Til hamingju Ísland.

 

Þetta tókst hjá okkur.

Stjórnvöldum bar gæfa til að grípa snöggt inní, og við sem þjóð höfum virt sóttvarnir með þeim árangri að daglegt líf er aftur að komast í eðlilegt horf.

Og munum að ekkert er verðmætara en þetta daglega, hvort sem virðið er metið út frá samfélagslegum sjónarmiðum eða efnahags.

 

Þess vegna ber stjórnvöldum skylda til að tryggja að landamærin haldi, og þau halda ekki nema með tvöfaldri skimun og öruggri sóttkví ferðalanga á milli.

Og heimasóttkví er ekki örugg, það er alltaf einhver misbrestur á henni.

Þess vegna eiga stjórnvöld að tryggja lagagrundvöllinn til að hægt sé að skylda alla í örugga sóttkví þó auðvita megi skoða fleiri kosti en sóttvarnahótel.

Getur þetta ekki bara verið hluti af ferðaþjónustunni í hinum dreifðu byggðum, að bjóða uppá örugga sóttkví í friðsælli náttúru??, svo dæmi sé tekið.

 

En kóvid er ekki búið.

Það er á fullu víða um heim, fjölgun smita í löndum eins og Indlandi og Brasilíu er gróðrarstía stökkbreytinga, aðeins tímaspursmál hvenær vörn núverandi bóluefna brestur.

Og frá Evrópu berast fréttir að breska afbrigðið sé farið að veikja yngra fólk en áður, þetta mátti lesa í frétt frá Þýskalandi í gær;

"Þeir sem hafa lagst inn und­an­farið eru yngri en í fyrri bylgj­um, flest­ir á milli 40 og 60 ára, að sögn Marx. "Þeir þurfa oft að vera í önd­un­ar­vél­um og eiga síðan í langri bar­áttu við eftir­köst Covid-19," sagði Marx í sam­tali við AFP og bætti því við að fjórði hver sjúk­ling­ur sem lagst hafi inn lifi ekki af bar­dag­ann við Covid-19.".

Það er ekkert öruggt fyrr en þjóðin hefur náð hjarðónæmi með bólusetningum, og jafnvel þá þurfum við að passa vel uppá landamærin okkar.

 

Höfum það hugfast næst þegar einhver krakkinn kemur og segir að það eigi að opna landið fyrir ferðalöngum, að það eigi að taka pappíra gilda en ekki örugga sóttkví.

Það er bara ávísun á nýja bylgju.

 

En í dag getum við slakað á.

Boltinn er byrjaður að rúlla, og jú eitthvað annað líka.

Er á meðan er.

 

Njótum.

Kveðja að austan.

Ekkert smit greindist innanlands

Lög gegn þjóð.

 

Er skýring á nýrri sóttvarnarbylgju sem við munum upplifa þegar líður á mai mánuð, en að baki liggur ómælt vanvit og heimska sem við kennum við þingmenn sem samþykktu mótatkvæðalaust, árás sína á sóttvarnir þjóðarinnar.

En allt á sér sínar rætur, og við megum aldrei gleyma að myrkrið sem hefur yfirtekið ritstjórnarherbergi Morgunblaðsins, að á meðan ljósið hrekur það ekki út, þá fáum við frétt eins og þessa.

Nöldur og nag lögfræðinnar að kóvid veiran skyldi ekki fá frelsi til að drepa nógu marga.

 

Munum, og við megum aldrei gleyma, að innlendar sóttvarnir hafa bjargað hundruð mannslífa, og þá eigum við ekki síður að íhuga hvað drífur áfram norska lagaprófessorinn sem vitnað er í þessari frétt.

Hvað gengur honum til, hvaða grimma myrkur, dauði og djöfull, knýr hann áfram??

Munum, að kæmi hann ekki úr myrkrinu, þá er fólk, ekki gott fólk, sem upphefur þessa ónáttúru.

 

Lög gegn þjóð.

Lögfræðingar er eina háskólastétt vestrænnar akademíu, sem réðst beint gegn þekkingu, í þeim eina tilgangi að brjóta niður varnir okkar gegn útbreiðslu kóvid veirunnar.

Og úrkynjun samfélags okkar er á því plani að þeir hafa þau völd til að drepa og veikla, þegar enginn á að hafa þau völd, nema veiran, sem ógnar okkur, hótar að drepa foreldra okkar, sem og þá sem við þekkjum, og vitum í dag að sé fólkið með undirliggjandi sjúkdóma.

 

Og við sem þjóð hlæjum.

Eða horfum á kostunaraðila atlögunnar að samfélagi okkar, eiganda Morgunblaðsins, monta sig, vissulega að verðleikum, með sitt nýja skip.

En enginn spurði Þorstein, hvert er dauðahlutfall þess??

