Er ESA að ná jarðsambandi???

 

Ef marka má þessa frétt Morgunblaðsins þá virðist Eftirlitsstofnun EFTA, ESA hafa gefist fyrirfram upp í málatilbúnaði sínum fyrir EFTA dómnum.  

"Krafa ESA er aðeins sú að Tryggingasjóður innstæðueigenda tryggi innstæður upp að 20.887 evrum".

Það stendur skýrt í lögum um  Tryggingasjóð innstæðueiganda að hann ábyrgist innstæður upp að 20.887 evrur. 

ESA virðist gera kröfu um að það sem standi skýrt í lögum, standi.  Og ESA gerir ekki kröfu um að það sem stendur ekki, að ríkissjóður ábyrgist Tryggingasjóðinn, að það standi.  Aðeins fulltrúar ESB haldi sig við slík fáráð.  

 

Eftir stendur sú spurning, til hvers er þá ESA að stefna íslenskum stjórnvöldum, fyrst stofnunin viðurkennir skýran lagatexta???

Í fréttinni er vikið að einhverju sem kallast mismunun, og þá að íslensku neyðarlögin hafi mismunað einhverjum innan evrópska efnhagssvæðisins.  Málið er að EES samningurinn er skýr um neyðarrétt ríkja til að bregðast við aðstæðum eða atburðum sem ógna tilveru þeirra, og slíkur neyðarréttur er í höndum sjálfstæðs ríkisvalds EFTA ríkjanna.  

Sé neyðin viðurkennd, þá getur enginn dómsstóll dæmt gegn þeim gjörðum sem ríkisvaldið telur nauðsynlegt til að bregðast við viðkomandi neyðarástandi.  Þess vegna er broslegt að halda fram einhverri óvissu gagnvart hugsanlegum dómi EFTA dómsins varðandi skýrum ákvæðum ESS samningsins um neyðarrétt þjóða.  

Það er augljóst að dæmi EFTA dómurinn gegn slíkum rétti, og gegn skýrum ákvæðum EES samningsins, þá er hann að dæma EES samninginn ógildan, að hann sé marklaust plagg sem enga lagþýðingu hefur.  Eða með öðrum orðum, hann dæmir gegn þeim samningi sem löghelgar dóminn.

Slíkt er rökleysa sem þjónar engum tilgangi.  Aðeins geðþóttarvald einræðis myndi reyna slíkt.

 

Það er því ljóst að ESA ætlar ekki að axla ábyrgð á röngum dómi, stofnunin er alveg hætt að reyna að ljúga í ICEsave málinu. 

Það er ekki ríkisábyrgð í ICEsave, ekki vegna þess að það stendur ekki í viðkomandi reglugerð, heldur vegna þess að ESB hefur ekki réttarheimild til að ákveða slíka ríkisábyrgð fyrir einstök aðilidarríki hins evrópska efnahagssvæðis.

Falli dómur um annað, þá er það ekki rangur dómur, heldur algjör lögleysa, á sér enga tilvísun í lög og reglur réttarríkisins.

 

Það alvarlegasta í þessari frétt Morgunblaðsins er sú fullyrðing að "Þegar spurt er um hugsanlega niðurstöðu er talað varlega. ,,Sá sem segist vita það, veit ekki hvað hann er að tala um,“ eru einu svörin sem fást.".  

Á bak við þessa heimsku er hin algjöra uppgjöf tómhyggjunnar að vald ákveði niðurstöðu dómsstóla í réttarríki, ekki lög og reglur.  

Þetta er eins og að segja að morð og rán séu háð eftirátúlkun framkvæmdarstjórarn ESB, ef það henti Brusselvaldinu, til dæmis að fjarlæga Jón Bjarnason eða Daryl Hannah, að þá megi drepa þá ef vísað er í stöðugleikasáttmála evrunnar.  

Að allt megi, ef Brussel valdið segi svo.  

 

Það er ótrúlegt að hugsa til þess að það sé til svo heimskt fólk sem gerir staðleysu að hugsanlegri staðreynd með því að tengja við hana óvissu með tilvísan að ekkert sér skýrt í lögum og reglum, að allar hugsanlegar niðurstöður séu líklegar í dómsmálum.

Líka þær röngu.  

Að þú megir keyra yfir á rauðu eða drepa mann. 

Þetta sé allt spurning um fjármuni þína, hvað þú hafir efni á góðum lögfræðing, eða hagsmuni þína, að ef lögbrot þitt þjónar valdi eða kerfi, að þá sé það aðeins forgangsatriði að dæma í málinu. 

Vegna þess að valdið eða peningar, hafi alltaf réttinn sín meginn.

 

Ef við lifum í skáldskap, ef MBl.is er hugverk einhverra manna, þá má afsaka svona framsetningu.

En í raunheimi afsakar ekkert svona tómhyggju. 

Vissulega ljúga fjölmiðlar eins og Fréttablaðið eða Ruv, en það er vegna hagsmuna eiganda eða stjórnenda þeirra.  Það ætlast enginn til að ríkisfjölmiðill Norður Kóreu segi satt um ástandið í landinu, það ætlast enginn til að auðmiðlar Íslands segi satt í málefnum sem tengjast Evrópusambandinu.

En slík hagsmunatengsl eru ekki til staðar hjá Morgunblaðinu, þess vegna er svo grátlegt að lesa svona heimsku.

 

Að það ríki óvissa um skýr lög og reglur.

Og þegar jafnvel ESA er búið að ná vott að jarðtengingu, þá er virkar þessi frétt Morgunblaðsins ennþá meir út úr kú.

Þó Kim Il Sung geti flogið samkvæmt ríkisfjölmiðlum NorðurKóreu, fyrir eigin vöðvaafli, þá er það ekki frétt í fjölmiðli sem heldur sig við staðreyndir óháð hagsmunum þess sem þarf að ljúga.  

