Hver borgar saksóknara laun fyrir að bulla??

6.2.2018 | 17:13

Hver borgar saksóknara laun fyrir að bulla??

Ráðherra úr eigin vasa, að hann sé í einhvers konar aukavinnu og megi þá segja það sem honum dettur í hug, eða þjóðin??

Ef það er þjóðin, ef hann er á launaskrá hennar, þá er ætlast til þess að hann sem opinber embættismaður ljúgi ekki fullum hálsi í dómsal, vanvirði þar með lög og Hæstarétt landsins.

Skoðum aðeins orð hans þar sem hann réttlætir málsvörn sína;

"„Lögin eru skýr um það að þegar ráðherra hefur fengið nefndarálitið í hendur, þá hafi hann val um það að skoða og rannsaka þetta nefndarálit og leggja það fyrir Alþingi óbreytt eða gera breytingu á því. Það er alveg skýrt að hann hefur heimild til þess,“ sagði Jón.".

Eins og einhver maður hafi haldið öðru fram. En ráðherra getur ekki breytt niðurstöðum matsnefndarinnar eftir einhverjum geðþótta eða annarlegum sjónarmiðum. Á þetta var ráðherra bent af undirmönnum sínum.

"„Aðalábendingin lítur að því að ef það á að taka einhverja út af lista dómnefndar og setja aðra inn, þá þarf að rökstyðja það sérstaklega með vísan til hæfni þeirra og starfsferils,“ segir í svari Snædísar. Hún er afdráttarlaus og telur hreinlega vanta kafla sem rökstyðji breytingar ráðherra. ... „Hér þarf með vísan til reglna stjórnsýsluréttarins að rökstyðja ákveðna umsækjendur útaf listanum m.t.t. hæfni þeirra og svo rökstyðja aðra inn ef ætlunin er að breyta mati nefndarinnar. Ráðherra þarf að geta sýnt fram á hlutlægar og málefnalegar ástæður fyrir breytingunni, þetta er stjórnvaldsákvörðun. Ef ætlunin er að byggja á öðrum atriðum en sem nefndin hefur þegar rannsakað, þá ber að leita eftir því sérstaklega hjá umsækjendum.“".

Þetta gerði Sigríður ekki. Hún tók ákvörðun að taka 4 umsækjendur út af listanum, án þess að rökstyðja af hverju hún handvaldi þá, og setti aðra 4 inní staðinn, án þess að rökstyðja af hverju hún valdi þessa en ekki aðra sem voru í sætum 15 til 33 á lista matsnefndar.

Hún braut ekki bara á þeim sem hún rak, heldur líka á þeim sem hún réði ekki. Sigríður vísaði í dómarareynslu, að hún vildi auka vægi hennar, en hvernig hún mat það hefur hvergi komið fram.

Þegar niðurstaða Sigríðar lá fyrir sem og rökstuðningur, þá sendi stjórn Lögmannafélag Íslands frá sér harðorða yfirlýsingu þar sem segir meðal annars;

"„Hvernig framangreint veldur því þá að tilteknir dómarar, sem voru samkvæmt mati dómnefndar taldir hæfari en aðrir dómarar, standa þeim skyndilega að baki, sbr. það að ráðherra sé að velja „hæfustu“ umsækjendurna samkvæmt því sem hann sjálfur segir, er á hinn bóginn algjörlega óútskýrt sem helgast væntanlega af því að slíkt er ekki hægt að útskýra svo hald sé í." Enn síður sé hægt að skýra hvernig þetta valdi því að umsækjandi sem var í 30. sæti hjá dómnefnd standi skyndilega framar umsækjanda í sjöunda sæti.".

Algjörlega óútskýrt segir stjórn Lögmannafélagsins, og þetta segir ekki fullvita fólk, sem ekki á pólitískra hagsmuna að gæta, í opinberi yfirlýsingu nema það geti staðið við fullyrðingu sína.

Þess ber að geta að ráðherra gerði ekki athugasemdir við aðra matsþætti nefndarinnar, og ef hún hefði verið sjálfri sér samkvæm með því að gefa dómarareynsluna aukið vægi, þá hefði hún að öðru leiti tekið mark á vinnu nefndarinnar. Og þar lenti hún strax í mótsögn við sjálfa sig, sem ómerkir allan þó hennar litla rökstuðning. Vísa í frétt Stundarinnar;

"Í skýrslu dómnefndar um hæfi umsækjenda koma fram upplýsingar þar sem reynsla af dómsstörfum umsækjenda er borin saman. Þar er Eiríkur Jónsson, prófessor við lagadeild Háskóla Íslands, settur í 18. sæti. Fyrir neðan hann, og þar af leiðandi með minni dómarareynslu, eru nokkrir umsækjendur sem dómsmálaráðherra vill skipa í Landsrétt. Þeirra á meðal eru Oddný Mjöll Arnardóttir, Jóhannes Sigurðsson og Kristbjörg Stephensen, sem hefur enga dómarareynslu. Öll þrjú lentu einnig neðar í heildarmati dómnefndar á umsækjendum. Þar var Eiríkur í sjöunda sæti, Kristbjörg í því áttunda, Jóhannes í því níunda og Oddný Mjöll í þrettánda sæti. Samt ákvað ráðherra að skipa þau öll þrjú eftir að dómsmálaráðherra ákvað að gefa dómarareynslu aukið vægi við skipan dómara, og víkja þar með frá niðurstöðu dómnefndar."

Að henda Eiríki út er því rökleysa miðað við hennar orð.

Opinber embættismaður eins og Jón B. Snorrason, getur kosið að minnast ekki á þessa handvömm ráðherra, en það er aðför að réttarríkinu að gera lítið úr skýrum ákvæðum stjórnsýslulaga um skyldu ráðherra til að rökstyðja höfnun sína á ákveðnum umsækjendum og síðan að honum bæri skylda til að rökstyðja af hverju hann tók suma fram yfir aðra. Að ekki sé minnst á þá skyldu hans, að fyrst hann ákvað að breyta leikreglunum eftir á, að þá bar honum skylda til að gefa öllum umsækjendum tækifæri til að bregðast við með því að leggja fram frekari gögn, eða annað sem þeir kysu til að koma á framfæri vegna hinna nýju krafna ráðherra.

Ráðherra gerði ekkert að þessu og þegar Jón segir "Það fylgdu því rök og ástæður og það var grundvöllur þeirrar ákvörðunar sem ráðherra fékk meðbyr með í þinginu,“ sagði Jón. Breytingarnar hafi kallað á „prósess“ og hann hafi svo sannarlega farið fram. " þá er hann hreint og klárt að ljúga.

Við megum ekki gleyma að Jón er opinber embættismaður en ekki lögmaður fjárglæpamanna sem hafa ætlast til þess að lögmenn sínir geri lítið úr skýrum lagatexta, svo hægt sé að skapa vafa og óvissu, sem síðan er sýknað út frá.

Og það er þjóðin sem borgar honum laun.

Þetta eru staðreyndir málsins, og það er búið að dæma í þessum staðreyndum.

Ráðherra fékk á sig dóm, og Jóni er kunnugt um þennan dóm.

Hæstiréttur getur ekki orðað handvömm ráðherra, þessa sem Jón kallar prósess sem hafi svo sannarlega farið fram, skýrar;

"Í niðurstöðu Hæstaréttar kemur fram að ef dómsmálaráðherra geri tillögu til Alþingis um að vikið verði frá áliti dómnefndar um veitingu dómaraembættis verði slík ákvörðun að vera reist á frekari rannsókn ráðherra þar sem „fyrir hendi sé sérþekking sambærileg þeirri sem dómnefnd býr yfir og að tekið sé tillit til fyrirmæla ráðherra í reglum nr. 620/2010 um þau atriði sem ráða skulu hæfnismati“.

Þá segir Hæstiréttur að ráðherra hafi, í ljósi rannsóknarskyldu sinnar samkvæmt 10. gr. stjórnsýslulaga, „að lágmarki [borið] að gera samanburð á hæfni annars vegar þeirra fjögurra umsækjenda sem dómnefnd hafði metið meðal 15 hæfustu en ráðherra gerði ekki tillögu um, og hins vegar þeirra fjögurra sem ráðherra gerði tillögu um í stað hinna fyrrnefndu“. Þá hafi ráðherra borið að gera sjálfstæða tillögu til Alþingis um sérhvern þeirra fjögurra sem hún lagði til en voru ekki í hópi þeirra 15 umsækjenda sem dómnefndin hafði metið hæfasta. Þar hefði beinlínis átt að fara fram „sérstök rannsókn sambærileg rannsókn dómnefndar á atriðum, sem vörðuðu veitingu umræddra fjögurra dómaraembætta við Landsrétt“. " (Stundin)

Þó Jón sé að verja ráðherra þá má hann sem opinber embættismaður ekki vanvirða staðreyndir og vanvirða lög.

Hann veit af dómi Hæstaréttar, hann veit af ráðherra var varaður við af undirmönnum sínum að fara gegn tillögum matsnefndar og hann veit að rökstuðningur ráðherra felur í sér innri rökleysu.

Ef hann heldur einhverju öðru fram, þá hlýtur hann að gera það á eigin ábyrgð, í frítíma sínum.

Og hann á ekki að komast upp með þetta.

Kveðja að austan.

	Sjálfstæði Landsréttar umdeilanlegt
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Flokkur: Stjórnmál og samfélag | Breytt s.d. kl. 18:33 | Facebook

Athugasemdir

Ekki heil brú í neinu af þessu. Síðan hvenær á einhver nefnd úti í bæ að fara með skipunarvald þegar ráðherra fer með það samkvæmt stjórnarskránni? Síðan hvenær eiga menn að fá dæmdar skaðabætur frá almenningi fyrir að sækja um stöður en fá ekki?

Halldór Jónsson, 6.2.2018 kl. 21:50

Sæll Ómar.

Mér þykir það allnokkuð sérkennilegt að heyra mann eins og þig leggja svona mikla áherslu á að dómsmálráðherra hefði átta að fara að ráði sérfræðinga í málinu. Siðan hvenær byrjaði þessi sérfræðingadýrkun hjá þér? Þú hafðir þig býsna mikið í frammi, á ritvellinum á sínum tíma, að stappa stálinu í þjóðina að leggja skolleyru við her sérfræðinga sem ráðlögðu þjóðinni að samþykkja skuldaklafa Icesave samninganna. Hvað gerði forseti Íslands, Ólafur Ragnar Grímsson? Hann lagði því sem betur fer skolleyru við mati þessara besservissara. Það gerðu allir, þar með ég meðtalinn, sem hrundum Icesave á sínum tíma, Já, yfirgrnæfandi meirihluti þjóðarinnar, alveg sama hvað sérfræðingarnir hrópuðu hátt og hótuðu.

Hvað eiga þessi hróp að þýða nú að ráðherra hafi sýnt fádæma geðþótta að fara ekki að tilmælum sérfræðinga og það þó að ráðherra hafi til þess ótvíræða lagalega heimild? Ég heldi að þú og fleiri ættu að staldra aðeins við og hugleiða hvar þjóðin væri stödd nú ef sérfræðingarnir hefðu fengið að ráða för og skuldaklafinn hefði lent á þjóðinni.

Daníel Sigurðsson, 6.2.2018 kl. 22:09

Blessaður Halldór.

