Þarna komst upp um strákinn Tuma.

 

"Sitjandi ríkisstjórn hefur þrátt fyrir mörg góð verk ;"

Skýrir langvinnan stuðning hans við ríkisstjórn óhæfu og niðurbrots samfélagsins.

 

Maður sem lætur þetta út úr sér ófullur, á vera þar sem hann á heima.

Hjá VG, mærandi Steingrím Joð.

 

Annað er valdabrölt þeirra sem fengu ekki nægan frama.

Kveðja að austan.

Gegn fátækt

Í þágu hverra ályktar Frjálshyggjufélagið??

 

Í þágu hins skítuga fjármagns sem vill koma gervikrónum sínum úr landi á kostnað þjóðarinnar, eða í þágu þjóðarinnar??

Á þessu er grundvallamunur.

Að afnema höftin án aðgerða, og ég hegg eftir því að ekki er minnst á neinar aðgerðir í þessari frétt, er beint tilræði við þjóðina, við almenning, við fyrirtæki almennings.

En gjöf handa hinu skítuga fjármagni.

 

Það er nefnilega til tvennskonar frelsi.

Frelsi einstaklings til að fá að lifa mannsæmandi lífi án ráns og rupls þeirra sem eiga næstum allt, og vilja eiga allt.

Og frelsi þeirra sem eiga næstum allt, og vilja eiga allt.  Frelsi þeirra til að rýja almenning inn að skinni.

 

Saga mannsins er sífelld barátta við þennan sírænandi rumpulýð, þetta 1% lið sem vill eiga 99% af þjóðarauðnum.  

Þessa rumpulýðs sem hefur haldið manninum í fátækt og örbirgð í gegnum aldirnar.

Þurfti að láta undan síga á síðustu öld undan velferðarkerfi Vesturlanda, hefur hafið gagnsókn undir merkjum frjálshyggjunnar.

Markmiðið að veikja ríkisvaldið svo mikið að þau fái frítt spil með arðrán sitt og kúgun.

 

Frelsi ræningja, eða frelsi fólks.

Um þetta snýst stjórnmálabarátta næstu ára.

 

Frjálshyggjufélagið sýndi á sér nýja hlið í ICEsave deilunni, stóð með almenningi gegn auðmönnum.

Stóð með einstaklingnum gegn kúgun fjármagnsins.

 

Þess vegna er ég ekki viss um að þessi ályktun Frjálshyggjufélagsins sé í þágu hins skítuga fjármagns.

Útfærslan á afnámi gjaldeyrishaftanna sker úr um í hvorn dilkinn félagið verður dregið (dilkur er hólf í réttum). 

Standi það með frelsi einstaklingsins, þá tekur það undir hugmyndir Lilju Mósesdóttur um hvernig á að tækla hið skítuga fjármagn.

Ef ekki, þá var ICEsave barátta þeirra aðeins mistök sem auður hinna fárra hefur leiðrétt.

 

Ég bíð spenntur eftir tillögunum, því það er margt til í því sem piltarnir í Frjálshyggjufélaginu benda á.

Beri þeim líka gæfu til að ráðast á verðtrygginguna sem er nútíma Stalínismi, þá er ljóst að þeim er alvara með frelsiskröfu sinni.

Og eiga samleið með fólki í stríðinu mikla við ógnaröflin sem öllu ætla í hel koma.

 

Stríðinu við auð og auðþjófa.

Stríðinu fyrir framtíð mannkyns.

Þar sem mennskan berst við kúgun og áþján.

 

Stríðinu okkar.

Kveðja að austan.

„Héldu þjóð í fátækt og spillingu“

Tær birtingarmynd skattastefnu Sjálfstæðisflokksins.

 

Sumir greiða minni skatt en aðrir.

Þessir sumir þurfa að vera ríkir, helst erlendir, og að vera hluti af alþjóðakerfi frjálshyggjunnar sem kallast alþjóðavæðing.

Draumur flokksins er síðan að allir sitji við sama borð, greiði lítinn eða engan skatt, enda skattur gróf eignaupptaka.

Einstaklingurinn er miklu færari um að ráðstafa fjármunum sínum en óskilvirkt ríkisvald.

 

Það eina sem ekki er kannski alveg rétt hér að ofan er að ég kom orðinu frjálshyggju fyrir, en það var aðeins til að ítreka hvaðan hugmyndafræði flokksins er ættuð.

Flokkurinn er trúr þessari hugmyndafræði sinni fyrir næstu kosningar, ætlar að lækka skatta mikið, til að fólk og fyrirtæki geti staðið í skilum með sín stökkbreyttu lán.  

Þannig verði allir ánægðir vill forysta flokksins meina, bæði þeir sem greiða hin stökkbreyttu lán, sem og eigendur þeirra, vogunarsjóðirnir.

 

Á sama tíma ætlar flokkurinn að vernda grunnþjónustuna, og þá líklegast bæta í útgjöld til heilbrigðismála og löggæslumál, og vegamála og eitthvað annað sem ég man ekki eftir í svipan.

En í kjarna ætlar hann að bæta fyrir allt fjársvelti sósíalistastjórnarinnar sem hefur í einu og öllu hlýtt ráðum sósíalistastofnunarinnar, Alþjóðagjaldeyrissjóðsins.

Og flokkurinn ætlar að ná jafnvægi í ríkisfjármálum strax á næsta ári, skattalækkanirnar eru sérstaklega hugsaðar til þess.

 

Hins vegar er flokkurinn andvígur almennri leiðréttingu á hinum stökkbreyttu skuldum, telur að ekki séu til fjármunir í slíkt, og að loforð um slíkt sé lýðskrum eða popúlismi af grófustu gerð.

Enda gæti slík leiðrétting valdið því að dótturfyrirtæki erlendra auðhringa færu fram á lækkun tilbúna skulda við gervifyrirtæki móðurfyrirtækja sinna sem eru skráð í skattaparadísum.

Og í kjölfarið færu álfyrirtækin að greiða skatt til íslenska ríkisins.

 

Sem er alveg skelfilegt í augum flokks sem er á móti sköttum.  

Slíkar skattgreiðslur gætu líka alveg eyðilagt efnahagsáætlanir flokksins, skaðað markmið hans að ná jafnvægi í ríkisfjármálum, og  hugsanlega myndi grunnþjónustan veikjast.

Slíkt lýðskrum er ekki stefna ábyrgs íhaldsflokks.

 

Vandi Sjálfstæðisflokksins er samt sá að kjósendur virðast ekki alveg skilja snilldina á bak við þessa skattastefnu, og fylgi flokksins hefur mælst frekar illa í skoðanakönnunum.