 

Það ríkir engin óvissa um EFTA dóminn.

Eina óvissan er hvort um dómsstól er yfir höfuð að ræða eða hvort dómurinn er annað birtingarform Framkvæmdarstjórnar ESB.

Um þá óvissu má fjalla, og útskýra.  

En að láta eins og skýr lög séu ekki skýr, það er heimska sem bæði niðurlægir Morgunblaðið sem fjölmiðil sem og lesendur blaðsins.  

Eitthvað sem maður hélt ekki að Mogginn myndi ekki gera, ekki fyrir ESB.

 

Vonandi nær Mogginn líka jarðsambandi. 

Nógu margir hafa glatað æru og tiltrú vegna ICEsave fjárkúgunar breta.

Og reyna jafnvel að endurheimta æru sína, líkt og ESA virðist vera gera fyrir EFTA dómnum.

 

Við höfum Jóhönnu, við höfum Steingrím. 

Er það ekki nóg????

Kveðja að austan.

 

 

 

Snýr að lágmarkstryggingunni

Varsjárbandalagið lifir ennþá.

 

Varsjárbandalagið dó ekki við fall Sovetríkjanna.

Vissulega féll ríkjabandalagið sem ægivald rússneskra skriðdreka hélt saman, en andi þess lifir enn, hann tók sig upp frá Kreml og barst með vestan golunni inní hjarta Evrópu, og festir rætur í skrifstofubyggingu mikilli í Brussel, þar sem fyrir var andi frjálsrar Evrópu, friðsamar Evrópu.

Sá andi vék fyrir skrifræði og valdbeitingu, fyrir anda hins sovéska einræðis og kúgunar.

 

Varsjárbandalagið átti sér fallegan stofnsáttmála, og hugsjón þess var góð. 

Í stofnsáttmála þess var kveðið á um rétt aðildarríkja, til dæmis til að yfirgefa bandalagið ef þau töldu hag sínum betur borgið utan þess.

Í þann rétt vísaði Imre Nagy, forsætisráðherra Ungverjalands, þegar hann vildi að Ungverjar segðu skilið við handleiðslu Rússa, og um það var ekki deilt að lögin voru skýr.

En dómsstóll Varsjárbandalagsins dæmdi ekki eftir lögum, heldur eftir valdi og beiðni Ungverja var synjað, skriðdrekar sáu um að framfylgja þeim dómi.

 

Í dag er þessi dómur valdaelítu Varsjárbandalagsins fordæmdur, og til dæmis er fyrrum innanríkisráðherra Ungverjalands lögsóttur í dag fyrir að fara eftir honum.  Kúgunin og lögleysan, sem þá réði, er fordæmd í dag.

Í dag er annar dómur, andsettur af þeim anda sem fór með vestan vindinum allaleið til Brussel, að taka afstöðu til sömu kúgunar og valdbeitingar og átti sér stað í Ungverjalandi 1956.

Núna, eins og þá, eru lögin skýr, þjóðir hafa rétt og sjálfstæði til að glíma við sín innri mál, en líkt og þá, vill valdið hafa sinn gang.

Núna eins og þá, er öflugur hópur innlendra kvislinga sem vinnur að framgangi kúgunar og yfirgangs hins yfirþjóðlega valds, sömu rökin, sama ómennskan tröllríður ríkisfjölmiðla hins ofsótta ríkis.  

 

En þá var dóm valdsins framfylgt með aðstoð skriðdreka, í dag notar valdið aðeins huglæga ógn, ógn um viðskiptaþvinganir, um útskúfun valdaelítunnar frá kokteilboðum Brusselvaldsins, jafnframt því að ómældum fjármunum er varið í að múta fjölmiðlum, kjaftastéttum og skriffinnum stjórnkerfisins.

Með öðrum orðum, skriðdrekar eru úreltir og það má ekki beita atómbombum.

Valdið þarf að notast við lygar, mútur, hótanir, ógnir.

 

Andi Varsjárbandalagsins lifir, en aðeins sultarlífi, þökk sé lýðræðislegu stjórkerfi sem fordæmir beina valdbeitingu.

Þess vegna er glæpurinn öllu alvarlegri, til að ná fram röngum dómi er  sjálft réttarkerfi Evrópu lagt undir.

Forsendur hinnar röngu ákæru er algjör hundsun á réttarhefð og réttarvenjum vestrænna lýðræðisþjóða.

Í ákæru valdsins er hvorki vísað í lög og reglur, aðeins eftirá lögskýringar sem henta fyrirfram ákveðnum niðurstöðum þess.  

 

Alvarleiki málsins er að til sé Evrópudómur sem tekur málið fyrir.  

Vegna þess að ákæra hins illa anda byggist ekki á grunnforsendu réttarins, að til sé lagaheimild sem réttlætir lögmæti ákærunnar.  

Regluverk ESB getur aldrei einhlið ákveðið meinta ríkisábyrgð einstakra aðildarþjóða EES samningsins, hvorki EFTA ríkja eða þeirra þjóða sem eru í Evrópusambandinu.

Það er ákært fyrir brot á reglum sem eiga sér enga stoð í Evrópskum rétti.  

 

Eitthvað sem jafnvel Rússar þorðu ekki að gera þegar þeir kúguðu einstakar þjóðir Varjárbandalagsins. 

Öll kúgun þeirra átti sér tilvísun í lagaákvæði sem aðrar þjóðir Varsjárbandalagsins höfðu skuldbundið sig að hlíta.

Þeim datt aldrei í hug að samþykkja lögin eftir á.

 

Í dag upplifir íslenska þjóðin því hinn illa anda kúgunar og ofríkis á þann hátt sem engin þjóð Evrópu hefur upplifað áður í nútíma sögu.  

Að lög séu samin eftir á til að réttlæta kúgun og ofríki.

