Fyndinn Já við ICEsave.

 

 

Lét eins og hann hefði aldrei séð og heyrt í formanni Bjartrar framtíðar áður.  Sem reyndar vekur upp alvarlegar spurningar um á hvaða öld tónlistarsmekkur hans er.

Alvarlegra er þessi endalausa lygi sem matreidd er ofaní landsmenn, þó enginn hafi próf í kokkamennsku.

Evrópusambandið fjármagnaði samtökin, Segjum Já við ICEsave, Evrópusambandið fjármagnaði Evrópustofu, og það þarf ekki flókna ályktunarhæfni til að fatta að aflandsfjármunir þess fjármögnuðu Bjarta Framtíð og núna seinna meir Viðreisn, líkt og menn þurftu ekki að vera neitt afburðagáfaðir til að vita að Kremlverjar fjármögnuðu Kommúnistaflokk Íslands.

Og til hvers þá að láta eins og raunveruleikinn sé atriði í Yellow Submarine, varla halda þeir að þjóðin sé á allsherjar LSD tryppi?

 

Og til hvers að þyrla ryki í umræðuna um að Viðreisn hefði viljað ná meiru í stjórnarsáttmálann, vissulega fékk Sjálfstæðisflokkurinn það samþykkt að ekki skyldi haldið áfram með ESB aðildarviðræðurnar, en mátti þá ekki alveg eins eigna flokknum að það skyldi veiðast fiskur við Ísland eða sól skini á sumrin.  Því það sækir enginn um aðild að ESB í dag, í Brussel verður dottið í það  ef sambandið lifir út árið.

Það er starfhætt, ekki steindautt eins og Sovétríkin voru á síðustu stjórnarár Gorbachev.

 

Evrópustofan stjórnar því sem máli skiptir.

Atvinnuvegunum og fjármálaráðuneytinu.

Ef sagan kann eitthvað dæmi um sigur minnihlutans, þá er það aðdragandi valdatöku kommúnista í Tékkóslóvakíu eftir seinna stríð. Þar voru lykilráðuneytin yfirstjórn hers og lögreglu, síðan var eftirleikurinn auðveldur.

En samt voru kommúnistar ekki í meirihluta í ríkisstjórn Benes forseta, líkt og Evrópustofa er í ríkisstjórn Bjarna Benediktssonar.

 

Vissulega átti blekkingin að vera aðeins trúverðugri, Bjarni og Benni frændi voru búnir að ákveða þjóðaratkvæði um ESB, en stóðu ekki undir þeirri ákvörðun eftir frægan leiðara pennans uppí Móum.

Sem var smá strik í reikningsdæmið því hin opinbera skýring Evrópustofu á tilurð Viðreisnar var að Evrópusinnaðir sjálfstæðismenn gátu ekki verið í flokknum vegna Evrópustefnu flokksins.

Sem tafði stjórnarmyndunina um örfáa daga því almannatengill sagði að þetta yrði að virka trúverðugt.  Ekki það að trúverðugleiki skiptir máli þegar völd eru annars vegar, en blekkingin þarf hugsanlega að vera sönn.

Því til að viljugt fólk láti blekkjast, þá þarf jú alltaf að vera blekking til staðar.

 

Hvernig átti að útskýra að eina prinsipp Evrópuflokksins gufaði upp??

Að segja sannleikann að Evrópusambandið væri í dauðteygjunum gekk ekki, þetta var jú prinsipp flokksins.  Og ekki gekk heldur að játa að einn leiðari hafi eyðilagt lendingu Bjarna, því miklir Evrópumenn láta ekki penna útí Móum stjórna sér.

Svo lendingin var háðung um að einstakir þingmenn mættu leggja fram frumvarp um áframhaldandi umsókn í lok kjörtímabilsins.  Eins og þingmenn stjórnarandstöðunnar væru bundnir af því samkomulagi, eða að Evrópusambandið hefði nokkuð við íslensk stjórnvöld að tala eftir átta ára hlé.  Eins og engin væru takmörkin á fíflaganginum.

