Sjálfstæðisflokkurinn er í frjálsu falli.

 

Eins og aðrir verðtryggingarflokkar.

Fólk er búið að fá nóg af þessu þjófatæki, fólk vill ekki skuldaánauð og þrældóm.

Vandséð er hvernig vogunarsjóðirnir ná að snúa þessari þróun við.

Þeirra eina von er að fólk kjósi flokka í þeirra eigu, sem þykjast vera á móti verðtryggingunni, en eru lífæð hennar.

 

Hvort fólk láti platast er annað mál en nú er lag fyrir heiðarlegt sameiginlegt framboð andófsflokka sem fókusa á að fella hið gjörspillta vald fjármagnsins yfir stjórnkerfinu.

Takist að mynda slíkt sameiginlegt framboð, þá verða hinar stökkbreyttu skuldir leiðréttar eftir kosningar, vogunarsjóðunum hent úr landi, og þjóðin tekur ný stjórn landsins í sínar hendur.

 

Það er von, nýtum hana.

Kveðja að austan.

 

Framsókn bætir enn við sig fylgi

Fólska er ekki frjálslyndi.

 

Frjálslynt fólk kýs ekki evru.

 

Evran hefur valdið hamförum á stórum svæðum í Evrópu.

Brotið niður innviði samfélaga, ýtt undir fátækt og örbirgð.

Og fært gífurlega fjármuni frá almenningi í vasa hinna ofurríku.

 

Slíkt er ekki frjálslyndi, slíkt er ekki einu öfgar.

Slíkt er fólska, af ætt siðblindu.

 

Siðblindu sem hrjáir stóran hluta stjórnmálastéttar Evrópu í dag.

Stalín lifir enn.

Kveðja að austan.

 

Ekki kostur fyrir frjálslynt fólk

Þú átt að gæta bróður þíns.

 

Og þú átt ekki að gera öðrum það sem þú vilt ekki að þér sé gert.

 

Þessi afdráttarlausa krafa kristinnar er höfuðógn frjálshyggjunnar í dag og skýrir af hverju frjálshyggjufólk í Sjálfstæðisflokknum brást við eins og andsetinn manneskja sem fær skvett á sig vígt vatn, þegar tillaga um kristin gildi yrði í heiðri höfð við lagasetningu á Alþingi.

Þar með var úti um þjófnað verðtryggingarinnar, úti um skuldaánauð vogunarsjóðanna, úti um eyðingu innviða samfélagsins.

Draumaríki frjálshyggjunnar sem átti að reisa hér á næstu árum með aðstoð vogunarsjóða og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins var fyrir bí.  

Menn hafa formælt faðirvorinu af minna tilefni.

Því andkristni í raun aðeins einn óvin, kristni.

 

Ótti frjálshyggjunnar er ekki huglægur, hann byggist á þekkingu sögunnar.

Frjálshyggjan var langt komin með að reisa sitt draumland á Englandi á fyrri hluta 19. aldar.  

 

Laissez-faire, afskiptaleysi ríkisvaldsins var opinber stefna stjórnvalda, það voru engin lágmarkslaun, engin lög um vinnutíma, engin lög sem bönnuðu erfiðisvinnu barna, erfiðisvinna kvenna í námum á hálfu kaupi þótti sjálfsögð, það voru engin lög um aðbúnað, öryggi á vinnustað, ekkert sem hlóð óþarfa kostnað ofan á "eðlilegan" framleiðslukostnað vörunnar.

Það voru engar almannatryggingar, engar sjúkratryggingar, engin opinber heilsugæsla, engir opinberir skólar.

Vinnan var frjáls markaðsvara, fyrir hana voru greidd laun, og fyrir þau laun framfleytti fólk sér, og borgaði fyrir þá þjónustu sem það þurfti að nota, hvort sem það var heilsugæsla, húsnæði, menntun, tómstundir.

"Hin ósýnilega hönd markaðarins" sem Adam Smith lýsti svo vel í bók sinni Auðlegð þjóðanna, fékk nokkuð óhefti að skipa málum í verksmiðju borgum Englands, og almannavaldið gætti þess að halda uppi lögum og reglu.  Bannaði stéttarfélög, bannaði andóf, bannaði allt sem ógnaði hinni ósýnilegu hönd.

 

En þetta draumríki fékk aðeins að þróast í nokkra áratugi, þegar ríkisvaldið hóf afskipti af skipan mála, afskipti sem endaði með þeim óskapnaði sem kallast velferðarkerfi nútímans.

Og þessar breytingar í landi kapítalistanna byrjuðu áður en nokkur hafði heyrst minnst á orðið stéttarbaráttu.

Hvað var það, hvað gerðist???

 

Mig langar að vitna í Örlagaborgina eftir Einar Már Jónsson.

