Eldsneyti úr mat.

 

Er líklegast hámark firringar skrifræðisins sem kennt er við ESB.

Það er allt rangt við þá hugsun.

 

Hún er efnahagslega óhagkvæm, hún sóar orku, og hún er siðlaus, hún býr til þrýsting um að land sé tekið úr matvælaframleiðslu yfir í niðurgreiddu orkuframleiðslu.

Bara konseptið lýsir algjörri veruleikafirringu.

En er innleitt á Íslandi vegna laumuaðildar landsins að ESB, kennt við EES samninginn.

 

Böðlarnir sem núna ráðast á opinberar stofnanir, réttlætandi böðulsverk sín með tilvísun í eitthvað óskaplegt bákn, eru mennirnir sem setja svona lög og reglur.

Sem afgreiða firringu ESB athugarsemdarlaust og innleiða þar með allt báknið og regluverkið.

Þeir bera ábyrgð á bákninu.

 

Enda skerða þeir ekki báknið, neita ekki að innleiða reglurnar, þeir nota báknið sem afsökun fyrir hervirkjum sínum.

Sem felast í stanslausum árásum á almannaþjónustu og þær stofnanir sem veita hana.

Almannaþjónustu sem var veitt skammlaust áður en ESB báknið kom til, og almannaþjónustu sem hægt mun verða að veita þó bákni hverfi.

En er ekki hægt að veita þegar hún hefur rifin niður af sálarlausum skrímslum.

 

Um alla Evrópu eru þessi sálarlausu skrímsli að verki, og því miður hafa þau gert strandhögg hér á landinu okkar fagra.

Treystandi á að innbyggjar komi samfélagi sínu ekki til varnar, heldur flýi til fjalla, og skríði þar ofaní holur, nöldrandi og tuðandi út hvor annan yfir plássleysinu og drullunni sem fylgir holudvöl þeirra.

Og hingað til hefur það gengið eftir, svo lítill er lærdómur þjóðarinnar af síðasta strandhöggi Hundtyrkjanna.

 

Hve lengi enn, má guð vita.  

Stór dagurinn, Dead end dagurinn er á morgun.

Þá kemur í ljós hvort allt var lygi, eða hvort eitthvað var satt.

Þegar liggur fyrir að hið meinta loforð um réttlæti handa heimilum landsins, verður að hluta til notað sem afsökun til að vega enn frekar að velferðarkerfinu, og þar með séð til þess að öll spjót standi á réttlætinu.

Enda svo sem ekki við öðru að búast af fólki sem hefur glatað sálinni á vegferð sinni til valda.

 

En þar til annað kemur í ljós, þá lifir vonin.

Og lýsir upp holurnar.

Veitir ekki af því holur óttans eru ekki góður íverustaður til lengdar.

 

Hver er næstur, hver verður næst skorinn niður, hvað verður næst eyðilagt, hvaða skóli, hvaða heilsugæsla, hvaða sjúkrahús??

Því eina sem öruggt er að vinnumenn fjármagnsins eru ekki hættir, en þeir ná hugsanlega að kaupa sér frið á morgun.

 

Vonandi, eitt ærlegt verk, er eitt ærlegt verk.

Einu fleira en ekkert ærlegt verk.

 

Og fyrir það ber að þakka.

En ekki nota sem afsökun fyrir uppgjöf.

 

Samfélagið okkar er í húfi.

Kveðja að austan.

 

 

Meiri gjaldeyrisútgjöld og minni tekjur

Sundraðir falla menn.

 

Það vita þeir sem fóðra frjálshyggjuna, og því nýta þeir starfsmenn á fóðrum hjá sér til að skapa innbyrðis sundrungu og óánægju.

Í stað þess að virkja samstöðukraftinn gegn óværunni sem engu eirir.

Óværunni sem er í raun aðeins pappírsskrímsli, án stuðnings og án fylgis út í samfélaginu.

 

Það er engin tilviljun að Kastljós talaði aldrei við þá félaga Stefán Már Stefánsson og Lárus Blöndal á meðan ICEsave deilunni stóð.  

