Flytjum inn, flytjum inn.

 

Allt mögulegt og ómögulegt.

Sérstakleg það sem við getum framleitt sjálf með miklum sóma.

 

Flytjum inn þrælkunina, ömurlegan aðbúnað, baneitruð eiturefni.

Flytjum inn allan ömurleikann og örbirgðina.

 

Skiljum svo ekkert í að örbrigðin verði okkar.

Ömurleikinn okkar.

Kveðja að austan.

 

Meirihluti tómatanna fluttur inn

Mun Óli Björn standa við orð sín.

 

Og fella ríkisstjórnina ef hún stendur ekki við fyrirheit sín.

"En það gerði ég og greiddi því at­kvæði og studdi í því trausti að við vær­um að fara inn í tíma­bil þar sem við mynd­um ná fram lækk­un á neðra þrepi tekju­skatts­ins, hugs­an­lega um­bylta tekju­skatt­s­kerf­inu, ég tala nú ekki um að lækka hressi­lega trygg­inga­gjaldið. Það eru lof­orð sem voru gef­in og það eru lof­orð sem ég tek hátíðlega og voru for­senda þess að ég tók þátt í að greiða at­kvæði með hækk­un skatta fyr­ir ára­mót.“"

Það er kominn tími til að hugsa skattkerfið uppá nýtt.

 

Það er líka tími til kominn að gera þá útlæga sem leggja til hagræðingu, í hverri mynd sem hún nefnist.

Sífelld hagræðing er bein ávísun á sóun fjármuna og óskilvirkt kerfi.

Samanber hin einföldu sannindi að þú bregst ekki við uppskerubrest með því að sá minna, hætta við að kaupa áburð, éta útsæðið.  Þá ertu komin í vítahring hungurs og hungursneyðar.

 

Það er hægt að skattleggja skattstofn til andskotans.

Og það er hægt að hagræða til andskotans.

 

Í dag eyðum við án þess að fjárfesta til framtíðar.

Í dag skattleggjum við eins og ennþá sé fjármálakreppan haustið 2008.

 

Þessu þarf að breyta.

Kveðja að austan.

„Það er áhyggjuefni“

Hver borgar saksóknara laun fyrir að bulla??

 

Ráðherra úr eigin vasa, að hann sé í einhvers konar aukavinnu og megi þá segja það sem honum dettur í hug, eða þjóðin??

Ef það er þjóðin, ef hann er á launaskrá hennar, þá er ætlast til þess að hann sem opinber embættismaður ljúgi ekki fullum hálsi í dómsal, vanvirði þar með lög og Hæstarétt landsins.

 

Skoðum aðeins orð hans þar sem hann réttlætir málsvörn sína;

"„Lög­in eru skýr um það að þegar ráðherra hef­ur fengið nefndarálitið í hend­ur, þá hafi hann val um það að skoða og rann­saka þetta nefndarálit og leggja það fyr­ir Alþingi óbreytt eða gera breyt­ingu á því. Það er al­veg skýrt að hann hef­ur heim­ild til þess,“ sagði Jón.".

Eins og einhver maður hafi haldið öðru fram.  En ráðherra getur ekki breytt niðurstöðum matsnefndarinnar eftir einhverjum geðþótta eða annarlegum sjónarmiðum.  Á þetta var ráðherra bent af undirmönnum sínum. 

"„Aðalábendingin lítur að því að ef það á að taka einhverja út af lista dómnefndar og setja aðra inn, þá þarf að rökstyðja það sérstaklega með vísan til hæfni þeirra og starfsferils,“ segir í svari Snædísar. Hún er afdráttarlaus og telur hreinlega vanta kafla sem rökstyðji breytingar ráðherra. ... „Hér þarf með vísan til reglna stjórnsýsluréttarins að rökstyðja ákveðna umsækjendur útaf listanum m.t.t. hæfni þeirra og svo rökstyðja aðra inn ef ætlunin er að breyta mati nefndarinnar. Ráðherra þarf að geta sýnt fram á hlutlægar og málefnalegar ástæður fyrir breytingunni, þetta er stjórnvaldsákvörðun. Ef ætlunin er að byggja á öðrum atriðum en sem nefndin hefur þegar rannsakað, þá ber að leita eftir því sérstaklega hjá umsækjendum.“".

