Hver er ábyrgð þeirra sem báru ábyrgð á Hruninu.

 

Þar sem þjóðin var svipt eigum sínum, æru og reisn.

Við erum aðeins aum þjóð í dag sem lýtur stjórn handlangara.

En svona var þetta ekki  fyrir 10-15 árum síðan, eitthvað breyttist, og það til mikilla verri vegar.  Örugglega átti þetta ekki að fara svona, af stað var lagt í ferðalag með von um auðsæld og ríkdæmi.  Og farið eftir forskrift sem allar þjóðir Vesturlanda fóru eftir, enda kom regluverkið að utan.

Og við vorum ekki ein um að rúlla, margar þjóðir eru á leiðina í kösina.

 

En samt, þeir sem stjórnuðu, þeir sem mörkuðu stefnuna, þeir bera mikla ábyrgð.  Og þurfa axla þá ábyrgð.  

Er það að axla ábyrgð að ljúga skuld upp á þjóð sína???  Hvað var þetta fólk að hugsa sem setti nafn sitt undir auglýsingu Áfram hópsins??  Að það væri að bæta fyrir syndir sínar????

Ég veit það ekki, en ennþá ömurlegra finnst mér fyrrum ráðherrar sem nota vit sitt til að blekkja fólk til fylgist við ICEsave, með rangfærslum, með hálfsannleik, með bábiljum.  Gátu þeir ekki látið duga að segja að þeim fyndist rétt að þjóðin segði Já í ICEsave???

Ég veit það ekki heldur, en ég skrifaði pistil í gærmorgun sem mig langar að endurbirta, hann er um Jón Sigurðsson og grein hans "Hversvegna samþykkja ICEsave?".   Mig langar til að endurbirta þann pistil, sem innlegg um skömm þess fólks sem kann ekki að skammast sín.

 

Hversvegna samþykkja ICEsave spyr Jón Sigurðsson fyrrum formaður Framsóknarflokksins í grein í Fréttablaðinu.  Maður skyldi ætla að það sem á eftir kæmi væri eitthvað í framhaldi af því þegar Jón Sigurðsson baðst afsökunar á sínum hlut í þeirri atburðarrás sem leiddi til Hrunsins.

Mér fannst sú afsökunarbeiðni vera einlæg og mat Jón sem mann að meiru.  Vissulega tók Jón það fram að hann hefði talið sig vera gera rétt, og hann hefði ekki séð þá atburðarrás fyrir sem leiddi til Hrunsins, en hann hefði átt að sjá, og hefði átt að bregðast við.

 

Það sem er liðið verður ekki breytt, en það er hægt að bregðast við afleiðingum af gjörðum sínum.  Líkt og einn háttsettur yfirmaður hjá Union  Carbide gerði eftir hið hörmulega mengunarslys sem varð í Bhopal á Indlandi á sínum tíma.  Hann lét sér ekki duga að biðjast afsökunar, hann notaði hluta af tekjum sínum til að styrkja heimili fyrir bláfátæk fórnarlömb slysins en þar fengu þau umönnun og atlæti.

Þannig brást hann við sinni ábyrgð, hann brást við eins og maður.  Honum var alvara með sinni afsökunarbeiðni.

 

Jón Sigurðsson brást þveröfugt við, hann meinti ekkert sem hann sagði, því við fyrsta tækifæri þá notaði hann vit sitt og mælskusnilld (????) til að þjóna þeim öflum sem hann þjónaði fyrir Hrun, auðmannsklíku Framsóknarflokksins.  Og í þeirri hagsmunagæslu er honum gott sama þó hann auki hörmungar þeirra sem eiga um sárt að binda eftir Hrunið.

Þetta er álíka atferli eins og yfirmaðurinn hjá Union hefði mætt reglulega til Indlands, læðst á nóttu til að athvarfi fórnarlambanna, og sprautað eiturskýi inn um gluggana, svo þau gleymdu ekki sviðanum.

Og það var alltaf talað um Jón Sigurðsson sem góðan dreng, jæja það var misskilningur, stafar sjálfsagt af nafninu og hægum talanda.

 

Hvað er þetta, má maðurinn ekki vera fylgjandi ICEsave samningunum???  Og svarið er Jú, vissulega má hann það, en það er ekkert sem leyfir honum að fara rangt með staðreyndir, eða setja hlutina í það samhengi að þeir séu hrein blekking.

 

"Frumvarpið gerir alls ekki ráð fyrir því að allur kostnaðurinn falli á íslenskan almenning".

