Fíllinn tók jóðsótt.

 

Og fæddi ekki einu sinni mús, heldur kattarþvott Steingríms Joð Sigfússonar.

Þó óviljandi væri.

 

Því þegar grannt er skoðað þá gerði Steingrímur Joð ekki annað en fyrirrennari hans í stól fjármálaráðherra, Árni Matt gerði.

Það er lét undan óbærilegum þrýstingi hins alþjóðlega fjármagns.

Sá þrýstingur útskýrir ICEsave samning Árna, og sá þrýstingur útskýrir samkomulag Steingríms við hrægammana.

Og yfir öllu vomaði svipa innheimtustofnunar hins alþjóðlega fjármagns, Alþjóðagjaldeyrissjóðsins.

 

Bomba Vigdísar reyndist því ekkert annað en enn eitt "Ekki benda á mig dæmið".

Þar sem gjörsekt fólk, sem varði ekki hagsmuni þjóðarinnar, bendir á hvort annað.

Röksemdirnar meira að segja þær sömu, eða því sem næst. 

 

Vantaði lagaheimild er sagt um gjörðir Steingríms, fór ekki eftir ýtrustu túlkun laga um fundagerðir var ákæruatriðið sem dæmt var fyrir þegar Geir var dreginn fyrir Landsdóm þegar sökin var að hann vogaði sér að bjarga þjóðinni á neyðarstundu.

Steingrímur Joð var í svipaðri stöðu, hann þurfti að semja, enginn veit hvað hefði gerst ef hann hefði hamlað gegn þeim þrýsting að láta hrægammanna njóta vafans.

 

Aum er sú pólitík sem bendir á aðra en horfist ekki í augun á sínum eigin gjörðum.

Og aumast af öllu, er fólk eins og Vigdís og Guðlaugur, sem röfla fortíð, en þegja þegar þeirra eigin fjármálaráðherra gaf hrægömmunum a.m.k 500 milljarða í beinhörðum verðmætum,og einu skiljanlegu rökin að það var góður bissness fyrir innlenda hluta hrægmannanna.

Þetta auma fólk kastar ekki einu sinnu úr glerhúsi, það kastar aðeins búmmerangi sem hittir þau sjálf fyrir.

 

En aumast af öllu er fólkið sem lætur spilast, og grípur fegins hendi skítinn sem hið skítuga fólk réttir því til að kasta að þeim sem það mislíkar.

Eins og glæpur sé aðeins glæpur þegar "hinir" fremja hann, eins og skítur sé aðeins skítur ef hann lendir á þér og þínum.

 

Þetta er ekki einu sinni grátlegt.

Þetta er ekki einu sinni sorglegt.

 

Þetta er aðeins aumt.

Kveðja að austan.

Tugmilljarða meðgjöf með bönkunum

Póltitísk gröf Sigmundar Davíðs var grafin í gær.

 

Og Sigrún Magnúsdóttir var fengin til að tilkynna að fjármálamenn flokksins, þeir Fínnur, Óli og allir hinir, væru búnir að forframa Sigurð Inga það mikið að hann teldi sig hafa styrk til að setja Sigmund Davíð af.

Að hætti hússins fylgdi hinni pólitísku aftöku mikil lofræða og mærð. 

Þess vegna var Sigrún Magnúsdóttir fengin til að tilkynna tíðindin, hún fer vel með slíkan texta.

 

Þetta eru svo sem ekki stórtíðindi, það er ljóst að flokksmenn Sigmundar Davíðs líta á hann sem veruleikafirrtan og stórgalinn, það er ljóst af viðbrögðum þeirra við Akureyrarræðu hans.

Formaður flokksins, fyrrverandi forsætisráðherra upplýsti fundarmenn að harðsvíruðu fjármálaöfl hafi svo ég vitni í frétt Mbl.is "seg­ir að ým­is­legt hafi gengið á í bar­áttu hans við slita­bú föllnu bank­anna, hann hafi m.a. verið elt­ur til út­landa, sími hans hafi verið hleraður og þá full­yrðir hann að brot­ist hafi verið í tölv­una hans.".

Og það stóð enginn á fætur og krafðist opinberar rannsóknar á moldvörpustarfsemi hrægammanna.

