í þessari stóru spurningu lítils barns felst kjarni þess sem gefur lífi okkar tilgang. Við viljum ala af okkur líf, og sjá það líf ala af sér líf. Og við viljum að það líf alist upp við þau skilyrði að þá fá að blómstra og dafna án stöðugs ótta við manngerðar hörmungar, hvort sem það eru stríð og ófriður, eða arðrán og kúgun, eða siðleysi og grimmd.

 

Í dag eru ýmsar blikur á lofti að þessi hótun sonar míns gangi eftir. Ekki vegna þess að ég óttast ekki að ná sátt við son minn, heldur vegna þess að ég óttast það átakaferli sem heimurinn er í og ég óttast uppgjör kúgaðra við skipulegt arðrán og siðlausa kúgun hins alþjóðlegs auðvalds, sem skipulega vinnur að því að gera hina ofurríku, ofurofurríka, og okkur hin miklu fátækari, jafnvel allslaus.

Fyrir um tveimur árum las ég grein þar sem einhver mætur maður benti á að lognmolla upphafsára þessarar aldar væri um margt keimlík og var í aðdraganda fyrra stríðs. Almenningur lifði í þokkalegri velmegun (miðað við aldirnar á undan) og framfarir blöstu við hvar sem litið var. En á skákborði stjórnmálanna ríkti spenna, og þar sem maðurinn þekkti bara eina leið til að leysa þá spennu, þá fór allt í bál og brand. Ég í sjálfu sér gaf ekki þessari samsvörun gaum, hafði um annað að hugsa. En síðan kom Hrunið, nýfrjálshyggjan hikstaði, og tók þjóðarauð margra landa með sér í fallinu.

 

Aðvörun, lærdómur??? Eða verður hún endurreist aftur, ennþá illskeyttari en fyrr????

 

En samt var þetta ekki mér efst í huga, heldur þær hörmungar sem yfir okkur gengu, og þær gerðu mig áhyggjufullan. En ég var það barnalegur að halda að þjóðin myndi læra af Hruninu jafnframt því hún einsetti sér að skipta byrðum Hrunsins á allar herðar, og þeir sem urðu fyrir áföllum (atvinnuleysi, skuldakreppa) fengju þá hjálp sem allir fá á hörmungatímum.Ég trúði því að enginn yrði skilinn eftir í þeim skít sem frjálshyggjan skóp þjóðinni.

Ég hafði svo innilega rangt fyrir mér. Ábyrgðarmenn Hrunsins, þeir voru fljótir að ná vopnum sínum, og með nýjum leikendum þá hófu þeir markvissa endurreisn hins gamla kerfis, aðeins verra og siðspilltara en áður hafði þekkst. Því aðeins gjörspillt fólk, sem aðhyllist algjörlega siðblint þjóðfélag, skilur ungt fólk eftir á vergangi vegna afleiðinga mannlegra hörmunga, hörmunga sem unga fólkið bar enga ábyrgð á.

 

Upp í huga mér kom stefið "bræður munu berjast og af bönum verðast", og það stef hefur ekki vikið þar út síðan.

 

Fyrst ég upplifði tíma goðsagnanna á Íslandi, hvað þá um þær goðsagnir sem alltí einu virtust spretta upp úr gráma forneskunnar og voru að öðlast sjálfstætt líf. Er tími Ragnarrakanna upp runninn???? Hvernig getur líf okkar alið af sér líf, ef við látum höfðingjanna endalaust leysa mál sín á okkar kostnað, og ef við leyfum þeim að grípa til vopna til að vernda stöðu sína og hagsmuni. Hvað þá ef kúgaður lýður rís upp og hrekur þetta lið af höndum sér.

Gömul saga og ný, en í fyrsta sinn í sögu mannkyns, hefur það getu til að há sitt lokastríð, og mannkyn sem kann ekki aðra lausn á átökum, en að drepa náungann, það hlýtur að há þetta lokastríð. Og um þau endalok fjalla hinu fornu goðsagnir. Goðsagnir, raunveruleiki, skilin eru orðin óljós. Og öll fljót falla að Heljarósi.

 

Ekki svo sem nýtt, nema vegna þess að ég spurður spurningar sem allt mitt sjálf, öll mín mennska vill svara játandi. Já, sonur minn, ég vill sjá afabörn mín.

Þess vegna settist ég hikandi við tölvuna, og fór að blogga. Að hluta til gegn siðleysi þess að neita ungu fólki um aðstoð, um siðleysi þess að gera það að listíðarskuldaþrælum, að hluta til gegn þeim ógnaröflum sem hafa ráðist á þjóð okkar og ætla að knésetja hana í þrælkun og örbirgð, en að hluta til vegna þess að ég taldi og tel, að það þarf að orða nýja hugsun, nýjar lausnir.

 

Það þarf að orða gildi mannúðar og mennsku, og orða þá heilbrigðu skynsemi sem mun koma okkur út úr þrengingum okkar án þess að við fórnum því þjóðfélagi sem tók áa okkar áratugi að byggja upp með þrotlausri vinnu og erfiði.Þjóðfélag velferðar og mennsku.

Það þarf að horfast í augun á þeirri miklu ógn sem upplausnaröfl Tregðunnar skapa mannkyninu á komandi árum.

Það þarf að skapa mótvægi gegn þeirri upplausn, skapa jákvæða ferla sem vinna gegn þeim öflum sem eru okkur svo skeinuhætt. Öflum sundurlyndis, siðblindrar græðgi og ómennsku.

 

Þess vegna hef ég mótað hugsanir mínar um Byltingu lífsins, og um þær hugsanir má víða lesa, bæði á mínu bloggi og annarra sem vilja það sama og ég. Að líf afkomenda þeirra sé tryggt. Bylting lífsins snýst um að við finnum aðrar lausnir á deilum, en átök, þróun tækni mannsins hefur útilokað þá deilulausn.