Í stað skriðdreka er innlend hjörð mútaðra kvislinga notuð til að ná fram markmiðum valdsins.

ICEsave dómurinn er því einstakur, aldrei áður hefur réttarríki Evrópu fyrirfram ákveðið að lög gildi ekki, að vilji valdsins ráði úrskurði dómsstóla.

 

Og aldrei áður hefur örlög einnar þjóðar ráðist styrk kvislingahjarðar hennar.

Dagurinn í dag er því sögulegur.

Hann er upphaf nýrrar Evrópu.

 

Og mótspyrna íslensku þjóðarinnar mun móta þá Evrópu.

Okkar Nei, er Nei gagnvart lögleysu og kúgun.

Okkar Nei er upphaf viðnáms almennings gagnvart ofurvaldi auðmanna og auðfyrirtækja sem ráða öllu og vanvirða bæði lýðræði og lýðréttindi almennings.

Okkar Nei er vonarljósið sem mun lýsa upp mótspyrnu hins venjulega manns gagnvart þjófunum sem rændu þjóðfélög Vesturlanda.

Okkar Nei er mótspyrna lýðræðisins gagnvart einræði auðs og auðvalds sem stýrir Evrópusambandinu í dag.

 

Okkar Nei mun kveða endanlega í kútinn anda bóndans í Kreml, sem í lifandi lífi var kvöl og pína hins venjulega manns, og enginn grét þegar hann féll frá.

Anda sem átti að deyja, en dó ekki.

Anda kúgunar og ofríkis.

Anda ICEsave og evru.

Anda ofstjórnunar og ráðríkis.

 

Anda sem lifir því enginn hefur sagt Nei, enginn hefur sönglað drápu sem festir hann endanlega í gröf sinni.

ICEsave er slík drápa.

ICEsave er upphaf af endi Brussel valdsins.

 

Endi sem allir þrá.

Nema þjónar auðs og þrælar valds.

Og íslenskir kvislingar, sem sögðu Já við ICEsave.

 

Farið hefur fé betra.

Kveðja að austan.

 

 

Málflutningi í Icesave-málinu lokið

Glæpurinn mikli.

 

Er  þegar íslenskur almenningur kóar með Óberum AGS sem sömdu við íslensku stjórnmálaelítuna haustið 2008 um eyðingu íslenska velferðarkerfisins.

Eyðingin gekk ekki eftir, STRAX, vegna þess að íslenskur almenningur sagði Nei við ICEsave.  

Sagði Nei gegn stjórnmálamönnum, sem allir sem einn studdu AGS samkömulagið kennt við ICEsave, gegn Samtökum atvinnurekenda, gegn Alþýðusambandi Íslands, gegn Bestvisserum Háskóla Íslands, gegn öllu "Góða fólkinu" sem íslenskir fjölmiðlar kalla "Álitsgjafa".

Eftir hið sögufræga Nei, þorði AGS ekki að þrýsta um of á íslenska leppa sína, það þyrfti fyrst að kjósa.

Þess vegna fengu krónubraskararnir, kenndir við aflandskrónur, ekki greiddar út "inneign" sína með risaláni AGS og meintra vinaþjóða okkar á Norðurlöndum.  Þess vegna var ekki gengið að eignum íslensks almennings (sbr. frestun á beiðnum um gjaldþrota), þess vegna var ekki íslenskt eignarhald á atvinnufyrirtækjum gert upp að hætti AGS, þess vegna voru íslensk orkufyrirtæki ekki seld erelendum fjárfestum.

 

Vegna þess að íslensk stjórnskipan gerir ráð fyrir að valdi fólksins, valdi sem  kallast lýðræði.

Og fyrir auðmenn og AGS, er slíkt mikið vandamál, í þeirra huga hefði franska stjórnarbyltingin ekki átt að eiga sér stað.

 

En gegn þessari ógn, vilja fólksins, á valdaelítan sér eitt svar.

Að eyða samfélaginu hægt og rólega.

Að skera niður, að gera innviðum samfélagsin ókleyft að starfa.  

 

Ein birtingarmynd þess er "Dröbbun" Landsspítala Íslands.

Dröbbun, sem er svo alvarleg, að það þurfti að borga Böðlinum sérstaklega fyrir böðulsverk sín. 

Afleiðingin er "Húsnæðið drabbast niður, tæki eru ekki keypt og álag eykst." svo vitnað sé í Formann Læknafélags Reykjavíkur.

 

Fórnalömb þessarar "Dröbbunar" er ekki íslenskir auðmenn, ekki íslenskir stjórnmálamenn, heldur íslenskur almenningur, sá hinn sami og sagði Nei við ICEsave glæp fjórflokksins.

Það er eins og íslenskir kjósendur eigi hvorki líf sem þarf að vernda, eða líf sem þarf að þakka.  

Fyrstu fórnarlömb niðurskurða AGS er gamla fólkið sem fær ekki áður sjálfsagðar aðgerðir.  En til lengri tíma litið er þetta eins og gott fiskiskip sem fær ekki viðhald, það hættir að sækja björg í bú, að lokum  sekkur dallurinn, vegna riðs og fúa.  

Vegna Dröbbunar og niðurnýslu.

 

Þetta er Glæpur, glæpur í boði íslenskra kjósenda.

Þeirra sem eiga líf, og eiga foreldra og afa og ömmur sem gerðu allt þetta sem við eigum í dag, mögulegt.

En gera ekki neitt, ekki einu sinni þegar Böðullinn fær risalaunhækkun, vegna hinnar miklu skilvirkni sinnar við að eyða starfsemi Landsspítalans.  

 

Skilja svo ekkert í þegar allt hrinur.

Og hin sjálfsagða heilbrigðisþjónusta sem var, er ekki lengur til staðar.

 

Þetta er Glæpurinn mikli.

Glæpur sem gæti aldrei átt sér stað í lýðræðisþjóðfélagi, ef vitiborið fólk myndi þekkja muninn á réttu og röngu.

