Samtrygging hinna samspilltu.

 

Er knúin áfram af þeirri vitneskju að það sem þeir gerðu, hefðum við gert, og munum örugglega gera í framtíðinni.

Þess vegna eru embættisafglöp Sigríðar Andersen hvítþegin með upphrópunum, endalausum umræðum, eða meintri rannsókn, sem heitir að láta einhverja nefnd Alþingis skoða málin. Á þann hátt að raunveruleikinn komi aldrei uppá yfirborðið.

Það er sótt að nema með vopninu eina sem bítur.

Sannleikanum.

 

Það er nefnilega þannig að flest í mannanna hegðun lýtur fyrirframgefnum lögmálum, sem skýra hegðun okkar og breytni.

Stjórnmál eru þar ekki undanskilin.

Og ein regla er þar algild, sem er "að þegar um óútskýranlega stjórnsýsluákvörðun er að ræða, að þá liggur eitthvað að baki".

Og þetta að baki er rannsakað hjá öllum siðuðum þjóðum

 

Og gerendur rannsaka sig ekki sjálfir.

Þess vegna eru stofnaðar óháðar rannsóknarnefndir um allan heim, og slíkar nefndir fella valdamenn, ráðherra og jafnvel forseta.

Það sem er rannsakað eru fjárhagsleg tengsl, vinartengsl, flokkstengsl, þeirra sem þiggja ávininginn, og þeirra sem veita hann.

 

Að sjálfsögðu á að rannsaka þessa spillingu ofaní kjölinn.

Flokksdómarnir fjórir eiga að njóta stöðu grunaðra einstaklinga.

Þeir eru ekki fórnarlömb pólitísks hráskinnaleiks í þessu máli, ef svo er þá hefðu þeir aldrei þegið dómarastöður sínar, enda ekki til meira óeðli í dómarastétt en að lögbrot þurfi til að fá embættið.

Og fólk skal ekki ímynda sér að það búi ekki mikið að baki fyrst ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttir leggur líf sitt að veði til að hylma yfir spillinguna.

 

Við getum alveg rifjað upp síðasta mál sem felldi ríkisstjórn.

Það var óeðlilegt frá fyrsta degi hvað aðilar tengdum Sjálfstæðisflokknum lögðu á sig til að þagga niður í aðstandendum fórnarlamba dæmds barnaníðings, beitt samblandi af rógi og þöggun.

Síðar kom ástæðan náttúrulega í ljós, sem voru óheppileg fjölskyldutengsl formanns flokksins við barnaníðinginn. 

En Alþingi upplýsti ekki um málið, það var þrýstingur fólksins, þrýstingur hins almenna manns.  Sem átti engra annarra hagsmuna að gæta en þeirra, að vilja fá að vita sannleikann.

Hver svo sem hann var.

 

Ef við sem þjóð látum Alþingi um að svæfa spillinguna í Landsréttarmálinu með orðaskaki og pólitískum keilum, þá er það ekki bara að sannleikurinn verði áfram hulinn.

Við sitjum þá áfram í súpunni.

Sömu spillingarsúpunni og við höfum upplifað undanfarna áratugi þar sem flokks og vinartengsl ráða embættisveitingum, en ekki hæfni og mannkostir.

Ekkert breytist, allt við það sama.

 

Viljum við það??

Þá skulum við halda kjafti.

 

Viljum við það ekki, þá látum við heyra í okkur.

Ekki bara með gagnrýni á sitjandi ríkisstjórn, heldur líka með því að gefa stjórnarandstöðunni engan afslátt á málsmeðferðinni.

 

Þetta snýst ekki um pólitískar keilur.

Þetta snýst um sannleikann.

 

Og framtíðina.

Að hún verði ekki eins og fortíðin.

Kveðja að austan.

Vill fá vantraust fram strax

Er siðblinda smitsjúkdómur??

 

Eða hvernig á að útskýra að gegnheilir íhaldsmenn, sem ekki mega vamm sitt vita, og hafa aldrei náð æðstu metorðum innan flokksins vegna þess, reyna að verja hið óverjanlega.

Sigríður Andersen er föst í kviksyndi geðþóttans, eftirá röksemdir hennar halda ekki vatni, og hún hefur fengið á sig dóm fyrir embættisafglöp.

Og ekki í smámáli, heldur grundvallarmáli.

 

Í hvert skipti sem hún opnar munninn, þá stækkar nefið hennar. 

Hún játaði í gær að hafa ekki lesið ábendingar helstu sérfræðinga ráðuneytisins, þar sem henni var kurteislega bent á að hún fremdi lögbrot með geðþótta sínum.

