Hvað get ég gert??

 

Er sú spurning sem fólk veigrar sig við að svara þessa dagana.

Þess í stað hristir það hausinn þegar það horfir á hringleikahús fáránleikans sem íslensk þjóðfélagaumræða er.  Hvert vitleysismálið á fætur öðru tröllríður umræðunni, þar sem ekki má milli sjá, hvor slær hinum út, sá sem leggur fram vitleysuna, eða sá sem tekur þátt í umræðunni.

Það er eins og fólk gleymi að skynsamt fólk tekur ekki þátt í vitleysu, eða ræðir vitleysu við vitleysingja.  Þegar það er gert ítrekað, þá er spurning hvort ekki sé um fyrirfram leikrit að ræða, leikrit með það eina markmið að hindra að þjóðin ræði framtíð sína og marki sér stefnu um nýtt og betra þjóðfélag. 

Sem er líklegast það eina sem valdaklíkur flokkanna geta sameinast um, og þá gegn.

Grunnhyggni umræðunnar kristallast í að ESB gullið geti mótmælalítið auglýst ágæti evrunnar með því að vísa í stöðugleika verðlags á evrusvæðinu.  Þó þeir stæðu niður á torgi, naktir í kjól, veifandi spjöldum með slagorðum, "sjáið okkur, sjáið fífl", þá toppaði það ekki fíflskuna sem þessi auglýsingarherferð er.

Segir allt um umræðuna að spjallstjórnandi Íslands kalli þetta tromp ESB sinna.

 

Skoðanakannanir endurspegla svo vonleysi þjóðarinnar.  

Gegn lélegustu ríkisstjórn vestræns lýðræðis (engin þekkt dæmi um ríkisstjórnir sem beint unnu að gera land sitt gjaldþrota með því að gangast að fjárkúgun óvinveittra ríkja) veðjar þjóðin á Sjálfstæðisflokkinn, ekki að Sjálfstæðisstefnan sé ekki góð og gild, en flokkurinn býður ekki upp á hana í dag. Hans lausnir eru lausnir ríkisstjórnarinnar nema í ennþá ýktari mynd. 

Og flokkurinn hefur ekki gert upp við Helstefnu nýfrjálshyggjunnar.  Við hugmyndafræðina sem mærði ofurlaun útvaldra sem er aðeins ein birtingarmynd þjófnaðar og ránsskapar.   Eða þá geðveiki fjárfesta að leggja undir sig fyrirtæki og gera síðan árlega ávöxtunarkröfu uppá 15-20%, sem hver heilbrigður maður sér að er langt um fram heilbrigðan vöxt efnahagslífs.  Að ekki sé minnst á hvernig heilbrigð samkeppni var drepin með tilvísun í kostnaðarhagkvæmni einokunar eða fákeppnissamþjöppunar.

Hugmyndafræðingarnir sem mærðu og vörðu hina algjöra heimsku og siðblindu, þeir eru ennþá hugmyndafræðingar flokksins, og eru með öll sín ítök í atvinnulífinu.

Það eina sem er öruggt ef Sjálfstæðisflokkurinn kemst í stjórn, er nýtt Hrun.

 

Eitthvað sem er ekki persónubundið við hann, það sama er að gerast á global vísu.  Kerfið sem felldi Vesturlönd, ræður ennþá öllu.  Það tók við góðu búi, kom samt öllu í þrot.  Og það þarf ekki mikla dómgreind til að sjá, að veikluð hagkerfi þola hina óendanlegu heimsku Nýfrjálshyggjunnar ennþá verr í dag en þau gerðu fyrir Hrunið 2008.

Þess vegna er með öllu óskiljanlegt að almenningur láti þetta yfir sig ganga.

 

En þetta er ekki það versta við það sem er að gerast í dag.  

Það versta er hinn algjöri skortur á siðferði sem einkennir alla umræðu um efnahagsmál.  

Það slær mig rosalega þegar ég fylgist með debatinu milli Keynista og Friedmanista að enginn hagfræðingur skuli afgreiða deilu með grunnrökum mennskunnar, að eitthvað sér hreinlega rangt, að siðaður maður geri ekki svona.

Keynistar afgreiða til dæmis efnahagsstefnu ESB/AGS í Grikklandi sem hagfræðilega heimsku og sagan hefur sannað þeirra mál.  En þeir afgreiða aldrei deiluna með því að segja einfaldlega, "þetta er rangt".  Það er rangt að gera fólki þetta, það er  rangt að eyða innviðum samfélaga.

Þeir átta sig ekki á því að þú ræðir sumt ekki, það eru aðeins siðblindir geðvillingar sem mæra ESB/AGS leiðina.  Þetta er eins og að taka umræðuna við hinn skilvirka verkfræðing í þjónustu þýskra stjórnvalda sem hannaði gasklefa útrýmingarbúða, að þú notar ekki cyanideum því það væri of kvalafullt, og yki þar með álag á verðina.  Eða væri ekki hagkvæmara að þrælka fólk til dauðs í stað þess að gasa það? 

