Bannon missti vitið.

 

Það þarf ekki að fjölyrða meir um það.

Og þó Trump hafi bent á, þá breytir það ekki hinni augljósu staðreynd.

 

Að gomma að peningum, dollurum, hagsmunum getur ekki þagað lengur yfir því sem blasir við. 

Við hin sem sáum fáráðin, en fengum aldrei staðfestingu frá innsta hring um hringavitleysuna sem kom Trump til valda.

Og í heimi sígræðgi og sjálftöku, þá er það algjör vitfirring að segja satt, í stað þess að kaupa sér snekkju, og hafa það gott næstu 5500 árin.

 

Og þar með er Bannon algjör vitfirringur, og rétt hjá Trump að benda á það.

Þó Trump segi margt sem aðrir myndu aldrei segja, þá má hann samt eiga, að þegar margt er sagt, að þá er stundum sagt eitthvað sem gæti alveg meikað sens.

 

Við hin sem höfum annað gildismat, fögnum hjaðningavígum hinnar gjörspilltu.  Og vonum að sannleikurinn finni sér einhverja glufu í varnarmúr sérhyggju og sjálftöku sem umkringir Washington.

Virðum Bannon, þrátt fyrir fortíð hans og lífsviðhorf, að hann hafi kjarkinn til að segja satt, og vonum að það hjálpi til að koma Trump úr herberginu sem hýsir rauða hnappinn.

Um það ættum við öll að geta sameinast. 

 

Vonum það besta.

Og munum að Trump býr meðal vor.

 

Að Katrín og Bjarni eru ekki öfundsverð.

Kveðja að austan.

Segja Bannon hafa rofið þagnareið

Trumpvæðing Sjálfstæðisflokksins.

 

Árásir Sjálfstæðisflokksins á sjálfstæði dómsstóla er kominn út fyrir allan þjófabálk, fer að minna á mannvitsbrekkuna sem núna stýrir Bandaríkjunum, og árásir hans á þarlenda dómsstóla.

Hvað er svona erfitt að sætta sig við það að tími flokksdómara er liðinn??

Að það spillingartæki er fyrir bí.

 

Sigríður Andersen eyðilagði trúverðugleik Landsréttar strax í upphafi þess ágæta réttar með skipan flokksdómara sinna.  Og eins og það var ekki nóg, í kjölfarið hófst hatrömm rógsherferð þar sem flokksmenn, og aðrir trúgjarnir voru mataðir á staðleysum um hæfni lögskipaðar matsnefndar til að meta umsækjendur.

Þó skal haldið til haga að það var ekki bara tíst, heldur líka skrifaðar greinar og leiðarar, sem og voru athugasemdakerfi fjölmiðla óspart notað fyrir róginn.

Byggðist á þeirri visku að mat á fólki væri mati háð, eins og höfundar rógsherferðarinnar hefðu aldrei frétt af þeirri staðreynd áður. Og því hlyti dómsmálaráðherra alveg eins getað metið hæfni. 

Sem er örugglega alveg rétt, en lögin um matsnefndina voru sett til að taka skipan dómara úr pólitísku argþrasi og flokkshygli, hugsuð til að skapa frið og sátt um þennan þriðja hornstein stjórnskipunar okkar. 

Ekki vegna þess að matsnefndin væri talin óskeikul.

 

Það mun reyna á flokksdómarana hvort þeir axli ábyrgð á forsendubrestinum við ráðningu sína, og þeir segi af sér til að skapa frið um Landsdóm.

Vonandi skynja þeir að sú krafa beinist ekkert að persónu þeirra eða faglegri hæfni, axarskaftið og spillingin var ráðherrans.

Lítilsvirðingin gagnvart faglegri hæfni matsnefndarinnar var síðan Sjálfstæðisflokksins, en þiggi þeir þessa stöðu, þá er það aðeins opinver yfirlýsing um að þeir séu sammála henni.  Og sammála um að dómararáðningar eigi um ókomna tíð vera pólitískt bitbein stjórnmálamanna.

Næstu vikur munu manninn reyna.

