Bullandi, ruglandi og frjálshyggjan.

 

Það er aur í frjálshyggjunni, hún er hagtrú, sem játar Mammon æðsta guða, og hún er hugmyndafræði þeirra sem vilja gefa auðnum veiðileyfi á almenning.

Afmennska hann, breyta honum úr manneskju í kostnað.

Bein afleiðing er óhófleg auðsöfnun Örfárra þar til því markmiði er náð að örfá þúsund eiga megnið að auðævum heimsins, nokkrar tugir milljóna lifa síðan góðu lífi að þjóna hinum Örfáum, restin lepur mismikinn dauða úr skel.

 

Það er langt síðan, á þriðja áratug að auðurinn samlagaði stjórnmál vestrænna ríkja, gjörspillingin hélt innreið sína á þann hátt að í reynd ganga jafnt hefðbundnir borgaraflokkar sem og hefðbundnir jafnaðarmannaflokkar erinda frjálshyggjunnar þó í orði sé öðru haldið fram.

Lokahnykkurinn varð síðan ljós eftir fjármálahrunið 2008 þegar flokkarnir vinstra megin við jafnaðarmenn gengu harðast fram jafnt í níðingshætti gagnvart almenningi sem og hagsmunagæslu fyrir auðmagnið.

 

Allt þetta var ljóst þegar Andrés hinn ungi bauð sig fram í prófkjöri VinstriGrænna, og jafnvel næmustu njósnatæki Þjóðaröryggisstofnunar Bandaríkjanna hafa ekki numið annað en hann væri sáttur við þessi umskipti, að hann vissi og gerði sér grein fyrir hverjum í raun VG þjónar líkt og systurflokkarnir á Norðurlöndum gera.

Allt hið meinta andóf með tilvísun í róttækni, hugsjónir eða stefnu flokksins er því ekkert annað en sá egóismi sem heitir frami og völd Andrésar Inga Jónssonar.

Eitthvað sem Mammon guð kann vel að meta.

 

Auðsöfnun Örfárra er samfélagsleg meinsemd sem ógnar velferð og velmegun fjöldans.

Slítur í sundur þá sátt sem borgarstéttin náði við verkalýðinn á fyrri hluta 20. aldar, sátt sem batt enda á samfélagsátök liðinna alda.

Og eðlilega snýst fjöldinn til varnar.

Sem kallar á kostnað og útgjöld til að tryggja óbreytt kerfi.

 

Ruglandi og bullandi dagsins í dag er ekki sjálfsprottið fyrirbrigði.

Það er enginn svona gefinn frá náttúrunnar hendi líkt og ætla mætti út frá hinni botnlausu heimsku sem tröllríður umræðu múgæsingarinnar.

Ruglið og bullandi er fjármagnaður, markmiðið er að hindra að fólk nái að sameinast um kröfuna um réttlátt og sanngjarnt samfélag.

 

Um mannúðina og mennskuna.

Nái að sameinast í afli sem brýtur skurðgoðið Mammon af stalli.

 

Auðnum er nákvæmlega sama hver stjórnar á meðan Mammon er þjónað.

Á meðan kerfinu er ekki ógnað, á meðan hið frjálsa flæði er æðra lögum guðs og manna.

 

Þegar fjöldinn er reiður þá skiptir miklu að bjóða uppá valkost sem breytir fólki í múg.

Sem hægt er að stjórna með ruglanda og bullanda.

Eitthvað sem við upplifum svo sterkt á Íslandi í dag.

Og slíkan valkost þarf að manna.

 

Píratarnir eru góðir til síns brúks.

Framboð rebellanna í verkalýðshreyfingunni um breytingar á forsendum frjálshyggjunnar er annað dæmi þar um.

 

Eftir stendur fólkið sem þykist hafa hugsjónir.

Fólkið, sem sveik ekki þegar mestu manngerðar hörmungar í nútíma vestrænni sögu gengu yfir almenning.

Fólkið sem þolir eiginlega allt nema samstarf við Sjálfstæðisflokkinn.

 

Það er rekald í dag.