Hvernig getur þú flutt inn nýtt skip, þegar blaðið sem þú fjármagnar, ræðst að lýðheilsu þjóðarinnar, að baki hina stolta nafni sem þú valdir á hið nýja skip, þá liggur fjármögnuð atlaga að lífi og limum þjóðarinnar, sem þú berð beina ábyrgð á.

 

Það vex ekkert upp úr tómarúmi.

Hvorki þeir aumkunarverðu sem færðu fagleg rök fyrir að útrýmingarbúðir nasista væri hagkvæm lausn á þekktum gyðingaofsóknum liðanna alda, eða viðrinin sem vísa í meinta faglega þekkingu um að stríðið við veiruna kalli á lög sem vernda okkur öll.

Í raun er viðrinishátturinn sá sami.

 

Þekkjum hann.

Fordæmum hann.

 

Það er jú líf í húfi.

Kveðja að austan.

Segir Noreg sóttvarnaríki

Lok lok og læs og allt í stáli.

 

Við lokum skólum, við hótum þjóðinni nýjum sóttvarnarhandjárnum.

En við lokum ekki fyrir lekann á landamærunum.

 

Ömurlegast af öllu ömurlegast sem þjóðin hefur þurft að þola og þjást með, er viðtalið við manninn sem gat ekki virt sínar eigin sóttvarnir, en ákvað í viðtali Kastljós gærdagsins að gefa þjóð sinni fingurinn.

Hvað er lokun landamæra sagði hann, eigum við að banna allt flug til landsins??

Gerði sig heimskan og hver meðalgreindur blaðamaður hefði sett í rannsókn meint fjárhagsleg tengsl viðkomandi við gíruga sérhagsmuni sem fjármagna heimsku þingmanna og ráðherra.

En engin fyrri tengsl við þríeykið, sem vissulega hefur kóað með óráð stjórnmálamanna með að leyfa leka á landamærunum, með ómældu tjóni og þvingaðar sóttavarnir innanlands, en við trúðum öll að óráðin væru vel meint, að þríeykið hefði ekki getað gert betur.

Eða þangað til í gær.

 

Lokun landamæra spurði Víðir Reynisson, er það að banna allt flug til landsins??, og með því svari sínu gerði hann sig heimskari en allir málaliðar hinna þröngu fjárhagslegu sérhagsmuna sem hafa haldið þjóðinni í herkví sóttvarna, mánuð eftir mánuð.

Hvaða andskotans fífl og fáviti var að tala um það, ekki Vigdís spyrill, eða nokkur annar sem hefur komið nálægt sóttvörnum þjóðarinnar.

Þetta var samt rökfærsla Víðis til að afsaka að sóttvarnaryfirvöld hafa ekki varið landamæri þjóðarinnar.  Vísa ég þar í val fólks til að vera í sóttkví eður ei, að ekki sé minnst á þau fáráð að taka pappír gildan um hvort fólk smiti.

 

Það var enginn að tala um að loka landamærunum, krafan var aðeins ein, að veirunni yrði ekki hleypt viljandi vitandi vits inn í landið.

Það er vitað að eina vörn á landamærum sem virkar, er skimun, örugg sóttkví, og svo önnur skimun.

 

Að halda öðru fram eins og Víðir Reynisson gerði í viðtalinu við Jóhönnu Vigdísi, er fyrir utan allan ramma skynseminnar, bendir til annarlegra hagsmuna.

Annarlegra hagsmuna sem hafa svo oft vegið að okkur, okkur hinum, almenningi, sem dagsdaglega er kenndur við þjóð.

 

Svo er bara skólum lokað.

Allt gúddí.

 

Á meðan gírugir hagsmunir stjórna vörnum, eða réttara sagt, brjóta niður varnir okkar á landamærunum.

Og meintur fulltrúi þríeykisins boðar aðeins sóttarnarhandjárn á þjóð sína.

Í stað þess sem þjóðin spyr um, af hverju lokið þið ekki landamærunum fyrir nýsmiti inn í landið??

 

Því var ekki svarað í gær.

Kveðja að austan.

 

Fimmta smitið í Öldutúnsskóla

Þegar vanvitið fær vægi.

 

Þá fáum við svona frétt.

Og þá er ég ekki að vísa í hægri öfgamanninn, sem hefur það einbeitta markmið að fækka kjósendum Sjálfstæðisflokksins, sem fékk sína fréttaskýringu í gær þar sem hann vísaði í dóm vina sinna, í dómarastétt, heldur þá sorglegu staðreynd að Svanhvít, er út á túni í vörnum þjóðarinnar á landmærunum.

Svo ég vitni í spurningu blaðamanns og svar hennar;

"Sýn­ir þetta að það sé mögu­lega ónauðsyn­legt að skima bólu­setta við kom­una? „Það sýn­ir okk­ur alla vega að hingað til erum við að sjá að við get­um treyst þess­um bólu­setn­ing­um en það auðvitað brýn­ir okk­ur líka í því að fylgj­ast mjög vel með þessu. Ég held að það sé ekki ástæða til að hætta þessu,".

