Hrægammar.

 

Sem hafa það eina markmið að rústa og eyðileggja, og hirða allt sem hægt er að hirða frá bjargalausum þjóðum, eiga ekki að eiga banka í nokkru landi.

Og það er leitun á bananalýðveldi þar sem slíkt er leyft.

 

Hinir síljúgandi stjórnmálamenn, sem fylla sali Alþingis, gera annað af tvennu, þeir fagna þessum fjárglæpamönnum, því þó þeir hafi keypt löggjöf sem leyfir gjörðir þeirra, þá eru þeir samkvæmt öllum siðlögmálum hins vestræna kristna heims, glæpamenn sem engu eyra, eða menn spyrja, hvert er andlitið á bak við grímuna.

Eins og það sé eitthvað mottó að láta þjófinn sýna ásýnd sína.

 

Hinsvegar krefst enginn hinnar sjálfsögðu löggjafar, að fjárglæpamenn eigi ekki í bönkum þjóðarinnar.

Að þeir séu óæskilegir eigendur og þeim beri tafarlaust að selja eignarhlut sinn.

Eitthvað sem er sjálfsagt hjá siðuðum þjóðum.

 

Segir allt um stöðu Alþingis.

Segir allt um hverjum þingmenn lúta.

 

Og því miður segir það allt um hina sírændu þjóð.

Því það er ekki svo að hrægammar fari með atkvæði hennar.

 

Hún átti valið.

Og hún kaus.

 

Þetta.

Kveðja að austan.

Upplýsa um eignarhald á föstudaginn

Gróðafléttan.

 

Leikfléttan reyndist þá snúast um nokkra dollara eftir allt saman.

Málamyndakaup sem snérust um að losa um fjármuni, núna þegar litla ljóta klíkan er búin að losa um öll höft á fjárflutningum úr landi.

Og spurningin er, datt einhverjum eitthvað annað í hug??

 

Sem og önnur spurning, mun grafalvarlegri.

Hvað er að því fólki??, sem dásamaði þetta innstreymi af fjármagni til landsins, að hér væru komnir alvöru aðilar sem hygðust fjárfesta í íslensku fjármálakerfi svo ég vitni í djúpvitringinn, forsætisráðherra vorn.

Ozzy Osbourne hefði getað fagnað svona komu Bjarnabófanna til að gæta gullkistu þjóðarinnar, en hann er líka með viðurkenningarskjal um að hafa haldið lífi í þessum 5 heilasellum sem dópið náði ekki að granda á hans viltu árum, sem voru reyndar allt hans líf.

 

En hver annar talar um vogunarsjóði sem alvöru langtímafjárfesta og aðkoma þeirra sé traustyfirlýsing á íslenskt fjármálakerfi. 

Sjóðir sem ekki bara eru þekktir fyrir stöðutöku sína gegn fyrirtækjum eða heilum þjóðfélögum, heldur ekki hvað síst fyrir ræna náinn. Það er ef þeir eru ekki maðurinn með ljáinn, þá eru þeir líkræninginn sem vílar sér ekki fyrir að veita særðum banasár, til að hirða verðmætin af líki hans.

Það þætti allavega galinn læknir sem benti á náfölan sjúkling sinn, og segði, að hann væri á batavegi, annars væri þessi hettuklæddi þarna ekki mættur með ljáinn sinn,.

Nei Ozzy greyjið léti þetta ekki einu sinni út úr sér.

 

En það gerir gróðasálin, hvort sem hún er í stjórnarráðinu eða hjá viðskiptaráði, eða hvar sem hún hefur plantað sér niður.

Og hún er ekkert vitlaus.

Ekki frekar en þeir ágætu stjórnmálamenn Mið Ameríku sem kannast ekkert við eiturlyf og eiturlyfjahringi, en eiga óvart nokkrar krónur í fjárgeymslum í Sviss.

 

Enda skyldi engan undra að einn sjóðurinn er nýbúinn að greiða sekt vegna mútugreiðslna í Afríku, nema að það undri að hann skuli hafa verið nappaður.

Líklegast er það hinu þróaða réttarkerfi Afríku að þakka.

 

Hér verða þeir ekki nappaðir.

Onei, onei.

 

Hér er fagnað.

Hér er gleði.

 

Við höfum sko fengið alvöru langtímafjárfesta.

Eða þannig.

Kveðja að austan.

Salan losar milljarðatugi

Svik á svik ofan.

 

Sem engin lát eru á.

Svik gagnvart þjóðinni, gagnvart almenningi, gagnvart framtíð þess lífs sem við sórum að verja.

 

Það þarf ekki að rekja þá svikasögu þegar Steingrímur Joð Sigfússon afhenti vogunarsjóðum Nýju bankana okkar og gaf þeim veiðileyfi á íslenskan almenning og íslensk fyrirtæki.

Saga sem sjálfstæðismen hafa rakið ítarlega, þar á meðal ritstjóri Morgunblaðsins, og margir gengið svo langt að ýja að Steingrím hefði átt að draga fyrir Landsdóm fyrir þann gjörning. 

