Féflettingin skýrist með hverjum deginum.

 

Og þökk sé Morgunblaðinu að standa vörð um sannleikann.

Þó kaffiboð í Valhöll séu í húfi.

 

En Bjarni Ben sagði að Mogginn lygi þegar hann útskýrði leikfléttu vogunarsjóðanna, að þeir settu málamyndafé inní bankann, til þess að geta tæmt hann að eigin fé.

Eða eina og Morgunblaðið bendir á í þessari frétt, að þá eru íslensku bankarnir mjög vel fjármagnaðir.  Og þurfa ekki á nokkurn hátt nýtt fjármagn til að styðja við rekstur sinn.

En eru aftur á móti mjög viðkvæmir fyrir fjárfestum sem sjá tækifæri að rúa þá inn að skinni, líkt og mjög mörg fyrirtæki upplifðu í upphafi frjálshyggjunnar, það er eftir að keyptir stjórnmálamenn, gerðu þau rán möguleg.

Þó hagfræðingar viðurkenni það ekki, hvað þá stjórnmálmenn úr röðum frjálshyggjuflokka sem tala út í eitt um frelsi auðsins, að þá hafa sagnfræðingar þegar greint að vel stæð bandarísk fyrirtæki voru rústuð í upphafi Reagans tímans, og skelin ein var skilin eftir.  Útvistun starfa fylgi svo í kjölfarið, og allir þekkja restina.

Hinir ofurauðugu tvöfölduðu hlutdeild sína af þjóðareign Bandaríkjanna, en heilu ríkin urðu rústir einar.  Eitthvað sem skýrir svo kosningasigur Donalds Trump, hann sagði einfaldlega að þetta væri rangt.  Og hann myndi endurreisa landið til fyrri reisnar.

 

Bjarni sagði hins vegar að bankarnir þyrftu aukið fjármagn, og að hinir erlendu fjárfestar, sem hann sagði að væru óvart vogunarsjóðir, kæmu með nýja fjármuni inní landið.

Með öðrum orðum, að Morgunblaðið væri lygablað.

Að Davíð greyið væri aðeins fyrrverandi formaður í hefndarhug, væri ekki ennþá búinn að ná sér eftir silfurrýtinginn 2008-2009.

 

Og þó ljótt sé frá að segja, þá virðist Bjarni hafa nokkuð til síns máls.

Mogginn ver ekki frétt gærdagsins.

Hann lúffar og ástundar sagnfræði í dag.

Um atburðarrás sem þegar er úrelt.

 

Vonbrigði vissulega, en um leið þá skýrist blekkingarvefurinn sem var ofinn til að telja ginkeyptum sjálfstæðismönnum í trú um að það stæði til að selja lífeyrissjóðunum hlut í Arion banka, áður en þeir væru rúnir inn að skinni.

Bakslag þeirra viðræðna voru síðan notuð sem réttlæting þess að vogunarsjóðirnir stigu skrefið frá féflettingu fortíðar, inní féflettingu nútíðar.

Og samkvæmt hinu velskrifuðu handriti þá átti fagn Bjarna Ben, sem og mini fagn Benna frænda að innsigla þann viðsnúning.

Það er ekki að ástæðulausu sem menn láta svona út úr sér um vogunarsjóði, hina löggiltu ræningja frjálshyggjunnar.  Og full ástæða til að rifja upp orð Bjarna, og um leið að velta fyrir sér þá þóknun sem hann fékk fyrir að mæla þessi orð fáránleikans; "Þetta sýn­ir ótví­rætt traust á aðstæðum hér­lend­is og það eru sann­ar­lega góðar frétt­ir ef hingað vilja koma öfl­ug­ir er­lend­ir aðilar sem eru til­bún­ir að ger­ast lang­tíma­fjár­fest­ar í ís­lensk­um fjár­mála­fyr­ir­tækj­um.".

 

Bjarni þurfti að bakka því þó forsenda þess að þjóðin sé sírænd sé að fólk sé fífl, að þá hefur fylgi Sjálfsæðisflokksins farið síminnkandi, og þó ljótt sé frá að segja, það er fyrir hagsmuni fjárræningjanna, að þá eru ekki allir kjósendur Sjálfstæðisflokksins fífl. 

Meira að segja þeir risu upp, og hægt er að vitna í marga pistla hér á Moggablogginu því til stuðnings.

Svo að Bjarni kaus að segja Moggann ljúga. 

Og treysti því að baktjaldamakk við útgefanda blaðsins myndi tryggja að Morgunblaðið svaraði ekki fyrir sig.

 

Víst "koma nýir fjármunir inní landið" sagði Bjarni.

Og ef honum er ekki svarað, þá hefur Mogginn gefist upp.

Játað sig sigraðan.

Er æsifréttablað eins og DV forðum daga.

Heldur sig við sagnfræði, ver ekki sínar eigin fréttir.

 

En skiljanlegt, Davíð var hrakinn og úthrópaður, með þegjandi þögn  núverandi ráðandi afla innan Sjálfstæðisflokksins, og honum vantaði vinnu.

Vinnu við að verja sig, og seinna meir fékk hann tækifærið sem Churchill hafnaði, að verja Donald Trump. 

