Velmegun á leiðan fylgikvilla.

 

Kenndan við kalkúna í búrum sem þarf að mata því þeir bera sig ekki lengur eftir fæðunni.

Hafa misst hvötina að lifa.

Úrkynjun.

 

Hollywood náði að fanga þessa tómhyggju nútímans ákaflega vel í myndinni, Independence Day.  Þegar flestir hugsuðu um að forða sér þá  mættu nokkrir kalkúnar í mannsmynd á hættusvæðið og báðu um brottflutning, sem þeir fengu.

Af einhverjum ástæðum þá býr mikið af svoleiðis fólki í Reykjavíkurkjördæmunum, þar fá flokkarnir um ekki neitt, Björt Framtíð og Píratar mikið fylgi.  

Þó er stigsmunur á Bjartri Framtíð og Pírötum, Björt Framtíð um neyð Evrópusambandsins tengist raunveruleikanum ekki á neinn hátt.

 

Ég sá einu sinni bíómynd þar sem brúða fékk lífsorku, hún var óumræðilega fyndin því hún var líf án nokkurra hugsunar, aðeins hvati hormóna.

Sem vakti upp spurningar hvort heilastarfsemi eða hugsun sé forsenda þess að getað lifað.

Kosturinn við framboð eins og Bjarta Framtíð, er að hann sigtar svoleiðis fólk út.   Og það er gaman að virða það fyrir sig, og spá í hvað er fyrir innan umbúðirnar.

Hvaða hugsun fær fólk til að kjósa framboð eins og Bjarta Framtíð.

 

Lausnin eina, evran og Evrópusambandið, er líka meginstefna Samfylkingarinnar. 

Og þar eru hlutir ræddir út frá raunveruleikanum, og tekin til þeirra afstaða.  

Það búa rök að baki, skynsemi, hugsun, allt það sem einkennir hinn vitiborna mann sem ákvað að halda út á sléttur Afríku á sínum tíma.

 

Ekkert af þessu er til staðar hjá Bjartri Framtíð.

Hún er ekki um neitt, hún er ekki neitt.

Nær samt listum um allt land, og er kosin í Reykjavík.

 

Furðulegt, reyndar stórfurðulegt.

En það er líka dálítið skrýtið að sjá kalkúna deyja úr hungri innan um gnægð matar.

Eða sjá fólk ekki reyna að verja sig og sína, að verja framtíð barna sinna.

 

En lífið er svona.

Margbreytilegt og ýmislegt skrýtið nær að spretta upp.

Og þó það nái ekki að lifa af þá skráir sagan það á spjöld sín, hvort sem það er í jarðlögum steingervinganna eða sjónvarpsþáttum eins og Furður alheimsins.

Eða sögur af skrýtnu fólki eða annáll kosninganna 2013.

 

Lífið finnur sér alltaf leið til að lifa af.

Og þess vegna á Björt Framtíð sér enga framtíð.

En það skráir mistök sín, vítin eru til að varast.

 

Víti vogunarsjóðanna, eiganda verðtryggingarinnar er þar á meðal.

Hvernig þeim tókst að fjármagna flokk um ekki neitt, er saga sem þarf að læra af.

En ólíkt öðrum sorgarsögum sem þeir hafa spunnið fyrir þessar kosningar þá er sagan um Bjarta framtíð, brossaga.  Hún fær mann til að hlæja í annars drepleiðinlegum kosningum hinna ótal framboða.

 

Björt framtíð er nefnilega fyndin.

Á meðan engin kýs hana.

 

Fyrir utan 101 Reykjavík.

Kveðja að austan.

Ólíkt fylgi flokka í dreifbýli og þéttbýli

Af hverju ekki 1.000 milljarðar?

 

Það er miklu fallegri tala.

Lýsir miklu meiri stórhuga, velvilja, manngæsku.

Að gera allt fyrir alla, síðustu vikur kjörtímabilsins, vitandi að aðrir taka á sig skömmina að hafa ekki fundið peningana til að uppfylla allan stórhuginn.