Við þurfum að viðurkenna rétt allra til mannsæmandi lífs, og við eigum að nota heilbrigða skynsemi og mannvit til að byggja upp samfélag þar sem allir njóta slíkra réttinda. Og fyrir þá sem sjá ekki heiminn án stríða og átaka, þá eigum við að skera upp herör gegn fátækt og örbirgð, gegn spillingu og glæpum, gegn umhverfisógn og loftlagsbreytingum. Þegar þau stríð eru búin, þá má alltaf finna önnur, án þess að þau feli í sér endalok mannkyns.

 

Um allan heim er fólk að orða svipaðar hugsanir. Páfinn kom inn á kjarna málsins þegar hann sagði í páskaávarpi sínu að við stefndum að feigðarósi, nema við sjálf gerðum eitthvað í málinu, að við horfðumst inn á við og tækjum okkur sjálf taki. Að viðurkenndum að forsenda framtíðar er hin siðaða manneskja, ekki hið taumlausa villidýr græðginnar sem gerir allt sem það kemst upp með.

Biskup Íslands lagði einnig margt þarft til málanna í páskaguðþjónustu sinni. Hann bar saman þjóðfélag villidýra og þjóðfélag mennskunnar, þjóðfélag hins siðaða manns.

 

Allt hefur þetta verið sagt áður. En eini munurinn er sá að ef við hlustum ekki núna, þá verða þessar ræður aldrei fluttar aftur, svona af gefnu tilefni þess að það verður hvorki nokkur til að flytja þær, eða nokkur til að hlusta á.

Það vill svo til að það varð okkar hlutskipti að hlusta, það var okkar að gera það upp við okkur hvort við vildum sjá barna eða barnabörn okkar. Við báðum ekki um það hlutskipti en tíminn lét það verða okkar.

Það er ekkert val, það er engin leið B út úr vandanum. Augljóst mál, því annars sæti ekki feiminn, fælinn maður eins og ég, með öll sín vandamál, fyrir framan tölvuna, og eyddi tíma mínum í að gera mig að fífli með því að tala um mannúð og mennsku, að tala um að núna verðum við sjálf að gera eitthvað í málinu.

Hrunið mikla 2008 sýndi fram á í eitt skipti fyrir öll, að höfðingjunum er ekki treystandi fyrir framtíð mannkyns.

 

En hvað get ég gert hugsar lesandi þessa pistils, hvað get ég gert?? Jafnvel þó ég samþykki forsendur hans, og vilji það sama og pistlahöfundur, þá náum við varla tylftinni, allavega ekki stórtylft, og fleiri þarf til að brjóta Tregðuna á bak aftur.

En í þessari afstöðu liggur einmitt von Tregðunnar, Tregðu upplausnar og óreiðu, um hinn endalega sigur.

Að fólk fatti ekki að þessi Bylting byltinganna er eins og að drekka vatn. Auðveld í framkvæmd og sigurinn er vís, eins og í öðrum þeim stríðum þar sem réttlæti og mennska er með í för.

 

Vegna þess að þessi Bylting, að þessi sigur, þarf aðeins eina forsendu, og hún er eins auðveld og nokkur forsenda getur verið. Það eina sem þarf er að hver og einn horfi í sinn eigin barm, og spyrji sig spurningar um hvað það er sem skiptir hann máli í lífinu.

Og ég hygg að svarið sé í anda þess sem fyrirsögn þessa pistils tjáir. Það eins sem skiptir hvern og einn máli, er líf og velferð afkomenda sinna. Það er ekki jeppi, eða fallegt hús, þægilegt líf eða öryggi þess að vera með hausinn í kafi í sandi á meðan villidýr ómennskunnar æða um organdi um grundir, allt þetta er í raun hégómi miðað við hinn raunverulega tilgang okkar.

Það erum aðeins við sem getum svarað þessari spurningu. Bæði þess að spyrja hennar og svara henni, það er mál hvers og eins.

Þegar hver og einn hefur spurt hennar og svarað, þá leitar hann þá upp sem eins er háttað.

 

Þannig myndast afl sem Tregðan ræður ekki við.

Afl hins siðaða manns sem gefur skít í hið viðtekna að svona er þetta og hefur alltaf verið, og við því sé ekkert að gera.

Afl hins siðaða mann sem tekur illsku og spillingu í bóndabeygju, og segir henni að hafa sig hægan. Vegna þess að núna þarf að sinna mikilvægari málum og það mun verða gert.

Vegna þess að það þarf að gera það sem þarf að gera.

 

Eina forsendan er að hver og einn taki afstöðu með framtíðinni.

Það er ekki undir neinum öðrum komið, það er ekki til minni heil tala en einn, og fjöldinn er myndaður úr mörgum einum.

Við eru ekki tvö eða milljón, við erum við.

Upphaf og endir Byltingarinnar er því undir okkur sjálfum komið. Engum öðrum.

 

En af hverju ég, af hverju þar ég að svara þessari spurningu, núna, spyr íslenskur lesandi þessa pistils. Við erum svo agnarsmá í heimsins hafi, hvernig getum við orðið það korn sem kemur skriðu byltingar mannsandans af stað???

 

Svarið er líka mjög einfalt, vegna þess að harmur okkar er brot af heimsins harmi. Og vinnumenn Tregðunnar, siðblint auðvald er að rústa framtíð barna okkar.

Vörn okkar, byggð á mennsku og mannúð hins siðaða manns, byggð á viti og þekkingu hins skynsama manns mun tryggja okkur sigur.

Sá sigur mun gefa öðrum manneskjum, sem líka glíma við þursa Tregðunnar, þá von og þá hvöt sem þarf til að líta í sinn eigin barm, og segja Nei við þeirri lygi, að við hinn venjulegi maður séum aðeins leiksoppar höfðingja og auðmanna, og Já við þeirri staðreynd að við erum upphaf og endir alls.