Svik sem útskýrir hina algjöra þögn VG liða í dag, því sem samsekir hafa þeir þó vita á þegja þegar ljóst er að núverandi ríkisstjórn ætlar að festa eignarhald vogunarsjóða á bönkunum til langs tíma.

 

En í dag eiga sömu svik ekki að líðast.

Hvaða stjórnmálaflokkur hafði það á stefnuskrá sinni að hrægammar ættu að eiga íslensku bankana??

Hvaða stjórnmálaflokkur sagðist myndi fagna því ef hrægammar myndu fjárfesta í hinu nýja bankakerfi??

 

Svarið er enginn

Þeir sögðu allt annað, til dæmis ætluðu þeir allir sem einn að endurreisa innviði þjóðarinnar eftir niðurníðslu eftirhrunáranna.

Þeir lugu sig til valda, skiptu með sér verkum, annar hópurinn fór í ríkisstjórn, meðan hinn þylur texta hins tilbúna andófs stjórnarandstöðunnar.

Og festa síðan í sessi blóðmjólkun fjármagns á almenningi og fyrirtækjum.

Ræða ekkert, spyrja engan, fara sínu fram.

 

Síðan má spyrja hver er æra þess fólks sem hlaut kosningu vegna þess að það lofaði að breyta, að bæta, að bjarga þjóðinni úr klónum á fjárplógskerfinu.  Og vílaði sér ekki að berstrípa sig fyrir framan alþjóð til að fá samúð, og atkvæði.

Og styður síðan ósómann.

Er hluti af glæpaklíkunni sem laug sig til valda.

Það er ekki nóg að segja; "ég er ekki stolt af þessu", það var lofað að berjast gegn þessu.

 

Síðan má ræða um hina aumkunarverðu, sem gagnrýndu þá, en þegja í dag.

Bera fyrir sig minnisleysi eða elliglöpum.

Skyldu þeir þó hafa þann manndóm að senda Steingrími Joð fjölpóst þar sem þeir biðja hann afsökunar á öllum gífuryrðum sínum.  Núna svona þegar formaður þeirra bendir landsmönnum á að hinir meintu hrægammar eru bara "öflugir erlendir aðilar sem eru tilbúnir að gerast langtímafjárfestar í íslenskum fjármálafyrirtækjum".

Var það ekki einmitt þetta sem Steingrímur sagði allan tímann, og hlaut brigsl um landráð fyrir?

Vissulega er aumt að geta ekki staðið við stóru orðin, og labba jarmandi í halarófu á eftir formanni sínum, en aumast af öllu er að hafa ekki manndóm að biðjast ekki afsökunar á fyrri orðum um þessa "öflugu erlenda aðila", sem formaðurinn fagnar svo mjög að skulu vilja setjast hér að til frambúðar.

Næstu dagar munu skera úr um þeirra lægsta punkt, hve langt þeir komast í lágkúrunni og fylgispektinni.  Hversu hlægilegir þeir verða næst þegar þeir nota digurbarkann.

 

En þjóðin stendur á krossgötum.

Það er morgunljóst að hið skítuga fjármagn hefur endurfjármagnað nýja atlögu að henni.

Hagur morgundagsins á að renna í vasa þess, og hinir löglegu fjárflutningar eiga að tryggja skjólið í leyniskúffum aflanda.

 

Spurningin er bara hvort hún ætlar að láta þetta yfir sig ganga enn einu sinni.

Eða snúast til varnar.

 

Þar er efinn.

Sem aðeins morgundagurinn getur svarað.

Kveðja að austan.

 

 

„Ég er ekki stolt af þessu“

Frjálst flæði fjármagns þjónar tvennum tilgangi.

 

Það gerir mattador peningum, það er fjármunum sem búnir erum til með einni Enter færslu í fjármálakerfinu, kleyft að fara um heimsbyggðina eins og engisprettufaraldur og sjúga til sín raunverðmæti með ýmsum fjármálasjónhverfingum sem kallaðar eru stöðutökur, vaxtamunaviðskipti, kaupa skuldir á hrakvirðir, eða hvað þetta heitir allt saman.

Litla birtingarmynd þess sjáum við á Íslandi í dag þegar litla ljóta glæpaklíkan okkar leyfði hrægömmum að eignast Arion banka.

 

Síðan þjónar hið frjálsa flæði glæpamönnum af ýmsum tagi, bæði gamladags sem græða á hefðbundinni mafíustarfsemi, eins og vændi, mannsali, eiturlyfjasölu, fjárkúgun eða vörusvindli, sem og fjárglæpamönnum sem nýta sér hið frjálsa flæði til fjárflutninga af ýmsu tagi.

Á Íslandi þekkjum við gaurana, séníin sem komu  eigna- og hlutbréfaverðum uppúr öllu valdi með innbyrðisviðskiptum, fluttu svo gróðann úr landi, en skildu skuldir sínar eftir á eignalausum kennistölum.

Hvert var til dæmis gjaldþrot eignarhaldsfélags Engeyjarættarinnar sem átti bensínsölukeðjuna kennda við N4??  Nokkur hundruð milljónir, nokkrir milljarðar, nokkrir tugir milljarðar?