Á sama tíma kveðst hún hafa skoðað málið faglega, og komist að faglegri niðurstöðu.

Þegar það er afhjúpað, þá ber hún við tímaskorti, að samkvæmt lögum hefði hún aðeins haft tvær vikur til að vega og meta niðurstöður matsnefndar, og sá tími hefði verið of knappur til að hún sjálf hefði getað lagt faglegt mat á umsækjendur.

Eins blessuð manneskjan hafi haldið að hún væri matsnefndin, en matsnefndin umræðuhópur á feisbók.

 

Það ömurlegast við þetta mál allt saman, er að Alþingi hafði loksins reynt að setja reglur um faglegan vinnugang, til að losa dómsstólana við þá endalausu tortryggni að dómarar þeirra væru flokksskipaðir, en ekki fagskipaðir.  

Hverjum þjónar sá sem þiggur bitling??

Hvernig hagar sér sá sem veit að hann fær ekki frama, nema að skríða fyrir flokkspólitísku valdi??

En hrokafullur ráðherrann þurfti að sýna vald sitt, að eyðileggja þessa viðleitni til að ná sátt um dómskerfið, til að ná embættisveitingum uppúr hjólförum stjórnmálaspillingarinnar.

 

Og þessi ósköp reyna menn að verja.

Með órökum og hártogunum.

Órökum sem segja að ráðherra hafi rökstutt ákvörðun sína með því að vísa í dómarareynslu, þegar ljóst var að út fór maður með meiri dómarareynslu en flokksgæðingurinn, eða vísa í einhvern kynjakvóta þegar ljóst var að sú meinta faglega röksemd var ekki ein af þeim sem matsnefndin átti að hafa til viðmiðunar.

Hártogunum með því að segja að málið þurfi ekki að rannsaka frekar því öll rök málsins liggja þegar fyrir, og því eigi ekki að gera neitt, að láta ráðherrann komast upp með stjórnsýsluspillingu sína. 

 

Fyrir utan hina ótrúlegu sjálfseyðingarhvöt sem þessi afstaða lýsir, hinn einbeitta vilja til að koma fylgi Sjálfstæðisflokksins niður fyrir 20%, þá er þessi hártogun einfaldlega röng.

Það liggja ekkert allar upplýsingar fyrir, gögnum er haldið leyndum.

Því það dettur nefnilega engum manni í hug að heimska hafi ráðið gerðum Sigríðar Andersen.

Sigríður er enginn Trump.

Og það er þannig að þegar um óútskýranlega stjórnsýsluákvörðun er að ræða, að þá liggur eitthvað að baki.

 

Og það er rannsakað.

Slíkar rannsóknir hafa fellt forseta í Suður Ameríku, fellt forseta í Suður Kóreu.

Því alls staðar er ákall um siðvæðingu stjórnmála, hið gamla gjörspillta er ekki liðið meir.

 

Ekki meir, ekki meir.

Og Ísland á ekki að vera þar undantekning.

Ekki lengur.

Þeir sem berjast gegn því daga uppi sem nátttröll nútímans, leysa af hólmi hin gömlu steintröll sem hurfu við kristintökuna.

 

Þess vegna eiga vammlausir íhaldsmenn að skunda uppí heilsugæslu, og fá sprautu við siðblindu.

Því aðeins siðblindur maður reynir að verja hið óverjanlega, að verja gjörspillingu gagnvart þjóð sem hefur fengið nóg.

Þjóð sem segir, ekki meir, ekki meir.

 

Og þó siðblinda sé smitandi, þá er til bóluefni gegn henni.

Bóluefni sem heitir óttinn við að missa völdin.

Óttinn við að missa þingsætið.

 

Sá ótti læknar flest.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Pólitískur hávaði og skrípaleikur

Hatar Samfylkingin byggðirnar??

 

Eða hvernig á að skýra hinar endalausu aðfarir þessa meinta félagshyggjuflokks að undirstöðuatvinnuvegum landsbyggðarinnar??

Ef það er ekki reynt að koma landbúnaðinum á hausinn, þá skal ganga frá sjávarútveginum í þeirri mynd sem við þekkjum.  Frá margbreytileika yfir í fákeppni ofurfyrirtækja sem hafa öll ráð byggðanna í hendi sér.

Gera fólk að þrælum stórfyrirtækja, gera þjóðina bjarglausa í vasa innflytjenda.

Ganga þannig erinda auðs og auðmanna.

 

Það eru skýringar á samþjöppun auðs í heiminum á hendur örfárra.

Skýringarnar eru ekki bara hugmyndafræði auðsöfnunarinnar, kennd við frjálshyggju.

Því hugmyndafræði dugar ekki ef enginn tekur undir hana, ef engir eru þjónarnir.

