Arður, arður.

 

Einstaklingar sem græða.

Græða.

 

Hvílík ósvinna, hvílík sjálftaka, hvílík undirliggjandi spilling.

Að ekki sé minnst á allan aurinn sem hinn sameiginlegi verður af.

Þetta er garúgt, gruggugt, og snöfurmannlega þarf að grípa inní.

 

Núna reynir á snögg viðbrögð formanns VR, hann hlýtur að vera samkvæmur sjálfum sér og krefjast að auðlindagjald sé lagt á tryggingarfélög, varla er hann pólitískur lukkuriddari sem kaus að fá stundarathygli múgæsingarinnar þegar hann lagði til að allur kvóti væri innkallaður og settur á markað.

Það sama hlýtur að gilda um aðrar atvinnugreinar þar sem kapítalistar græða pening.

 

Sjávarútvegur er aðeins með um 10% af arðgreiðslum þjóðarinnar, og þá er hvorki vátryggingarstarfsemi eða fjármálastarfsemi inní þeim tölum.  Svo í raun er hlutfall hans ennþá lægra.

Ekki er landbúnaðurinn að greiða arðinn svo ljóst er að spjótin hljóta að beinast að verslun og þjónustu á höfuðborgarsvæðinu, félagssvæði VR.

Og menn samkvæmir sjálfum sér geta ekki látið slíkt óátalið.

 

Eins þarf ekki einu sinni talnaglöggvan til að sjá að öllum að meinalausu mætti fækka fermetrum um helming í verslun á höfuðborgarsvæðinu.

Og jafnvel blindur kemst ekki hjá því að taka eftir öllum lúxusvillunum og risasumarbúðstöðunum sem vitna um taumlausa einkaneyslu eigendanna.

Leyfisveiting og auðlindagjald myndi ekki bara auka hagkvæmni greinarinnar heldur líka færa ómældan aur í ríkiskassann enda vita allir sem hafa séð Disney myndina um Hróa Hött að lengi má kreista skattinn og fylla fjárhirslur af gulli.

 

Vissulega myndu margir missa vinnunna, slíkt er eðli hagræðingar líkt og bankamenn reyna á sínu skinni þessa dagana.

Og vissulega yrði formaður VR ekki vinsæll hjá sínum félagsmönnum ef hann tæki upp slíka baráttu.

En menn sem eru sjálfum sér samkvæmir hljóta vilja að láta eitt yfir alla ganga, varla er innrætið þannig að þeir viljum öðrum það sem þeir vilja ekki sínum.

Og ef menn eru á annað borð hlynntir arðráni kvótauppboða, eða arðráni ofurskattlagningar, þá handvelja þeir ekki þær atvinnugreinar sem fyrir barðinu á slíku ráni verða.

 

Rökin eru þau sömu, það eru ekki bara sjávarútvegsfyrirtæki sem nýta sér regluverkið til að borga sem minnst til samfélagsins, svo vitnað sé í orð formanns VR.

Hvernig sem á það er litið þá voru það ekki útgerðarmenn sem voru fjöldinn á Panamalistanum, og ósköp hefði fjárfestingarleið Seðlabankans skilað litlu ef hún hefði verið einskorðu við þá.

En þeir liggja við höggi, og þó fólkið á landsbyggðinni sé ekki niggarar, þá er það allavega allt saman vanþróað á sauðskinsskóm.

Þess vegna er svo auðvelt að æsa múginn gegn því með bulli og staðleysum.

 

En formaður VR er ekki umbótamaður, hann er byltingarmaður, og byltingarmenn ástunda ekki skrum og fara með fleipur, í þeim brennur eldheitur logi réttlætisins.

Og sá logi gerir ekki greinarmun á fólki eftir búsetu þess, eða fyrirtækjum eftir því í hvaða atvinnugrein þau eru.

 

Þess vegna býð ég spenntur eftir viðbrögðum hans.

Þau hljóta að koma í Býtið á morgun.

 

Kvóti á verslun, kvóti á þjónustu.