 

Fyrir hugmyndir af þessu tagi var nú góður jarðvegur í Englandi.  Því má ekki gleyma að þar bjó þjóð sem taldi sig kristna og kristin viðhorf áttu sterk ítök í, hvað sem öðru leið.  Það voru kvekarar sem stóðu einna fremstir í flokki í baráttunni gegn þrælahaldi.  Eftir því sem "enska iðnaðarborgin" efldist hlutu margir glöggir menn að sjá að sú meðferð á mönnum sem þar tíðkaðist var í beinni andstöðu við kristið siðferði. .....

Af þessu öllu spruttu hreyfingar sem miðuðu að því að stytta vinnutíma barna og kvenna. ..

 

Og það var aðeins upphafið.

 

Þó reyndu frjálshyggjumenn að verjast.  Þeir skyldu að sjálf hagsældin var í húfi, að ríkisvaldið myndi enda með að gera alla að þrælum, þeir skyldu að það var andstætt lögmálum náttúrunnar að bæta kjör fólks með lagasetningu, þeir skyldu þessi orð Herbert Spencer um félagslegan Darvinisma.

 

"Fátækt hins ófæra, eymd hins óforsjála, hungur iðjuleysingjans, og það hvernig hinir sterku olnboga hinum veiku til hliðar - allt þetta, sem veldur því að svo margir liggja í eymd og volæði, er lögmál góðvildar sem horfir langt fram á leið. "  Þetta staðfesti auk þess bæði trúarbrögð og vísindi, boðorðið, "ef einhver vill ekki vinna á hann heldur ekki að borða" er ekki annað en kristileg framsetning á því lögmáli náttúrunnar sem hefur lyft lífinu hæst, því lögmáli að sá sem hefur ekki orku til að bjarga sér verði að deyja. (Örlagaborgin)

 

En kristið fólk sagði bara Ha, og hélt áfram að vinna að umbótum. 

Gegn andstöðu frjálshyggjunnar. 

Aftur er fróðlegt að vitna í Örlagaborgina.

 

Í stjórnum borga og bæja stóðu frjálshyggjumenn jafnan í vegi fyrir hverjum þeim aðgerðum sem miðuðu að því að bæta heilbrigðisástandið í fátækrahverfum, að láta menn borga skatta til slíkra framkvæmda var í þeirra augum ekki annað en þjófnaður.

... og þar er því haldið fram að lagafrumvarp um styttingu vinnutíma í verksmiðjum verði tortímandi fyrir efnahaginn ef það nái fram að ganga.  Hagfræðingurinn sýnir þar fram á með augljósum rökum að allur hagnaður í baðmullariðnaði verði til á síðustu vinnustundunum dag hvern, með því að stytta vinnudaginn verði hagnaðurinn enginn.

Ýmsir þingmenn vilja að löggjafarvaldið grípi inní og bæti kjör verkamanna sem eru orðin verulega slæm. ... eru því með öllu andvígir, þeir líta svo á að kjör verkamanna séu best tryggð með því að þingið skipti sér sem allra minnst af þeim.  "Það væri gagnslaust að láta laun verkamanna af hvaða tagi sem er ráðast af nokkru öðru en náttúrulegri eftirspurn eftir vinnu þeirra" segir einn þingmaðurinn.   Hann segist skammast sín fyrir að þurfa að vitna í svo viðurkennda og útþvælda reglu - reglu sem hver einasti maður sem skrifar um hagfræði telur rétta.  Ef þessi tillaga væri samþykkt væri hætta á að það boðaði endalok frjálsrar vinnu í landinu.

 

Furðulegt hvað umræðan er svipuð, sama fólkið á móti réttlæti, vitnar í hagfræði ómennsku sinni til stuðnings.  Þá var það arðrán á verkafólki, í dag er það arðrán á skuldurum.  

 

Frjálshyggjan tapaði þessu stríði, smán saman bötnuðu kjörin, lög voru sett um aðbúnaði, um lágmarkslaun, og drög voru lögð að velferð nútímans.  

Munar þar mestu um stéttarbaráttuna, þar sem sósíalistar hótuðu að yfirtaka samfélagið og gera eigur borgaranna upptækar.  Óttinn við sömu örlög og yfirstétt Rússlands hlaut eftir byltingu bolsévika vó þungt í hugarfarsbreytingu valdastéttarinnar.

En kristin lífsviðhorf hófu stríðið, og kristilegir íhaldsflokkar tóku höndum saman við sósíaldemókrataíska flokka um að móta lausn sem batt enda á stéttarstríðið. 

 

Sú lausn heitir velferðarkerfi og það er það kerfi sem frjálshyggjan sækir nú að.

 

Það er engin tilviljun að áður blómstrandi iðnaðarsvæði Vesturlanda eru núna hálfgerðar rústir, framleiðslan varð undir í samkeppni við framleiðslu sem þarf ekki að lúta lögum um lágmarkslaun, um vinnutíma, um aðbúnað og öryggi.  