 

En þó forsendur málamiðlunar geri miklar kröfur um skort á dómgreind, og reyndar alvarlegan fávitahátt, bæði fyrir kjósendur Evrópustofu sem og sjálfstæða sjálfstæðismenn, að þá þarf að leika leikritið til enda.

Láta eins og Evrópustofa sé óánægð.

Láta eins og hún stjórni ekki Segjum Já við ICesave ríkisstjórninni.

 

Ekki að Evrópustofu sé ekki nákvæmlega sama hvernig hún blekkti kjósendur sína. Þeir verða örugglega tilbúnir að láta blekkjast aftur, og aðrir flokkar eru tilbúnir i handraðanum til að taka við fúllyndum.

Málið er að þó Bjarni stjórni dvergunum í þingflokknum, að þá finnast þarna úti sjálfstæðisfólk sem ennþá bæði skilur mannamál og tjáir sig á mannamáli.  Þó kvakið og gaggið yfirgnæfi í augnablikinu, þá er það ekki eintóna.

Það er nefnilega ennþá til sjálfstætt fólk, það eru ennþá til sjálfstæðismenn.

 

Af flokkstryggð  þegja þeir, en nógu sjálfstæðir til að kvaka ekki eða gagga, hugsa sitt og bíða átekta.

Þó enginn veiti þeim forystu í flokknum, þá eru fyrrum forystumenn fleiri en Þorsteinn Pálsson, fyrrum ráðherrar og formenn eru ennþá mælandi á mannamál.

Og þessir forystumenn gætu tjáð sig. 

Gætu yfirgnæft Þorstein.

 

Við þá er Benni frændi að tala.

Vonast til að þeir taki ekki eftir glottinu þegar hann segir grafalvarlegur að hann vildi ráða meir en öllu því sem skiptir máli.

Eins og 100% sé ekki nóg.

 

Og þetta verður sagt, aftur og aftur.

Alveg þar til þess verður ekki þörf.

 

Það tók 3 ár í Tékkóslóvakíu, spurning hvort Evrópustofan sé sneggri.

Að tryggja sér öll tögl, að ná í allar haldir.

Að ráða því sem hún vill ráða.

 

Og sjá til þess að þjóðin sé tilbúin í næstu kreppu.

Að lúta höfði, að gefast upp.

 

Því til þess eru jú leikurinn gerður.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hefði viljað ná meiru í sáttmálann

Sýkna þrátt fyrir svik.

 

Því í löggjöfinni eru svo margar glufur að fjármálaglæpamenn sleppa.

Minnir þetta ekki óhugnalega á orðræðu íslenskra ráðherra, að þeir hafi engin lög brotið.

Og alla hina sem sögðu að þeir hefðu heldur engin lög brotið.

 

Þannig að Ísland er ekki eyland, og hinir saklausu sýknuðu mynduðu ríkisstjórn í vikunni.

Allt löglegt og það eina sem þarf að skoða með aflandsupplýsingar, er hvernig þarf að breyta löggjöfinni svo um það sem vafinn ríkir, verði enginn vafi á. 

Að óljós löggjöf leyfi það sem hún á að gera, að leyfa auðnum að gera það sem hann þarf að gera svo hann borgi hvorki skatt og skyldur.

Og það eru aðeins rætnar tungur sem núa fyrrverandi fjármálaráðherra og núverandi forsætisráðherra um nasir að hann hafi skili eftir sig slóð í fjármálabraski sínu. 

Hann var jú ennþá að læra.

 

Svo við sem borgum brúsann, reyndar viljug því við kjósum yfir okkur með glöðu geði hina sígráðugu fjármálabraskara, megum ekki falla í þá gryfju að trúa að eitthvað ólöglegt eigi sér stað. 