Að vilji okkar til lífs og framtíðar sé það afl sem siðmenningin hefur til að viðhalda sér. Að það séu við sem munum sigra Tregðuna, og skapa börnum okkar framtíð.

 

Framtíð í mannsæmandi samfélagi þar sem fólk lifir við frið og öryggi. Vissulega getur okkar kynslóð ekki tryggt það um aldur og ævi mannsins. Hún getur tryggt að á einhverjum tímapunkti framtíðarinnar, þá þurfi önnur kynslóð að spyrja sig sömu spurningar.

Hvernig hún svarar, veit enginn, en okkar lausn er þá allavega þekkt. Lausnin snýst um hina miklu gjöf sem okkur var gefin og Steinn orðaði svo vel:

 

Það stendur af sér allra veðra gný

í annarlegri þrjósku, veilt og hálft,

með ólán sitt og afglöp forn og ný,

hinn einskisverði maður;

Lífið sjálft.

 

Þegar við áttum okkur á þessari grunnstaðreynd, þá er eftirleikurinn leikur einn.

 

Það eina sem þarf er vilji okkar sjálfra til að breyta hlutunum, að við áttum okkur á að við séum ekki fórnarlömb illskuafla, við eru gerendur framtíðarinnar.

Já, ég vil sjá barnabörn mín.

Kveðja að austan.

 

P.s.  Beinagrind þessa pistils er orðin 7 ára gömul, og eins og lesa má þá er hann skrifaður í eftirhreytum Hrunsins, líklegast snemma vors 2010.  En ég tel að hugsun hans eigi ennþá betur við í dag, en þá, og læt hann því standa óbreyttan, í stað þess að uppfæra hann í takt við tímann.  Það er í raun fátt sem skiptir okkur máli, og það er ekki hið ytra, eða sífellda löngun okkar til að þrasa og þrátta fram í rauðan dauðann. 

Nema að við erum ekki ein, við höfum öll getið af okkur líf, og það er í raun það eina sem skiptir máli.

Síðan er eftirleikurinn aðeins handavinna.

Þess vegna er þessi pistill ágætur punktur yfir i-ið.

Og aftur er það kveðjan;

Að austan.

 


Lærdómur sögunnar.

 

Er lúxus sem öllum kynslóðum er ekki gefið.

Í dag til dæmis vitum við hvað gerðist fyrir 80 árum síðan, við þekkjum einkennin, og við vitum niðurstöðu sögunnar,.

En sá lærdómur er háður því að hann sé þekktur, að vitneskjan um hann sé það almenn að í það minnsta endurtaki hörmungarnar sig ekki í bráð.

Og i raun var það sú arfleið sem olli því að kalda stríðið var alltaf bar kalt, en ekki sú dauðans alvara sem stríð með gjöreyðingarvopnum er. 

Það tók nefnilega tvær kynslóðir að gleyma þessum lærdómi sögunnar.

Að láta dægurmálin taka yfir alvöru lífsins.

 

Á meðan fólk man þá var útilokað að trítilóður maður hefði verið kosinn forseti Bandaríkjanna, og í kringum hann hefðu verið lykilmenn sem hefðu haft þriðja heimsstríð í flimtingum líkt og núna er gert varðandi fyrirhugaða styrjöld við Kína.

Þó Bandaríkjamenn hefðu ekki upplifað brenndar borgir, þá sögðu hermennirnir sem snéru aftur sögur af brenndum borgum Þýskalands og hörmungum hinna eftirlifandi.  Allur dauðinn, allar hörmungarnar vegna þeirrar áráttu miðaldra karlmanna að vilja marséra gæsagang með trítilóðum leiðtogum fram af brún heljargljúfursins.

Síðan vissu allir hvað gerðist í Nagasaki og Hiroshima.

Stríð var ekki valkostur, trítilóður forseti með alræðistilhneigingar var ekki valkostur.

Síðan dóu þeir sem vissu þetta, og friður ógnarjafnvægisins hafði alið af sér kynslóð kalkúna sem höfðu misst skynbragð á það sem gerir lífveru að lífveru, það er viljinn til að lifa, viljinn til að geta af sér líf, en ekki hvötin að éta og lifa fyrir líðandi stund.

Og eins og fyrirmyndin þá eru þeir veisluföng hinnar siðblindu sígræðgi sem telur að núna sé meiri bissness í ófriði en friði, og hefur því fjármagnað massíft gjöreyðingarferli siðmenningarinnar.

 

En það er ekki bara hinn forheimski miðaldra hvíti karlmaður sem upplifir sína sögulega endurtekningu, hinn vinstrisinnaði afneitari sem á í endalausu stríði við borgarastéttina, og getur ekki lyft höfði sínu uppúr þeim skotgröfum þegar sú sama borgarastétt elur af sér illfylgi sem eiga sér enga skírskotun í hið "venjulega" atferli ráðandi stétta í gegnum aldirnar.

Lengi framan af valdatíma þess sem ekki má nefna þá sönglaði þetta lið stefið um að hann væri aðeins framlenging af þýskri hernaðarhyggju, vissulega ýktari, en samt hluti af kúgun borgarastéttarinnar og þess stríðs sem hún háði við hinar vinnandi stéttir.  Ekkert nýtt þar á ferðinni og aðeins sigur sósíalismans (þar var ágreiningurinn, hvernig hann átti að útfærasta og hvort Sovétið væri draumríkið) yfir borgarastéttinni myndi skapa frið.

Þessi hópur, afneitarinn er líklegast skýring þess að sá sem má ekki nefna, náði eins langt og hann náði, því það náðist aldrei samstaða um stoppa illsku hans í fæðingu, borgarstéttin var klofin, hluti hennar sannarlega hafði mikla samúð með nasismanum vegna hörku hans og ákveðni gegn kommúnistahættunni svokölluðu, og því þurfti samstöðu vinstri fólks til að mynda nægilega sterka andstöðu gegn uppgangi nasismans.  Sú samstaða náðist ekki fyrr en Þjóðverjar réðust inní Sovétríkin.