Hvað þá kröfum um mengunarvarnir, um umhverfisvernd, eða annað sem þykir sjálfsagt í hinum þróuðu ríkjum.

Og hún er ekki íþyng með sköttum sem fjármagna velferð, heilbrigðisþjónustu, menntun.

 

Svar frjálshyggjunnar við þjóðfélagssáttinni var að útvista framleiðslunni til landa þar sem hún fékk frítt spil eins og hún hafði á fyrra gósenskeiði sínu í upphafi nítjándu aldar.

Hún hefur hafið gagnsókn gegn réttindum verkafólks, lögum um lágmarkslaun, um aðbúnað, um félagsleg réttindi.

Fjármálabraski sýndarviðskipta hefur hún komið yfir á almannasjóði svo þeir megna ekki að reka innviði samfélaga.  Þar sem ástandið er verst, hafa þeir verið brotnir niður.

 

Og þetta er aðeins byrjunin.

Allar helfarir eiga sitt upphaf.  

Og það er aðeins í upphafinu sem hægt er að stöðva þær án þess að óbætanlegur skaði, og hörmungar hafi hlotist af þeim.

Ef hinn siðaði maður hefði risið upp eftir Kristalnóttina frægu, þá hefði engin ofn verið kynntur með fólki nokkrum árum síðar.

 

Hryllingur frjálshyggjunnar var stöðvaður á sínum tíma af kristnu fólki, af siðuðu fólki, sem sagði einfaldlega að hagfræði andskotans væri ekki hagfræði mannsins.

Ekki hagfræði lífsins.

Að svona gerði maður ekki meðbróður sínum.  

Að maður ætti að gæta bróður síns.

 

Þetta veit frjálshyggjan, þetta veit andkristnin.

Hún þekkir sinn forna óvin.

 

Og hún óttast hann.

Kveðja að austan.

 

 

 

Tími hinna hefðbundnu lausna er liðinn.

 

Þegar ríkisstjóri Illions ríkis í Bandaríkjunum var spurður hvernig hefði gengið að virkja samtakamátt fólks til að takast á við hörmungarnar sem fylgdu miklum flóðum sem urðu þar fyrir nokkrum árum, þá sagði hann að allir sem einn hefðu staðið saman og fólk hefði hjálpað eftir getu og aðstæðum.  Þetta þótti merkilegt í einni háborg einstaklingshyggjunnar hvað vel gekk að fá þá sem betur stóðu, að koma þeim sem misstu hús og eigur, til aðstoðar. 

Fólk stóð saman þegar á reyndi. 

Það bjargaði þeim sem þurfti að bjarga og það spurði ekki um laun.

 

Þegar hildarleikur seinna stríðs hófst og Þjóðverjar gerðu loftárásir á London, þá sprengdu þeir upp fátæktarbæli Austur London og einnig hverfi betri borgara þar rétt hjá.  Að sjálfsögðu voru öll verðmæti fólgin í hverfi betri borgara, og þangað fór meginhluti slökkvi og björgunarliðs,  þeir fátæku voru hvort sem er vanir neyðinni.

Churchil brást æfur við, fór með yfirmann almannavarna til fátæklinganna og sagði honum að þeir væru líka þegnar konungs, þó þeir hefðu kannski ekki greitt eins mikinn skatt og hinir betur stæðu.  Hann sagði að samstaða væri eina von þjóðarinnar til að sigrast á hörmungunum og hinum illskeytta óvini.

England þyrfti líka á kröftum hinna fátæku að halda, og það yrði ekki liðið að þeir væru meðhöndlaðir eins og þriðja flokks fólk.

 

Þetta er grundvallarmál hins siðaða manns, að bregðast rétt við á neyðarstundu, að nota alla sína krafta og alla sína orku til að bjarga öllum, líka þeim sem áttu ekki ofaní sig að éta, líka þeim sem voru svo sjúkir að þeim var hvort sem er ekki hugað líf.

Því á neyðarstundu er maðurinn ekki guð, hann getur ekki handvalið þá sem á að bjarga og þá sem á ekki að bjarga.

Sé það gert, þá er forsenda samstöðunnar brostinn, átök brjótast út, hver reynir að bjarga sjálfum sér án tillit til annarra.

 

Íslenska yfirstéttin segir að þeir sem séu veikir og sjúkir (í fjárhagslegu tilliti), megi missa sig.  Og að þeir sem geti skrimt, að þeir fái engar bætur vegna þess tjóns sem fjármálahamfarirnar ollu.

Samt biður hún þetta fólk um samstöðu.  Hún biður kennara að sætta sig við kjararýrnun en ætlast til að þeir kenni börnum sínum.  Hún biður hjúkrunarfræðinga um að vinna meir fyrir minni pening, og ætlast að þeir séu til staðar þegar hún veikist.

En af hverju ættu þessar stéttir að gera það???