 

Spurningin var um þá staðreynd að bólusettir hefðu ekki mælst smitaðir í fyrri skimun.

Nema það er ekki seinni skimun.

 

Var okkur ekki sagt sömu vitleysuna fyrir tæpu ári síðan, þegar ein skimun á landamærum átti að verja þjóðina.?

Allir vita hvernig það fór, mánuðir eftir mánuð, vorum við í herkví sóttvarna, þúsundir samlanda okkar voru sviptir lífsviðurværi sínu, engin leikhús, engir tónleikar, engin líkamsrækt, engar íþróttir, veislur, mannfagnaðir.

Svo vogar heilbrigðisráðherra sér að kóa með heimskunni og endurtaka þessa vitleysu.

Þegar það er vitað að það þarf tvær skimanir á landamærunum til að þau haldi.

 

Myrkraöfl stjórna Morgunblaðinu, varðandi kóvid er það ekki þessa heims.

En síðast þegar alþjóð vissi þá var Svanhvít þessa heims, og í liði með þjóðinni.

Samt lætur hún þetta út úr sér, að ein skimun dugi til að verja landamærin, þegar raunveruleikinn segir allt annað.

Og bólusett fólk, nýsmitað er engin undantekning þar á.

 

Fékk Svanhvít ekki fréttirnar í dag, um smitið sem lak inn yfir landamærin?'

Af hverju kóar hún með myrkrinu á Mogganum??

Hún sveik í ICEsave, en af hverju þarf hún að bregðast núna??

 

Eðlilegt líf þjóðarinnar er komið undir tveimur skimunum á landamærunum, og öruggri sóttkví þar á milli.

Allt annað er bein árás á líf okkar, því veiran finnur sinn farveg, til að sýkja, til að veikla, og þá er svar stjórnvalda alltaf það sama, sóttvarnarhandjárn á þjóðina.

En að tækla flakkið á landamærunum, sem prómil þjóðarinnar tekur þátt í, það er ekki í umræðunni.

Hinir fáu, hinir afbrigðilegu, halda restinni af þjóðinni í herkví.

 

En sökin er ekki þeirra.

Því þegar hið afbrigðlega, óeðlið tekur yfir almannahag, þá er skýringanna ekki að leita í óeðlinu, heldur þeirra sem sjá sér hag í að níðast á þjóð sinni og bera fyrir sig mannréttindi viðrina á kostnað hins helga rétt þjóðar að fá að verja sig gegn ytri ógn, hvort sem það er af völdum erlends ríkis, eða heimsfaraldurs drepsóttar.

Sökin er hjá þessu fólki.

Ekki samlöndum okkar, eins ömurlegir og þeir eru, sem telja sig hafa rétt á að ógna okkur hinum, með því að virða ekki sóttkví á landamærum.

 

Það er Svanhvítar að skera úr um hvort hún tilheyri þjóð sinni eða ógnaröflunum.

En þar duga ekki orð, heldur gjörðir.

Sem og að hundskamma það fjölmiðlafólk sem vinnur fyrir myrkrið, og spyr þeirra spurningar sem hún gat ekki svarað eins og maður.

 

Það þarf ekki að skríða fyrir myrkrinu eða ógnaröflunum.

Það þarf að mæta þeim.

 

Það gerði Svanhvít ekki.

Segir margt.

Kveðja að austan.

Sérreglur fyrir bólusetta ekki í kortunum

Nei, eru landamærin strax farin að leka??

 

Og þjóðinni hótað sóttvarnarhandjárnum uppá nýtt?

Eða hvernig á að skýra þessi orð Þórólfs á annan hátt?? "Í tveim­ur til­fell­um er ekki klár teng­ing við önn­ur smit eins og staðan er núna.".

 

Vissulega er beðið eftir raðgreiningu veirunnar, en mikil má tilviljunin vera, að sama óþekkta smitið sem hefur verið á kreiki í nokkrar vikur, valdi smiti sem greinist á Suðurnesjum, Vesturlandi og á höfuðborgarsvæðinu á sama tímapunktinum, og engin augljós tengsl eru á milli þeirra smituðu.

Og þó það væri gaman að berja á ógæfufólkinu í lögfræðistétt, sem skemmdi varnir þjóðarinnar á landamærunum, þá verðum við líka að íhuga hvað felst í að pappír um bóluefni eða fyrri smit sleppi fólki við sóttkví.

 

Hópsmitið í Mýrdalnum var vegna slíkra pappíra sem veiran bara því miður tók ekki mark þó íslensk sóttvarnaryfirvöld geri slíkt.

Þar var smitberinn einstaklingur sem framvísaði vottorði um fyrra smit, en reyndist vera með nýsmit i sér engu að síður, og smitaði út í sitt nánasta umhverfi.

