Tíu litlir negrastrákar

 

Eða voru þeir 35, man það ekki, en hitt man ég að þeim fækkaði óðum, eða alveg þar til ríkisstjórnin sprakk.

Hvað eiga svona heitstrengingar að þýða?, af hverju er ekki reynt að byggja brýr sem halda þegar að er sótt?

Eða er barnaskapurinn á því stigi að halda að skotgrafir séu límið sem heldur saman ríkisstjórn ólíkra flokka??

 

Sjálfstæðismenn ættu frekar að þakka fyrir að flokksagi VG hélt, og þeir ættu að vita að hann heldur ekki endalaust.

Ekki ef Sjálfstæðisflokkurinn leggur sig fram um að viðhalda þeirri ímynd meðal þjóðarinnar að spillingarjafnan sé spilling=Sjálfstæðisflokkur.

Slíkt þolir enginn samstarfsflokkur til lengdar eins og dæmin sanna.

 

Sigríður á eftir að verða þessari ríkisstjórn að falli því umræðan um hana á ekki eftir að gera neitt annað en að magnast.

Jafnvel þó hún geri ekkert annað en að fara út á meðal fólks til að klippa á borða, þá verður það snúið henni til vansa.

Það er uppreisn í þjóðfélaginu, ekki bara innan verkalýðshreyfingarinnar, lögmenn ætla til dæmis ekki að kyngja enn einni spillingarráðningu Sjálfstæðisflokksins.  Ekki eftir að skýr lög voru sett til að koma í veg fyrir slíkt.

 

Framundan eru erfið mál varðandi innflytjendur, hvert mannúðarverk elur af sér 100 vonbiðla, og á þeim þarf að taka. 

En málið er að það er ekki borð fyrir báru hjá Sigríði, öll áföll munu leita inn í ríkisstjórnarsamstarfið.

Hún er Grýla íslenskra stjórnmála og allir vita að Grýla gafst upp á rólinu.

 

Eina spurningin er hvort hún taki ríkisstjórnina með sér eða ekki.

Hvort hún sé flokksmanneskja og skynji sinn vitjunartíma, eða hvort hún sé blindur egóisti sem sér ekki skaðann sem fylgir í fótspor hennar. 

Skaðann fyrir ríkisstjórnina, skaðann fyrir Sjálfstæðisflokkinn og skaðann fyrir formann hans.  Hún situr jú í skjóli Bjarna.

Allavega er ljóst að manndómurinn og forystuhæfileikinn til að höggva á hnútinn er ekki til staðar innan forystusveit ríkisstjórnarinnar.

 

Og það er miður því vonir voru bundnar við þetta ríkisstjórnarsamstarf.

Að hin sársaukafulla reynsla stjórnmálaanna frá Hruni yrði nýtt til að semja nýtt stef vonar og tiltrúar um ný vinnubrögð, að sáttar yrði leitað í stað ófriðar, og reksturinn á þjóðarbúinu yrði hugsaður uppá nýtt.

Það væri varið sem væri þess virði að verja, því væri hent sem væri ónýtt, og nýtt smíðað þess í stað.

Og það næðist sátt um réttlæti og réttlátari skiptingu.

Síðasta tækifæri hinna hefðbundnu stjórnmála, síðasta tækifæri fólks sem þrátt fyrir allt vill þjóðinni og náunganum vel.

 

En bráðum verða negrastrákarnir níu, svo átta, og svo man enginn lengur að þeir yfir höfuð hafi verið til.

Flóðbylgja breytinganna mun sjá til þess.

Annað hvort ertu með, og þú flýtur á öldunni, eða þú ert ekki.

Því það steytir enginn hnefanum á móti kröfunni um breytingar.

Flóðbylgjan drekkir þér þá bara.

 

Aldrei þessu vant er enginn valkvíði í þessu dæmi.

Kveðja að austan.

Segir 33 vera í stjórnarmeirihlutanum

Í hrokanum er fallið fólgið.

 

Sigríður Andersen er töffari, hefur alltaf verið.

Og oft unaðslegt hvernig hún hefur þorað gegn hinu viðtekna í pólitískum rétttrúnaði femínista umræðunnar.