 

En ég verð að vekja athygli á sérstöðu menntamálaráðherra, vissulega á hún Lín útgjöldin, en hún hreykir sér lítt af því.

Hún skrifaði hógværa grein í Morgunblaðið núna fyrir nokkrum dögum sem hét Efling íþrótta.  Þar segir Katrín;

 

Til þess að fylgja stefnumótuninni eftir hafa fjárveitingar til íþróttamála verið auknar og áætlun um frekari hækkanir hefur verið lögð fyrir forystu íþróttahreyfingarinnar. Samkvæmt áætluninni munu framlög til Afrekssjóðs, Ferðasjóðs og sérsambanda hækka um samtals 75% frá árinu 2012 til 2016. Samkvæmt henni hækkuðu framlög til afrekssjóðs á þessu ári úr 34,7 m.kr. í 55 m.kr. og munu verða 100 m.kr. árið 2016. Framlög til ferðasjóðs hækkuðu úr 64,7 m.kr. í 70 m.kr. og munu verða 90 m.kr. árið 2016 eins og framlög til sérsambanda sem hækkuðu á þessu ári úr 60,5 í 70 m.kr.

 

Þetta eru ekki háar tölur í hinu stóra samhengi, 6 milljóna króna hækkun til ferðasjóðs, 10 milljóna króna hækkun til sérsambanda.

Þær setja ríkissjóð ekki á hausinn, þær er hægt að standa við.

Hvort þær séu stóra málið sem fær fólk til að fylkja sér að baki formanni VinstriGrænna, er aftur spurning, en þetta er satt, ekki lýðskrum, ekki lygi, ekki lofað uppí ermina á sér.

 

Og ekki öfugmæli eins og kosningastjórar VG létu hana skrifa í Morgunblaðið í dag;

 

Við stöndum á tímamótum og valkostirnir eru skýrir. Við höfum tækifæri til þess að taka skrefið til fulls og halda áfram uppbyggingu velferðarsamfélags þar sem hagsmunir almennings eru í fyrirrúmi. Allar forsendur til þess hafa verið skapaðar á undanförnum árum. Við getum eflt heilbrigðiskerfið, bætt menntakerfið, bætt kjörin og byggt upp fjölbreytt atvinnulíf án þess að ganga á náttúruna og tækifæri komandi kynslóða.

 

Ríkisstjórn sem vinnur eftir forskrift Alþjóðagjaldeyrissjóðsins hefur ekki gert neitt af þessu sem Katrín telur upp.

Katrín veit það, flokkur hennar varaði við aðkomu Alþjóðagjaldeyrissjóðsins því hann stæði vörð um fjármagn á kostnað velferðar, menntunar, jafnaðar.   Forsenda AGS fyrir endurreisn efnahagslífsins var að erlent fjármagn virkjaði hverja sprænu og flytti arðinn úr landi.  

Það gekk ekki eftir því þjóðin sagði Nei við ICEsave, en markmiðið var það sama þrátt fyrir það.

 

Hvernig ung kona, móðir, getur logið svona kinnroðalaust er umhugsunarefni um áhrif ímyndunarsmiða á nútímastjórnmál.  Raunveruleikinn skiptir engu, aðeins hönnun réttrar ímyndunar.

Því takist þeim það, þá er lýðræðið úr sögunni en við tekur alræði fjármagnsins.

 

Þess vegna var hin persónulega grein um Eflingu íþrótta góð grein, en kosningagreinin í dag, vond grein.

Önnur var sönn, hin var bein lygi.

Og þó lygin skili árangri fyrir valdasjúka stjórnmálamenn, þá vinnur hún gegn framtíð barna okkar.  Því hún varðar leiðina til Heljar.

 

Ung kona, móðir.

Það er það sem slær mann. 

Að valdasjúkir karlar geti falið sig á bak við ímynd þeirra.