 

Það skýrir fjármögnun útrásarvíkinganna í byrjun þessara aldar.

Það skýrir stuðninginn við Evrópusambandið sem hefur fjórfrelsið sem sína trúarjátningu.

Þjónkun og þjónusta.

Eitthvað svo augljóst, eitthvað svo auðskýrt.

 

En óskýrð er sú ráðgáta afhverju þessi þjónn auðsins nýtur stuðnings fólks á landsbyggðinni, er það ein birtingarmynd sjálfskaðaheilkennisins. ?

Að fólk kjósi hana í stað þess að skera sig?

 

Eða af hverju margir útskýra stuðning sinn með því að segjast vera berjast gegn frjálshyggjunni og frjálshyggjuöflunum.

Hvernig fer það saman að berjast gegn frjálshyggjunni, og kjósa yfir sig frjálshyggju??

Er það sjálfsblekkingarheilkennið margfræga?

 

Allavega er þó gott að loks sé kominn fram formaður sem ekki er að fela stefnu flokksins.

Nauðgar ekki hugsjónum jafnaðarmennskunnar til að afla flokknum fylgis.

Og vonandi verður hann sjálfum sér samkvæmur og styður þær hugmyndir að Samfylkingin þurfi að skipta um nafn svo kjósendur glöggvi sig betur á stefnu hennar og hugmyndafræði.

 

Frjálshyggjufylkingin er gott orð.

Kveðja að austan.

Í lagi þótt einhver fyrirtæki fari á hausinn

Sigríður játar vanhæfni sína.

 

Játar að hún hafi ekki einu sinni kynnt sér aðvaranir sérfræðinga ráðuneytisins.

Slík var öll fagmennska hennar.

Enda ákvörðun hennar af ætt geðþóttans, flokkspólitísk.

 

Seta hennar á ráðherrastól er áfellisdómur yfir ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttir.

Afhjúpar einnig veika stöðu Bjarna innan þingflokks Sjálfstæðisflokksins.  Því Bjarni á allt undir að þessi ríkisstjórn nái að rífa flokkinn uppúr hjólförum spillingarumræðunnar, umræðu sem er að draga flokkinn til dauða. 

Því þeir öldruðu lifa ekki að eilífu.

 

En seta hennar er fyrst og síðast smán Alþingis.

Og stjórnarandstöðunnar til ævarandi minnkunar ef hún leggur ekki samstillt fram vantraust á ráðherra.

Ásamt því að krefjast opinberar rannsóknar á stjórnsýsluspillingu hennar.

 

Er geðþóttinn skýrður með beinum mútum?

Er geðþóttinn vinargreiði, flokkshygli?

Er geðþóttinn vísvitandi tilraun til að skaða stjórnsýsluna, og veikja dómsvaldið??

 

Í öllum löndum væru svona mál rannsökuð niður í kjölinn.

Líka í veikburða lýðræðisríkjum.

 

Og þau fella stjórnmálamenn.

Ríkisstjórnir.

Það er þær sem reyna að verja ósómann.

 

Og það er liðin tíð að Ísland sé undantekning.

Kveðja að austan.

„Fullmikil túlkun“ á viðvörunum

Getur brotamaður verið ráðherra??

 

Í umboði VinstriGrænna, með tilvísan í að til séu ráðherrar sem hafi ekki skilið hin svokölluðu jafnréttislög sem í kjarna mæla fátt annað en um typpastærð umsækjanda.

Jafnréttislögin eru glórulaus tímaskekkja, þjónkun við vanmátt kvenna sem sáu aldrei það fyrir að þær myndu sækja fram á jafnréttisgrundvelli, út frá menntun sinni, hæfni og hæfileikum.

 

Sigríður Andersen braut hins vegar vísvitandi lög, olli samfélaginu fjártjóni, svo það þarf allavega 10.000 samlokuþjófa til að jafna út tjón hennar.

Samt er hver og einn samlokuþjófurinn dæmdur til fangelsisrefsingar, ef um svokölluðu ítrekuð brot er að ræða.

Sem glæpamaður, sem ógn við samfélagið.

Samfélag, sem reyndar upplifir ógn frá vart mælanlegum krimmum, en telur stórglæpi vera eitthvað á gráu svæði, sem út af fyrir sig er hagvaxtarauki sökum hinnar risastóru stéttar lögmanna sem að meginleiti fjármagnar sig með því að gera allskonar glæpi EKKI refsiverða.

 

Samt sem áður eru brot Sigríðar einstök, það er í lýðræðissamfélögum, þó reyndar séu taldir góðir siðir hjá einræðisstjórnum, sem þóknun við alráða einræðisherra.