Eða veitti þeim röddum athygli sem bentu á strax eftir Hrun að skuldir heimilanna yrði að leiðrétta, og að sú leiðrétting væri vel framkvæmanleg.

Eða yfir höfuð styddi þjóðina í nokkrum af þeim málum sem auðmenn og leppar þeirra áttu hagsmuna að gæta gegn þjóð sinni.

 

Viðbrögð Kastljósmanna eru heldur engin tilviljun í dag.

Þeir hlýða hendinni sem fóðrar þá.

 

Það er ekki endalaust hægt að mæta skertum fjárveitingum án þess að neyðast til að segja upp fólki.

Að halda öðru fram er fáviska.

 

Útvarpsstjóri er ekki sökudólgur málsins, sama hvað verður annars sagt um þann ágætis mann.

Menntamálaráðherra sem segist skera niður Ruv svo hann hafi fjármuni til að reka háskóla, hann er skrumarinn sem á að taka á beinið.

Hann er gerandinn, hann er sökudólgurinn.

 

Þeir sem beina spjótum sínum annað, þjóna öðrum hagsmunum en þeim sem þeir segjast þjóna.

Löngum vitað um marga Ruvara.

Og enn einu sinni virðast þeir ætla að komast upp með moldviðri sitt.

Sem er sorglegt, mjög sorglegt.

 

Ísland hrundi ekki af því bara, þjóðin var ekki rænd í kjölfarið af því bara.

Og þeir sem ábyrgðina bera eru ekki af því bara með öll ráð og öll völd í sinni hendi.

Allt á sínar skýringar.

Upphlaupið á Ruv er ein af þeim.

 

Og það er tími til kominn að fólk opni augun og sjái það sem opin augu sjá.

Kveðja að austan.

 

 

Páll vill selja útvarpshúsið

Augu fólks opnast og hlutirnir kallaðir réttum nöfnum.

 

Örflokkur kaldrifjaðra manna nýtti sér völd sín í fjórðungsflokki til að skaða samfélagið á sem mestan og víðtækasta máta áður en almenningur vaknar og snýst til varnar.

Það er ekki þannig að ekki hafi verið varað við gjörðum þessa örflokks, og tilgangi hans.

Þorsteinn Thorarensen þýddi Sögurnar um Hringinn eina, þar sem hringurinn er hin tæra illska sprottin af óslökkvandi græðgi og valdafýsn, á íslensku, hafði meira að segja fyrir því að láta skaðvaldinn heita Skaða, svo orðgjálfur hans um hagræðingu, endurreisn og framfarir myndi ekki villa fólki sýn, og þar var gjörðum þessa örflokks skaðræðisseggja líst í smáatriðum.

Þegar þeir reyndu að skemma sem mest og valda sem mestum skaða á sem stystum tíma, í hinu friðsæla samfélagi Hobbita sem kallað var Hérað.

 

Þá var herkall lífsins blásið í lúður svo fólk vaknaði af doða sínum og snérist til varnar gegn eyðileggingarmætti frjálshyggjunnar.  

Í dag  opnar fólk augun og kallar hlutina réttum nöfnum, að það sé verið að rífa niður stofnanir samfélagsins svo auðveldara sé að leggja þær niður og bjóða starfsemina út þegar þar að kemur.

Svo einkavinir og sjálftökufólk fái blómstrað og dafnað á kostnað almennings og samfélagsins sem fóstrar börnin okkar.

 

Hve margir þurfa að vakna og kalla hlutina réttum nöfnum, svo fólk almenn vakni af af hinni myrku martröð sinni, veit ég ekki.

En hitt veit ég þó að ef enginn opnar augun, þá munu allir sofa sínum martraðarsvefni.

Þess vegna ber að fagna skrifum formanns BSRB, betur er seint en aldrei má segja um þær herbúðir.

Og óska þess að fleiri geri slíkt hið sama, opni augun og hjálpi okkur hinum að gera slíkt hið sama.

 

Engin rök réttlæta niðurrif Skaða, hvorki hagræn eða fjárhagsleg.