Gæfa þjóðarinnar var að viðkomandi vann á fámennu vinnustað í dreifbýlinu, annars hefði stórslys út frá sóttvarnarsjónarmiðum átt sér stað.

 

En meinið, það alvarlega er að þeir sem eru bólusettir geta þrátt fyrir það borið veiruna á milli, ef þeir á annað borð smitast af veirunni.

Á þetta benti vísindamaður hjá íslenskri erfðagreiningu í nýlegir grein á Vísi.is.

"Bólusetning dregur úr dreifingu SARS-CoV-2 veirunnar í samfélaginu og smiti milli einstaklinga, þegar 60-80% íbúa hafa verið bólusettir, en áhrifin eru háð afbrigðum veirunnar. Meðan við höfum ekki náð hjarðónæmi með bólusetningu 60-80% þjóðarinnar þurfum við skima alla á landamærunum, líka þá sem eru bólusettir, þar sem við höfum takmarkaðar upplýsingar um hvort og hve mikið bólusetningar vernda gegn því að bera veiruna og smita aðra. Bólusetningavottorð tryggir engan veginn að fólk beri ekki veiruna og geti ekki smitað.".(Ingileif Jónsdóttir, prófessor í ónæmisfræði og deildarstjóri hjá Íslenskri erfðagreiningu)

 

Það eru nefnilega takmarkaðar upplýsingar um hvort og hver mikið bólusetningar vernda gegn því að bera veiruna og smita aðra.

Bólusetningar eru nefnilega hannaðar til að hjálpa ónæmiskerfinu til að sigrast á veirunni, en þær tryggja ekki að menn geti ekki smitast, og smitað aðra. 

Og um slíkt eru komnar vísbendingar sem verður að taka alvarlega.

 

Það er ekki bæði sleppt og haldið,  að vernda þjóðina og hafa leka á landamærunum á sama tíma.

Veirur virða ekki opinbera pappíra, þó þeir séu stimplaðir í bak og fyrir.

Og sjálfval um sóttkví á landamærunum endar alltaf á einn veg.

 

Þann veg sem fréttir dagsins gefa í skyn.

Með leka, með dreifingu veirunnar út í samfélagið.

 

Spurningin er, eigum við að láta þessa örfáu einstaklinga sem þurfa að flækjast á tímum farsóttarinnar, komast upp með það að halda okkur hinum innilokuðum, að samfélagið sé meir og minna í herkví veirunnar??

Ef ekki, þá þurfum við að senda stjórnvöldum skýr skilaboð þar um.

Og það er ekki nóg að gera það í skoðanakönnunum.

 

Nú er lag fyrir leiðtoga að stíga fram.

Kveðja að austan.

Smitin í dag dreifð um landið og ekki rakin

Þjóðin eitt.

 

Lögmenn gegn sóttvörnum núll.

 

Landamærin halda og stjórnvöldum ber þá skylda til að færa allt mannlíf í eðlilegt horf.

Til vara alla íþróttaiðkun.

Til vara vara allavega fótboltann.

 

En víkjum aðeins að orðum Þórólfs; ".. mik­il­vægt að hafa góða stjórn á landa­mær­un­um, ann­ars fáum við þetta bara inn í landið".

Það er ekki hans hlutverk að tala um þetta, það er hans hlutverk að sjá til þess að þetta sé gert, að sóttvarnir á landamærum séu þess eðlis að þær haldi.

Annars er hann ekki starfi sínu vaxinn, og ber að víkja.

Nema lekinn sé eftir óþekktri leið sem illt er að verjast, til dæmis með kaffisendingum frá Brasilíu eða öðrum svæðum þar sem ófullnægjandi sóttvarnir hafa gefið veirunni tækifæri á að þróa með sér illvígari afbrigði.

 

Hópsmitið í Mýrdalnum var vegna þess að maður með pappír um að hann smitaði ekki, smitaði, en Þórólfur sagði líkurnar svo litlar að slíkt hefði ekki átt að gerast, og þar með útilokað að menn með pappíra um smitleysi, smiti á ný inní samfélagið.

Hafi Þórólfur rangt fyrir sér hvað það varðar, sem auðvita allir vona að svo sé ekki, þá er svarið ekki eins og hann gaf í skyn, að þá yrði hann tilneyddur að taka á ný upp sóttvarnarhandjárnin úr læknatösku sinni, og setja á þjóðina, heldur að hann axli ábyrgð og víki.

Veiran er þá komin til að vera, það er ekki endalaust hægt að fíflast í þjóðinni.

 

Sama gildir ef sóttkvíar í heimahúsum halda ekki, eða ef hin svokölluðu sóttvarnarhótel eru meira hótel en sóttkví, ekki sé gætt að einangrun veirunnar.

Reglugerðin treystir fólki, og sé fólk ekki traustsins vert, þá só bí it.

Þjóðin á ekki að vera scapegoat vanhæfra embættismanna sem geta ekki varið landamærin.