 

Setji síðan Alþingi dæmd embættisafglöp Sigríðar í opinbert ferli, til dæmis með skipan rannsóknarnefndar um hinar raunverulegu forsendur skipunar hennar, í útlöndum tengist svona spilling yfirleitt mútugreiðslum, vinarhygli eða ákveðnum pólitískum markmiðum.  Þá má vænta friðar um Landsrétt, og þetta verði eins og hin seinni sókn Þjóðverja í Ardennafjöllum, síðustu fjörbrot fallins veldis.

Vinnubrögð sem munu aldrei sjást aftur.

Vinnubrögð sem í raun voru síðustu ríkisstjórnar, og ættu sem slík ekki að trufla núverandi stjórn.

 

Eða allt þar til Guðlaugur ákvað að taka Trump á málið, og þóttist vita faglega betur en þrautreyndir menn í bransanum.

Hann gerði ekki ágreining við forsendur þeirra, heldur gaf það ákaflega sterklega í skyn að hæfnisnefndin væri ekki hæf, umsögn hennar hefði verið ófullkomin, og gjörið svo vel að gera betur.

Rökin; "Ég heiti Trump, og veit allt mest og best".  Eða reyndar, ég heiti Guðlaugur.  En miðað við hvað hann er illa haldinn af Trump heilkenninu, þá er stutt í að það ágæta nafn hverfi úr vitund hans. 

Svona svipað og hjá bestu Elvis hermunum.

 

Trumpvæðing Sjálfstæðisflokksins er síðan kóun flokksmanna með vitleysunni.

Svo ég vitni í Benna frænda í Morgunblaðspistli hans, þegar hann lýsti þessari Trumpvæðingu, að lýðræði væri í húfi, ef fólk þekkti ekki lengur muninn á rökum og rökleysu.

Og það er ekki rök í málinu fyrir forystu flokksins að fullt að flokksmönnum þekki ekki þann mun, allavega þegar flokksvörn er annars vegar.

 

Bjarni þarf að grípa inní, og það strax, áður en vitleysan grefur endanlega undan trúverðugleika flokksins.

Og þar með trúverðugleika ríkisstjórnar Katrínu Jakobsdóttur.

Hans síðasta tækifæri í stjórnmálum.

 

Sigríður er og verður Svarti Pétur í ríkisstjórninni, og mikið má stjórnarandstaðan vera aum ef hún krefst ekki rannsóknar á embættisfærslum hennar.  Það trúir því varla nokkur maður að afglöp hennar séu án skýringar.  Og það þarf að brjóta þá hefð að embættisafglöp dómsmálaráðherra við skipan dómara, séu aðeins spurning um skaðabætur en ekki pólitíska ábyrgð.

Axli Bjarni ekki ábyrgð á Sigríði og reki hana, þá axlar hann ekki ábyrg á hinum nýju tímum sem þjóðin öll kallar eftir, og skýrir hið mikla fylgi ríkisstjórnarinnar meðal hennar.

Og tekur hræðslu sína fram yfir langtíma hagsmuni flokksins. 

Því Sjálfstæðisflokkurinn þarf virkilega á því að halda að slíta naflastrenginn við spillingu og flokkshygli fortíðarinnar.

 

Síðan þurfa bæði Bjarni og Katrín að meta það í sameiningu hvort þau vilji hafa Trump með sér í ríkisstjórn.

Það er önnur ella, kannski erfitt að reka tvo ráðherra sömu vikuna.

 

En vitleysunni þarf að linna.

Því þetta er ríkisstjórn þjóðarinnar, ekki Sjálfstæðisflokksins.

Og reyndar ekki heldur VinstrGrænna eða Framsóknarflokksins.

 

Þjóðin ætlast til þess að menn taki heildarhagsmuni fram yfir flokkshagsmuni.

Og starfi að heilindum.

 

Það læðist nefnilega að manni sá grunur að Trumpvæðingin sé í raun aðför að Bjarna.

Að litlir kóngar sjái tækifæri við fall hans.

 

Það er illt að svo er.