Ætli það sé ekki út af því bölvuðu veseni að það gilda lög í landinu.

Og svo ég vitni í dóm Hæstaréttar í máli Ástráðs þá má lesa þetta í forsendum dómsins;

"Það er og hefur lengi verið óskráð meginregla íslensks réttar að stjórnvaldi sem skipar í opinbert starf eða embætti ber hverju sinni að velja hæfasta umsækjandann, sbr. til dæmis dóma Hæstaréttar 14. apríl 2011 í máli nr. 412/2010 og 5. nóvember 1998 sem birtur er í dómasafni það ár á blaðsíðu 3599. Í fyrrnefnda dóminum, þar sem deilt var um lögmæti skipunar í embætti héraðsdómara, var tekið fram að samkvæmt 10. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 beri stjórnvaldi sem veitir starf í þjónustu ríkisins eða embætti að sjá til þess að atriði sem máli skipta séu nægilega upplýst áður en það tekur ákvörðun um veitinguna. Í þeim síðarnefnda var komist svo að orði að valdi ráðherra væru þau mörk sniðin sem leiði af lögum og almennum reglum í stjórnsýslurétti um undirbúning stöðuveitingar og mat á hæfni umsækjenda....

Á grundvelli þeirra setti dómnefndin verklagsreglur við mat á umsóknum sem ráðherra staðfesti 23. mars 2001. Með 3. og 4. mgr. 12. gr. laga nr. 15/1998 var rannsóknarskyldu þeirri sem mælt er fyrir um í 10. gr. stjórnsýslulaga við skipun í embætti héraðsdómara að verulegu leyti létt af ráðherra og skyldan þess í stað lögð á herðar sjálfstæðrar og óháðrar dómnefndar sem skipuð var með tilliti til þess að tryggt yrði að sérþekking væri þar fyrir hendi um mat á hæfni umsækjenda um dómaraembætti. ...

Samkvæmt ákvæðum 3. og 4. mgr. 12. gr. laga nr. 15/1998 eins og þau voru fram til ársins 2010 batt álit dómnefndar um hæfni umsækjenda ráðherra ekki. Þótt álitið væri ekki bindandi var eigi að síður lagt til grundvallar í dómaframkvæmd, sbr. dóm Hæstaréttar í máli nr. 412/2010, að teldi ráðherra efni til að víkja frá áliti dómnefndar væri óhjákvæmilegt að ákvörðun hans yrði reist á frekari rannsókn eftir 10. gr. stjórnsýslulaga. Bæri ráðherra þá meðal annars að taka tillit til eigin fyrirmæla í reglum nr. 693/1999 um þau atriði sem ráða skyldu hæfnismati og jafnframt að tryggja að sérþekkingar nyti þar við í sambærilegum mæli og við störf dómnefndarinnar.

Áður en lögleiddar voru reglur um dómnefndir til að meta hæfni umsækjenda um dómaraembætti hvíldi samkvæmt 10. gr. stjórnsýslulaga sú skylda á ráðherra dómsmála að sjá til þess að atriði sem máli skiptu við mat á hæfni umsækjenda væru nægjanlega upplýst áður en ákvörðun yrði tekin um veitingu dómaraembættis. Með setningu 2. mgr. 5. gr. laga nr. 92/1989, síðar 4. gr. a. laga nr. 15/1998 og nú síðast bráðabirgðaákvæði IV við lög nr. 50/2016, sbr. og 12. gr. þeirra laga, var þessari rannsóknarskyldu létt af ráðherra og hún þess í stað lögð á herðar dómnefndar sem skipuð er með tilliti til þess að tryggt sé að hún hafi yfir að ráða sérþekkingu við mat á hæfni umsækjenda um dómaraembætti. Kemur rannsókn dómnefndar því að lögum í stað rannsóknar sem ráðherra hefði ella borið að framkvæma samkvæmt 10. gr. stjórnsýslulaga.".

Og hvernig skyldi nú skipanabréf matsnefndar vera samkvæmt lögum frá því 2016 sem Sigríður sjálf setti;

Sjónarmið sem mat dómnefndar skal byggt á.

Í umsögn dómnefndar skal tekin afstaða til þess hvaða umsækjandi eða umsækjendur séu hæfastir til þess að hljóta umrætt dómaraembætti. Dómnefnd skal gæta þess við mat sitt að samræmis sé gætt þannig að jafnræði sé í heiðri haft. Niðurstaðan skal byggð á heildstæðu mati á grundvelli málefnalegra sjónarmiða og skal þar byggt á verðleikum umsækjenda með hliðsjón af menntun og reynslu, ráðvendni, hæfni og skilvirkni í starfi, eins og nánar greinir m.a. hér á eftir:

1. Menntun, starfsferill og fræðileg þekking. Við mat á menntun, starfsferli og fræðilegri þekkingu skal dómnefndin miða við að æskilegt sé að umsækjandi hafi fjölbreytta starfsreynslu á sviði lögfræðinnar s.s. reynslu af dómstörfum, málflutningi eða öðrum lögmannsstörfum, störfum innan stjórnsýslunnar eða fræðistörfum. Miðað skal við að umsækjandi hafi til að bera almenna og víðtæka lögfræðilega þekkingu og menntun. Þá skal litið til þess hvort umsækjandi hefur stundað framhaldsnám.

2. Aukastörf og félagsstörf. Dómnefnd ber einnig að líta til aukastarfa umsækjanda, svo sem til setu í úrskurðarnefndum eða annarra skyldra starfa sem nýtast dómaraefni. Loks er heimilt að líta til víðtækrar þátttöku í félagsstarfi.

3. Almenn starfshæfni. Við mat á almennri starfshæfni skal litið til þess hvort umsækjandi hafi sýnt sjálfstæði, óhlutdrægni, frumkvæði og skilvirkni í starfi og hvort hann eigi auðvelt með að skilja aðalatriði frá aukaatriðum. Æskilegt er að hann hafi reynslu af stjórnun. Umsækjandi skal hafa góða þekkingu á íslensku máli og eiga auðvelt með að tjá sig í ræðu og riti.

4. Sérstök starfshæfni. Mikilvægt er að umsækjandi hafi einkamála- og sakamálaréttarfar á valdi sínu og geti farið að fyrirmælum laga um samningu dóma og ritað þá á góðu máli. Hann verður að geta stjórnað þinghöldum af röggsemi og sanngirni og afgreitt þau mál sem honum eru fengin bæði fljótt og af öryggi.

5. Andlegt atgervi. Umsækjandi þarf að eiga auðvelt með mannleg samskipti, bæði við samstarfsmenn og þá sem erindi eiga við hann. Gerð er krafa um að af umsækjanda fari gott orð bæði í fyrri störfum og utan starfa og að reglusemi hans sé í engu ábótavant.

5. gr.

Rannsókn máls.

Umsókn umsækjanda um embætti dómara á grundvelli auglýsingar um það ásamt þeim reglum sem um það gilda markar þann grundvöll sem dómnefnd byggir umsögn sína á.

Dómnefndin skal sjá til þess að mál sé að öðru leyti nægilega upplýst áður en umsögn er veitt um hæfni umsækjanda.

Dómnefndin getur litið til allra birtra verka umsækjanda, s.s. fræðirita, dóma, úrskurða og annars þess háttar, við mat sitt skv. 4. gr. þótt þau hafi ekki fylgt umsókn umsækjanda. Ekki þarf að gera umsækjanda sérstaklega viðvart um það fyrirfram.

Dómnefndin getur boðað umsækjendur í viðtal og krafið þá um öll nauðsynleg gögn til viðbótar þeim sem fylgdu umsókn þeirra og lagt til grundvallar mati sínu skv. 4. gr.

Dómnefnd getur aflað vitneskju um starfsferil umsækjanda hjá fyrri vinnuveitendum hans og öðrum, sem hafa átt samskipti við umsækjanda vegna starfa hans. Umsækjanda skal gefinn sjö daga frestur til þess að tjá sig um upplýsingar sem þannig er aflað.".

Þannig að ef ráðherra vildi víkja frá niðurstöðum dómnefndar, þá bar henni að vinna ekki síðri vinnu en matsnefndin, og rökstyðja frávik sín, bæði hvað varðar þá sem hún hafnaði af lista matsnefndar, og þeirra sem hún tók fram yfir aðra umsækjendur sem voru neðar en í 15 sæti.

Hér fyrir neðan birti ég bréf ráðherra til forseta Alþingis, og jafnvel auli sér að hún leggur ekki mat á einn eða neinn út frá þeim sjónarmiðum sem hún gaf upp, það er að auka vægi dómarareynslu.

Þú hefðir ekki einu sinni náð 0 á prófi í verkfræðideild með svona vinnu Halldór.

Bréf ráðherra.

Reykjavík,

29.5.2017

Efni: Fylgiskjal

dómsmálaráðherra

með bréfi

til

forseta

Alþingis

, dagsett í dag.

Dómsmálaráðherra barst hinn 19. maí 2017 umsögn dómnefndar sem fjallar um hæfni umsækjenda

um dómaraembætti, sbr. 4. gr.

laga nr. 15/1998 um dómstóla, sbr. ákvæði til bráðabirgða IV í

lögum nr. 50/2016 um dómstóla og lög nr. 10/2017. Drög að umsögninni höfðu áður verið kynnt

ráðherra um leið og

þau voru send

öllum umsækjendum til andmæla. Í álykt

orðum umsagnarinnar

kemur

fram það mat nefndarinnar að hæfastir umsækjenda séu þar tilgreindir

fimmtán

umsækjendur.

Um störf dómnefndarinnar gilda reglur nr. 620/2010 og er í þeim m.a. getið sjónarmiða sem

nefndinni er skylt að byggja mat sitt á, sbr. 4. gr. Er þar vísað til þátta

sem eru að mestu

hlutlægir

eins

og náms, starfsferils, aukastarfa og félagsstarfa en einnig til þátta sem ekki verður lagt mat á með

eins hlutlægum hætti. Þar undir falla sjónarmið um almenna starfshæfni, sérstaka starfshæfni og

andlegt atgervi umsækjenda

Umsögn dómnefndar er yfirgripsmikil og vísar sannarlega til nefndra þátta. Hefur nefndin tilgreint

samtals tólf þætti sem lagðir hafi verið til grundvallar

ályktarorðum

hennar. Fram kemur í umsögn

nefndarinnar hvað hver þáttur hafi vegið mikið í heildar

mati. Ítarleg umfjöllun er um þá þætti sem

auðvelt er að leggja hlutlægt mat á, eins og námsferil og aukastörf, en minni umfjöllun um þætti sem

síður falla undir hlutlæga aðferðafræði.

Sú veiting embætta sem liggur fyrir dómsmálaráðherra er án fordæma. Er

augljóslega einstakt að

skipa þurfi

fimmtán

dómara í senn við

stofnun

nýs dómstóls. Umsækjendur hafa fjölbreyttan

bakgrunn. Að mati dómsmálaráðherra er það

jákvætt

og gefur tilefni til þess að huga sérstaklega að

yfirbragði hins nýja dómstóls með tilliti

til þeirrar þekkingar

og reynslu

sem þar verður.

