"Ekki rétt­læt­an­legt að við fáum ekki sömu hlut­ina."

 

Sem er hárrétt athugað, misrétti á ekki að þrífast á 21. öldinni.

Saga kvennaíþrótta er saga frumkvöðla, seiglu og óendalegrar þrjósku við að byggja upp, brjóta niður múra fordóma, við að fá viðurkenningu.

Mál að linni, það á að vera sjálfsagt að stelpur sú í íþróttum á sömu forsendum og strákar, njóti sama aðbúnaðar, fái sömu tækifæri, sama viðmót.

 

Þær afla ekki sömu tekna, vissulega rétt, en þær munu gera það á morgun eða hinn.

Það er bara þannig að þegar vel er staðið að sáningu, þá uppskerst vel.

En það er aldrei neitt uppskorið ef ekkert má kosta til sáningar.

Að skilja þetta einfalda orsakasamband er allt sem þarf.

 

Vonandi munu íþróttakonur koma sterkar til leiks í metoo umræðunni.

Sleppa vælnum, knýja á breytingar.

Og segja ekki meir.

 

Burt með ruglið.

Upp með réttinn.

 

Því réttur er ekki kynskiptur, og í eðli sínu hefur hann ekkert með jafnrétti að gera.

Hann er algildur, gildir um alla, allstaðar.

Kveðja að austan.

1.200 íþróttakonur undirbúa yfirlýsingu