 

Það er nefnilega þannig að það er komið að Ögurstundu í sóttvörnum þjóðarinnar.

Fjórar bylgjur höfum við látið yfir okkar ganga vegna þess að landamærum er ekki lokað.

Ekki á fólk heldur smit, það er veiran sem smitar en ekki fólk, þeir sem smita eru aðeins hýslar hennar.

 

Skýringarnar á þeim öllum er óskhyggja í bland við bull um að ekki sé hægt að halda veirunni úti.

Margfalt, margfalt fjölmennari lönd hafa náð því, þar á meðal fjölmennasta ríki heims.

Óskhyggjan hefur alltaf snúist um að það dugi að ná næstum því öllum smitberum, en sama tíma fara menn með möndru þekkingarinnar, að það þurfi aðeins eitt smit til að smita samfélag.

Í Wuhan tók það rúmar 6 vikur frá fyrsta skráðu smiti þar til veiran var það útbreidd, að eina ráðið var að læsa allt mannlíf inni, og hleypa fólki ekki út fyrr en öruggt var að veiran var útdauð.

 

Núna vita menn betur og segja að varnirnar á landamærunum dugi, veiran haldist úti.

Hafi menn rangt fyrir sér þá axla menn ábyrgðina en koma sökinni ekki á þjóðina enn einu sinni.

Aðeins þá, hugsanlega, hugsanlega er almenningur tilbúinn að taka einn slag í viðbót.

En ef sama fólkið stjórnar, þá er slíkt algjörlega tilgangslaust, og eins gott að láta veiruna hafa sinn gang.

Því annars er þetta bara aftur og aftur og aftur.

Hringekjan endalausa sem enginn vilji er til að stöðva.

 

Vonandi halda landamærin.

Vonandi mun það sem er fullreynt að virki ekki, loksins virka.

Annað eins hefur nú gerst.

Liverpool varð til dæmis Englandsmeistari í fyrra.

 

Annars.

Já, annars??

Kveðja að austan.

 

 

Skilar minnisblaði í dag – útlit fyrir tilslakanir

Klúður heilbrigðisráðherra.

 

Hafi einhver efast að á meðal vor sé ennþá til rammgöldrótt heiðni sem hefur vald og kraft til að gala magnaðan seið, þá ættu síárásirnar á sóttvarnir þjóðarinnar á landmærum að færa hinum sama sönnur á að sá efi hafi verið óþarfur.

Er ég þá ekki að vísa í að myrkraröfl hægri öfga hafa lagt undir sig ritstjórnarherbergi Morgunblaðsins, rót illskunnar hefur jú fylgt manni frá því sköpun hans, heldur þá atburðarrás á þingi sem varð til þess að fyrsta stoð réttarríkisins, löggjafarvaldið brást þjóðinni á Ögurstundu hennar.

 

Á Alþingi er svona að öllu jöfnu skipað fólki sem er eins og við flest, bara venjulegt fólk, vissulega margir lögfræðingar þar en ætti varla að skaða því hlutverk þingsins er að setja lög.

Viðrinisháttur er þar ekkert algengari innan þings en utan, þó á þingi sé segull í einum flokki sem dregur að sér slíka hegðun, en þar er verið að uppfylla eftirspurn útí þjóðfélaginu.

 

Þess vegna getur ekkert annað en forn vitneskja skýrt hvernig þingmenn gengu úr skafti og viti, gerðust Píratar, og fóru að fikta í hinum nýju sóttvarnarlögum, gerðu þau andvana fædd með því að taka út þau ákvæði sem þurfa að vera til að markmið sóttvarna náist, það er heimild yfirvalda til að skylda fólk að fara í sóttkví og heimild yfirvalda að setja á útgöngubann þegar enginn annar möguleiki er í stöðunni til að stöðva bráðsmitandi drepsótt.

Heimskan er líkt og að setja lög sem banna skotvopnanotkun almennings, og eftir að markmiðum laganna og tilgangi er skilmerkilega lýst, að hafa svo þriðju málsgrein svona; Öllum skal heimilt að eiga skotvopn, allar gerðir.

 

Klúður heilbrigðisráðherra er kannski ekki að gera sér grein fyrir að hið óútskýranlega, að hópur venjulegs fólks breytist ekki á einni nóttu í hóp viðrina, sé ekki þessa heims, að baki hljóti að búa forn þekking sem seinna var kennd við svartagaldur, heldur að mæta ekki leiðtogum viðrinisháttarins, skora þá á hólm með rökum, kalla til samfélag vísindanna til að mæta bábiljunni.

Í stað þess að leyfa fiktinu að renna átakalítið í gegn.

 

Síðan var það skylda hennar, því hún er jú kjörinn embættismaður þjóðarinnar, að afneita frumvarpinu, leggja sjálf fram nýtt, krefja forsetann um að senda bastarðinn til baka með ávítum til óvitanna, standa og falla með þjóð sinni.