Og segði Nei við þjófnað og arðrán sníkjudýra kennda við útrás og auðmenn.

Segði Leppum þeirra upp, ræki þá á dyr Alþingis.

 

Ástandið í dag er ekki glæpmönnum útrásarinnar að kenna, hvað þá þeirra mannaumingja sem framkvæma stefnu AGS.

Ástandið er okkur að kenna.

Vegna þess að Ísland er ekki einræðisríki.  Það eru engir skriðdrekar sem tryggja völd Steingríms, Jóhönnu og Bjarna Ben.  

Fólkið, sem samdi um eyðingu innviða samfélags okkar, það stjórnar í okkar umboði.

Óhæfuverk þess eru í okkar umboði.

 

Það erum við sem eyðum samfélaginu.

Það erum við sem verndum ekki framtíð barna okkar.

 

Hættum að kenna öðrum um.

Kveðja að austan.

 

 

Reiðin á spítalanum alvarlegt mál

Öld fallega fólksins.

 

Tuttugasta og fyrsta öldin er öld fallega fólksins.

Öldin sem það nær til að sameinast og hrekja út í tómið alla ofríkismennina (búllana) sem hafa sóðað út og traðkað á lífinu frá því að elstu menn muna.  

 

Í árdaga lífsins voru búllarnir í spennitreyjum þess tíma, ef þeir héldu ekki friðinn þá voru þeir hraktir frá samfélaginu, sem útlagar, skógargangsmenn, og þeim var engin miskunn sýnd ef þeir komu aftur og létu ekki af óeðli sínu, að sundra, að hrifsa, stofna til deilna, að efna til ófriðar eða annað sem samfélögum fólks stóð ógn af í hinni erfiðu lífsbaráttu að afla fæðu sem dugði til að nýtt líf kæmist á legg.

Þá þekkti fólk sína frumskyldu, að það ætti líf sem þyrfti að vernda, og að því bæri sjálfu að vernda það.  Enda var þetta fyrir daga LandCruiserins.

 

Við vitum þetta vegna þess að í fyrstu búsetarlögum fólks sem kenna má við þéttibýli, er ekki að finna brunarústir eða annað sem benda til styrjalda.  Eina lagskiptingin í samfélögum tengjast líka trúariðkun, ekki veraldlegu valdi höfðingja.  

Svo gerðist eitthvað fyrir nokkur þúsundum árum síðan, að úti um allan heim finnast brunaleifar, rústir, og ummerki sem benda til rána, ofbeldis, og annað sem fylgir hegðun ofríkismanna sem er fyrirmunað að lifa í sátt og samlyndi við náunga sinn.  

Aldir ofríkis og kúgunar, rána og ofbeldis, arðráns og þrælkunar fylgdu í kjölfarið, í um 6.000 ár.

 

Sexþúsund ár er ekki langur tími í sögu mannsins, en þar sem þessi raunasaga nær til nútímans og ógnar öllu lífi í dag, þá  hefur sú sögn komist í loftið að mannkynið eigi enga von, að eðliseiginleikar ofríkismanna séu eðliseiginleikar mannsins.  En að óeðli sé eðli er sama öfugmælið og að ljótleiki sé fagur, að hvítt sé svart eða að sérhyggja, siðleysi, arðrán og kúgun sé drifkraftur frjálsra viðskipta, þeirra sem við kennum við markaðshagkerfi.

Manneskjan er í eðli sínu góð, falleg því það er forsenda þess að hún nenni að sinna ungviði sínu þann langa tíma sem það er að komast á legg.  

Það liggur engin trú á bak við þessa fullyrðing,  þetta er bláköld staðreynd sköpunarinnar sem aðeins sá sem hag hefur af ofríki og yfirgangi reynir að véfengja, ekki vegna þess að hann er svona heimskur, heldur að hann hefur hagsmuni af því að telja fólki í trú um að heimurinn sé jafnrotinn og hann sjálfur.

 

Að ljótleikinn sem er bein afleiðing yfirráða þeirra yfir valdakerfi heimsins, sé ekki þeirra verk, heldur eitt af lögmálunum, lögmálum sköpunarinnar, sem kveða þá á um að ljótt sé fallegt, auðn sé líf, að siðlaus græðgi sé góð, að þú eigir ekki að gæta bróður þíns, að maðurinn sé í eðli sínu ljótur, illgjarn búlli sem engu eirir í taumlausri þrá sinni eftir auð og völdum.  

Að þeir séu maðurinn.

Að sköpunin sé í eðli sínu ill og lífið hafi aðeins verið skapað til þess að það eyddi sjálfu sér endanlega, núna á 21. öldinni, öldinni þar sem maðurinn mun kveða upp sinn skapadóm.

 

Því miður hefur ofríkismaðurinn rétt fyrir sér að einu leiti.

Hann heldur á fjöreggi lífsins í hendi sér.  

Hann ræður valdakerfum heimsins, ríkisstjórnum, stórfyrirtækjum, fjölmiðlum, akademíunni og trúarbrögð hans, trúin á illskuna, Nýfrjálshyggjan er ráðandi hugmyndafræði Vesturlanda og hefur tekist hið ómögulega, að láta velmegun Vesturlanda byggjast á þrælabúðum í anda Rómverja hina fornu.

Afleiðingin af kúguninni og arðráninu, misskiptingunni og ofurauðnum er sundrung og átök, sem stigmagnast og að lokum verða óviðráðanleg.  

Útaf fyrir sig næg ógn en bætum við hinni óendanlegri heimsku, að aftengja mannsvitið með mítunni um óskeikleika hinnar dauðu handar markaðarins, sem beinir kröftum mannkyns frá raunverulegum ógnum í eitthvað hjóm og sýnd sem markaðurinn græðir á en maðurinn sýpur seiðið af.

