Blinda.

 

Þeir hagfræðingar sem sögðu fyrir um fall fjármálamarkaða haustið 2008, benda á í dag að næsta hrun sé yfirvofandi.

Vegna þess að allar undirliggjandi ástæður sem voru fyrir fyrra hruninu, eru til staðar í dag.

Hagfræðingurinn Nouriel Roubini lýsti hlutabréfamarkaði sem hækkaði við góðar fréttir, og líka við slæmar fréttir, sem dauðum markaði.  Hann lyti ekki lengur markaðslögmálum heldur örvæntingu.

 

Á sama tíma eru gæslumenn lífeyris almennings ánægðir með hávöxtun eigna sinna á þessum dauða markaði.

Þeir hafa ekkert lært af hruni markaða haustið 2008.

Næsta hrun mun koma þeim jafnmikið á óvart og tjón umbjóðenda þeirra mun verða umtalsvert.

Vitiborið fólk forðar eignum sínum í öruggt skjól, jafnvel þó það hafi í för með sér tímabundna neikvæða ávöxtun þeirra.

Aðrir gambla þar til yfir líkur.

 

Blinda þeirra er ótrúleg, sérstaklega þar sem þeir gæta eignir annarra.

Blinda þeirra er annarra tjón.

 

Og skýringarnar mun ekki vanta þegar þar að kemur.

Kveðja að austan.

Blikur á lofti hjá sjóðunum

Þarf ekki að setja lög um lýðskrum??

 

Líkt og gert er um óeðlilega samkeppnishætti??

 

Ef búð auglýsir alltaf 20% lækkun á IPad, og útskýrir lækkunina á þann hátt að viðskiptavinurinn greiði vissulega fullt verð, en hann megi greiða alltaf að 20 % með notuðum IPad, eða öðrum verðmætum sem hafa sannarlega verðmæti fyrir 20% af verðinu, að þá brýtur viðkomandi búð lög um heilbrigða samkeppnishætti.

Orðið "lækkun" er notað til að plata fólk til viðskipta, gefið er í skyn að hlutur á fullu verði sé 20% ódýrari þó sá hluti sé greiddur með öðrum verðmætum.

Hugsanlega auðveldar búðin væntanlegum viðskiptavinum að eignast nýjan IPad, en það réttlætir ekki hið villandi orðalag.

 

Þegar varaformaður Sjálfstæðisflokkurinn, Hanna Birna Kristjánsdóttir, segir að tillögur flokksins varðandi verðtryggð húsnæðislán, lækki höfuðstól lána um allt að 20%, þá beitir hún sömu blekkingum.

Hún notar orðið "lækkun" til að telja fólki í trú um að það eigi að lækka lán þess, þegar raunveruleikinn er sá að fólk greiðir þau til baka að fullu.

Tillögur Sjálfstæðisflokksins gera aðeins eigendum verðtryggingarinnar auðveldara með að fá greidda hina sjálfvirku verðtryggingu, fólk má koma með "notaðar" eignir til að greiða alltaf 20 % af hinum verðtryggðu lánum.

Blekkingin er úthugsuð til að glepja kjósendur til að kjósa flokkinn á fölskum forsendum.

 

Tillögurnar geta verið ágætar sem slíkar, en þær auðvelda aðeins fólki að standa í skilum með hinar stökkbreyttu skuldir, en með skelfilegum hliðarverkunum.

Fé er tekið úr heilbrigðiskerfinu og ellisparnaður skuldara er látinn renna upp í hina óseðjandi verðtryggingarhít.

Það er ekkert að því að leggja fram þessar tillögur en það er logið til um eðli þeirra og tilgang.

 

Væri Sjálfstæðisflokkurinn í rekstri, þá væri þegar búið að stöðva þessar auglýsingar, þær varða við lög um eðlilega samkeppnishætti.

En fyrst flokkurinn er í stjórnmálum, þá má hann ljúga að vild, og hafa þannig bæði fylgi og fé af almenningi, en flokkar fá greiðslur úr almannasjóðum í beinu hlutfalli við fylgi sitt.

 

Úthugsuð blekking blasir ekki alltaf við. 

Þess vegna voru sett lög sem banna slíkt á markaði með vörum og þjónustu.

Slík lög þarf líka að setja á kjósendamarkaðinn.