Mjög illt.

Því Alþingi og stjórnmálastéttin er á síðasta séns hjá þjóðinni.

 

Enn einar kosningarnar eru svanasöngurinn.

Enn ein spillingarumræðan er svanasöngurinn.

Enn eins fábjánaumræðan er svanasöngurinn.

Í raun er allt hið gamla og ónýta svanasöngur.

 

Og þjóðin er ekki svo vitlaus að kjósa Trump ef einhver skyldi halda það.

Kveðja að austan.

 

 

Lýtur ekki boðvaldi ráðherra

Idjótinn!?

 

Er það sem Jakob Möller er að segja á kurteislegan hátt??

Og eru það skilaboðin sem ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttir er að senda út í samfélagið.

Að ráðherrar Sjálfstæðisflokksins séu bjánar??

 

Er ekki mál að linni.

Þarf ekki að tukta.

Tukta menn til svo þeir hætti þessari vitleysu.

 

Þetta bætir hvorki orðspor lögbrjótsins sem þurfti að víkja í þessu máli, sem og þess sem kaus að leika bjána til að ná fram einhverri eftirá réttlætingu á gjörspillingu Sjálfstæðisflokksins í Landsréttarmálinu, sem verður alltaf Flokksréttur í huga þjóðarinnar.

Nema vera kynni að hinir flokkskipuðu ættu til sóma.

Og segðu af sér.

 

Hver veit.

Kannski þekkir einhver til siðs.

Og hagar sér sem siðuð manneskja.

 

Kemur í ljós.

Sem og hvort agi sé á ríkisstjórninni.

Kveðja að austan.

Vill að svarbréfið verði líka birt

Æsingurinn kveðinn niður í Íran.

 

Með vopnavaldi, því engin er fjármögnunin að utan sem bjó til borgarastríðið í Sýrlandi.

 

Líklegast gæfa írönsku þjóðarinnar, því jafnvel heimskasta fífl telur ekki að hin kostaða uppreisn af vestrænum þjóðum, auk stuðningsríkja íslamskra öfga, eins og Saudi Arabíu og Tyrkland, hafi gert sýrlensku þjóðinni gott.

Líklegast afneita fleiri Helförinni, líklegast dásama fleiri hrylling Stalíns, en þeir sem sjá einhverja réttlætingu í hörmungunum í Sýrlandi, sem annars vegar áttu að auka eftirspurn eftir vopnum, og hinsvegar að greiða götu Íslamista.

 

Elíta hinna Örfáu fær sitt næði til að halda áfram að mergsjúga Íran líkt og hún hefur gert um áraraðir.

Því ef eitthvað sameinar heiminn fyrir utan fótboltann, er sú leitni hinna Örfáu að fá svigrúm og frið til að ræna og rupla, jafnt lokal sem global.

 

Hinsvegar er þarft verk að spyrja, hvernig var æsingurinn á Íslandi kveðinn niður??

Var það með fjármögnun á flokknum sem kenndur er við Ótalframboð, og á núna tímabundið 4 menn á þingi??  En tryggilega hefur tryggt dreifingu atkvæða ásamt þöggun á alvöru fólki sem hafði bæði Sýn og hugmyndafræði til að takast á við gjörspillta kerfi sjálftökunnar og sérhagsmuna??

Var það með opnun pakkasendinga frá þrælabúðum kínverska kommúnistakapítalista sem og opnun Costco??

Eða voru það svikin hjá fólkinu sem kvaðst vera til vinstri, en þegar á reyndi seldi samvisku sínar og hugsjónir fyrir skammtímavöld ráðuneytanna??  Sem reyndar voru ekki meira skammtíma en það að núna leiða þau ríkisstjórn Íslands.

 

Allavega þá hvarf æsingurinn.

Og núna eru allir sáttir.

Ríkisstjórnin með 75% fylgi, og allir þjónar hrægammanna, hvað þá ensku fjárkúgarana, þurftu ekki að sæta ábyrgð gjörða sinna.