Arðurinn í ríkissjóð gegnum auðlindaskatt.

 

Já, ég er strax farinn að sjá fyrir mér viðbrögðin.

Múgurinn mun fagna og skunda á Austurvöll og taka undir með formanninum.

 

Loksins hefur hann eignast sinn mann.

Mann sem er sjálfum sér samkvæmur.

Laus við skrum og tækifærimennsku.

Mann fólksins.

 

Eða er það ekki??

Kveðja að austan.

Svanhildur og Guðmundur selja hlut sinn í VÍS

Þau eru mörg furðin í þessum heimi.

 

Og margt skrýtnara en það en það er ekkert furðulegt að stjórn Samherja sæti gagnrýni fyrir fyrstu viðbrögð sín við uppljóstrunum Kveiks.

Þau voru eitthvað svo útúr kú að ef stjórn Samherja beri minnstu ábyrgð á þeim, þá ætti ekki bara Þorsteinn að víkja á meðan rannsókn málsins stendur.

 

Þó það hafi reynst vel fyrir ríkisstjórn Katrínu Jakobsdóttir að nýta sér þjónustu almannatengla til að ljúga og blekkja þegar hún ákvað í sama högginu að brjóta stjórnarskrána og fremja þau landráð að afhenda erlendu valdi yfirráð yfir orkuauðlindum þjóðarinnar, þá hefði stjórn Samherja átt að vita að sú tíð var liðin að handbók almannatengla um hvernig ætti að bregðast við uppljóstrunum dygði, því fólk um alla Evrópu, þar með talið Íslandi væri búið fá nóg af fjármálamisferli og sóðaskap viðskiptaelítunnar.

Þar er blekkingarmælirinn fullur.

 

Hin meinta innri endurskoðun Samherja er ekki trúverðug þegar hún er kynnt á sama tíma og forstjóri fyrirtækisins hafnar ábyrgð, reynir að skella skuldinni á undirmann sinn, og nýtir almannatenglanna til að hefja ímyndargagnsókn.

Hann áttaði sig ekki á því að hann hafði bara eitt tækifæri til að segja satt, og hann nýtti ekki það tækifæri.

Eina vörn stjórnar Samherja er sú að Þorsteinn sé það sterkur persónuleiki og ráðríkur að hann hafi ekki spurt hana, og hún hafi verið svo aum að spyrja ekki.

Og það er ekki góð vörn vægast sagt.

 

Það vita allir hvernig fór um sjóferð þá, ekki mikið betur en skammtímasóknin í Namibíu, og núverandi forstjóri var ráðinn til að berja í bresti sem vart er hægt að sjá hvernig barið er í.

Nöldur er ekki góð þétting, nær væri að óska eftir hlutlausum þriðja aðila sem fyrirtækið fjármagnaði en hefði að öðru leiti enga aðkomu af.

Því héðan af snýst þetta ekki um að bjarga æru eða stöðu einstakra manna, þetta er lífróður fyrirtækisins, og hann er ekki róinn með brotnum árum eða skaddaðri ímynd.

 

Björgólfur bendir réttilega á að "Traust skipti slík fyr­ir­tæki öllu máli, enda séu þetta aðilar sem gefi sig út fyr­ir trú­verðug­leika. Ef trú­verðug­leik­inn bregðist hafi fyr­ir­tæk­in enga viðskipta­vini,".

Samherji sem fyrirtæki er undir.

Og það snertir ekki bara eigendur þess, heldur líka starfsmenn, viðskiptavini, lánardrottnum, sem og framtíð sjávarútvegsins því Samherji sökum fjárhaglegs styrks síns hefur verið í fararbroddi við að bæði þróa og innleiða nýja tækni í veiðum og vinnslu.

Það er vegna öflugra fyrirtækja eins og Samherja að það er liðin tíð að við lítum öfundaraugum til annarra þjóða varðandi tæki og tól, og þegar nýja hátækniverksmiðjan á Dalvík verður komið í gagnið, þá er frekar að öfundaraugun beini sjónum að okkur.