 

Almenningur á kröfu til þess eftir að flokkarnir ákváðu að almenningur fjármagnaði starfsemi þeirra.

Þá verða þeir að undirgangast sömu lög og aðrir lögaðilar sem reyna að afla sér fjár á markaði.

Lög sem banna beina lygi og blekkingar.

 

Lög gegn lýðskrumi.

Kveðja að austan.

 

Sömu kosningaloforðin í áratugi

ICEsavebandalagið hefur sameinast gegn Sigmundi Davíð.

 

Ekki vegna þeirrar dauðsyndar að hafa staðið með þjóðinni gegn hinni bresku fjárkúgun heldur vegna þess að hann ógnar sjálfu undirstöðu þrælakerfisins, skuldaánauð þjóðarinnar.

Verðtryggingunni og sjálfvirkri áskrift hennar á eignum þjóðarinnar.

Að efast um tilvist hennar og tilveru er sjálft guðlastið í eyrum fjármagns og fjármagnseyganda og því beita þeir flokkum sínum grimmt í gegn Sigmundi Davíð.

Allt er týnt til nema málefnið sjálft, það þolir ekki umræðu, rökin fyrir arðráni verðtryggingarinnar eru engin, önnur en þau að hafa fé af öðrum.  Ræningjar rökstyðja aldrei mál sitt, þeir ræna þangað til lög og réttur stöðvar athæfi þeirra.

 

Sigmundur Davíð ætlar að láta lög og rétt ná yfir ræningjana, hann ætlar að láta skila ránsfengnum.

Þjóðarinnar er valið, núna.

Næst verður ekki spurt, heldur barist.

 

Því verðtryggingin er eins og lúpínan, kemur fyrir sig, býr  um sig, dreifir sér út hægt og rólega, tekur yfir næstu svæði, sést víðar.

Svo einn daginn, búmm, og allt er orðið blátt.

Auðtrúa fólkið, sem tekur mark á þjónendum erlendra fjárkúgara og innlendra arðræningja, og kýs ICEsavebandalagið og óbreytt þjófaástand, það rekur sig aðeins á að krumla verðtryggingarinnar er komin í þess vasa innan ekki svo skamms tíma, eða hún ógnar rekstri fyrirtækisins sem greiðir því lán.  Eða eftirstöðvar lána þess eru komnar í svo stjarnfræðilega upphæð að þær verða aldrei greiddar.  Og svo framvegis.

 

Verðtryggingin er vítisvél.

Eðli vítisvéla er að þær eyða öllu nema þær séu aftengdar.

Og það skiptir ekki máli hvort það sé skóburstari eða doktor, sjómaður eða prófessor, sem aftengir vítisvélina.

Það sem skiptir máli er að hún sé aftengd.

 

Og það eitt skiptir máli.

Kveðja að austan.

Ögmundur: Ekki sæmandi kosningabarátta

Hvað varð um gömlu áætlun AGS??

 

Féll hún um leið og ICEsave??

 

Er fólk búið að gleyma hvað íslenska ríkisstjórnin skrifaði upp á haustið 2008???

Búið að gleyma hvað fólst í efnahagsáætlun AGS sem íslensk stjórnvöld skuldbundu sig að framfylgja??

Það var áætlað að íslensk ríkið tæki lán uppá 10 milljarða dollara, 5 milljarða vegna ICEsave og 5 milljarða vegna gjaldeyrisvarasjóðsins sem ætlaður var til að mæta útstreymi krónueigna útlendinga.

 

Íslensku þjóðinni bar gæfa til að segja Nei við ICEsave, en AGS lánið var tekið.  

Og íslensk stjórnvöld skrifuðu undir viljayfirlýsingu til Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, um að þau ábyrgist að erlendir eigendur íslenskra eigna geti skipt þeim í erlendan gjaldeyri þegar gjaldeyrishöftum hefur verið aflétt, á stöðugu gengi.  Þar er um að ræða hundraða milljarða króna ríkisábyrgð  á skuldum við útlendinga. (Ívar Páll Jónsson, viðskiptablaðamaður á Morgunblaðinu).

Er þessi viljayfirlýsing ennþá í fullu gildi?'

Er það hún sem Katrín Júlíusdóttir er að ræða út í Washington, að fullvissa AGS um að allt tal fjórflokksins í kosningabaráttunni um að skerða hár á höfði vogunarsjóða sé aðeins kosningabrella til að hindra að þjóðin fylgi eftir Nei-inu í ICEsave og skipti ICEsave bandalaginu út af þingi??