 

En hún er ekki lesin í fræðunum, Machiavelli varar við hroka ef valdsmaður á frama sinn undir lýðnum.  Það skiptir ekki máli hvað þú gerir, það skiptir máli hvað þú virðist gera.

Og þegar töffarinn Sigríður, ákvað að sýna að hún væri ekki bundin að lögum og reglum líkt og annað dauðlegt fólk, og gæti í krafti vald síns brotið sáttina sem Alþingi hafði bundið í lög að kaleikurinn við skipan dómara væri færður frá ráðherra til svokallaðar faglegrar nefndar, og komist upp með það með því að knýja það í gegnum Alþingi í krafti ráðherraræðis.

Þá féll hún í hrokagryfjuna.

 

Og það er ekki auðvelt að skríða uppúr henni.

Tekst aðeins með auðmýkt sem er skapgerðisbrestur sem Sigríður þekkir ekki.

 

Þessi setning hennar er dásamleg, það er frá sjónarmiðum hrokafræðinnar;

"og hafa að mínu mati þrif­ist á því að tala niður störf þings­ins, störf emb­ætt­is­manna og stjórn­sýsl­unn­ar í heild,".

Það þarf mikið egó til að klína sínum eigin skít á vammlausa embættismenn sem frá fyrsta degi vöruðu ráðherra við að geðþótti hennar bryti í bága við góða stjórnsýslu eða stjórnsýsluna sem vann sína vinnu skammlaust og kom í hendur ráðherra rökstuddri tillögu að skipan dómara í Landsrétt. 

Og dómskerfið brást ekki heldur, það sýndi fram á það með gildum rökum að ráðherra hefði ekki rökstutt þær breytingar sem hún gerði á lista hæfnisnefndar, og brotið þar með gegn góðri stjórnsýslu og staðfesti þar með álit hinna vammlausu embættismanna.

Dómskerfið hins vegar gat ekki dæmt skipan flokksdómarana ólöglega því rétt var að henni staðið, ráðherra bar upp tillögu sína á Alþingi, og hún var samþykkt. 

Hún hefði líka verið lögleg ef Sigríður hefði á síðustu stundu strikað út nafnið á eiginmanni vinkonu sinnar, og sett þess í stað nafnið á hundinum sínum, enda er hann mjög tryggur, og Alþingi samþykkt. 

Það veit enginn hver eru neðri mörk sjálfstæðismanna, það hefur ekki reynt á þau.  En á meðan flokkurinn hefur þetta kverkatak á Alþingi, og fær sitt í gegn, hversu óeðlilegt það er, þá er niðurstaðan lögleg.

Um það rífst enginn.

 

En vammlausir sem þurfa að sætta sig við ofríkið og spillinguna, þeirra er ekki ábyrgðin.

Og þeir eru ekki talaðir niður þegar reynt er að láta ráðherra sæta ábyrgð.

Vörn Sigríðar er engu betri en mannsins sem var tekinn í bólinu með barnungri vændiskonu, þvingaða af mannsalsdjöflum, og krafðist sýknu fyrir dómi því fjölskylda hans væri vammlaus, og allt það samfélag sem hann tilheyrði liði ekki svona hegðun.

Meinið var að það var hann sem var fyrir dómi, ekki fjölskylda hans eða hið vammlausa samfélag sem hann tilheyrði.

 

Hrokinn mun verða Sigríði að falli.

Það efaðist enginn um máttleysi stjórnarandstöðunnar eða samtryggingu spillingarinnar.

Vígi hennar á þingi heldur.

 

En á meðan hún situr, verður aðeins talað um þetta mál.

Því eins og Machiavelli sagði, það er sama hvað verkin eru góð, ef þú hefur á þér ásýnd spillingar og valdshroka, þá mun fólk aðeins sjá það, en ekki hin góðu verk.

Og allt tal Katrínar Jakobsdóttur um siðvæðingu, siðbætingu, hljómar eins og aumur fimmaura brandari á meðan Sigríður situr. 

Hennar skítur verður smán saman skítur Katrínar.

 

Og hinir spilltu dómarar, því það er sannarlega spillingu að þiggja flokkskipan þegar lög kveða á um fagskipan, munu aldrei fá starfsfrið.

Verjendur munu alltaf draga trúverðugleika þeirra í efa. 