Skuldirnar sem hvíla á almannasjóðum er að alstærsta leiti tilbúningur forheimskra manna sem lúta Friedmanískri stjórn peningamála, en eftir afleiðingar þeirra stefnu, allsherjarhrun hins vestræna fjármálakerfis, þá er vanvit ekki einu sinni afsökun fyrir forræði Friedmanista yfir peningamálum þjóðarinnar, efnahagsstefnu eða öðru.

Aðeins martraðarsvefn fjöldans fær slíkt skýrt.

 

Þess vegna þarf að kalla hlutina sínum réttum nöfnum.

Skaði heitir þetta fólk, það veldur skaða, og er skaðræðisgripir.

Það á sér enga afsökun, enga réttlætingu.

 

Og það er skaði að það skuli hafa náð að plata sig inná þjóðina í gegnum Sjálfstæðisflokkinn.

En það er enginn skaði skeður þó því sé hent á dyr.

 

Opnum því augun og snúumst til varnar.

Verjum samfélagið okkar.

 

Við eigum ekkert annað.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Ekki niðurskurður heldur niðurrif

Hvað hleypum við frjálshyggjunni langt??

 

Þar til að ekki stendur steinn yfir steini í almannaþjónustu??

Setjum við mörkin við óbætanlegan skaða??

 

Eða grípum við inní  áður en hinn endalegi skaði er skeður??

Til dæmis þegar búið er að stórskaða almannastofnanir, en samt ekki eyðileggja þær??

 

Þetta er spurningar sem þjóðin þarf að svara á næstum vikum.

Það er ekki bara heilbrigðiskerfið okkar sem er í húfi, það sama gildir um skólana okkar, ríkisútvarpið, menninguna.

Og í þessu dæmi er of seint, of seint.

 

Of seint fyrir viðkomandi stofnanir, of seint fyrir okkur sem þjóð.

Það er margsannað að minnsta tjónið af völdum Húna var á þeim landsvæðum þar sem snúist var til varnar, þeir hraktir burt.

Annars staðar var sviðin jörð.

 

Húnar nútímans hafa náð yfirráðum í stjórnkerfi okkar, og nýta þau yfirráð eins og Húnar allra tíma hafa gert.

Svíða jörð.

Og munu halda því áfram þar til þeir verða hraktir frá völdum.

 

Það er sorglegt að íhaldsflokkur þjóðarinnar skuli hafa umbreyst svona á stuttum tíma, úr flokki þjóðar í flokk barbarisma og auðráns.

Án þess að sverð hafi brostið, án þess að skildir hafi verið klofnir.

Flokkur sjálfstæðis og þjóðmenningar gafst upp fyrir siðblindu og taumlausri græðgi án þess að nokkur sýnileg átök hafi átt sér stað.

Samt eru ekki allir flokksmenn sáttir, þeir finnast ennþá sem þekkja muninn á réttu og röngu.

 

Vonandi ber þeim gæfu til að halda uppi fornum merkjum flokksins og mæta við Efstaleitið og mótmæla.

Arfur flokksins er í húfi.

Og framtíð þjóðarinnar.

 

Menn hafa mótmælt af minna tilefni.

Kveðja að austan.

 

 

Hundruð mótmæltu niðurskurði RÚV

Uppskerutími!!

 

Og Vigdís Hauksdóttir sér um að skera upp.

Kallast það ekki makleg málagjöld??

Kveðja að austan.

Ekki komist hjá uppsögnum

Sjónhverfingar??

 

Það er athyglisverð nálgun á lækkun skulda, að hægt sé að lækka þær án þess að nokkur borgi.

Þeir sem trúa því hljóta að vera mjög trúgjarnir að eðlisfari, upplifa meðal annars sýningar sjónhverfingamanna sem raunverulega töfra.

Að þeir geti látið hluti hverfa.

 

Ríkisstjórn Íslands, miðað við þessa frétt, virðist ætla að láta hluta af húsnæðiskuldum landsmanna hverfa.

Hvort það tekst mun svo skýrast á morgun þegar tillögur ríkisstjórnarinnar verða kynntar.