Ekki að lúffa, hvað þá að lýsa yfir fögn.

 

Þetta er klúður heilbrigðisráðherra.

Söguna þekkjum við síðan.

Kveðja að austan.

 

Stjórnsýsla í molum í heilbrigðisráðuneyti

Landamærin opin.

 

Smit leka inn, fórnarlömb þess skikkuð í sóttkví.

Og þjóðin fær ekki að lifa eðlilegu lífi.

 

Þessa pattstöðu þarf að rjúfa núna þegar stjórnmálin bregðast okkur, ríkisstjórnin hefur ekki styrk til að framfylgja sóttvörnum, að henni er sótt úr röðum stjórnarandstæðinga, þar sem kverúlismi er hreyfiaflið.

Hvernig getur það verið að 6% þjóðarinnar, blanda að kverúlöntum, lítt gefnu fólki og fólki sem bregst við dauðaangist sinni með afneitun á alvarleik faraldursins, haldi þjóðinni í gíslingu?

Þó gírugir fjársterkir sérhagsmunir með beina leið í vasa þingmanna og ráðherra Sjálfstæðisflokksins, kyndi undir.

 

Hvernig voga stjórnmálin að ganga gegn þjóð sinni með vísan í hina algjöra minnihluta sóttvarnarandstæðinga?

6 prósent fólkið.

Hvernig er þetta hægt á lýðræðistímum að svona lítill minnihluti, örfáir peningamenn, haldi einni þjóð í svona pattstöðu, hún má sig vart hæra, öll barátta hennar við veiruna eyðilögð jafn óðum með hinum viljandi leka á landamærunum?

 

Hví látum við bjóða okkur þetta??

Er eitthvað að okkur??

 

Spyr sá sem ekki veit.

Kveðja að austan.

Tvö smit og hvorugur í sóttkví

Það er leitun að færri kverúlöntum í heiminum.

 

En mættu á Austurvöll í dag.

Hefði samt verið góðmennara ef Brynjar væri ekki í sóttkví, og Sigríður væri ekki kjarklaus.

En fólkið sem berst fyrir ótímabæru andláti samborgara sinna, mætti þó og ítrekaði kröfur sínar.

Um frelsi veirunnar til að drepa, til að veikla, því hver á að verja rétt hins smæsta af hinum smæsta, til að vera fullgild í samfélagi manna, shit með að við hin erum fólk, en hún er veira.

 

En samt, það þurfti ekki að auglýsa hve fámennur þessi sértrúarsöfnuður er, að þegar almannatenglinum sleppir, að baki stormsins í netheimum sé fjöldi, sem enginn teljari getur talið, þeir byrja víst ekki að telja við töluna 20, af hverju má guð vita.

Að fyrir utan almannatengilinn, sem er kostaður, fyrir utan Sigríði, Brynjar, já og Áslaugu og Þórdísi, sem og örfá örvisa gamalmenni í Sjálfstæðisflokknum, haldin dauðahvöt, að þá býr ekkert annað að baki en það sem peningar geta kostað.

 

Hvernig hélt þetta blessaða fólk að íslenska þjóðin hefði lifað af fyrir utan hinn byggilega heim, ef kverúlantarnir hefðu ekki verið þeir fyrstu til að deyja í venjubundnum harðindaköflum þjóðarinnar?

Að ef menn vildu auglýsa fáviskuna, þá væri Ísland lítt til þess fallin.

Því þannig séð er leitun að færri kverúlöntum í heiminum en hér, ef þeir dóu ekki út, þá fluttu þeir allir til Ameríku fyrir um öld síðan.

 

Sem afhjúpar eitt, það er ekki óttinn við atkvæði sem skýrir að ríkisstjórn Íslands hætti að verja landamærin.

Gegn lýðheilsu, gegn þráar okkar sem köllumst almenningur, um að fá að lifa eðlilegu lífi, tefli ríkisstjórnin fjárstreymi sérhagsmunanna í vasa hennar.

 

Óeðli gegn heilbrigði.

Sérhagsmunum fjársterkra aðila gegn almannaheill.

 

Ekkert annað skýrir uppgjöfina gegn glæpsamlegum dómi eins dómara í Héraðsdómi Reykjavíkur.

Dómara sem taldi rétt fólks sem gat valið um að ferðast eður ei, mikilvægari en rétt okkar hinna að lifa frjáls við ótta við veirusmit, eða að vera kippt út úr daglegu lífi vegna hugsanlegs smits, það er sóttkví, að ekki sé minnst á sjálfa sýkinguna, alvarleik hennar, sem getur veiklað, eða ef varnir líkamans halda ekki, leitt til dauða.

Eitthvað sem er svo augljóst og það þarf gífurlega hagsmuni til að hundsa.

Eða óttann við fjölda kverúlantana á Austurvöll.

