Arður, arður.

 

Einstaklingar sem græða.

Græða.

 

Hvílík ósvinna, hvílík sjálftaka, hvílík undirliggjandi spilling.

Að ekki sé minnst á allan aurinn sem hinn sameiginlegi verður af.

Þetta er garúgt, gruggugt, og snöfurmannlega þarf að grípa inní.

 

Núna reynir á snögg viðbrögð formanns VR, hann hlýtur að vera samkvæmur sjálfum sér og krefjast að auðlindagjald sé lagt á tryggingarfélög, varla er hann pólitískur lukkuriddari sem kaus að fá stundarathygli múgæsingarinnar þegar hann lagði til að allur kvóti væri innkallaður og settur á markað.

Það sama hlýtur að gilda um aðrar atvinnugreinar þar sem kapítalistar græða pening.

 

Sjávarútvegur er aðeins með um 10% af arðgreiðslum þjóðarinnar, og þá er hvorki vátryggingarstarfsemi eða fjármálastarfsemi inní þeim tölum.  Svo í raun er hlutfall hans ennþá lægra.

Ekki er landbúnaðurinn að greiða arðinn svo ljóst er að spjótin hljóta að beinast að verslun og þjónustu á höfuðborgarsvæðinu, félagssvæði VR.

Og menn samkvæmir sjálfum sér geta ekki látið slíkt óátalið.

 

Eins þarf ekki einu sinni talnaglöggvan til að sjá að öllum að meinalausu mætti fækka fermetrum um helming í verslun á höfuðborgarsvæðinu.

Og jafnvel blindur kemst ekki hjá því að taka eftir öllum lúxusvillunum og risasumarbúðstöðunum sem vitna um taumlausa einkaneyslu eigendanna.

Leyfisveiting og auðlindagjald myndi ekki bara auka hagkvæmni greinarinnar heldur líka færa ómældan aur í ríkiskassann enda vita allir sem hafa séð Disney myndina um Hróa Hött að lengi má kreista skattinn og fylla fjárhirslur af gulli.

 

Vissulega myndu margir missa vinnunna, slíkt er eðli hagræðingar líkt og bankamenn reyna á sínu skinni þessa dagana.

Og vissulega yrði formaður VR ekki vinsæll hjá sínum félagsmönnum ef hann tæki upp slíka baráttu.

En menn sem eru sjálfum sér samkvæmir hljóta vilja að láta eitt yfir alla ganga, varla er innrætið þannig að þeir viljum öðrum það sem þeir vilja ekki sínum.

Og ef menn eru á annað borð hlynntir arðráni kvótauppboða, eða arðráni ofurskattlagningar, þá handvelja þeir ekki þær atvinnugreinar sem fyrir barðinu á slíku ráni verða.

 

Rökin eru þau sömu, það eru ekki bara sjávarútvegsfyrirtæki sem nýta sér regluverkið til að borga sem minnst til samfélagsins, svo vitnað sé í orð formanns VR.

Hvernig sem á það er litið þá voru það ekki útgerðarmenn sem voru fjöldinn á Panamalistanum, og ósköp hefði fjárfestingarleið Seðlabankans skilað litlu ef hún hefði verið einskorðu við þá.

En þeir liggja við höggi, og þó fólkið á landsbyggðinni sé ekki niggarar, þá er það allavega allt saman vanþróað á sauðskinsskóm.

Þess vegna er svo auðvelt að æsa múginn gegn því með bulli og staðleysum.

 

En formaður VR er ekki umbótamaður, hann er byltingarmaður, og byltingarmenn ástunda ekki skrum og fara með fleipur, í þeim brennur eldheitur logi réttlætisins.

Og sá logi gerir ekki greinarmun á fólki eftir búsetu þess, eða fyrirtækjum eftir því í hvaða atvinnugrein þau eru.

 

Þess vegna býð ég spenntur eftir viðbrögðum hans.

Þau hljóta að koma í Býtið á morgun.

 

Kvóti á verslun, kvóti á þjónustu.

Arðurinn í ríkissjóð gegnum auðlindaskatt.

 

Já, ég er strax farinn að sjá fyrir mér viðbrögðin.

Múgurinn mun fagna og skunda á Austurvöll og taka undir með formanninum.

 

Loksins hefur hann eignast sinn mann.

Mann sem er sjálfum sér samkvæmur.

Laus við skrum og tækifærimennsku.

Mann fólksins.

 

Eða er það ekki??

Kveðja að austan.

Svanhildur og Guðmundur selja hlut sinn í VÍS

Þau eru mörg furðin í þessum heimi.

 

Og margt skrýtnara en það en það er ekkert furðulegt að stjórn Samherja sæti gagnrýni fyrir fyrstu viðbrögð sín við uppljóstrunum Kveiks.

Þau voru eitthvað svo útúr kú að ef stjórn Samherja beri minnstu ábyrgð á þeim, þá ætti ekki bara Þorsteinn að víkja á meðan rannsókn málsins stendur.

 

Þó það hafi reynst vel fyrir ríkisstjórn Katrínu Jakobsdóttir að nýta sér þjónustu almannatengla til að ljúga og blekkja þegar hún ákvað í sama högginu að brjóta stjórnarskrána og fremja þau landráð að afhenda erlendu valdi yfirráð yfir orkuauðlindum þjóðarinnar, þá hefði stjórn Samherja átt að vita að sú tíð var liðin að handbók almannatengla um hvernig ætti að bregðast við uppljóstrunum dygði, því fólk um alla Evrópu, þar með talið Íslandi væri búið fá nóg af fjármálamisferli og sóðaskap viðskiptaelítunnar.

Þar er blekkingarmælirinn fullur.

 

Hin meinta innri endurskoðun Samherja er ekki trúverðug þegar hún er kynnt á sama tíma og forstjóri fyrirtækisins hafnar ábyrgð, reynir að skella skuldinni á undirmann sinn, og nýtir almannatenglanna til að hefja ímyndargagnsókn.

Hann áttaði sig ekki á því að hann hafði bara eitt tækifæri til að segja satt, og hann nýtti ekki það tækifæri.

Eina vörn stjórnar Samherja er sú að Þorsteinn sé það sterkur persónuleiki og ráðríkur að hann hafi ekki spurt hana, og hún hafi verið svo aum að spyrja ekki.

Og það er ekki góð vörn vægast sagt.

 

Það vita allir hvernig fór um sjóferð þá, ekki mikið betur en skammtímasóknin í Namibíu, og núverandi forstjóri var ráðinn til að berja í bresti sem vart er hægt að sjá hvernig barið er í.

Nöldur er ekki góð þétting, nær væri að óska eftir hlutlausum þriðja aðila sem fyrirtækið fjármagnaði en hefði að öðru leiti enga aðkomu af.

Því héðan af snýst þetta ekki um að bjarga æru eða stöðu einstakra manna, þetta er lífróður fyrirtækisins, og hann er ekki róinn með brotnum árum eða skaddaðri ímynd.

 

Björgólfur bendir réttilega á að "Traust skipti slík fyr­ir­tæki öllu máli, enda séu þetta aðilar sem gefi sig út fyr­ir trú­verðug­leika. Ef trú­verðug­leik­inn bregðist hafi fyr­ir­tæk­in enga viðskipta­vini,".

Samherji sem fyrirtæki er undir.

Og það snertir ekki bara eigendur þess, heldur líka starfsmenn, viðskiptavini, lánardrottnum, sem og framtíð sjávarútvegsins því Samherji sökum fjárhaglegs styrks síns hefur verið í fararbroddi við að bæði þróa og innleiða nýja tækni í veiðum og vinnslu.