 

Eins og þær eigi ekki líf sem þarf að verja.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

100 milljarðar í ný útgjöld

VinstriGrænir fljúga uppá við.

 

Sem sýnir að innst inni kunna harðir vinstri menn að meta svik og óheilindi.

Og þjáningar og illvirki, sérstaklega alþýðunnar, hins brauðstritandi fólks.

 

Þrátt fyrir morðöldu Stalíns sem aðeins Maó gat toppað, enda úr stærri hóp fórnarlamba að velja, þá héldu vinstri menn ekki vatni þegar Rauð Kemrar tóku Phnom Penh og fræg er fyrirsögn Þjóðviljans, "sigur þjóðfrelsisaflanna", eða eitthvað álíka.

Og ekki minnkaði hrifningin þegar saklaust fólk var rekið út í sveitirnar til að afvenjast borgarlegu lífi, og yfir höfuð að afvenjast lífinu.  Að setja sig í spor fórnarlamba hugmyndafræðinnar er vinstri mönnum algjörlega ofviða.

Reyndar þekkjast einarðir vinstri menn af slíkum kulda.  Og hugsjónahrifningunni fyrir hönd annarra.

 

Þess vegna er valið nokkuð skýrt fyrir þá í þessum kosningum.

Annars vegar eru það heiðarlegt fólk undir forystu Jóns Bjarnasonar, og hins vegar þeir sem tóku að sér í verktöku böðulsverkið þegar Sjálfstæðisflokkurinn heyktist á að sækja um aðild að ESB.

Að sjálfsögðu njóta verktakarnir yfir 90 stuðnings vinstri manna.

 

Undir mottóinu, ef það er ekki hægt að valda hörmungum almennings með kommúnískri byltingu, þá tökum við það sem í boði er.  Ef það veldur hörmungum og síðustu áratugina hafa fáir eins mikla reynslu og Alþjóðagjaldeyrissóðurinn í þeim geira.

Það er þeim sem níðist á fólki.

 

Spurningin er hins vegar hvað náttúruverndarfólk er að gera hjá VG.

Það voru 23 virkjanir undir í ICEsave samningnum.

Þar á meðal Bjarnaflag, Krýsuvík, Reykjanesið, eiginlega allt nema stórfljót Skagafjarðar.

 

Líklegasta skýring þess er að þetta svokallað náttúruverndarfólk þarf að lifa eins og annað fólk, og siðlaus aðför að náttúrunni eins og ICEsave samningurinn var, skaffar salt í grautinn.

Þá er nóg að gera við að mótmæla.

 

Í raun á allt sínar skýringar, ef maður aðeins íhugar hvatir fólks.

Vinstrimenn eru svag fyrir hörmungum alþýðunnar, og það er ekki góður bissness að lifa af náttúruvernd, ef enginn níðist á náttúrunni.

 

Þess vegna spái ég því að fylgi VinstriGrænna eigi eftir að aukast, og aukast, sérstaklega ef kosningum verði frestað.  

Og unga fólkið, sem hélt að vinstrimennska snérist um hugsjónir og heiðarleika, og ákvað því að fylkja sér undir merkjum Regnbogans, það á eftir að læra sína lexíu.

Að hugsjónir séu til að svíkja, og almenningur til að níðast á.

Það er ef þú ætlar í framboð fyrir íslenskan vinstri flokk.

 

Hvort það læri er önnur saga.

Þeirra vegna vona ég það ekki.

 

Þjóðarinnar vegna vona ég ekki.

Því í draumnum um mannsæmandi líf í manneskjulegu þjóðfélagi er von barna okkar falin.

Og það þurfa einhverjir að trúa á þann draum.

Kveðja að austan.

Framsókn stærst í könnun Stöðvar 2

Fólk lætur ekki plata sig nema einu sinni.

 

Nema þeir allra trúgjörnustu, þess vegna mælist ennþá fylgi hjá Samfylkingunni og VinstriGrænum.