Hún lagði til atlögu við Landsrétt, og tókst að breyta honum í Flokksrétt.

Vísvitandi eyðilagði hún þetta þriðja dómsstig þjóðarinnar, svipti það trúverðugleika, því almenningur veit að fólk sem er flokkskipað, er skipað til að gæta hagsmuna, og að siðferði þess sem þiggur flokkskipan, er siðferði krimma, þess sem brýtur lög ef það þjónar hagsmunum hans, og hann telur sig komast upp með lögbrot sín.

A-la stórglæpamenn þessa síðustu og verstu tíma þar sem þjóðin var sírænd af fjármálaglæpamönnum með stuðningi keyptra stjórnmálamanna.

 

Sigríður á sér engar málsbætur.

Hafi einhver flokkshesturinn verið það blindur, gjörsneyddur allri skynsemi og dómgreind, þá má lesa allt um einbeittan brotavilja hennar í þessari frétt hjá Vísi.is.  Sem vísar í sjálfstæða fjölmiðilinn Stundina, sem segir þegar Mogginn þegir.

Ég ætla ekki að endurbirta þessa frétt.

Ömurleiki sjálfstæðismanna í þessu máli er eitthvað sem fæst orð ætti að hafa um.  Vegna þess að þetta er gott fólk sem taldi sig þurfa að styðja skítinn. 

Og maður grætur gott fólk, hæðist ekki að því.

 

Dreg aðeins saman kjarnann, vísa svo í linkinn í athugasemd.

 

Sérfræðingar í dómsmálaráðuneytinu vöruðu Sigríði Á. Andersen dómsmálaráðherra við því að hún þyrfti að leggja sjálfstætt mat á alla umsækjendur ef hún ætlaði að breyta út af lista hæfnishefndar um dómara við Landsrétt. Daginn áður en Sigríður lagði til fjórar breytingar á listanum höfðu starfsmenn ráðuneytisins áhyggjur af því að athugasemdir þeirra væru hundsaðar. ...

Ráðherra skipti fjórum út og setti fjóra inn. Lögum samkvæmt þarf ráðherra að leita álits ráðuneytis síns til að tryggja að ákvarðanir og athafnir hans séu lögum samkvæmt. „Starfsmenn ráðuneyta skulu í samræmi við stöðu sína og hlutverk veita ráðherra réttar upplýsingar og ráðgjöf sem byggist á staðreyndum og faglegu mati á valkostum þannig að hann geti sinnt lögbundnu hlutverki sínu og stefnumótun,“ segir í 20. grein laga um Stjórnarráð. ...

Minnir Helgi á næstu skref í málinu, kjósi ráðherra að breyta útaf tillögu nefndarinnar. „Ef ráðherra ætlar að leggja þetta breytt fyrir þingið, þá þarf ráðherra að leggja sjálfstætt mat á alla umsækjendur, út frá þeim sjónarmiðum sem hún leggur til grundvallar. Í því gæti falist að kalla eftir upplýsingum frá öllum umsækjendum, auk þess að upplýsa þá,“ segir í bréfinu.

Sigríður Á. Andersen ákvað að gera fjórar breytingar á listanum og sendi uppkast að bréfi sínu til Alþingis á Helga Valberg og Snædísi Ósk. Bað hún þau um að renna yfir bréfið og gera athugasemdir. Sem þau gerðu. „Aðalábendingin lítur að því að ef það á að taka einhverja út af lista dómnefndar og setja aðra inn, þá þarf að rökstyðja það sérstaklega með vísan til hæfni þeirra og starfsferils,“ segir í svari Snædísar. Hún er afdráttarlaus og telur hreinlega vanta kafla sem rökstyðji breytingar ráðherra.

 

Það er sjaldgæft að ráðherra lýðræðisþjóðar fari svona beint gegn eðlilegri stjórnsýslu.  Það er í lýðræðislöndum þar sem hægriöfgar hafi ekki náð öllum völdum eins og hjá grönnum okkar í Vesturheimi. 

Þar er þó réttlæting Donald Trump að hann var lýðræðislega kosinn, og fór aldrei leynt með andlýðræðislega hegðun sína.

 

Hins vegar bauð Sjálfstæðisflokkurinn aldrei fram hægri öfga, afbrigðilega sjónarmið þeirra, sem og atlaga þeirra að velferð og ríkisvaldi var ekki einu sinni sett á oddinn, líkt og í leiftursókninni forðum, það var hreinlega ekki minnst á óeðlið.