Það er vegna öflugra fyrirtækja eins og Samherja að það er liðin tíð að við lítum öfundaraugum til annarra þjóða varðandi tæki og tól, og þegar nýja hátækniverksmiðjan á Dalvík verður komið í gagnið, þá er frekar að öfundaraugun beini sjónum að okkur.

 

Nákvæmlega þetta eru lífskjör, og af þessum lífskjörum er sótt með bulli og skrumi.

Ástæða, atferli Samherja í Namibíu.

Það hangir því miklu meira á spýtunni og því full ástæða að brækur séu girtar í höfuðstöðvum Samherja, nöldur sé sett ofaní skúffu, undanbrögðum sé hent í ruslið, samt ekki með endurnýjanlegu sorpi, og gluggar séu opnaðir til að hleypa inn fersku lofti heiðarleika og sannsögli.

 

Þá lifir Samherji af.

Og viðskiptalífið okkar verður heilbrigðara á eftir því stjórnmálastéttin okkar, þessi þarna sem er nýbúin að opna veiðilendur orkunnar fyrir bröskurum og hinum svokölluðum markaðsöflum, mun ekki komast upp með skrumið og bullið, eða benda á annað en hin raunverulega sökudólg.

Regluverkið.

Regluverk sem líður feluleik og svindl, þó öðru sé haldið fram.

 

Minn enn og aftur á raunverleg viðbrögð, vitna í orð Lilju Mósesdóttur;

"... að verður ekki komið í veg fyrir undanskot og peningaþvætti fyrr en auður, sem nýtur verndar í gegnum falið eignarhald á fyrirtækjum og reikningum í skattaskjólum, verður skattlagður! Fyrsta skrefið í þá átt er að skattyfirvöld fái víðtækar heimildir og fjármagn til að rannsaka sölu og leigu á kvóta aftur í tímann með það fyrir augum að afhjúpa og sekta skattaundanskot. Næsta skref er að innleiða í lög ákvæði um að gefa verði upp nöfn eigenda fyrirtækja og reikninga í skattaskjólum, þegar fjármagn er fært frá Íslandi inn á þessa reikninga. Jafnframt þarf að vinna að því alþjóðlega að banna fjármagnsfærslur til þekktra skattaskjólslanda".

Vandinn er að kerfið er hannað fyrir svindl og svínarí, það er eins og það hafi verið skrifað af handbendum mafíósa sem þurfa að koma óhreinu fjármagni í umferð, fela raunverulegt eignarhald sitt, skjóta undan skatti, og allt á löglegan hátt.

Úrbætur koma seint, illa, yfirleitt eftir á.

 

Fjármagnið er ríki í ríkinu.

Það er global.

Það níðist á öllu.

 

Sýgur í sig öll verðmætin áður en þau koma til skiptanna.

Braskaravæðir allt, aðeins tímaspursmál hvenær andrúmsloftið verðir einkavinavætt og við þurfum að borga leigu fyrir að draga lífsandann.

Safnar auði heimsins í vasa Örfárra, nokkur þúsund manns eiga í raun heiminn.

Og það er eins og fólk sjái ekki hvað það er galið.

 

Því ef það sæi það þá myndi það ekki ljá eyru fólki sem þykist berjast við sígræðgina og heljartök hins skítuga fjármagns, með tungutaki frjálshyggjunnar.

Það tungutak nýtir sér athæfi Samherja til að vega að saklausu fólki byggðanna.

Það bendir á auð örfárra og notar það sem rök til að gera út af við þó þau fyrirtæki sem einstaklingurinn á og rekur.  Gerist þannig böðlar hinna stóru.

 

Vörn Samherja er því vörn fólksins.

Eins skrýtið og það nú er.

Þökk sé frjálshyggjunni sem engu eirir.

 

Eitt fyrirtæki, ein verðstöð, það er hin fullkomna hagræðing í hennar augum.

Því í hennar augum er fólk og samfélög ekki til.

Við erum aðeins kostnaður sem á að hagræða.

 

Ofurskattar og kvótauppboð eru hennar leið.

Eru hennar tungutak.

Og á því tungutaki þekkjast stuðningsmenn hennar.

 

Og þeir eru margir þessa dagana.

Kveðja að austan.

 

Furðar sig á gagnrýni á rannsókn Samherja

ASÍ á hálum ís heimskunnar.

 

Samherji var að öllum líkindum staðinn að því að greiða hluta af kvótaafgjaldi sínu inná reikninga ráðamanna í Namibíu.

Um það er ekki deilt.

 

En sú gjörð afsakar samt ekki alla þá heimsku sem vellur uppúr fólki í kjölfarið hér á Íslandi.

Við Íslendingar fundum ekki upp múturnar, samkvæmt alþjóðlegum skýrslum er leitun að viðskiptum í Afríku þar sem mútugreiðslur koma ekki við sögu.  Ef það væri birtur listi yfir til dæmis öll norræn fyrirtæki sem eiga í viðskiptum í Afríku þá teldist það stórtíðindi að ef eitt fyrirtæki fyndist á listanum sem kæmi ekki nálægt þóknunum og milliliða greiðslum af einhverju tagi.

Og það voru ekki íslenskir bankar sem komu nálægt hinu meinta peningaþvætti, milligönguna hafði norskur banki, og felufélögin voru skráð á Kýpur.

 

Alþýðusambandið hefur blandað sér í þessa umræðu undir forystu Drífu Snædal.

Munum í þessu samhengi að Drífa Snædal sagði ekki orð allan tímann þegar hrægammar rifu í sig heimili landsins, eða lyfti litla fingur til að hjálpa Hagsmunasamtökum heimilanna í málsókn sinni út af ólögmæti gengislánanna, en sú gjörð ásamt Nei-inu á ICEsave, baráttu sem Drífa Snædal kom heldur ekki nálægt, bjargaði því sem bjargað varð fyrir íslenskan almenning.

En Drífu þykir vænt um náungann í fjarlægum löndum, og er það vel, samkvæmt kristnum sið eigum við að elska náungann, þó það skaði ekki að elska líka þann sem stendur nær þér en fjær.

 

Í vikupistli sínum á vef ASÍ minnist hún á arðrán Samherja í Namibíu, og sú afstaða er áréttuð í þessari yfirlýsingu ASÍ.

"„Það er hroll­vekj­andi að sjá hvernig Sam­herji virðist hafa nýtt sér ár­ang­urs­ríkt þró­un­ar­starf ís­lenska rík­is­ins í Namib­íu, siglt í kjöl­far þess góða starfs og arðrænt fá­tækt sam­fé­lag,“ seg­ir meðal ann­ars í yf­ir­lýs­ing­unni, þar sem „arðránið sem af­hjúpað var í um­fjöll­un­inni“ er for­dæmt".

En spurningin er hvert er hið meinta arðrán?

 

Í þessu samhengi verðum að hafa í huga hvers eðlis fiskveiðikerfið er í Namibíu.

Vitnum í Sighvat Björgvinsson, fyrrum framkvæmdarstjóra Þróunarsamvinnustofnunar Íslands, en hann kom mjög að málum í Namibíu.

"Auk þess hafi namibískum stjórnvöldum verið útvegaður sjávarútvegsráðgjafi, sem Sighvatur segir að hafi í raun teiknað upp kvótakerfi fyrir Namibíumenn. „Hann býr til það sem við kratarnir dreymdum alltaf um og komum ekki einu sinni í gegn á Íslandi: Markaðsverð á kvóta.“".