Umhverfisváin er hundsuð vegna hagsmuna örfárra stórfyrirtækja, lyfjaiðnaðurinn eltist við megrunarlyf á meðan pensilínið er að gefa eftir í baráttunni við ofurbakteríuna.

 

Þetta er svo innilega heimskt, svo innilega heimskt, að sjálf lífshvötin skuli hafa látið undan í því tilbúna þægindalífi sem fölsk velmegun græðginnar skóp okkur hinum útvöldu á Vesturlöndum, að á því eru engar skýringar, nema sjálf sjálfsblekkingin eða jafnvel Tómið, að hugsun okkar hafi verið aftengd á ákveðnum tímapunkti í eltingarleik okkar við stærri leiktól og tæki, að okkur sé fyrirmunað að sjá eldhólfið framundan sem færiband Nýfrjálshyggjunnar leiðir okkur að, eða við höldum að við séum reirð á slíkt færiband og getum okkur ekki hrært, þegar raunin er sú að við erum þar sjálfviljug, að við höfum frjálsan vilja og frjálst val, og getum hvenær sem er risið upp og hafið okkar eigin lífsgöngu til farmtíðar og raunverulegrar velmegunar sem er sjálfbær og varanleg.

Svo heimskt að þessu er farið líkt og um nýju föt keisarans, þar sem þurfti aðeins saklaust barn til að benda á hið augljósa, að keisarinn var nakinn, að það þarf aðeins upprisu fallega fólksins til að hnekkja hugmyndafræðina sem valdið óf um hugmyndaheim okkar.

 

Upprisu sem segir, óeðli er óeðli, ljótleiki er ljótleiki, heimurinn er fagur, og við erum í eðli okkar góð.

Og bæta svo við, mikið erum við orðin þreytt á þessu sífellda böggi ykkar búllar, við líðum ykkur ekki lengur eineltið, yfirganginn, ofríkið, það eru þið sem eruð sjúkir, það eruð þið sem skemmið út frá ykkur, en við erum ekki lengur þolendur, við segjum hingað og ekki lengra.

Þrátt fyrir öll ykkar völd, öll ykkar auðæfi, alla ykkar þjóna, þrátt fyrir að hefðin, eins og við þekkjum hana sé ykkar megin, þá munið þið í gras lúta, því við erum fallega fólkið, við erum lífið, framtíðin er okkar.

Eftir 6.000 ára kúgun og ofríki þá er ykkar tími liðinn.

Öld fallega fólksins er runnin upp.

 

Eitthvað sem er augljóst að mun gerast ef börnin okkar eigi að eiga minnsta von um framtíð sem ekki er mörkuð stríðum og átökum, umhverfisváa eða glíma við afleiðinga mannlegra afglapa eins og að hleypa lítt rannsökuðuðum erfðabreyttum lífverum útí umhverfið án þess að menn hafi nokkra hugmynd um hvernig lífkerfið bregst við.

Það eru svo mörg Hvað ef dæmi í gangi (sjá pistil með sama heiti) sem er ósvarað og öll óvissan lendir á lífi barna okkar og barnabarna.  

Við sem eigum líf sem þarf að vernda, erum ekki svo firrt að við hundsum raunveruleikann endalaust og látum örfáa siðblindingja leika sér með fjöregg lífsins.

Og fallega fólkið mun hafa forgang um hina nauðsynlega hreyfingu, Hreyfingu lífsins, sem  mun vernda framtíð barna okkar eins og hægt er gagnvart þeim ógnum og váum sem við blasa.  

Svo augljóst að það þarf ekki einu sinni að ræða það.

 

Eina spurningin sem kannski er ósvarað fyrir lesanda þessa pistils er hvað er nákvæmlega þetta fallega fólk???, þekkjum við það????

Svarið er margslungið og eins og allir vita hefur það lítt með ytri fegurð að gera heldur hina innri.  

Innri fegurð sem býr í okkur öllum þó okkur gangi misvel að sýna hana.  

En hún skín alltaf einhvers staðar hjá einhverjum.

 

Hún er eins og stjörnur á himninum, þær lýsa vel í náttmyrkri en sjást lítt þegar sólarljós gætir.

Eins er það með mannlífið þegar vel gengur, velmegun, friður, öryggi, fólki líður vel og allir njóta sín.  Þá er birta yfir samfélaginu, flestir geisla á einhvern hátt.  

En á erfiðleikatímum, tímum vonleysis og uppgjafar, líkt og var hér eftir Hrun, þá er það fallega fólkið sem lýsir upp myrkrið. 

Sjáum til dæmis heilbrigðiskerfið okkar sem er að tærast upp innan frá því sjúkt fólk sem stjórnar landinu vill frekar borga dauðu fjármagni tugþúsunda milljarða í óþarfa vexti á hverju ári í stað þess að hlúa að innviðum samfélagsins sem er grunnforsenda velmegunar til lengri tíma litið.  Samt notar fólk sem þarf á heilbrigðiskerfinu að halda, orð eins og umhyggja, nærgætni, alúð, þegar það lýsir upplifun sinni af starfsfólkinu.  

Heilbrigðiskerfið okkar er nefnilega hlaðið góðu fólki.  

Eða hvernig líður börnunum okkar á leikskólunum???  Koma þau ekki brosandi heim????

 

Svona er þetta um allt þjóðfélagið, ef við göngum um með opinn og jákvæðan hug, þá sjáum við fallega fólkið um allt.

Við sjáum það syngja óð til lífsins með atferli sínu og framgöngu, fegurð þess og innileiki er mótvægið við doða kreppunnar eða það myrkur vonleysisins sem hrjáir marga sem lentu illa út úr þeim mannlegum hamförum sem við kennum við Hrunið haustið 2008.

Aðeins á einu sviði þjóðfélagsins hefur fallega fólkið haldið sig til hlés.