Á meðan það er ekki rannsakað hvaða gjald fór á milli, þá verður alltaf spurt.

"Hverju lofaðir þú í staðinn??".

"Eða hvernig getur þú dæmt mig sekan, þegar þú sjálfur greiddir fyrir stöðu þína??"

 

Það er nefnilega þannig að hroki vekur viðbrögð.

Og þegar sá hroki felur í sér að eyðileggja trúverðugleika hins nýja dómsstigs, Landsréttar, þá munu andstæðingarnir nýta sér það í botn.

Og á einhverjum tímapunkti munu samherjar hennar spyrja, af hverju eru við sjálfviljugir að sökkva með þessum hrokagikk??  Það er ekki svo að hún hafi eitthvað vald yfir okkur??

 

Og mikill bjáni má Bjarni vera að gefa andstæðingum sínum innan flokksins þetta vopn uppí hendur.

Margfalt öflugri stjórnmálamaður skaddaðist af slíkri frænda og vinahygli, það mikið að honum var komið í skjól við að naga blýanta.

Samt var þá ekki farið gegn skýrum lögum eins og gert er í dag.

Hrokinn er vissulega dauðasynd, en heimskan öllu verri.

 

Þess vegna mun ekki bara Sigríður falla.

Kveðja að austan.

Vonar að þvarginu sé nú lokið

Uppreisn fólksins er hafin.

 

Og verður ekki stöðvuð.

 

Við munum sjá braskinu á húsnæðismarkaðnum sagt stríð á hendur.

Við munum sjá sjálftökunni sagt stríð á hendur.

Við munum sjá verðtryggingunni og vaxtaokrinu sagt stríð á hendur.

Og við munum sjá fall Gylfa forseta.

 

Áhrifin á stjórnmálin munu síðan fara eftir hvernig til tekst í þessu stríði á vinnumarkaðnum.

Hvort unga fólkið sem leiðir þessa uppreisn fólksins, sé sjálfu sér samkvæmt, setji sér skýr markmið og standi við þau.

Þá munu þau vinna þennan slag og stjórnmálin munu þá falla næst.

 

Því meirihluti þjóðarinnar hefur fengið nóg af sísviknum loforðum, innihalds lausum frösum, og stefnunni einu sem virðist vera að það er sama hvað sagt er fyrir kosningar, ef flokkar komast í stjórn, þá þjóna þeir aðeins einum herra.

Auðnum og hagsmunum hans.

Andófshreyfingunni hefur aðeins skort trúverðugleika enda auðurinn fjárfest mikið í sundrungu hennar.

 

Núverandi ríkisstjórn er síðasta von hefðbundinna stjórnmála.

Afgreiðsla hennar á Sigríðarmálinu sýnir að hún mun engu breyta, þegar á reynir eru hjólför spillingar og sjálftöku of djúp til að flokkarnir geti rifið sig uppúr þeim.

Hvorki Katrín eða Bjarni hafa þá forystuhæfileika sem til þarf.

Þau skynja ekki að flokkar þeirra eiga allt undir nýjum vinnubrögðum og endurnýjun trúverðugleika.

Þau ímynda sér að ef þau bara loki augunum nógu fast, þá muni flóðfylgja breytinganna fjara út í stað þess að kaffæra þau.

 

En flóðbylgjur fjara ekki út.

Eina spurningin er hve langt þær ná uppá land.

 

Tíminn mun svara þeirri spurningu.

En það hefst ekkert uppúr að hundsa flóðbylgjuaðvaranir.

 

Þú rífst ekki við ákallið um breytingar.

Kveðja að austan.

 

Sólveig Anna nýr formaður Eflingar

"Ráðherra fylgdi laga­bók­stafn­um í einu og öllu".

 

 

Af hverju hlaut hún þá dóm?

Jú, vegna þess að hún braut lögin.

 

Hún hafði vissulega rétt til að víkja frá tillögum hæfnisnefndar, en þá bar henni skylda til að gera það á faglegan hátt, henni bar skylda til að rökstyðja frávik sín.

Vegna þess að stjórnsýslulög segja hæfasti einstaklingurinn sem sækir um eigi að hljóta þau störf sem auglýst er eftir á vegum ríkisins.