Að til dæmis Panamaskjölin vísi á einhver skattsvik eða svoleiðis þegar um eðlilega skattagjörninga er að ræða sem alveg óvart skilja eftir glufur fyrir siðlaus viðskipti.

Við eigum að skilja af hverju löggjöf okkar er eins og hún er.

Og afhverju nýkjörnir stjórnmálamenn setja á oddinn að breyta henni ef um einhver hugsanleg grá svæði er að ræða, það er að glufurnar séu ekki nógu stórar.

 

Vitna í konu sem ruglaði í skattinum í óþökk Bjarna, en skynsemin í því sem hún sagði, stendur fyrir sínu, Brooke Harrington skattaskelfir hinna ofurríku;

 

Staðreyndin sé sú að auðugir einstaklingar geti greitt fyrir að láta „sig hverfa“ í þeirri merkinu að auður þeirra verði ósýnilegur. Í því samhengi nefndi Brooke að talið væri að 0,7% af íbúum heimsins eigi 41% af heildarauði hans. Pýramídinn sé mjög brattur en segja megi að flestir eigi lítið eða ekkert.

Þeir nýti þá þjónustu sem þarf til að verða ósýnilegir, bæði gagnvart öðru fólki og einnig þeirri löggjöf sem ætti að ná til þeirra. Ekki sé einungis um fjárfestingaráðgjöf að ræða til að halda sínu utan skattgreiðslna, heldur sé í raun um skipulega sniðgöngu ýmissa laga að ræða, þar sem skattundanskot séu einungis toppurinn á ísjakanum. Fólk af flestum þjóðernum hafi nýtt sér slíka þjónustu til að losna undan reglum sem gilda í heimaríki þess.

Auðlegðarstjórar gæti þess almennt að vera réttum megin við strikið í störfum sínum, svipað og að aka undir þeim hámarkshraða sem gildi hverju sinni. Hins vegar séu líkur á að þeir beiti sér fyrir því, þar sem unnt er, að hraðatakmörkunum verði breytt í takt við það sem hentar viðskiptavinum þeirra best.

Þeir vinni ötullega að því að sneiða hjá gildandi lögum, án þess þó að brjóta þau. Unnið sé eftir lagabókstafnum en ekki anda laganna. Þeir skapi völundarhús um viðskiptin með fjölda milliliða sem almennt ættu að vera óþarfir nema leyndarinnar vegna svo erfitt sé að rekja þau. Einnig gæta þeir þess að skilja eftir eins litla pappírsslóð og unnt sé vegna viðskiptanna.

 

Réttilega bent á hjá henni að Bjarna varð það á að fela slóð sína ekki nógu vel.  Æskubrek sem ættmenn hans veittu honum góðfúslega kennslu í hvernig brask án slóða sé framkvæmt í íslensku skattaumhverfi, sem reyndar er ekki óvilhallt fjármálabröskurum, en má samt ekki vanvirða.

Og Brooke benti á að hinir ofurríku brjóta ekki lög, ekki nema þá fyrir klaufaskap, þeir kaupi stjórnmálamenn til að breyta löggjöfinni í sína þágu.

Eitthvað sem kallað frjálslyndi og frelsi til athafna.

 

Og þar erum við Íslendingar ekkert eyland, núverandi ríkisstjórn á sér margar systur, enda Ísland talið eftirbátur annarra þjóða hvað varðar frjálslyndi og frelsi.

Sem þarf að bæta úr, og á að bæta úr samkvæmt orðum Viðreisnarráðherra því auðlegð þjappast ekki saman af sjálfu sér.

Og stjórnmálamenn eru ekki bara kostaðir til að brenna peningum.

 

Þess vegna er öruggt að upplýsingar um aflandseignir auðmanna, og tilurð þeirra, verði að engu, verði þegar betur er að gáð,  meinlausar fyrir þá sem málið varðar.

Annað væri léleg fjárfesting.

Kveðja að austan.

 

 

Sýkna þrátt fyrir svikamyllu