Nú þegar er ljóst, það er miðað við þessa frétt, að hin meinta skuldaleiðrétting verði innan við 75 milljarða króna, sem er miklu lægri upphæð en lagt var af stað með í loforðakapphlaupinu fyrir síðustu kosningar.

Einnig er ljóst að allt tal um vogunarsjóði var hrein sjónhverfing, sem líklegast mun hverfa úr umræðunni hægt og hljótt.

 

Annað mun skýrast ef þá eitthvað er til að skýra.

Það er að ekki sé um enn einar sjónhverfingarnar að ræða.

 

Þangað til má samt vona að þessi frétt sé blekking.

Sögð til að draga úr þrýsting á ríkisstjórnina.

Og til að koma fólki á óvart þegar að þar að kemur.

 

En sjáum til.

Kveðja að austan.

Nærri 130 milljarða lækkun

Lygnir hægri menn, eða eitthvað þaðan af verra.

 

Tala um hagræðingu, þegar fjórðungur starfseminnar er undir. 

Ef þeir hafa ekki vottorð frá Jóni Ásgeiri Jóhannssyni að þeir hafi þegið frá honum fé, þá afhjúpar þessi orðanotkun þeirra fáheyrða heimsku, algjöran skort á málskilningi og málnotkun.

 

Að skera niður er ekki hagræðing. 

Heldur niðurskurður, og þegar almannaþjónusta er undir hnífnum, þá þjónar slíkur niðurskurður aðeins auðmönnum og þeirra pakki.

 

Og að kalla slíkt hagræðingu, án þess að skilja öfugmælin, er heimska á áður óþekktu stigi íslenskrar stjórnmálaumræðu, þó slíkt sé mjög þekkt meðal frjálshyggjustjórnmálamanna út í hinum stóra heimi.

Eða orðræða Evrópusinna í hnotskurn.

 

En það er ekki heimska að tala um nauðvörn líkt og Illugi Gunnarsson gerir þegar hann réttlætir kostun sína í stjórnmálum.

Fyrsti niðurskurðurinn eftir Hrun var nauðvörn, það er rétt, þá var hagkerfið aðlagað að minni tekjum.  Um það er ekki rifist þó lýðskrumarar hafi sótt á þau mið.

Í dag er sú aðlögun að baki og eftir stendur einbeittur vilji til að færa auðmönnum öll yfirráð í þjóðfélaginu.

Það er ekki bara heilbrigðiskerfið sem er undir, heldur öll almannaþjónusta sem sett er á slátraraborð frjálshyggjunnar.

 

Slíkt er pólitík, ekki nauðvörn.

Og þegar stjórnmálamaður kennir slátrarastarf sitt í þágu auðs og fjármuna, við nauðvörn, þá á hann sér enga réttlætingu.

Heimska er ekki hans afsökun, hann vísar í það sem ekki er, og ekki er hægt að toga.

Hafragrautur án rúsína í morgunverð, er ekki hungursneyð, sama hvað skítt það er.

Að reyna að halda því fram er eitthvað sem er handan alls raunveruleika,  og verður ekki skýrt með orðum hins daglega máls.

 

Við Íslendingar höfum eignast menntamálaráðherra sem er handan rúms og raun, sem er ekki þessa heims, heldur einhvers sem engin skilgreining nær til að skýra.

Það er ekki skýring að hann telji okkur svona heimsk, að við skiljum ekki lengur daglegt mál.

Það er ekki skýring að hann telji stuðningsmenn sína svo heimska að þeir éti upp rök hans hrá án þess að verða bumbult af.

Jafnvel Stuðmenn ná ekki að útskýra orð menntamálaráðherra okkar með kenningu sinni um astraltertugubb.

 

Hið óskiljanlega bull er ekki þessa heims, en er boðar nýjan heim þar sem það sem er, er ekki ef það þjónar pólitískum hagsmunum hinna  ofurríku, og leppa þeirra.

Þar sem svart er ekki einu sinni hvítt, heldur með verðmiða hins síbullandi stjórnmálamanns.

Í þágu þeirra sem ræna og rupla.