 

Það þarf engan að undra, að nokkrir virðulegir bankar, sem nota bene eru ekki í eigu virðulegra manna, sjái hag sinn í að þjónusta peningaþvætti glæpamanna, eigendur þeirra borguðu jú ekstra fyrir hinn meinta virðuleika, og hann er hugsaður til að kerfið spyrji ekki óþægilegra spurninga.

Það þarf engan að undra því það er sama fólkið beggja vegna borðsins.

Með stjórnmálastéttina í vasanum, ef hún er þá hreinlega ekki hluti af glæpaklíkunni.

 

Þannig er heimurinn í dag.

Þannig er Íslandi í dag.

 

Það þarf ekki forskeytið "rússneskir" til að aðgreina glæpamenn, slíkt er einfaldlega rasismi. 

En kannski er það nauðsyn fyrir blaðamenn hinna "frjálsu" fjölmiðla í eigu auðsins, svo þeir fái að birta svona frétt. 

Svo almenningur fái það á tilfinninguna að þetta sé að gerast einhvers staðar nógu langt í burtu, jafnvel í galaxy far far away svo ég vitni í myndina einu.

 

En við þurfum ekki að fara svo langt.

Okkur dugar að opna gluggann og kíkja út.

 

Jafnvel með lokuðu augun komust við ekki hjá því að sjá.

Kveðja að austan.

Nýttu alþjóðlega banka í peningaþvætti

Glæpaklíkan reynir á þolmörk þjóðarinnar.

 

Mun hún sætta sig við þetta, líkt og hún kyngdi gjöf Steingríms Joð Sigfússonar varðandi þrotabú gömlu bankanna?

Munu þeir sem gagnrýndu þann gjörning, steinhalda kjafti núna, þegar þeirra menn eiga í hlut??

Mun næsta Reykjavíkurbréf fjalla um Trump, í svona 33. skiptið, eða munu fyrrum skoðanir ritsstjóra Morgunblaðsins á glæpagjörningi Steingríms, verða heimfærðar á gjörðir þeirra Engeyjarfrænda??

Mun hinn almenni sjálfstæðismaður átta sig á að hann sé í sömu hættu og AxlarBjörn forðum daga, að fá nafn sitt heimfært á eitthvað hræðilegt, eitthvað sem fólk gerir ekki?  Til dæmis að orðið þjóðníðingur fá nýtt samheiti, sjálfstæðismaður?!?.

Eða eru þeir svo ligeglad með þóknunina sem Engeyjarættin fær fyrir þennan gjafagjörning sinn.

 

Og svo er búið að aflétta gjaldeyrishöftunum, hægt að flytja allan aurinn úr landi.

Þarf ekki einu sinni innherjaviðskipti eða risagjaldþrot til. 

Allt löglegt því glæpaklíkan uppsker eins og hún sáði, hún lagði undir sig löggjafarvaldið, og síðan er löggjöfin eða framkvæmdarvaldið ekki að flækjast fyrir.

Já, nú er Kátt í höllinni, og hinn almenni mun dansa á torgum næstu daga.  Því hvað er lífið án þess að aurinn fái grætt á kostnað þjóðarinnar?

 

En tilefni þessa pistils er orð Sigmundar Davíðs um þennan gjörning, eins sönn og þau eru.

En hvaða ábyrgð ber hann??

Tók hann ekki að sér að ljúga fyrir Bjarna um hinn svokallaða stöðugleikaskatt?, sem átti að skila tæpum 900 milljörðum, en þegar blekkingarvefurinn var greindur, þá stóðu rétt rúmlega 300 milljarðar eftir.

Var það ekki hann sem leiddi glæpaklíkuna til æðstu valda??

Og var það ekki hann sem eyddi síðustu ævidögum sínum í stjórnmálum, með rrýtinginn frá Bjarna í bakinu, að reyna að réttlæta þá blekkingu og svik við þjóðina sem kennd er við Gjöfina einu?

Var það ekki hann sem var plataður upp úr skónum??

 

Menn ættu að líta sér nær, ekki það að gagnrýni hans sé ekki réttmæt.

En hún er ekki sönn fyrr en hann kannast við sína ábyrgð.

Og gerir upp við silfurrýtinginn.

 

Hann gæti kannski myndað Feisbókarhóp með þeim Hönnu Birnu og Davíð seðlabankastjóra fyrrverandi. 

Kannski er Davíð búinn að fatta hver kom honum ekki til varnar, en ræður öllu í dag. 

Davíð hlýtur að hafa lesið Machiavelli og veit að upphafið má alltaf rekja til þess sem hafði allan ávinning í lokin.

Og Hanna Birna hlýtur að vera búin að fatta af hverju aðstoðarmaður hennar blekkti hana út í eitt.  Hún var jú sú sem ógnaði Bjarna, en gerir það vægast sagt ekki í dag.

Og hver fékk svo silfurrýtinginn??

 

Jú, stundum þurfa menn að gera upp við fortíðina.

Eða þegja ella.

 

Svo er náttúrulega hægt að skrifa um Trump.

Kveðja að austan.

 

 

Allir meðlimir í „Íslandsklúbbnum“

Stöðugleikinn ógnar innviðum þjóðarinnar.