Að því gefnu að flokksforingjarnir skipa þeim ekki að marsera niður Laugarveginn, naktir, þá mun þetta fólk kjósa hroðann sem þessi ríkisstjórn Alþjóðagjaldeyrissjóðinn er.

En fólkið sem trúði fyrirheitunum, mun aldrei gefa þessum flokkum atkvæði sín aftur.

 

Eiginlega er ekki hægt að greina stöðuna betur en Ólafur Þ. gerir í þessum orðum;

 

„Ég hef nú verið að reyna að útskýra það í löngu máli en aðallega sagt að vandi þessarar ríkisstjórnar er að aðdáendur hennar eru aðallega frekar hægrisinnaðir hagfræðingar hjá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum og OECD og stöku fjármálablaðamenn, t.d. hjá Financial Times. En þeir hafa ekki kosningarétt á Íslandi,.

 

Og það sem meira er, þetta er að gerast um alla Evrópu, fólk er búið að fá nóg af þessum skrípum sem taka hag hinna ofurríku fram yfir hagsmuni fólks, fram yfir hagsmuni samfélagsins.

Hinir ofurríku og hinir skríðandi stjórnmálamenn í þeirra þjónustu eru skaðræði líkt og krabbameinsæxli og munu fljótlega verða skornir á brott.

Þeirra eini valkostur er hvort þeir verða fjarlægðir með góðu eða illu, en fjarlægðir munu  þeir verða.

 

Ísland hrundi fyrst, Íslendingar eru fyrstir til að gera upp við skrípin sem fórnuðu þjóðinni fyrir vexti og vaxtavexti í vasa fjármagnsins.

Hagi næsta ríkisstjórn sér eins, þá verður líka gert upp við hana, og þá mun fjórflokkurinn hafa fyrirgert allri sinni tilveru.

 

Þetta er ekki flókið, fólkið kýs, peningar ekki.

Og þar með ljóst hverjir tapa að lokum.

 

Því fólk lætur ekki plata sig nema einu sinni.

Kveðja að austan.

 

Vantraust bakgrunnur kosninganna

Ef Sjálfstæðisflokkurinn verður stærsti flokkurinn.

 

Þá getum við kvatt Ísland í þeirri mynd sem við þekkjum í dag.

Hvað við fáum í staðinn er svo spurningin.

 

Ástæðan er að flokkurinn stendur fyrir áður óþekktu lýðskrumi í vestrænni stjórnmálasögu.  

Skattfé almennings á að nýta til að greiða hinar stökkbreyttu skuldir, á sama tíma ætlar flokkurinn að skera niður ríkisútgjöld um áður óþekkta tölu til að ná tafarlaust hallalausum fjárlögum, en jafnframt ætlar hann að verja grunnþjónustu ríkisins.

Þversagnir sem ganga ekki upp.

 

Hvað tekur við er spurning því þegar almenningur áttar sig á lýðskruminu og að það er allt í þágu hinnar ofurríku, þá mun hann rísa upp.

Og gamla Ísland mun líða undir lok.

Sigur Sjálfstæðisflokksins mun því verða bálför yfirstéttarinnar.

 

En hvað svo??

Það veit tíminn einn.

Kveðja að austan.

Nánast jafnstórir

Jóhanna óttast hið hræðilega.

 

Að næsta ríkisstjórn rjúfi skjaldborg hennar, skjaldborgina um fjármagn og auð.

Að fólkið í landinu, almenningur fái sínar stökkbreyttu skuldir leiðréttar.  Að það verði ekki bara afskrifað fyrir auðmenn, heldur líka fyrir fólk, fyrir mig og þig, fyrir okkur öll, ekki bara fyrir suma.

Að fjármunir almennings fari í velferðarkerfið, ekki bara vexti. 

Að vogunarsjóðir verði hraktir úr landi, tómhentir, í stað þess að þjóðarauðurinn fylli fjárhirslur þeirra.

 

Að öll hennar óþurftarverk verði afmáð og bjartir tímar fyrir fólk og fénað renni upp.