Á það ber þó

að

líta að hinn nýi dómstóll er áfrýjunardómstóll sem hefur það hlutverk að endurskoða

dóma sem kveðnir hafa verið upp í héraði. Flestum dómsmálum sem áfrýjað verður mun að öllum

líkindum ljúka

fyrir Landsrétti

án þess að

koma

til endurskoðunar fyrir Hæstarétti.

egintilefni nýrra

laga um dómstóla og tilkomu Landsréttar

að bæta úr þeim ágöllum sem hafa lotið að mati á

sönnunargildi munnlegs framburðar í sakamálum. Fyrir Hæstarétti hefur endur

skoðun á mati

undirréttar

á munnlegum framburði

ekki farið fram.

Í umsögn dómnefndar er reynsla af dómarastörfum lögð að jöfnu við reynslu af lögmannsstörfum og

reynslu af störfum í stjórnsýslunni. Ef lögð er saman reynsla af fræðistörfum og kennslu ásamt

menntun þá vegur það jafn þungt og þrír fyrrgreindu þættirnir. Þrír matsþættir

, sem sérstaklega er

vikið að í reglum nr. 620/2010,

eru hins vegar látnir liggja milli hluta með því að gera ekki upp á milli

umsækjenda hvað þá þætti varðar. Um er að ræða mat

sþætti er lúta að stjórn þinghalda, samning

og ritun dóma og almenna starfshæfni. Með því að gera ekki tilraun til þess að leggja tvo fyrrnefndu

þættina til grundvallar heildarmati

verður ekki annað ráðið en

að

reynsla dómara fái ekki það vægi

sem tilefni

er til og gert er ráð fyrir í reglum nr. 620/2010

. Þá verður ekki fram hjá því litið, og sem

m.a. kom fram í andmælum tveggja umsækjanda, að möguleikum dómara til að afla sér reynslu með

aukastörfum eru verulegar skorður reistar með lögum.

Með bréfi til

formanns dómnefndar, dags. 27. maí sl., óskaði ráðherra eftir upplýsingum um það

hvort nefndin hafi rætt sérstaklega forsendur

fyrir vægi

einstakra matsþátta. Einnig var óskað eftir

upplýsingum um það hvort dómnefndin hafi tekið til sérstakrar umræðu þá ni

ðurstöðu nefndarinnar

að tilgreina einungis

fimmtán

umsækjendur hæfasta en ekki fleiri. Ráðherra barst svar frá formanni

nefndarinnar, dags. 28. maí sl. Í því kemur fram að nefndin hafi rætt sérstaklega vægi einstakra

matsþátta. Niðurstaða þeirrar umræðu h

afi orðið sú að ekki væri rétt að bregða út frá því sem verið

hefði, enda væri nokkurs virði að festa ríkti um þetta atriði. Hvað varðaði þann möguleika

nefndarinnar að álykta um hæfni fleiri umsækjenda en

fimmtán

segir í svari formanns nefndarinnar

að þót

t áður hafi verið dæmi um að tveir eða jafnvel þrír umsækjendur um eina stöðu dómara hafi

verið metnir jafnhæfir þá hafi því ekki verið til að dreifa í þessu tilviki. Þannig hefði verið munur á

hæfni þess umsækj

nda sem skipaði 15. sæti og þess sem næstur

honum kom.

Mat á hæfni umsækjenda um starf er alltaf vandasamt. Fyrir utan hlutlæga þætti sem meta þarf er

útilokað annað en að huglægir þættir komi einnig til skoðunar. Í tilviki þegar skipa á dómara kunna

ólík sjónarmið að eiga við um skipun dómara við

Hæstarétt, Landsrétt eða héraðsdóm. Þau sjónarmið

kunna líka að vera breytileg frá einum tíma til annars. Eina ófrávíkjanlega krafan sem hlýtur að vera

gerð er að til

embættisins

veljist hæfir einstaklingar og að þeir búi yfir kostum sem renni

raunverulegu

m stoðum undir hið mikilvæga starf sem fram innan réttarins í samstarfi við aðra sem

þar starfa. Mat á þessu verður aldrei vélrænt og aldrei þannig að hægt sé að skilja á milli feigs og

ófeigs með einkunn upp á til að mynda 0,025 á kvarðanum 1

10. Það er l

jóst af gögnum málsins, og

að því gefnu að fyrirliggjandi matsþættir verði taldir eðlilegir og einkunnir umsækjenda eðlilegar, að

vægi hvers matsþáttar hefur úrslitaáhrif á það hvernig umsækjendur raðast. Ekkert í reglum nr.

620/2010 um störf nefndarinnar

kallar á slík vinnubrögð.

Eftir að hafa farið yfir öll gögn málsins, þ.m.t. umsóknir, umsögn dómnefndar, andmæli umsækjenda

og vinnugögn nefndarinnar, sem ráðherra kallaði sérstaklega eftir, er það niðurstaða ráðherra að

fleiri umsækjendur hafi komið til greina heldur en tilteknir hafi verið í ályktarorðum dómnefndar.

Þannig hafi þeir fimmtán

umsækjendur

sem nefndin tiltók allir komið til greina sem og aðrir sem búa

yfir áralangri dómarareynslu, alls

umsækjendur

Með

vísan til þess sem hér segir er eru gerðar eftirfarandi tillögur til Alþingis um að eftirtaldir verði

skipaðir dómarar við Landsrétt:

Aðalsteinn E. Jónasson, Arnfríður Einarsdóttir, Ásmundur Helgason, Davíð Þór Björgvinsson, Hervör

Þorvaldsdóttir, Ingveldu

r Einarsdóttir, Jóhannes Sigurðsson, Jón Finnbjörnsson, Kristbjörg

Stephensen, Oddný Mjöll Arnardóttir

Ragnheiður Bragadóttir, Ragnheiður Harðardóttir, Sigurður

Tómas Magnússon, Vilhjálmur H. Vilhjálmsson, Þorgeir Ingi Njálsson"

Ómar Geirsson, 6.2.2018 kl. 23:29

Jæja, letrið ekki alveg að gera það í bréfi Sigríðar, en Halldór, meginrökin komu fram í grein minni þó ég gat svo sem stafað ofaní þig þau lög sem gilda.

Og síðan er það þannig að brjóti stjórnsýslan skýr lög og valdi öðrum aðila skaða, þá ber henni að bæta hann.

Ráðherrann er með dóm um að hún hafi sannarlega valdið skaða með geðþótta, og það má bæta við að þar sem hún leggur ekki faglegt mat á þá sem hún hafnaði versus þá sem hún samþykkti, þá braut hún líka 11. grein stjórnsýslulaga þar sem segir; "Jafnræðisreglan.
Við úrlausn mála skulu stjórnvöld gæta samræmis og jafnræðis í lagalegu tilliti.
Óheimilt er að mismuna aðilum við úrlausn mála á grundvelli sjónarmiða, byggðum á kynferði þeirra, kynþætti, litarhætti, þjóðerni, trúarbrögðum, stjórnmálaskoðunum, þjóðfélagsstöðu, ætterni eða öðrum sambærilegum ástæðum. ".

Það eina sem er öruggt að hún mismunaði ekki á grundveli litarháttar og trúarbragða, en hún viðurkennir mismunun á grundvelli kynferðis, og grunur liggur um stjórnmálaskoðanir, ætterni og annað sem má ekki nota til að mismuna.

Kynntu þér svo einu sinni málin þegar þú verð flokk þinn Halldór, afneitun og afbökun staðreynda er honum ekki til góðs.

Því upp komast alltaf svik um síðir.

Kveðja að austan.

Ómar Geirsson, 6.2.2018 kl. 23:36

Blessaður Daníel.

Sérfræðingar ráðuneytisins vitnuðu í skýran texta stjórnsýslulaga sem og skýran texta laga um dómsstóla.

Í ICEsave vísuðu þeir í það sem þeir héldu að þeir ættu að segja, en ég man að í umsögn Seðlabankans komu fram sjónarmið lögfræðings bankans um að krafa breta byggðist ekki á lagatextanum um innlánstryggingarsjóðinn.

Fólk verður að gera greinarmun á lögum og pólitík og í ICEsave deilunni þá vitnuðum við í lög, meðan hinir svokölluðu sérfræðingar vitnuðu í vilja breta. Á því er algjör grundvallarmunur.

Síðan merki ég hjá þér grunnruglinginn þegar þú talar um matsnefndina, hún er ráðherraskipuð samkvæmt lögum, hlutverk hennar er samkvæmt lögum, og dómur Hæstaréttar byggist á þeim lögum. Og ég get alveg glaður peistað þetta aftur sem ég peistaði fyrir Halldór, en ætla að láta mér nægja að peista lögin sem hæfnisnefndin þurfti að fara eftir;

Sjónarmið sem mat dómnefndar skal byggt á.

5. gr.

Rannsókn máls.

Umsókn umsækjanda um embætti dómara á grundvelli auglýsingar um það ásamt þeim reglum sem um það gilda markar þann grundvöll sem dómnefnd byggir umsögn sína á.

Dómnefndin skal sjá til þess að mál sé að öðru leyti nægilega upplýst áður en umsögn er veitt um hæfni umsækjanda.

Dómnefndin getur boðað umsækjendur í viðtal og krafið þá um öll nauðsynleg gögn til viðbótar þeim sem fylgdu umsókn þeirra og lagt til grundvallar mati sínu skv. 4. gr."

Það er ekki hægt að snúa út úr þessu Daníel, öllum til vansa sem það reyna.

Kveðja að austan.

Ómar Geirsson, 6.2.2018 kl. 23:42

ÉG laga kannski textann í fyrramálið í bréfi ráðherra, er farinn að sofa.

Kveðja að austan.

Ómar Geirsson, 6.2.2018 kl. 23:43

Sæll aftur Ómar.

Það hefur eitthvað slegið útí fyrir þér þegar þú segir: Síðan merki ég hjá þér grunnruglinginn þegar þú talar um matsnefndina..........................................,

Þetta er útúrsnúningur hjá þér. Ég minnist hvergi á matsnefndina hér að ofan heldur einungis sérfræðingana. Flestir þessara sérfræðinga sem talað er um eru allflestir alls ekkert í nefndinni sjálfri.

Svo sakarðu mig um það í lokin að snúa útúr. Þú ættir að líta sjálfum þér nær.

Í formála þínum að birtingu þinni á bréfi ráðherra til forseta Alþingis segir Þú:

Þú hefðir ekki einu sinni náð 0 á prófi í verkfræðideild með svona vinnu Halldór.

Bréf ráðherra.

Það er nefnilega það já: jafnvel auli sér að hún leggur ekki mat á einn eða neinn út frá þeim sjónarmiðum sem hún gaf upp, það er að auka vægi dómarareynslu.

Þetta er aulalegur útúrsnúningur hjá þér Ómar(svo maður noti þitt eigið orð) því ráðherra segir á einum stað í bréfinu: verður ekki annað ráðið en að reynsla dómara fái ekki það vægi sem tilefni er til og gert er ráð fyrir í reglum nr. 620/2010.

Það hefur skýrt komið í ljós þegar þeir 4 aðilar sem ráðherra valdi í stað þeirra sem hann tók út af listanum hafa einmitt hátt vægi hvað dómarareynslu varðar. Vitaskuld hlaut öllum sem lásu bréfið að vera ljóst að ráðherra myndi hafa gætt þess að einmitt þetta vægi myndi ráða miklu um þá sem ráðherra valdi að skipta inná í stað þeirra sem hann skipti út enda kom það auðvitað á daginn.