VinstriGrænir sögðu heldur aldrei stakt orð um þau styddu slík sjónarmið, og hvergi í þeirra málflutningi má finna orð um stuðning við hægriöfga, glæpsamlega háttsemi, eða stuðning við skipulagða glæpi með rökum að gerandinn er glæpakvendi, að þá megi finni réttlætingu í vísan í alls óskyld mál.  Þá sjálf sagt vísan í það að gerandinn er kona, ekki karl.

 

Katrín Jakobsdóttir getur ekki einu sinni réttlætt stuðning sinn við glæpsemina með því að vísa í stuðning hennar og hennar Mentors, Steingríms J. Sigfússonar við beina fjárkúgun breta, kennda við ICEsave, því í því máli öllu var víst lögfræðilegur vafi, þó hann hafi aldrei verið siðferðislegur, sem ekki var skorið úr um fyrr en með dómi EFTA dómsins.

Ef hún vísar í arfleið Vinstrigrænna sem er stuðningur sósíalista við glæpi Stalíns, þá var alltaf ágreiningur innan Sósíalistaflokksins, sem endaði með klofningi.  Það var alltaf til fólk sem þekkti muninn á réttu og röngu.

 

Eitthvað sem Katrín skilur greinilega ekki í dag.

Aum er réttlæting hennar.

Aumt er það fólk sem ætlar að byrja nýja tíma á því að réttlæta þá gömlu.

 

Því ef svo er, þá breytist aldrei neitt.

Þá er alltaf Gulag meðal vor, Srebrenica er ennþá órefsað, og nýtt Auswitch er í útboðsferli.

Eitthvað sem fólki finnst fáránleg röksemd í dag, en áttar sig ekki á, að það á sér eina skýringu, og aðeins eina.

Að það var til fólk sem þekkti muninn á réttu og röngu, og kom í veg fyrir frekari rangindi. Sem annars hefðu endurtekið sig aftur og aftur.

 

Skjaldborg ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttir við setu brotamanns á ráðherrastól, er stuðningur við lögbrot, siðleysi, og upphafning þeirrar spillingar og græðgivæðingu sem kom þjóðinni á hausinn haustið 2008.

Hún er yfirlýsing þess að við sem þjóð sitjum ennþá upp með stjórnmálamenn sem ekkert hafa lært.  Og það eina sem hindrar þá í algjöri glæpavæðingu, síráni og sjálftöku, er tíminn.

Að ekki sé ennþá nógu langt liðið Hruninu, að þjóðin sé ekki ennþá orðin algjörlega samdauna hinu gjörspillta samkrulli stjórnmála og fjárrána.

 

En Tíminn sé reyndur, að á hann sé látið reyna.

Að orðavaðall um breytingar sé látinn svæfa varðstöðu þjóðarinnar.

 

Á sínum tíma voru VinstriGrænir fengnir í ríkisstjórn til að framkvæma óhæfuverk sem klofnir hægrimenn treystu sér ekki til.

Að endurreisa hina gjaldþrota frjálshyggju, og styðja fjárkúgun breta og Evrópusambandsins.  Í þeim tilgangi að bjarglaus þjóð myndi segja sig til sveitar hjá Brussel valdinu.

Þá klofnuðu VinstriGrænir, líkt og sósíalistarnir forðum þegar stuðningurinn við glæpi Stalíns voru trúarjátning flokksins.

 

Í dag virðast þeir vera óklofnir.

Einróma, samhljóða þegar valdastóll er annars vegar.

 

Samhentir mæta þeir í jarðaför draumsins um breytt stjórnmál.

Um breytta stjórnarhætti.

Um betra Ísland.

 

Enda eru slík svikaráð ekki á færi þeirra sem klofnir eru.

Það krefst styrks að svíkja draum.

Kveðja að austan.

Kallar ekki eftir afsögn ráðherra

Í versnandi heimi.

 

Þar sem lýðskrumið ryður bjánum til valda og ruglandi umræðunnar er eins og við höfum ekkert lært af 5.000 ára skráðri stríðssögu mannsins, þegar helsta váin, harmageddon loftslagsbreytinga, er afvegleidd af siðblindum gróðaöflum, þá er það eins og ljós í myrkrinu að lesa um samtök sem hafa þessi orð af leiðarljósi.

 

Óhlut­drægni, sjálf­stæði og hlut­leysi. Við und­an­skilj­um eng­an og skipt­ir kynþátt­ur, kyn­ferði, trú eða stjórn­mála­skoðanir þar engu. Þannig get­um við beint neyðaraðstoð okk­ar þangað sem þörf­in er mest.

 

Það er þó eitthvað gott sem hið Svarta fjármagn hefur ekki ennþá náð að eyðileggja.

Að mennskan lifir þrátt fyrir áratuga yfirráð hugmyndafræði Mammons sem segir okkur ekki fólk, heldur skynlausar skepnur sem skiljum ekkert annað en græðgi og sérhyggju. 

