Velmegun á leiðan fylgikvilla.

 

Kenndan við kalkúna í búrum sem þarf að mata því þeir bera sig ekki lengur eftir fæðunni.

Hafa misst hvötina að lifa.

Úrkynjun.

 

Hollywood náði að fanga þessa tómhyggju nútímans ákaflega vel í myndinni, Independence Day.  Þegar flestir hugsuðu um að forða sér þá  mættu nokkrir kalkúnar í mannsmynd á hættusvæðið og báðu um brottflutning, sem þeir fengu.

Af einhverjum ástæðum þá býr mikið af svoleiðis fólki í Reykjavíkurkjördæmunum, þar fá flokkarnir um ekki neitt, Björt Framtíð og Píratar mikið fylgi.  

Þó er stigsmunur á Bjartri Framtíð og Pírötum, Björt Framtíð um neyð Evrópusambandsins tengist raunveruleikanum ekki á neinn hátt.

 

Ég sá einu sinni bíómynd þar sem brúða fékk lífsorku, hún var óumræðilega fyndin því hún var líf án nokkurra hugsunar, aðeins hvati hormóna.

Sem vakti upp spurningar hvort heilastarfsemi eða hugsun sé forsenda þess að getað lifað.

Kosturinn við framboð eins og Bjarta Framtíð, er að hann sigtar svoleiðis fólk út.   Og það er gaman að virða það fyrir sig, og spá í hvað er fyrir innan umbúðirnar.

Hvaða hugsun fær fólk til að kjósa framboð eins og Bjarta Framtíð.

 

Lausnin eina, evran og Evrópusambandið, er líka meginstefna Samfylkingarinnar. 

Og þar eru hlutir ræddir út frá raunveruleikanum, og tekin til þeirra afstaða.  

Það búa rök að baki, skynsemi, hugsun, allt það sem einkennir hinn vitiborna mann sem ákvað að halda út á sléttur Afríku á sínum tíma.

 

Ekkert af þessu er til staðar hjá Bjartri Framtíð.

Hún er ekki um neitt, hún er ekki neitt.

Nær samt listum um allt land, og er kosin í Reykjavík.

 

Furðulegt, reyndar stórfurðulegt.

En það er líka dálítið skrýtið að sjá kalkúna deyja úr hungri innan um gnægð matar.

Eða sjá fólk ekki reyna að verja sig og sína, að verja framtíð barna sinna.

 

En lífið er svona.

Margbreytilegt og ýmislegt skrýtið nær að spretta upp.

Og þó það nái ekki að lifa af þá skráir sagan það á spjöld sín, hvort sem það er í jarðlögum steingervinganna eða sjónvarpsþáttum eins og Furður alheimsins.

Eða sögur af skrýtnu fólki eða annáll kosninganna 2013.

 

Lífið finnur sér alltaf leið til að lifa af.

Og þess vegna á Björt Framtíð sér enga framtíð.

En það skráir mistök sín, vítin eru til að varast.

 

Víti vogunarsjóðanna, eiganda verðtryggingarinnar er þar á meðal.

Hvernig þeim tókst að fjármagna flokk um ekki neitt, er saga sem þarf að læra af.

En ólíkt öðrum sorgarsögum sem þeir hafa spunnið fyrir þessar kosningar þá er sagan um Bjarta framtíð, brossaga.  Hún fær mann til að hlæja í annars drepleiðinlegum kosningum hinna ótal framboða.

 

Björt framtíð er nefnilega fyndin.

Á meðan engin kýs hana.

 

Fyrir utan 101 Reykjavík.

Kveðja að austan.

Ólíkt fylgi flokka í dreifbýli og þéttbýli