Og í útvarpsviðtali heyrði ég Sighvat segja að ólíkt hér á Íslandi hefði veiðirétturinn verið seldur hæstbjóðanda.

 

Hvernig sem þessi orð Sighvats eru lesin, eða annað sem hann hefur sagt um þetta mál, þá er hvergi minnst á að íslenska ráðgjöfin, sem Namibíumenn fóru eftir, hefði falið í sér einhverja samfélags ábyrgð, eða skilyrta samvinnu við heimamenn.

"Markaðsverð á kvóta", þýðir einfaldlega markaðsverð á kvóta, og ef í því felst eitthvað arðrán, þá er allavega ekki ljóst að það er ekki við þau fyrirtæki að sakast sem bjóða í kvótann.

Hið meinta arðrán Samherja hlýtur þá að hafa falist í því að hluti af kvótagreiðslunum fóru ekki í ríkiskassann heldur í einkavasa, en hver þá í raun að arðræna?'

Sá sem greiðir, eða sá sem stingur undan??

 

ASÍ segist standa með namibísku verkafólki og rétti þess til mannsæmandi kjara. 

Á skipum Samherja unnu margir Namibíumenn og þeir voru örugglega ekki á íslenskum launum.  En þeir voru líklegast á mannsæmandi launum miðað við namibískan mælikvarða, allavega hef ég það frá fyrstu hendi að namibísku sjómennirnir virtust vera ánægðir með kjör sín og störfin um borð í togurum Samherja voru eftirsótt.

Að halda öðru fram þarf að rökstyðja.  Til dæmis eru mörg verktakaskip á lista samtaka sem berjast gegn nútíma þrælahaldi, Thailenskar útgerðir sem veiða eða veiddu því nokkur ár eru síðan ég las þetta, kvótann við Nýja Sjáland í verktöku, voru illræmdar fyrir meðferðina á sjómönnum sínum, barsmíðar, ónógur matur, svik og prettir varðandi kjör sem voru þó á skala þræla, og svo framvegis.

Það þarf ekki að taka fram að svona verktakaútgerðir geta boðið vel í kvóta sem er boðinn hæstbjóðanda, en enginn hefur sýnt fram á að Samherji sé á slíkum þrælahaldaralista.

Samt er fullyrt út í eitt.

 

Öllu alvarlega er sá hluti ályktunar ASÍ sem snýr að íslensku launafóli og vitnað er í fyrirsögn fréttar Mbl.is ; ".. hvet­ur launa­fólk til að láta í sér heyra gegn spill­ingu og arðráni".

Hvaða aðdróttanir eru þetta gagnvart Samherja og öðrum fyrirtækjum í íslenskum sjávarútvegi??

Menn setja ekki svona fram nema að hafa eitthvað fyrir sér, annað en fréttir frá fjarlægum löndum.

 

Er Alþýðusambandið að meina að fyrirtæki í sjávarútvegi standi ekki við gerða kjarasamninga og arðræni þannig verkafólk sitt?

Eða er verið að gefa í skyn að íslenskir kjarasamningar séu svo lélegir að í raun sé um arðrán að ræða þegar fyrirtæki fara eftir þeim.

Er þá verið að vísa í laun sjómanna eða verkafólks? Er það þá tilfellið að laun í sjávarútvegi séu lægri en í öðrum atvinnugreinum á Íslandi??

Og af hverju gerir þá Alþýðusambandið ekkert í því??

 

Svona málflutningur er fyrir neðan virðingu Alþýðusambandsins, hann er skaðlegur, og hann lítillækkar sambandið og er lítillækkandi fyrir núverandi forystufólk þess.

Það er engum samtökum hollt að fólk fái það á tilfinninguna að bjánar stýri því.

Að magna upp bull til að skaða fyrirtæki er um leið skaði fyrir það fólk sem þiggur laun sín frá viðkomandi fyrirtæki.

Rógur og slúður er alltaf til þess fallinn að skaða.

 

Það er rétt hjá ASÍ að það er skýlaus krafa að "farið sé vel með hana (sjávarauðlindina) og allt sam­fé­lagið njóti arðs af henni".

Lífskjör á Íslandi eru með því besta sem gerist í heiminum.  Þó sjávarútvegurinn sé ekki lengur eina undirstöðuatvinnuvegur þjóðarinnar, þá er hann ákaflega mikilvægur í tekjuöflun þjóðarinnar, svo einhverju hlýtur hann að skila.

Hann er sjálfbær og hann er í fremstu röð í heiminum.

Spjótin sem standa á honum eru því fáránleg í alla staði, og til þess eins fallin að skaða, að draga úr arðsemi hans og hagkvæmni, með öðrum orðum, þau vinna gegn bættum lífskjörum, og jafnvel ef lýðskrumið nær hæstum hæðum, stuðla að verri lífskjörum þjóðarinnar.

Þess vegna, ef menn vilja spila sig fífl, þá verða menn að finna annan vettvang en Alþýðusambandið til þess.

 

Hins vegar geta menn haft skoðun á skiptingu þjóðarkökunnar og hversu réttlát hún er.

En það er önnur umræða, og á meðan ekki er sýnt fram á að hegðun fyrirtækja í sjávarútvegi er önnur en hjá öðrum atvinnugreinum landsins, þá eiga spjótin ekki að standa á honum vegna þess að þar eru stór vel rekin fyrirtæki sem skila eigendum sínum arði, sem síðan er ráðstafað eftir þeim reglum sem gilda hér á landinu.

Þeim reglum má breyta, en það er ekki gert með róginum og lýðskruminu.

Það eitt er víst.

 

Það er mál að linni.

Kveðja að austan.

Launafólk láti í sér heyra gegn spillingu

Munu mannvitsbrekkur Pírata.

 

Og gáfnaljós Samfylkingarinnar krefjast neyðarfundar á Alþingi í kvöld.

Vegna hinna alvarlegu tíðinda frá Ástralíu um peningaþvætti enda öllu stórgáfuðu fólki ljóst að þarna eru bylgjuáhrif frá Samherja.

Og skrifast alfarið á íslenska kvótakerfið.

 

Þó ríkisstjórnin hafi "glutrað niður góðu tæki­færi til þess að ráðast í grund­vall­ar­breyt­ing­ar á fisk­veiðistjórn­un­ar­kerf­inu" svo vitnað sé í Pírata á Alþingi gær, þá hlýtur hún að hysja upp um sig brækurnar áður fleiri váleg tíðindi berast upp að landssteinum.

Ef kvótinn verður ekki þjóðnýttur, þá allavega þrefalda veiðigjöld, ef ekki fimmfalda þau.

Hin ólæknandi íslenska spilling má ekki breiðast eins og farsótt um alla heimsbyggðina, sem fram að þessu hefur ekki einu sinni heyrt af afspurn minnst á mútur eða peningaþvætti, allavega ekki áður en kvótinn var settur á.

 

Eins hljóta radikalar verkalýðshreyfingarinnar að blása í samstöðulúðra gegn þessu spillingaræxli og taka undir stórhækkun veiðigjalda.

Þeir vita eins og er að við Íslendingar erum fremst meðal jafningja i spillingu og peningaþvætti svo vitnað sé í eldmessu formanns VR.

Svo núna þarf virkilega að ná samstöðu um fækkun starfa á landsbyggðinni til að hægt sé að uppræta þessa óværu sem ógnar heiðarleika í öllum alheiminum.

 

Þetta er vitað.

Svo augljóst.

 

Nema kannski heimsbyggðin veit þetta ekki og sér ekki samhengið milli alþjóðlegrar spillingar og íslenska kvótans.