Daníel Sigurðsson, 7.2.2018 kl. 02:01

Hér kemur bréf Sigríðar með eðlilegum texta, þessi bölvuðu Microsoft forrit eru sjálfgefin og afskræma allt. Hlýtur að vera helv. Rússunum að kenna.

Reykjavík, 29.5.2017

Efni: Fylgiskjal dómsmálaráðherra með bréfi til forseta Alþingis, dagsett í dag.

Dómsmálaráðherra barst hinn 19. maí 2017 umsögn dómnefndar sem fjallar um hæfni umsækjenda um dómaraembætti, sbr. 4. gr. a. laga nr. 15/1998 um dómstóla, sbr. ákvæði til bráðabirgða IV í lögum nr. 50/2016 um dómstóla og lög nr. 10/2017. Drög að umsögninni höfðu áður verið kynnt ráðherra um leið og þau voru send öllum umsækjendum til andmæla. Í ályktarorðum umsagnarinnar kemur fram það mat nefndarinnar að hæfastir umsækjenda séu þar tilgreindir fimmtán umsækjendur.

Um störf dómnefndarinnar gilda reglur nr. 620/2010 og er í þeim m.a. getið sjónarmiða sem nefndinni er skylt að byggja mat sitt á, sbr. 4. gr. Er þar vísað til þátta sem eru að mestu hlutlægir eins og náms, starfsferils, aukastarfa og félagsstarfa en einnig til þátta sem ekki verður lagt mat á með eins hlutlægum hætti. Þar undir falla sjónarmið um almenna starfshæfni, sérstaka starfshæfni og andlegt atgervi umsækjenda.

Umsögn dómnefndar er yfirgripsmikil og vísar sannarlega til nefndra þátta. Hefur nefndin tilgreint samtals tólf þætti sem lagðir hafi verið til grundvallar ályktarorðum hennar. Fram kemur í umsögn nefndarinnar hvað hver þáttur hafi vegið mikið í heildarmati. Ítarleg umfjöllun er um þá þætti sem auðvelt er að leggja hlutlægt mat á, eins og námsferil og aukastörf, en minni umfjöllun um þætti sem síður falla undir hlutlæga aðferðafræði.

Sú veiting embætta sem liggur fyrir dómsmálaráðherra er án fordæma. Er augljóslega einstakt að skipa þurfi fimmtán dómara í senn við stofnun nýs dómstóls. Umsækjendur hafa fjölbreyttan bakgrunn. Að mati dómsmálaráðherra er það jákvætt og gefur tilefni til þess að huga sérstaklega að yfirbragði hins nýja dómstóls með tilliti til þeirrar þekkingar og reynslu sem þar verður.

Á það ber þó að líta að hinn nýi dómstóll er áfrýjunardómstóll sem hefur það hlutverk að endurskoða dóma sem kveðnir hafa verið upp í héraði. Flestum dómsmálum sem áfrýjað verður mun að öllum líkindum ljúka fyrir Landsrétti án þess að koma til endurskoðunar fyrir Hæstarétti. Megintilefni nýrra laga um dómstóla og tilkomu Landsréttar er að bæta úr þeim ágöllum sem hafa lotið að mati á sönnunargildi munnlegs framburðar í sakamálum. Fyrir Hæstarétti hefur endurskoðun á mati undirréttar á munnlegum framburði ekki farið fram.

Í umsögn dómnefndar er reynsla af dómarastörfum lögð að jöfnu við reynslu af lögmannsstörfum og reynslu af störfum í stjórnsýslunni. Ef lögð er saman reynsla af fræðistörfum og kennslu ásamt menntun þá vegur það jafn þungt og þrír fyrrgreindu þættirnir. Þrír matsþættir, sem sérstaklega er vikið að í reglum nr. 620/2010, eru hins vegar látnir liggja milli hluta með því að gera ekki upp á milli umsækjenda hvað þá þætti varðar. Um er að ræða matsþætti er lúta að stjórn þinghalda, samningu og ritun dóma og almenna starfshæfni. Með því að gera ekki tilraun til þess að leggja tvo fyrrnefndu þættina til grundvallar heildarmati verður ekki annað ráðið en að reynsla dómara fái ekki það vægi sem tilefni er til og gert er ráð fyrir í reglum nr. 620/2010. Þá verður ekki fram hjá því litið, og sem m.a. kom fram í andmælum tveggja umsækjanda, að möguleikum dómara til að afla sér reynslu með aukastörfum eru verulegar skorður reistar með lögum.

Með bréfi til formanns dómnefndar, dags. 27. maí sl., óskaði ráðherra eftir upplýsingum um það hvort nefndin hafi rætt sérstaklega forsendur fyrir vægi einstakra matsþátta. Einnig var óskað eftir

upplýsingum um það hvort dómnefndin hafi tekið til sérstakrar umræðu þá niðurstöðu nefndarinnar að tilgreina einungis fimmtán umsækjendur hæfasta en ekki fleiri. Ráðherra barst svar frá formanni nefndarinnar, dags. 28. maí sl. Í því kemur fram að nefndin hafi rætt sérstaklega vægi einstakra matsþátta. Niðurstaða þeirrar umræðu hafi orðið sú að ekki væri rétt að bregða út frá því sem verið hefði, enda væri nokkurs virði að festa ríkti um þetta atriði. Hvað varðaði þann möguleika nefndarinnar að álykta um hæfni fleiri umsækjenda en fimmtán segir í svari formanns nefndarinnar að þótt áður hafi verið dæmi um að tveir eða jafnvel þrír umsækjendur um eina stöðu dómara hafi verið metnir jafnhæfir þá hafi því ekki verið til að dreifa í þessu tilviki. Þannig hefði verið munur á hæfni þess umsækjanda sem skipaði 15. sæti og þess sem næstur honum kom.

Mat á hæfni umsækjenda um starf er alltaf vandasamt. Fyrir utan hlutlæga þætti sem meta þarf er útilokað annað en að huglægir þættir komi einnig til skoðunar. Í tilviki þegar skipa á dómara kunna ólík sjónarmið að eiga við um skipun dómara við Hæstarétt, Landsrétt eða héraðsdóm. Þau sjónarmið kunna líka að vera breytileg frá einum tíma til annars. Eina ófrávíkjanlega krafan sem hlýtur að vera gerð er að til embættisins veljist hæfir einstaklingar og að þeir búi yfir kostum sem renni raunverulegum stoðum undir hið mikilvæga starf sem fram innan réttarins í samstarfi við aðra sem þar starfa. Mat á þessu verður aldrei vélrænt og aldrei þannig að hægt sé að skilja á milli feigs og ófeigs með einkunn upp á til að mynda 0,025 á kvarðanum 1-10. Það er ljóst af gögnum málsins, og að því gefnu að fyrirliggjandi matsþættir verði taldir eðlilegir og einkunnir umsækjenda eðlilegar, að vægi hvers matsþáttar hefur úrslitaáhrif á það hvernig umsækjendur raðast. Ekkert í reglum nr. 620/2010 um störf nefndarinnar kallar á slík vinnubrögð.

Eftir að hafa farið yfir öll gögn málsins, þ.m.t. umsóknir, umsögn dómnefndar, andmæli umsækjenda og vinnugögn nefndarinnar, sem ráðherra kallaði sérstaklega eftir, er það niðurstaða ráðherra að fleiri umsækjendur hafi komið til greina heldur en tilteknir hafi verið í ályktarorðum dómnefndar. Þannig hafi þeir fimmtán umsækjendur sem nefndin tiltók allir komið til greina sem og aðrir sem búa yfir áralangri dómarareynslu, alls 24 umsækjendur.

Með vísan til þess sem hér segir er eru gerðar eftirfarandi tillögur til Alþingis um að eftirtaldir verði skipaðir dómarar við Landsrétt:

Aðalsteinn E. Jónasson, Arnfríður Einarsdóttir, Ásmundur Helgason, Davíð Þór Björgvinsson, Hervör Þorvaldsdóttir, Ingveldur Einarsdóttir, Jóhannes Sigurðsson, Jón Finnbjörnsson, Kristbjörg Stephensen, Oddný Mjöll Arnardóttir, Ragnheiður Bragadóttir, Ragnheiður Harðardóttir, Sigurður Tómas Magnússon, Vilhjálmur H. Vilhjálmsson, Þorgeir Ingi Njálsson.

Ómar Geirsson, 7.2.2018 kl. 09:12

Ómar. Þú ert alveg að ná Steina Briem í að kæfa umræðuna með copy/paste og útúrsnúningum.

Maður veltir fyrir sér, til hvers að eyða fé í Alþingi og ráðherrasamkomuna, ef sérfræðinga- eða matsnefndir eiga að ráða öllu? Er ekki rétt að færa allt allt bixið til dómstóla götunnar?

Hvar er í lögum stendur að þessir hópar hafi skipunarvald? Hvar í lögum stendur að ráðherra skuli fara í einu og öllu eftir þessum hópum? Hvernig á ráðherra að bregðast við, ef sérfræðingar eru ekki að fara eftir kröfum almennings, s.s. um kynjakvóta?

Lái mér hver sem vill þó, ég taki mér orð pólsku verkakonunnar í munn: Þetta rúnkar mig í ríminu.

Benedikt V. Warén, 7.2.2018 kl. 10:09

Blessaður Daníel.

Þetta var kaffiskorturinn í gærkveldið eftir að ég vann exel vinnuna uppá gamla mátann með rafreikni sem sonurinn minn hélt að væri frá sextán hundruð og eitthvað.

Mér varð það á að þar sem ég var að pistla um þau embættisafglöp Sigríðar að fara gegn niðurstöðu lögskipaðar hæfnisnefndar, og þá í þessu tilviki kóun opinbers embættismanns á vinnubrögðum hennar, að túlka þessi orð þín "Hvað eiga þessi hróp að þýða nú að ráðherra hafi sýnt fádæma geðþótta að fara ekki að tilmælum sérfræðinga og það þó að ráðherra hafi til þess ótvíræða lagalega heimild? Ég heldi að þú og fleiri ættu að staldra aðeins við og hugleiða hvar þjóðin væri stödd nú ef sérfræðingarnir hefðu fengið að ráða för og skuldaklafinn hefði lent á þjóðinni." að þú væri að tala um matsnefndina fyrst að þú talar um ótvíræða lagalega heimild ráðherra, og notar orðið geðþótti sem er bein tilvísun í mig og ég nota orðið yfir niðurstöðu Sigríðar þegar hún víkur 4 úr hópnum og setur 4 í staðinn, án þess að nokkur sýnilega rökhugsun liggi að baki.

Veistu Daníel, ég ætlaði þér ekki að nota þetta orðalag yfir beinar aðvaranir sérfræðinga ráðuneytisins sem vísuðu í skýran lagatexta, alveg eins og við félagarnir gerðum í ICEsave deilunni, og alveg eins og þar, þá hafa þeir rétt fyrir sér sem vísa í skýran lagatexta, dómstólar dæma eftir honum. Hæstiréttur vísar beint í þessa sömu lagatexta þegar Sigríður er dæmd fyrir embættisafglöp. Og EFTA dómurinn gerði það sama á sínum tíma. Síðan notum við ekki orðalagið "ótvíræða lagalega heimild" yfir þá gjörð ráðherra að hlusta ekki á undirmenn sína þegar þeir ráðleggja honum eitthvað. Það hefur einfaldlega engum dottið það í hug að setja það í lagatexta, en það liggur í hlutarins eðli að yfirmenn mega hundsa undirmenn sína.