 

Hvernig þessi boðberi, eða flokkurinn sem fylkir sér um boðun hans, slapp inná þing, án þess að vera flokkaður sem klofningsbrot Pírata eða Bjartrar Framtíðar, flokkanna sem eru ekki þessa heims, er umhugsunarefni fyrir alla þá sem aðhyllast núverandi stjórnskipan landsins, sem byggist á þrískiptingu valdsins og lýðræðislegum kosningum.

Píratar og Björt Framtíð sögðust vera það sem þau eru, ekki neitt, flokkar án stefnu, án skoðunar, án nokkurs sem gerir stjórnmálaflokk að stjórnmálaflokki.

En Sjálfstæðisflokkurinn þóttist vera flokkur, með stefnu, og með skoðun, hæfur til að takast á við vanda þjóðarinnar sem var ærinn eftir 4 ára óstjórn ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur.

 

Og skipar síðan ráðherra sem kann ekki einu sinni að bulla þegar hann réttlætir frjálshyggju sína.

Kann ekki að ljúga, eða gera sér upp heimsku þegar að honum er sótt.

Er í nauðvörn þegar hann gat þóst vera að hagræða hagræðingarinnar vegna.

 

Kannast sem sagt ekki við að vera fífl, ber af sér pólitískar hreinsanir og skaðlegan niðurskurð, er aðeins að bregðast við í nauðvörn.

Líkt og Jóhanna og Steingrímur hafi fengið ICEsave samning sinn samþykktan, líkt og AGS hafi náð því í gegn að skuldsetja ríkissjóð vegna krónueignar krónubraskara.

Eins og að þau hafi náð til að gera þjóðina gjaldþrota, en ekki orðið úti á þeirri vegferð.

 

Eins og ekkert hafi breyst.

Eins og ekki hafi verið kosið.

Eins og martröðin sé endalaus.

 

Eins og við séum ekki í núinu, heldur í andheimi þar sem lygi er sönn, rangt sé rétt, og aðför frjálshyggjunnar að samfélaginu sé ekki einu sinni hagræðing, heldur nauðsyn í þjóðfélagi sem notar skatttekjur sínar til að borga auðmönnum vexti og vaxtavexti, tekur á sig skuldir þeirra, og afhendir þeim öll ráð og alla stjórn í þeirra málum.

Endalausa sjálftöku, endalausan ránsskap.

 

En svo er ekki, ekki ennþá í það minnsta.

Við erum vakandi, við lifum ekki draum frjálshyggjunnar, við lifum ekki martröð hins venjulega manns.

 

Og meðan svo er þá á enginn ráðherra að komast upp með það bull sem Illugi Gunnarsson fóðrar forheimskuna og fordómana sem telur sig sækja fylgi sitt til.

Á öllu er takmörk.

Takmörk þess sem er, takmörk sem jafnvel lýðskrum þarf að virða.

 

Og þau mörk þarf ráðherra að virða.

Jafnvel þó fóðraður sé.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Vísaði ábyrgðinni á ríkisstjórnina

Hin siðblinda frjálshyggja ræðst að almannaþjónustu.

 

Á meðan hún skerðir ekki hár á höfði fjármagnsins.

Það er ekkert sem réttlætir niðurskurð í dag.

Ekki efnahagslegt, ekki fjárhagslegt.

 

Atvinnuvegir landsins eru í blóma, nú þegar hefur bankahruninu verið mætt með niðurskurði sem nam tekjutapi efnahagslífsins.

Aðeins eitt útskýrir.

Þjónkun við fjármagn líkt og gert í löndum ESB.

Það má ekki hreyfa við gjaldmiðli, það má aðeins eyðileggja samfélög.

 

Forboði siðblindunnar sem bendir aðeins í eina átt.

Að inngöngu í ESB.

Þar sem fjármagn hefur skotleyfi á fólk.

 

Ríkisstjórnin afhjúpar sig smátt og smátt, en hún treystir á forheimsku stuðningsmanna sinna. 

Að þeir sjái ekki það sem gert er, heldur sjái aðeins frasa og blekkingar.