Í stjórnmálunum, þar lætur það búllana ráða öllu.  

 

Vissulega er mikið af fallegu fólki í öllum flokkum.  En það lítur stjórn búllana eða sjúklingana sem sömdu við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn um skuldaánauð barna okkar og eyðingu innviða samfélagsins í þágu erlendra kröfuhafa og innlends fjármagns valda og auðs.

Tími þess er reyndar núna, það fær að tjá sig um allt það góða og fallega sem það ætlar að gera ef þeirra flokkur fær fylgi til að stjórna landinu.  Það eru jú að koma kosningar.

 

En orð þeirra eru jafn marklaus og tilgangslítil eins og hjá fólki sem ræðir um nýjar innréttingar eða nýjan stíl í húsi sem er að hruni kominn vegna þess að termítar hafa nagað grunnstoðirnar inn að kjarna og aðeins hrun hússins blasir við.  

Hið dauða fjármagn stjórnar landinu og það eirir engum.  

Það þarf grundvallarbyltingu, það þarf að hreinsa út termínatana áður en hægt er að breyta og bæta, það þarf samstöðu fallega fólksins í öllum flokkum, um nýja hugsun, um nýja aðferðarfræði, um skýlausa kröfu um siðaða hegðun siðaðs fólks í siðuðu samfélagi.

Seinna er of seint.  Búllana þarf að hrekja í útlegð áður en þeir valda óbætanlegu skaða á samfélaginu.

 

Fallega fólkið sem tekur framtíð barna sinna fram yfir sína eigin hagsmuni, það mun rísa upp, það þarf að rísa upp.  

Það þarf að skynja hina sögulega stund í sögu mannsins.

Að tími þess er kominn, að framtíðin er þeirra.

 

Þessi skynjun kemur innan frá, hún er til staðar.  Það þarf aðeins að hlusta, að gefa kraftinum og styrknum tækifæri að blómstra.  

Þannig verða búllarnir hraktir frá völdum.

Þannig líkur eineltinu og yfirganginum.

 

Og við tekur öld fallega fólksins, öldin sem kennd er við okkur öll.

Lífið sjálft, fegurð þess í öllu sínu veldi.

Fegurð sem við köllum Framtíð barna okkar.

 

Við eigum öll líf sem þarf að vernda.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

 

Samstaða um lífið.

 

Í henni er eina von þess lífs sem við þurfum að vernda.

 

Lítum yfir sviðið, fellum öll leiktjöld blekkingar og sýndar, og skoðum sjálf hvað er að gerast, og hvað mun gerast fái öfl tregðu og tortímingar að hafa sinn gang.

 

Á Íslandi erum við með stjórnmálamenn og stjórnmálaflokka sem sömdu við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn um skuldaánauð barna okkar um ókomna tíð.  Greiðslubyrði ríkissjóðs vegna vaxta og afborgana átti að vera um 60%, strax og hefði farið mjög fljótlega yfir 70% þegar neikvæð áhrif slíkrar blóðtöku á hagkerfið hefðu komið fram. 

Sagan kann aðeins 2 dæmi um hraklegri nauðsamninga, þegar AGS tók Argentínu á lífi um síðustu aldamót og þegar Rómverjar ætluðu að knésetja Karþagó eftir seinna Púnverska stríðið.  Sagan kallar ekki allt ömmu sína en svona dæmi á hún fá, það eru takmörk fyrir hvað jafnvel hinir svívirðulegustu einvaldar hafa treyst sér til að leggja á þjóðir sínar. 

En ekki íslensku stjórnmálamönnum, þeir seldu börn okkar án þess að blikna.  Hvort sem rótin var illmennska, aumingjaskapur eða hrein og klár heimska, skiptir engu máli.  Þeir gerðu þetta, þeir skrifuðu undir nauðasamninginn, þeir brutu allar brýr við siðað samfélag. 

Samningurinn gekk ekki eftir vegna andstöðu þjóðarinnar í ICEsave, vegna hennar var beðið með að evruskuldvæða sýndarkrónurnar í eigu meintra erlendra krónubraskara.  Í stað þess var  sýndarkrónan látin bólgna út með hæstu vöxtum á byggðu bóli, allt að kröfu AGS.  Nokkurhundruð milljarðar eru orðnir að 1001 milljarði, og hækka eftir því sem lengur er beðið með að takast á við vandann.  

Og það er aðeins beðið eftir rétta tækifærinu.

 

Réttlæti var ekki leiðarstefið í uppgjöri skulda eftir Hrun.  Þeir sem áttu og réðu, þeir fengu sitt meira og minna á bónuskjörum en almenningur, sá hluti hans sem gat, var látinn greiða uppí topp.  Hinum var vísað á guð og gaddinn.  "Viltu í nefið, viltu í nefið vinur minn" sem Valgeir söng um uppboð og útburð í byrjun 20 aldar, var líka sungið í byrjun þeirrar 21..  Lengra hafði réttlætið ekki náð í 100 ár, börn og mæður voru ennþá borin út ef heimilið gat ekki staðið í skilum á lánum sínum.  

Svínin ráða för.  Við lifum ennþá í þjóðfélagi Dickens um skuldaánauð og skuldafangelsi.  

Fámenn klíka auðs og valda flaut ofaná eftir holskeflu Hrunsins, almenningur var rændur.

 

Óréttlæti er ekki hornsteinn siðaðs þjóðfélags, óréttlæti er bautasteinn þess.

 

Og ástandið á aðeins eftir að versna.  Gengið er ekki sjálfbært, viðskiptajöfnuðurinn er í mínus, þrátt fyrir gjaldeyrishöftin.  Á einhverjum tímapunkti leita eignir erlendra kröfuhafa úr landi og þá lækkar gengið, með tilheyrandi hækkun skulda vegna verðtryggingarinnar.