Við því er aðeins eitt ráð, þar sem ekki er hægt að afskrifa kjósendur, og það er að auglýsa.

Og auglýsa.

Og auglýsa.

 

Og auglýsa.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Ekki greitt krónu í tekjuskatt í 10 ár

Kjósum Samstöðu um lífið.

 

Ekki sundrungu hinna ótal framboða.  

Þeir sem skynja vána sem blasir við þjóðinni eftir kosningar, þegar vogunarsjóðirnir munu fá þrotabú gömlu bankanna í sínar hendur kjósa Samstöðu um lífið.

Þeir sem skynja neyð heimila landsins sem eru að kikna undan hinum stökkbreyttu skuldum, þeir sem skynja yfirvofandi hrun innviða landsins, þeir kjósa Samstöðu um lífið.

 

Hér á eftir fer gamall pistill um Samstöðu, og af hverju það skiptir okkur öllu að kjósa hana.

 

Samstaða um lífið er eina von þess lífs sem við þurfum að vernda.

 

Lítum yfir sviðið, fellum öll leiktjöld blekkingar og sýndar, og skoðum sjálf hvað er að gerast, og hvað mun gerast fái öfl tregðu og tortímingar að hafa sinn gang.

 

Á Íslandi erum við með stjórnmálamenn og stjórnmálaflokka sem sömdu við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn um skuldaánauð barna okkar um ókomna tíð.  Greiðslubyrði ríkissjóðs vegna vaxta og afborgana átti að vera um 60%, strax og hefði farið mjög fljótlega yfir 70% þegar neikvæð áhrif slíkrar blóðtöku á hagkerfið hefðu komið fram. 

Sagan kann aðeins 2 dæmi um hraklegri nauðsamninga, þegar AGS tók Argentínu á lífi um síðustu aldamót og þegar Rómverjar ætluðu að knésetja Karþagó eftir seinna Púnverska stríðið.  Sagan kallar ekki allt ömmu sína en svona dæmi á hún fá, það eru takmörk fyrir hvað jafnvel hinir svívirðulegustu einvaldar hafa treyst sér til að leggja á þjóðir sínar. 

En ekki íslensku stjórnmálamönnum, þeir seldu börn okkar án þess að blikna.  Hvort sem rótin var illmennska, aumingjaskapur eða hrein og klár heimska, skiptir engu máli.  Þeir gerðu þetta, þeir skrifuðu undir nauðasamninginn, þeir brutu allar brýr við siðað samfélag. 

Samningurinn gekk ekki eftir vegna andstöðu þjóðarinnar í ICEsave, vegna hennar var beðið með að evruskuldvæða sýndarkrónurnar í eigu meintra erlendra krónubraskara.  Í stað þess var  sýndarkrónan látin bólgna út með hæstu vöxtum á byggðu bóli, allt að kröfu AGS.  Nokkurhundruð milljarðar eru orðnir að 1001 milljarði, og hækka eftir því sem lengur er beðið með að takast á við vandann.  

Og það er aðeins beðið eftir rétta tækifærinu.

 

Réttlæti var ekki leiðarstefið í uppgjöri skulda eftir Hrun.  Þeir sem áttu og réðu, þeir fengu sitt meira og minna á bónuskjörum en almenningur, sá hluti hans sem gat, var látinn greiða uppí topp.  Hinum var vísað á guð og gaddinn.  "Viltu í nefið, viltu í nefið vinur minn" sem Valgeir söng um uppboð og útburð í byrjun 20 aldar, var líka sungið í byrjun þeirrar 21..  Lengra hafði réttlætið ekki náð í 100 ár, börn og mæður voru ennþá borin út ef heimilið gat ekki staðið í skilum á lánum sínum.  

Svínin ráða för.  Við lifum ennþá í þjóðfélagi Dickens um skuldaánauð og skuldafangelsi.  

Fámenn klíka auðs og valda flaut ofaná eftir holskeflu Hrunsins, almenningur var rændur.

 

Óréttlæti er ekki hornsteinn siðaðs þjóðfélags, óréttlæti er bautasteinn þess.

 

Og ástandið á aðeins eftir að versna.  Gengið er ekki sjálfbært, viðskiptajöfnuðurinn er í mínus, þrátt fyrir gjaldeyrishöftin.  Á einhverjum tímapunkti leita eignir erlendra kröfuhafa úr landi og þá lækkar gengið, með tilheyrandi hækkun skulda vegna verðtryggingarinnar.

Sama gerist þegar viðskiptakjör versna vegna kreppunnar á Vesturlöndum, sama gerist þegar laun hækka, sama gerist þegar matvæli hækka í verði vegna uppskerubrests, allt virðist eiga endastöð í lánum fólks, þau hækka, þau hækka, þau hækka.

Sem þýðir enn og aftur að fólk þarf að semja um skuldir sínar, eigið fé, ef það er til staðar, hverfur í hítina, hringekjan endalausa sér til þess að þorri fólks mun aldrei eignast neitt. 

Hvernig þjóðfélag er það sem reiknar alltaf venjulegt fólk í mínus???? En þeir  ríku og voldugu hafa alltaf sitt á þurru, verða alltaf ríkari og voldugri eftir hvern skell almennings.

Það er ekki siðað þjóðfélag, það er ekki mennskt.

 

En þetta er þjóðfélagið sem við viljum, þjóðfélagið sem við ætlum að kjósa yfir okkur.  

Í Argentínu reis fólkið upp, rak leppa AGS frá völdum og hóf endurreisn landsins.  

Karþagómenn borguðu Rómverjum í þeirri von að endurreisa styrk sinn og reisn, ekki til að verða þrælar þeirra um aldur og eilífð.  

Við hinsvegar blekkjum sjálf okkur með því að halda að vandinn hverfi ef við bara pössum okkur á einu, að hugsa hvorki eða tala um hann.

Við erum eins og maðurinn sem fór út á sjó í lognmollunni sem ríkir í miðju fellibylsins.  Það þarf ekki að taka fram að til hans hefur ekki spurst síðan.

 

Það þarf heldur ekki að taka fram að við fáum ekki annað tækifæri sem þjóð ef við vöknum ekki og verjum samfélag okkar.  

Ef við gerum ekki það sem þarf að gera, sameinumst og náum saman um að verja framtíð barna okkar.  

 

Í dag er margt hugsjónafólk á  flokksfundi þar sem hróp sjálfsblekkingarinnar er að velferðin hafi verið varin.  Og nú blasi framtíðin við björt og bein. 

Fljótlega mun annar flokkur funda þar sem hugsjónafólk verður huggað með staðfestunni um að aðlaga landið að Evrópusambandinu.  