 

Og þar sem öflugir innviðir, eins og samgöngur, menntun eða heilsugæsla eru forsendur velferðar og velmegunar þá er stöðugleikinn að ógna velferð þjóðarinnar.

Og framtíð barna okkar.

 

Hinn meinti stöðugleiki byggist á því að viðhalda verðgildi gjaldmiðla, halda niðri verðbólgu og skapa sem bestu skilyrði fyrir peningalegar eignir til að ávaxtast með einhverjum margfeldis hraða. 

Fáráð þessarar hugsunar er sá að ef þjóðin þyrfti nauðsynlega að taka upp föggur sínar og setjast að á óbyggðri eyju þar sem ekkert væri til neins, og þyrfti að velja á milli þess að taka með sér peningalegar eignir sínar, líkt og verðbréf lífeyrissjóðanna, sparfé sitt í bönkunum, tortillaeignir auðmanna eða hvað þetta heitir allt saman, og þess að taka með sér öll framleiðslutækin sín, eins og fiskiskip, búfénað, virkjanir, útsæði, vinnuvélar, eða allt það sem við notum til að hafa í okkur og á, að þá væri vandfundinn sá asni sem legði til að veðjað yrði á peningalegar eignir því það væri til dæmis alltaf hægt að bjóða fiskinum í sjónum aur fyrir að láta veiða sig, eða borga ólögðum vegum pening til að leggja sig sjálfa.

Samt er þetta kjarni efnahagsstefnu þjóðarinnar í dag.

 

Fyrir nokkru heyrði ég á tal tveggja Þingeyinga í afmæli norður á Akureyri.  Þeir voru að velta því fyrir sig hvenær rauða mölin var lögð á einhvern sveitaveg í Aðaldalnum, höfðu báðir komið að því sem kornungir menn.  Líklegast var það rétt fyrir 1980.  En tilefni umræðunnar var að sameiginlegur sveitungi þeirra hafði sagt öðrum frá því að þegar hann var að bleyta upp malarveginn fyrir heflun, að þá hefði þessi rauða möl komið upp.

Sem sagt rúmlega 30 ára uppbygging og endurbætur höfðu horfið á þessum örfáum árum frá Hruni.

Og því miður hefur víða verið heflað niður á rauðu mölina í Aðaldalnum.  Frá Hruni hefur ekki einu sinni verið haldið í horfinu, hvað þá ráðist í nauðsynlegar endurbætur eða uppbyggingu.  Skiptir ekki máli hvort við erum að tala um vegakerfið eða byggingar hins opinbera, eða þann nauðsynlega rekstur sem hið opinbera innir af hendi.

Með öðrum orðum þá lifum við á útsæðinu, við erum hætt að sá til framtíðar.

Allt í nafni stöðugleikans.

 

En hver er þessi stöðugleiki, hvaðan kom hann, og af hverju er hann svona mikilvægur??

Ef fólk yrði spurt þessara spurninga þá yrði fátt um svör hjá flestum nema kannski endurtekningar síbyljunnar sem dynur á fólki að hann sé svo nauðsynlegur svo fjármunir megi vaxa og dafna.  Og það þarf ekki að taka fram að þeir sem halda þessari síbylju að þjóðinni, eru vinnumenn þessar sömu fjármuna.  Líkt og fólk eru í vinnu við að afneita skaðsemi sígarettunnar, eða markaðssetja rafrettur hjá unglingum, í að selja því E-töflur eða afneita hlýnun jarðar að völdum jarðeldsneytisiðnaðarins.

Það er eins og fólk sjái ekki þversögnina, sem til dæmis Martin Wolf (fjármálaritstjóri Financial Times) skrifaði í Morgunblaðið rétt fyrir áramót, þegar hann benti á að fólk á Vesturlöndum væru búið að gefast upp á stjórnmálamönnum sem ekkert gætu gert á krepputímum því ekki mætti safna skuldum því það ógnaði hinum meinta stöðugleika, og það mætti heldur ekki gera neitt á góðæristíma, því þá ætti að halda ríkisútgjöldum í skefjum svo ekki yrði þensla, því hún ógnaði líka stöðugleikanum.

Svo spurningin er þá, hvenær á að framkvæma, hvenær á að byggja upp, bæta og lagfæra og leggja drög að lífskjörum morgundagsins??

 

Það er ekkert að stöðugleika sem slíkum. 

En það er spurning hvernig hann er útfærður.  Og á hvaða forsendum hann er byggður. 

Stöðugleiki án innviðauppbyggingar, án nauðsynlegra fjárfestinga, eða þar sem stórir hópar eru skyldir eftir á gaddinum, er í raun ekki stöðugleiki, í fyrra tilvikinu er hann hnignun og afturför, í seinna tilvikinu er hann arðrán og misskipting.

Í raun ójafnvægi, ekki jafnvægi.

 

Samgönguráðherra segir að hann þurfi að skera niður, að það séu ekki til peningar.  Nema þá að til komi ný skattheimta.  Og í raun eru vinstri menn alveg sammála honum, deilan snýst um eðli skattheimtunnar, samgönguráðherra vill vegtolla og þá jafnvel í formi einkaframkvæmdar, en vinstri flokkarnir vilja finna einhverja óvinsæla hópa og skattleggja þá.