Svo spyrja má hvor hópurinn eigi stærri hlut, hinir meðvirku sem studdu illskuna, eða þeir sem snérust ekki gegn henni í tíma.

Spurning sem afneitarar dagsins í dag gagnvart Trump þurfa virkilega að spyrja sig.  Það er ekki nóg að kalla manninn fasista en svo í öðru orðinu halda því fram að stefna hans sé aðeins framlenging á heimsvaldastefnu Bandaríkjanna.  Hún sé óvinurinn sem þarf að slást við.  Aflið sem kom Trump til valda er vissulega fjárhagslegt öflugt, en hefur ekki sterka skírskotun út í vestræn samfélög, það eru ekki margir í raun sem færu í kjörklefann og kysu flokk sem boðaði tortímingu siðmenningarinnar til að auka skammtímagróða hinna Örfáu.

Þess vegna vefur það ásýnd sína í blekkingarhulu lýðskrumsins, og elur á sundrungu í andstöðunni, elur hana á samsæriskenningum og allskonar rugli sem aðeins órar sjá samhengi í.  Síðan eru strútarnir, afneitarnir, upphafnir á veraldarvefnum, lærðar greinar þeirra um að Trump, þó ýktur sé, sé aðeins hluti af bandarískri hernaðarhyggju, eru ópíum andstöðunnar, slæva dómgreind hennar, og ýta undir andvaraleysi.

Þetta er jú fólk sem kann sitt fag.

 

Loks er það almenningur sem upplifir sitt Flashback, myndir af áhyggjulausu fólki á baðströndum Evrópu, sumarið 1939, þar sem  mæður léku við börnin sín og feður sötruðu bjór og þrösuðu um fótbolta síns tíma, eru sláandi miðað við hörmungar sem voru í vændum. Mikið af þessu fólki lifði ekki hörmungarnar af, eftirlifendur voru markaðir á sál og líkama um allan aldur.

Það hefði mikið viljað að hafa ekki hlustað á þær raddir sem sögðu að allt hefur sinn gang, og höfðingjanna deilur séu eitthvað sem það gat ekkert haft nein áhrif á. 

Þetta er lærdómur fjöldans, og í dag er öruggt að handan við hornið eru hörmungar af áður óþekktri stærðargráðu.

Og allir eru ligeglad, eða því sem næst.  Áhyggjurnar eru allavega ekki það miklar að fólk skipuleggi sig á sínum eigin forsendum heldur leitar það með áhyggjur sínar í farvegi sem eru undir fullum kontról valdsins sem ógnar tilveru þess.

Þegar Grænlandsjökull er að fljóta út í sjó, þá heldur fólk að það sér að berjast gegn hlýnun jarðar með því að flokka sorp.

 

Allavega þarf ekki kristalkúlu til að spá fyrir atburði morgundagsins, þeir eru þegar skráðir á spjöld sögunnar, og forspáin um atburði dagsins í dag er aldagömul, skráð á fornar bókrullur horfinna tíma.

Og þeir sem benda á illskuna sem eigi sér fá fordæmi, og gegn henni þarf mannkynið að sameinast gegn, þeir vita líka eins og er, að bara við það eitt að orða það, eru þeir búnir að mála sig út í horn í umræðunni.  Meira að segja mesti málsnillingur sinnar tíðar á enskri tungu, náði ekki að sleppa út úr því horni, þó var hann fyrrum innanríkisráðherra og þar á undan flotamálaráðherra, maður sem hafði haft völd og áhrif, og maður sem sannarlega kunni að beita penna sínum.  Og eftir dauða sinn þarf hann að upplifa það háð, að fylgismenn illskunnar, hvort sem þeir eru beinir gerendur eða meðvirkir kalkúnar, vitna óspart í skrif hans.  Og talið þeim til tekna.

Það er bara svo, það rífst enginn við endurtekningu sögunnar, jafnvel harðasti steinn er sem meyrt pappírsblað miðað við hörku hennar.

 

Þessir pistlar mínir um félaga Trump eru allir tengdir hinu sögulega samhengi, ásamt því að það er ekki hægt að horfa framhjá kólgubökkunum sem hrannast upp við sjóndeildarhringinn.  Það fórust margir í sjóróðrum sem lutu stjórn formanna sem virtu ekki slíka skýjabakka viðlits.

Það eina sem kemur á óvart er að yfir höfuð nokkur maður skuli lesa þá, svona nálgun er einfaldlega ekki efst í huga fólks í dag.  En Moggabloggið er sérviskuheimur og menn virðast dálítið fylgjast með hvorum öðrum þó ekki sé nema vegna gamals vana.

Núna verður hlé á vegna fjarverunnar einu, fríið sem manni er búinn að dreyma um í mörg ár, er orðið að veruleika.  Ferð á sólarstrendur með fjölskyldunni áður en strákarnir eru orðnir of stórir til að nenna að leika við pabba sinn.  Slapp fyrir horn vegna dugnaðar betri helmingsins.

Á meðan ætla ég að láta gamlan pistil um Drauminn eina standa sem lokafærslu þessarar umræðu.  Efni hans skýrir sig sjálft, og því miður forspá hans líka.

Dægurmálin eru því miður mikilvægari í huga fólks en viljinn til að vernda lífið sem það ól.

Þess vegna fer sem fer.

 

En maður þarf ekki að þegja fyrir því.

Það þarf þess enginn.

 

Því annað orð yfir þögn;

Er samþykki.

 

Og ég samþykki ekki.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 


mbl.is Frá ferðabanni til lögbanns
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Er maðurinn trítilóður??

 

Vitfirringur eða vitleysingur??

 

Eiginlega eru valkostirnir ekki fleiri þegar þessar Tvitterfærslur hins nýkjörna forseta Bandaríkjanna eru skoðaðar.

Hann ræðst á stjórnskipan síns eigin lands, því hún veitir honum ekki alræðisvald geðþóttans.