Síðan mun stóri flokkurinn funda með grasrót sinni og blása henni eldmóð í brjósti um að sigur hans sé handan hornsins og þá muni allt lagast með niðurskurði og lækkun skatta.  Niðurskurðurinn reyndar öruggur en lækkun skatta á öðrum en stóreignafólki ólíkleg.

Í öllum þessum flokkum verður talað um eitthvað fallegt og gott sem þeir munu gera ef þeir verða kosnir.  Og hugsjónafólk innan þeirra, fólkið sem vill landinu vel, mun hrífast með.  Því mánuðurnir fyrir kosningar er þeirra tími, tíminn þar sem rödd þess heyrist.

En það mun engu breyta því það er innan valdsins og á ekkert val en það að hlýða þeim sem sömdu um skuldaánauð barna okkar í þágu 1001 milljarðs.

Ljótleikinn mun blasa við eftir kosningar.

 

Fólk mun samt kjósa þennan ljótleika yfir sig, alla vega eins og staðan er í dag.

Andófið gegn fjórflokknum hefur ekki náð að móta valkost.

Það er ótaktískt og í hreinskilni sagt heimskt. 

 

Eða hvernig á að túlka áherslu þess á nýja stjórnarskrá eða þjóðnýtingu kvótans????  Að velja mál sundrungar þegar það þarf svo mjög á að halda að ná samhljóman við hinn þögla meirihluta þjóðarinnar sem þráir valkost en mun aldrei kjósa rugl.  Til þess eins að tryggja að valdinu verði ekki ógnað.  Að skuldaánauðin gangi eftir.

Að ekki sé minnst ógrátandi á sundrunguna, öll flokksbrotin sem mynda aðeins eitt óskiljanlegt gjamm í eyrum venjulegs fólks.  Eins og það sé nóg að segja eitthvað til að það gerist.  Þess vegna er rifist um það sem er sagt og þar með tryggt að ekkert sé gert.

 

Síðasta dæmið um hina algjöra ógæfu Andófsins er afsögn Lilju Mósesdóttur vegna einhvers sýndartaps á fylgi Samstöðu.   Fylgi er mælt í kosningum, ekki skoðanakönnunum.  Fylgi er afleiðing stefnu og trúverðugleika, trúverðugleika sem Lilja gaf Samstöðu.  Trúverðugleika meðal almennings sem hún ein hefur af öllu því góða fólki sem berst gegn óhæfu valdsins að ætla sér að skuldaþrælka börnin okkar um ókomna tíð. 

Trúðverðugleika  sem Lilja ávann sér með því að þora rísa upp gegn valdinu, eitthvað sem engin önnur persóna innan þess hefur þorað eða gert.  Og vegna þess að hún er sjálfum sér samkvæm í einörðum málflutningi sínum í þágu heimila landsins og í þágu framtíðar barna okkar.

Staðreynd, raunveruleiki sem Sýndin bar ofurliði.

 

Sýndin, röflið, tuðið.

Það þarf ákaflega  mikla grunnhyggni til að halda að röfl og tuð muni ná til að fella valdið. 

Samt eru ákaflega margir í hópi Andófsins fastir í hjólfari hennar og það hjólfar tætir upp velli Samstöðunnar svo valdið þarf ekkert að óttast.

Liljur vallarins eru þagnaðar.

Ljótleikinn blasir við.

 

Og fórnarlambið er lífið sem við sórum að vernda.

Manndómur okkar er ekki meiri en það.

Við kjósum að loka augum og sjá ekki það sem er.

 

Að eina von þjóðarinnar, að eina von barna okkar felst í Samstöðu um lífið.

Að allt þetta góða fólk sem er innan fjórflokksins og utan, að það nái að sameinast í staðfastri vörn fyrir framtíð barna okkar.

Að það víki egóinu til hliðar og átti sig á að það er fullorðið fólk með aðeins eina skyldu.

Að tryggja viðgang lífsins þegar að því er sótt.

 

Að fólk sameinist um það sem það getur sameinast um og láti hitt liggja milli hluta.

Að það sameinist um staðfasta vörn gegn skuldaánauðinni, að það sameinist um réttlæti handa almenningi, að það sameinist um Sýn á nýtt og betra Ísland.

 

Nýtt og betra Ísland er einfaldlega landið sem við viljum ala börn okkar uppí án átaka og sundrungar.

Forsenda þess er réttlæti, sanngirni og að allir fái sitt tækifæri til mannsæmandi lífs.  

Að það sé þjóðfélag mannúðar og mennsku.  

Þjóðfélag sem bregst við kreppum og efnahagserfiðleikum með það skýra markmið að leiðarljósi að enginn farist vegna þess sem gerst hefur, að öllum sé hjálpað af þeim mætti sem þjóðin býr yfir á hverjum tíma.

Að eitt sé yfir alla látið ganga, að við séum eitt, að við séum ein fjölskylda.

Að þjóðfélag okkar sé fallegt og gott.

Eins og við erum öll.

 

Draumsýn??

Já, en eina von barna okkar  er að við látum þessa draumsýn rætast.

Í dag er enginn annar valkostur.  

 

Við verðum að reyna.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hvernig á að kjósa?

Samstaða um lífið.

 

Er lítill flokkur, örflokkur sem hefur einsett sér að börnin okkar geti lifað mannsæmandi lífi í frjálsu og siðuðu samfélagi í landi feðra sinna.

Samstaða, flokkur lýðræðis og velferðar er stóra systur Samstöðu um lífið.

Eins og nafnið gefur til kynna þá vill hún styrkja forsendur lýðræðis og velferðar í samfélaginu.

Þessi ágæti flokkur, sem er góðmennur og heill í sannfæringu sinni, hefur nýtt krafta sína í að skapa umræðu og koma með raunhæfar tillögur um þau mál sem brennast heitast á þjóðinni og ráða munu úrslitum um tilveru hennar.

 

Þar ber fyrst að minnast á tillögu hans um nýkrónuna sem tekst á við skuldahelsi þjóðarinnar  sem fengið hefur nafnið snjóhengjan, en sú snjóhengja mun kaffæra þjóðina líkt og alvöru snjóflóð svo fátt mun standa eftir í efnahag hennar og afkomu. 

Bara þetta eina mál, sem enginn annar flokkur hefur kjark til að ræða af ótta við ægivald vogunarsjóðanna sem hafa hreiðrað um sig um allt þjóðlíf í því markmiði að fá hvern aur sem hægt er að kreista út úr hagkerfinu, krefst þess að allir sem eiga líf sem þarf að vernda, eiga að styðja og styrkja Samstöðu.  