Af hverju ættu þær að sýna tryggð og trúnað á meðan þær borga Hrunskuldir yfirstéttarinnar með kaupmáttarrýrnun, lækkun á fasteignum sem þurrka út eigið sparnað þess, með beinni tekjuskerðingu og fá þar að auki á sig hækkun lána vegna verð og gengistrygginga.

 

Það er ekkert svar að segja að svona séu leikreglurnar.

Leikreglurnar eru líka að þeir sem koma heilu þjóðfélagi á hausinn eru hengdir upp í næsta tré, og það voru alþingismenn, forkólfar atvinnulífsins, forsvarsmenn lífeyrissjóða, banka, það voru ekki bara auðmenn.  Það er ekki hægt að fremja stærri glæp en að setja þjóð sína á hausinn með öllum þeim hörmungum sem því fylgir.

Á að grípa til hefðbundna lausna og afhausa þetta lið sem ábyrgðina ber???

Á að gripa til verkfalla og óeirða, það er hin hefðbundna leið þegar réttlætiskennd fólks er ofboðið???

Nei vissulega á það ekki.  Borgarastríð mun aðeins gera illt verra, auka hörmungar fólks og valda þjóðinni ómældum skaða.

En það á heldur ekki að koma Hrunskuldum á saklausan almenning.

 

Það verður ekki gert eitt en öðru sleppt.

Vilji yfirstéttin borgarstyrjöld, þá fær hún hana.

Það er óhjákvæmileg afleiðing af því mannhatri sem Sjálfstæðisflokkurinn og Samfylkingin, þeir flokkar sem báru ábyrgð á Hruninu, eru að berja í gegnum Alþingi að boði hinnar íslensku yfirstéttar.

Sé til góðgjarnt fólk í þessum flokkum sem vill þjóðinni vel, þá grípur það í taumanna og fjarlægir þessa illu anda sem vilja þjóðina á kaldan klaka setja.

Og það grípur til óhefðbundna lausna, þeirra lausna sem alltaf er gripið til á neyðarstundu.

Það reynir að bjarga öllum og bæta öllum tjón sitt eftir bestu getu.

 

Þetta kallast siðmenning, mennska og mannúð.

Sterkasta vopn mannsandans gegn hörmungum og neyð.

Og það vopn þarf að notast núna.

Kveðja að austan.

 

ps.  Áður birtur 11.11.2010, en má hafa í huga þegar fólk slær í gegn í dag með því að boða samstöðu um hörmungar, og afskriftir yfirstétarinnar.

„Meira en ég hefði þorað að vona“

Bjarni boðar baráttu gegn þjóðinni.

 

Boðar skjaldborg um hinar stökkbreyttu skuldir.

Það er gjald forystunnar fyrir hinar afskrifuðu skuldir sínar.

Og sjálfstæðismenn fylgja eftir, búnir að gleyma hvað felst í því að vera sjálfstæður maður.  Búnir að gleyma að sjálfstæður maður berst gegn kúgun, ofríki, ánauð.

Því frelsi er forsenda sjálfstæðis.

 

Við lifum einstaka tíma,  aldrei áður hefur siðlaust fjármagn reynt að setja manninn í hlekki.  Og þá ekki einstaka menn, heldur mannkyn allt. 

Siðleysi, sérhyggja, innri aumingjaskapur eru þeir lestir sem fjármagnið höfðar til.  

Hagtrúarbrögðin, frjálshyggjan er verkfærið til að ná markmiðum hinna ofurríku sem vilja gína yfir öllu mannlífi, með fólk sem kostnað, ekki manneskjur.

 

Afleiðingin er ögurstund mannsins, ef hann snýst ekki til varnar, verða samfélög hans brotin niður.

Fólk skuldaþrælkað, arðrænt, örbirgð og fátækt verða reglan, ekki undantekning.

Velferðin sem batt enda á stéttastríðin, verður brotin niður, verður markaðsvara, ekki samtrygging.  Ekki lím sem heldur samfélaginu saman.

 

Óhjákvæmilega mun hinn þrælkaði arðrændi maður snúast til varnar líkt og hann gerði á dögum stéttastríðanna.  

Tími sundrungar, átaka, ofbeldis.

 

Þetta er sú framtíð sem hinn sjálfstæði maður í Sjálfstæðisflokknum býður glaðbeittur börnum sínum uppá.

Svo mikil er firring hans.

 

En einu sinni voru sjálfstæðir menn í sjálfstæðisflokknum, sjálfstæðismenn.

Þekktu muninn á réttu og röngu, fylktu liði undir kjörorðinu, Gjör rétt, þol ei órétt.

Þeir skyldu hvað fólst í hinni fornu speki, að vera öll á sama báti.  

Þeir skildu inntak þess sem ég sagði í pistlinum Tími hinna hefðbundnu lausna er liðinn.

Þeir skildu inntak hans því hann var í anda þess eðlis sem kennt er við sjálfstæði.