Með fúkyrðum, staðleysum, ekki rökum.

 

Þeir sem hafa séð kvikmyndina um síðustu daga þess sem má ekki nefna, þar sem hann ráfaði líkt og vitfirrtur um neðanjarðarbyrgi sitt og sítalaði um svik þjóðarinnar við hann, hinn mikla leiðtoga, geta alveg ímyndað sér hvernig tíst hans hefðu hljóðað, hefði Tvitter þá verið komið til.

Jafnvel hans nánustu stuðningsmenn sáu að eitthvað mikið var að.

 

Hvað skyldu þeir sem ennþá bendla æru sína við stuðning við Trump, hugsa þegar þeir lesa færslur eins og þessa; "„Þar sem bann­inu var aflétt af dóm­ara gæti margt mjög slæmt og hættu­legt fólk streymt inn í landið okk­ar. Hræðileg ákvörðun.“".

Ef einhver fótur væri fyrir að meint hryðjuverkafólk frá þessum löndum hefði streymt til Bandaríkjanna og framið þar hryðjuverk, þá væri hægt að skilja þess orð, en ef svo væri þá hefði stjórnkerfið, það er þingið og forseti sett lög sem heimiluðu hömlur á aðgengi með tilvísun í rök, ekki fordóma.

En Trump getur ekki nefnt eitt dæmi þar um, hvorki um hina meinta hryðjuverkamenn eða hryðjuverk sem þeir hafa framið á bandarískri grund.

Fullyrðing hans er upphrópun, rökleysa og þegar í kjölfarið fylgja beinar árásir á hornstein stjórnaskipunar landsins, að honum skuli ekki leyfast að stjórna landinu eins og hann væri alráður einræðisherra líkt og Stalín var  á sínum tíma, að þá má stórlega efast um veruleikaskyn mannsins.

Hann hljómar eins og vitfirringur, ekki eins og venjulegur vitleysingur.

 

En jafnvel vitfirringar geta ratast satt orð á munn, og má skilja þessi orð Trumps sem ákveðinn vilja til góðra verka?

Ætlar hann að segja af sér embættinu og flytja úr landi?

"We must keep "evil" out of our country!"

Það er spurning, en hann er vissulega í aðstöðu til að standa við þetta markmið sitt.

Og mjög ólíklegt að dómskerfið hindri hann í því.

Menn setja sig sjaldnast upp á móti landhreinsun.

 

En aumingja þeir sem reyna að verja manninn, jafnvel þó hann hafi fóðrað vel þeirra ótta og fordóma.

Jafnvel skynsemisskortur hlýtur að eiga sér sín takmörk.

 

Eða það skyldi maður halda.

Kveðja að austan.


mbl.is Trump trítilóður á Twitter
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Í öfugsnúnum heimi snýr allt á hvolf.

 

Þetta vita allir feður sem horfðu á Dodda litla og Eyrnastór fyrir nokkrum árum síðan.  Þar var Doddi góði Doddi vondi, og enginn vissi af því, fyrr en þá gráglettni örlaganna að þeir víxluðu saman sínum heimum.  Þá var reyndar mesta undrun Dodda góða að endurnar syntu á hvolfi. 

Hann upplifði nefnilega ekki lýðskrum Trumps.

Mannsins sem sagðist berjast gegn Íslamistum, og þeirri ógn sem af þeim stafar.

 

Því ef Doddi væri á meðal vor í hinum öfuga heimi lýðskrumsins, þá væri flugið á hvolfi hjá öndunum aðeins gára miðað við þann stuðning sem Trump á fyrsta degi sýnir Íslamistum, þeim sem hann segist berjast gegn, hann sendir herskip þeim til stuðnings.

Til að aðstoða ríkisstjórnina sem fjármagnar þá sem ráðast á vestræna borgara, hvort sem þeir eru bandarískir, eða vestur evrópskir.

Þeir sem réðust á Tvíburaturnana voru Saudar, fjármagnið sem gerði þeim það kleyft var Saudískt.

Og Saudar fjármagna þær moskvur sem öfgarnir hafa skjól í.

 

Á vissum tímapunkti þá efaðist enginn um það að sovéskt fjármagn var undirrót fjandsamlegra aðgerða sem beindust gegn Vesturlöndum. 

Hvort sem það voru bein hryðjuverk, eða kostuð mótmæli gegn varnarviðbúnaði vestrænna ríkja, að ekki sé minnst á allar hinar svo kölluðu frelsishreyfingar þriðja heimsins, að þá hvarf öll þessi athafnasemi við hrun Sovétríkjanna.

Ólgan og undirróðurinn hurfu á einni nóttu.

 

Í dag upplifum við veikburða tilburði vestrænna ríkisstjórna til að hamla starfsemi öfgamanna sem allir sem einn eiga sér athvarf í trúarmiðstöðvum eða moskum sem Saudar fjármagna.

Síðan vitum við um tengsl Saudana við árásina á Tvíburaturnana, sem og við vitum um að Ríki Íslams, og öll þau voðaverk sem tengjast þeim samtökum, væri ekki ríki í Írak og Sýrlandi, ef ekki hefði komið til  vopn og fjármagn til þess að þessir miðaldamenn gætu lagt undir sig landsvæði á stærð við meðal vestrænt ríki.

Þekkt staðreynd, eina spurningin var af hverju bandarísk stjórnvöld snérust ekki til varnar, til dæmis með því að stoppa fjármagn og vopnasendingar.  Samt má Obama stjórnin eiga að hún studdi ekki Saudana í frekari útþenslu miðaldarofstækis þeirra.

En að gera ekki neitt er kannski sama og stuðningur.

 

En í dag snýr heimurinn á hvolf.

Baráttan við hryðjuverkasamtök byggist á því að níðast á saklausu fólki, og styðja þá sem fjármagna öfganna.

