Línur skýrast eftir kappræður.

 

Komandi forsetakosningar munu standa milli tveggja frambjóðenda.

 

Það er alveg ljóst að Katrín Jakobsdóttir hefur allt það sem þarf til að verða góður forseti, hún býr að mikilli reynslu stjórnmálamannsins, en um leið hefur henni tekist vel að koma persónunni Katrínu Jakobsdóttur til skila.

Reynsla, karma, eiginleikar sem vega þungt þegar fólk tekur lokaákvörðun sína.

 

Baldur Þórhallsson afhommaði sig í þessum kappræðum, smækkun hans vegna þess að hann er hommi, hefur mistekist.

Persóna hans kom vel út í þessum þætti, og enginn dregur í efa vit hans og þekkingu.

Hann er svo fulltrúi andstæðra sjónarmiða í stjórnmálum, það er að segja við ríkisstjórnina, og þess vegna mun hann verða póllinn á móti Katrínu.

 

Eftir þessar kappræður ætti fólki að vera ljóst að Halla Hrund er ekki tilbúin í þetta embætti, henni vantar ennþá reynslu fyrir stóra sviðið.

Hvort hún hafi verið svona skekin vegna atlögu Morgunblaðsins að framboði hennar veit ég ekki en það var eitthvað sem hún hefði átt að vita að myndi koma upp í umræðunni, og hún þyrfti að mæta hnarreist.

Þetta snýst ekki um skítinn heldur hvernig þú þværð hann af þér.

 

Aðrir frambjóðendur eiga ekki möguleika í þessa þrjá frambjóðendur, ég held til dæmis að Gnarrinn sé runnin út á tíma.

Þetta var samt skemmtilegur hópur og margar þarfar áherslur komu fram sem mættu alveg lifa í umræðunni.

 

Til dæmis varslan um sjálfstæði þjóðarinnar.

En það fjöregg er bara ekki í tísku í dag, og þjóðin hægt og örugglega soðin lifandi í regluverki Brussel sem í raun stjórnar öllu sem stjórna þarf.

Við sitjum svo uppi með gasprið og leiðindin í innlendum þjónum Brusselvaldsins þó sumir sjái sér ennþá hag í að afneita þeirri þjónkun.

 

Hvað um það, þá ætla ég að spá því að Katrín verði næsti forseti þjóðarinnar.

Það val gæti alveg verið verra út frá mínum stjórnmálaskoðunum en ég vil líka taka það fram að Baldur er líka mjög frambærilegur og enginn toppar Felix sem forsetafrú.

 

Sjáum hvað verður.

Það er langt til kosninga.

Kveðja að austan.

Landsvirkjun, ESB og dauðarefsing