En hún veit ekki allt.

 

Það nægir að "VIÐ" vitum.

Kveðja að austan.

Ástralskur banki sakaður um peningaþvætti

Er botnlaus heimska!

 

Lýðræðislegur réttur þingmanna??

 

Rifjum fyrst upp um hvað meint brot Samherja í Namibíu snúast.

Það er rökstuddur grunur um mútur, og slíkt athæfi varðar allt að 5 ára fangelsi.

Síðan eru uppi grunsemdir um bókhaldsbrot og blekkingar, líklegast til að fela múturnar, og einhver refsirammi gildir þar um, best að spyrja lögfræðinga Samherja um slíkt því varla hafa menn farið í þessa vegferð án þess að vega og meta afleiðingarnar miðað við ávinning.

 

Vitnum svo í háttvirtan talsmann Pírata í þessu máli;

"... rík­is­stjórn­ar sem ætl­ar aug­ljós­lega að glutra niður góðu tæki­færi til þess að ráðast í grund­vall­ar­breyt­ing­ar á fisk­veiðistjórn­un­ar­kerf­inu og því koma auðlind­um í þjóðar­eign með stjórn­ar­skrárá­kvæði.“".

Hvert er vitræna samhengið þarna á milli??

 

Hvað yrði sagt við mann, annað en að hann væri illa haldinn af þjóðrembing eða útlendingahatri, sem segði í kjölfar grunsemda um að búð ein í Reykjavík, í eigu Pólverja, væri notuð sem skálkaskjól eiturlyfjainnflutnings og peningaþvættis, að vegna þessa grunsemda ætti að banna öllum Pólverjum að vera með rekstur á Íslandi.

Hreint út myndi enginn nota orðið útlendingaandúð, valið væri smekksatriði hvort viðkomandi yrði sagður hálfviti eða fáviti, og ekki fleiri orðum eitt á hann.

 

Hvað kemur þetta fiskveiðistjórnarkerfinu við, og af hverju ætla menn að ráðast í grundvallarbreytingu á því??

Gallagripur er það vissulega, og íbúar landsbyggðarinnar hafa fundið á eigin skinni, bæði kostnaðinn við hagræðinguna, sem og upplifað óöryggið þegar kvótinn getur horfið á einn nóttu.

Og hverjum datt í hug að braskvæða þessa atvinnugrein sem er ekki bara lífæð hinna smærri byggða, heldur líka mikilvægasta atvinnugrein þjóðarinnar.

 

En þetta eru þekktar staðreyndir og áður spurðar spurningar.

Samherjamálið hefur ekkert með þær að gera sem og þær spurningar snúa ekki að grundvallaratriðum fiskveiðistjórnunar sem er skynsamleg nýting fiskistofna og sjálfbærni veiða og vinnslu.

Og þar erum við í fremstu röð, bæði varðandi tækni og arðsemi.

 

Allar breytingar verða því að vera vel ígrundaðar, sá sem er fremstur, getur vissulega farið framar, en auðveldara er að fara aftur.

Glutra niður grundvellinum sem er forsendur hins góða árangurs.

Í þessu samhengi megum við ekki gleyma að það eru ekki svo mörg ár síðan að flotinn í heild var gamall og úreltur, og nýju skipin okkar voru skip sem aðrar þjóðir voru að skipta út fyrir endurnýjun. 

Tæknin í vinnslunni var líka svona la la, en samt í stöðugri framþróun.

Í dag eru uppsjávarskipin okkar í fremst röð og í dag erum það við sem þróum tæknina í vinnslunni, en erum ekki lengur þiggjendur.

 

Og þá spyr maður sig, hvaða önnur atvinnugrein er í þeirri stöðu í dag, og af hverju sætir hún slíkum árásum stjórnmálamanna??

Hvað veldur??

Ókei, hugsanlega valdabarátta, en af hverju þá þessar árásir á heilbrigða skynsemi??

Og af hverju þessi illvilji gagnvart fólkinu sem á afkomu sína undir stöðugleika, að menn geti treyst því að fyrirtækið sem vinna hjá verði til staðar á morgun.

Er hin sviðna jörð eftir brask fortíðarinnar ekki næg, þó þingmenn bætist ekki í hópinn og svíði enn stærra landsvæði, verði þess valdandi að ný bylgja fólksflutninga hefjist á stórborgarsvæðið??

Skiptir samt ekki máli hvort innvilji knýr þingmenn áfram eða botnlaus heimska, vanhugsaðar kerfisbreytingar með tilheyrandi upplausn og óvissu, hafa ekki bara áhrif á landsbyggðina, blóðmjólkaðar atvinnugreinar skila aldrei arði til lengri tíma.

 

Síðan má spyrja hver er trúverðugleiki þingmanna sem nýbúnir eru að afhenda einni af stofnun Evrópusambandsins full yfirráð yfir orkuauðlindum þjóðarinnar, og innleiða í leiðinni regluverk sem braskaravæðir raforkuframleiðslu þjóðarinnar, og tala síðan um að meintar mútur í Namibíu þýði að núna eigi að breyta stjórnarskránni og setja í hana ákvæði um að auðlindir þjóðarinnar séu þjóðareign.

Marklaust ákvæði hvað varðar orkuna því regluverk Evrópusambandsins er æðra stjórnarskrá landsins á meðan EES samningurinn er í gildi, og í fyrstu grein fiskveiðilaganna er það tekið skýrt fram að fiskurinn sé sameign þjóðarinnar.

Sýndarmennska, heimska??

Fattar þetta fólk ekki hvað það samþykkti nýlega regluverk Evrópusambandsins um skipan raforkumála, veit það ekki að samkvæmt EES samningnum þá víkur stjórnarskrá ef ákvæði hennar skarast á við fjórfrelsisákvæðin, eða er það bara að blekkja, að fífla kjósendur sína.

Og fiskur í stjórnarskrá, jafnvel þó hann væri teiknaður, breytir engu um þær reglur sem leiddu til veðsetningar kvótans.

Þjófar geta ekki sett það í stjórnarskrá að það megi stela.

 

Til hvers þessi sýndarmennska??

Froða eða blekking??

Eða er þetta allt hluti af kostuðu leikriti í þágu annarlegra hagsmuna.

Hverjir hafa hag af upplausn og óáran.

Að heimskan sé fóðruðu, að blekkingar séu ofnar???

 

Ekki þjóðin, það eitt er víst.

Kveðja að austan.

„Áframhaldandi plástrapólitík“

Syndaaflausn.

 

En vonandi ekki sú síðasta því þegar ég las þetta og leit til hliðar á hana Míu mína, sem er kattþrifin, þá var eins og ég sæi hana þrífa sig alla.  En hún er reyndar sofandi.

 

Tökum fyrst brandarann; "Sjáv­ar­út­vegs- og land­búnaðarráðherra mun hafa frum­kvæði að því að Alþjóðamat­væla­stofn­un­in (FAO) vinni út­tekt á viðskipta­hátt­um út­gerða sem stunda veiðar og eiga í viðskipt­um með afla­heim­ild­ir, þar á meðal í þró­un­ar­lönd­um."  Afsakið en þetta er einfaldlega hlægilegt, bæði í ljósi þess sem gerðist, í ljósi þess sem er að gerast um allan heim, að ekki sé minnst á að framferði stórútgerða í fjarlægari löndum hafa veið í deiglunni í mörg, mörg ár, og öruggt er að síðbúið samviskubit íslenskra stjórnvalda breytir engu þar um.

Íslensk stjórnvöldum væri nær að biðjast formlegrar afsökunar á þeim ófögnuði sem sendur var suður til Namibíu.