Aldrei hefði maður ímyndað sér, eftir allar myndirnar frá miðaldastjórn Írans, að stjórnvöld þar hefðu rétt fyrir sér í baráttunni við hina íslamísku öfga, en það er samt hin sorglega staðreynd í dag. Svo ég vitni í upplifun Dodda litla í öfugsnúna landi, þá má lesa þetta í frétt Mbl.is í dag;

að ír­önsk stjórn­völd hafi lýst því yfir í kjöl­farið að þau muni svara í sömu mynt og beita sér laga­lega gegn hags­mun­um banda­rískra borg­ara og fyr­ir­tækja sem að þeirra sögn hafa stutt hryðju­verka­hreyf­ing­ar í Miðaust­ur­lönd­um.

Þetta eru ekki orð, þetta eru staðreyndir.

Frá því á níunda áratug síðustu aldar hafa engin hryðjuverk tengst stjórnvöldum í Teheran en hryðjuverk Íslamista sem sækja bæði fjármagn og hugmyndafræði til Ryad, hafa orðið æ algengari.

 

Og fólk, sem trúði því að Trump myndi byggja múr á landamærunum við Mexíkó, og senda þarlendum stjórnvöldum reikninginn, það trúði líka Trump þegar hann sagðist ætla að taka slaginn við Íslamista.

Og í fordómum sínum og fávisku þá fann það rök með þeirri ákvörðun hans að ráðast á friðsamt fólk sem aldrei hefur nálægt Íslamistum komið.  Þó var það ógnin af framferði þeirra og allur sá viðbjóður sem Ríki Íslams í Sýrlandi og Írak stóð fyrir, sem útskýrði stuðning þeirra við hina meintu baráttu Trump við hryðjuverk þessa sama öfgahóps.

Engin röktengsl, algjör öfugmæli.

En í öfugsnúnum heimi er kannski hægt að réttlæta með þeim rökum, að hugsanlega, fræðilega gæti leynst í milljónunum einn og einn Íslamisti sem Saudar fjármögnuðu til frekari hryðjuverka.

 

En heimur á hvolf snérist við í dag.

Eftir stendur beinn stuðningur við miðaldarríkið sem ábyrgðina ber á hugmyndaheimi Íslamista, og fjármögnun hryðjuverka þeirra.

Eitthvað sem allir andstæðingar þeirra á Íslandi og annars staðar í Vestur Evrópu vissu.

Þeir þekktu rótina, og börðust gegn henni.

Andlit þessarar baráttu á Íslandi var andófið gegn fyrirhugaðri mosku í Reykjavík, því fjármagnið kom frá Saudum.

 

Svo var maðurinn sem fóðraði fordóma þess og ótta, kosinn forseti Bandaríkjanna.

Og þá er öll viska og staðreyndir gærdagsins gleymdar.

Og þeir sem forhertastir eru í forheimskunni, þeir tengja uppgang Íslamista við demókrata og önnur frjálslynd öfl hins vestræna heims.

Gleymd er tengingin við Sauda, gleymt er allt það sem menn þóttust vita fyrir.

 

Og það má spyrja, er til aumkunarverðara fólk í þessum heimi í dag.

Fólkið sem lætur öfugmælin fífla sig.

Sem gleymdi sannfæringu sinni og vissu vegna þess að lýðskrumari fóðraði fordóma þess og ótta.

 

Og í raun er svarið að það þarf mikla þekkingu til að benda á aumkunarverðara dæmi í dag.

Hugsanlega kannski stuðning góða fólksins við fjárkúgun breta kennda við ICEsave.

En sagan sem allt veit, hún glottir aðeins við tönn.

Hún sér sína endurtekningu, eins og aldrei hafi annað komið til greina.

 

Hún þekkir atburði fjórða áratugar síðustu aldar og hvernig spilað var með fordóma fólks þá.

Hvernig Homo Sapiens breyttist í Homo Stupido.

Og hún veit síðan hvað gerðist þá.

Hún veit að orsökin kom á undan afleiðingunni.

Hjá henni er ekkert nýtt undir sólinni.

 

Hjá henni er Doddi litli í Öfugalandi aðeins saga barnabókmennta, samin út frá líkindi við raunveruleikann.

Hún þekkir öll öfugmælin, þau er öll skráð í bækur hennar.

Og hún lýgur ekki, lýðskrum dagsins fær þar engu breytt.

Sagan er sönn, því hún er eitthvað sem hefur gerst, sem hefur verið skráð.

Og það sem gerðist, gerðist þó það hafi ekki verið skráð.

 

Það veit enginn hvenær vitglóran yfirgaf hinn miðaldra hvíta karlmann, hvorki þá eða í dag.

Aðeins eitt af leyndarmálum sögunnar sem hugsanlega tíminn einn getur leyst.

Hins vegar þarf aðeins að fletta sögubók til að vita um endalok lýðskrums sem hefur ofbeldi og átök í forgrunni hugmyndafræði sinnar.

Stríð og það mega hinir nýju valdhafar í Washington eiga, að þeir fara ekki í grafgötu með þann lærdóm sögunnar.  Enda vel gefnir menn sem spila með fólk, en ekki öfugt.

 

Spurningin hér á Íslandi er aðeins ein.

Viljum við þetta stríð??

Viljum við dauðann, auðnina og eyðilegginguna sem því fylgir??

 

Þar er spurningin, þar er efinn.

En í þögninni er enginn efi.

 

Hennar nafn er samþykki

Kveðja að austan.


mbl.is Bandarískt herskip sent til Jemen
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Fallegt fólk, á sál og sinni.

 

Safnaði fjármunum til aðstoða nágranna okkar við að takast á við náttúruharmfarir.

 

Í heimi þar sem miðaldra karlmenn hafa kosið yfir heimsbyggðina árásargjarna ofbeldisstefnu, hvort sem það er í USA eða í öfgahreyfingum kennda við Islam, þá er svona fólk, í allri sinni fegurð, líkt og ljósgeisli sem lýsir upp hinn ömurlega raunveruleika 21. aldar.