 

Gufar svona viljayfirlýsing bara upp??

Af hverju er hún ekki rædd, af hverju er alvarlegast ógnin sem steðjar að þjóðinni í þagnarbindindi þjóðmálaumræðunnar??

Er einhver frekari ástæða að treysta ICEsave bandalaginu núna en þegar það lofaði öllu fögru fyrir kosningarnar 2009, en samdi svo um beint gjaldþrot þjóðarinnar og beina yfirtöku breta á fjármálum ríkisins??

 

Ef þjóðin væri frjáls úr hlekkjum hugarfarsins þá væru öll rauð ljós blikkandi og allar aðvörunarbjöllur klingjandi.

En við erum í dróma.

Teljum okkur ekki eiga líf sem þarf að verja.

Látum okkur duga fóður frasa og blekkinga.

 

Og uppskerum þjóðargjaldþrot eftir kosningar þegar ICEsave bandalagið mun klára verkið sem hófst haustið 2008.

Nokkur tár sáu til þess.

Kveðja að austan.

 

 

Árangur Íslands ræddur á vorfundi AGS

Varnarsigur.

 

Fyrir nokkrum dögum var allt útlit fyrir að VinstrGrænir dyttu út af þingi og að fylgi Samfylkingarinnar færi niður í 10%, jafnvel neðar.  

Vel heppnuð kosningabarátta flokkanna hefur náð að snúa þeirri þróun við og fylgi þeirra er aftur á uppleið.  

Glöggur stjórnmálaskýrandi eins og Ólafur Þ. Harðarson hefði átt að benda á það trend, og koma  með sambærileg dæmi úr kosningasögunni, eins og til dæmis þegar Gylfi Þ. Gíslason náði með grátbeiðni sinni að bjarga Alþýðuflokknum í kosningunum 1974.  Þá var flokkurinn við að þurrkast út af þingi því ekki var útlit að hann næði inn kjördæmakjörnum manni.  Ákall Gylfa dugði og í kosningunum 1978 vann flokkurinn stórsigur.

 

Í stað þess lætur Ólafur Morgunblaðið nappa sig til að gefa blaðinu neikvæða fyrirsögn og jafnframt tækifæri til að vinna gegn hinni vel heppnuðu varnakosningarbaráttu.

Frétt þar sem myndbirting af Steingrími Joð Sigfússyni og Jóhönnu Sigurðardóttur telst ekki óeðlileg.

 

Hin vel heppnaða varnarkosningabarátta stjórnarflokkanna felst í ákaflega þykkum þagnarmúr, mun þykkari en skjaldborgin um auðmenn, um þessa tvo fyrrum formenn sína.

Sem eru orðnir táknmynd svika sem enginn getur réttlætt eða fyrirgefið.

Steingrímur ætlað að ráðast í 23 virkjanir til að geta borgað bretum ICEsave, og Jóhanna reisti gjaldborg um almenning í stað skjaldborgarinnar sem hún hafði lofað.

 

Ekkert í stöfum fyrrverandi ríkisstjórnar er hægt að réttlæta fyrir stuðningsmönnum flokksins, enda er ræða núverandi formenn VG og Samfylkingarinnar um allt annað en síðustu 4 ár.  

Árni Páll um stöðugan gjaldmiðil og Katrín um dúllerí.

 

Myndbirtingu Morgunblaðsins verður að skoða í þessu samhengi og ég spái því að þeim eigi eftir að fjölga næstu daga.

Steingrímur hér og Jóhanna þar og fylgið aftur til andskotans.

 

Sjáum til.

Kveðja að austan.

Yrði eitt mesta fylgistapið

Danska ICEsave fígúran.

 

Sem sagði að hér færi allt í kalda kol ef við greiddum ekki bretum ICEsave kröfu þeirra, kröfu sem væri samkvæmt reglugerð ESB um innlánstryggingar og skylda íslensku þjóðarinnar samkvæmt EES samningnum, er núna fengin til að styðja blóðmjólkun vogunarsjóða á íslensku efnahagslífi.

Reynsla sögunnar ásamt dómi EFTA dómsins dæmdi Lars Christensen algjört fífl, og í raun ætti hann að afplána fangelsisdóm fyrir beinan stuðning sinn við stærstu fjárkúgun sögunnar.