Eins og einhver ofurskattlagning sé eitthvað svar við hnignun og afturför.

En það er eins og enginn stjórnmálamaður eða stjórnmálaflokkur sjái að fjárskorturinn stafi af því að kerfið okkur lekur fjármunum, sem og að menn fatti þá grunnspeki að uppskeru er ekki hægt að borða, fyrr en útsæði hefur verið sáð, og uppskeran fer síðan eftir því hvernig hlúð er að akrinum.

Átti sig ekki á því að það næst aldrei stöðugleiki í kerfi sem er í ójafnvægi. 

Eða þætti sá maður góður hirðir sem kæmi heim að kveldi með færri ær en hann lagði af stað með á morgni, og segði, við verðum bara að láta það duga sem við eigum í dag, og ef þær verða færri á morgun, þá verðum við líka láta þann fjölda duga.  En staðreyndin væri sú að hann bætti auðlegð sína með því að selja alltaf úr hjörðinni.  Og ekki þætti það góður umsjónarmaður vatnsbirgða í eyðimörkinni sem útdeildi alltaf minna og minna vatni því hann nennti ekki að þétta kerið þegar það fór að leka.

 

Það eru til nægir fjármunir á Íslandi í dag, vegna ferðamannanna streymir gjaldeyrir inní landið.  Í raun gætum við framkvæmt fyrir tugmilljarða á ári því við eigum nægan gjaldeyri til að borga fyrir erlend aðföng.  Annað en í kreppunni á síðustu öld þegar markaðir lokuðust og gjaldeyrir var af skornum skammti.  Þá var samt sáð inní framtíðina með því að leggja vegi og byggja brýr, reisa skóla og sjúkrahús.

En hirðirinn, stjórnmálamenn okkar, kusu að nota þennan gjaldeyrir okkar til að borga út verðlausar bólukrónur útrásaráranna á yfirverði, í stað þess að afskrifa þær með einu pennastriki.

Síðan þarf að eiga til gjaldeyri til að auðmennirnir okkar geti flutt út tilbúnu krónur sínar í skattaskjól erlendis.  Kallast afnám gjaldeyrishafta.

Ójafnvægið er því valkostur, er mannanna verk.

 

Það er ekkert sem segir að þetta þurfi að vera svona.  Þvert á móti, það er alltaf feigðarflan skammtímagróðans að lifa á útsæði í stað þess að sá því til að fá margfalda uppskeru.

Það rifjaðist upp fyrir mér um daginn þegar ég horfði á frjálshyggjuglottið á samgönguráðherra vorum, lítil frétt sem ég las í Mogganum á æskuárum mínum.  Hún fjallaði um 2 bræður í Frakklandi, sem erfðu stöndugt iðnfyrirtæki eftir föður sinn, og höfðu rekið það í þrot.  Aðdragandinn var að þrátt fyrir bullandi sölu og ágóða, þá varð alltaf erfiðara og erfiðara fyrir rekstrarstjórann að fá fjármuni í nauðsynlegt viðhald og endurbætur, hvað þá að fjármunir væru lagðir í vöruþróun og endurnýjun vélakostar.  Svo smán sama hvarf samkeppnisforskotið, erfiðlegra gekk að selja framleiðsluna, og loks var ekki til fjármunir að borga út full laun.  En þar sem þetta var eina framleiðslufyrirtækið í viðkomandi bæjarfélagi, þá sætti fólk sig við það, þar til það fékk engin laun útborgað.  Skattar voru ógreiddir, allt var ógreitt.

Fyrirtækið fór í þrot, en þegar ein vöruskemma þess var opnuð, þá blasti svarið við.  Bræðurnir voru forfallnir bílasafnarar, bæði á fornbíla sem og sjaldgæfa eðalvagna sem kostuðu stórfé. Til að fjármagna þetta áhugamál sitt, þá tóku þeir fjármuni úr rekstrinum, og þegar ástríðan tók yfirhöndinni, þá var enginn afgangur til að reka samfélagið, eða fyrirgefið, fyrirtækið.

Þetta var fyrir daga alræði auðsins sem kennt er við frjálshyggju, og því voru bræðurnir handteknir, dæmdir í fangelsi, og bílasafnið þeirra selt uppí skuldir og ógreidd laun.

 

Á Íslandi í dag hefðu þeir haldið sínu og verkafólkinu sagt að éta það sem úti frýs.

Og Seðlabankinn hefði örugglega hækkað vextina og fyrirskipað launalækkun til að tryggja stöðugleikann í rekstri fyrirtækisins.  Og Sjálfstæðisflokkurinn hefði gefið út opinbera yfirlýsingu um að það væri enginn rekstrarafgangur til að endurnýja framleiðslutækin, gjaldkerin yrði bara að gera gott úr þeim peningum sem hann hefði til ráðstöfunar.  Hann yrði að hagræða og skera niður, og ef það væri ekki til fjármunir til að endurnýja lyftarann, þá yrðu menn bara að nota hjólbörur, og láta sér kertaljós duga þegar síðasta ljósaperan hætti að virka.