Öldin, sem átti að gefa mannkyninu frið og gæfu, var yfirtekin af miðaldra karlmönnum sem telja stríð og ofbeldi, kúgun og ofbeldi, ofstæki og ofbeldi, vera lausnin sem tryggir að þeir verði síðasta kynslóð jarðar sem átti valkost um betri heim.

Heim sem gat þróast, heim sem gat tekist á við vandamál, heim sem gat skapað frið og velsæld í þessum heimi sem við deilum öll.

 

En það fór eitthvað úrskeiðis, líkt og gerðist á fjórða áratug síðustu aldar.

Þá sögðu þeir sem dauðann upplifðu í skotgröfum fyrra stríðs, ekki meir, ekki meir.

En drengirnir sem léku sér að tindátum, og upplifðu aldrei hel stríðsins, þeir hópuðust kringum lýðskrumarann sem bauð þeim hatur og heift, fordæmingu og ofbeldi.

Bara misheppnir að fá að kjósa þann náunga, en í öðrum lýðræðisríkjum þá vantaði þeim þetta afl til að fá útrás fyrir testósterónhormóna sína.

 

Svo fór það sem fór, með dauða og ofbeldi og ótal nauðgunum saklausra kvenna.

Og kynslóðin á eftir sagði aldrei meir, aldrei meir.

Og friður ríki í 80 ár.

 

Næsta kynslóð á eftir, lét miðaldra karlmenn með yfirfullan pung af testósterón hormónum, yfirtaka stjórnmálin.

Yfirtaka hið vestræna lýðræði.

Og sagan hefur byrjað sitt endurtekningarferli.

 

Þá eru sagðar sögur að góðu fólki.

Ein sú saga var sögð í dag.

 

Fögur saga sem var knúin áfram af fallegu fólki.

Sem vill vel, vill láta gott af sér leiða.

Vill fagran heim.

Vill það góða sem býr í okkur öllum.

 

Svona sögur eru helstu óvinur þeirra miðaldra karlmann sem helið kjósa fyrir börnin sín.

Þeir virkja óttan og fordómana, þeir vilja átök og stríð.

Svo kemur bara gott fólk sem segir, okkur þykir vænt um náungann.

Við viljum vel.

 

Það er stríð í gangi.

Milli mennskunnar og illskunnar.

 

Fallegar sögur eru helsta vopn mennskunnar í dag.

Þær segja að við erum gott fólk.

Að heimurinn er góður.

 

Þó hinn fordæmandi lýðskrumari, þó hinn ofstækisfulli miðaldamaður séu meir áberandi, þá eru þeir líkt og sprengistjarnan, aðeins leiftur á himinhvolfinu sem fjarar út.

Fallega fólkið er hins vegar eins og sólin.

Það skín, og það skín.

Löngu efir að sprengistjarnan hefur runnið sitt skeið á enda.

 

Og líkt og sólin þá nærir það lífið.

Meira er ekki hægt að gera.

 

Og er í raun það eina sem þarf að gera.

Kveðja að austan.

 


mbl.is Afhentu Færeyingum söfnunarfé
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Heimurinn á í stríði.

 

Ekki við múslima, ekki einu sinni við Islamista þó þeir séu vissulega pein í rassi víða, heldur við glórulausa siðblinda hægri öfgamenn.

Sem meðal annars markvisst dreifa lygum til að næra ótta og fordóma íhaldsfólks um allan heim.

 

Það er ekki tilviljun að Fox dreifði þessari frétt þar sem ódæðið var bendlað við meintan múslima, og það var aðeins óttinn við málssókn sem fékk fréttastöðina til að draga lygarnar til baka. 

Fox gefur sig jú út fyrir að vera ekki lygaveita, það er önnur deild hjá hinu skítuga fjármagni sem gerir þær út.

 

Í nokkrum pistlum mínum hef ég rakið augljós líkindi við skelfilega atburði fjórða áratugarins, þó með þeim formerkjum að þetta eru ólíkir tímar og ólíkar aðstæður, enda heimsmyndin allt öðruvísi fyrir 80 árum síðan.

En þá sá fólk fyrst glitta í skrímslið sem getur virkjað lýðskrumið til að leggja undir sig lýðræðisríki án þess að beita til þess vopnavaldi eins og hafði þurft fram að því og til dæmis Franco neyddist til að gera á Spáni þegar hann drap lýðræðið þar.

Mörgum finnst það ósanngjarn samanburður, samþykkja að sá í den hafi verið skrímsli, en finnst stór orð í munn tekið um Donald Trump.  Þá verða menn að svara þeirri spurningu hvort er kristilegra að reyna útrýma heilum þjóðum og þjóðflokkum eða gera beina atlögu að sjálfri siðmenningunni. Þá er ég ekki að tala um hættuna af stigmögnun átaka sem óhjákvæmilega mun fylgja valdatíð Trump, og persónulega finnst mér mjög ólíklegt að hann breyti USA í alræðisríki þó tendansar í þá átt séu þegar komnir fram, heldur er ég að ræða hið grafalvarlega mál, málið sem gerir Trump sannarlega að skrímsli, því ógeðslegasta sem sagan kann frá að greina fram að þessu.

Og það er bein atlaga hans að loftlagsvísindunum sem af miklum vanmætti reyna að kortleggja ógnina af hlýnun jarðar og vara okkur jarðarbúa við áður en tímaglasið rennur endanlega út.

Mörgum finnst þessi ástæða léttvæg, en það fólk mun sitja upp með harðan dóm afkomenda sinna sem munu í besta falli, eftir djúpt innra fyrirgefningarferli, spyrja foreldra sína, afa og ömmur, ""hvurslags erkifífl voruð þið að trúa öllum lygum sem að ykkur var rétt.  Og þið getið ekki afsakað ykkur með að hafa ekki vitað betur"".