Besta kvótakerfi í heimi, þar sem aflaheimildir eru seldar hæstbjóðanda, er ekki samfélagslegt ábyrgt, það ýtir undir rányrkju og vonda meðferð auðlindarinnar, og hjálpar heimamönnum ekki á einn eða neinn hátt að byggja upp sinn eigin sjávarútveg.

Í raun mega Namibíumenn þakka fyrir að það vöru ekki verri gaurar en Samherjamenn sem komu og gaukuðu aur að ráðamönnum.

 

Ekki síðri brandari er krafan um aukið gagnsæi, og þá vísað í reglur kauphallarinnar.

Voru ekki mörg fyrirtæki útrásarinnar í Kauphöllinni, og óð ekki uppi á sama tíma leynimakk þar sem skattaskjól og aflandsreikningar komu við sögu??

Þetta er orðavaðall sem tekur ekki á einn eða neinn hátt á meinsemdinni sem skattaskjól og leynifélög eru.

Það á bara banna feluleik, flóknara er það ekki.

 

Minni enn og aftur á orð Lilju Mósesdóttur.

"... að verður ekki komið í veg fyrir undanskot og peningaþvætti fyrr en auður, sem nýtur verndar í gegnum falið eignarhald á fyrirtækjum og reikningum í skattaskjólum, verður skattlagður! Fyrsta skrefið í þá átt er að skattyfirvöld fái víðtækar heimildir og fjármagn til að rannsaka sölu og leigu á kvóta aftur í tímann með það fyrir augum að afhjúpa og sekta skattaundanskot. Næsta skref er að innleiða í lög ákvæði um að gefa verði upp nöfn eigenda fyrirtækja og reikninga í skattaskjólum, þegar fjármagn er fært frá Íslandi inn á þessa reikninga. Jafnframt þarf að vinna að því alþjóðlega að banna fjármagnsfærslur til þekktra skattaskjólslanda."

Ekkert flókið, aðgerðir sem virka.

Aðgerðir sem eru ekki kattarþvottur eða tilraun til að kasta málum á dreif.

 

Og að lokum eitt, ef núverandi stjórnvöldum er einhver alvara, byrja þau á að láta rannsaka sín eigin tengsl við skattaskjól og leynifélög, þar á meðal tengsl vina, venslamanna auk kostunaraðila.

Aðeins þá er þvotturinn ekki kattarþvottur, heldur alvöru bað sem hreinsar upp stóran hluta af þeirri spillingu sem hér hefur grasserað alltof lengi.

 

Menn byrja nefnilega að líta í eigin barm.

Kveðja að austan.

Sjö aðgerðir til að auka traust á atvinnulífinu

Við höfum ekkert að fela.

 

Segir Samherji.

 

Málið er að sá sem notar aflandsreikninga, skattaskjól og önnur leikföng hins frjálsa flæðis, hefur eitthvað að fela.

Annars væri hann ekki í feluleik.

 

Þess vegna minni ég enn og aftur á orð Lilju Mósesdóttur;

"... að verður ekki komið í veg fyrir undanskot og peningaþvætti fyrr en auður, sem nýtur verndar í gegnum falið eignarhald á fyrirtækjum og reikningum í skattaskjólum, verður skattlagður! Fyrsta skrefið í þá átt er að skattyfirvöld fái víðtækar heimildir og fjármagn til að rannsaka sölu og leigu á kvóta aftur í tímann með það fyrir augum að afhjúpa og sekta skattaundanskot. Næsta skref er að innleiða í lög ákvæði um að gefa verði upp nöfn eigenda fyrirtækja og reikninga í skattaskjólum, þegar fjármagn er fært frá Íslandi inn á þessa reikninga. Jafnframt þarf að vinna að því alþjóðlega að banna fjármagnsfærslur til þekktra skattaskjólslanda.".

 

Við skulum taka eftir hvaða stjórnmálamenn taka undir þau.

Því þeir sem gera það ekki, hafa mikið að fela.

 

Til dæmis tengsl sín við þá sem ástunda feluleik.

Að ekki sé minnst á tengsl þeirra við hrægamma og efnahagsböðla.

 

Það er ekki að ástæðulausu að það glymur hátt í tómum tunnum.

Í íslenska andófinu, í íslensku stjórnarandstöðunni.

Það er eitthvað verið að fela.

 

Og hin æpandi þögn stjórnflokkanna sem vilja allt gera annað en það sem þarf að gera.

Segir líka allt um tengslin.

Þeir hafa eitthvað að fela.

 

Aðeins hið feluleikur skýrir að hið augljósa er ekki sagt.

Að meinsemdin, skattaskjól og gervieignarhald sé liðið.

 

Og það eru stjórnmálamenn sem setja reglurnar.

Ekki fyrirtækin sem nýta sér þær.

 

Þeirra er ábyrgðin.

Þeir eiga að svara til saka.

 

Af hverju, af hverju??!!??

Kveðja að austan.

 

Þ

Bankar skoða Samherja

Lög­brot fyr­ir­tækja verði ekki liðin.

 

"Íslensk stjórnvöld munu ekki líða það að fyrirtæki brjóti lög",  segir Katrín Jakobsdóttir forsætisráðherra.

 

Eftir stendur spurningin hvernig dettur manneskjunni það í hug að það sé á hennar valdi??

Hvort lögum sé framfylgt í landinu eður ei, eða er hún að gefa í skyn að stjórnvöld hafi vald til að setja bráðabirgðalög sem geti gefið einstökum aðilum undanþágu að fara eftir lögum??

Eða að ægivald framkvæmdarvaldsins sé slíkt að það geti skipað réttarkerfinu að láta lögbrot þóknanlegra óátalin.

 

Sjálfsagt er þetta ekki þannig meint, en þannig hljómar samt bullið sem vellur út úr þingmönnum frá því að Samherjamálið kom upp.

Þeir tengja þetta við allsóskylda hluti og telja sig jafnvel hæfa til að taka þátt í dómstól götunnar og sakfella áður en málið er rannsakað.

Hjá þeim er þetta sorgarmál tækifæri til að ná sér niður á pólitískum andstæðingum, tækifæri til að níða niður þjóð og land til að veikja enn frekar fullveldi þjóðarinnar, opinskátt markmið Viðreisnar og Samfylkingarinnar, og að ráðast á brothættar sjávarbyggðir landsins með ofurskattlagningu kennda við veiðigjöld.

Kynda undir múgæsingu sem einna helst er farin að minna á lönd þar sem það þykir viðkvæmt að einhver teikni mynd af skeggi spámannsins.

 

Katrín mælir þó skynsemisorð enda er hún ekki lengur í stjórnarandstöðu. "Það verður sömuleiðis farið yfir lag­aramm­ann, hvort ein­hverj­ar ástæður séu til úr­bóta.“".

Imprar þarna á topp á ísjaka sem hún og allflestir samþingmenn hennar hafa hvorki þekkingu, og miðað við hávaðapólitík síðustu ára, sumir hverjir ekki  vitsmuni að greina.

 

Það hefur Lilja Mósesdóttir hins vegar og á feisbókarsíðu sinni orðar hún kjarna þeirra breytinga sem þurfa að verða á umgjörð og regluverki.