Gjöfin eina uppá sirka 550 milljarða er hornsteinn sáttarinnar, hið alþjóðlega fjármagn tapaði engu þegar upp var staðið.

Fólk rólegt og ísý.

 

Við höfum kannski nýja útflutningsafurð.

Við gætum kennt hinum Örfáu útí hinum stóra heimi, sem þurfa að feisa ólgu og upplausn, hvernig á að róa lýðinn, án þess að kastljós alheimspressunnar lendi á ofbeldi og byssuskotum.  Skotum sem drepa og deyða.

Því hver vill ekki pís men?

 

Já, okkur er ekki alls varnað.

En hinsvegar veit ég að sigurhrós fjármagnselítunnar í Íran, er aðeins lognið á storminum.

Þar er fólk sem lætur ekki kúga sig til lengdar.

Og gæfi hund og kött í hina íslensku ráðgjöf.

 

Því Rétturinn brýst alltaf fram.

Réttlætið er aldrei kæft.

 

Ekki til lengdar.

Nema náttúrulega á Íslandi, því hér gildir ekki einu sinni þyngdarlögmál Newtons.

Hér detta bara hlutir án þess að nokkur reiknijafna komi þar við sögu.

 

Þess vegna þarf ekki að kveða niður æsing.

Hann kvað sig niður sjálfur.

Kveðja að austan.

Segir „æsinguna“ kveðna niður

Fyrirmyndarríkið Ísland.

 

Afgreiðir á sínum mestu velmegunartímum fjárlög þar sem starfsemi þjóðarsjúkrahússins er ennþá látin grotna niður í myglu húsnæðis og kulnunar starfsfólks vegna óhóflegs vinnuálags, þar sem ennþá er gerð krafa um niðurskurð, það er ef á að halda óbreyttri starfsemi.

Tekst ekki á við bráðavanda í geðheilbrigðismálum.

Gerir ekki átak til að takast á við fátækt barna, heldur þeim sem minna mega sín við hungurlús fátæktarinnar.

 

En stofnar nýtt skrifræðisbákn til að tryggja að lög landsins um jöfn laun fyrir sömu vinnu, séu virt.

Eins og vanda heimsins megi leysa með skjölum og skrifræði.

 

Skiptir ekki máli þegar vísað er til þessa fyrirmyndarríkis.

Raunveruleikinn er oft aukaatriði þegar menn búa til tákn til heimabrúks.

Og Bandaríkjamenn hafa vissulega þörf á umræðu um rétt og jöfnuð.

Um réttlæti og sanngirni.

Og það er rétt, að okkur Íslendingum má mikið læra.

 

Breytir samt ekki raunveruleikanum.

Samfélagið okkar er gott, en að því er sótt.

Af sérhyggju, sjálftöku, neysluhyggju.

 

Það sem við eigum og njótum, er að mestu arfur frá fyrri kynslóðum sem byggðu upp og bættu, og settu lög og reglur um jöfnuð,  og jöfn tækifæri. 

Í langan langan tíma hefur aðeins verið skorið niður, hagrætt, með tilheyrandi sóun fjármuna, á sama tíma hefur evrópska frjálshyggjuregluverkið séð til þess að hundruð milljarða hafa lekið úr landi. 

Hrægammar fengu veiðileyfi á okkur, vaxtaokur tilfærir óhóflega fjármuni frá almenningi til fjármagnseiganda.

Sótt hefur verið að menntakerfinu, að heilbrigðiskerfinu, innviðir grotna, fjárfestingar halda ekki í við tönn tímans.

 

Samfélagið er vissulega ennþá gott, og það er ríkt.

En trjámaurar sérhyggjunnar hafa lengið nagað það að innan.

Það er enginn sómi af samfélagi þar sem fréttir berast af byggingamarkaði þar sem evrópska frjálshyggjuregluverkið er nýtt til að halda innfluttum iðnaðarmönnum á lágmarkslaunum.

Eða laun ófaglærða duga ekki til mannsæmandi lífs.