Þau segja ekki að hann eigi að vera hæfur, heldur að hann eigi að vera hæfasti.

 

Og þetta er sérstaklega ítrekað í nýjum lögum um dómstóla, sem þáverandi innanríkisráðherra Ólöf Nordal lagði fram sem stjórnarfrumvarp 2016.

"Við mat á menntun, starfsferli og fræðilegri þekkingu skal dómnefndin miða við að æskilegt sé að umsækjandi hafi fjölbreytta starfsreynslu á sviði lögfræðinnar s.s. reynslu af dómstörfum, málflutningi eða öðrum lögmannsstörfum, störfum innan stjórnsýslunnar eða fræðistörfum.".

Sama hvernig þetta er lesið, þá stendur hvergi, að eiginmaður vinkonu Sigríðar Andersen sé undanþeginn þessari kröfu sem gerðar eru til menntunar, fjölbreyttan starfsferil og fræðilegrar menntunar.  Einnig verður ekki lesið úr þessum texta að sérstakur kostur sé að vera giftur þingmanni Sjálfstæðisflokksins.

 

Þess vegna var Sigríður Andersen dæmd, hún fór ekki eftir lagabókstafnum, og henni varð ekki á að fara eftir því í einu og öllu, heldur fór hún ekki eftir neinu.

Forsendur hennar um vinatengsl, og flokkstengsl, þeirra er hvergi getið í hinum nýsamþykktum lögum Ólafar Nordal. 

Sem er nota bene ekki nafn yfir dómaraklíku sem öllu vildi ráða um skipan dómara eins og sjálfstæðismenn reyna að telja hvorum öðrum í trú um, heldur var hún þáverandi varaformaður Sjálfstæðisflokksins, og innanríkisráðherra.

 

Aðrar röksemdir Sigríðar eru eftir þessu.

Manneskja sem hefur allan sinn stjórnmálaferil afneitað kynjakvóta, vanvirðir vitsmuni þingheims, líka hinna gjörspilltu í Sjálfstæðisflokknum, þegar hún segir "„Eins og menn þekkja þá var mikið ákall um það að Lands­rétt­ur yrði skipaður jafnt kon­um sem körl­um. Þetta kom fram þegar að niðurstaðan lá fyr­ir", því forsendan um kyn var hvergi tekið fram í þeim rökstuðningi sem hún sendi Alþingi, þar var einungis vikið að ráðherra teldi að dómarareynsla hefði átt að fá aukið vægi.

Enda er skýrt tekið fram í lögum að það megi ekki mismuna fólki vegna kynferðis þess.

Að vísa í þetta er populismi eftiráskýringarinnar, til að breiða yfir geðþótta spillingarinnar.

 

Síðan skýtur það skökku við að segjast hafa lagst í viðmikla rannsókn á hæfni einstakra umsækjenda þegar ráðherra ítrekað hefur sagst ekki hafa haft til þess tíma samkvæmt lögum og því hafi hann þurft að nýta sér vinnu hæfnisnefndar við mat sitt á einstökum umsækjendum.

Þetta kemur fram í dómi Hæstaréttar, þetta kemur fram í umræðum á Alþingi.

Að halda öðru fram í umræðunni um vantraust á ráðherra er því í raun hrein og klár lygi.

Ráðherra virðist ekki geta tjáð sig um þetta mál án þess að ljúga.

 

Og öfugmæli hennar, bautasteinninn sem mun halda nafni hennar á lofti, löngu eftir að hún hrökklast úr embætti, er þegar hún segir að spilling hennar sé "Þetta er rétt­ar­ríkið að verki".

Að það sé réttarríki að flokksvæða dómstóla.

Að það sé réttarríki að gera þá vanhæfa með geðþótta sínum og spillingu.

 

Þvert á móti, það að spilling hennar sé ekki rannsökuð, hvað það raunverulega var sem fékk ráðherra til að fara gegn skýrum lögum og reglum um skipan dómara, sýnir á nöturlegan hátt að réttarríkið er ekki virkt á Íslandi.

Og það eina sem er óljóst í því dæmi, hve langt getur ráðherra gengið í krafti hlýðins þingmeirihluta, án þess að til þess bærir embættismenn þjóðarinnar taki spillingu þeirra fyrir og rannsaki.