 

Þetta gerði Sigríður ekki.  Hún tók ákvörðun að taka 4 umsækjendur út af listanum, án þess að rökstyðja af hverju hún handvaldi þá, og setti aðra 4 inní staðinn, án þess að rökstyðja af hverju hún valdi þessa en ekki aðra sem voru í sætum 15 til 33 á lista matsnefndar.

Hún braut ekki bara á þeim sem hún rak, heldur líka á þeim sem hún réði ekki.  Sigríður vísaði í dómarareynslu, að hún vildi auka vægi hennar, en hvernig hún mat það hefur hvergi komið fram.

 

Þegar niðurstaða Sigríðar lá fyrir sem og rökstuðningur, þá sendi stjórn Lögmannafélag Íslands frá sér harðorða yfirlýsingu þar sem segir meðal annars;

"„Hvernig framangreint veldur því þá að tilteknir dómarar, sem voru samkvæmt mati dómnefndar taldir hæfari en aðrir dómarar, standa þeim skyndilega að baki, sbr. það að ráðherra sé að velja „hæfustu“ umsækjendurna samkvæmt því sem hann sjálfur segir, er á hinn bóginn algjörlega óútskýrt sem helgast væntanlega af því að slíkt er ekki hægt að útskýra svo hald sé í." Enn síður sé hægt að skýra hvernig þetta valdi því að umsækjandi sem var í 30. sæti hjá dómnefnd standi skyndilega framar umsækjanda í sjöunda sæti.".

Algjörlega óútskýrt segir stjórn Lögmannafélagsins, og þetta segir ekki fullvita fólk, sem ekki á pólitískra hagsmuna að gæta, í opinberi yfirlýsingu nema það geti staðið við fullyrðingu sína. 

 

Þess ber að geta að ráðherra gerði ekki athugasemdir við aðra matsþætti nefndarinnar, og ef hún hefði verið sjálfri sér samkvæm með því að gefa dómarareynsluna aukið vægi, þá hefði hún að öðru leiti tekið mark á vinnu nefndarinnar.  Og þar lenti hún strax í mótsögn við sjálfa sig, sem ómerkir allan þó hennar litla rökstuðning.  Vísa í frétt Stundarinnar;

"Í skýrslu dómnefndar um hæfi umsækjenda koma fram upplýsingar þar sem reynsla af dómsstörfum umsækjenda er borin saman. Þar er Eiríkur Jónsson, prófessor við lagadeild Háskóla Íslands, settur í 18. sæti. Fyrir neðan hann, og þar af leiðandi með minni dómarareynslu, eru nokkrir umsækjendur sem dómsmálaráðherra vill skipa í Landsrétt. Þeirra á meðal eru Oddný Mjöll Arnardóttir, Jóhannes Sigurðsson og Kristbjörg Stephensen, sem hefur enga dómarareynslu. Öll þrjú lentu einnig neðar í heildarmati dómnefndar á umsækjendum. Þar var Eiríkur í sjöunda sæti, Kristbjörg í því áttunda, Jóhannes í því níunda og Oddný Mjöll í þrettánda sæti. Samt ákvað ráðherra að skipa þau öll þrjú eftir að dómsmálaráðherra ákvað að gefa dómarareynslu aukið vægi við skipan dómara, og víkja þar með frá niðurstöðu dómnefndar."

Að henda Eiríki út er því rökleysa miðað við hennar orð. 

 

Opinber embættismaður eins og Jón B. Snorrason, getur kosið að minnast ekki á þessa handvömm ráðherra, en það er aðför að réttarríkinu að gera lítið úr skýrum ákvæðum stjórnsýslulaga um skyldu ráðherra til að rökstyðja höfnun sína á ákveðnum umsækjendum og síðan að honum bæri skylda til að rökstyðja af hverju hann tók suma fram yfir aðra.  Að ekki sé minnst á þá skyldu hans, að fyrst hann ákvað að breyta leikreglunum eftir á, að þá bar honum skylda til að gefa öllum umsækjendum tækifæri til að bregðast við með því að leggja fram frekari gögn, eða annað sem þeir kysu til að koma á framfæri vegna hinna nýju krafna ráðherra.