Í boði vinnumanns Jóns Ásgeirs, Óskars Magnússonar, fyrrverandi forstjórna Haga.

Svo segja menn að Jón Ásgeir hafi ekki húmor.

 

Vissulega kennir sagan margt.

Hún upplýsir margt.

En hún segir ekkert um atburði dagsins í dag.

 

Vitna aftur í Bjarna; "Það eru að koma nýir fjármunir inní landið.."

Og sagnfræði um hvernig lífeyrissjóðirnir voru plataðir kemur þeirri staðhæfingu ekkert við.

 

Það lúta margir lágt þessa dagana.

En að Mogginn leggist flatur.

 

Það er eitthvað sem maður átti ekki von á.

Það er hinn endalegi ósigur .

Fjölmiðla hins gamla Íslands.

 

Nú er engin rödd sem ekki er keypt.

Kveðja að austan.

Þrýst á að ljúka viðskiptum

Ég stíg stærri skref.

 

Sagði maðurinn og datt kylliflatur út í fljótið, því það þurfti að brúa.

Hann var líka sveitarvitleysingurinn, og hélt að þeir sem skoðuðu vaðið með því að stíga varlega út í það, hefðu ekki haldið áfram vegna þess að þeir höfðu ekki tekið nógu stór skref.

 

Jón Gunnarsson notar sömu rök, hann stígur stærri skref en sá sem valhoppaði í vaðinu, og komst ekki yfir.  Hann miðar við fyrri framlög, framlög þeirrar óþjóðarstjórnar sem nýtti fjármuni þjóðarinnar til að fóðra hrægamma og aðra fjárúlfa á óheyrilegum okurvöxtum í boði Seðlabankans.

Við sem þjóð, eigum ekki að kaupa svona rök hins vitgranna, samgöngukerfi þjóðarinnar er að hruni komið, og það þarf að setja fjármuni í það, það þarf að brúa fljót stöðnunarinnar, það þarf að bæta fyrir hrörnun fyrri ára.

Það dugar ekki að setja bætur, sá tími er liðinn.

 

Treysti hann sér ekki til þess, þá á hann að segja af sér.

Sem og ríkisstjórnin, það var lofað öðrum, það var fullyrt annað í kampavínsræðum hinnar nýju ríkisstjórnar.

 

Orð eiga að standa. 

Það á enginn að komast upp með að ljúga sig til valda.

 

Það er nóg komið af skaðvöldum.

Nú þarf fólk sem treystir sér til að reisa hús, byggja brýr og leggja vegi.

 

Tími hins auma síljúgandi stjórnmálamanns er liðinn.

Kveðja að austan.

1200 milljónir til viðbótar til vegamála

Sniðgöngun á alltaf að mæta með reglugerð.

 

Sem tekst á við sniðgönguna.

Og það er hlutverk Alþingis að bregðast við henni, en ekki sitja á fundum og jarma.

Þjóðin vill ekki að glæpamenn eigi banka hennar, hvort sem það er rússneskir mafíuósar eða alþjóðlegir fjárglæpamenn sem hafa keypt upp löggjöf hins vestræna heims svo rán þeirra og rupl er löglegt.

Með öðrum orðum, þjóðin vill ekki að vogunarsjóðir eigi bankana, hvort sem það er prómil, eða þaðan af stærra.

 

Sá alþingismaður sem hættir að jarma, og fer að tala mannamál, hvetur til aðgerða, sá alþingsmaður mun njóta hljómgrunns meðal þjóðarinnar.

Fá stuðning og fylgi við málflutning sinn.

 

Í raun er þetta prófsteinn á hinn meinta síðasta Andófsflokk á þingi, Píratana, hvort þeir eru orðnir að kerfisflokki sem er samdauna málflutningi vinnumanna hrægammanna, eða hvort þeir standi með þjóðinni í stríði hennar við fjárblóðsugur og önnur fjármálaleg kvikindi.

Eða er það þannig að það rennur ekki í þeim blóðið, nema ef netfrelsi þeirra til ólöglegs niðurhals er ógnað?

 

Þjóðin er búin að fá nóg af bullusulli.

Þjóðin hefur fengið nóg af jarmi.

 

Hún vill aðgerðir.

Núna.

Kveðja að austan.

 

 

9,99% engin tilviljun

Stórhættulegir menn.

 

Láta sér detta í huga að rannsaka þjóðaríþrótt hinna efnamiklu, leynilega bankareikninga erlendis.

Eins gott að Hæstiréttur greip inní, annars hefði allt getað farið úr böndum.

Menn lent í skattskilum og allskonar veseni.

Jafnvel endað í böndum.

 

Nei, það er hægt að treysta á sína.

Hæstiréttur bregst ekki.

 

Nema þá kannski í gengislánunum.

Þeir hljóta að hafa dottið hressilega í það fyrst þeir dæmdu gegn elítunni í því tilviki.

Enda refsað grimmilega fyrir með upphleyptri umræðu um þeirra persónuleg mál.

 

En nú er alltí orden.

Síránið hefur sinn gang.

Kveðja að austan.

Vafasamar aðferðir K2 Intelligence