Svo eins og ég segi Daníel, að er kaffiskorturinn sem olli því að ég hafði ekki hugarflug til að ætla að þú værir ennþá að tala um sérfræðinga ráðuneytisins, og veistu, ég er búinn að drekka þrjá bolla núna, og ég ætla þér það ekki ennþá.

En ef þú ert harður á því, þá bið ég þig bara afsökunar, það ráða jú allir hvernig þeir kynna sig.

Síðan ásaka ég þig hvergi um að snúa út úr, ég birti einfaldlega skýran lagatexta, sem ég marka á umræðu þinni og athugasemdum, að þér sé ekki kunnugt um, og bendi einfaldlega á að þeir sem reyna að snúa út úr þessum lagatexta, ég segi að það sé þeim til vansa, og tala eins og gamall lögfræðingur, en réttar væri að segja að þeir geri sig að algjörum bjálfum.

Þitt er svo valið hvort þú tekur þetta til þín eða ekki, en mundu bara að Hæstiréttur hefur ítrekað dæmt eftir þessum lagatexta, og þá fellt dóm yfir stjórnvaldi sem hefur hundsað hann.

Varðandi það að þú ert að taka upp hanskann fyrir Halldór, í spjalli mínu við hann, þá veit ég að sem gamall verkfræðingur þá ræður Halldór yfir stærðfræðilegri rökhugsun, og hefur því allar forsendur til að skilja ábendingar mínar um hinn meinta aulaskap. Það fer þér ekki vel að taka slaginn fyrir Halldór, hefur sjálfsagt ekki forsendur hans.

Fyrir utan almennt spjall og vangaveltur í bréfi ráðherra, þá kemur tvennt fram í bréfi hans. Annars vegar að hún gerir ekki athugasemd við fagleg vinnubrögð matsnefndar, og hún byggi niðurstöðu sína almennt á henni. Nema að hún að hún segir "að reynsla dómara fái ekki það vægi sem tilefni er til og gert er ráð fyrir í reglum nr. 620/2010", skattyrðast síðan eitthvað um að þetta hafi frekar átt að vera svona en hinsegin, og tilkynnir síðan niðurstöðu sína.

En það kemur hvergi fram hvaða faglega vinnu ráðherra lagði á sig til að komast að þessari niðurstöðu, og fyrst að hún afneitar ekki vinnu matsnefndar, og leggur til nýtt mat á alla umsækjendur út frá einhverjum forsendum sem hægt er að vega og meta, þá verður að nota þau gögn sem fyrir liggja, sem er Exel skjal matsnefndar og 117 síða skýrsla hennar. Enda verður ekki annað séð en að ráðherra hafi gert það, hún samþykkti jú 11 af þessum 15 og gerði aðeins athugasemd við dómarareynslu.

En af hverju þessir 4 sem fóru út og af hverju þessi 4 sem fóru inn, það er hins vegar með öllu óskiljanlegt út frá niðurstöðum matsnefndarinnar.

Þegar niðurstöður eru búnar að fá tölulegt gildi, þá er hægt að reikna breytingar fram og til baka, það þarf aðeins að gefa sér forsendur, en síðan reiknar þú út frá þeim. Þetta skilur Halldór sem gamall verkfræðingur. Hann hefur örugglega lent í því sem nemi að fá þá þraut að leysa að fara út á tún og reikna hæð Esjunnar, og mátti ekki nota málband, en til að leysa þrautina yrði hann að gefa upp aðferðafræðina, og hvernig hún skilaði útkomunni. Dæmi um aula svar er að segja, "ég notaði prik og fékk út að Esjan væri 3,5 km á hæð". Eða í dag, "ég notaði dómarareynslu priks og fékk það út að Esjan væri 1 metri á hæð". Og vefengdu það!! Sem er náttúrulega auðvelt því orð leysa ekki stærðfræðileg viðfangsefni, þú leysir þau með stærðfræðilegri aðferðafræði, og prikið er vissulega hluti af þeirri nálgun, en til að fá rétta niðurstöðu þá þarf grunnþekkingu í hornafræði sem og að kunna rétt. Og þeir sem kunnu það gátu áætlað hæðina með þó nokkurri nákvæmni.

Þetta er skýringin á því Daníel að Halldór kom ekki til baka því hann vill ekki sanna það fyrir mér að hann sé auli.

Út frá tölugildum nefndarinnar er ekkert sem styður niðurstöðu ráðherra. Þeir Eiríkur Jónsson, Jón Höskuldsson og Jóhannes Rúnar Jóhannsson eru alltaf inni. Og það þarf að auka vægi dómarareynslu uppí 40% til að Jón Finnbjörnsson komist inn. En það er ekki á kostnað þessara þriggja sem ég taldi upp hér að framan. Og miðað við dómarareynslu og annarra matsþátta þá er Sandra Baldvinsdóttir alltaf framar í goggunarröðinni en Ragnheiður Bragadóttir sem ráðherra tók fram yfir.

Menn með smá stærðfræðikunnáttu geta reiknað þetta út, geri þeir það ekki, þá eru þeir aular, það er miðað við þá þekkingu sem þeir hafa.

Allir hinir spila sig bjálfa þegar þeir fara gegn þeim hógværu orðum Hæstaréttar að ekki verði séð að ráherra rökstyðji val sitt á viðkomandi einstaklingum, þó hún gefi upp aðferðafræðina sem er aukið vægi dómarareynslu.

Þannig er nú það Daníel.

Kveðja að austan.

Ómar Geirsson, 7.2.2018 kl. 10:12

Blessaður Daníel.

Ég veit það að það er ekki öllum gefið að kynna sér og skilja staðreyndir. En það er nú samt þannig að þess þarf stundum, það er til dæmis þannig að það er erfitt að komast í gegnum grunnskóla án þess að hafa lágmarks tök á þeirri aðferðafræði, og það er bara illómögulegt að vera ráðherra í dag án þess að þekkja til ákveðinna grunnstaðreynda um stjórnsýslu. En það gengur hins vegar ágætlega í Bandaríkjunum hjá forsetanum, hann sótti vald sitt til almennings og vanvirðing hans gagnvart staðreyndum háði honum ekkert.

Ég pistla sjaldan eins og ég gerði hér að ofan, passa mig bara á að vita nokkuð veginn hvað ég er að segja þegar ég tek eitthvað stórt uppí mig, veit eins og er að þegar maður ertir og ergir fólk, þá leitar það sér að höggstað rökfærslunnar til að vega að heildarmyndinni. Og þá þarf ég að vera tilbúinn í slaginn.

En stundum þarf maður að gera meira, þess vegna las ég lög um ICEsave, bæði á okkar ástkæra ylhýra sem og á ensku, sem er mjög erfitt fyrir mig því ég kann ekki útlensku, og pistlaði ítarlega, bæði fyrir mig til að eiga textann og rökhugsunina í debati, og svo hafði það sálræn áhrif fyrir þá sem lásu pistla mína og voru sama sinnis, þeir fengu rök gegn sérfræðingaráðum eins og Daníel vitnar réttilega í að voru órök, færð út frá hagsmunum fjárkúgara.

Og hér að ofan er ég að móðga embættismann, segi hann bulla, og ljúga, og slíkt segir maður ekki nema að færa fyrir því ítarleg rök. Annars er mér bara hent út af Moggablogginu um leið.

Athugasemdarkerfi krefst hins vegar oft ítarlegs rökstuðnings, svona að gefnu tilefni. Hér að ofan spurði Halldór til dæmis spurninga, sem er ekki hægt að svara nema að vitna í staðreyndir. Svona þegar maður er nokkrum sinnum búinn að segja honum svarið, án þess að peista ítarlega í lagatexta og dóma.

Svona er þetta bara gert Benedikt, það er ákafalega sjaldan sem þú lest fræðigrein eða álit sérfræðinga sem er frumsamið frá grunni. Meginhlutinn er bara kópí og peist, og það er oft svo fyndið, að ef hæpnar nálganir eða jafnvel staðleysur komast í umferð, þá sérð þú þær ganga ljósum logum, aftur og aftur. Sé þetta stundum á netinu þegar fjallað er um söguna og sögulega atburði.

En hvað um það Benedikt, eftir að þú gerir grín að mér með því að líkja mér við Steina Briem, að þá spyrð þú spurningar, út frá vanþekkingu, og hvernig er hægt að svara henni án þess að peista í lög.

Og þú verður þá að láta þér duga svarið, það er kveðið á um það í lögum. Sem ég reyndar peistaði hér að ofan. En lofa því að gera þér það ekki að peista þau aftur.

Svona er ég góður strákur.

Kveðja að austan.

Ómar Geirsson, 7.2.2018 kl. 10:36

Sæll, enn og aftur, Ómar.

Aðeins aftur að rannsókn máls í umræðunni og meintri vöntun á rökstuðningi dómsmálaráðherra við val á hinum nefndu 4 aðilum sem ráðherrann skipti inná.

Ég sagði í niðurlagi seinni athugsemdar minnar hér að ofan (7.2.2018 kl. 0201) eftirfarandi:

Hér er rétt að árétta að fylgiskjal var með bréfi ráðherra eins og þú skilmerkilega gast um hér að ofan. Fylgiskjal þetta inniheldur m.a. hið umtalaða excelskjal matsnefndarinnar og því var lesendum bréfsins (alþingismönnum) í lófa lagið að skoða skjalið og sjá að dómarareynsla þessara 4 aðila hefur mun meira vægi en hinna fjögura sem ráðherra tók út. Rökstuðningur ráðherra liggur í því matskennda atriði að auka vægisstuðul dómarareynslunnar á kosnað annarra þátta í excel-skjalinu. Þetta hljómar mjög rökrétt þar sem dómarareynsla hlýtur að vera ein af mikilvægustu veganestum dómara í nýjum rétti (svo nefndum Landsrétti sem er æðri réttur en héraðsdómsstólarnir). Enginn stærðfræðileg rök liggja að baki þeirri stuðla-mælistiku (tölugildi) sem matsnefndin valdi á dálkana í excelskjalinu enda slík rölk ekki til. Ráðherra var því hvorki að brjóta lög né stærðfræði  eða tölfræðireglur er hann breytti hlutföllum nefndra reiknistuðla í skjalinu. Með því var ráðherra heldur ekki á neinn hátt að sniðganga rannsóknarvinnu nefndarrinnar heldur þvert á móti tók hann fullt tillit til hennar. Innbyrðishlutfall nefndra stuðla hlýtur hins vegar alltaf að byggja á huglægu mati. Það er að margra mati mjög sérkennilegt að nefndin skyldi ekki gefa dálka-stuðlinum fyrir sómarareynslu hærra vægi en raun ber vitni.

Daníel Sigurðsson, 7.2.2018 kl. 14:36

Hver er kjarni þessa máls?

Hefur óbreyttur almenningur efni á því að sækja rétt sinn gagnvart dómsvaldinu?

Nei, það hefur hann ekki.

Hvaða tilgangi þjónar þá að eyða öllu púðrinu í röfl um þessi mál, þegar ekki er fjallað um meginatriðið.

Meginþorri almennings hefur ekki efni á því að sækja rétt sinn til dómstóla.

Hæfnisnefndir eru skipaðar af elítunni.

Er frú Andersen sú eina seka?