Að stefna ESB sé ekki stefna ESB, ef hún er framkvæmd á íslensku, af íslenskum kvislingum.

 

En orðagjálfrið er það sama, niðurstaðan sú sama.

Almannasjóðir borga hrun bankagangstera, bankagangsterar borga stjórnmálamönnum.

 

Aumur er menntamálaráðherra sem ræðst að menningu og menntun, með þeim rökum að ekki eigi að taka lán.

Þegar hið óþarfa lán sem endurreisti fjármálakerfið var sett á almannaherðar.

 

Aumur er ráðherra sem kann engin rök en þau sem Steingrímur og Jóhanna  notuðu til að skuldsetja þjóð sína.

En aumastir eru þeir sem voru á móti, en æmta hvorki eða skræmta í dag.

 

Eins og þeir hafi aldrei verið á móti ESB, aldrei á móti skuldaþrælkun þjóða.

Aðeins á móti Jóhönnu og hennar slekti.

En ekki stefnu hennar og gjörðum.

 

Aumt er aumt fólk.

En því á ekki að vorkenna.

Sjálfskaparvíti svika og sjálfsblekkingar bítur það.

 

En valið er þess.

Svikin eru ekki nauðung.

Kveðja að austan.

Ekki verið að standa við hótanir

Kostnaður hlýst af sameiningu.

 

Stundum alltaf óendanlegur eins og við sjáum með Landsspítalann þar sem stjórnunarkostnaður hefur sogað til sín gífurlega fjármuni.

Kostnaður sem kerfið reynir að fela með því að dreifa honum á Tortillakerfi bókhaldslykla.

Auk hins dulda kostnaður að skera á samkeppni, minnka stjórnunarlega snerpu, fá óskilvirkara bákn.

 

Mannkynssagan hefur afgreitt þessa heimsku hinna eilífu sameininga þegar hún henti Sovétinu á öskuhauga sögunnar.

Rök kommúnista voru að þeirra kerfi væri hagkvæmar vegna þess að í því væru engin óþarfa sóun margra eininga.  Þess vegna til dæmis sameinuðu þeir margar jarðir í nokkrar risastórar og náðu þannig fram hinni margfrægu kostnaðarsamlegð sameininganna.

En þeim bar gæfa til að hlífa hinu smæsta, einkaframtakinu sem mátti yrkja sína jarðaskika, og þess vegna dóu þeir ekki úr hungri áður en þeir fóru á hausinn sökum óskilvirkni annarra risaframleiðslueininga.

 

Sameiningar í stór bákn eru alltaf besta leiðin til að drepa niður grósku og gróandann, og ríkisrekstur er þar ekki undanskilinn.

Vilji menn ná niður ríkisbákninu þá eiga menn að endurskoða allt pappírsfarganið sem reynir að skrá næstum hvert einasta viðvik áður en það er framkvæmt.

Og rífa sig frá regluverki sem reynir að segja til um hvern einasta hlut sem framkvæmdur er í samfélaginu.

 

Í regluverkinu liggur tregðan, þar er hinn raunverulegi kostnaður sem leggst á samfélagið, og sýgur til sín skattfé almennings.

En stjórnmálamenn okkar, þeir sem settu þessar reglur á, þeim dettur ekki í hug að snerta undirstöðu valda þeirra.

Þeim dettur ekki í hug að ráðast á uppsprettu hinna sjálfvirku reglugerðarsetningar, EES samninginn.  

Því þeir hafa enga löngun til að ná niður kostnaði og auka skilvirkni kerfisins.

 

Hagræðingartal þeirra snýst um að deila og drottna, fá tækifæri til að hlaða inn sínu fólki, auka völd sín, flækja kerfið.

Og það er hugsað sem atkvæðasnap, til að tryggja sér kosningu og yfirráð yfir stjórnkerfinu.

 

Það er sorglegt að vel gefið íhaldsfólk skuli falla fyrir þessu rugli.

Skuli falla fyrir þessum sósíalisma andskotans.

Til þess eins að skerða frelsi sitt og svigrúm til athafna.