"Það verður ekki komið í veg fyrir undanskot og peningaþvætti fyrr en auður, sem nýtur verndar í gegnum falið eignarhald á fyrirtækjum og reikningum í skattaskjólum, verður skattlagður! Fyrsta skrefið í þá átt er að skattyfirvöld fái víðtækar heimildir og fjármagn til að rannsaka sölu og leigu á kvóta aftur í tímann með það fyrir augum að afhjúpa og sekta skattaundanskot. Næsta skref er að innleiða í lög ákvæði um að gefa verði upp nöfn eigenda fyrirtækja og reikninga í skattaskjólum, þegar fjármagn er fært frá Íslandi inn á þessa reikninga. Jafnframt þarf að vinna að því alþjóðlega að banna fjármagnsfærslur til þekktra skattaskjólslanda. Ef þessi leið reynist ófær, þá er ekki um annað að ræða en að banna framsal og leigu á kvóta og koma upp byggðakvótakerfi. Við munum aldrei sætta okkur við að hópur auðmanna ræni okkur velferðinni og atvinnutækifærunum!".

 

Þetta er svo augljóst og þetta er það sem við þurfum að gera til að ná samfélögum okkar úr höndum hins sígráðuga fjármagns sem engu eyrir.

 

Við eigum meira að segja að stíga skrefinu lengra og banna gervifélög, aflandsfélög, skúffufyrirtæki eða hvað allur þessi ódámur heitir sem nýttur er til að fela, til að stinga undan, til að þvo, fjármuni og fjármagn.

Það á enginn að geta nýtt slíkt form til að reka fyrirtæki innan íslensku efnahagslögsögunnar, eða að skrá eignir eða fyrirtæki á slíkar kennitölur.

 

Þeir sem raunverulega vilja breytingar tala á þessum nótum.

Þeir sem eru með hávaða og upphlaup, eða grípa gæsina til að höggva, en minnast ekki einu orði á kjarnann, þeir eru á einn eða annan hátt í vinnu hjá þeim öflum sem haga sér á þann hátt sem Samherji gerði í Namibíu.

Og það er mikill misskilningur að Viðreisn sé eini flokkurinn í slíkri vinnumennsku.

 

Það er nefnilega hlutverk stjórnmálamanna að segja lög og reglur, að marka stefnur og takast á við hluti.

Alltof lengi hafa þeir næstum allir sem einn verið á mála hjá fjármagninu, á einn eða annan hátt.

Þegjandi hafa þeir horft á allt frjálsa regluflæðið smjúga inní íslenska löggjöf, en æpa síðan hæst á torgum eða þingsölum um ósómann þegar hann vellur út um ýlduboxið sem fjármálakerfi frjálshyggjunnar er.

 

En greyin sem eru á þingi núna, sérstaklega í stjórnarandstöðunni, er sjálfsagt ekki kunnugt um þetta hlutverk sitt.

Nema með örfáum undantekningum eins og fjármálaráðherra sem er ligeglad með öll verkfærin sem regluverk Evrópusambandsins skapar honum og hans fólki, vinum og vandamönnum, til að stunda viðskipti í leynum.

Veit sínu viti en það vit nýtist því miður ekki þjóðinni eða hagsmunum almennings.

 

Hvað höfum við gert guðunum til að sitja uppi með þá stjórnarandstöðu sem við höfum í dag??

Eitthvað skelfilegt allavega, kannski er ennþá verið að refsa okkur sem þjóð fyrir þau níðingsverk á fátæku verkafólki sem viðgengust við Kárahnjúka.

En er ekki mál að linni??

 

Eða var Hrunið okkar refsing, er sjálfskaparvítið síðan í okkar boði?

Þar liggur efinn.

 

 

Efi sem skýrist ef þúsundir deila þessari færslu Lilju, lesi hana sér til skilnings og gagns.

Krefjist kerfisbreytinga.

Kjósi svo aldrei aftur hávaðaseggi og rugludalla á þing.

 

Hver veit.

Kveðja að austan.

 

Lögbrot fyrirtækja verði ekki liðin

Heiðarleiki er auðlind.

 

Og til skamms tíma áttum við Íslendingar hluta í þeirri auðlind, sem smáþjóð með góðan orðstír, vær hægt að ætla að óhætt væri að eiga viðskipti við íslensk fyrirtæki, til dæmis á svið sjávarútvegs eða jarðhita svo dæmi sé nefnda, því það hékk aldrei neitt annað á spýtunni en gagnkvæm viðskipti.

Við vorum of smá til að taka þátt í hinni alþjóðlegu græðgivæðingu.

 

Svo sá frjálsa flæði til þess að við eignuðumst bankamenn sem slógu um sig, og tóku upp hætti stórra stráka, gerðu út á undanskot og skattskjól, voru bendlaðir við peningaþvætti, og spiluðu sig stóra fyrir annarra manna fé.

Og gerðu út á ímynd landsins og nutu til þess aðstoðar stjórnvalda, bæði ráðherra sem og forsetaembættisins.

 

En fiskurinn og slorið var alltaf talið ómengað enda vandséð hvernig strákar í teinóttum jakkafötum gátu komið nálægt slíkri atvinnugrein, sem lyktaði og var talinn vera aðeins fyrir alvöru karlmenn.

Það reyndist misskilningur.

Land sem er hluti af alþjóðlegu regluverki græðgivæðingarinnar, þar sem skattaskjól, aflandsfélög og önnur leiktæki auðmanna til undanskota og feluleiks, eru bæði lögleg og umborin, það heldur ekki hreinleika sínum þegar auðfenginn gróði er annars vegar.

 

Framferði Samherja hefur skaðað okkur sem þjóð.

En það afsakar samt ekki ónákvæmni eða beinar lygar, eða þá herferð sem ríkisútvarpið rekur til að sannfæra þjóðina að við séum eitthvað sér á báti í þessum efnum.

Þó strippstaður hafi verið opnaður í Reykjavík á sínum tíma, þá urðum við ekki um leið forysturíki í klámvæðingunni eða táknmynd alls þess ósóma sem þar viðgengst. 

Við vorum aðeins orðin þátttakendur.

Það er ekki hægt að gera fólk samábyrgt með Epstein þó það hafi við einhver tækifæri tekið í höndina á Andrési prinsi svo dæmi sé tekið.

 

Það er rangt hjá Evru Joly að segja að "Þetta er sjáv­ar­út­vegs­fyr­ir­tæki, sem átti að koma Namib­íu­mönn­um til aðstoðar.", þegar hið rétta er að Samherji tók þátt í kapphlaupinu um kvóta Namibíumanna sem þeir gátu ekki nýtt sér sjálfir.

Samkvæmt uppboðskerfinu sem við Íslendingar höfðum platað Namibíumenn til að innleiða.  Í slíkur kerfi er ekki gert ráð fyrir samfélagslegri ábyrgð, samvinnu við heimamenn eða neitt annað en það sem það er, að sá sem borgar best, fær kvótann.

Ef Eva Joly getur ekki haft þetta rétt eftir, hvar fer hún þá annars staðar með rangt mál??

 

Síðan má benda á að Ruv afhjúpaði sig algjörlega í fréttatíma gærkveldsins, þar sem norski handlangari vogunarsjóðanna sem átti að sjá til þess að ICEsave væri greitt og allar aflandskrónur færu út á fullu verði samkvæmt samkomulaginu við AGS, talaði mikið um skaðað orðspor þjóðarinnar, til dæmis varðandi peningaþvætti.

Svo rétt á eftir var talað við norskan sérfræðing þar um, sem benti réttilega á að bankar á Norðurlöndum, eða réttara sagt Skandínavíu væru innvinklaðir í peningaþvætti, dæmi Samherja og DNB væri nýjasta dæmi þar um.

Hún minntist ekki orði á íslenska banka, hins vegar hefði íslenskt fyrirtæki nýtt sér þjónustu norrænna banka, og á því er grundvallarmunur.