Á Íslandi myndi enginn benda á að það væri rangt að taka út fjármuni úr rekstri, að það væri heimskulegt að endurnýja ekki framleiðslutæki, og aðeins hreinræktuð fífl héldu að það væri hægt að reka fyrirtæki til lengri tíma í samkeppnisumhverfi án þess að fjárfesta í nýrri tækni og framleiðsluháttum.

Á Íslandi þykir okkur þessir rekstrarhættir svo sjálfsagðir að við rekum þjóðfélag okkar á þennan hátt.

 

Þess vegna snúast stjórnmál á Íslandi um hverjir eigi að vera bræðurnir, en ekki um að svona eigi ekki að reka fyrirtækið sem við köllum samfélag okkar.

Í íslenskum stjórnmálum er í raun aðeins ein skotgröf, þar sem menn vissulega deila með kjafthátt og látum sín á milli um forræðið skotgrafarinnar, en sameinast síðan allir sem einn þegar að henni er sótt.

Það er þegar almenningur sækir að henni og segir að það sé eitthvað mikið að, að það sé vitlaust gefið, að þetta eigi ekki að vera svona.

Þá á einn eða annan hátt sameinast stjórnmálamennirnir okkar um það meginmarkmið að vernda sjálftöku kerfi bræðranna, það er auðsins á Íslandi.

 

Þá er skjaldborgin sleginn.

Það er samstaða um afnám gjaldeyrishaftanna, það var full samstaða um Gjöfina einu sem var kölluð stöðugleikasáttmáli við kröfuhafa þrotabúa gömlu bankanna, það var full samstaða um allar þessar ívilnanir og undanþágur sem hrægammarnir fengu á gjaldeyrishöftunum, það var full samstaða um að breyta fyrst reglunum sem gerðu auðnum kleyft að flytja óskattlagt fé í skúffufyrirtæki í skattaskjólum, þegar allir slíkir fjárflutningar höfðu átt sér stað og svo framvegis.

Og það þarf ekki að minnast á hina miklu samstöðu í skotgröfum stjórnmálanna um viðhalda og tryggja sjálfstæði Seðlabankans og algjört sjálfræði hans að okurpeningamálastefnu sinni.

Og ekki má hrófla við verðtryggingunni eða önnur þau tæki sem blóðmjólka almenning.

 

Skjaldborgin er nefnilega slegin um þá sem fóðra stjórnmálin, og sú fóðurgjöf er öll á einni hendi. 

Hendi auðsins.

 

Skotgröfin á móti, skotgröfin sem ógnar sjálftökunni og samtryggingunni, hún hefur ekki ennþá verið grafin. 

Og hafi einhver reynt að grafa hana, þá hefur auðurinn um leið sent útsendara sína til rugla og afvegleiða.  Um það eru mörg dæmi, bæði ný og gömul.

Eða af hverju halda menn að flokkarnir sem tóku upp málstað Hagsmunasamtaka heimilanna og börðust gegn okurvöxtum og verðtryggingu, hafi alltí einu farið að tala um stjórnarskrá.  Eða þessi sömu hagsmunasamtök, hafi hætt að sækja að innlendum stjórnmálamönnum þegar þeir stóðu veikir fyrir, næstum hálfdrukknaðir í spillingarfeninu, og reyndi að sækja rétt sinn með tilvísun í evrópska reglugerð??

 

Nei, skotgröfin hefur aldrei verið grafin.

Og enginn gerir sig líklegan til að hefja þann gröft.

Tuðið er það ópíum sem heldur öllu í föstum skorðum.

 

Auðurinn fer sínu fram.

Ekkert ógnar alræði hans, ekki einu sinni síljúgandi stjórnmálamenn sem lofa öllu fögru en standa ekki við neitt.

Því það gæti ógnað stöðugleikanum.

Stöðugleika hins meingallaða sjálftökukerfis.

 

Skítt með innviðina.

Skítt með framtíðina.

Skítt með börnin okkar.

 

Guð blessi stöðugleikann.

Guð blessi Mammon.

 

Þannig er Ísland í dag.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

 

Ólíkt hafast þjóðir að.

 

Suður Kóreu menn hafa fengið nóg af spilltum ráðamönnum í gegnum tíðina, og þegar núverandi forseti tengist spillingarmálum náinna samherja, þá fjölmenntu þeir út á götur og kröfðust afsagnar hans.  Skipti ekki máli að hún var kona, og það hefði örugglega ekki skipt máli þó hún hefði verið af Engeyjarættinni.

Í dag berast svo fréttir að stjórnlagadómstóll Suður Kóreu hafi staðfest embættissviptingu forsetans, hún skal sæta ábyrgð gjörða sinna.

 

Á Íslandi eykst hins vegar forfrömun manna eftir því sem þeir tengjast fleiri spillingarmálum.

Tugmilljarða gjaldþrot bensínssölufyrirtækis er bónus, innherjamisferli rétt fyrir Hrun er bónus, gjafasala Borgunar til ættmenna er bónus, Gjöfin eina uppá 500 milljarða til hrægamma er bónus, fjármálabrask í gegnum aflandsfélög er bónus, ljúga sig til valda er bónus.