 

Nákvæmlega þetta eru lífskjör, og af þessum lífskjörum er sótt með bulli og skrumi.

Ástæða, atferli Samherja í Namibíu.

Það hangir því miklu meira á spýtunni og því full ástæða að brækur séu girtar í höfuðstöðvum Samherja, nöldur sé sett ofaní skúffu, undanbrögðum sé hent í ruslið, samt ekki með endurnýjanlegu sorpi, og gluggar séu opnaðir til að hleypa inn fersku lofti heiðarleika og sannsögli.

 

Þá lifir Samherji af.

Og viðskiptalífið okkar verður heilbrigðara á eftir því stjórnmálastéttin okkar, þessi þarna sem er nýbúin að opna veiðilendur orkunnar fyrir bröskurum og hinum svokölluðum markaðsöflum, mun ekki komast upp með skrumið og bullið, eða benda á annað en hin raunverulega sökudólg.

Regluverkið.

Regluverk sem líður feluleik og svindl, þó öðru sé haldið fram.

 

Minn enn og aftur á raunverleg viðbrögð, vitna í orð Lilju Mósesdóttur;

"... að verður ekki komið í veg fyrir undanskot og peningaþvætti fyrr en auður, sem nýtur verndar í gegnum falið eignarhald á fyrirtækjum og reikningum í skattaskjólum, verður skattlagður! Fyrsta skrefið í þá átt er að skattyfirvöld fái víðtækar heimildir og fjármagn til að rannsaka sölu og leigu á kvóta aftur í tímann með það fyrir augum að afhjúpa og sekta skattaundanskot. Næsta skref er að innleiða í lög ákvæði um að gefa verði upp nöfn eigenda fyrirtækja og reikninga í skattaskjólum, þegar fjármagn er fært frá Íslandi inn á þessa reikninga. Jafnframt þarf að vinna að því alþjóðlega að banna fjármagnsfærslur til þekktra skattaskjólslanda".

Vandinn er að kerfið er hannað fyrir svindl og svínarí, það er eins og það hafi verið skrifað af handbendum mafíósa sem þurfa að koma óhreinu fjármagni í umferð, fela raunverulegt eignarhald sitt, skjóta undan skatti, og allt á löglegan hátt.

Úrbætur koma seint, illa, yfirleitt eftir á.

 

Fjármagnið er ríki í ríkinu.

Það er global.

Það níðist á öllu.

 

Sýgur í sig öll verðmætin áður en þau koma til skiptanna.

Braskaravæðir allt, aðeins tímaspursmál hvenær andrúmsloftið verðir einkavinavætt og við þurfum að borga leigu fyrir að draga lífsandann.

Safnar auði heimsins í vasa Örfárra, nokkur þúsund manns eiga í raun heiminn.

Og það er eins og fólk sjái ekki hvað það er galið.

 

Því ef það sæi það þá myndi það ekki ljá eyru fólki sem þykist berjast við sígræðgina og heljartök hins skítuga fjármagns, með tungutaki frjálshyggjunnar.

Það tungutak nýtir sér athæfi Samherja til að vega að saklausu fólki byggðanna.

Það bendir á auð örfárra og notar það sem rök til að gera út af við þó þau fyrirtæki sem einstaklingurinn á og rekur.  Gerist þannig böðlar hinna stóru.

 

Vörn Samherja er því vörn fólksins.

Eins skrýtið og það nú er.

Þökk sé frjálshyggjunni sem engu eirir.

 

Eitt fyrirtæki, ein verðstöð, það er hin fullkomna hagræðing í hennar augum.

Því í hennar augum er fólk og samfélög ekki til.

Við erum aðeins kostnaður sem á að hagræða.

 

Ofurskattar og kvótauppboð eru hennar leið.

Eru hennar tungutak.

Og á því tungutaki þekkjast stuðningsmenn hennar.

 

Og þeir eru margir þessa dagana.

Kveðja að austan.

 

Furðar sig á gagnrýni á rannsókn Samherja