 

Það er allavega ekki hægt að ganga mikið lengra en að flokksvæða æðri dómstóla þjóðarinnar.

Mikil er skömm þeirra sem ábyrgðina bera.

 

Og algjör er smán þeirra sem reyna að verja óhæfuna.

Mikið lægra verður ekki lotið.

Kveðja að austan.

„Loksins kom vantrauststillagan“

Bjarni biður ríkisstjórnina griða.

 

Að hún eigi að sinna stóru málunum, vísar í að umboðsmaður Alþingis þori ekki gegn spillingunni, að hann sitji í skjóli ráðherraræðisins.

Að fyrst að umboðsmaður Alþingis, hvert sem hreðjatak framkvæmdarvaldsins er á honum, sjái ekkert athugavert við að vammlaust fólk sem hefur byggt upp fjölbreyttan starfsferil, svo það seinna meir komi til greina við skipan dómara hjá æðri dómstólum þjóðarinnar, líkt og lög kveða á um, að það sé látið víkja fyrir eiginkonu þingmanns Sjálfstæðisflokksins, eða eiginmann vinkonu dómsmálaráðherra.

 

Fyrir utan að engin vitræn rök, fyrir utan hugsanleg rök sem lúta að ofsóknum vegna pólitískra skoðana, útskýra af hverju þessir fjórir sem voru látnir víkja, voru valdir, en ekki einhverjir allt aðrir. 

Nema vera skyldi að tengsl þeirra sem voru skipaðir, við fjármálaspillingu útrásarvíkinganna, eða bein flokkstengsl við Sjálfstæðisflokkinn, eða fólk sem naut trúnaðar við flokkinn, hefðu vegið þyngra.

Og þegar við bætist eignmaður vinkonu dómsmálaráðherra auk eiginkonu þingmanns flokksins, að þá sé Landsréttur rétt skipaður.

Flokksvæddur, hagsmunavæddur.

 

Sé svo þá er ljóst að um áður óþekkta spillingu í íslensku stjórnkerfi er að ræða.

Og þá skiljanlegt að Bjarni biðji þessari ríkisstjórn griða.

Hann féll jú síðast þegar hann beitti óhróðursvél flokksins gegn foreldrum fórnarlamba barnaníðings, sem þeirra eini glæpur var að biðja um upplýsingar, að biðja um skýringar á óskiljanlegri stjórnvalds ákvörðun.

 

Hver eru þessi góðu verk ríkisstjórnarinnar sem réttlæta þessa svívirðu trekk í trekk?

Björt framtíð hafði þó sómann í að slíta síðast.

Enda sannarlega ekki tengd við hagsmuni vogunarsjóða.

 

Er það málið.

Að VG hafi selt sálu sína það kyrfilega, að flokkurinn eigi að klára dæmið.

Að sama hver viðbjóðurinn er, og þá hefði flokkurinn kóað með óhróðursvél Sjálfstæðisflokksins gegn foreldrum fórnarlamba barnaníðings, að þá starfi flokkurinn með Sjálfstæðisflokknum.  Verji ráðherra hans falli, setji engin mörk og engin viðmið.

Svona rétt á meðan Arion banki er rúinn inn að skinni.

Eru slík heljartök þess sem seldi sáluna, á flokknum??

 

Það sem er samt ömurlegast er að fólk treysti þessari ríkisstjórn til góðra verka.

Að þessi meinta kjölfesta íslenskra stjórnmála myndi snúa bökum saman um þjóðarheill.

Um góð verk, um að vilja vel.

 

Að flokksvæða dómsstig, að hamla ekki gegn rúningi vogunarsjóða á Arion banka, er ekki dæmi um að vilja vel, eða reyna að gera betur en undanfarnar ríkisstjórnar.

Það staðfestir endanlega að seldar sálir stjórna landinu.

Sem er ekkert heilagt, virða aðeins hagsmuni húsbænda sinna.

 

Slíkt fólk þarf ekki grið.

Það telur sig ósnertanlegt.

 

Það laug sig til valda.

Og það heldur að völdin á þingi beygi allt annað.

 

Réttinn, réttarfarið.

Þjóðarhagsmuni.

Allt.

 

Og það heldur að það komist upp með það.

Kveðja að austan.