Í sjálfstæðu landi, hjá sjálfstæðri þjóð.

Í landinu okkar.

Kveðja að austan.

„Það má ekki gerast“

Björt Framtíð um neyð.

 

Svo út í hött, framboð sem ég hélt að væri óður til heimskunnar.

 

Þá kemur þessi frétt á Mbl.is, og allt sem ég ætlaði þessu ágæta fólki, að framboð þess væri afturhvarf Homo Sapiens til hinna gömlu góða daga á sléttum Afríku, þar sem hann var EKKI hinn vitiborni maður, það átti ekki við rök að styðjast.

Björt Framtíð um neyð er ekki framboð um neyð og örbirgð Evrópusambandsins.

Björt Framtíð er framboð um lífsstíl, um megrun og minnkandi brauðát.

 

Að maður skyldi ekki hafa fattað þetta fyrr.

Mín sök, og mitt að biðjast afsökunar á.

 

Það fylgja kostir Evrópusambandsaðild.

Fólk megrast, fólk leggur af.

 

Fólk hættir að borða brauð.

Kveðja að austan.

Rómverjar minnka við sig brauðið

ICEsavebandalagið bætir við sig.

 

Hvernig skyldi standa á því??

 

Er fólk svona hrifið af hinum 23 virkjunum sem þau Steingrímur og Jóhanna sögðu forsenda þess að hægt væri að borgar bretum??  Eru náttúruverndarsinnar að kjósa VG svo þeir hafi nóg að gera við að mótmæla næsta kjörtímabil??

Eða var það nánösin sem kom loks úr skúmakoti sínu og gaf upp stuðning sinn við ICEsavebandalagið.

Um hana var þessi drápa ort;

Á Íslandi þekkjum við mætavel þennan hroka og mannfyrirlitningu. Fórnarlömb Hrunsins er hædd, niðurlægð. Ekki bara í gjörðum kerfisins, heldur líka í orðum þeirra sem styðja helförina gegn heimilum landsins. "Óráðssíufólk", "flatskjáakynslóðin", og mesta fyrirlitningin af öllu, "fólkið sem tók lán". "Sjálfsskaparvíti", "getur sjálfum sér um kennt".

Þeir, sem réttlæta aurasýki sína og mannfyrirlitningu með níðumræðu um skuldara landsins sem áttu enga aðra valkosti en að taka lán með verð eða gengistryggingu, ef þeir á annað borð ætluðu að lifa í landi feðra sinna og mæðra, geta ekki afsakað sig með uppeldinu eins og aumingja hvítu húsmæðurnar í Jackson Mississippi, eða að rasismi hafi verið landlægur í landinu um aldir eins og Þjóðverjar grípa gjarnan til þegar þeir útskýra yfirgang sinn og níðingsskap gagnvart veikari nágrönnum sínum.

Þeir geta ekki vísað í hagfræðileg rök eða efnahagslega skynsemi, Hrunið afhjúpaði öll þau falsrök.

Þeir eiga sér enga afsökun. Aðeins hugarfar nánasarinnar útskýrir hugarfar þeirra og orðræðu. Nánasarinnar sem veit ekkert hræðilegra en að glata aur úr veski sínu. Styður því efnahagslega hryðjuverkastarfsemi verðtryggingarinnar sem kostar hana þúsundir áður en yfir líkur.

 

Mannníð og náttúruníð, stefna ICEsavebandalagsins í hnotskurn.

Það verður gert eftir kosningar sem tókst ekki fyrir, að eyðileggja landið okkar, að eyðileggja þjóð okkar.

 

Sjálfstæðisflokkurinn, Samfylkingin, VinstriGrænir munu sjá til þess.

Þessum flokkum er ekkert heilagt, nema eitt.

 

Fjármagnið.

Kveðja að austan.

Fylgi stóru flokkanna minnkar

ICEsavebandalagið gegn Framsókn.