Með öðrum orðum, það trúði enginn Sigmundi, heldur var klappað kurteislega, kinkað kolli, og horfst í augu, eins og menn vildu segja, "þetta fer bráðum að vera búið".

 

Það þarf ekki mikið ímyndunarafl eða rökvísi til að sjá hvaða sprengja hefði sprungið í Noregi eða Danmörku ef þarlendir ráðamenn hefðu upplýst um svipað athæfi, þar hefðu ásakanirnar verið rannsakaðar ofaní kjölinn, því þegar sést glitta í svona moldvörpustarfsemi, þá er vitað að undir niðri skiptir fé um hendur, fólki er hótað, og annað það sem þarf til að hafa áhrif á afstöðu þess og ákvarðanatöku.

Og ef enginn er fóturinn þá þarf sá sem ásakaði, að segja af sér, öllu.

Þriðji möguleikinn er vissulega til staðar, að álíta viðkomandi galinn líkt og Georg konung þriðja, gera hann óskaðlegan og útvega honum síðan viðeigandi hjálp.

Og þá leið hefur fjármagnið keypt innan Framsóknarflokksins.

 

Þjóðin virðist einnig vera sammála þriðju leiðinni, hvort sem hún er keypt eður ei, og fátt annað um það að segja en að benda á að þá þarf hún ekki að vera hissa á að vera rænd og rupluð af hinni sömu fjármálamafíu.

Því það hurfu 500 milljarðar frá boðuðum stöðugleikaskatti til þess samkomulags sem þeir ICEsave félagarnir, Már og Bjarni gerðu við slitabú gömlu bankanna.

Þjóðinni munar um minna, og menn hafa njósnað, rógborið og hótað fyrir lægri upphæðir.

 

En sjálfsagt er Sigmundur ekki í þessum heimi, og hrægömmunum veitir ekki af meðgjöfinni, enda koma hluti hennar í vasa innlendra aðila, á einn eða annan hátt.

Tilbúningurinn stjórnar fjölmiðlaumræðunni, og núna er mál málanna hvort fólk sé kosið eftir kynfærum þess en ekki mannkostum, eða þeirri hæfni sem þarf til að smala á kjörstað.

Aðferðafræði sem kennd er við grænar baunir.

 

Héðan af er aðeins einn maður sem getur skorið úr um hvað er rétt og rangt í þessu öllu saman.

Og það er Sigmundur Davíð niðrí sinni pólitísku gröf.

 

En það er ekki víst að hann fatti það.

Sem aftur kannski styður .....

 

Það skýrist.

Kveðja að austan.

 

 

Komið að uppgjöri?

Hótanirnar virkuðu.

 

Ríkisstjórn Sigmundar Davíðs féll frá áformuðum stöðugleikaskatti sínum uppá tæpa 900 milljarða, og sömdu við þá, sem að sögn Sigmundar hótuðu, njósnuðu og ástunduðu brjálaðar aðgerðir, um mun lægri upphæð í svokallað stöðugleikaframlag. 

Eftirgjöfin var að minnsta kosti uppá 500 milljarða.

 

Óskiljanleg eftirgjöf en skiljanleg í ljósi orða Sigmundar.

Hann lét undan óbærilegum þrýstingi.

Eina spurningin er, hver er staða og hlutverk Bjarna Benediktssonar, var hann fórnarlamb eins og Sigmundur lýsir stöðu sinni, eða var hann meðspilari vegna fjármálatengsla sinna, fjölskyldu hans og vildarvina?

 

Sjálfstæð þjóð rannsakar svona grafalvarlegar fullyrðingar, það er ekki Enginn sem setur þær fram, heldur formaður annars stjórnarflokksins, fyrrverandi forsætisráðherra, og þær eru settar fram á opinberum vettvangi stjórnmálanna.

Og nú reynir á manninn.

 

Þeir sem afgreiða svona orð sem rugl veruleikafirrts manns, af órannsökuðu máli, þeir afhjúpa sig aðeins sem gjörspillta meðreiðasveina fjármagnsaflanna sem höfðu 500 milljarða af þjóðinni með hótunum, njósnum og öðrum ólöglegum aðgerðum.

Það þarf þá ekki lengur að spyrja í hverju liði þeir eru.

 

Þeir sem þegja, eins og svo oft áður, eru annað af tvennu, undir þrýstingi ógnaraflanna, eða samsekir um glæp.

Það er enginn þriðji möguleiki í svona grafalvarlegu máli.

 

Núna reynir á manninn.

Það er fyrirfram vitað að Ruv mun þegja, þar þorir fólk ekki gegn mafíunni, það er þeir sem lúta ekki stjórn hennar.

Og sjálfstæðu fjölmiðlarnir eru aðeins sjálfstæðir á meðan þeir tala ekki gegn hagsmunum eiganda sinna.

Spurningin er hvort ennþá fyrirfinnst kjarkur uppí Móum, og svo má ekki gleyma gömlum hægrimönnum, eins og Styrmi og Jón Steinari.  Þeir hafa áður risið upp og sagt satt, þó sannleikurinn hafi komið illa við fjármálahagsmuni vildarvina Sjálfstæðisflokksins. 

Allavega þá voru það aðeins örfáir hægrimenn, af öllu hinu svokallað málsmetandi fólki, sem þorði gegn fjárkúgun breta og ESB á sínum tíma.  Þeir hafa völina hvort það aðeins verið gagg í gegnum lúður úr músarhreiðri, eða kvölina hvort þeir séu keikir á berangri gegn ógnaröflum fjármagnsins.

 

Það reynir ekki á Alþingi, það var það fyrsta sem var keypt upp, eða hótað til hlýðni, og þar þegja menn. 

Þegja þegar aurinn segir því að þegja.

Og örlitlu andófsflokkarnir eru flestir feik, lamaðir af trjóuhestum fjármagnsins, fastir í einhverju rugli og vitleysu sem engu máli skiptir, líkt og stjórnarskrárblöffið var, og munu örugglega ekki einu sinni gjamma.

Þeir hafa engu breytt frá Hruni, og munu engu breyta.

 

En það reynir á okkur öll hin.

Þegjum við, eða krefjumst rannsóknar.

Á beinum lögbrotum sem Sigmundur Davíð lýsir í ræðu sinni, á beinum þjófnaði þegar fjármálaráðherra samdi við hina meintu lögbrjóta um stöðugleikaframlagið, á heljartökum hrægamma á fjölmiðlum, í stjórnmálum, að ekki sé minnst á hina stóru spurningu; af hverju virka ekki stofnanir réttarríkisins á svona tímum þegar teinóttir fjárglæpamenn rupla og ræna þjóðina fyrir opnum tjöldum.

Af hverju gerist þetta, og af hverju þegja allir??

 

Það reynir á okkur að spyrja þessa spurninga, og krefjast svara.

Svara sem aðeins fást við opna, óháða rannsókn, þar sem fyrsta vitnið í vitnastúkunni er fyrrverandi forsætisráðherra þjóðarinnar.

Sem sagði frá glæp svo ekki verður lengur þagað.

 

Já, við hin, það eru engir aðrir.

Kveðja að austan.

 

 

Svartur kafli, njósnir og brjálaðar aðgerðir

"Í upphafi var orðið svo kom blóðið".

 

Sjaldan hef ég lesið fyrirsögn á grein sem er eins sláandi og harmræn og sú sem blaðamaður Mbl.is setti á ítarlega grein sína um bakgrunn ófriðarins í Sýrlandi, og framvindu hans.

Þessi grein er alvöru blaðamennsku, skrifuð hjá alvöru fjölmiðli.

Og ætti að vera skyldulesning alls siðaðs fólks.

 

Það eru skýringar á að þetta fólk hraktist af heiman, og þetta fólk á skilið alla okkar samhygð. 

Ríkisstjórn Íslands gerði þarft verk að bjóða fleiri sýrlenskum flóttamönnum til landsins, vissulega getum við ekki ein og sér bjargað heiminum, en við getum gefið fordæmi, sýnt reisn og samstöðu.

 

En allt verður að skiljast i stærra samhengi, og allt á sínar skýringar. 

Hvort sem það er Hrunið á Íslandi eða harmleikurinn í Sýrlandi, aðgerðaleysi okkar í loftlagsmálum, eða hvað annað sem ógnar tilvist mannsins hér á jörð.

Í þó nokkun tíma hefur bráðsmitandi drepsótt sótt að samfélögum fólks, alltaf með sömu afleiðingunum.

Það er minnst á hana í þessari grein þar sem aðdraganda þessa hamfara af mannavöldum var lýst.

"Und­ir stjórn Assads var lögð mik­il áhersla á markaðshyggju og ný­frjáls­hyggju sem jók mjög ójöfnuð meðal lands­manna"

 

Það eru margar skýringar á svona borgarastyrjöldum, en kveikjan er yfirleitt alltaf sú að fólk hefur fengið nóg, og slík viðbrögð eru mjög algeng í samfélagi ójafnaðar og misskiptingar, þar sem örfáir velta sér uppúr auðævum sínum líkt og svín í svínastíu, en allur almenningur er sláturfé í gróðafíkn þeirra.

Svona kveikjuþræðir eru víða í heiminum í dag, og þeim fer fjölgandi, því það er ekki bara línurituð um mannfjölgun eða hitastig sem rís uppí hæstu hæðir þessa dagana, hlutdeild hinna ofurríka í heimshagkerfinu vex með veldishraða.

Þeir eiga alltaf meir og meir, en við hin alltaf minna og minna.

 

Við Íslendingar áttum ekki langt í að upplifa blóðuga byltingu, og ennþá ólgar og kraumar undir.

Fólk sér ekki útgönguleið, það upplifir ekki mun á þeim flokkum sem verja auðinn og hina taumlausu auðsöfnun, og þeim sem þykjast berjast gegn henni.

Núna þegar Gamla Ísland hefur kastað grímunni, og segir að allt tal um Nýtt og betra Ísland hafi bara verið djók, við þurfum sko að halda áfram að hagræða og skera niður, svo auðsöfnun hinna Örfáu gangi snurðulaust, þá er ljóst að það þarf ekki mikinn neista svo fólk rísi upp, og noti ekki næst pönnur og potta til að skapa hávaða.

 

Það töpuðu svo margir miklu, það urðu svo margir útundan, að ef þetta fólk fær trúverðugan valkost, þá mun það fylkja sér um hann.

Ef valkosturinn boðar uppgjör í eitt skipti öll við þjóðfélag misskiptingar og óréttlætis.

Uppgjör við Gamla Ísland, og eigendur þess.

 

Í alvöru talað, af hverju var fórnarlömbum Hrunsins ekki í alvöru hjálpað og af hverju voru svona stórir hópar settir utangarðs?

Af hverju þurfti frjáls félagasamtök (Hagsmunasamtök heimilanna) til að sækja réttlæti varðandi hin ólöglegu gengislán??

Af hverju þurfti fjölmenn mótmæli og eggjakast til að Útburði barna af heimilum sínum var stöðvuð.

Afhverju, af hverju, af hverju???

 

Spurningarnar eru endalausar og allflestum ósvarað.

Og enginn lærdómur, ekkert réttlæti við sjóndeildarhringinn.

 

Því drepsóttir eru aðeins lagðar af velli með því að útrýma þeim.

Ef þeim er leyft að grassera í einhverjum afkimum, þá brjótast þær alltaf fram aftur og aftur, og illvígari í hvert skipti.

Sá tími er runnin upp á Íslandi að við þurfum að átta okkur á því.

 

Ef reiði fólks finnur sér farveg í kostuðu Andófi í vasa fjármagnsins, þá mun ekkert breytast, og sama argþrasið mun gegnsýra stjórnmálin og þjóðlífið allt.

Og reiðin mun aðeins magnast.

Í næstu niðursveiflu, í næsta samdrætti, mun allt springa, ef  það gerist ekki  fyrr.

 

Þá verður Bylting, þá verður afhausun (vonandi og reyndar mín vissa í óeiginlegri merkingu þessa orðs).

Því auðskrílinn virðist ekkert hafa lært, og er samur við sig.

 

Það er hætta á gosum víðar en í Kröflu.

Kveðja að austan.

 

 

Í upphafi var orðið svo kom blóðið