Á undarlegu ferðalagi

Ólíkt hafast siðaðar þjóðir að.

 

Frá Ísrael berast fréttir að stutt sé í að forsætisráðherra landsins sæti ákæru fyrir spillingu, því sannað þykir að hann og hans nánustu hafi þegið fjármuni gegn greiða.

Þar er vinnugangurinn ekki sá að stjórnarandstaðan þurfi að leggja fram vantraust á hinn spillta ráðherra, heldur virkar réttarkerfið þannig að ef grunur vaknar um spillingu, þá rannsakar ríkissaksóknari landsins málið og reynir að fá botn í það.

Grunur um spillingu vaknar þegar einstaklingar eða fyrirtæki fá fyrirgreiðslu sem á sér ekki eðlilegar skýringar, það er eðlilegur vinnugangur við útboð, stöðuveitingar eða annað sé ekki virtur.

 

Á Íslandi fengu fjórir einstaklingar dómarasæti við Landsrétt án þess að það sé nokkur rökrétt skýring á því.

Ráðherrann sem veitti þessum einstaklingum stöðurnar, reyndi fyrst að halda því fram að hún sem stjórnvald, þyrfti ekki að rökstyðja ákvörðun sína, að ákvörðunin sem slík væri rökstuðningurinn.  En þegar henni varð ljóst að slíkt bryti beint gegn lögum um góða stjórnsýslu, þá kaus hún að ljúga að þjóð og þingi, að hún hefði látið svokallaða dómarareynslu ráða þeirri ákvörðun sinni að taka fjóra einstaklinga út af lista hæfnisnefndar og skipa aðra fjóra í staðinn sem voru ekki þeim lista.

Í Ísrael hefði ríkissaksóknarinn strax séð að maðkur væri í mysunni, því þó ráðherra hefði kosið að gefa dómarareynslu aukið vægi, þá var ekkert í þeirri röksemd sem útskýrði af hverju hún í fyrsta lagi valdi þessa fjóra fram yfir þá fjóra sem urðu að víkja, sem og af hverju hún skipaði þessa fjóra einstaklinga, en ekki einhverja aðra af lista hæfnisnefndar.

Og hann hefði látið rannsaka málið og hinir sekur og hinir samseku í ríkisstjórn landsins hefðu ekkert haft um það mál að segja.

Því í Ísrael lýtur dómsvaldið ekki geðþótta ráðherra enda landið lýðræðisríki.

 

En á Íslandi er spilling stjórnmálamanna ekki rannsökuð.

Hvort sem það er vegna þess að þjóðin er svo samdauna henni að öllum finnist að þetta eigi bara vera svona, og ef lög eru brotin, þá eigi að breyta lögunum.

Eða vegna þess að réttarkerfið er undir hælnum á spilltum stjórnmálamönnum og það þori ekki að aðhafast, er ekki gott að segja.

Allavega, þá virkar það ekki.

 

Það virkar í löndum eins og Suður Afríku þar sem nýbúið er að setja forsetann af, í Suður Kóreu þar sem fyrrverandi forseti á yfir höfði sér þungan fangelsisdóm vegna spillingar, í Brasilíu hrökklaðist forseti nýlega úr embætti vegna fyrrigreiðslna sem áttu sér ekki skýringar og núna í Ísrael.

En ekki á Íslandi.

Hér sitja spilltir dómarar sem fastast, hér situr spilltur dómsmálaráðherra sem fastast.

Kemst upp með geðþótta sinn án þess að hann er rannsakaður, kemst upp með að ljúga að þjóð og þingi

 

Það eru til margar leiðir til að endurgjalda greiðasemi spilltra stjórnmálamanna.

Í Ísrael voru notaðar gjafir, í öðrum löndum er greitt inná leynireikninga, sum staðar fá vinir og vandamenn viðskiptasamninga uppí hendurnar, eða góð störf án þess að hafa nokkuð til brunns að bera til að geta sinnt þeim, skólavist barna er borguð eins og var afhjúpað í Svíþjóð fyrir nokkrum árum síðan, og svo framvegis.

En greiðasemi er aldrei einhliða, hana þarf alltaf að gjalda.

Ekki alltaf með verðmætum, stundum er aðeins ætlast til stuðnings.