Að vitna síðan í fíflið sýnir örvæntingu vogunarsjóðanna.

 

Víkjum fyrst að meintri frægð Lars Christensen.

Hann er sagður hafa bent einna fyrstur manna á íslensku bankabóluna, augljósan hlut sem blasti við öllu hugsandi fólki.  En enginn spyr af hverju hann gerði það, hann var að bregðast við samkeppni íslensku bankanna í Kaupmannahöfn.  

Ef ábendingar hans hefðu verið á faglegum grunni þá hefði hann jafnframt bent á aðrar bólur, þar á meðal hjá bankanum sem hann vann sjálfur hjá.  Aðeins stuðningur danska ríkisins heldur Danske Bank á floti.  Rök hans eru því svipuð og Sigurjón  Árnason hefði bent Lárusi Welding á að Glitnir væri illa fjármagnaður.

 

Víkjum núna að hræðsluáróðri Lars í þágu vogunarsjóðanna, hræðsluáróður sem er að grunni sá sami og hann notaði í stuðningi sínum við ICEsave fjárkúgun breta.

Ef þetta ekki kunnuglegt???

"Með því að gera upptæka eignir gömlu bankanna munu Íslendingar loka dyrunum fyrir utanaðkomandi fjárfestingum og möguleikum Íslands á að ná sér í frekara lánsfé á erlendum mörkuðum,".

Hvað hefur bögg á vogunarsjóði eitthvað með erlendar fjárfestingar að gera??

Eftir að Argentínumenn tóku slaginn við gjaldmiðilsbraskara þá jukust erlendar fjárfestingar því landið varð miklu álitlegri fjárfestingarkostur þegar heljartak braskaraskuldanna var aflétt af efnahagslífinu.

Erlendar fjárfestingar tengjast arðsemi og ávöxtun en ekki uppgjöri þrotabú gjaldþrota fyrirtækja.  Fjárfestingar hurfu ekki í Skandinavíu þó þarlend stjórnvöld hafi sölsað undir sig þrotabú íslensku bankanna og selt þau þarlendum á slikk.

Gjaldþrot er bara bad luck og dæmi um slæmt mat fjárfesta, sá sem hyggur á nýja fjárfestingu, skoðar þá fjárfestingu en ekki mislukkaða fjárfestingu annarra í fortíð.  Allar ráðstafanir sem styrkja efnahag viðkomandi þjóðar eru í þágu nýrra fjárfestinga, og efla þær, en draga ekki úr þeim.

 

Síðan eru rök Lars Christensen um að  "Hluti kröfuhafanna séu fjárfestar sem hafa áhuga á að fjárfesta frekar á Íslandi, til að mynda norrænir lífeyrissjóðir." þvílíkt rugl að Moggann situr niður að vitna í þau þó það þjóni stefnu Morgunblaðsins að næsta ríkisstjórn sé ekki vond við vogunarsjóði.

Hvað norrænu lífeyrissjóðir eru þetta???

Hvernig tengjast þeir gömlu bönkunum??  Keyptu þeir kröfur lánadrottna á hrakvirði til að ná sér í skjótfengan gróða á kostnað vinnandi fólks á Íslandi??  Eru norrænir lífeyrissjóðir hrægammar sem fjárfesta í eymd og örbirgð náungans???  Eða eru þeir hluti af upprunalegum lánardrottnum bankanna??  Af hverju ættu þeir þá ekki að sætta sig við sömu meðferð og Íslensk þrotabú fengu í þeirra löndum??  Gilda önnur lögmál á Íslandi en í öðrum löndum??

Og síðan ekki hvað síst, hvaða fjárfestingar eru í húfi??  Fjárfesta norrænir lífeyrissjóðir í atvinnulífi annarra landa??  Og þá síðan hvenær??  Eða er verið að ræða um fjárfestingar í gjaldeyrisbraski??  Eru menn búnir að gleyma síðustu kollsteypu sem slíkt gjaldeyrisbrask olli???

 

Loks mega menn vera heimskari en naut ef þeir falla enn einu sinni fyrir þessu frasa; "Ef eignir þeirra verða gerðar upptækar þá muni alþjóðlegir fjárfestar ekki gleyma slíku."