 

Og deilan alltaf sú sama, hvort stjórnmálamenn eigi að gæta hagsmuna örfárra ofurríkra, eða hagsmuna almennings.

Hvort fjármagnið þjóni fólki eða fólk sé í ánauð fjármagnsins.

 

Það sérstaka við þessar kosningar er að meðlimir ICEsave bandalagsins koma jafnt frá últra vinstrinu sem og  últra hægrinu.

Slíkt bandalag hefur ekki myndast frá því að Stalín samdi við Hitler á sínum tíma og fórnarlömbin þá, eins og núna, er hinn siðmenntaði heimur sem fyrirlítur kúgun, þrælkun og skuldaánauð.

 

Í sjálfu sér þarf ekki að segja meir en Sigmundur sagði, en það er alltí lagi að endurtaka það;

 

Annað hvort verður mynduð ríkisstjórn um skuldaleiðréttingu, afnám verðtryggingar og heilbrigðara fjármálakerfi eða ríkisstjórn þeirra sem telja í lagi að láta vogunarsjóði ákveða hvenær Ísland brýst úr viðjum skulda og hafta, ríkisstjórn sem telur ekki rétt að nýta einstakt tækifæri til að koma til móts við skuldsett heimili, ríkisstjórn um óbreytt fjármálakerfi, ríkisstjórn um verðtryggingu.

 

Flóknara er það nú ekki.

 

En hins vegar er það kristaltært að fjórflokkurinn fær ekki annað tækifæri til að svíkja almenning.

Hann fær ekki annað tækifæri til að leiðrétta þau afglöp sín að hafa lotið efnahagsráðgjöf AGS, sérstakrar innheimtustofnunar hins skítuga fjármagns.

Þess vegna á hið gamla vald allt undir að Framsóknarflokkurinn fái góða kosningu, og standi við orð sín.

 

Annars!!

Kveðja að austan.

Sigmundur: Vinstristjórnaráróður sjálfstæðismanna

Aðeins sjúkt samfélag líður hópnauðganir.

 

Þær eru blettur á siðmenningunni, arfur dýrslegra hvata þegar sá sterki mátti allt.

Drepa, nauðga, ræna, arðræna, kúga, þrælka.

Tilvera okkar sem tegundar er komin undir því að siðmenningin geri þessar hvatir útlægar úr mannlegu samfélagi.

 

Tveir dómar, 22 hópnauðganir.

Það er eitthvað mikið að.

Og verður eitthvað mikið að á meðan hluti samfélagsins álítur þolandann á vissan hátt geranda sökum þess að hann gaf hið svokallað "færi á sér".

Þessi huglæga réttlæting nauðgunar gegnsýrir kerfið og útskýrir þann óhugnað sem þessi frétt er um.  Það er ekki svo langt á milli Indlands og Íslands ef útí það er farið.

Sjúkleikinn er ekki bara í Fjarskaistan.

 

Sem kemur reyndar ekki á óvart.

Skuldaánauð er líka viðurkennt norm í báðum löndunum.

Nema Indverjar eru hættir að kjósa um hana, opinberlega viðurkenna þeir að öll ánauð er andstæð siðum venjum siðaðs fólks.

Á Íslandi kjósum við réttmæti slíkrar ánauðar.   Og margri nánösinni finnst hún sjálfsögð.

 

Hópnauðganir, skuldaánauð, þessar þekktustu birtingarmyndir sjúkra samfélaga, grassera  á Íslandi í dag.

Skyldi sama fólkið upphefja hvorutveggja??, eða er um útbreiddan sjúkleika að ræða?

Að stór hluti íslensku þjóðarinnar telji rangindi í góðu lagi á meðan það hefur beinan ávinning af honum, eða það sjálft ber ekki skaða af.

 

Eða erum við bara svona köld gagnvart náunganum, ypptum bara öxlum og látum hann um þjáningar sínar.

Eitthvað er það.

 

Það er allavega ekki alltí lagi á Íslandi í dag.

Kveðja að austan.

22 hópnauðganir á tveimur árum