Að lestir knýi hagkerfi heimsins áfram, ekki dyggðir.

 

Það að hagkerfi hins vestræna heims hafa knúið áfram hagvöxt sinn áfram með útvistun starfa til þrælabúða þriðja heimsins, að á meginlandi Evrópu er sambandsríki sem hefur æðsta boðorð Mammons, algjört frelsi til gróða, hið svokallaða fjórfrelsi, sem öxul sem allt regluverk sambandsins snýst um, og að kostaðir stjórnmálamenn hins Svarta fjármagns hafi ráðið vestrænum löndum síðustu þrjá til fjóra áratugi, bendir til að Mammons dýrkendur hafi rétt fyrir sér.

Að við séum ekki fólk, heldur skynlausir neytendur, sem hið Svarta fjármagn kemst upp með að skilgreina sem kostnað í bókhaldi sínu.

Kostnað sem má missa sig.  Enda hörðum höndum unnið að því að útvista vinnuafli úr allri framleiðslu.

 

Skynlausi neytandinn er síðan ekki lífvera, heldur skynvilla, sem ekki innan svo skamms verður laus við hinn lífræna líkama sem fóðrar taugakerfið sem gerir honum kleyft að lifa í skynvillu sinni.  Microsoft mun sjá til þess með þróun neytendahugbúnaðar sem tengdur verður við rafheila, og þar með verður manneskjan sem slík alveg óþörf í himnaríki Mammons.

Spurning hvað verður um eftirlifendur, ef þeir verða þá nokkrir í gjöreyðilögðum heimi eftir harmageddon lofslagshörmunga og sístyrjalda þriðja alheimsstríðsins.  Kannski fá einhverjir að þjóna auðnum, hinu Svarta fjármagni.

 

"Ég er ekki skynvilla" munu margur segja, þó ég hafi kosið þjóna Mammons, og telji ekkert athugavert við hagkerfi hans.

"Ég er manneskja".

 

En hvernig er hægt að vera maður, og afneita mennskunni?

Hvernig er hægt að vera maður, og uppfylla ekki frumskyldu hans, þá einu í raun sem honum var falið af lífinu?

Að vernda lífið sem við ólum.

 

Vissulega er stór hluti mannkyns fórnarlömb þessara hagafla.

En ekki við á Vesturlöndum.

Við knýjum Helið áfram með atkvæðum okkar.

Við rífumst aðeins um hvert andlit hins marghöfða skrímslis frjálshyggjunnar sé skárra, Trump eða Mammonbandalag Evrópu.  Eða hinn svokallaði velmeinandi stjórnmálamaður sem vill öllum gott gera, en gerir aldrei neitt gott, því hann starfar eftir forsendum Mammons, í hagkerfi sem lítur lögmálum hans.  Lögmálum ómennskunnar, lögmálum illskunnar.

 

Það erum við sem höfum afneitað mennskunni.

Við komum ekki lífinu sem við ólum til varnar.

 

Feisum það.

Kveðja að austan.

 

 

Kveðja að austan.

Besta sem hefur komið fyrir mig

Hvert er raunveruleikaskynið í svona fréttaflutningi.

 

Svo ég vitni beint í fréttina;

"„Ég er að drep­ast úr verkj­um. Það er vont að sitja, það er vont að standa. Allt er vont. Mér blæðir.“ Svona lýs­ir kven­kyns leikmaður líðan sinni eft­ir að karl­kyns þjálf­ari henn­ar nauðgaði henni í íþrótta­húsi, að morgni leik­dags. „Hann nauðgar mér. Ekki í fyrsta skipti og ekki í síðasta skipti.“".

Ömurlegt er þetta er satt, en hver lætur þetta yfir sig ganga??

 

Það eru til lög við þessu atferli.

Fórnarlömb eiga sér stoðnet, fjölskyldu, liðsfélaga, aðra þjálfara sem og það fólk sem er í ábyrgð fyrir viðkomandi félag.

Kannski á 18. öld, jafnvel 19. öld, hefði eitthvað svona getað gerst, en það er eitthvað mikið af ef þetta er viðgengið á 20 öldinni eða 21. öldinni.

 

Hefur samt gerst, því miður.

En þá er yfirleitt um þöggun annarra að ræða, eða þeir sem ábyrgðina bera, hundsa algjörlega neyðaróp fórnarlambanna.

Þarf aðeins að vísa í kaþólsku kirkjuna um atburði sem náðu alveg til loka síðustu aldar.

 

En samt, íslenskt samfélag er ekki svo lokað eða forpokað að einhver réttlæting finnist með að vísa í meinta þöggun.  Eða vilja til þöggunar.