Sem til dæmis er grafalvarlegt mál þegar um dómara er að ræða.

 

En allt þetta er víst í útlöndum.

Hér er ekkert rannsakað.

Hér segir hinn spillti ráðherra að hún njóti stuðnings meirihluta þings.

Og formaður flokks hennar hæðist að umræðunni, og reyndar ekki í fyrsta sinn.

Þá glutraði hann ríkisstjórn, en það er ekkert sem bendir til þess að hann geri það í dag.

 

Því þó ólíkt hafist siðaðar þjóðir að, þá þekkjast þær samt á að þær virða ákveðin grundvallarprinsipp um réttindi þegnanna, um sjálfstæði dómskerfisins, um hvað er leyft, og hvað ekki.

Því miður þá erum við bara ekki þeim hópi.

 

Ekki lengur.

Kveðja að austan.

Telur sig njóta stuðnings meirihluta

"Forgangsmál að bæta velferð almennings"!!

 

Segir Samfylkingin og örugglega meinar hún þessi orð sín.

 

En hvernig bætir láglaunastefna hina frjálsa flæði vinnuafls velferð almennings??  Eða vill Samfylkingin meina að hið ófaglærða vinnandi fólk sé ekki hluti af almenningi, og eigi því að sætta sig við stöðug undirboð frá fátækari hluta Evrópu.

Undirboð sem er óheimilt að stöðva samkvæmt reglum Evrópusambandsins.

 

Og hvernig bætir hið frjáls flæði fjármagns kjör almennings??

Hundruð milljarða hafa streymt úr hagkerfi okkar frá því að Evrópusambandið neyddi þjóðina til að taka upp þá óáran, peningar sem hafa horfið inná leynireikninga skattskjóla.

Er almenningur sem sagt bara ríka fólkið í huga Samfylkingarinnar??

 

Eða víkjum að þögn og samsekt Samfylkingarinnar varðandi nýjast ránið, en það er rúningur vogunarsjóða á Arion banka, bæði sem þegar hefur orði, og er fyrirhugaður vegna þess að samseku flokkarnir koma þjóðinni ekki til varnar.

Þessir milljarðar eru blóðpeningar almennings, kreistur út úr honum með stighækkun lána og vegna hæstu vaxta á byggðu bóli, vaxta sem aðeins gagnast fjármagninu, svona lögleg leið til að ræna náungann.

Og líklegast er þessi náungi ekki heldur hluti af almenningi.

 

Innihaldslaust blaður keyptra, samsekra stjórnmálamanna er miklu aumkunarverða en þögn þeirra.

En það hefur bara ekki vit til þess.

Kveðja að austan.

Forgangsmál að bæta velferð almennings

Uppreisn lífsins.

 

Gegn þeirri hugmyndafræði illskunnar að allt megi ef þú græðir, er hafin.

 

Krakkarnir sætta sig ekki lengur við að gróðaöfl steli framtíð þeirra.

Og það er meira undir en sú siðblinda að mega græða á sölu drápsvopna til almennings.

"..  þið tókuð burt von þeirra, störf og framtíðina og studduð svo ýkt­asta ofur-vondakall sög­unn­ar í embætti for­seta og svo eruð þið hissa að krakk­arn­ir svari fyr­ir sig?“".

Bætum við hinni kostuðu afneitun á lofslagsvánni og við blasir að mörk gróðahyggjunnar eru engin, hún virðir engan sið, henni er ekkert heilagt.

Ekki einu sinni framtíð lífsins á jörðinni.

 

Hér á Íslandi merkjum við líka uppreisn gegn lögmálum frumskógarins, og það er ólgan í grasrót verkalýðshreyfingarinnar.

Hallarbyltingin í VR er bein afleiðing af henni, og núna er sjálftökunni og samtryggingunni ógnað innan Eflingar.  Þar sem ung kona, láglauna kona, reis upp og sagði; "Við mótmælum öll".

Það verður fróðlegt að sjá hvernig sú uppreisnartilraun fer, allt hið skítuga fjármagn og allir leppar og skreppar þess hamast gegn henni.

En skítur kæfir aldrei sönn orð.

 

Ef lífið á að lifa af þegar við heykjumst á að verja lífið sem við ólum.