Samt er sama bilaða platan spiluð aftur og aftur, og þjóðin blekkt til að trúa að við séum fremst meðal jafningja í spillingu og peningaþvætti svo ég vitni í formann VR.

 

Heiðarleiki er nefnilega auðlind.

Og mjög þverrandi hjá fleirum en Samherja.

 

Þeir sem hrópa í tómum tunnum ættu að líta sér nær hvað það varðar.

Kveðja að austan.

 

DNB verði rannsakaður, segir Joly

Firring umræðunnar.

 

Styrmir Gunnarsson á einn af pistlum ársins í laugardagsblaði Moggans.  Og sá ágæti pistill var tilefni þessarar fyrirsagnar þar sem ég fór að velta fyrir mér af hverju við sem þjóð höfum ekki náð okkur uppúr hjólfari átakaumræðunnar frá Hruni. En hugleiðingar um það eru inntak pistils Styrmis.

 

Áður en ég vík að því hvað það var hjá Styrmi sem hreyfði við mér langar mig að taka nokkur dæmi um skrumskælingu staðreynda og afvegleiðingu umræðunnar, og fyrsta ber að nefna manninn sem gerði ákaflega heiðarlega tilraun til að leggja sjávarbyggðir landsins í eyði á sínum tíma.

Þessi orð eru höfð eftir Þorstein Pálssyni í frétt Mbl.is; "..seg­ir Sam­herja­málið þannig vaxið að nú þurfi að fá óháða aðila til að meta hvað Sam­herji hafi borgað sam­an­lagt fyr­ir veiðirétt í Namib­íu og hvernig það sé í sam­ræmi við greiðslur hér heima." 

Þegar Þorsteinn Pálsson var sjávarútvegsráðherra þá barðist hann fyrir því að engin höft væru á framsali aflaheimilda og vísaði títt í árangur Nýja Sjálendinga við að ná fram hagræðingu í sínu kvótakerfi.  En á um 5 árum höfðu allar minni útgerðir í landinu selt frá sér kvótann og eftir voru 3 risar sem skiptu aflaheimildum sín á milli.  Menn geta ímyndað sér auðnina sem varð í sjávarbyggðum þegar örfáir menn gátu selt frá sér verðmæti og flutt í burtu með fulla vasa fjár, en eftir sátu samfélög án atvinnu og verðlausar eignir.  Síðan má bæta við að kerfið reyndist ekki betur en það, að helstu fiskistofnar hrundu og í kjölfar þess samdráttar þá fengu risafyrirtækin þrjú heimild til að ráða verktaka frá Thailandi og víðar til að veiða fyrir sig fiskinn. Kaup og kjör og annar aðbúnaður var þess eðlis að að þessi skip komust á lista samtaka sem berjast gegn nútíma þrælahaldi.

En frjálshyggjan hans Steina Páls spyr ekki að því, hún spyr bara um hagræðinguna.

Spurningar sem Þorsteinn Pálsson endurtekur núna í kjölfar nýjustu frétta frá Namibíu.

 

Fiskveiðikerfið í Namibíu er hannað eftir draumsýn Þorsteins sem hann náði ekki að innleiða á Íslandi, svo ég vitna í Sighvat Björgvinsson, fyrrverandi framkvæmdarstjóra Þróunarsamvinnustofnunarinnar, kvótakerfi þar sem ólíkt á Íslandi, aflheimildir boðnar hæstbjóðanda.

Þessi ófögnuður frjálshyggjunnar var gjöf okkar Íslendinga til namibísku þjóðarinnar og núna þegar íslenskt fyrirtæki fór eftir þeim leikreglum, og gerum okkur grein fyrir því að þetta íslenska fyrirtæki ber enga ábyrgð á kerfinu, þá er allt brjálað hér á Íslandi, talað um níðingshátt, arðrán og algjöran skort á samfélagslegri ábyrgð.

En ég spyr, hvar voru þessar raddir þegar ófögnuðurinn var sendur suður eftir??

Og við skulum gera okkur grein fyrir því að það er ekkert mál fyrir íslenska stórútgerð að borga há veiðigjöld ef hún getur frýjað sig frá hlutaskiptakerfinu og ráðið til sín fólk á þriðjaheims kaupi, ber enga samfélagslega ábyrgð, og megi þess vegna taka ákvörðun um það að hafa bara eina verstöð þar sem risaskip eru gerð út og landa afla sínum.

En viljum við slíkt samfélag, sjávarbyggðir rústir einar, peningaöflin ráða öllu, kerfi sem hefur spillingu og misnotkun innbyggt í sér??

Já segir íslenska Andófið, fólkið á móti sem bergmálar raddir Þorsteins Pálssonar og félaga hans hjá Viðreisn, þvílík er firring þessa fólks.

 

Talandi um bergmál frjálshyggjunnar þá las ég annan góðan pistil í morgun, Stóra prófið eftir formann VR, Ragnar Þór Ingólfssonar.  Hefði meir að segja marserað með honum ef ég hefði ekki hnotið um tungutak frjálshyggjunnar í herhvöt hans.

Ragnar segir; "Viðhorfið er svo sjúkt og ríkjandi að eftir er tekið á erlendri grund, sem einhvers konar þjóðaríþrótt Íslendinga. Og erum við listuð upp sem fremst á meðal jafningja þegar kemur að peningaþvætti og annarri spillingu.".  Fyrir utan ruglið eða skrumið að við séum fremst meðal jafningja í peningaþvætti, þá endurrómar Ragnar hér atlögu peningaafla að tilvist og tilverugrundvelli þjóðarinnar.  Með því að reyna telja okkur í trú um að það sem er að hér, og það er vissulega margt, sé eitthvað sér íslenskt, jafnvel líkt og við hefðum fundið upp leikreglur hins frjálsa flæðis, eða leikföng auðmanna eins og skattaskjól, aflandsfélög og annað sem hefur mjög komið við sögu í umræðu síðustu daga.

Við sem þjóð erum fórnarlömb kerfis sem smátt og smátt var komið á í Evrópusambandinu á níunda og tíunda áratug síðustu aldar.  Fjármálareglurnar sem gera allt þetta kleyft koma þaðan, hið frjálsa flæði á fátæku farandverkafólki kemur þaðan, og óeðli frjálshyggjunnar, hinn tvíhöfða þurs, kvöðin um að leita eftir og taka the cheapest bid svo ég vitni í gúrúinn Frú Thatcher, og krafan um að almanna gæði séu boðin út á markaði hæstbjóðanda, er meitlað í allt regluverk ESB.

Það er þetta kerfi sem hefur alið af sér sundrunguna og misskiptinguna á Vesturlöndum síðustu áratugina, og er skýring hinnar miklu stjórnmálalegu ólgu sem núna ríður röftum.  Hinn vinnandi maður er í uppreisn gegn kerfinu og frjálshyggju þess, það skýrir kosningu Trumps og uppgang hinna svokölluðu hægri öfgaflokka eða populistaflokka í Evrópu.

Þetta vita allir nema þeir sem eru samdauna tungutaki frjálshyggjunnar og gera sér grein fyrir að kerfinu þarf að breyta, það þarf að skipta út óeðlinu sem sundrar samfélögum okkar og þjónar þeim eina tilgangi að gera þegar ofurríka, ofsaríka, og þó það sé gert lokal, þá breytist ekkert ef menn gera sér ekki grein fyrir að meinið er global.