Svona óplægður akur sem má sá í.

Þess virði að fjárfesta í.

 

Eitthvað fyrir unga menn á uppleið.

Sem eiga sjálfan sig sem sína einu hugsjón.

Vantar bakhjarl svo akurinn sé þeirra.

 

Útgjöld, kostnaður.

Hégómi, metnaður.

Fjárfesting sem klikkar ekki.

 

Auðurinn veit sínu viti.

Það ógnar honum ekkert í dag.

Kveðja að austan.

 

 

Andrés segir sig úr þingflokki VG

"Fremst meðal jafningja í peningaþvætti!".

 

Þessi tilvitnuð orð úr eldmessu formanns VR á dögunum er lýsandi fyrir það andrúmsloft múgæsingar, og þó ljóst sé að segja það, botnlausa heimsku sem tröllríður  umræðu Andófsins í dag.

Tilefnið orðanna, held ég, er sú staðreynd að norskur banki hafði milligöngu fyrir meintar mútugreiðslur Samherja til ráðamanna í Namibíu í gegnum þekkt skattaskjól undir skjólvæng regluverks Evrópusambandsins, Kýpur.

Ég beið eftir að leggja út frá þeim þangað til ég hefði frétt um peningaþvætti Skandínavísks banka til að tengja við.  Vissi að sú frétt kæmi á næstu dögum því slík mál þar sem norrænir bankar eru berir að peningaþvætti dúkka reglulega upp.

 

En ef ég hefði ákveðið að bíða eftir frétt um íslenskan banka, sem væri þá tilefni þessarar fullyrðingar, þá vissi ég að ég þyrfti að bíða lengi, því ennþá hafa svona mál ekki komið upp á Íslandi, og ekkert sem bendir til þess að svo verði.

Íslenskir bankar hafa hins vegar verið duglegir að tilkynna grunsemdir um peningaþvætti, erlendum glæpahópum til lítillar gleði.

 

Samt erum við sögð fremst meðal jafningja og fólk trúir þessum þvættingi, lepur hann upp og deilir á samfélagsmiðlum.

Hugsanlega er stífur áróður málaliða auðsins þar um einhver afsökun.

 

Ríkisútvarpið náði að gera frétt um peningaþvætti þar sem norskur sérfræðingur var fenginn til að kommentera á hið meinta hjá Samherja. Og þessi sérfræðingur fjallaði vel og ítarlega um ábyrgð hins norska banka og kvað slíka þjónustu vera meinsemd meðal norrænna banka.

Meðal norrænna banka og jafnvel gáfnaljósin hjá Ruv föttuðu að hún var ekki að tala um íslenska banka, eða að Íslendingar á einhvern hátt þjónuðustu peningaþvætti..

Bleik brugðið, misheppnað níð, og því var næst náð í rússneskan sérfræðing sem sagði "you ain´t see nothing yet" og var þá ekki að vísa í sögu sýrurokksins.  Heldur reynslu sína af spillingu þarlendra og hvernig mafían þar í landi starfaði.

 

Hvað kom það Íslandi eða raunveruleikanum á Íslandi nokkuð við??

 

Svo hristum við hausinn yfir fáfróðu sveitarfólki á Indlandi sem þarf aðeins að lesa gróusögu á samskiptaforriti til að misþyrma eða drepa fólk fyrir einhverja meinta glæpi þess.

En svipað álit virðist hið skítuga fjármagn hafa á okkur fyrst hann gerir út fjölmiðla eins og Ruv, Stundina eða Kjarnann til að æsa hér upp múgæsingu ruglandans og forheimskunnar.

Þar sem gengið er út frá að ef eitthvað er nógu heimskt, þá er það lapið upp, og endar yfirleitt á Austurvelli, jafnt þar fyrir innan sem utan.

 

Í því erum við kannski fremst meðal jafningja.

Kveðja að austan.

 

Sænskur banki bendlaður við peningaþvætti

Helgi og sannleikurinn.

 

Sem og þessi frétt á Mbl.is vekur upp alvarlegar efasemdir um vitsmunalegt atgervi íslenskra blaðamanna.