 

Og sama hvað þeir segja, sama hvaða stóryrði sem þeir nota til að kæfa sinn innri mann, þá skilja þeir hann ennþá.

Því þó forystan hafi þurft að semja um skuldir sínar, og þurft að selja þjóð sína í staðinn, þá samdi hún ekki um sálirnar.

Ekki vegna þess að viðsemjandinn, hið svarta fjármagn, hafi ekki viljað kaupa þær, heldur vegna þess að hún bauð þær ekki til sölu, hún hafði ekki yfirráð yfir þeim, og ég held að innst inni hafi það heldur aldrei komið til greina.

 

Sál sjálfstæðs manns er ekki föl og hún mun brjóta af sér hlekki skuldaoksins, hún mun rjúfa samkomulag hinna afskrifuðu.

Til að hjálpa henni við það, því nokkrar sjálfstæðar sálir lesa þetta blogg að staðaldri, ætla ég að birta á eftir pistil minn um samstöðu þeirra sem eru á sama báti og þola ei órétt.

Eins er ætlunin að slá saman örpistil um af hverju frjálshyggjan hatast við kristnina, því kristnin er andstæða hennar og höfuðandstæðingur.  Ekki langt, ekki ítarlegt, aðeins að drepa á grunnstaðreyndir mála.  

En meir um það seinna.

Kveðja að austan.

 

 

„Við sjáumst í baráttunni“

Kristið fólk varð undir á landsfundi Sjálfstæðisflokksins.

 

Ekki vegna þess að tillaga um kristin gildi var felld út úr samþykktum flokksins, slík tillaga var bjarnargreiði við kristna menn, hefði orðið uppspretta endalausra deilna um hvað kristin gildi eru og hvernig skuli taka mið af þeim.  Um það hafa kristnir menn deilt, mishart frá því í árdaga kristninnar.

Heldur vegna þess að siðuð lausn á vítisvél verðtryggingarinnar og siðuð lausn á vanda heimilanna, sem samþykkt var á síðasta landsfundi, var hafnað á núverandi landsfund af kröfu fólksins sem hafði fengi sínar skuldir afskrifaðar.  Gjaldið fyrir þær afskriftir var skuldafangelsi almennings.   Skuldafangelsi hinna venjulega flokksmanna, heimila þeirra og fyrirtækja.

Slíkt er ekki siðað, og ósiðað fólk getur ekki kennt sig við kristni, eða barist fyrir kristnum gildum.

Næg var smán þessa landsfundar þó hann hefði ekki kristna trú í flimtingum líka.

 

Siðaður maður kemur náunga sínum í neyð til hjálpar, það er skylda hans.

Siðaður maður lætur ekki sálarlausa reiknivél ræna þjóð sína, heimili landsins og fyrirtæki.

Siðaður maður hrekur ekki fjölskyldur á vergang.

 

Siðaður maður kýs ekki Sjálfstæðisflokkinn í dag.

Hvað þá að vera í honum.

 

En allir hinir geta verið í honum með góðri samvisku, varið siðleysið, reynt að útskýra hina efnahagslegu heimsku.

En ekki sem þjónar hinna afskrifuðu.

 

Heldur sem sjálfstæðir þrælar verðtryggingarinnar.

Kveðja að austan.

Tillaga um kristin gildi felld út

Hvað skýrir öfugmælin??

 

Hvernig getur fullorðið bláedrú fólk bullað svona eins og fram kemur í þessari fyrirsögn, "Fyrirheit í þágu heimila".   Og klykkt út með þessu "Að ráðast að rót vanda íslenskra heimila með skulda- og skattalækkunum."  Þegar rótin er hinar stökkbreyttu skuldir verðtryggingarinnar.

Þetta er ekki landsfundur Norður Kóreska kommúnistaflokksins þar sem þrælkunarvist býður þeirra sem klappa sig ekki sára.

Er verið að reyna að slá Samfylkingarháðið, Skjaldborg um heimilin, út með ennþá meiri öfugmælum??

 

Skoðum staðreyndir um hinar stökkbreyttu skuldir.

 

"Samtals 445 milljarða sem hafa bæst við skuldir heimila án þess að þau hafi á nokkurn hátt skapað þær skuldir með aðgerðum sínum. Slík lögbundin eignatilfærsla frá almenningi án verðmæta á móti er líklega einsdæmi í veröldinni. " (Sigurbjörn Svavarsson rekstrarfræðingur).

 

Þetta eru skuldirnar  sem heimilin eiga ekki að greiða og standa ekki undir.  Vítisvél þjófatryggingarinnar hækkar skuldirnar sama hvað fólk gerir.  