 

Stalín myndi glotta ef hann væri hér.

En staðgengill hans, hin dauða hönd ESB skrifræðisins, glottir í hans stað.

 

Og fólk sér það ekki.

Kveðja að austan.

 

 

Mikilvægt að hafa starfsfólkið með

Árni Páll hefur rétt fyrir sér.

 

Aldrei þessu vant.

Sýnir að hann getur þetta á meðan hann heldur sig frá evrunni, ESB og nytsemi þess að skera niður og eyða ef menn ætla sér að byggja upp vöxt og velmegun.

 

Vissulega voru skammir Sigmundar Davíðs hluti af þeirri valdabaráttu sem núna á sér stað í ríkisstjórninni, milli efnda og svika.

Og þar með er upp talið hið rétta í máli Árna Páls.

 

Ekki nokkur lifandi sála, fyrir utan formenn S-flokkanna, hefur haldið því fram að leiðrétting á forsendubresti heimilanna eigi að fjármagnast af ríkissjóði.

Hlutverk ríkissjóðs er að fjármagna samneysluna í landinu, ekki endurfjármagna bankakerfið eða leiðrétta afglöp þess.

Slíkt er hlutverk Seðlabanka.

Og gert hjá öllum siðuðum þjóðum nema þeim sem lúta stjórn manna sem játast Friedmanisma, það er að hagstjórn eigi að miðast við að halda lífi í gjaldmiðli þjóða en ekki þjóðunum sjálfum.

S-formennirnir þykjast ekki vita betur, eða eru þannig gerðir að þeir vita ekki betur.

 

Þegar þeir ráðast síðan á sína tilbúnu röksemd, um hina meintu fjármögnun ríkissjóðs, þá horfa þeir fram hjá þeirri bitru staðreynd að aðgerðarleysi í skuldamálum heimilanna kostar ríkissjóð árlega stórfé, bæði í minni skatttekjum sem og auknum kostnaði við ýmiskonar velferðarþjónustu vegna brotins fólks og brotinna heimila. 

Það eru ekki rök  í málinu að Friedmanisminn sem þeir játa sem sín hagtrúarbrögð, að hann mælist til þess að ríkið dragi sig út úr öllum velferðarútgjöldum, líkt og var á draumaskeiði þeirra á Englandi á fyrri hluta 19. aldar.

Engin velferð, engin útgjöld, gaman, gaman.

Það eru ekki rök því þeir hafa ekki ennþá innleitt þennan hluta siðleysisins þó þeir hafi náð að láta ríkissjóð endurfjármagna  fjármálakerfið og neitað almenningi um réttlæti í skuldamálum sínum.

 

Árni Páll, þegar hann náði að álykta einu sinni rétt, afhjúpaði brúna sem liggur milli þessara tveggja flokka, það er hinn einbeitta vilja að láta fólk éta það sem úti frýs á meðan erlendir vogunarsjóðir maka krókinn.

Að ekki sé minnst á alla vildarvinina sem hafa fengið allt sitt afskrifaða, eða þá sem náðu að stinga fé sínu undan í tíma.

Og hann náði líka að benda á þversögnina í málflutningi Bjarna, því þegar Bjarni sagði  "að hann vildi ekki grípa til aðgerða sem væru til þess fallnar að auka skuldir ríkisins;", þá afskrifaði hann um leið skattaleið Sjálfstæðisflokksins.

 

Því skattaleið Sjálfstæðisflokksins eykur skuldir ríkisins, því ekki nota menn sama peninginn tvisvar.

Augljóst mál þó sjálfstæðismenn ginu við þessu, en ágætt að Bjarni sjálfur tæki hina arfavitlausu kosningastefnu sína af lífi í beinni.

 

Árni Páll má hafa þökk fyrir að vekja athygli á þessum orðum Bjarna.

Og hann á þökk skilið að benda á baráttuna milli svika og efnda innan ríkisstjórnarinnar.

 

En hann á ekki þökk fyrir stefnu sína í málefnum heimilanna.

Hún er honum og flokk hans til skammar.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Telur skammirnar hafa beinst að Bjarna