Það er enginn sómi af spilltri yfirstétt sem sýgur til sín fjármuni en leggur lítt af mörkum.  Sem hækkar laun sín um hundruð þúsunda, en notar leppa sína og skreppa til að fordæma þúsundkallana sem launafólk fer framá í kjarabætur.

 

Og það er enginn sómi af jafnlaunavottun sem skoðar bara kyn, en ekki misskiptingu.

Sem tekur ekki á hinum óheyrilega launamun milli stétta, milli fólks.

Og þó ástandið sé einhvers staðar verra, þá réttlætir það ekki ástandið hér.

Tiktúrur yfirstéttakvennanna sem þurfa það skjalfest að forstjórnalaun þeirra eigi ekki að vera lægri en karlanna, taka ekkert á hraklegum kjörum ófaglærða á spítölum, í skólunum.

Láglaunastarfa sem bundið er við kyn, kynsystur þeirra.

 

Það þarf að sjá stærra samhengið.

Skilja muninn á sýnd, eins og þessi jafnlaunavottun er, og raunveruleika aðgerða sem vega og vigta.

Muninn á gjörðum og orðum.

 

Það á ekki að mismuna eftir kyni.

En það á heldur ekki að mismuna eftir menntun eða þjóðfélagsstétt.

Það á bara ekki að mismuna.

 

Og það er áskorun stjórnmála 21. aldar.

Áskorun sem þarf að taka fyrr en seinna, því í raun er hún forsenda 21. aldar.

Áskorun að þekkja þann sið og skilja, að náunginn hafi sama rétt.

 

Að réttur sé óháður kyni, stétt, trú, litarhætti, kynhneigð eða hvað annað sem nota til að réttlæta órétt í einhverri mynd.

Réttur er algildur

Og hann er allra.

Þarf enga vottun.

 

Því hann er súrefni samfélagsins.

Lífsandi þess.

Kveðja að austan.

Sanders segir Ísland fyrirmynd

Miskipting knýr áfram mótmælin í Íran.

 

Ekkert flóknara en það, og ekkert skrýtið að þeir hópar sem einokuðu byltinguna á sínum tíma, og eru kallaðir Byltingarverðir, vilji beita glórulausu ofbeldi við að berja niður mótmælin,.

Eða eins og segir í þessari ágætu fréttaskýringu Morgunblaðsins,

"Rou­hani hef­ur til dæm­is átt í erfiðleik­um með að hafa stjórn á her­sveit­un­um sem ætlað er að vernda hið íslamska stjórn­kerfi lands­ins. Þar hef­ur auður safn­ast á fárra hend­ur og hef­ur for­set­inn talað fyr­ir dauf­um eyr­um um að viðskipta­gjörn­ing­ar þeirra verði gerðir op­in­ber­ir og að af eign­un­um verði greidd­ir skatt­ar."

Menn gefa ekki glatt eftir auð sinn og völd.

 

Og skýringar valdastéttarinnar eru alltaf efnislega eins, það er allt eitthvað öðru að kenna, og í sæluríki þeirra, er fátt að sem réttlætir mótmæli.

Forseti Írans talar um erlend öfl, fyrrverandi forsætisráðherra íslensku fjármálaelítunnar taldi einna helst að óánægjuna hérlendis mætti rekja til einhverrar geðsýki. 

Annað einkenni er að menn eru rosalega duglegir að benda á aðra, Trump notaði til dæmis tækifærið til að benda á harðstjórn og spillingu íranskra stjórnvalda, leiðir land sem hýsir stærstu fangabúðir heims, búinn að berjast með kjafti og klóm fyrir lagabreytingum sem hrekja milljónir samlanda hans út úr heilbrigðistryggingakerfinu.  Enda í húfi sá vafasami heiður að lífslíkur fjórðungs þjóðarinnar er svipaður og hjá þriðjaheims ríkjum með innviði sína í algjörum ólestri.

Þegar hans eigin samlandar, reyndar Ekki hvítir, rísa upp og mótmæla, þá talar hann um skríl og nauðsyn hörku til að berja niður skrílinn.

 

Yfirstéttin er nefnilega allstaðar eins á þessum guðlausum tímum, gírug, spillt, illa innrætt.