Trúir þú því í alvörunni Ómar Geirsson?

Hvern fjandann kemur almenningi þetta við, hann á sér enga málsvara innan hins svokallaða réttarkerfis.

Þúsundir heimila voru hirt af óbreyttum almenningi eftir hrunið.

Hverjar eru réttarbætur þeirra?

Karpið áfram um keisarans skegg, þetta er allt rotið inn að beini.

Símon Jónsson frá Koti (IP-tala skráð) 7.2.2018 kl. 15:25

Ómar. Þakka þér innilega fyrir þetta innlegg þitt til mín. Auðvitað leitar maður upp fyrir sig eftir leiðsögn. Skárra væri það nú.

Það vefst hins vegar fyrir mér, þrátt fyrir allan þinn fræðilega rökstuðning, er það ekki ráðherra dómsmála sem er ábyrgur fyrir skipun í Landsdóm?

Er það ekki jafnframt mögnuð tilviljun að umrædd nefnd kemst að því, klippt og skorið, að einungis sami fjöldinn og skipa skal, er tilnefndur í þessu töfra-EXCEL-skjali nefndarinnar?

Benedikt V. Warén, 7.2.2018 kl. 15:59

Blessaður Benedikt, mér er það heiður að vera kenndur við fræði þegar ég vitna í einfaldan lagatexta, eða dóma lögskipaðra dómstóla. Þegar ég vitnaði í NOT orðið í ICEsave deilunni, þann skýra lagatexta ESB að ef aðildarríki settu réttar reglur um innlánssjóð ábyrgðartrygginga, fjármagnaðan af innlánsfyrirtækjum, þá var ég bara skammaður af þeim sem töldu sig hafa hagsmuni að sjá þjóð sína gjaldþrota, en glottandi auðmenn frýja sig alla ábyrgð.

En því miður fyrir mig Benedikt, þá eru engin djúp fræði að vitna í lagatexta, krefst aðeins læsis, sem og aðgengi að lögum. Blessaður sé Gúgel frændi, sem og því að lög og dómar séu geymdar á slóðum Internetsins.

Ég var svo sem að stríða Halldóri að henda inn dómtexta Hæstaréttar, en svo ég dragi fram kjarnann, þá er það bara svo að "Áður en lögleiddar voru reglur um dómnefndir til að meta hæfni umsækjenda um dómaraembætti hvíldi samkvæmt 10. gr. stjórnsýslulaga sú skylda á ráðherra dómsmála að sjá til þess að atriði sem máli skiptu við mat á hæfni umsækjenda væru nægjanlega upplýst áður en ákvörðun yrði tekin um veitingu dómaraembættis. Með setningu 2. mgr. 5. gr. laga nr. 92/1989, síðar 4. gr. a. laga nr. 15/1998 og nú síðast bráðabirgðaákvæði IV við lög nr. 50/2016, sbr. og 12. gr. þeirra laga, var þessari rannsóknarskyldu létt af ráðherra og hún þess í stað lögð á herðar dómnefndar sem skipuð er með tilliti til þess að tryggt sé að hún hafi yfir að ráða sérþekkingu við mat á hæfni umsækjenda um dómaraembætti. Kemur rannsókn dómnefndar því að lögum í stað rannsóknar sem ráðherra hefði ella borið að framkvæma samkvæmt 10. gr. stjórnsýslulaga.".

Já, ég veit að þetta er langt, en því miður eru lögin sjaldan stuttorð.

En ráðherra er fullkomlega heimilt að víkja frá tillögum dómnefndar, en þá þarf hann að virða ákveðinn vinnugang, og sá vinnugangur er skýrt tekinn fram í lögum um dómnefndir. Áður en mér verður það á að peista lögin, þá vil ég taka það fram að Sigríður, sem dómsmálaráðherra, var sá ráðherra sem síðast setti viðbætur við þessi lög. En þetta segir í dómi Hæstaréttar;

"Að gættu framansögðu bar ráðherra í ljósi rannsóknarskyldu sinnar samkvæmt 10. gr. stjórnsýslulaga að lágmarki að gera samanburð á hæfni annars vegar þeirra fjögurra umsækjenda sem dómnefnd hafði metið meðal 15 hæfustu en ráðherra gerði ekki tillögu um, og hins vegar þeirra fjögurra sem ráðherra gerði tillögu um í stað hinna fyrrnefndu. Ef niðurstaða þess samanburðar gat gefið tilefni til hefði ráðherra á þeim grundvelli borið að rökstyðja þá ákvörðun sína að leita eftir samþykki Alþingis fyrir þeirri tillögu að vikið yrði frá áliti dómnefndar. Aðeins þannig hefði Alþingi á réttum grundvelli getað rækt hlutverk sitt í ferlinu og tekið afstöðu til mats ráðherra andstætt mati dómnefndar. Samkvæmt þessu og til samræmis við þau fyrirmæli 1. mgr. ákvæðis IV til bráðabirgða við lög nr. 50/2016, um tillögu ráðherra um heimild til að skipa annan nafngreindan umsækjanda og þau fyrirmæli 2. mgr. sama ákvæðis að ráðherra skuli leggja tillögu sína um hverja skipun fyrir Alþingi, bar ráðherra að gera sjálfstæða tillögu um sérhvern þeirra fjögurra sem hún lagði til en voru ekki í hópi þeirra 15 sem dómnefnd hafði metið hæfasta. Á þetta sér og stoð í því orðalagi niðurlagsákvæðis 2. mgr. sama ákvæðis að samþykki Alþingi ekki tillögu ráðherra um tiltekna skipun skuli ráðherra leggja nýja tillögu til Alþingis til samþykktar.".

Með öðrum orðum þá er það ekki véfengt að ráherra megi breyta út frá mati dómnefndar, en þá þarf hann að virða stjórnsýslulög, sem hann gerði ekki.

"Við úrlausn þess hvort staðið hafi verið að málum af hálfu dómsmálaráðherra í samræmi við ofangreint er fyrst til þess að líta að gögn málsins bera ekki með sér, að fram hafi farið af hálfu ráðherra eða aðila á hennar vegum sérstök rannsókn sambærileg rannsókn dómnefndar á atriðum, sem vörðuðu veitingu umræddra fjögurra dómaraembætta við Landsrétt í undanfara þess að ráðherra ákvað að víkja frá dómnefndarálitinu. Er reyndar tekið fram í málatilbúnaði stefnda að ráðherra hafi haft undir höndum öll sömu gögn og dómnefndin og að ekki hafi verið byggt á öðrum eða nýjum gögnum heldur hafi ráðherra ákveðið að ljá dómarareynslu aukið vægi.....

Samkvæmt því sem hér var rakið liggur ekki fyrir að frekari rannsókn af hálfu dómsmálaráðherra hafi farið fram á atriðum sem vörðuðu veitingu þeirra fjögurra dómaraembætta sem eftir stóðu. Þá fullnægði rökstuðningur ráðherra í fylgiskjali með bréfi til forseta Alþingis 29. maí 2017 og tillaga hennar til Alþingis, um skipun tilgreindra fjögurra umsækjenda í dómaraembætti í stað þeirra sem dómnefnd hafði lagt til, ekki þeim lágmarkskröfum sem að framan er lýst".

Það er alveg hægt að segja þetta á mannamáli Benedikt, en þegar menn vefengja mannamál, vefengja staðreyndir með fullyrðingum útí loftið eða öðru bulli, þá þarf því miður að peista staðreyndum.

Síðan sé ég að þú vitnar í ein órök áróðurssérfræðinga Valhallar, um að það sé mögnuð tilviljun að það fari saman tilnefning 15 dómara og röð þeirra á Exel skjalinu. Hvað á maður að segja án þess að hæðast að þessum áróðri, þeir sem sömdu hann eru ekki fífl, en þeir höfða til fáfræði fólks. En það sama fólk hefur ekki forsendur til að sjá í gegnum heimsku áróðursins.

En allir sem hafa lágmarks vit á stærðfræði vita, að þegar þú gefur matsþáttum tölulegt gildi, og gefur síðan einstökum þáttum vægi, þá færð þú út niðurstöðu. Þetta er svona svipað og fara útí búð og borga fyrir vörur. Stundum borgar þú sléttar þúsund, til dæmis 5.000, en þú valdir ekki í körfuna svo niðurstaðan yrði svona, heldur var niðurstaðan summan af vörunum sem þú keyptir.

Það sama gildir um niðurstöðuna eftir að matsþættir fengu tölugildi og vægi, og þá kom þessi röð, frá einum uppí 33. Það hefði þess vegna alveg getað gerst að margir hefðu fengið sömu niðurstöðuna, til dæmis umsækjendur frá 12 til 18, og ef svo er þá er það matskennt hvernig úr því er skorið. En slíkt er ákaflega ólíklegt, alveg eins og það gerist ekki oft að þú borgir fyrir vörur útí búð á heilu þúsundi, eða til dæmis 9.999, en ég lenti einu sinni í því.

Það sem er hins vegar matskennt, er annars vegar gildi einstakra þátta sem umsækjendum er gefið, sem og vægi einstakra þátta. Og dómsmálaráðherra gerði einmitt athugasemd við það síðarnefnda. Sem hún mátti líklegast gera, en rökréttara hefði verið að hún hefði gert það þegar hún sendi erindisbréf á nefndina. Skiptir samt ekki meginmáli, hennar feill var að eftir að hún gaf sér þessa forsendu, þá var niðurstaða hennar laus við alla rökfærslu, innbyrðis órökrétt, og engan veginn hægt að sjá afhverju hún tók út þessa 4 einstaklinga, eða bætti við þeim fjórum í staðinn.

Miðað við forsendur hennar, að gefa dómarareynslu aukið vægi, var að Ástráður færi út, en það var ekki augljóst miðað við að vissir þættir voru metnir uppá 10 hjá öllum umsækjendum, heldur að dómarareynslan hefði fengið vægi úr 20% í til dæmis 25%, en þá hefði aðeins Arnfríður Einarsdóttir komið í staðinn. Annað óbreytt.

Og þegar niðurstaðan lítur ekki röklegum forsendum, þá kallast niðurstaðan geðþótti.

Þannig er það bara Benedikt, þetta kallast staðreyndir málsins.

En vissulega er ekki hægt að sanna slíkt, nema með lágmarks texta, sem mörgum finnst of langur til að lesa. En þannig er bara rökheimurinn, allir skilja að 2+2 eru fjórir, en sönnun þess, það er ef einhver véfengir, krefst miklu lengra máls. Man reyndar ekki hvað það eru margar blaðsíður í A4, en ég man þegar kennari minn í rúmfræði fór yfir þá sönnun.

Þú mátt eiga það Benedikt að þú mættir hér af hógværð, og reifst ekki kjaft. Og ég hef reynt að svara þér af sömu hógværð, en vitnað í staðreyndir, langt mál, en ég hef reynt að stilla því í hóf.

Ég yrði ákaflega hissa að þú læsir þér þetta til skilnings, þannig virka hlutirnir ekki í pólitískum átökum. Frekar en öðrum átökum.

Líklegast hristir þú bara hausinn, og heldur áfram að viðra þínar skoðanir og þín rök. Sem þér er fullkomlega frjálst, en við vitum báðir, að þú munt ekki gera það hér á þessari síðu.