Ráðherra gerði ekkert að þessu og þegar Jón segir "Það fylgdu því rök og ástæður og það var grund­völl­ur þeirr­ar ákvörðunar sem ráðherra fékk meðbyr með í þing­inu,“ sagði Jón. Breyt­ing­arn­ar hafi kallað á „prósess“ og hann hafi svo sann­ar­lega farið fram. " þá er hann hreint og klárt að ljúga.

Við megum ekki gleyma að Jón er opinber embættismaður en ekki lögmaður fjárglæpamanna sem hafa ætlast til þess að lögmenn sínir geri lítið úr skýrum lagatexta, svo hægt sé að skapa vafa og óvissu, sem síðan er sýknað út frá.

Og það er þjóðin sem borgar honum laun.

 

Þetta eru staðreyndir málsins, og það er búið að dæma í þessum staðreyndum.

Ráðherra fékk á sig dóm, og Jóni er kunnugt um þennan dóm.

Hæstiréttur getur ekki orðað handvömm ráðherra, þessa sem Jón kallar prósess sem hafi svo sannarlega farið fram, skýrar;

"Í niðurstöðu Hæstaréttar kemur fram að ef dómsmálaráðherra geri tillögu til Alþingis um að vikið verði frá áliti dómnefndar um veitingu dómaraembættis verði slík ákvörðun að vera reist á frekari rannsókn ráðherra þar sem „fyrir hendi sé sérþekking sambærileg þeirri sem dómnefnd býr yfir og að tekið sé tillit til fyrirmæla ráðherra í reglum nr. 620/2010 um þau atriði sem ráða skulu hæfnismati“.

Þá segir Hæstiréttur að ráðherra hafi, í ljósi rannsóknarskyldu sinnar samkvæmt 10. gr. stjórnsýslulaga, „að lágmarki [borið] að gera samanburð á hæfni annars vegar þeirra fjögurra umsækjenda sem dómnefnd hafði metið meðal 15 hæfustu en ráðherra gerði ekki tillögu um, og hins vegar þeirra fjögurra sem ráðherra gerði tillögu um í stað hinna fyrrnefndu“. Þá hafi ráðherra borið að gera sjálfstæða tillögu til Alþingis um sérhvern þeirra fjögurra sem hún lagði til en voru ekki í hópi þeirra 15 umsækjenda sem dómnefndin hafði metið hæfasta. Þar hefði beinlínis átt að fara fram „sérstök rannsókn sambærileg rannsókn dómnefndar á atriðum, sem vörðuðu veitingu umræddra fjögurra dómaraembætta við Landsrétt“. " (Stundin)

 

Þó Jón sé að verja ráðherra þá má hann sem opinber embættismaður ekki vanvirða staðreyndir og vanvirða lög.

Hann veit af dómi Hæstaréttar, hann veit af ráðherra var varaður við af undirmönnum sínum að fara gegn tillögum matsnefndar og hann veit að rökstuðningur ráðherra felur í sér innri rökleysu.

Ef hann heldur einhverju öðru fram, þá hlýtur hann að gera það á eigin ábyrgð, í frítíma sínum.

 

Og hann á ekki að komast upp með þetta.

Kveðja að austan.

Sjálfstæði Landsréttar umdeilanlegt

Hvað er virðulegt við Landsrétt??

 

Dóm þar sem allavega fjórir dómarar þekkja ekki muninn á réttu og röngu, hafa ekki siðferði til að hafna flokkspólitískri skipan.

Dóm þar sem hluti dómara er beintengdur viðskiptalífinu og þeirrar hugmyndafræði græðgi og sjálftöku sem hefur arðrænt þjóðina á þann hátt að þrátt fyrir að við höfum aldrei aflað meira, þá eru allir innviðir okkar að grotna, og aðeins tímaspursmál að þeir hrynji.

Því þjóð sem þarf fyrst að taka frá árlega tugmilljarða til að fylla vasa örfárra fjármálamanna, hún hefur ekki efni á að fjárfesta í framtíð sinni.

Í umfjöllun Ruv um hina 15 dómara Landsdóms má þetta lesa um tengslin við viðskiptalífið;

 

"Dómarar við nýjan Landsrétt hafa margir tengsl við íslenskt viðskiptalíf og stjórnmál. Lögregla gerði húsleit heima hjá einum þeirra eftir hrun. Sá sami er kvæntur stjórnarmanni í þremur stórfyrirtækjum. Einn dómari situr í stjórn fjármálafyrirtækis og stórrar heildsölu, á hlut í Klíníkinni í Ármúla og er kvæntur stjórnarformanni Klíníkurinnar, annar er giftur eiganda fjármálafyrirtækis og einn er giftur eiganda stórs verktakafyrirtækis.".