Því það er allt búið ef vogunarsjóðirnir ná fram markmiðum sínum.

Til að gæta alls hlutleysis þá vil ég taka það fram að HægriGrænir eru líka heilir, þeir ætla ekki að svíkja.

 

Annað höfuðmál Samstöðu, þessarar þarna um velferðina og allt það, er alvöru tök á skuldamálum heimilanna.  

Samstaða veit að það verður ekki friður eða samstaða í þjóðfélaginu fyrr en allar Hrunskuldir eru leiðréttar, ekki bara hjá hinu ríku sem fengu tap sitt í peningasjóðum bankanna bætta að mestu ásamt því að ríkið ábyrgðist allar innistæður, jafnt 10.000 krónur einstæðrar móðurinnar sem sinnir öldruðum foreldrum einhvers á hjúkrunarheimili, sem og einstæða auðmannsins sem varð viðskila við hluta af hlutabréfum sínum, og hans milljónir í banka, eða hundruð milljónir eða milljarðar, eða eitthvað, fengu sitt skjól, sitt öryggi hjá ríkisvaldinu.

Sem er ekki málið heldur að það gilti ekki sama um alla, heil kynslóð var skilin eftir í skuldagildru sem smán saman grefur undan undirstöðum samfélagsins.

Fyrir utan að það er siðlaus gjörð í andstöðu við allan okkar kristna menningarheim og það sýnir til dæmis afhelgun kirkjunnar að hún skuli þegja yfir siðrofinu, þá er það efnahagslega heimskt að þrælka þá kynslóð sem elur upp erfingja landsins.

 

Aðeins Samstaða, HægriGrænir og sá hluti Framsóknarflokksins sem styður Sigmund Davíð, hefur verið einörð í kröfu um þessa vitrænu og sanngjörnu samfélagssátt.

Aðrir flokkar hafa hundsað málið á misheimskum forsendum, út frá mismiklu siðleysi, en sýnt órofa samstöðu um tillögur greiðsluaðlögunar sem í gamla daga hét að gefa þrælnum að éta svo hann gæti unnið.  

Þeir sem eiga líf sem þarf að vernda, styðja ekki skuldahelsið, styðja ekki siðleysið, styðja ekki hina algjöru heimsku að stuðla að borgarstyrjöld í landinu, þeir styðja annað hvort Samstöðu, HægriGræna eða þann hluta Framsóknarflokksins sem er ekki undir skugga Finns Ingólfssonar og Halldórs Ásgrímssonar.

 

Önnur mál sem Samstaða hefur fjallað um á sínu stutta æviskeiði eru til dæmis um endurbætur á fjármálakerfinu, um fátækt, um vernd heilbrigðiskerfisins og síðan styrkingu þess þegar óvitið hefur verið hrakið frá völdum, og lýðræðisumbætur.

Um allt þetta er hægt að lesa á heimssíðu flokksins, Samstöðu, og ef fólk gefur lífinu sem það ól tækifæri, þá sér það að þarna er gott heiðarlegt fólk sem vill vel, og sýnir það í verki.

Engin ómál, ekkert tuð.

 

Stóra systir Samstöðu um lífið, Samstaða flokkur velferðar og lýðræðis, kvartar sáran yfir því að vera hundsuð af valdinu. 

Af fjölmiðlum þar sem eignarþræðirnir liggja til amerísku vogunarsjóðanna, af ríkisfjölmiðlinum sem þiggur sporslur frá Brussel, af Morgunblaðinu sem óttast það helst að einhver komist að því að þögn forystu Sjálfstæðisflokksins um helstu vandamál þjóðarinnar sé ekki það að þetta fólk hefur engar hugmyndir, sem þögn er yfirleitt merki um, heldur að "þögn sé sama og samþykki".

Að Sjálfstæðisflokkurinn sé þriðja hjólið undir vagni ríkisstjórnarinnar, að það sé aðeins blöff að Dögun sé það, sem er augljóst því hvaða vagn kæmist langt á því varadekki.

 

En af hverju ætti Samstaða að kvarta yfir þessari þöggun.  

Af hverju ættu amerísku vogunarsjóðirnir að vilja að rödd hennar heyrist??  Svo þeir geti ekki féflett þjóðina??' Lélegur bissness það.

Af hverju ætti ESB ríkismiðillinn að hampa Samstöðu. Samstaða er á móti skuldaþrælkun þjóðarinnar en hornsteinn stefnu ESB gagnvart þjóðum sem spillt yfirstétt hefur komið í skuldavandræði, er að síðasti blóðdropi skuli kreistur úr almenningi svo bankarnir fái sitt, aðeins þegar síðast blóðpeningurinn er kominn í fjárhirsluna í Frankfurt, þá er gefið eftir með skuldir.  

Af hverju ætti Morgunblaðið að taka viðtal við Lilju Mósesdóttir, þegar það neyðist í þágu hagsmuna Sjálfstæðisflokksins að taka viðtal við leiðtogann í Reykjavík???  Hvaða tilgangi þjónaði það taka viðtal við Hönnu Birnu þegar fólk er nýbúið að lesa það sem Lilja kvað.  Lesendur Morgunblaðsins er eldra fólk, skynsamt fólk, fólk sem veit að þjóðin á í erfiðleikum.  Það sér og skilur skynsaman málflutning þegar það les hann.  Og slíkt getur Morgunblaðið ekki gert Sjálfstæðisflokknum.

En Mbl.is má eiga að reglulega eru birtar tilvísanir í skrif Lilju á Feisbók eða á bloggi hennar.  Oftar en í nokkurn annan þingmann.  Segir í raun allt sem segja þarf um raunverulega afstöðu Morgunblaðsins.

Það má ekki verja lífið, en það vill að lífið lifi af.  

 

Í dag lifum við alvöru tíma, dökka tíma, á Íslandi hefur ríkt borgarstyrjöld eftir að ljóst var að stjórnmálastéttin ætlaði að skuldaþrælka þjóðina að boði Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, innheimtuböðli hins skítuga fjármagns.  

Það hefur ekki verð barist með vopnum, heldur með sundrungu, illindum, með því að vega að grunnstoðum samfélagsins eins og stjórnarskránni, með því að vega að atvinnuvegunum sem hindruðu gjaldþrot þjóðarinnar, með því að kynslóðum er att saman, með því að börnum er neitað um heimili vegna hrunskuld óreiðumanna. 

Og eins og í öðrum borgarastyrjöldum þá eru það líknarsamtök, eins og Mæðrastyrksnefnd sem hindra að fólk falli úr hungri.  

 

Menn gleyma stundum að Sturlungaöld hófst ekki með Örlygsstaðabardaga, aðdragandi hans var langur og illvígur þar sem helstu vopnin voru sundrung, illindi, og undirliggjandi ásælni erlends valds.