Svo ég vitni í ICEsave stríðin, undir lokin gast þú fundið bloggsíður og lén, til dæmis á Silfrinu, þar sem gjörsigraðir stuðningsmenn ICEsave fjárkúgunarinnar, peppuðu hvorn annan upp, en voru löngu hættir að mæta í rökræðuna. Þeir voru kallar á sínum síðum, en ekki einu sinni dvergar á hinum almennu. Þeir voru bara ekki, og þannig í raun viðurkenndu þeir rangindi röksemda sinna.

En sumir eru þrjóskari en aðrir, kannast við það frá fornu fari,

Og næst er spjall mitt við einn þrjóskan.

Takk fyrir innlitið Benedikt.

Það er tilbreyting að fá einhvern inn sem kann að stríða mér eins og þegar þú vitnaðir í Steina Briem, en um leið að orða sjónarmið sín án þess að hjóla í persónu þess sem þú ert ósammála.

Rök eiga nefnilega að hjóla í rök.

Kveðja að austan.

Ómar Geirsson, 7.2.2018 kl. 17:37

Athugasemd mín hér að ofan var hugsuð sem ögrun :-) Við ögrun hnitarðu best um kjarna máls. Stutt, en knappt, vonandi :-)

Símon Jónsson frá Koti (IP-tala skráð) 7.2.2018 kl. 17:50

Blessaður Daníel.

Það hvarflar ekki að mér að rífast við meint rök fyrr en ég sé þau.

Hæstiréttur gerir það ekki heldur, en bendir á að þau séu ekki til staðar.

Það sem Hæstiréttur og ráðherra segja hins vegar, er að matsnefndin hafi vegið og metið reynslu og menntun umsækjenda, út frá ákveðnum forsendum sem hún hafi síðan útskýrt í sínu 117 síðna fylgiskjali. Matsnefndin kaus að gefa þessu mati sínu tölulegt gildi, og þó ráðherra segi;

"Eina ófrávíkjanlega krafan sem hlýtur að vera gerð er að til embættisins veljist hæfir einstaklingar og að þeir búi yfir kostum sem renni raunverulegum stoðum undir hið mikilvæga starf sem fram innan réttarins í samstarfi við aðra sem þar starfa. Mat á þessu verður aldrei vélrænt og aldrei þannig að hægt sé að skilja á milli feigs og ófeigs með einkunn upp á til að mynda 0,025 á kvarðanum 1-10. Það er ljóst af gögnum málsins, og að því gefnu að fyrirliggjandi matsþættir verði taldir eðlilegir og einkunnir umsækjenda eðlilegar, að vægi hvers matsþáttar hefur úrslitaáhrif á það hvernig umsækjendur raðast. Ekkert í reglum nr. 620/2010 um störf nefndarinnar kallar á slík vinnubrögð.

að þá leggur hann ekki til aðra aðferðafræði sem lúti röklegu samhengi. Að orðalagi hans verður ekki annað ráðið en hann gangi út frá aðferðafræði dómnefndar, en gefur dómarareynslu aukið vægi. Ef hann legði til annað, þá þyrfti hann að rökstyðja það, og sú aðferðafræði þyrfti að gefa rökrétta niðurstöðu þar sem hægt væri að taka afstöðu til aðferðafræðinnar.

Ráðherra gerir það ekki, en ef hann gerði það, og notaði aðra aðferðafræði en töluleg gildi, þá er vandséð hvernig það mat hefði ekki í för með sér huglægt mat. Ég segi vandséð vegna þess að ég sé það ekki, og heldur ekki aðrir sem hafa fjallað um mat dómnefndar, en á meðan enginn sem gagnrýnir hið huglæga mat dómnefndar, leggur fram aðra nálgun, þá er ekki hægt að útiloka að það sé til.

En á meðan það er ekki gert, þá þurfum við að ræða það sem við höfum í höndunum, sem er mat dómnefndar, lagt fram í tölulegum gildum. Það er það sem Hæstiréttur gerir, það er það sem ráðherra gerir.

Þá er það tvennt sem ráðherra bendir á.

Annars vegar að vissir þættir, sem sannarlega lúta af reynslu dómara, gefur dómnefnd öllum 10 í einkunn.

Hins vegar að vægi dómarareynslu hefði mátt vera meir en 20%, en það er gildi dómnefndar. Sama vægi og lögmannsreynsla og stjórnsýsla fá, en hærri en til dæmis fræði, 10% og frumvörp og fl. 5%. Fyrir þessu færir dómnefnd rök, en við það styðst hún við skýran lagatexta; " að æskilegt sé að umsækjandi hafi fjölbreytta starfsreynslu á sviði lögfræðinnar s.s. reynslu af dómstörfum, málflutningi eða öðrum lögmannsstörfum, störfum innan stjórnsýslunnar eða fræðistörfum", það er það er lögð áhersla á fjölbreytni, og hvergi í þessum texta, sem var síðast endurskoðaður af ráðuneyti Sigríðar Andersen, er tekið fram að dómarareynsla hafi meira vægi en aðrir þættir sem teljast til hinnar "fjölbreyttu starfsreynslu ".

Lítum á það fyrra. Þar eru þættir sem dómnefnd telur að felist í að sé uppfyllt í menntun umsækjenda, og ef það á að meta, þá er vandséð hvernig það er gert. Til dæmis geta meiraprófs bílstjórar ekki sagst hafa einkarétt á að keyra bíl, því þeir hafi ítarlegri menntun en þeir sem hafa almennt bílpróf. Hugsanlega hafa þeir sem hafa unnið sem aðstoðarmenn hjá dómstólum meiri reynslu en aðrir, því þeir sjá um handavinnuna, en þessi atriði eru engin geimvísindi. Hugsanlega hefði verið hægt að láta umsækjendur taka próf í til dæmis Stjórnun þinghalda eða Samning og riftun dóma. En ekki er hægt að segja við þann sem kann hið einfalda handverk, að hann kunni það síður en sá sem hefur beina reynslu af slíku í vinnu sinni. Samanber að það kunna fleiri pelastikk en sjómenn og skátar.

Þetta er skýring þess að dómnefnd setti ekki mismunandi tölulegt gildi á þessa þætti, en ef það hefði verið gert, þá er ekkert sem segir að umsækjendur með dómarareynslu hefðu fengið fullt skor, en aðrir ekkert skor. Á það bendir Hæstiréttur, að þetta hafi svo lítið vægi að ólíklegt er að það skekki heildarmyndina. Einna helst myndu tölugildi á þessa þætti breytt stöðu Ástráðar, til þess þyrfti hann að fá 0, sem engan veginn er hægt að rökstyðja, og þau Ásmundur Helgason og Arnfríður Einarsdóttir 10. Ef Ástráður myndi fá 5, þá væri hann ennþá inni. Hinum þremur sem var vikið, hefðu alltaf haldið sinni stöðu, þó þeir hefðu fengið 0, sem hefði aldrei verið hægt að rökstyðja.

Þar með fellur þessi hlið andmæla ráðherra um sjálfa sig.

Síðan er það aukið vægi dómarareynslu, sem ekki er hægt að auka út í hið óendanlega miðað við lagatextann um fjölbreytta starfsreynslu, að það er ósköp einfalt að gefa henni aukið gildi.

Ef við segjum til dæmis úr 20% í 30%, þá falla Ástráður og Jóhann Rúnar út ásamt Oddnýju Mjöll Arnardóttur, en ekki Jón Höskuldsson og Eiríkur Jónsson. Inn kæmu Ásmundur Helgason, Arnfríður Einarsdóttir og Jónas Jóhannsson.

Þetta er einföld stærðfræði Daníel, ef þú viðurkenni mat dómnefndar, sem ráðherra gerir, því ekki leggur hún til aðra aðferðafræði.

Ég sagði þér áður að það þyrfti að auka dómaravægið í yfir 40% til að Jón Finnbjörnsson slyppi inn, því ef yrði miðað við 40% þá yrði Jón í 16. sæti. Þar sem ég þurfti að handreikna þetta, þá nennti ég ekki að eltast við hærra prósentuhlutfall. Síðan er hægt að fá aðra niðurstöðu, ef 105% vægi yrði fært niður í 100%, og síðan aukning á vægi dómarareynslu yrði til að lækka annað vægi, það er heildarvægi yrði 100%. Gerði það ekki því ég hafði ekki aðgang að Exel, sem og að dómnefnd vann eftir þeirri aðferðafræði að leggja saman einstaka vægisþætti, og fékk út 105% Sem þýðir að þegar dómarareynsla er aukin úr 20% í 30% þá fer heildarvægið úr 105% í 115%.

Það er þannig Daníel, að þó ráðherra orði ákveðna breytingu, sem er aukið vægi dómarareynslu, að þá þarf samt að vera hægt að setja það í rökrétt samhengi miðað við aðrar forsendur, við skýran lagatexta (fjölbreytt starfsreynsla) og þá aðferðafræði sem ráðherra viðurkennir.

Þó þú breytir forsendum, þá gildir hin einfalda stærðfræði áfram.

Síðan fyrir þá sem kunna ekki stærðfræði, og horfa síðan á gildin um dómarareynslu, að þá er ljóst að Eiríkur Jónsson getur aldrei dottið út af listanum fyrr en þeir umsækjendur sem voru neðar á lista dómnefndar og með minni dómarareynslu, falla út. Sem þeir gerðu ekki.

Halldór kann stærðfræði, og er því auli ef hann rífst við niðurstöður einfaldra útreikninga, en að skilja að fyrst falli þeir út sem eru neðar á lista og með minni dómarareynslu en sá sem er númer 7 þarf ekki annað en heilbrigða skynsemi.

Síðan er aldrei hægt að gefa Jóni Finnbjörnssyni það vægi að hann fari inn nema gjörbreyta lista dómnefndar. Sem er hægt, en þá getur Sigríður ekki stuðst við þann sama lista.

Daníel, hvernig dettur þér það í hug að þó þú breytir forsendu í reiknijöfnu, að þar með hætti almenn stærðfræði að gilda um hana??

Ráðherra sagði hvergi að hann legði annað mat á reynslu, hæfni eða menntun umsækjenda en dómnefnd gerði. Það eina sem hann sagði var að hann myndi auka vægi dómarareynslu.

Hann breytti ekki tölugildum dómnefndar, hann vann eftir þeim.

Ef þú heldur öðru fram, í guðanna bænum hættu að segja það, peistaðu til mín hinni óþekktu töflu ráðherra, sem hann sýndi ekki Alþingi, sem hann upplýsti Hæstarétt ekki um þegar dómurinn kvað upp þann úrskurð að rökstuðningur ráðherra hefði verið ófullnægjandi.

Eða hættu annars að rífast við staðreyndir málsins.

Kveðja að austan.

Ómar Geirsson, 7.2.2018 kl. 19:30

Blessaður Símon minn.

Þetta er ekki ögrun, þetta kemur staðreyndum málsins ekkert við.

Örugglega allt saman rétt alveg eins og prjónauppskrift konu minnar á ungbarnateppinu. Eða uppskrift af góðum bjór, fer reyndar eftir smekk.

Ég veit reyndar að Trump væðing hugarfarsins hefur komið homo sapiens það langt niður mannapaskalann að fullyrðingar eru taldar rök, staðleysur taldar staðreyndir. Eitthvað sem til dæmis Netherlandsmaðurinn gat ekki leyft sér á hinni köldu ísöld. Ef menn vissu ekki hvað þeir voru að gera, þá sultu menn í hel. Til dæmis ef sá veiðimaður sem sagði, við höldum einn og einn á veiðar og veiðum mammúta með steinkasti var jafngildur sem sagði að menn yrðu að veiða í flokk, og lykilatriði væri að króa bráðina af.