Sama gerist þegar viðskiptakjör versna vegna kreppunnar á Vesturlöndum, sama gerist þegar laun hækka, sama gerist þegar matvæli hækka í verði vegna uppskerubrests, allt virðist eiga endastöð í lánum fólks, þau hækka, þau hækka, þau hækka.

Sem þýðir enn og aftur að fólk þarf að semja um skuldir sínar, eigið fé, ef það er til staðar, hverfur í hítina, hringekjan endalausa sér til þess að þorri fólks mun aldrei eignast neitt. 

Hvernig þjóðfélag er það sem reiknar alltaf venjulegt fólk í mínus???? En þeir  ríku og voldugu hafa alltaf sitt á þurru, verða alltaf ríkari og voldugri eftir hvern skell almennings.

Það er ekki siðað þjóðfélag, það er ekki mennskt.

 

En þetta er þjóðfélagið sem við viljum, þjóðfélagið sem við ætlum að kjósa yfir okkur.  

Í Argentínu reis fólkið upp, rak leppa AGS frá völdum og hóf endurreisn landsins.  

Karþagómenn borguðu Rómverjum í þeirri von að endurreisa styrk sinn og reisn, ekki til að verða þrælar þeirra um aldur og eilífð.  

Við hinsvegar blekkjum sjálf okkur með því að halda að vandinn hverfi ef við bara pössum okkur á einu, að hugsa hvorki eða tala um hann.

Við erum eins og maðurinn sem fór út á sjó í lognmollunni sem ríkir í miðju fellibylsins.  Það þarf ekki að taka fram að til hans hefur ekki spurst síðan.

 

Það þarf heldur ekki að taka fram að við fáum ekki annað tækifæri sem þjóð ef við vöknum ekki og verjum samfélag okkar.  

Ef við gerum ekki það sem þarf að gera, sameinumst og náum saman um að verja framtíð barna okkar.  

 

Í dag er margt hugsjónafólk á  flokksfundi þar sem hróp sjálfsblekkingarinnar er að velferðin hafi verið varin.  Og nú blasi framtíðin við björt og bein. 

Fljótlega mun annar flokkur funda þar sem hugsjónafólk verður huggað með staðfestunni um að aðlaga landið að Evrópusambandinu.  

Síðan mun stóri flokkurinn funda með grasrót sinni og blása henni eldmóð í brjósti um að sigur hans sé handan hornsins og þá muni allt lagast með niðurskurði og lækkun skatta.  Niðurskurðurinn reyndar öruggur en lækkun skatta á öðrum en stóreignafólki ólíkleg.

Í öllum þessum flokkum verður talað um eitthvað fallegt og gott sem þeir munu gera ef þeir verða kosnir.  Og hugsjónafólk innan þeirra, fólkið sem vill landinu vel, mun hrífast með.  Því mánuðurnir fyrir kosningar er þeirra tími, tíminn þar sem rödd þess heyrist.

En það mun engu breyta því það er innan valdsins og á ekkert val en það að hlýða þeim sem sömdu um skuldaánauð barna okkar í þágu 1001 milljarðs.

Ljótleikinn mun blasa við eftir kosningar.

 

Fólk mun samt kjósa þennan ljótleika yfir sig, alla vega eins og staðan er í dag.

Andófið gegn fjórflokknum hefur ekki náð að móta valkost.

Það er ótaktískt og í hreinskilni sagt heimskt. 

 

Eða hvernig á að túlka áherslu þess á nýja stjórnarskrá eða þjóðnýtingu kvótans????  Að velja mál sundrungar þegar það þarf svo mjög á að halda að ná samhljóman við hinn þögla meirihluta þjóðarinnar sem þráir valkost en mun aldrei kjósa rugl.  Til þess eins að tryggja að valdinu verði ekki ógnað.  Að skuldaánauðin gangi eftir.

Að ekki sé minnst ógrátandi á sundrunguna, öll flokksbrotin sem mynda aðeins eitt óskiljanlegt gjamm í eyrum venjulegs fólks.  Eins og það sé nóg að segja eitthvað til að það gerist.  Þess vegna er rifist um það sem er sagt og þar með tryggt að ekkert sé gert.

 

Síðasta dæmið um hina algjöra ógæfu Andófsins er afsögn Lilju Mósesdóttur vegna einhvers sýndartaps á fylgi Samstöðu.   Fylgi er mælt í kosningum, ekki skoðanakönnunum.  Fylgi er afleiðing stefnu og trúverðugleika, trúverðugleika sem Lilja gaf Samstöðu.  Trúverðugleika meðal almennings sem hún ein hefur af öllu því góða fólki sem berst gegn óhæfu valdsins að ætla sér að skuldaþrælka börnin okkar um ókomna tíð. 

Trúðverðugleika  sem Lilja ávann sér með því að þora rísa upp gegn valdinu, eitthvað sem engin önnur persóna innan þess hefur þorað eða gert.  Og vegna þess að hún er sjálfum sér samkvæm í einörðum málflutningi sínum í þágu heimila landsins og í þágu framtíðar barna okkar.

Staðreynd, raunveruleiki sem Sýndin bar ofurliði.

 

Sýndin, röflið, tuðið.

Það þarf ákaflega  mikla grunnhyggni til að halda að röfl og tuð muni ná til að fella valdið. 

Samt eru ákaflega margir í hópi Andófsins fastir í hjólfari hennar og það hjólfar tætir upp velli Samstöðunnar svo valdið þarf ekkert að óttast.

Liljur vallarins eru þagnaðar.

Ljótleikinn blasir við.

 

Og fórnarlambið er lífið sem við sórum að vernda.

Manndómur okkar er ekki meiri en það.

Við kjósum að loka augum og sjá ekki það sem er.

 

Að eina von þjóðarinnar, að eina von barna okkar felst í Samstöðu um lífið.