 

Síðan eru æpandi tengsl við Sjálfstæðisflokkinn.

Og þar með hugmyndafræði hans um veiðileyfi auðfólks á almenning.

 

"Ein þeirra sem skipuð var landsréttardómari er frænka Bjarna Benediktssonar, önnur náskyld Davíð Oddssyni, þriðji er frændi Áslaugar Örnu Sigurbjörnsdóttur ritara Sjálfstæðisflokksins, fjórða er gift Brynjari Níelssyni þingmanni flokksins, fimmti kvæntur Ásdísi Höllu Bragadóttur fyrrverandi framkvæmdastjóra þingflokks Sjálfstæðisflokksins, og sjötti er fyrrverandi varabæjarfulltrúi Sjálfstæðisflokksins og svili Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur. Sá síðastnefndi er sá eini sem hefur verið kjörinn pólitískur fulltrúi.". (Ruv 08.06)

 

Hvernig er hægt að búast við neinu öðru en að þetta fólk haldi hlífðarskyldi yfir sjálftökukerfinu.

Verndi hagsmuni flokks og fjármagns.

 

Hvernig á þjóðin að bera virðingu fyrir dómi sem elítan skipar úr sínum röðum, eins og enginn hafi lært lögfræði á Íslandi nema þeir beintengdu??

Þessi sama elítan og grenjar hástöfum, eða réttara sagt lætur þjóna sína grenja, þegar það á að setja krónu í að bæta kjör aldraða, krónu í gjörslitna vegi, og tvær eða þrjár í að bæta menntun og menntakerfið.

Er sjálf hokin í baki undan þunga silfurpeninganna sem renna í vasa hennar og yfirfylla leynireikninga í erlendum skattaskjólum.

 

Það er eitthvað mikið að á Íslandi að við náum ekki að skipta í dóm sem þjóðin getur treyst.

Að það sé sama hvað margir kjósi gegn elítunni og flokki hennar, að hún ráði samt öllu.

Stjórnmálum, fjármálum og dómskerfinu.

 

Það er ekkert virðulegt við það.

Það er fyrst og síðast.

 

Sorglegt.

Kveðja að austan.

„Virðulegi Hæstiréttur, nei Landsréttur“

Eigum við að senda Sigríði til Kína??

 

Til að kenna þarlendum að skipa dómara.

Ótækt þetta sjálfstæði að dæma eftir lögum en ekki geðþótta stjórnvalda.

 

Dómsstólfar í Hong Kong stóðust álagið.

Þó glíma þeir við alræðisstjórn risaveldis.

 

Næstu daga reynir á íslenska dómstóla.

Standast þeir ennþá meira álag, sjálfa vinarhygli Sjálfstæðisflokksins.

Hæstiréttur stóðs síðustu prófraun en mun hann hafa kjark til að fylgja því eftir?

Munu flokksdómararnir fá að eyðileggja Landsdóm eða verður þeim vikið??

 

Þar er efinn, þar er efinn.

Kveðja að austan.

Stúdentaleiðtogar lausir allra mála

Hvert sem lögbrot ráðherra er.

 

Hvernig sem hann hefur logið að Alþingi, hvort sem þeir þingmenn sem vitnuðu í upplogin rök hans, trúðu þeim eða ekki, þá standa ólögin, ef ráðherraræðið hefur knúið Alþingi til að samþykkja gjörræði hans og geðþótta.

Er efnislegt andsvar Sigríðar Andersen dómsmálaráðherra þegar Jón Þór Ólafsson hefur áhyggjur af réttarfarslegri óvissu.

 

Sigríði er reyndar vorkunn.

Vissulega er málsvörn hennar þekkt, minnisstæð er ræða ríkissaksóknara Þýskalands við réttarhöldin yfir Sophie Scholl og félögum hennar í Hvítu rósinni í myndinni "Sophie Scholl: Síðustu dagarnir", hann svaraði siðferðislegum rökum Soffíar einmitt með að vísa í að svona væru lög ríkisins.  Og þó ljótt sé frá því að segja þá er mikið til í því að réttarmorð hafi verið framin við Nurnberg, því þeir sem dæmdir voru, fóru eftir settum lögum Þýskalands.

Lagatextinn um útrýmingu gyðinga var til dæmis mjög skýr.

En gjörðirnar samt taldar varða við önnur lög, bæði skráð og óskráð.

 

Það er nefnilega ekki þannig að rangindi og valdníðsla varði við lög, svona ekki per se, en í lýðræðisríkjum þá stangast slíkt alltaf við heildarmyndina.

Og á það mun reyna.

En á meðan skálkaskjólið virkar, þá er ekki hægt að ætlast til að brotamanneskjan játi afleiðingar gjörða sinna.

 

Til hvers er þá þessi fyrirspurn?'

Hvaða tilgangi þjónar svona máttlaust mjálm og væl.

 

Af hverju hefur þingmaðurinn, sem og aðrir stjórnarandstöðuþingmenn, ekki þann manndóm og döngun að krefja ráðherra um afsögn sína.

Vísandi í lögbrot hennar, beina lygi gagnvart þingi, og sannarlegan geðþótta sem mun kosta skattgreiðendur mikla fjármuni.

Að ekki sé minnst á skaðann gagnvart Landsdómi.

 

Hvað myndi innbrotsþjófurinn, sem staðinn er að verki, segja ef það eina sem löggan segði, "átt þú að vera hérna vinur??".

Og ef hann segði; "Uh, nei líklegast ekki". Og þá yrði honum sleppt vegna þess að hann átti ekki að vera í peningageymslunni sem hann braut upp.

Vissulega yrði hann frelsinu feginn, en hann væri ekki mannlegur ef hann myndi ekki tauta á útleiðinni, "hvurslags algjörir fávitar fá vinnu í löggunni nú til dags?".

 

Sama og ég hugsa þegar ég hlusta á fréttir frá Alþingi í dag.

Nema ég reyndar spái aðeins í hvert er gjald samtryggingarinnar??

 

Hvað kostar hin raunverulega þögn??

Kveðja að austan.

„Mjög alvarleg réttaróvissa“

Prófraun Landsdóms.

 

Er hvort hinir flokksskipuðu dómarar víki.

Að þeir viðurkenni að Sigurður Líndal kenndi þeim ekki að hæfni fólks til starfa innan lögfræðistéttarinnar færi eftir fjölskyldutengslum, vinartengslum eða flokkstengslum.

Þó það hafi verið, þá var sá raunveruleiki ekki kenndur í Almennri lögfræði.

 

Með því að víkja, þá viðurkenna þeir að þeir hafi lært lögfræði, og hafi á allan hátt verið hæf til að taka sæti í Landsdómi, enda hefðu þau ekki sótt um starf dómara ef svo hefði ekki verið.

Þau viðurkenna að þau kunni lögfræði, og að það hafi verið rangt hjá þeim að þröngva sig fram yfir aðra umsækjendur á grundvelli hins dulda mats, sem skoðar fjölskyldutengsl, vinartengsl og flokkstengsl.

Að hið dulda mat gjörspillingarinnar sé ráðherrans, ekki þeirra.

 

En ef ekki, þá er ljóst að Michael Corleone, sá alræmdi mafíubossi kvikmyndanna, að hann hefði verið stoltur af þeim.

Og sjálfsagt Sjálfstæðisflokkurinn líka, enda hafa mál þannig æxlast á síðustu árum, að gjörspilling og vinarhygli eiga sér eitt samheiti, sjálfstæðismenn og Sjálfstæðisflokkurinn.  Enda dalar fygli flokksins stöðugt á milli kosninga, og vegna hins óverjanlega stuðnings við Sigríði Andersen, þá mun þjóðin upplifa það uppgjör sem Ítalir upplifðu fyrir nokkrum áratugum, þegar gjörspilltir stjórnmálaflokkar voru lagðir niður.

 

En það er það sem mun gerast.

En hvað margir kjósa að sökkva með, mun morgundagurinn kveða úr um.

 

Því ef hinir flokksskipuðu dómarar sjá ekki sóma sinn og æru í að víkja, að þá er næsta skref ekki hinn endanlegi dómur Hæstaréttar sem mun dæma bæði Flokkinn og flokksdómarna í skóggang útlegðar hinna gjörspilltu, heldur að ærlegir dómarar Landsdóms munu rísa upp.

Og víkja úr dómnum því þeir sitja ekki meðal dómara sem eru rúnir æru og trausti.

Því það er í eðli fólks að vilja fljóta en ekki sökkva, þó myndin um Titanic hafi reynt að telja fólki trú um annað.

 

Eftir mun standa strípaður ráðherra, og ríkisstjórn sem þekkti ekki sinn vitjunartíma.

Í þeirri stöðu verður eina ráð Katrínar Jakobsdóttir að slíta samstarfi sínu við gjörspillinguna, og ákalla aðra þingflokka Alþingis um þjóðstjórn.

Það er ítalska leiðin, hingað og ekki lengra.

 

Til þess mun ekki koma.

Því Sjálfstæðisflokkurinn mun ekki fremja sitt hari kari.

Hann á að gæta hagsmuna og gerir það ekki ef hann ver hið óverjanlega.

 

Þess vegna munu hinir flokksskipuðu dómarar víkja.

Flokkurinn mun ekki eiga náð sína undir Hæstarétti.

 

Sigríði verður fórnað.

Kveðja að austan.

 

PS. En ef svo verður ekki því offjölgun barna í íslenskum stjórnmálum er faktur og því erfitt að spá í stöðu ef forsenda spádómsins er vit og þroski, þá náttúrulega, verður áfram herjað.

Og vörn flokksins sem hefur það að sérstöku metnaðarmáli að vera stimplaður gjörspilltur, hún mun ekki endast í 5 mánuði eins og þegar faðirinn lét ekki þagga niður í sér síðasta sumar.  Vörnin mun ekki duga 5 vikur, hans eina von er hvort undangengin orrahríð hafi komið formanni flokksins til þess þroska, að hann átti sig á að manndómur er ein af ættarfylgjum hans, en silfurskeiðin ekki.

Krafan tekin fyrir í fyrramálið

Aðför að tjáningarfrelsi í lýðræðisríki.

 

Á alltaf að hafa eftirmála.

Því það er vegið að hornsteini lýðræðisins.

 

Krafa um skaðabætur er í raun kóun á vandanum, liggur við að það mætti halda að viðkomandi fjölmiðlar hefðu plottað með sýslumanninum til að bæta fjárhag blaðanna.

Krafa um brottvikningu sýslumanns á meðan embættisfærsla hans er rannsökuð er hins vegar eðlileg viðbrögð þeirra sem telja slíka aðför grafalvarlega og vilja láta rannsaka alla maðka sem liggja undir steini.

 

Á að vera krafa viðkomandi fjölmiðla.

Á að vera krafa Alþingis.

Á að vera krafa allra sem telja lýðræðið sé einnar baráttu virði.

 

Það er ekki nóg að benda á hversu fáránlegur úrskurður sýslumannsins var, og halda að sá fáránleiki stafaði af heimskunni einni saman.

Sýslumaðurinn er flokkskipaður flokksþjónn, áður notaður í skítverka í þágu hagsmuna.

 

Látum við hann komast upp með þetta.

Eða stöðvum við þetta.

 

Meir að segja Hamlet hefði vitað svarið.

Hann hefði ekki séð efann.

Kveðja að austan.

Íhuga að höfða skaðabótamál

Með lögum skal land byggja??

 

Hvernig er hægt að treysta fólki til að dæma eftir lögum, sem hefur ekki þroska til að afþakka skipun sína, þegar ljóst er að lögbrot voru forsenda hennar.

Hvað skuld þarf það að gjalda, eða hverju kostaði það til?

 

Alþingi heykist á að láta rannsaka ósvinnuna.

En almenningur lætur ekki bjóða sér hana.

 

Núna reynir á Hæstarétt, hvort Landsdómur sé Flokksdómur, eða sjálfstætt dómsstig.

Sem dæmir eftir lögum og reglum.

Hvort þjóðin sé loks orðin sjálfstæð.

 

Að eðlilegar leikreglur séu virtar.

Að stjórnmálamenn komist ekki upp með að fara út fyrir valdsvið sitt.

Hvort við séum á 21. öldinni eða upphafi þeirra 20.

 

Kemur í ljós.

En munum að staðfastir einstaklingar felldu síðustu ríkisstjórn.

 

Fólk sem lét ekki bjóða sér hvað sem er.

Kveðja að austan.

Krafa um að Landsréttardómari víki

Trump gat vísað í hundinn sinn.

 

Og þá hefði farsinn verið fullkominn.

 

En hundur kann ekki að skrifa minnisblað þó tryggðin gagnvart húsbóndanum er hafin yfir allan vafa.

Hundstryggð hinna svokölluðu stuðningsmanna forsetans er hins vegar fallvaltari, getur horfið eins og döggin með dagsbirtunni.  Það vissi til dæmis Stalín, þess vegna hélt hann mönnum á tánum með aftökusveitinni.

Eitthvað sem Trump ræður ekki yfir ennþá, þó þekkt ferli fasismans segi að svo verði.

Sbr. að fyrst ná menn völdum með lygum og lýðskrumi, síðan eyðileggja þeir stofnanir lýðræðisins, taka sér loks alræðisvald.  Einhvers staðar á því stigi koma aftökusveitirnar til sögunnar.

 

Annars er ljótt að gera grín að hundstryggð og hundseðli þeirra sem éta bullið upp eftir bullukolli, og gera það að sínu.  Og ögurstund bandarísks lýðræðis er svo sem ekki eitthvað sem maður hefur í flimtingum.

Líklegast ætti maður að líta sér nær og muna að allt svona óeðli á sér upphaf, og síðan sín fyrstu spor.

 

Eiga þeir það ekki sameiginlegt, Trump, Ergodan og Pútín að vega að fjölmiðlum, reyna að þagga niður óæskilega umræðu, sem og að sjá til þess að stofnanir ríkisins hlýði sér, en ekki lögum.

Komnir vissulega mislangt í því ferli, Ergodan sínu lengst, Trump sínu skemmst.

 

Og ennþá skemur eru hægriöfgarnar komnir áleiðis hér á landi.

Líklegast vegna þess að þeim vantar sinn sterka mann.

En þeir nýta sér kerfið til að þagga niður í óæskilegri umræðu fyrir kosningar, þvert á lög landsins, og komast upp með það.  Eða er búið að hneppa sýslumanninn í varðhald fyrir aðför hans að tjáningarfrelsinu?

Og dómsmálaráðherra situr ennþá.  Dæmd manneskja eftir aðför sína að Landsdómi.  Kemst upp með pólitískar ofsóknir, lygar og geðþóttaákvarðanir.

Í skjóli Alþingis, í skjóli samtryggingarinnar, í skjóli gjörspillingarinnar.

 

Ekki saman að jafna segja hinir hrekklausu sem ekkert sjá.

En það er álíka gáfulegt eins og taka nýfæddan kettling, og segja að hann geti ekki verið af kattarkyni því hann er svo lítill miðað við fullvaxinn kött.

Horfa framhjá því að allt á sitt upphaf, sín fyrstu skref, og svo önnur, og svo önnur. Þar til það er það sem það er, hvort sem það er alræði einræðisherra, fasisma eða kommúnista.

 

Trump er engin Erdogan, en líkindin milli fyrstu valdaára þeirra eru óhugnanleg.  Það er þegar búið er að sía út frávik sem stafa af gjörólíkum þjóðfélögum, menningu og lýðræðishefð.

Og þeir sem þekkja vel til sögu Mússólíni, vita að hann byrjaði á svona smá böggi, og komst upp með það.

Þagga niður umræðu, vega að dómstólum.

 

Og það er erfiðast að komast upp með fyrstu skrefin, þá er viðnámsþróttur lýðræðisins mestur. 

Ef það tekst, þá eykst böggið með veldisstuðli, missterkum eftir aðstæðum hverju sinni.

 

Hægriöfgarnir eru bara að æfa sig hér, sjá hvað þeir komast upp með áður en þeir vega að alvöru að lýðræðinu.

Sem þeir gera þegar sterki maðurinn stígur fram.

Þá og þegar.

 

En sem betur fer stórt EF, því hann er ekki beint í sjónmáli.

Smá heppni, sem í raun getur bjargað lýðræðinu okkar.

 

En það afsakar okkur ekki samt að standa ekki vörð um það.

Kveðja að austan.

 

Trump segir sakleysi sitt sannað