Það er skiljanlegt að þeir sem með ábyrgðina hafa, eins og yfirstjórn ÍSÍ komi að fjöllum. 

Ekkert er sagt, ekkert er tilkynnt, enginn sem leitar réttar síns.

 

Og hvað á fólk þá að gera???

Að taka Stasi á þetta, ef ske kynni að hugsanlega gæti einhver glæpur legið í leyni þagnarinnar.??  Að rannsaka alla, gruna allar, sakfella alla.

Fyrirfram.

Eða spyrja, af hverju, af hverju var ekkert sagt?

 

En það á að taka þessar ásakanir alvarlega, fá botn í þær.

En ekki sem heilögum sannleika, því við höfum í marga áratugi búið við réttarríki þar sem lögbrot varða við lög.  Þess vegna eru þau jú lögbrot. 

Og út af fyrir sig er það alvarlegt að þau séu látin viðgangast með því að þau séu ekki kærð.

Og það er hreinlega glæpsamlegt að skella skuld á ótal saklausa, út af annars vegar gjörðum örfárra, sem og þeirra sem þögðu.

 

Því það er alvarlegt að þegja.

Jafnvel þó veikara kynið eigi í hlut.

Réttur um sanngjarna málsmeðferð, um jafnrétti gagnvart lögum, hvílist líka á skyldum.

Þeirri skyldu að fólk sæki réttar síns.

Þegi ekki.

 

Að upphefja þögnina, er aðeins köld fyrirlitning gagnvart glæpum og fórnarlömbum þeirra.

Og fyrirlitningin er algjör ef þögnin er réttlætt með vísan í eitthvað veikara og kúgaðra kyn.

Margir deila þeirri fyrirlitningu í dag.

 

En ef rétt er að þjálfari sem veit að nauðgun, bregðist við á þann hátt sem lýst er í fréttum, að það komi jafnvel fórnarlömbum nauðgana til góða, því þau léttist, sem kemur hugsanlega vel í afreksíþróttum, að þá sá þjálfari að víkja.

Og skammast sín.

Jafnvel þó ár og öld sé liðin.

 

Því sumt er ekki líðandi.

Og allra síst meðvirkni með alvarlegum ofbeldisglæpum.

 

Knattspyrnuhreyfingin getur ekki þaggað þá sögu.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

„Allt er vont — Mér blæðir“

Farsinn um Trump.

 

Er vinsælasta efni raunveruleikafjölmiðlunar dagsins í dag, og verður það örugglega næstu daga, eða allaveg þar til næsta bombertan kemur frá Hvíta húsinu.

Sem mun örugglega kynda undir ófriðarbál, eða flýta fyrir harmageddon mannsins sökum loftslagsbreytinga.

En líklegast til lengri tíma, það er ólíklegt að Trump og hans ágætu ráðgjafar verði leyft að hraða endalokum mannkyns.  Því í því er lítill bisnsess, en lengi má græða á upplausn og ófriði, eða afleiðingum manngerða loftslagshörmunga.

En til skamms tíma blessunarlega losa heimsbyggðina við þetta sífellda leiðindasuð um hvort Trump sé normal eða abnormal.

 

Eins og eitthvað þurfi að rífast um það, Trump er ekki eins og fólk er flest.

Sá sem heldur öðru fram, segir aðeins um sína dómgreind, en ekkert um það sem er, og á ekki að vera hægt að rífast um.

 

Trump er ekki eins og fólk er flest.

Svoleiðis fólk hefði aldrei náð völdum í voldugasta ríki heims, án þess að hafa nokkuð bakland í þeim valdakreðjum sem bítast um völdin.

Og varðandi gáfnafar hans, þá ætti líka öllum að vera ljóst að nautheimskur maður hefði ekki lifað af í hinum harða heimi viðskipta New York borgar í öll þess ár sem Trump hefur verið þar áberandi.

Svo þarf síðan heldur ekki að rífast um að Trump er ekki fjölgáfaður, hann er greinilega ólesinn, og ýmislegt sem bendir til að hann þjáist af einhvers konar lesblindu.  En slíkt er truflun á taugatengingum og hefur ekkert með gáfnafar að gera.

Síðan er maðurinn sjálfhverfur með afbrigðum, hann græddi meir að segja morðfé á sjálfhverfu sinni þegar hann sá viðskiptatækifæri í raunveruleikasjónvarpinu, og gerði sjálfhverfu sína að meginefni þáttaseríu kenndan við hann.  En sjálfhverfa hans er ein skýring þess að hann náði toppnum, og ekki einn um það.  Hins vegar má spyrja hvað margir sem eru andhverfa þess hafi náð alla leið.  Þeir eru allavega ekki margir.