Og samanlagaðar bónusgreiðslurnar eru valdamesta embætti þjóðarinnar.

 

Þjóðin hafnaði reyndar hinum gjörspillta stjórnmálamanni og flokki hans.  Ef elliær gamalmenni sem halda að þau séu að kjósa Bjarna Ben eldri og þann borgaralega í haldsflokk sem hann veitti forystu og hnarreistir landsbyggðarmenn sem telja sísvikin loforð í samgöngum og byggðarmálum forsenda byggðar þeirra og búsetu, hefðu ekki kosið Sjálfstæðisflokkinn, þá hefði hann beðið sögulegt afhroð og misst áhrifastöðu sína í íslenskum stjórnmálum.

En þessi stuðningur hinna sísviknu ásamt því að ná óánægjufylgi hægri fólks með því að útbúa nýjan flokk korteri fyrir kosningar, dugði til að halda völdum, og leiða fyrstu ómenguðu hægri stjórnina frá því á dögum Jóns Þorlákssonar.

Svik og klækjabrögð eru guðmóðir og guðfaðir þessarar ríkisstjórnar, og eina sem er öruggt er að gjörspillingin mun ná nýjum hæðum.

 

Það er af sem áður var í Sjálfstæðisflokknum þegar farsælasti formaður flokksins bjó í venjulegu húsi og tölti út í banka til að taka út sparifé sitt, sem nota bene voru nokkrir þúsundkallar, ekki nokkrar hundruð milljónir, til að mótmæla framferði auðmanna.

Það er af sem áður var að flokkurinn stóð fyrir styrkingu samfélagsins, uppbyggingu innviða, og tiltrúar á land og lýð.

Það er ekki svo langt síðan að flokkurinn stóð fyrir tvöföldun Reykjanesbrautar, eflingu þyrlusveitar Landhelgisgæslunnar, smíði á nýju varðskipi, og aðeins lengra aftur var nýtt hafrannsóknarskip tekið í notkun.

 

Hvað er gert í dag??

Það er ekki til fjármunir í neitt.

Niðurskurður á öllum sviðum, engin uppbygging, engin nýsmíði, allur sameiginlegur rekstur í flugumynd.

 

En við eigum til auðmenn, við eigum til milljarðamæringa, reyndar mjög marga milljarðamæringa, reynda eigum við heimsmet í fjölda milljarðamæringa miðað við höfðatölu.

Og þessir milljarðamæringar eiga hundruð milljarða í földum skjólum erlendis, látum ekki blekkjast af því að Panamaskjölin hafi sagt einhverja sögu, þau náðu ekki einu sinni toppnum á umfanginu.

Svo eigum við skuldir þessa milljarðamæringa, alveg óskiptar.

 

Sem aftur skýrir að helsta atvinnugreinin eftir Hrun er föðurlandssvik af ýmsu tagi.

Næstum óteljandi fjöldi sérfræðinga, hvort sem það er almannatenglar, lögfræðingar, viðskiptafræðingar, endurskoðendur, stjórnmálamenn, fjölmiðlamenn, rithöfundar, hafa á einn eða annan hátt selt hrægömmum, erlendum sem innlendum, sálu sína og þjónustu, gegn þóknun, til aðstoða þá við að ræna og rupla þjóð sína.

Og höldum því skýrt til haga að þessi þjóðarsvik eru ekki á nokkurn hátt bundin við Sjálfstæðisflokkinn og sjálfstæðisfólk.

Og munum að þeir sem halda því fram eru allir sem einn í þjónustu ræningjahyskisins.

 

Deila og drottna.

Sundra og spilla.

Ræna og rupla.

 

Ísland í dag.

Með síljúgandi stjórnmálamönnum og auðum götum.

Með þegjandi eða tuðandi öldungum sem bregðast þeirri skyldu sinni að verja þjóð sína og arfleið.

Lýtur harðstjórn (tyranny) vanheilags bandalags innlendra og erlendra hrægamma sem láta leppa sína, hvort sem það er í Seðlabankanum eða ríkisstjórn, telja þjóð sinni í trú um að hún sé svo bláfátæk að hún geti ekki haldið innviðum sínum við. 

Hvað þá byggt eitthvað upp.

En leyfir henni að njóta neyslufyllerís hágengisins svona rétt á meðan krónuauðurinn er fluttur úr landi í aflandsskjól.

 

Já, ólíkt hafast þjóðir að.

Sumar hafa fengið nóg, aðrar svipta börn sín framtíðinni.

Því í auðþjóðfélagi, þjóðfélagi auðræðisins, búa aðeins auðmenn og þrælar, og jú reyndar nokkrir misfeitir milliliðir, og svo auðvitað fólkið sem þjónar auðnum.

 

Svona er framtíð barna okkar.

Þau sem ætla að stofna fjölskyldu og uppfylla grunnskyldu lífsins, að ala af sér líf, þau geta ekki keypt sér húsnæði, heldur býður þeirra hlutskipti leiguþrælsins.