 

Rétt????, jú eins langt og það nær, skuld einkabanka er ekki kostnaður almennings í því landi þar sem bankinn skráði kennitölu sína, jafnvel þó hann sé aðeins "hluti".  Að tala síðan um hóflega vexti og hóflega greiðslubyrði er siðleysi um samning sem getur endað í mörg hundruðum milljörðum miðað við þær blikur sem eru á lofti allt í kring í efnahagsmálum heimsins.  

Það er aldrei neitt hóflegt við ósjálfbærar skuldir, slíkt kallast alltaf gjaldþrot og afsal sjálfstæðis og forræðis yfir eignum og auðlindum.  Verði hin minnsti dráttur á greiðslum ríkisins, á öllum lánum þess, eða lánum ríkisfyrirtækja, þá má gjaldfella ICEsave skuldabréfið og slíkt er ógnarvopn í höndum breta og Hollendinga.

Landráð svo maður segi það hreint út um þetta gjaldfellingarákvæði ICEsave samningsins.

 

Jón viðurkennir að lagleg skylda liggur ekki fyrir í þessu máli, gáfaðri en það að reyna ljúga gegn skýrum lögum líkt og þingmenn Samfylkingarinnar gera kinnroðalaust.  En hans flötur er engu betri:

 

"Icesave-málið er viðskiptadeila með mótstæðum hagsmunum og réttindum.   ..........Viðskipta- og greiðsludeilur af svipuðu tagi sem Icesave er hafa oft orðið milli nágrannaríkja og ævinlega er farsælast að ljúka þeim með samningum."

 

Hvað sem verður sagt um  kúgun, þá er hún aldrei viðskiptadeila.  Foreldrarnir hér í bæ sem fengu heimsókn handrukkara áttu ekki í viðskiptadeilu þó þau tækju þann kostinn að greiða soninn út.  Ekki vegna þess að þau óttuðust hótanir dólganna, heldur að þau vissu að sonurinn var varnarlaus og hans eini glæpur var að ánetjast fíkniefnum.

Orðið viðskiptadeila nær yfir þá athöfn að tveir hafi átt i viðskiptum og þeir deila um þau viðskipti.  Og vissulega semja menn þá eða leita til dómsstóla það er ef þeir virða leikreglur réttarríkisins.  Og jú, þeir geta líka hætt að deila, en ef annar aðilinn beitir hótunum og ofbeldi, þá er hann lögbrjótur, glæpamaður.

Og það eru rök Jóns, "you ain´t see nothing yet" fá nýja merkingu í þessum texta.

 

"Áhrifin verða neikvæð í utanríkisviðskiptum og lánamálum og snerta öll greiðslukjör, lánamat og fjárfestingar um eitthvert skeið. Þetta hefur ekki gerst enn nema í litlum mæli þar eð viðræðum hefur ekki verið slitið." 

 

Fyrir utan þá ómerkingu að ljúga einræðistilburðum og ofbeldishugsun upp á þjóðir Evrópu, að þær séu það illa innrættar að þær hóti og kúgi í stað þess að fara eftir skýrum lögum og reglum í alþjóðasamskipum, þá er það þannig, að hótun þess sem kúgar, eru aldrei rök í máli.

Sjálfstæð þjóð beygir sig ekki fyrir kúgun þegar sjálf tilvera hennar er í húfi.

Geri hún það, þá eru forsendur sjálfstæðis hennar brostnar.  

Þetta vissu þjóðir Evrópu þegar þær snérust gegn nasismanum, þær vörðust þó baráttan væri vonlítil, því vörnin var forsenda réttar þeirra til sjálfstæðis.  

Þessi sannindi gilda líka í dag, nema að íslenska þjóðin er ekki að glíma við nasismann þó Evrópusambandinu séu ætlaðir ýmsir eiginleikar þeirra af ICESave sinnum. 

Yfir  höfuð er hún ekki að glíma við neinn óvin sem ógnar okkur, ekki raunverulegan hið minnsta.  Okkar eini óvinur er óttinn.

Ótti sem stuðningsmenn breta dreifa um allt samfélagið.

 

Þess vegna segir sjálfstæð þjóð, byggð frjálsum einstaklingum, Nei við ICEsave. 

Einmitt  vegna þeirra röksemda sem Jón Sigurðsson notar í grein sinni.

 

Við látum ekki hótanir kúga okkur.

Við segjum Nei við ICEsave.

Kveðja að austan.