Þá þarf lífið sjálft að snúast til varnar.

 

Vonandi ber okkur gæfa til að rétta því hjálparhönd.

Kveðja að austan.

Breyttu umræðunni um byssueign

Samfylkingin er flokkur öfugugga.

 

Ef marka má þessa frétt.

Kvaldar konur sem réttu upp hönd, hafa allar upplifað ofbeldi og kynferðislega áreitni.

Gerum ekki lítið úr því, látum ekki hvarfla að okkur að hópsál sé að verki.

Í Samfylkingunni eru konur greinilega kvaldar og píndar.

 

 

Enda ekkert eðlilegt við flokk sem gat selt samborgara sína í hendur erlendum fjárkúgurum.

Og Jóhanna var greinilega í vitlausum líkama, svona ef við göngum út frá því að karlar í Samfylkingunni beri alla ábyrgðina.

 

Það er gott að samfylkingarkonur hætti að bíta á jaxlinn, að þær láti ekki bjóða sér hvað sem er.

Og þá gæti hugsanlega Baráttan um Ísland endað á þann veg, að Samfylkingin beiti sér ekki fyrir landsölu, líkt og hún hefur gert í um áratug.

Eða ekki skyldum við ætla að kvaldar, misnotaðar konur selji land sitt og þjóð, því börn þeirra tilheyra jú þjóðinni sem ætluð var skuldaánauð ICEsave fjárkúgunarinnar.

 

En á meðan öfuguggarnir stjórna.

Þá getur allt gerst.

 

Til dæmis að konur í Samfylkingunni hætti að bíta á jaxlinn.

Kveðja að austan.

Konur hætti að bíta á jaxlinn

Hið sjaldgæfa var mælt.

 

Á landsfundi Samfylkingarinnar.

Að segja satt svo eftir var tekið.

 

Það var til dæmis tekið eftir að Logi sagði ekki styggðaryrði um yfirtöku vogunarsjóða á Arion banka enda mætti Jóhanna í þeim eina tilgangi að benda á að sá sem fjárfesti í stjórnmálaflokkum, að hann skyldi standa við orð sín.

Og Logi stóð við stóru orð sín að pakkið á landsbyggðinni skyldi fara á hausinn og flytja á mölina því fyrirtæki einstaklingsins, að fólkið sem treysti á vinnuna sem auðlindin gaf, það ætti ekki séns í auðlindagjald Samfylkingarinnar.

"Fari þeir á hausinn", sagði Logi hreinskilnislega og braut þar með blað í sögu Samfylkingarinnar, formaður sem sagði satt en talaði ekki eins og Dagur B. Eggertsson.

 

Og í anda þess auðs sem hann þjónar, og sannarlega var stefnu hinna óbreyttu í Samfylkingunni, þá boðar hann baráttuna um Ísland.

Og ekki skyldi nokkur vanmeta getu Loga, eða hershöfðingja Samfylkingarinnar.

 

Heljartakið á hinum vanhæfu formönnum sem tómarrúm veislunnar svo vitnað sé í orð Árna Matthíassonar í árdaga Hrunsins, skilaði atkvæðasmölun að sjálftaka samninga elítunnar hélt.

Því til hvers að vera vanhæfur, og vera í Samfylkingunni, ef slíkt dyggði ekki til að kæfa uppreisn alþýðunnar. 

Sem er fórnarlamb sjálftökunnar.

 

Og verum hreinskilin, aldrei hefur formaður keypts flokks komið eins hreint fram og Logi.

Hann viðurkennir baráttuna um Ísland.

Hann viðurkennir stöðu Samfylkingarinnar í því stríði.

 

Og vonast eftir launum.

Að hann fái í vasann silfrið sem honum var heitið.

 

Hið fyndna er að það finnst ennþá fólk, sem er ekki elliært, og styður Samfylkinguna, og þykist vera á móti .

Á móti sjálftökunni.

Á móti spillingunni, á  móti þeirri Mammonsdýrkun sem rúði þjóðina inn að skinni.

 

Logi fær borgað.

En hvað um það??

 

Hvað hefur framtíðin gert þeim.

Það er ef það þykist ekki fá borgað.

Kveðja að austan.

Boðar baráttu um Ísland næstu árin