 

Þeir gætu sagt Búúúuuuu.

Og þar með væri stjórnin fallin.

 

Á meðan verst þjóðin ekki á landamærunum.

Leki sem er líkt og tifandi tímasprengja þar sem krossað er fingur og vonast er til að tímakveikjan sem á að ræsa sprengjuna, klikki, að hún virki ekki.

Eins og lekinn undanfarna vikna og mánaða sé algjör undantekning, að jafnvel veiran líka flýi þennan óttalega samsöfnuð kverúlanta þjóðarinnar.

Að hin eina sanna sóttvörn þjóðarinnar sé hræðslan við þetta Búúúúuuuu.

 

Mikil er trúin.

En því miður ekki reist á rökum eða raunveruleik.

 

Kverúlantarnir ógna engu nema sínum eigin trúverðugleika.

Veiran nýtur sér glufur á sóttvörnum þjóðarinnar.

 

Fórnarlambið, þjóðin var aldrei spurð.

Hún situr í súpunni.

 

Hún fær tilkynningu um framlengingu sóttvarna sem kenndar eru við samfélagslegar lokanir.

Nái hún að drepa eina bylgju.

Þá sjá sérhagsmunirnir að önnur sé flutt inn.

 

Sagan endalausa.

Nema í raunheimi er enginn góður endir á henni.

 

Og þar er við enga kverúlanta að sakast.

Eins mikla fáráði þeir virðast.

 

Þeir hafa engin völd, ekkert vægi.

En eins skrýtið og það er, þá kaupir fjölmiðlafólk að þeir séu scapegoat.

 

Fólkið sem stjórnvöld óttast svo mjög.

Að þau verja ekki þjóð sína.

 

Búúúúuuuu.

Kveðja að austan.

 

Sóttvarnaaðgerðum mótmælt á Austurvelli

Dómur er ekki ríki í ríkinu.

 

Hann er ekki æðri en þjóðin, hann getur ekki upphafið sig yfir hagsmuni hennar á neyðarstundu.

Geri hann það þá hefur hann misst grundvöll sinn, tapað réttarstoð sinni.

 

Slíkt gerði Héraðsdómur Reykjavíkur þegar hann tók mannréttindi örfárra að þurfa ekki að virða sóttvarnir á landamærum, fram yfir mannréttindi fjöldans, þjóðarinnar, að fá að lifa í öryggi gagnvart hættulegum smitsjúkdómi, að fá að lifa eðlilegu lífi á tímum heimsfaraldurs.

Að tefla fram þvingaðri sóttkví örfárra sem kusu að ferðast, ferðalög þeirra var ekki nauð sem ríkisvaldið knúði viðkomandi til, gegn öryggi landsmanna sem á ekkert val annað en að búa á þessu landi, er firring sem einna helst má líkja við vitfirringu.

 

Vegna þessa dóms geta hundruð smitast, jafnvel þúsundir ef nýtt bráðsmitandi afbrigði kóvid veirunnar sleppur inní landið vegna þess að sóttkví á landamærum er ekki virt, með þeim afleiðingum að þúsundir neyðast til að fara í sóttkví, ásamt að fjöldinn, þjóðin á ekkert val en að loka á flest mannleg samskipti nema þau sem brýnust eru.

Ástand sem er því miður víða í Evrópu í dag.

Þetta er vitað, þetta eru staðreyndir sem ekki er hægt að rífast um.

 

Hvernig sem á þetta er litið er þessi dómur glæpsamlegur, ekki aðeins aðför að sóttvörnum líkt og Læknafélag Reykjavíkur bendir á, heldur líka aðför að daglegu lífi þjóðarinnar, aðför að heilsu hennar, og jafnvel lífi ef veiran hittir fyrir viðkvæma.

Þó stjórnarskráin tryggi sjálfstæði dómsstóla, þá er hvergi kveðið á i henni að þeir eigi að vera glæpsamlegir, að þeir eigi að vera ríki í ríkinu, sem ógni þjóðinni.

 

Sóttvarnir styðjast við lög, hlutverk þeirra er skýrt, að verja þjóðina gegn smitandi sjúkdómum, með þeim ráðum sem þurfa og virka.

Það liggur í eðli málsins að það er ekki hægt að sjá allt fyrir og telja upp í lagatexta sóttvarnarlaga, hvað þá að fólk sem hefur ekkert vit á sóttvörnum fiktar í þeim líkt og gerðist á þingi í lok síðasta árs.

En það breytir ekki markmiðum þeirra að vernda þjóðina með öllum tiltækum ráðum, og að það þarf að bregðast hratt við ef um bráðsmitandi veirusjúkdóm er að ræða, sem engin lækning er til við.

 

Gegn slíku er aldrei hægt tefla fram þröngri lagatúlkun um hvað má og hvað má ekki, þegar tilgangur aðgerðanna er ljós og er í samræmi við fyrirliggjandi þekkingu á útbreiðslu sjúkdómsins, eðli hans og vitneskju um hvaða aðgerðir virka og hvað ekki.