 

Það eru nefnilega til margar leiðir til að myrða fólk, að eyða samfélögum þeirra er ein leiðin.  

Og níðingsskapur á aldrei að geta fundið sér hagfræði sem skálkaskjól.

 

Sama má segja og á að segja, um þá ómennsku að neita fólki um leiðréttingu á forsendubresti verðtryggingarinnar.  Verðtryggingin var ekki hönnuð fyrir það sem gerðist í aðdraganda Hrunsins.  Þess vegna varð það sem kallað er forsendubrestur og verðtryggingin ekki lengur marktæk á að mæla skuldir fólks.  Hún er þar með orðin ránstæki, svipað og kúbein eða dýnamít hjá þjófum sem brjóta upp peningaskápa.  Það er enginn sýknaður af því broti þó hann geti vísað til þess að kúbeinið hafi áður verið notað í heiðalegt niðurrif á gömlu húsi.

En fyrst og síðast þá gerðist eitthvað í aðdraganda Hrunsins sem er algjörlega án fordæmis og hafði hrikalega afleiðingar á fjárhag þúsunda fjölskyldna.  

Og siðað fólk, siðuð þjóð tekst á við slíkt. 

Þannig að sómi sé að og fólki geti haldð áfram að lifa eðlilegu lífi.  

Jarðskjálfti er aldrei afsökun þess að fórnarlömb jarðskjálfta séu látin búa í hreysum og tjöldum um aldur og ævi.  Að sjálfsögðu leggst siðað samfélag á eitt að byggja upp, að endurreisa, að gera fólki kleyft að halda áfram að lifa eðlilegu lífi.  

 

Því siðað fólk gerir það sem rétt er.

Hvort sem það er að aðstoða fórnarlömb hamfara að náttúruvöldum eða mannavöldum.

Siðaður maður hjálpar og siðaður maður líður það ekki að ósiðað fólk stjórni landinu.

Siðaður maður líður ekki ósiðaða hagfræði, ósiðaða framleiðslu, ósiðað viðskiptaumhverfi.

Og siðaður maður gerir eitthvað þegar ósiðað fólk reynir að afsiða samfélag hans.

 

Og þá er ég kominn að spurningunni, "hvað get ég gert????".

Svarið er mjög einfalt.  

Að taka afstöðu að hætti siðaðra manna.  Sem ætti ekki að vera erfitt fyrir fólk sem á rætur í kristinni menningu.  

Við vitum öll hvernig siðuð manneskja hegðar sér, við vitum öll hvað er forsenda siðmenningarinnar.

Og við vitum að Nýfrjálshyggjunni tókst að afsiða samfélag okkar.

 

Þess vegna tökum við afstöðu, og þess vegna gerum við það sem við getum til að breyta því sem þarf að breyta.  

Um páskana í fyrra var sýnd mynd á Ruv um Sophiu Scholl sem er ein af ungmennunum í Munchen sem kennd er við Hvítu Rósina.  En meðlimir Hvítu Rósarinnr risu upp gegn ægivald ómennskunnar í Þýskalandi nasismans og guldu fyrir það með lífi sínu.

Ég pistlaði nokkra pistla um Sophiu og Hvítu Rósina.  Og um hvað í því fælist að vera siðuð manneskja.  

Sem í kjarnanum er að þekkja muninn á réttu og röngu og stuðla með gjörðum sínum að rétt sé gert.  

Eða með öðrum orðum, að taka afstöðu. 

Taka afstöðu með lífinu.

 

Ég ætla í rólegheitum að renna þessum pistlum í gegn, svona í tilefni þess að mér finnst þessa grunnumræðua vanta í dag.

Og að fólk geri sér ekki almennt grein fyrir hvað í því felst að vera siðuð manneskja.  Og styður því eitthvað sem í eðli sínu er rangt.

Ég læt pistlana gossa inn í tveimur hollum, það fyrra hefur Sophie sem útgangspunkt en það seinna er útdráttur úr dreifbréfum Hvítu Rósarinnar.  Hagsmunasamtök heimilanna gætu til dæmis lesið úr þessum pistlum á Austurvelli.  Í stað þess að vera endalaust að rífast um krónur við siðblinda andstæðinga heimilanna.

Þegar hin siðaða manneskja er frá, þá ætla ég að renna í gegn pistlum um aðferðarfræði sannleiksnefndarinnar, sem er leið hinnar siðuðu manneskju til að hindra endurtekningar ránsskaps siðblindra fjármálabraskara.  

Og svo bara eitthvað.  

Kveðja að austan.