Aðrir tímar, sama ferlið, aðeins önnur klæði og önnur vopn.  En barist um það sama, heill þjóðar og tilveru.

 

Í borgarastríði hjálpar hið erlenda vald sem ásælist þjóðarauðinn, ekki þeim sem verjast þeirri ásælni, sem verja þjóð sína, sem verja framtíð barna sinna.

Tími dauðasveitanna er ekki runninn upp, ekki bókstaflega, þeir Illugi, Hallgrímur og Guðmundur verða að duga, auk allra snatanna sem gjamma líkt og hundarnir á brautarstöðum Þýskalands þegar annað borgarstríð átti sér stað.

Ekki ennþá, en hann kemur, þúsund milljarðar eru miklir peningar, líka fyrir vogunarsjóði.  

 

Hann kemur því valdinu mun ekki takast að þagga niður í Samstöðu. 

Það er Galdur lífsins, að lífið finni sér alltaf leið til að lifa af.

 

Þögnin um Samstöðu sýnir að hún stendur fyrir eitthvað sem valdið óttast, sem hinir þúsund milljarðar óttast, sem verkfæri ESB óttast.  

Hún sýnir að það er von í samfélaginu, að vonin lifir í einhverjum grænum dal, vex þar og dafnar og hótar valdinu að einn daginn spretti hún fram, fullþroskuð eins og Liljur vallarins.

 

Þagnarmúrinn um Samstöðu er ekki sterkur.

Hvert og eitt okkar sem eigum líf sem þarf að verja, getum rofið hann, klifið yfir hann, grafið okkur undir hann.  

Og tekið þátt í því merka starfi sem þar fer fram.

 

Að skapa von handa þjóð sem á enga framtíð ef vald fjármagnsins fær sitt fram.

Að skapa valkost handa fólki sem er búið að fá nóg af bullinu og ruglinu, sem valdið samviskulega kostar,  sem veður uppi í þjóðmálaumræðunni. 

Að skapa valkost handa fólki sem fram að þessu hefur stutt sinn flokk, en sér nú að sá flokkur muni ekki verja framtíð barna sinna, og tilveru og sjálfstæði þjóðar okkar.

Að skapa tæki og tól sem hægt er að nota til að brjóta niður múra valdsins sem umlykja hið skítuga fjármagn sem nærist á blóði og þrælkun hins venjulega manns.

Að skapa samstöðu fólks með ólíkan bakgrunn, með ólíkar lífsskoðanir en á það sameiginlegt að eiga líf sem þarf að vernda og vilja til að vernda það.

 

Og skapa þannig nýtt og betra samfélag, börnum okkar til heilla.

 

Þetta er hægt, það er allt hægt ef viljinn er fyrir hendi.  

Það þarf aðeins að virkja andann í brjósti okkar, og finna fyrir trúnni á allt hið góða í þessum heimi, í sjálfum okkur, í náunganum, í almættinu.

Þannig náum við að vernda sakleysið, lífið sem ekki ennþá hefur fengið tækifæri til að lifa lífinu með gleði sínu og sorgum, og uppgötva síðan hina tærustu tilfinningu af öllum, að eiga sjálft líf sem í sakleysi sínu hefur engum gert neitt illt,  trúir á allt hið fallega og góða, og á sjálft framtíðina fyrir sér.

 

Þessa framtíð eigum við að verja með öllum okkar krafti, öllum okkar sálarstyrk,  vitandi það að ef við gerum það ekki, þá mun enginn annar gera það fyrir okkur.

Það er ekkert val, valdið hefur þegar ráðist á okkur, það hefur þegar hamrað skuldahlekkina sem það vill leggja á framtíð barna okkar.  Það hefur þegar hafið borgarastyrjöldina um framtíð samfélags okkar, þjóðar og sjálfstæðis.

 

Það eina sem við ráðum, sem við getum tekið ákvörðun um, er hvort við deyjum standandi með boots on eins og sagt var um menn Curtes hershöfðingja sem háðu vonlausan bardaga við ofurefli liðs, eða hvort við föllum sitjandi í djúpri afneitun á því sem er að gerast.

Sú fyrri þýðir að vonin lifir, að það sé möguleiki að verjast vogunarjóðunum, að það sé möguleiki að verja sjálfstæði þjóðarinnar, að það sé möguleiki að hægt sé hindra skuldaþrælkun barna okkar, sú seinni þýðir að það verður sem valdið vill.

Og það verður ef við kjósum valdið af gömlum vana, sitjum hjá þegjandi og hljóð.

 

Samstaða um lífið er okkar eina von.

Í henni er framtíð barna okkar fólgin.

 

Og það er núna, ekki seinna.

Kveðja að austan.

 

Ps.  Þennan pistil birti ég síðast þegar ég sá umfjöllun um Lilju. Góð vísa sem má kveða oftar.

 

 

 

 

 

Vill fund um „snjóhengjuna“

Hinn leyndi þráður milli Brussel og Heimsýnar.

 

Blasir kannski ekki öllum við en ætti að verða mönnum ljós þegar menn íhuga að eigendur verðtryggingarinnar, eiga Heimssýn.

Og eigendur verðtryggingarinnar vilja evru því hún gerir þeim kleyft að flytja góss sitt óhindrað úr landi.

Í þessu ljósi verður að skoða þessa tillögu Þorgerðar Katrínar, og síðan ákafan málflutning Heimssýnar í þágu húsbónda sinna, eiganda verðtryggingarinnar.

 

Eigendur verðtryggingarinnar gera sér grein fyrir því að ekki er víst að áframhald verði á beinu aðlöguninni að ESB eftir kosningar og hugmynd þeirra með tillögu Þorgerðar Katrínar er að nýta sér óvinsældir verðtryggingarinnar til að fá fólk til að kjósa með áframhald viðræðna við ESB og binda þannig hendur næstu ríkisstjórnarinnar.

Í þröngri stöðu vegna hins óendanlegs klúðurs ríkisstjórnarinnar ætla þeir að nýta sér styrk andstæðinga sinna í eigin þágu.  

 

Það er ljóst að stór hluti af stuðningnum við aðild að Evrópusambandinu kemur frá fólki sem hefur fengið uppí kok af verðtryggingunni.  Fólk sér alveg ástandið í Evrópu, en það telur að ef við byrjum með hreint borð þá nái þjóðin að halda sjó, og þá er það allavega laust við stökkbreytingu lána sinna.  

Nógu slæm er efnahagskreppa, þegar verðlag hækkar og tekjur dragast saman, að þurfa ekki líka að glíma við stórhækkun lána og þá erfiðleika sem af því hlýst.