Lögfræðingar sem vitna í mannréttindaplögg gegn smitvörnum, um rétt einstaklingsins til að skaða fjöldann, eru í hreinskilni sagt, ekki þessa heims, hljóta að vera í einhverju annarlegu ástandi líkt og stjórn Dómarafélags Íslands gerir í þessum orðum; "Stjórnarskrá lýðveldisins og skuldbindingar íslenska ríkisins á sviði mannréttinda byggjast meðal annars á því að stjórnvöld verði að hafa lagaheimild til að skerða frelsi borgaranna.".

Dómarar eru ekki guðlegar verur, hvað þá að þeir þiggi völd sín frá guði líkt og einvaldskonungar fortíðar héldu fram, þeir eru dauðlegir, mannlegir, og gangi þeir af vitinu, eða dæma eftir annarlegum hagsmunum, þá eru dómar þeirra sjálfkrafa ógildir.

Eins og hver önnur vitleysa sem ekki nokkurt stjórnvald á að hlusta á.

 

Svo mikil er firringin í samfélagi, úrkynjun velmegunarinnar búin að svipta það marga sjálfsbjargarhvötinni, að stjórnvald okkar gerir einmitt það, lætur eins og dómur guðs hafi fallið yfir mönnum og þjóðum, en ekki dómur eins dómara á lægsta dómsstigi þjóðarinnar.

Eðlilegt stjórnvald hefði lýst dóminn ómerkan, og haldið svo áfram að verja þjóðina með því að þétta varnir á landamærunum.

En vissulega beðið Hæstarétt um úrskurð um hvort þjóðin hafi ekki rétt samkvæmt frumlögum að verja sjálfa sig fyrir banvænni veiru.

Með öðrum orðum, sjálfur tilgangur og markmið sóttvarnalaga undir.

Hæstarétt síðan guðvelkomið, því þar er jú rjóminn af lögfræðingum landsins,að koma með ábendingar og leiðbeiningar handa óvitunum á þingi sem töldu sig umkomin að setja lög á tímum heimsfaraldurs, án þess að hafa nokkra hugmynd um hvað þau voru að gera.

 

Í millitíðinni átti náttúrulega reglugerðin um sóttvarnir á landamærum að standa, og í ljósi síðustu hópsýkingarinnar, átti að herða þær varnir.

Að fella reglugerðin úr gildi, að gefa veirunni færi á að smita þjóðina, er geðvilla.

Og aðeins geðvillingar gera slíkt vitandi vits.

 

Það veit enginn EF.

Þetta getur sloppið, en undanlátssemin gagnvart hinum glæpsamlega dómi Héraðsdóms, geta líka verið alvarlegar.

Samfélagssmit, og þar með sóttkví fjöldans, alvarleg veikindi, jafnvel dauði.

Sem er glæpur, en ekki glæpur dómarans, heldur þeirra sem tóku mark á honum.

 

Þetta veit allt vitiborið fólk.

Og yfirklór stjórnar Dómarafélags Íslands er aðeins staðfesting á þeirri vitneskju, fyrirfram tilraun til að þvo hendur sínar af glæpnum.

Eigum við að endurtaka fáviskuna á mannamáli; það má ekki skerða frelsi borgarans til að vernda frelsi þjóðarinnar, það eru mannréttindi að fá að hundsa sóttkví á landamærunum, við eruð ríkið, við vitum best.

Svo er vælt og skælt yfir réttmætri gagnrýni þeirra sem vit og þekkingu hafa á sóttvörnum, að ekki sé minnst á fordæmingu þjóðarinnar.

 

Það er eitt samt sem er rétt í þessari tilraun til réttlætingar á hinu glæpsamlegu athæfi Héraðsdóms, og það má finna i fyrirsögn fréttarinnar sem þessi pistill er tengdur við.

Grafa undan stoðum réttarríkisins.

Nema það gerir þessi dómur ásamt frávísun Landsréttar.

 

En sá gröftur kemur réttarríkinu ekki við, hvorki lögum landsins eða sjálfsstæði dómsstóla.

Heldur þeim einstaklingum í stétt lögfræðinga og dómara sem telja sig æðri þjóðinni.

Eru svo firrtir í sínum fílabeinsturni að þeir tefla pappír gegn banvænum heimsfaraldri kóvidveirunnar.

Veifandi þessum pappír, hrópandi, þetta má ekki, þetta má ekki, og ætlast til þess að mark sé tekið á þeim.

 

Vissulega var það gert.

En það segir allt sem segja þarf um þá sem það gerðu.

 

Fari illa, þá verður þessu fólki aldrei fyrirgefið.

Það verður úrkast samfélagsins.

 

Það brást þegar því var treyst.

Kveðja að austan.

„Grafa undan stoðum réttarríkisins“