 

Gegn þessari vítisvél og hinum stökkbreyttum skuldum stefnir Sjálfstæðisflokkurinn þeirri lausn að skera niður almannaþjónustu svo eigendur hinna verðtryggðu skulda fái hærra endurgreiðsluhlutfall, og að þeir fái séreignasparnað fólks, eitthvað sem þeir geta ekki gengið að við gjaldþrot fólks.  Og síðan þegar síðasti blóðdropinn hefur verið kreistu út úr fólki, þá felst náðin í að fólk má yfirgefa húsin sín án eftirmála, en búin að tapa öllu, því fé sem það lagði upphaflega í húsnæðiskaupin, séreignarsparnaði sínum, og öllu því sem það hefur borgað uppí lánið.

Allslaust, slippt og snautt fær það að byrja uppá ný í anda hinna kristilega gilda sem Sjálfstæðisflokkurinn leggur svo mikla áherslu á.

Og þetta er kallað Fyrirheit í þágu heimila.

 

Önnur öfugmæli, ekki síðri vitglöp sem bláedrú fólk gerir sig ekki sekt um er að lofa á sama tíma, tafarlausum aðgerðum til að ná jafnvægi í ríkisfjármálum, lækka skatta, nýta skattkerfið til að vogunarsjóðirnir fái meir upp í hinar stökkbreyttu skuldir, og um leið lofa þessu.

 

Að tryggja grunnþjónustu fyrir alla landsmenn og standa vörð um velferðina.

 

Hvar ætla menn að fá peningana??

 

Gatið er 80 milljarðar sem flokkurinn segist ætla að stoppa uppí einn tveir og þrír.

Og á sama tíma lækka skatta.  

Og á sama tíma nýta skattkerfið til að auðvelda fólki að greiða hinar stökkbreyttu skuldir.

 

Jafnvel blindfullir menn eftir stanslaust  þriggja ára fyllerí, sæju að eitthvað er bogið við þessa framsetningu.

Þeir hafa jafnvel fengið fréttir um afleiðingar þessa stefnu Sjálfstæðismanna fyrir þau ríki Evrópu sem glíma við efnahagserfiðleika og ríkissjóðshalla.

 

En hinir bláedrú fulltrúar á landsfundi Sjálfstæðisflokksins kynna þessa stefnu fyrir þjóðinni án þess að blikna eða roðna.

Hvað er að, hvað veldur.

 

Hvað fær skýrt hin algjöru vitglöp???

Vill flokkurinn þurrkast út af þingi eins og VG??

 

Eða verður hann að hlýða???

Kveðja að austan.

Fyrirheit „í þágu heimilanna“

Sjálfstæðisflokkurinn sveik.

 

Lífsgildi sín, lífshugsjónir.

Hann stóð vörð um þjófatæki sem sannarlega hefur rænt heimili og fyrirtæki landsins um rúmlega 400 milljarða frá Hruni.

Þjófatæki sem hefur gengið það  nærri fjárhagi einkafyrirtækja að þúsundir þeirra eru í skuldaánauð banka, allur afrakstur fer til eiganda hinna stökkbreyttu skulda.  Hinn sjálfstæði atvinurekandi er í ánauð. 

Þjófatæki sem veldur sundrungu og upplausn í samfélaginu.

 

Samt eru til Sjálfstæðismenn sem vita þetta og skilja, en þeir hafa ekki náð að yfirbuga útsendara vogunarsjóðanna sem hafa fjárfest í hinum stökkbreyttu skuldum verðtryggingarinnar.

Af öðrum ólöstuðum finnst mér Kristján Þór Júlíusson hafa orðað kjarna þess sem um er rætt og ómennskan deilir á, á þann hátt að betur verður ekki gert.

Ætla því að vitna í hann, orð hans standa, fullgild og sönn.

Sívaxandi þungi í almennri umræðu um skuldavanda heimila landsins bendir eindregið til að sú staðhæfing Kjartans að „Seðlabankinn, ráðuneyti og opinberar stofnanir ofmeti í dag greiðslugetu heimilanna,“ sé því miður sönn.Vandinn sem við er að glíma kemur í kjölfar þess að efnahagslegur stöðugleiki hvarf og við tók gjaldeyriskreppa, lánsfjárþurrð og ofurvextir. Við þessar aðstæður fjarar hratt undan bæði greiðslugetu og greiðsluvilja fólks. Það sem mestu skiptir þó er að tiltrú almennings á að sigrast á vandanum fjarar sömuleiðis hratt út. Óbreytt ástand mun skaða hagsmuni allrar þjóðarinnar.

Þær efnahagslegu hamfarir sem hér hafa riðið yfir hljóta að kalla fram samfélagsleg viðbrögð með álíka hætti og Viðlagatrygging bætir tjón af náttúruhamförum. Fjármagnseigendur hafa flestir fengið nokkrar bætur að frumkvæði stjórnvalda, með framlögum úr ríkissjóði inn í peningamarkaðssjóði og yfirlýsingu um tryggingu innstæðna í bönkum og sparisjóðum. Það örlæti bera allir skattgreiðendur landsins hvort heldur þeir skulda meira eða minna.