Ef lán væru ekki verðtryggð væri stuðningurinn við ESB jafnmikill og stuðningurinn við auðrán, og auðþjófa, um eða yfir 10%.

 

Til að þetta plott gangi upp skiptir miklu máli að samtök eins og Heimssýn, Vinstrimenn gegn ESB, og þekktir talsmenn Evrópu andstöðunnar kasti af sér grímunni og mæri verðtrygginguna.

Hingað til hefur ekki komið eitt orð frá mönnum eins og Birni Bjarnsyni og Styrmi Gunnarssyni, sem kalla sig því fína nafni Evrópuvaktin,  eða Hjörleifi Guttormssyni og Ragnari Arndals sem kenna sig við Vinstri vaktina gegn ESB,um verðtrygginguna og skaðsemi hennar fyrir heimili landsins.  Þó vita þessir menn mæta vel að það er verðtryggingin sem smalar sauðunum í réttir evrusinna.

Þó tugþúsundir landa þeirra þjáist vegna þessa þjófatækis fjármagnseiganda þá þegja þeir og þegja, og þegja og þegja.

Og þegja.

 

En Heimssýn er látið í skítverkið, að æsa þjóðina upp gegn krónunni.

Ég vil vísa hér í pistil frá því á mánudaginn á bloggi Heimssýnar, sem heitir Útgjöld og laun í sama gjaldmiðli!, og biðja menn að lesa hann vel (linkur í athugasemd).  

 

Tölfræði andskotans er mjög þekkt og evrusinnar nota hana líka.  

Það er tekið nógu langt tímabil frá hörmungum til að sýna að tækið sem veldur hörmungunum, hvort sem það er evran eða hin verðtryggða króna, hafi haft lítil áhrif.  

Sem er svipuð röksemd og þegar kínversk stjórnvöld afneituðu aids faraldrinum með þeim rökum að fjöldi tilvika frá 1970 væri ekki nema x tala, en skautuð alveg framhjá að 99% af x-inu kom síðustu 3 árin fyrir yfirlýsinguna, og það væri einmitt merki um faraldur.

 

Bæði evran og hin verðtryggða króna skaða ekki efnahagslífið þegar það er í uppsveiflu, þá má líkja þeim við krabbameinsfrumu sem er að dreifa sér, en engin einkenni koma fram fyrr en kreppir að.

Og þá eyða þessir fastgengisgjaldmiðlar efnahagslífi landanna, gera slæmt vont og síðan óviðráðanlegt. 

Bæði evran og hin verðtryggða króna eru í þeim fasa núna, búin að gera slæmt vont, og ástandið er að verða óviðráðanlegt.

Það er fyrir almenning en ekki þá sem eiga.  Þeir verða aðeins ríkari og ríkar því æ stærri hluti þjóðarkökunnar rennur í þeirra vasa.

 

Sami málflutningur er aðeins útskýrður með leyndum þráðum.

Leyndum þráðum sem kallast sameiginlegir hagsmunir.

 

Þegar tillaga Þorgerðar kemur til afgreiðslu, þá mun verða gerð skoðanakönnun sem mælir fylgið við tillögu hennar.

Til að tryggja góða útkomu, verður keyrt á verðtryggingarást hinna meintu andstæðinga Evrópusambandsins, orð þeirra og röksemdir þeirra verða breidd út um Netheima.

 

Til dæmis þessi orð Páls Vilhjálmssonar sem eru hugsuð sem rauð dula framan í þá tugþúsundir samlanda hans sem glíma við að halda heimilum sínum.

 

En skjaldborg heimilanna hljómar betur en hagsmunabandalag skuldsettra einstaklinga. Með stöðugu tali um ,,heimilin" en ekki einstaklingana sem taka sjálfstæðar ákvarðanir um sín fjármál er alið á ábyrgðarleysi. Ef fram heldur sem horfir verða íslensk heimili ríkisrekin enda einstaklingum ekki treystandi fyrir rekstri þeirra. Við eigum ekki að láta skuldugasta fólkið stjórna ferðinni. Það hefur sýnt að það kunni ekki fótum sínum forráð.

 

Það þarf ekki að segja meira.

Svona skrifa aðeins þeir sem þjóna húsbændum sínum.

 

Og þeir sem borga kaupið, vilja í ESB.

Vegna þess að evran er tækið sem gerir þeim kleyft  að flytja ránsfeng sinn úr landi.

 

Það er minni vík milli Þorgerðar Katrínar og Heimssýnar, en sú vík sem er á milli vina.

Þau lúta sama húsbóndavaldi.

 

Eigendum verðtryggingarinnar.

Munum fundinn í kvöld.

Kveðja að austan.

 

Kosið verði um ESB 27. apríl

Flokkur heimilanna.

 

Er flokkur um þarfan hlut, hlut sem engin þjóð getur verið án.

Heimili.

Sem hafa verið pínd og kvalin af ríkisstjórn Samfylkingar og VinstriGrænna, eins og þau séu hin seku.  

Að þeirra sekt, sé sektin eina, að hafa komið þjóðinni á hausinn.

Að Hrunið sé þeirra.

 

Skaðað þar með auðmenn og ríka fólkið, sem flokkar félagshyggju og velferðar hafa svo þurft að vinna dag og nótt við að bjarga.

Það getur enginn ímyndað sér erfiðið hjá Steingrími og Jóhönnu við að koma ICEsave á þjóðina svo auðmenn fái evru og frjálsa flutninga á fjármunum sínum úr landi.

Eða hvað þau Steingrímur og Jóhanna þurftu að reka mikið á eftir bönkunum við að afskrifa skuldir þessara fórnarlamba Hrunsins.

Fórnarlamba heimilanna, vesalings auðmennina og ríka fólkið.

 

Flokkur heimilanna hefur aðra sýn á Hrunið en íslensku vinstrimennirnir.

Flokkur heimilanna telur að heimilin séu fórnarlömb Hrunsins.  

Að þau sitji uppi með sínar stökkbreyttu skuldir, og stjórnmálamenn í vasa auðklíkunnar beiti stjórnkerfinu markvisst til að hindra að heimilin fái nokkra leiðréttingu.

Að auðmenn fái allt en heimilin ekkert.

 

Þessu ætlar flokkur heimilanna að breyta.

Og mun gera það ef þú hjálpar.

 

Það er fundur annað kvöld.

Mætum.

Kveðja að austan. 

Flokkur heimilanna stofnaður

Valdið hnýtir lausa enda.

 

Verkfærin sem framkvæmdu skipanirnar, eru núna ákærð, nokkrum mínútum fyrir kosningar.