 

Styrmir Gunnarsson orðar eina birtingarmynd þessa vanda mjög vel í grein sinni;

"Á heimsvísu er það svo­nefnd alþjóðavæðing sem hef­ur átt mest­an þátt í að skapa ójöfnuð en helztu mál­svar­ar henn­ar hafa verið jafnaðar­menn á Vest­ur­lönd­um. Það er fyrst nú á allra síðustu árum sem þeir virðast vera að byrja að átta sig á að með því hafa þeir gerzt tals­menn alþjóðlegra stór­fyr­ir­tækja sem nýta sér lág laun í þriðja heim­in­um til þess að fram­leiða vör­ur sem seld­ar eru á markaði ríku þjóðanna fyr­ir eins hátt verð og nokk­ur kost­ur er. Þannig verður yf­ir­gengi­leg­ur gróði alþjóðlegra stór­fyr­ir­tækja til auk þess sem þau nýta sér alla mögu­leika til þess að kom­ast hjá skatt­greiðslum og geng­ur vel".

En þegar les skrif Drífu Snædals eða Ragnars Ingólfssonar þá er eins og þau geri sér ekki grein fyrir þessu.  Það er eins og þau líti á afleiðinguna sem orsök, og þau bergmála raddir frjálshyggjunnar um að meinsemdir kvótakerfisins séu lagfærðar með ofurskattlagningu sem þjappar saman fyrirtækjum, gerir í raun út af við hina smáu sem eru valkostur hins vinnandi manns gegn þrúgandi ofríki stórfyrirtækjanna, með tilheyrandi atvinnuleysi og jafnvel lokun heilla byggðanna.

Enda sést þetta skilningsleysi einna best á því þegar byggingarfélag í eigu launþegasamtaka var staðið að því að nýta sér lág laun i Eystrasaltslöndum við að ná niður kostnaði við íbúðarbyggingar sínar. 

Hvernig er hægt að berjast fyrir hærra kaupi og bættum kjörum, og um leið að treysta sér ekki til að skipta við þau fyrirtæki sem þurfa að greiða þau laun sem barist er fyrir??

En slík er firring umræðunnar að menn já ekki samhengið. 

 

Víkjum þá frekar að Styrmi.

Fyrir þá sem falla í þá gryfju að styðja ofurskattlagningu ökutækja, hina svokölluðu vegtolla, þá ættu þeir vel að íhuga þessi orð Styrmis; "... og upp­lif­ir þar það sem hún kallaði of­beldi gagn­vart al­menn­um borg­ur­um. Úti um allt séu mynda­vél­ar sem smelli mynd­um af núm­era­plöt­um á bíl­um og síðan séu fólki send­ar rukk­an­ir vegna veggjalda. Hér sé orðið um svo háar upp­hæðir að ræða að al­menn­ir launa­menn hafi tæp­ast efni á því að ferðast um í einka­bíl".

Veggjöld líkt og aðrir ofurskattar eru verulega íþyngjandi fyrir venjulegt launafólk, þau eru lögð á óháð efnahag, þau mismuna eftir búsetu, og þau eru sumpart refsiskattur sem lagður er á fólk sem flýr ultra hátt fasteignaverð miðkjarna út í úthverfin.

Hugmyndafræði þeirra er úr ranni frjálshyggjunnar, að fólk greiði fyrir þá þjónustu sem það notar, sama eðlis og skólagjöld eða þjónustugjöld í heilbrigðisþjónustunni, eru hugsuð til að draga úr notkun, og að sjálfsögðu bitna þau á fátækari hluta samfélaga.  Þar sem frjálshyggjan er sjúkust hefur efnaminna fólk ekki efni á að nýta sér heilsugæslu, mennta börn sín, nýta vegakerfið og svo framvegis.

Samt er firring umræðunnar slík að góða fólkið, þetta sem segist vera félagshyggjufólk og þykir alveg ofsalega vænt um allt fátækt fólk, að það styður skattlagningu af svona meiði, kallar það reyndar kolefnisskatt eða skatta til að takmarka notkun jarðefnaeldsneytisfarartækja eða hvað nafni það nefnir hina nýja skattheimtu sem á að bjarga jörðinni, en í eðli sínu er þetta allt skattar sem gera efnaminna fólki illkleyft eða ókleyft að taka þátt í nútíma samfélagi. 

Það eru nefnilega fátæklingarnir sem eru sökudólgarnir, það eru þeir sem bera meginábyrgðina á hlýnun jarðar.  En ofsalega þykir okkur vænt um þá.

 

Og þá er ég kominn að því sem kveikti á efni þessa pistils.

Styrmi er tíðrætt um átakaumræðuna, svo ég vitni í hans orð;

"En þrátt fyr­ir það rík­ir óár­an í sam­fé­lag­inu og í sam­skipt­um fólks. Að ein­hverju leyti er það vegna þess að sá trú­verðug­leiki og það traust sem brast í hrun­inu hafa ekki skilað sér á ný. Fólk ber mjög tak­markað traust hvort sem er til land­stjórn­ar­inn­ar í breiðum skiln­ingi eða stofn­ana sam­fé­lags­ins".

Mikið rétt en af hverju skyldu efnahagsböðlar innlendu og erlendu hrægammanna ná svo góðum árangri að kynda undir upplausn og óáran umræðunnar?

Skoðum þessi orð Styrmis; "Okk­ur hef­ur tekizt ótrú­lega vel að vinna okk­ur upp úr hrun­inu".

En er það svo, er það alskostar rétt??

 

Vissulega eru hagvísar góðir, og margt gat farið verr en það fór, og það er staðreynd að kaupmáttur hefur vaxið mikið síðust ár.

En það breytir ekki þessum staðreyndum, það breytir ekki illviljanum og illmennskunni sem stjórnmálastétt okkar gerði sig seka um í endurreisn landsins.  Með því að afskrifa skuldir hinna auðugust, ganga hart fram gegn venjulegu fólki, og skilja tugþúsundir eftir á köldum klaka, þar sem margir napra enn þann dag í dag.

"„Réttarríkið Ísland“ hefur núna í nær 10 ára refsað fórnarlömbum fjármálaglæps af hörku fyrir glæp sem þau ekki frömdu. Gerendurnir hafa hins vegar hagnast stórkostlega á lögbrotum sínum.... Frá hruni hafa 10.000 fjölskyldur misst heimili sín á uppboðum og sennilega eru þær a.m.k. jafnmargar sem hafa misst heimili sín án þess að til uppboðs hafi komið. Varlega áætlað hafa því fleiri en 15.000 fjölskyldur misst heimili sín eða á bilinu 45.000 – 60.000 einstaklingar sem samsvarar öllum íbúum Kópavogs og helmingnum af Garðabæ. Á sama tíma hafa verið gerð 164.000 fjárnám hjá þessari 360.000 manna þjóð. Þar af voru 127.000 fjárnám árangurslaus.".

 

Það er firring að skauta fram hjá þessum staðreyndum.

Þær eru holundarsár sem ennþá blæðir úr þjóðarsálinni.

Þær eru gjaldþrot mennskunnar, gjaldþrot mannúðarinnar.

Og þjóðfélag án mannúðar og mennsku, er eins og þjóðfélagið sem við lifum í dag.

 

Það er firring að halda öðru fram.

Það er firring að afneita helför heimilanna.

Og á meðan það er gert mun ekkert lagast á Íslandi í dag.

 

Firring eða afneitun staðreynda er nefnilega meinsemd í sjálfu sér.

Sem grefur um sig þar til samfélagið eins og við þekkjum það gefur upp öndina.

 

Og í hvers þágu er það??

Kveðja að austan.

 

 

Alvarlegt áfall fyrir þjóðina