Gjaldeyrisbraskarar eru ekki þeir fjárfestar sem þjóðir heimsins vilja í dag.  Þeir hafa magnað upp verðbólur og skilja eftir sig rjúkandi rústir hvar sem þeir hafa náð að dafna.  

Þeir fjárfesta ekki í verðmætum, þeir fjárfesta í froðu.

Það er gæfa að vera laus við þá.  Bara það réttlætir að eignir þrotabúanna séu gerðar upptækar.

 

Og rökin eru skýr.  

Eignirnar eru skaðabætur fyrir það tjón sem bankarnir ollu almenningi og atvinnulífinu.

Skaðabætur sem samfélagið á fullan rétt á.

 

Það vita vogunarsjóðirnir.

Þess vegna reyna þeir allt til að afvegleiða þjóðina.

En að þeir skuli fá nota blað Sigurðs Bjarnasonar frá Vigri segir sögu um hvað langt núverandi peningavald í Sjálfstæðisflokknum hefur fjarlægst uppruna flokks sem kennir sig við sjálfstæði, sjálfstæði þjóðar og einstaklinga.

Sjálfstætt fólk, sjálfstætt blað, sjálfstæður flokkur, styður ekki aðför að efnahagslegu sjálfstæði þjóðarinnar.  Styður ekki kúgun og arðrán almennings, hvort sem það er af hendi þjóðnýtingar kommúnismans, arðráns nýlenduherra eða eignaupptöku vogunarsjóða.

 

Það er eitthvað mikið að út í Móum þessa dagana.

Kveðja að austan.

Kosningaloforð gleðja ekki fjárfesta

Fórnarlömb stefnu Sjálfstæðisflokksins eru sjálfstæðismenn.

 

Það eru þeir sem eru að missa heimili sín vegna hinna stökkbreyttu skulda.

Það er þeir sem hafa misst fyrirtækin sín í hendur bankanna vegna hinna stökkbreyttu skulda.

Og skjaldborg flokksins um verðtrygginguna mun soga til sín alla lausa fjármuni sem ennþá finnast í hagkerfinu.

 

Flokkurinn opnar sjóði séreignarinnar fyrir eigendur verðtryggingarinnar.

Flokkurinn tekur úr samneyslunni handa eigendum verðtryggingarinnar.

 

Flokkurinn ræðst ekki að rótum vandans með því að afnema verðtrygginguna og taka vaxtavald úr höndum Seðlabankans, og lækka þá tafarlaust svo ofurskuldsett hagkerfið eigi minnstu möguleika að ná sér á strik.

Endurskipulagning skulda og lækkun vaxta er forsenda aukinna fjárfestinga, ekki lækkun skatta eða niðurskurður á samneyslu.

Fyrir fyrirtæki sem þegar eru í vandræðum með að reka sig mun skerðing á samneyslu, sem minnkar peningamagn í umferð, auka líkur á gjaldþroti þeirra.  

Vítahringur gjaldþrota og atvinnuleysis mun hefjast á ný.

 

Um það þarf ekki að rífast, menn geta bara séð hvað er að gerast í Evrópu..

Þar er manngerð kreppa heimskra manna ráða langt komin með að ganga að efnahagslífinu dauðu.

 

Það er því vel við hæfi að sjálfstæðismenn leiti aftur þangað þar sem þeir eru kvaldastir og kjósi yfir sig endalok sjálfstæðis þeirra.

Síðan geta þeir marserað glaðir öreigarnir til Brussel og sagt sig til sveitar.

 

Enda eru ósjálfstæðir menn þar best geymdir.

Kveðja að austan.

Sjálfstæðisflokkur sækir á

Hver segir að lýðskrum skili ekki árangri??

 

Aðeins einn flokkur hefur sannarlega á stefnuskrá sinni eyðingu íslensks efnahagslífs, Sjálfstæðisflokkurinn sem ætlar að klára það verk sem tókst ekki þegar hann kallaði eftir aðkomu Alþjóðagjaldeyrissjóðsins eftir Hrunið 2008.

Stefna flokksins í skuldamálum heimila og fyrirtækja mun leiða til þjóðfélagslegrar upplausnar þar sem eina sem öruggt er, er að öfgaöfl munu leika lausum hala.

Sagan kann engin dæmi um vöxt og viðgang í ofurskuldsettum þjóðfélögum, aðeins deilur, sundrungu, átök.   Samdrátt, stöðnun, örbirgð fjöldans.