Ákæran vissulega þörf, en átti að koma strax eftir Hrun.

Ekki núna þegar valdið vill dreifa umræðunni frá öruggri yfirtöku vogunarsjóðanna á íslensku efnahagslífi.

 

Vissulega eru þetta ekki burðardýrin sem eru ákærð, ekki heldur skúringarkonan.

En þeir sem stjórnuðu glæpaklíkunni, þeir sem ábyrgðina bera, lifa í lystisemdum meðal auðskrípa heimsins. 

Þegar búnir að leggja aftur til atlögu með nýjum verkfærum.

 

Af hverju halda menn að stjórnmálaflokkarnir hafi stutt ICEsave??

Af hverju halda menn að allir fjölmiðlar landsins, að Morgunblaðinu undanskildu eftir að Davíð fékk húsbóndavaldið, hafi stutt ICEsave??

ICEsave var forsenda evrunnar, evran var forsenda eftirlitslausra fjárflutninga úr landi eins og var á gósentíma glæpaklíkunnar.

Það gerist ekkert af tilviljun þegar hundruð milljarða eru undir.

 

Valdið hnýtir lausa enda með því að skipuleggja sýndaruppgjör við Hrunið.

Lánar meira að segja sérstökum ríkissaksóknara nokkra menn til að sýna.

Valdið hnýtir lausa enda til að tryggja að það sjálft verði ekki snert.

 

Alvöru framboð gegn þessari glæpaklíku, gegn þessu valdi sem rændi og svívirti þjóð sína, og neitaði henni um réttlæti eftir Hrun, tilkynnir að það muni láta þetta fólk sæta ábyrgð.

Að það sé líka refsað fyrir alvarlegustu glæpina.

Að réttarkerfið sé ekki aðeins fyrir verkfæri og smáþjófa.

 

Það er glæpur að gera þjóð sína gjaldþrota.

Það er glæpur að reyna koma skuldum sínum á almenning.

Það er glæpur að skuldaþrælka fólk með þjófatækjum eins og verðtryggingunni.

Skuldaánauð þjóða er glæpur.

 

 

Og fyrir þessa glæpi eiga menn að sæta ábyrgð.

Enginn á að komast upp með þetta, enginn mun komast upp með þetta þegar þjóðin loks sameinast í vörn sinni og tekur glæpaklíkuna í bóndabeygju og hendir henni síðan í svartholið.

 

Þjóðin býður eftir herkallinu.

Hingað til hafa fagmenn vogunarsjóðanna, þessir sem kallaðir eru efnahagsböðlar, náð að sundra öllum þreifingum fólks, náð að eyðileggja góðan málstað með alls konar smáframboðum sem eiga það sammerkt að bjóða sig fram sem lausn, en ekki lausnina á vanda þjóðarinnar.  

Alvöru fólk hefur horfið þegjandi af sjónarsviðinu, aðrir sem gætu hafa ekki stigið fram.

Á ögurstundu þjóðarinnar hefur enginn risið upp og sagt, "Hingað og ekki lengra, nú er komið nóg".

 

Það er fundur annað kvöld.

Kannski mun herkallið hljóma þar.

 

Hver veit??

Það veit það enginn nema með því að mæta.

 

Mætum öll.

Öll sem hafa fengið nóg.

Kveðja að austan.

Mikið mæðir á Kaupþingstoppum

Það óvirða fleiri stjórnarskrána en Margrét Tryggvadóttir.

 

Fyrsta og mesta óvirðingin var þegar Alþingi sniðgekk dóm Hæstaréttar um ógildingu kosninga til stjórnlagaráðs og skipaði nefndina frægu sem fékk það virðulega nafn; Stjórnlagaráð.  

Þar með gekk Alþingi gegn þrískiptingu ríkisvaldsins og gaf út þá yfirlýsingu að sniðgöngun laga og reglna væri sjálfsagður hlutur.

Þar var tónninn sleginn að þeirri feigðarför sem kallast endurskoðun stjórnarskráarinnar og lauk með hinni algjöru óvirðingu að til sé fólk á Alþingi sem ræðir þessa tillögu Margrétar.

 

Í stað þess að biðja innanríkisráðherra að rannsaka hvaða vogunarsjóður, hvaða efnahagsböðull fékk Margréti í skítverkið.

Jafnvel þegar CIA tókst best upp í Suður Ameríku, þá náði stofnun ekki að skapa þvílíkan glundroða og ríkt hefur á Alþingi síðustu daga.

Glundroða sem á að tryggja að framkvæmdarvaldið og Alþingi snúist ekki gegn vogunarsjóðunum og fjárfestingu þeirra í verðtryggingunni.

 

Á meðan blæðir heimilum landsins, á meðan er fólk borið út af heimilum sínum.

Á meðan Alþingi vanvirðir þjóðina, stjórnarskrána og lýðveldið.

 

Það er fundur annað kvöld.

Mætum öll.

Kveðja að austan.

 

Óvirðing við stjórnarskrá landsins

Keyptir menn ákærðir.

 

En hvenær verða þeir sem keyptu þá ákærðir??

 

Vissulega er það nauðsynlegt að ákæra hina keyptu, venur menn af að láta kaupa sig til óþurftarverka.

En ef sá sem keypti þá til óþurftarverkanna er látinn í friði, þá heldur hann áfram endalaust að kaupa sér nýja og nýja menn sem selja sálu sína fyrir aur.

 

Þessir aðilar ganga lausir.

Þeir eiga stjórnmálamenn okkar, fjölmiðlamenn.

Halda menn að stuðningurinn við ICEsave fjárkúgunina hefði verið tilviljun??

 

Frá náttúrunnar hendi er enginn stjórnmálamaður svona heimskur að telja fjárkúgun skuld þjóðarinnar, og þó að eitt af ráðningarskilyrðum fjölmiðlamanna sé að þeir séu vitgrannir, þá vissu þeir að bretar höfðu aldrei lánað Íslendingum fyrir ICEsave, og þess vegna væri ekki um skuld íslensku þjóðarinnar að ræða.  Þeir sögðu það, en þeir vissu betur.

Það var aurinn sem fékk menn til koma skuldaböndum á nágranna sinn, ættingja, náungann.  Sami aurinn og fékk fólk til að hringja í nasista og tilkynna um gyðing í felum.  

Sami aurinn og fékk stjórnendur Kaupþings til að breyta bankanum í spilavíti fyrir eigendur bankans.

 

Aurinn sem fær fólk til að selja æru sína, sóma, náungann.

 

Keyptir menn hamast núna gegn sanngjarni kröfu heimila landsins um leiðréttingu á hinum stökkbreyttu skuldum.