Ég vil hér nefna nokkur atriði sem brýnt er að tekin verði afstaða til: Neyðarlög verði sett um frystingu vísitölu neysluverðs til verðtryggingar lána við upphafsgildi fyrir kreppu. Til greina ætti að koma að miða við vísitölu neysluverðs 1. mars 2008. Innleiðing nýrrar vísitölu húsnæðislána. Ný vísitala sem speglar verðþróun fasteigna – til hækkunar og lækkunar – þarf að taka við og vera byggð á virkum viðskiptum á fasteignamarkaði. ........Útfæra þarf heimildir Íbúðalánasjóðs til að skuldbreyta hluta af veðlánum og fara með þau sem tímabundinn eignarhluta, án þess að til eigendaskipta eða nauðungarsölu þurfi að koma.

....... Löngu er kominn tími til að brugðist verði við kröfum um úrbætur fyrir yfirskuldsett heimili landsins og tugþúsundum Íslendinga þannig gefnar vonir um að þeir geti áfram verið fullgildir einstaklingar í þjóðfélaginu.

 

Smánin við að hundsa þessu orð, mun að lokum ganga að Sjálfstæðisflokknum dauðum.

Hann gróf sína gröf, og er að falla ofaní hana.

Fólk er ekki fífl, fólk lætur ekki blekkjast.

 

Hið dauða fjármagn mun ekki ná að eyða okkar góða samfélagi.

Sjálfstætt fólk mun hindra það.

Kveðja að austan.

Skora á Sjálfstæðisflokkinn

Útburður barna er ekki kristið lífsgildi.

 

Stuðningur við þjófnað verðtryggingarinnar er ekki kristið lífsgildi.

Þjófnaður sem verður til vegna rangra útreikninga á verðbólgu í viðmiðun verðtryggingarinnar.

Afleiðingin, hinar stökkbreyttu skuldir hafa hrakið börn af heimilum sínum, valdið fjölskyldum þeirra ómældum erfiðleikum, vegið af tilverugrunni þeirra.

Slíkt gerir ekki kristinn maður, ekki hundheiðinn maður, aðeins þeir sem trúa á lífsgildi þess í neðra.

 

Skuldaánauð, skuldaþrældómur er ekki kristið lífsgildi.

Þú átt að gæta þíns minnsta bróður, þú átt ekki að gera öðrum illt, þú átt að gera öðrum það sem þú vilt að þér sjálfum sé gert.  

Forysta Sjálfstæðisflokksins vill ekki leiðrétta hinar stökkbreyttu skuldir, hún vill aðeins gera fólki kleyft að eyða sínum síðasta eyri í að borga þær.

Hún leggur til skuldaánauð.

 

Sem er ekki kristið, hugsanlega hundheiðið, en örugglega í takt við lífsviðhorf þess í neðra.

Sundrung, átök, bræðravíg, eru vegarvísir á leiðinni til Heljar, þar sem sá í neðra á heima.

 

Að neita fólki um réttlæti, að ræna eignum þess og framtíð, slíkt er ekki kristið, slíkt er illt.

Það er leið frjálshyggjunnar, leiðin sem tekur dautt fjármagn fram yfir lifandi fólk.

 

Frjálshyggjan og kristnin eru meiri andstæður en eldur og ís, frjálshyggjan segir að þú eigir ekki að gæta bróður þíns, að þú megir gera öðru fólki allt ef þú aðeins græðir á því.

Frjálshyggjan segir að við séum í eðli okkar spillt, ill og gráðug. 

 

Sjálfstæðisflokkurinn ætlar  að kjósa frjálshyggjukonu sem varformanninn sinn, sem er hans réttur.  

En hann á ekki að hæða kristna trú, kristin lífsgildi að klæmast svona á þeim eins og gert er í þessari ályktun.

 

Þeir sem kastað hafa kristinni trú fyrir guðlausri dýrkun á Mammon, eiga að sjá sóma sinn í að láta kristni og kristið fólk  í friði með sín gildi.

Þó þeir kannist ekki við eðli sitt, rætur trúar sinnar eða hvern þeir dýrka í raun, þá eiga þeir ekki að sverta það sem gott er í þessum heimi og draga það niður í svaðið til sín.

Ég veit að þeim er ofviða að segja satt, en á allri lygi er takmörk.

 

Sjálfstæðisflokkurinn á að virða þau takmörk.

Kveðja að austan.

Kristin gildi ráði við lagasetningu

Halldóri þætti vænna um að Bjarna þætti vænt um þjóð sína.

 

Það er engin ágreiningur milli þessara manna, það er hyldýpi þeirra sem eiga skuldir, og þeirra sem eiga heimili, fjölskyldur og fyrirtæki.

Þegar þjóðin sótti að óhroðanum sem kennir sig við norræna velferð, þá vissu allir um hvað baráttan snérist, að hrekja þá frá völdum sem stóðu vörð um fjármagn, og fóðruðu það á blóði heimila landsins.