 

En Trump er snillingur.

Það þarf ekki að efast um það.

Ekki rífast um það.

 

Að benda á einhverjar persónuleikaraskanir til að mæla því mót, segir aðeins um þann sem ekkert veit eða skilur eðli snilligáfu.

Það er ákaflega sjaldgæft að snillingar skori hátt í persónuleikaprófum sem mæla samskipahæfni eða hvað menn telja honum til vantekna.

Sá sem nýtur Mozart eða Beethoven, hlustar á tónlist þeirra, en les ekki útprentanir á sérvisku þeirra eða skorti á mannasiðum.

 

Snilli Trump felst fyrst og síðast í að lesa í þann hluta heila okkar sem þróaðist fyrst, hið frumstæða sem kom á undan rökhugsun Homo sapiens.

Og hann spilar á fólk útí í eitt.

Í heimi þar sem áreitin er fleiri en sandkorn Sahara, er það klár snilld að halda sjálfum sér á toppi umræðunnar í núna að verða 2 ár.

Geri aðrir betur, og þeir sem gera það, gætu kannski sett út á Trump, en mér er til efs að þeir sæju eitthvað athugavert við hann.

En það hefur bara enginn gert það.

 

Hins vegar ættum við sem eigum líf sem þarf að vernda, íhuga af hverju, á þessum tímum þar sem mannkynið er langt rekið að feigðarósum sínum, er maður eins og Trump á toppnum.

Hvað fór úrskeiðis hjá okkur??

Og við ættum líka að spyrja okkur, af hverju látum við bakhjarla hans, hið Svarta fjármagn andskotans, ráða öllu í heiminum í dag?

 

Við erum kannski ekki eins snjöll og Trump.

En við ættum ekki að vera eins vitlaus og þau sem trúa öllu sem þau eru mötuð á.

Við tilheyrum jú Homo Sapiens, hinum viti borna manni.

 

En getum ekki einu sinni sameinaðast um það eina sem lífið ætlast til af okkur.

Að koma lífinu sem við ólum til lífs.

 

Og sökin er ekki heimska Trumps.

Það get ég svarið.

Kveðja að austan.

Falskar fréttir og nú „fölsk bók“

Eru bara gerðar loftárásir í Sýrlandi.

 

Og þá af stjórnarhernum eða aðilum honum tengdum??

 

Hvað með loftárásir Sauda á saklausa borgara í Jemen, eru þær aldrei frétt?

Eða lofárásir bandalagsríkja a la Nató, í til dæmis Sýrlandi, á Líbýu eða Serbíu á sínum tíma.

Allt í góðu með þær??

 

Ekki að þessar hörmungar i Sýrlandi eru ólýsanlegar, en það breytist aldrei neitt ef við gerum upp á milli stríðsaðila, að við látum annan aðilann mata okkur á fréttum.

Að það sér einhvers konar pólitísk rétthugsun gagnvart ofbeldi.

Hvað þá ef við látum þá sem ábyrgðina bera, komast upp með að stýra allri umræðu.

 

Þá er eins og við gerum upp á milli hörmunga.

Upp á milli fórnarlamba.

Og þar með eru engar líkur á að þeim linni einhvern tímann.

Ekki ef annar aðilinn er alltaf stikkfrí.

 

Þetta mættu þeir sem láta mata sig íhuga.

Kveðja að austan.

Ungbarn með ólýsanlega áverka

Borgarstjóri fagnar umræðu um loftmengun.

 

Sérstaklega þegar hann gat tekið undir með kverúlöntum umræðunnar sem hafa ekkert þarfara að gera en að agnúast út í áramótasiði landsmanna.

Gat sem sagt bent á eitthvað annað en sjálfan sig.

 

Núna reynir á manninn.

Var honum alvara??

Eða tekur hann hring á umræðuna, bendir til dæmis næst á veðurfræðinga fyrir froststillur spár þeirra.

 

Það er náttúrulega margt hægt að gera og fólk greiðir skatta og skyldur til að fá þjónustu.

Ekki til að sjá útþenslu hraðari en alheimsins á innviðum stjórnkerfisins.

Hvað þá til að fá tilkynningu um enn eina nefndina.

 

Þrif draga úr skít.

Einföld sannindi.

 

Og þegar sérfræðingur bendir á þau einföldu sannindi þá ætti sá vísdómur að síast inní hið ákvörðunarfælna stjórnkerfi Reykjavíkurborgar.

Að riddarar umræðunnar taki til að þrífa, í stað þess að benda.

 

Á aðra.

Kveðja að austan.

Götuþrif draga úr svifryki