Þeir nýta sér nánösina, sem  veit ekkert hræðilegra en að glata aur úr veski sínu.  Styður því efnahagslega hryðjuverkastarfsemi verðtryggingarinnar sem kostar hana þúsundir áður en yfir líkur.

Þeir gefa henni falsrök eins og ungi maðurinn sem heldur úti síðu sem hann kennir við skoðun, og er nótabene ekki á vegum rasista, heldur húmanista. 

 

Ég fæ ekki betur séð en að umræðan um afnám verðtryggingar sé mikið til byggð á misskilningi og popúlisma. Misskilningurinn felst meðal annars í eftirfarandi fullyrðingum:

1.Hrunið, skuldavandi þjóðarinnar og kaupmáttarrýrnun er verðtryggingunni að kenna. 2.Með afnámi verðtryggingar verði skuldir sjálfkrafa feldar niður aftur í tímann. 3.Íslendingar fá skyndilega aðgang að ódýrari lánum ef verðtrygging verður afnuminn.

 

Síðan rífast menn við þessi falsrök og afsanna þau, halda svo áfram brosandi lífi nánasarinnar sem skilur ekkert í upplausninni allt um kringum sig. Skilur ekkert í samdrættinum og stöðnuninni.

 

Nánösin hefur ekki vit til að hugsa upp svona fals, hún er fóðruð að keyptum mönnum, sömu mönnum og útbjuggu falsrökin í ICEsave.

Og hinir keyptu menn þjóna sömu húsbændum og þeir keyptu menn sem nú eru ákærðir vegna meintar markaðsmisnotkunar Kaupþingsbanka.

 

Vilji menn stöðva atlöguna að réttlætinu, þarf að stöðva þessa keyptu menn.

Og það verður ekki gert nema þeir sem kaupa sálir fólks fyrir aur, verða teknir og dæmdir fyrir brot sín.

 

Það er glæpur að gera þjóð sína gjaldþrota.

Það er glæpur að reyna koma skuldum sínum á almenning.

Það er glæpur að skuldaþrælka fólk með þjófatækjum eins og verðtryggingunni.

Skuldaánauð þjóða er glæpur.

 

Huglaust fólk, kjarklaust fólk, sem reynir að nýta sér neyð heimilanna til að fá öruggar tekjur næsta 4 árin, segir að það sé ekki hægt að ákæra.  Það nái engin lög yfir glæpinn sem ég taldi upp hér að ofan.

Því er til að svara að þegar Bandamenn stofnuðu til Nurnbergréttarhaldanna þá þurftu þeir um leið að semja lög sem náðu yfir það athæfi sem ákært var fyrir. 

Lög um glæpi gegn mannkyninu, lög um þjóðarmorð.

 

Það sama þarf að gera hér á Íslandi, semja lög sem banna alvarlegustu glæpi.

 

Það er glæpur að gera þjóð sína gjaldþrota.

Það er glæpur að reyna koma skuldum sínum á almenning.

Það er glæpur að skuldaþrælka fólk með þjófatækjum eins og verðtryggingunni.

Skuldaánauð þjóða er glæpur.

 

Þú skalt ekki mann deyða voru einu sinni óskráð lög.  Þau voru síðan skráð og eru almennt viðurkennd í dag.

Glæpir þeir sem ég taldi hér upp að ofan, varða við óskráð lög.  Það er tími til kominn að þau lög séu skráð og það sé réttað yfir þeim sem frömdu þá.

Þetta eru skóggangsmenn, það er tími til kominn að vísa þeim til skógar.

 

Þessir menn hafa brennt allar brýr að baki sér, á markvissan skipulagðan hátt hafa þeir eftir Hrun reynt að rústa samfélaginu, og reynt að selja þjóðina í ánauð.  

Sá einbeitt vilji staðfestir að Hrunið var ekki óvart, ekki eitthvað sem gerðist sem átti ekki að gerast.

Hrunið varð vegna þess að blóðsugur höfðu náð yfirráðum yfir atvinnulífinu og stjórnkerfinu, og markvisst voru verðmæti sogin úr því.  Hrunið var tækifæri til að ná algjörum yfirráðum, til að öll verðmætasköpun, öll fjármunamyndun í þjóðfélaginu færi í þeirra vasa.

Algjör yfirráð, algjört arðrán.

 

ICEsave, bóndinn a Bessastöðum og ritstjórinn uppí Móa, er skýring þess að illviljinn og hið algjöra rán gekk ekki eftir.

Það frestaðist fram yfir kosningar,  því ICEsave sýndi að þjóðin gæti tekið uppá því að kjósa Byltingu lífsins.

Í stað þess að lúta sem þræll af fótum þeirra, myndi þjóðin virkja lög og rétt í vörn sinni, og síðan til sóknar.

Og hin algjöru yfirráð myndu enda í algjörum ósigri.

 

Þegar maður horfir yfir hin ótal framboð sérhyggjunnar þá sér maður að þessi ótti var ástæðulaus.  

Hinir keyptu ná að kaupa sundrungu, hið meinta baráttufólk lætur kaupast.

Yfirráð valdaflokkanna er algjört.

 

Aðeins eitt fær þessu breytt, þó seint sé, og það er Framboð lífsins.

Að fallega fólkið, að fólkið með réttlætiskenndina, fólkið sem þekkir muninn á réttu og röngu, áttar sig á að ef það gerir ekkert, þá munu hinir keyptu gera það.  Og þá í þágu hinna algjöra yfirráða húsbænda sinna.  

Það eru ekki aðrir, það er aðeins það.

 

Heiðarlegt fólk boðar til fundar annað kvöld.  

Það verður ekkert úr þessum fundi ef við hin mætum ekki.

Það verður ekkert úr þessum fundi ef menn ætla ekki að snúa bökum saman og berjast og verjast.

 

Að menn sendi út herkall til þjóðarinnar um að vernda framtíð barna sinna.

Að vernda samfélag sitt, að vernda þjóðina.

 

Ef fundurinn ályktar um að ákæra hina keyptu málaliða ICEsave fjárkúgunarinnar þá er ljóst að þjóðin hefur eignast valkost.  Eignast von, og mun tryggja framtíð barna sinna.

Ef ekki, þá er þetta enn ein mistökin.

Fólk sem vill vel en hefur enga burði til að mæta valdinu sem stefnir að algjörum yfirráðum.

 

Það er okkar að sjá til þess að svo verði ekki.

Okkar sem trúum á framtíðina.

Okkar sem eigum líf sem þarf að verja.

Kveðja að austan.

 

 

 

Umfangsmesta mál sérstaks saksóknara