Allur krafturinn fer í að sjúga til sín fjármagn frá almenningi, frá samfélaginu og innviðum þess.

Engar hugsjónir um betri heim, um betra mannlíf, eða skynjun á þann sið að valdhöfum beri að vinna í þágu þjóðar, með hagsmuni allra að leiðarljósi.

 

Við sjáum þetta á Íslandi, þegar rimpað var í stærstu glufur velferðarinnar og málamyndafé var sett í að hamla sívaxandi hrörnun innviða.

Engin ný hugsun, engin ný nálgun, enginn sá siður að segja, við getum ekki allt, en við getum þó eitthvað, og hinn brýni vandi ungmenna með geðraskanir hefði verið leystur með stórauknum fjármunum í þann málaflokk.

Hinar raunverulegu þarfir alltaf afgangsstærð, en sjálftaka fjármálamanna og neyslufyllerí alltaf í forgang.

 

Íranir hafa manndóm í að  mótmæla sjálftökunni og sígræðginni, og þeirra mótmæli verða örugglega skotin niður.

Bara vegna þess að þarlend sjálftökustétt hefur ekki náð tökum á þeirri vestrænni hugsun að útvega lýðnum brauð og leika.  Til dæmis datt henni ekki í hug að opna nýja Costco verslun í Teheran.  Eða opna fyrri pakkasendingar frá Kína.

Að fylla allt af ódýrum varningi úr þrælakistum sem reynst hefur svo vel á Vesturlöndum.

 

En samt er mótmælt á Vesturlöndum, fólk mótmælir með atkvæði sínu.

Hér á Íslandi sjáum við fylgi við ótalflokka, í Evrópu vex fylgi hægrisinnaðra þjóðernisflokka, og Bandaríkjamenn kusu Trump.

Mótmæli sem vissulega færa öskuna yfir í eldinn, en mótmæli enga að síður.

 

Í Íran vantar leiðtoga, þess vegna munu mótmælin engu skila.

Á Vesturlöndum vantar líka leiðtoga, með skýra sýn, og sens fyrir sið.

Sem er auðvitað ekki í sjónmáli, miklu líklegra að þau skili til valda sterkum einstaklingi eins og í Róm forðum daga, þegar Júlíus Sesar nýtti sér gjaldþrot hinnar gömlu stjórnskipunar og náði öllum völdum. 

Eða eins og Napóleon.

Menn átakanna sem ganga að lýðræðinu dauðu.

 

Það eru ekki friðartímar framundan.

Það er eitt sem öruggt er.

Kveðja að austan.

Spurt og svarað um mótmælin í Íran

"Ekki rétt­læt­an­legt að við fáum ekki sömu hlut­ina."

 

Sem er hárrétt athugað, misrétti á ekki að þrífast á 21. öldinni.

Saga kvennaíþrótta er saga frumkvöðla, seiglu og óendalegrar þrjósku við að byggja upp, brjóta niður múra fordóma, við að fá viðurkenningu.

Mál að linni, það á að vera sjálfsagt að stelpur sú í íþróttum á sömu forsendum og strákar, njóti sama aðbúnaðar, fái sömu tækifæri, sama viðmót.

 

Þær afla ekki sömu tekna, vissulega rétt, en þær munu gera það á morgun eða hinn.

Það er bara þannig að þegar vel er staðið að sáningu, þá uppskerst vel.

En það er aldrei neitt uppskorið ef ekkert má kosta til sáningar.

Að skilja þetta einfalda orsakasamband er allt sem þarf.

 

Vonandi munu íþróttakonur koma sterkar til leiks í metoo umræðunni.

Sleppa vælnum, knýja á breytingar.

Og segja ekki meir.

 

Burt með ruglið.

Upp með réttinn.

 

Því réttur er ekki kynskiptur, og í eðli sínu hefur hann ekkert með jafnrétti að gera.

Hann er algildur, gildir um alla, allstaðar.

Kveðja að austan.

1.200 íþróttakonur undirbúa yfirlýsingu