Þetta er dagur upprifjunar, ég ætla að sjá niðurstaða landsfundar Sjálfstæðisflokksins áður en ég tjái mig efnislega um í hvaða liði flokkurinn er.  Ætla þess í stað að endurbirta pistil um hvað Halldór Gunnarsson stendur fyrir, pistil sem heitir  Erum við ein þjóð???, og fjallar um hvað fólk, hvað mennskt fólk gerir eftir þær hamfarir sem gengu yfir þjóðina haustið 2008.

Mennskt fólk bjargar þjóðinni, fjármagnið ekki.

 

Finnum við til með öðru fólki???

Finnum við til með samlöndum okkar sem hafa lent illa út úr Hruninu???

Eru vinir okkar, ættingjar, vinnufélagar, nágrannar með snöru Útburðar um háls sér???

 

Finnst okkur þetta réttlátt???

Höldum við að það sé hægt að byggja upp nýtt og réttlátt Ísland með blóði meðbræðra okkar á samviskunni????

Ef svo er ekki, að við teljum þetta ranglátt og ekki siðaðra manna háttur að bera út fórnarlömb kreppunnar, kreppu sem auðræningjar komu okkur í, þá látum við ekki Leppa þessa sömu auðræningja stjórna þessari þjóð mínútu lengur.

Það er okkar að ákveða hvernig þjóðfélag við viljum.

 

Það er engin afsökun að sitja heima vegna þess að við teljum okkur svo smá að við getum engu breytt.

Við erum öll smá. Við erum öll vanmáttug gagnvart þeim illskuöflum sem leika laus í samfélagi okkar og engu eira.

En saman erum við sterk.

Við erum þúsundir, við erum tugþúsundir, við erum hundruð þúsundir, við erum nákvæmlega  þrjú hundruð þúsund.

 

Þúsundir okkar horfa fram á gjaldþrot og missi heimila sinna.

Tugþúsundir þekkja vini eða ættingja, nágranna eða vinnufélaga sem hafa lenti í kvörnum Útburðarliðsins.  Fólk sem er að bugast, að missa heimili sín, eða skrimtir sem réttlausir skuldaþrælar.

Hundruð þúsundir telja þjóðfélag okkar á rangri braut, telja að það sé rangt að meðhöndla samlanda sína sem skynlausar skepnur sem senda megi í sláturhús auðræningja.

Þrjúhundruð þúsund Íslendinga ætla að taka af skarið og segja hingað og ekki lengra.

 

Við látum ekki lengur Alþjóðagjaldeyrissjóðinn steypa þessari þjóð í glötun.

Við viljum ekki lifa í svona þjóðfélagi. 

Það er betra að vera fátæk saman, og eiga von um betri tíð, en að sum okkar sleppi, aðrir skrimti, en fjölda samlanda okkar sé fórnað á altari siðleysis og grimmdar.

 

Fátæk saman eigum við von, og fátæk saman munum við rísa upp og byggja upp betra og réttlátara samfélag.  Við þurfum aðeins að setja okkur það markmið að enginn farist vegna auðrána og vegna afleiðingar þess Hruns sem auðræningjar ollu.

En ef við lútum stjórn auðræningja og fórnum hluta þjóðar okkar svo auðræningja geti áfram makað sinn krók, þá mun þjóðin sundrast og bræður munu berjast.  Og við munum öll glata því sem við eigum helgast, æru okkar og mennsku.

 

Valið er því einfalt.

Við erum öll á sama báti, og við viljum öll vera á sama báti.

 

Við mætum í kvöld og púum niður Útburðinn.

Við sendum auðræningjum skýr skilaboð að þeirra tími sé liðinn.

Við sendum umheiminum skýr skilaboð að frjáls þjóð fórni ekki hluta meðbræðra sinna svo siðspillt auðmagn fái frjálsar hendur með arðrán sitt og kúgun.

Við sendum mannkyninu þau skilaboð að nú sé tími til kominn að hinn venjulegi maður segi hingað og ekki lengra.  Að tími arðráns og kúgunar hinna ofurríku sé liðinn.

Að við séum öll á sama báti og ætlum öll að bjargast.

Og byggja upp betri heim.

 

Það þarf bara einhver að byrja.

Við byrjum í kvöld.

 

Kannski byrjar Sjálfstæðisflokkurinn á morgun.

Ég veit allavega að það er fólk í flokknum.

 

Alvöru fólk, alvöru manneskjur.

Og það fórnar ekki þjóðinni í gin vogunarsjóða, í gin óseðjandi græðgi og mannvonsku.

Jafnvel þó flokksforystan skipar því að gera það.

 

Það sagði Nei við ICEsave.

Það segir Nei við  hið dauða fjármagn.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

„Þykir mjög vænt um þig Halldór“