 

Líkindin sem ég hef rakið eru í stuttu máli þau einkenni lýðskrumsins sem höfða til ótta og fordóma, og síðan loforðið að gera landið sterkt eftir ákveðið niðurlægingartímabil að sögn lýðskrumarans, og svo er það krossferðin gegn óvininum, bögga nágrannana og eitthvað fleira.

Eins hef ég, þó meira til gamans bent á líkindi með atburðarás fyrstu valdadaga þess sem ekki má nefna og Donalds Trumps, það getur meira bara svona verið tilviljun.

Loks hef ég bent á líkindin í málflutningi þeirra sem láta glepjast, þeirra sem láta lýðskrumarann næra ótta sinn og fordóma.

 

En það er löngu orðið tímabært að benda á líkingu áróðursins, hvernig röngu upplýsingum er dreift, og rangri heimsmynd haldið að fólki.  Reyndar aðeins að tæpa, þetta er efni í ítarlegri umfjöllun en aðfararorðin urðu lengri en ætlað var.

Í heimi borgarastéttarinnar sem réði öllu í vestrænum heimi á fyrri hluta 20. aldar, þar sem borgarinn lagði mikið uppúr dyggðum, og mat æru sína og heiður ofar öðru, var það eins og grænir Marsbúar að spranga niður Laugarveginn, bullið sem áróðursvél nasismans framleiddi og matreiddi ofaní fylgismenn sína.  Þá lugu menn ekki svona blákalt trekk í trekk eins og virtir innan gæsalappa fjölmiðlar hægri öfgamanna gera í dag hvort sem það er í sambandi við loftslagsvísindin, stjórnmál innanlands (USA) eða alþjóðleg stjórnmál.  Ég ætla ekki að rekja lygar nasismans, um þær hafa verið skrifaðar heilu bækurnar, og þá tækni sem að baki bjó, en munurinn er sá að þá kom þetta eins og skrattinn úr leggnum en í dag erum við svo samdauna svona umræðu að við erum því sem næst hætt að taka eftir henni.

En eitt vil ég þó minnast á og það var hvernig heimsmyndinni  var snúið á hvolf svona eins og seinna meir þegar Þjóðverjar voru orðnir saklaus fórnarlömb árásarbandalags stríðsglæpamanna og kommúnista, og í millitíðinni þegar allt sem miður fór var rakið til einhvers samsæris alþjóðasíonismans það er gyðinga.  Sem síðan var látið réttlæta ofsóknirnar á hendur þeim.  Og þegar menn eins og Churchill vöruðu við hættunni af hinni undirliggjandi illsku sem að baki bjó, þá voru þeir um leið orðnir að bæði stríðsæsingarmönnum, og stríðsglæpamönnum.

Við þekkjum þetta í dag, kinnroðalaust er því haldið fram að afleiðingar frjálshyggjunnar, óheft auðsókn auðmanna og og útvistun þeirra á störfum til þrælabúða þriðja heimsins með öllum þeim neikvæðum afleiðingum sem það hefur haft á líf og kjör vinnandi fólks, sé demókrötum að kenna, þeir hafi alið upp og fóstrað frjálshyggjuskrímslið.  Og er þetta ekki krötum og vinstri mönnum að kenna í Evrópu?

Síðan heita gerendur hins svarta fjármagns Hillary (xxxxx) Clinton og Hassan Obama.  Rót rógsins er að Obama var forseti demókrata en ekki Rebúblikana, og Hillary líklegasti keppinauturinn sem og varð.  Útfrá því var spunnið en þau geta huggað sig við að mjög svipaður spuni var spunninn gegn þeim Churchill og Roosevelt.  Því þar lærðu hægri öfgamenn spunann.

 

Þegar smiðjan er þekkt, þá þarf enginn að vera hissa á afurðinni.

Spurningin er bara hvort menn hafi kjark til að horfast í augun við hana.

Illskuna sem drífur þetta lið áfram. 

Púkar þurfa ekki að vera með horn og hala til að þekkjast.

Þeir þekkjast á verkum sinum, á hugmyndaheim sínum.

 

Það er gróði í stríði, þess vegna fjármagnaði hið skítuga fjármagn Hitler á sínum tíma.

Þess vegna er Donald Trump fjármagnaður í dag.

Það er bissness tækifæri í lofslagshörmungum og fjármögnun frjálshyggjunnar var góður bissness.

Skítt með afleiðingarnar, Mammon blessar gróðann.

 

Svona er heimurinn í dag.

Ekki félegur, en samt hefur vonin um betri heim aldrei verið öflugri.

Ekki bara vegna þess að kosturinn við hreinræktuð illfylgi er sá að þegar þau afhjúpa sig, eins og þau hafa gert núna síðustu misserin, að þá bregður fólki við hina myrku ásjónu, og það vaknar af blekkingarsvefni sínum.

Heldur vegna þess að eina lausnin er siður, byggður á mannúð og mennsku.

Siður sem viðurkennir að við erum öll eitt, og skilur að enginn getur lifað góðu lífi nema hann viðurkenni rétt náungans til þess sama, og geri honum það kleyft.

 

Það er kosturinn við þetta stríð.

Það nærir vonina.

 

Það vantar aðeins trúna, þá er sigur í höfn.

Kveðja að austan.


mbl.is Sakar Fox News um lygar
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Um bloggið

Ómar Geirsson

Höfundur

Ómar Geirsson
Ómar Geirsson
Feb. 2017
S M Þ M F F L
      1 2 3 4
5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18
19 20 21 22 23 24 25
26 27 28        

Nýjustu myndir

  • Screenshot (49)
  • Screenshot (49)
  • ...img_0104a

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (28.3.): 2
  • Sl. sólarhring: 3
  • Sl. viku: 42
  • Frá upphafi: 1318296

Annað

  • Innlit í dag: 2
  • Innlit sl. viku: 39
  • Gestir í dag: 2
  • IP-tölur í dag: 2

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband