Bessastaðir eiga sér sína sögu.

 

Djóklaust.

Það var einhver landsfógeti þarna á 15. öld eða þeirri 16. sem sjónvarpið gerði alveg hrútleiðinlega mynd um, jafnvel á mælikvarða sænska sjónvarpsins, og var það þó fyrirmyndin.

Var ekki svo einhver sem endaði ofaní á í poka, bundið fyrir??  Eða var það biskup??

 

Í alvöru Baldur Þórhallsson, er innri skömm þín svo mikil að þegar þú af Evrópuhollustu á sínu tíma gekkst erinda breta í fjárkúgun þeirra á hendur íslenskum almenningi, föður mínum, tengdaföður mínum og öðrum af þeirra kynslóð sem máttu ekki vamm sitt vita í fjármálum, og kallaðir þá vanskilamenn og jafnvel þjófsnauta.  Reyndar sagðir þú það aldrei beint en það mátti lesa úr orðum þínum ef þýtt var mannamál.

Að þá hafir þú haft rök fyrir máli þínu.

Rök sem þú gast notað kærkomið tækifæri í Spursmálum Mbl.is til að útskýra.

 

Staðið við, sýnt forherðingu eins og Katrín Jakobsdóttir sem skaut sig í báðar fætur, hendur og nefið, þegar hún sagði Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingrím Joð hafa talað máli íslensku þjóðarinnar í því kúgunarferli öllu saman.

Eða sagt einfaldlega að eftir á hyggja hefði afstaða þín ekki verið rétt, þú iðraðist hennar, og bæðist hér með afsökunar.

Punktur, málið afgreitt.

 

En að segjast ekki muna, það er ræfilsdómur.

Og hingað til hafa Íslendingar ekki verið hrifnir af ræflum.

Eins fínn og málefnalegur náungi þú ert, og hefur undirbúið þig lengi fyrir þann draum ykkar beggja að gera Felix að flottustu forsetafrú jarðar, þá er óskiljanlegt að þú skulir flaska á svona grundvallaratriði.

 

Ég man ekki!!

 

Ég skla fúslega viðurkenna að ég hef fengið blackaout, varð svo mikið um í fyrsta skiptið að ég lét það ekki gerast í rúm 10 ár eftir það.

Seinna komu svo 2-3 önnur skipti sem ég hefði betur sleppt þeirri meinloku að ég væri ennþá tvítugur eða þar um bil.

 

Þó ber að hafa í huga að þó magn áfengisdrykkju hefði verið mikið á mælikvarða dauðlegra, þá hefði hvorki Legolas álfur eða venjulegur Rússi varla deplað auga, og haldið svo áfram með fulla meðvitund og fullt minni daginn eftir.

En kommon, ég var ekki að kjósa í mikilvægustu kosningum Íslandssögunnar, kosningar sem ákváðu hvort þjóðin yrði frjáls eða skuldaþræll til enda síns sjálfstæðis.

Datt bara aðeins hressilega í það.

 

Eins og geta má þá finnst mér þetta svo fyndið að ég er skellihlæjandi þegar ég skrifa þennan pistil.

Um forsetaframbjóðandann sem man ekki hvað hann kaus í ICEsave.

Jafnvel verstu alkólistar sem ég þekki myndu örugglega segja að þeir hafi kosið Nei, svona út frá þeim líkindareikningi að 98.5% þjóðarinnar sagði Nei við fjárkúgun breta og skuldaþrælkun barna sinna.

 

Hins vegar þekki ég engan með sótsvarta samvisku í þessu máli, eða engan yfir höfuð með sótsvarta samvisku.

Nema kannski einn eða tvo sem ráða ekki við raðframhjáhöld sín þrátt fyrir að elska konur sínar mjög heitt.

Svo þekki ég engan sem hefur fengið bráðaminnisleysi nema eftir fyllerí, hef reyndar lesið um mann, jafnvel kannski annan sem misstu minnið í aðdraganda heilablóðfalla.

 

Kannski er Baldur á gjörgæslu núna, hvað veit ég.

Kannski er ég að hæðast að sjúkling, bráðveikum.

 

Held samt ekki.

Veðja frekar á þessa þarna kolsvörtu.

Og ekki út af framhjáhaldi.

 

Æ-i.

Æ-i Baldur.

Kveðja að austan.

Baldur: Man ekki hvernig hann kaus í Icesave