Þau sem ætla að nýta sér það sem við til skamms tíma kölluðum almannaþjónustu, munu ekki geta það nema eiga fjármuni til að borga einkaaðilum fyrir.

 

Allt sem áar okkar áorkuðu er að grotna niður.

Hverfa í eyðimörk frjálshyggjunnar.

Auðurinn og stórfyrirtæki hans ráða öllu, og er að eignast allt.

Og bráðum segir hann við okkur að við séum óþörf, að vélvitið og sjálfvirknin munu vinna öll störfin fyrir hann.

Étið þá það sem úti frýs.

 

Étið það sem úti frýs.

Fallegt að segja það við börnin sín eða hitt þó heldur.

Og enginn kannast við að segja þessi orð.

 

En þau óma í þögn okkar.

Tómlæti okkar magnar þau upp.

Auðar götur bergmála þessi fyrirheit um framtíð þeirra.

 

Étið það sem úti frýs.

Börnin kær.

 

Mér er ekki sama, en ég nenni ekki, ég get ekki.

Ég má ekki vera að því.

 

Eða eitthvað, eða eitthvað.

Allt nema að verja lífið sem við ólum.

 

Það er okkur um megn.

Kveðja að austan.

 

 

 

Park svipt forsetaembætti

Nú verður kátt í höllinni, höllinni.

 

Loksins hægt að flytja krónugullið úr landi, fyllt fjárhirslurnar á Tortilla og haft þær reiðubúnar við næsta hrun.

Til að kaupa upp eignir á brunaútsölu.

 

Hver segir svo að sagan endurtaki sig ekki.

Meir að segja gengið er í sögulegu hámarki gagnvart erlendri mynt, líkt og var á fjárflutningsárunum 2007 og 2008 (fram að hruni).

 

Mikið hljóta menn í höllunum að vera glaðir núna að hafa fengið fjárfestingu sína í Viðreisn og Bjartri Framtíð svona hratt til baka.

Já þetta eru menn sem kunna sitt fag.

 

Kannski þess vegna sem þeir búa í höllum en almenningur í svo skuldsettu húsnæði að hann muna aldrei geta eignast það þó hann borgi og borgi.

Það er nefnilega mismunandi vitið, og mismunandi siðurinn.

Löngu vitað að ræningjar hugsa ekki eins og annað fólk.

 

En hvernig þeim tókst að gera afnám gjaldeyrishafta, sem voru jú forsenda viðreisnar þjóðarinnar, að hálfgerðu trúarbragðaratriði hjá stórum hluta þjóðarinnar, líkt og sjálfstæði Seðlabankans á sínum tíma, er hins vegar hulin ráðgáta.

Leyndó sem vitið borið fólk (sem ekki hefur gerst ræningjar eða vinnur fyrir ræningja) skilur ekki.

Þetta er eins og Bjarnabófar hefðu sannfært Jóakim Aðalönd um að láta sig fá alltaf nýjasta afritið af öllum öryggiskerfum.  Eða foreldrar færu fram á fasta viðveru eiturlyfjasala í skólum og félagsmiðstöðvum.

Fáráð sem gerast ekki einu sinni í skáldskap.

 

En aurinn gat það.

En getur því miður ekkert annað.

 

Þess vegna er heimurinn eins og hann er.

Og þess vegna er þjóðin sírænd og rupluð.

 

Allt á sínar orsök.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Afnám hafta gæti orðið á næstu vikum

Þorgerður Katrín er heiðarleg undantekning.

 

Í þeim hópi síljúgandi ráðherra sem hafa birst þjóðinni undanfarna daga ljúgandi sig frá stjórnarsáttmálanum.

 

Það stendur skýrt í stjórnarsáttmálanum að það eigi að auka samkeppni í mjólkuriðnaðinum og þegar forystumenn bænda saka hana um að koma í bakið á þeim, þá er eins og þeir hafi talið að það hefði aldrei staðið til að standa við þau fyrirheit sem þar voru gefin.

Að landbúnaðarráðherra myndi taka svona Jón og Benna frænda á þetta.

Menn þurfa ekki að vera sammála ráðherranum en það er óþarfi að brigsla þeim heiðarlega um óheiðarleika.

 

Síðan er það óheilbrigt fyrir samfélagið að sérhagsmunir ætlist til að ráðherrar séu sífellt síljúgandi, að þeir ljúgi sig til valda með loforðum sem fólk vill heyra, en haldi svo áfram sínu striki í þágu sinna þegar í ríkisstjórn er komið.

Bændur þurfa að svara ráðherra málefnalega og vonandi skilar sú samræða góðri niðurstöðu, bæði fyrir bændur og neytendur.

 

Það er nefnilega alveg hægt.

Trúið mér.

Kveðja að austan.

Á ekki að koma mönnum á óvart

Nú skal tekið ofan.

 

Og haldið með auðmýkt á fund ráðherra.

Haldið svo á kjörstað og kosið sinn Sjálfstæðisflokk.

 

Það hefur reynst svo vel fyrir vestan.

Þeir eiga sko loforðin.

 

Sísviknu.

Kveðja að austan.

Hyggjast fá fund með ráðherra