 

Stefna flokksins í ríkisfjármálum er þrautreynd stefna Evrópusambandsins um aðhald og niðurskurð. Með sömu afleiðingum og í Evrópusambandinu, hrunið efnahagslíf þeirra þjóða sem neydd hafa verið til að framfylgja heimskunni.

Fyrir íslensku þjóðina, sem er skuldsett uppí rjáfur vegna hrunsins haustið 2008, þýðir heimskan aðeins eitt, endalok efnahagslegs sjálfstæðis hennar, undirokun erlends fjármagns,  skuldaánauð þar sem skatttekjur fara í ríkisskuldir en restin af ráðstöfunartekjum fólks í ótæmandi hít verðtryggingarinnar.

 

Þetta eru einfaldar staðreyndir sem ekki er hægt að rífast um, sagan hefur þegar gert úttekt á þessum heimskra manna ráðum.

En flokkurinn svífur um á þöndum vængjum lýðskrumsins, málar fallegar myndir yfir hryllinginn sem hann boðar, hagræðir staðreyndum, lýgur til um stefnu sína í skuldamálum heimilanna.

Og kemst upp með það.

 

Ef Ísland væri lýðræðisríki þá væri flokkurinn dæmdur frá kosningunum eftir að frambjóðendur hans gerðu sig bera að þeirri lygi að fullyrða að tillögur flokksins lækkuðu höfuðstól skulda heimilanna um allt að 20%.

Tillögur flokksins lækka höfuðstól verðtryggðra skulda ekki um krónu og framboð á ekki að ná kjöri á forsendum slíkrar augljósrar lygi.

Það eiga að vera takmörk fyrir öllu lýðskrumi.

Einhver fótur þarf að vera fyrir fullyrðingum, einhver hálfsannleikur sem hægt er að skýla sér á bak við.

 

Flokkurinn býður þrautpíndum almenningi upp á tvo valkosti.

Að hluti skatta þess fari í vasa eiganda verðtryggingarinnar í stað þess að forða heilbrigðiskerfinu frá hruni og að eigendur verðtryggingarinnar fái aðgang að séreignasparnaði þess, sem þeir gátu ekki nálgast áður.

Þessar aðgerðir auðvelda vissulega fólki að greiða hinar stökkbreyttu skuldir, en það gerir það með eignum sínum og tekjum, en ekki á nokkurn hátt með samfélagslegri aðstoð.

Og höfuðstóll þess lækkar ekki, hann er sá sami og áður og hækkar í takt við tilbúna verðbólgu.

 

Flokkurinn toppar síðan ruglið með því að ætla að ábyrgjast grunnþjónustu á sama tíma og hann boðar skattalækkanir, nýta síðan hluta af þessum lækkuðum sköttum til að veita fólki skattaafslátt sem renna á í vasa eiganda verðtryggingarinnar, og þar að auki ná hallalausum rekstri á ríkissjóð, eitthvað sem getur aldrei farið saman eins og staða efnahagsmála er í dag.  

Ef meira er skorið niður í grunnþjónustunni þá hrynur allt kerfið.

Skattalækkanir skila sér ekki sjálfkrafa í auknum tekjum ríkissjóðs, sérstaklega ekki í ofurskuldsettu þjóðfélagi.  Svigrúmið sem þær skapa nýta heimili og fyrirtæki fyrst og síðast til að standa í skilum, til að reyna að forðast gjaldþrot.

 

Fyrir öllu bulli og allri lygi eiga að vera takmörk.

Við lifum ekki á þeim tímum að valdhafar geta gert hesta sína að ráðherrum, að þeir geti umgengist almannasjóði eins og sína eigin, að þeir megi segja hvað sem er, gera hvað sem er.

Flokkur á ekki að geta náð völdum með því að lofa hverju sem er, með því ljúga öllu því sem honum dettur í hug um stefnu sína og markmið.  Og nýta síðan völdin til að eyða efnahagslífi þjóðar sinnar.

Eru ekki örlög Grikkja víti til að varast.  Þar sem stjórnmálamenn voru kosnir út á lygi (evrunnar) og eyddu síðan þjóð sinni í kjölfarið.

 

En því miður eru ekki slík takmörk.

Flokkar sem urðu uppvísir að landráðum í ICEsave fjárkúgun breta, bjóða fram.  