 

Hvar erum við stödd þegar blaðamaður sem staðinn er af ósannindum og rangfærslum, komist upp með þá hártogun að vitna í grein sem fjallar almennt um ástandið sem besta kvótakerfi í heimi hefur leitt yfir namibískt samfélag.

Samherji er ekki til umfjöllunar í þessari grein, það er ekkert sem kemur fram í henni sem bendir til þess að Samherji beri neina ábyrgð á þróun sjávarútvegsins í Namibíu frá því að landið fékk sjálfstæði.

Blaðamaðurinn sem staðinn er að rangfærslum er einfaldlega að kasta málum á dreif, og aðrir blaðamenn hafa ekki vitsmuni til að átta sig á því.  Eða eru þeir búnir að dæma fyrirfram, eða eru þeir hluti af hráskinsleiknum??

 

Við Íslendingar berum hins vegar mikla ábyrgð, því það vorum við sem sendum ófögnuðinn suður eftir í nafni þróunaraðstoðar.

Í pistli þar um vitnaði ég í Sighvat Björgvinsson, ábyrgðaraðila og ágætt að rifja upp þau orð.

"Í þessu samhengi verðum að hafa í huga hvers eðlis fiskveiðikerfið er í Namibíu. Vitnum í Sighvat Björgvinsson, fyrrum framkvæmdarstjóra Þróunarsamvinnustofnunar Íslands, en hann kom mjög að málum í Namibíu.

"Auk þess hafi namibískum stjórnvöldum verið útvegaður sjávarútvegsráðgjafi, sem Sighvatur segir að hafi í raun teiknað upp kvótakerfi fyrir Namibíumenn. „Hann býr til það sem við kratarnir dreymdum alltaf um og komum ekki einu sinni í gegn á Íslandi: Markaðsverð á kvóta.“". Og í útvarpsviðtali heyrði ég Sighvat segja að ólíkt hér á Íslandi hefði veiðirétturinn verið seldur hæstbjóðanda.

Hvernig sem þessi orð Sighvats eru lesin, eða annað sem hann hefur sagt um þetta mál, þá er hvergi minnst á að íslenska ráðgjöfin, sem Namibíumenn fóru eftir, hefði falið í sér einhverja samfélags ábyrgð, eða skilyrta samvinnu við heimamenn. "Markaðsverð á kvóta", þýðir einfaldlega markaðsverð á kvóta, og ef í því felst eitthvað arðrán, þá er allavega ekki ljóst að það er ekki við þau fyrirtæki að sakast sem bjóða í kvótann.".

Það er í eðli þessa kerfis hinna svörtu frjálshyggju að brjóta niður byggðir og kæfa vaxtasprota heimamanna.  Sá fær sem býður best, sem hefur bestan aðgang að fjármagni og ef alþjóðleg stórfyrirtæki mega vera með, þá sjúga þau allt til sín.

Þetta eru þekktar staðreyndir sögunnar, þetta er bein afleiðing af kerfi sem ætlar að hámarka arðsemi gegnum uppboð.  Slík arðsemi hefur aldrei neitt  með arðsemi þeirra samfélaga sem eiga allt sitt undir auðlindinni að gera.

Auðnin, arðránið, þrælahaldið er þeirra hlutskipti.

Segir sagan.

 

Hlálegast er að þeir sem hafa hæst núna í árásum sínum á íslenskan sjávarútveg, vilja böl bæta með því að leggja til þetta kerfi þrælahalds og arðráns.

Kratar, verkalýðsleiðtogar og gjammarar.

Svo þeir stjórnmálamenn frjálshyggjunnar sem hafa safnast saman í Viðreisn, geta setið hjá á hliðarlínunni og glott.

 

Þeirra bestu vinnumenn eru þeir sem hafa hæst og hrópa mest.

Gegn frjálshyggju, arðráni, samþjöppun auðs á afar fáar hendur.

 

Svona er Ísland í dag.

Kveðja að austan.

Helgi bendir Samherja á auðlesið efni