Efni pistilsins snýst um það að embættismaður bullaði, og hann laug, þvert á þekktar staðreyndir. Færði fyrir því rök, sem réttlætingarsinnar lögleysunnar báru á móti, og þar með ert þú kominn með umræðu athugasemdarkerfisins. Sá skynsami, sem ég var reyndar að ögra að hætti hússins, reyndi ekki að færa rök fyrir fullyrðingum sínum, því öllum sem skoða málið er ljóst að niðurstaða Hæstaréttar um að ráðherra hafi ekki fært rök fyrir því af hverju hún handvaldi þessa 4 einstaklinga út, og af hverju hún setti þessa 4 inn, er rétt.

Eftir að ráðherra gaf sér forsenduna, sem henni var heimilt, þá kom niðurstaða sem var ekki í neinu samræmi við forsendu hennar.

Það er lögbrot hennar, og hin órökrétta niðurstaða kallast geðþótti, að aðrar og duldari ástæður ráði vali ráðherra en hún gefur upp. En samkvæmt lögum þá má hún ekki gera það því henni ber að tilnefna hæfustu einstaklingana, og tilnefning hennar þarf að standast efnislega skoðun.

Þessi stjórnsýsluspilling ráðherra snýr að grundvallarmáli, sem er friður um dómaraskipanir, og að trúverðugleiki hins nýja dómsstigs sé hafin yfir vafa um pólitíska greiðasemi og hagsmunagæslu.

Komist ráðherra upp með þetta, þá í fyrsta lagi hefur ekkert breyst, og í öðru lagi, þá eru fá vígin sem hægt er að vernda.

Og þeir sem vilja ekki verja grundvallarvígin, þeir eru yfir höfuð ekki að verja eitt eða neitt fyrir auðræðinu. Það er þeim mikilvægara að geta tuðað.

Og skilja svo ekkert í alræði auðsins.

Kveðja að austan.

Ómar Geirsson, 7.2.2018 kl. 19:49

Sæll Ómar enn einu sinni. Þú skrifar í upphafsorðum þínum: Hún braut ekki bara á þeim sem hún rak, heldur líka á þeim sem hún réði ekki. Það sem ég get ekki með nokkru móti skilið í þessari færslu þinni, - hvernig er hægt að reka einstaklinga, áður en þeir er ráðinir til starfa og jafnframt að brjóta á þeim og einnig að bjóta á öðru fólki, sem sækir um en fær ekki ráðningu? Þarna stend ég gjörsamlega fastur í botnlausum pytti.

Afsakaðu framhleypnina að kom inn aftur, eftir að þú ert búinn að kveðja mig með formlegum hætti, en mér þætti vænt um að fá botn í þetta.

Benedikt V. Warén, 7.2.2018 kl. 20:10

Sæll Ómar.

Hér loka innskot af minni hálfu.

Varðandi excelskjalið segir þú:

Þetta litla dæmi sem þú m.a. setur upp sýnir að með því að hækka dómarareynsluna um einn þriðja þá hefur það í för með sér verulega breytingu á því hverjir detta út og hverjir inn. Að vísu vantar inní dæmið hjá þér hvaða liður eða liðir lækka á móti sem gæti breytt niðurstöðunni enn meir. Það er rétt hjá þér að það liggur ekki fyrir hversu mikið ráðherrann hækkaði vægi dómarareynslunnar. Í annan stað stóð ráðherran frammi fyrir því að hlutfall kvenna yrði að hækka til að listinn fengist samþykktur í þinginu. Í því s.b. er rétt að velta fyrir sér hver staðan hefði orðið ef þingið felldi tillögu ráðherra. Augljóst er að ekkert yrði af mönnun dómara í Landsétt nema að Alþingi væri búið að leggja blessun sína yfir listann. Mér sýnist augljóst að ráðherra hljóti að hafa skv. lögum vald til að sjá til þess að listinn samræmist vilja meirihluta Alþingis að öðrum kosti verður Landsrétturinn ekki mannaður.

Daníel Sigurðsson, 7.2.2018 kl. 21:13

Heyrðu Benendikt.

Ég skil það ekki heldur.

Eigum við ekki að skella skuldina á ónákvæmt orðalag??

Kveðja að austan.

Ómar Geirsson, 7.2.2018 kl. 21:47

Blessaður Daníel.

Ég útskýrði aðferðafræðina hér að ofan, heildarvægið fór í 115%, sagði að ég sæi ekki ástæðu, vegna þess að það er meiri vinna, að hlutfalla allt í 100%, leyfði mér það þar sem dómnefnd var með heildarvægi uppá 105%. Það er nefnilega þannig að þegar þú gefur einhverju hlutfallsvægi, þá þarf heildarvægi ekkert að vera 100, man eftir reikningsdæmum þar um frá því í den, prósentuvægið segir aðeins til um hve stór hluti af tölugildinu telur, svo eru þau lögð saman. Ráðherra sagði síðan ekkert, því hann reiknaði ekkert. En ef það hefði verið miðað við heildarvægið hundrað, þá er rökréttast að ef þú hækkar eitt vægið, að minnka hin hlutfallslega á móti.

Það er gott að þú skilur núna að þetta eru einfaldir útreikningar, þú getur breytt vægi einstakra þátta, og/eða þeim tölugildum sem þú gefur einstökum einstaklingum, til dæmis þar sem allir fengu 10, þá hefði verið hægt að leggja mat á hvern og einn.

Eina sem þarf að hafa í huga er að það er gert eftir ákveðinni aðferðafræði, og hún er rökstudd.

Og það hefur vissulega í för með sér breytingar. Ekki nokkur maður rifist um það. En þær breytingar eins og til dæmis þessi sem ég gerði, að hækka vægi dómarareynslu úr 20% í 30%, skilar niðurstöðu sem gengur þvert á niðurstöðu ráðherra. Því hún er ekki rökrétt.

Jón Höskuldsson getur aldrei fallið út, sama hvert vægi dómarareynslu er, ef röðun matsnefndar er látin standa, en síðan ákveðið að taka út einn þátt, það er dómarareynslu, þá falla þrír út sem eru á lista ráðherra, áður en kemur að Eiríki Jónssyni. Ef vægi dómarareynslu er aukið þá er Sandra Björgvinsdóttir alltaf inn á undan Ragnheiði Bragadóttur. Og ef hún er aukin það mikið að Jón Finnbjörnsson er inni, þá er listinn gjörbreyttur, bæði þá sem fara út, og þá sem koma inn. Fyrir ofan Jón er til dæmis Ólafur Ólafsson, sem er í 27 sæti hjá dómnefnd, Sandra, auk þeirra þriggja sem komu inn. En út fara til dæmis Kristbjörg Stephensen og Jóhannes Sigurðsson.

Það er ekkert rökrétt samhengi í ákvörðun ráðherra, engin sýnileg reikniregla út frá hinn meintu forsendu sem hún gaf sér.

Varðandi kynjakvótann er það að segja, að ef Alþingi hefði hafnað listanum, þá hvíldi á því sama skylda, að leggja faglegt mat á umsækjendur. En það hefði aldrei getað hafnað listanum út frá kynferði umsækjenda því Alþingi er líka bundið af þeirri kvöð stjórnsýslulaga að ráða hæfustu umsækjendur, og því er líka eins og ráðherra, bannað að mismuna fólki á grundvelli kynferðis. Jafnréttislögin gilda því aðeins þegar fleiri en einn umsækjandi eru taldir jafnhæfir. Með öðrum orðum þá er síðara tal ráðherra um kynjakvóta tilbúningur, enda kemur það ekki fram í bréfi hennar til forseta þingsins, og ekki í vörnum hennar fyrir Hæstarétti. Enda slíkt mjög skrítið miðað við yfirlýsta andstöðu hennar við að kvenkynið sé meðhöndlað sem veikara kynið.

Gefum okkur samt að Alþingi hefði hins vegar verið búið að setja lög um kynjakvóta, og Hæstiréttur hefði ekki unnist tími að fella þau úr gildi því kynjakvóti gengur gegn jafnræðisreglu stjórnsýslulaga, að þá stenst val hennar engan veginn.

Jón Finnbjörnsson og Ásmundur Helgason eru karlar, ekki konur, þess vegna var ekki hægt að skipta út hæfari karla fyrir þá. Þeir skora alltaf lægra en Jón Höskuldsson og Eiríkur Jónsson. Hins vegar eru Ragnheiður Bragadóttir og Arnfríður Einarsdóttir konur, og tvær konur hefðu getað vikið Ástráði og Jóhannesi Rúnari, en gallinn er bara sá eins og ég sagði hér að ofan, Sandra kemur alltaf inn á undan Ragnheiði.

Þannig fyrir utan að vísa í lögleysu, þá er niðurstaðan samt órökrétt.

Svo ég dragi þetta saman, þá geta hvorki Jón Höskuldsson og Eiríkur Jónsson vikið með neinum rökrænum hætti út frá mati dómnefndar, Jón Finnbjörnsson á aldrei möguleika, nema ganga gegn fyrirmæli laganna um fjölbreytni, og ef það er ekki gengið gegn jafnræðisreglunni, þá getur aukið vægi dómarareynslu skipt út Ástráði og Oddný fyrir þau Arnfríði og Ásmund. En ef Alþingi ákveður að brjóta lög og skipta út hæfum körlum fyrir minna hæfar konur, þá er röðin, Arnfríður, Sandra og Oddný, Ragnheiður, miðað við 30% vægi dómarareynslunnar.

Síðan vil ég afgreiða þetta tal um kynjakvótann, með því að vitna í Sigríði Andersen í umræðu á Alþingi um einmitt þessi lög sem henni tókst svo að brjóta, það er í febrúar 2017.

" Ég er ekki talsmaður þess að menn bindi það í lög að velja eigi einstakling eftir kyni fremur en hæfni. Ég hef fulla trú á því að konur jafnt sem karlar uppfylli öll þau hæfisskilyrði sem eðlilegt er að leggja til grundvallar við skipan dómara. Í umræðunum áréttaði Sigríður að henni þætti ekki til velfarnaðar fallið að líta sérstaklega til kynjasjónarmiða við skipan dómara. Þá sagðist hún ekki telja slíka nálgun vera jafnréttisumræðunni til framdráttar. Ég leggst almennt gegn kynjakvótum, sagði hún." (Stundin 17. feb. 2017)

Og þar er ég sammála henni.

Kveðja að austan.

Ómar Geirsson, 7.2.2018 kl. 23:05

Varðandi nefið Ómar. Þá er þetta sjálfsmynd sem ég gerði fyrir 40 árum síðan. Ég rakst á hana fyrir tilviljun í gamalli stílabók frá því ég var í barnaskóla en myndin var það eina sem var sýnigarhæft af efni hennar. Það kann þó að vera að stærð nefsins sé ýkt, en nef stækka með aldri svo það gæti verðið passandi eftir önnur 40 ár.

Guðmundur Jónsson, 8.2.2018 kl. 10:59

Ja, myndin er flott Guðmundur.

Fyndin

Kveðja að austan.

Ómar Geirsson, 8.2.2018 kl. 16:15