Ríkisfjölmiðill okkar komst upp með stuðning sinn við hina erlendu fjárkúgara, og núna að gæta grimmt hagsmuna vogunarsjóða sem ætla sér að blóðmjólka þjóðina.

Fjármunir eru nýttir til að sundra mótspyrnu þjóðarinnar, ótal framboð sérviskunnar eru kostuð svo öruggt sé að  þjóðin nái ekki að mynda mótspyrnu gegn ásælni hins arðrænandi fjármagns.

Og flokkurinn, sem neitar fórnarlömbum Hrunsins, Hrunsins sem hann bara meginábyrgð á, um réttlæti, er með mesta fylgið því hann virðir engin lýðræðisleg takmörk á lýðskrumi í málflutningi sínum.

 

Við blasir endalok okkar sem þjóðar.

Við virðumst ekki eiga líf sem þarf að vernda.

Og við þráum líf skuldaþrælsins framar öllu.

 

Við verjum ekki líf okkar.

Við verjum ekki framtíð okkar.

 

Við verjum ekki þjóð okkar.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

 

Sjálfstæðisflokkur með mest fylgi

Enn og aftur hótar Evrópusambandið ofbeldi.

 

Í samskiptum sínum við íslensku þjóðina.

Á sama tíma eru nokkrir íslenskir stjórnmálamenn á fullu að ljúga þjóðina inní Evrópusambandið.

Þó sambandið sé með ólöglegum hætti að reyna að ná yfirráðum yfir íslenskri fiskveiðilögsögu.

Samt banna íslensk lög slík vinnubrögð, banna íslenskum ríkisborgurum að að aðstoða erlent vald við að skerða fullveldi lands og þjóðar.

 

Spurningin er því hvort lög gildi ekki í landinu.

Hvort stjórnmálamenn séu hafnir yfir lög, líkt og ofurríkir fjármálamenn, bankar og lánastofnanir.

Ef svo er, að það gildi tvenns konar lög í landinu, þau almennu fyrir almenna borgara, og hin sértæku fyrir útvalda, hvar er það skráð.

Á hvaða lagaheimildum hvíla hin sérstöku lög??

 

Vonandi kemur sá tími að þjóðin krefur ríkissaksóknara og ríkislögreglustjóra svara um afskiptaleysi þeirra.

Þjóð sem ver ekki sjálfstæði sitt og sjálfsákvörðunarrétt, er ekki lengi sjálfstæð þjóð.

Hennar býður innlimun í stærri ríki.

 

Sem er eins öruggt og að VinstriGrænir þurrkast út af þingi.

Kveðja að austan.

Viðskiptaþvinganir enn á borðinu

Ágætis ræða hjá Bubba.

 

En hann sem endurskoðandi ætti að vita að ofurskuldsett fyrirtæki fjárfestir ekki, hver króna sem kemur inn umfram nauðsynlegan kostnað fer í hinar stökkbreyttu skuldir.  Bankinn spyr ekki, hann tekur.

Og þó að langt sé um liðið að hann sat í tíma hjá Gylfa Þ.Gíslasyni þá ætti hann samt að muna hver er afleiðing ofurskuldsetningu.

Langvarandi samdráttur og stöðnun.  Kallast skuldakreppa.

 

Einstaklingur sem hefur ekki kjark til að segja satt út frá þekkingu sinni og reynslu um neikvæð áhrif hinna stökkbreyttu skulda, ætti ekki að taka að sér að leiða samtök atvinnurekanda.  

Bullið og hjarðhegðun fyrri forystumanna þeirra skilaði meiri upptöku eigna en þjóðnýting bolsévika gerði undir stjórn Leníns.  Aðeins Stalín gekk lengra en hinar stökkbreyttu skuldir.

Eftir Hrunið voru næstum öll stórfyrirtæki landsins í eigu fjármálastofnana, um 70% minni og meðalafyrirtækja voru algjörlega háð bönkunum um fjárhagslega endurskipulagningu.

Eignaupptaka sem er algjörlega óþekkt í vestrænni hagsögu.

 

Bull og afneitun staðreynda mun aðeins valda nýrri kollsteypu.

Og fyrstir til að falla eru atvinnurekendur.

 

Hafi menn ekki kjarkinn ættu menn að halda sig við endurskoðunina, hún er seif.

Kveðja að austan.

Fjárfestingar til að auka hagvöxt