Að allt þetta góða fólk sem er innan fjórflokksins og utan, að það nái að sameinast í staðfastri vörn fyrir framtíð barna okkar.

Að það víki egóinu til hliðar og átti sig á að það er fullorðið fólk með aðeins eina skyldu.

Að tryggja viðgang lífsins þegar að því er sótt.

 

Að fólk sameinist um það sem það getur sameinast um og láti hitt liggja milli hluta.

Að það sameinist um staðfasta vörn gegn skuldaánauðinni, að það sameinist um réttlæti handa almenningi, að það sameinist um Sýn á nýtt og betra Ísland.

 

Nýtt og betra Ísland er einfaldlega landið sem við viljum ala börn okkar uppí án átaka og sundrungar.

Forsenda þess er réttlæti, sanngirni og að allir fái sitt tækifæri til mannsæmandi lífs.  

Að það sé þjóðfélag mannúðar og mennsku.  

Þjóðfélag sem bregst við kreppum og efnahagserfiðleikum með það skýra markmið að leiðarljósi að enginn farist vegna þess sem gerst hefur, að öllum sé hjálpað af þeim mætti sem þjóðin býr yfir á hverjum tíma.

Að eitt sé yfir alla látið ganga, að við séum eitt, að við séum ein fjölskylda.

Að þjóðfélag okkar sé fallegt og gott.

Eins og við erum öll.

 

Draumsýn??

Já, en eina von barna okkar  er að við látum þessa draumsýn rætast.

Í dag er enginn annar valkostur.  

 

Við verðum að reyna.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við eigum líf sem þarf að vernda.

 

Og það mun enginn vernda það nema við sjálf.

 

Þegar við erum spurð hvað er mikilvægast í lífi okkar þá svörum við flest, "börnin okkar" og það sem meira er, við meinum það.  

Við hugsum um verlferð barna okkar, við reynum að tryggja öryggi þeirra, bæði heima fyrir og í umhverfi þeirra og við hugsum um hvernig þjóðfélag við viljum ala þau upp í.  Við leggjum áherslu á góða menntun og heislugæslu og um það ríkir samfélagsleg sátt.  Í stjórnmálum er rifist um leiðir að marki, en ekki markmiðið sjálft, að samfélag okkar eigi að vera gott og mannúðlegt, að það sé gott að vera barn í dag.  

Og í sjálfu sér getum við ekki meira gert.  Það er við allar eðlilegar aðstæður.  

Það er aðeins þegar framtíð barna okkar er ógnað sem við þurfum að gera meir.  

Þegar svo er þá er það í eðli okkar að gera þetta "meir".  

Við verjum börnin okkar.  

 

Í gegnum tíðina hefur margt ógnað lífi barna okkar.  Sjúkdómar, hungursneyðir, stríð.  

Í velmegunarsamfélögum Vesturlanda höfum við náð tökum á sjúkdómum, hungurvofan hefur umbreyst í offituskelfir og stríð eru aðeins minning.  

Í augnablikinu virðist ekkert ógna framtíð barna okkar.  Það ætti því að vera óhætt að láta hverjum degi nægja sína þjáningu og láta hina daglegu lífsbaráttu eiga hug okkar allan.  

Virðist en er ekki því við erum í þekktu ferli lognmollunnar sem er undanfari stríðs og átaka.  

Ferli sem sagan segir að endi á einn veg og mun enda á þann veg nema við breytum sögunni, að í fyrsta sinn í veraldarsögunni endi átakaferli með friði.  

"Friði á jörð" heitir það víst, göfug Sýn sem fram að þessu hefur reynst tálsýn ein.  

 

Og ef við værum spurð, þá myndum við segja, "Því miður, það verður ekki friður á jörðu í þessu lífi, kannski næsta".

Er málið þá afgreitt, eiga börinin okkar enga framtíð því við vitum að næsta stríð verður ekki háð með spjóti og örvum??  Vopn gærdagsins eru á safni, nútímavopn eru það öflug að við köllum þau "gjöreyðingarvopn", því þau eyða svo mikið, jafnvel lífinu öllu.  

Meintum við sem sagt ekkert þegar við svöruðum spurningunni um hvað væri mikilvægast í lífi okkar væri börnin okkar.  Að hið rétta svar væri að við mætum það mest að hafa það gott, að geta grillað og Feisað eða annað það sem metum svo mikið við hið daglega líf.  Vissulega viljum við börnum okkar vel, og sýnum það í verki, en aðeins að því marki að við þurfum ekki að leggja neitt á okkur sem er fram yfir það venjulega.  Að rísa upp gegn ógnaröflunum, að stöðva átakaferlin, það er einfaldlega of erfitt, jafnvel vonlaust og því kjósum við að gera ekki neitt og svo verði það sem verða vill.  

"Jú, vissulega meintum við það" segðum við í fússi, "en hvað getum við gert???".

 

Og þar liggur meinið sem ógnar framtíð barna okkar.  

Sagan kennir að fólk hefur lagt á sig ótrúlegt erfiðið til að verja sig og sína.  Síðast þegar illskan ógnað öllu mannlífi þá var það aðeins fyrir ótrúlegar fórnir fjöldans að hún var stöðvuð.  

En hingað til hefur ekki tekist að stöðva átakaferlin þó þau séu augljós og allir vita hvernig þau enda.  

 

H.G. Wells orðaði þessa nöpru staðreynd í þessu fleygu orðum:

 

Every intelligent person in the world felt that disaster

was impending

and knew no way of averting it.

 

Við sjáum en vitum ekki hvað við getum gert.

 

Jæja, eitthvað til í þessu en er það afsökun fyrir að sitja með hendur í skauti og reyna ekkert????

Er það svo að ekkert sé hægt að gera???  Að það sé náttúrulögmál að örfáir vitleysingar geti komið heiminum á heljarþröm?????

Svarið en Nei, af hverju???  Jú, annað er ekki valkostur.  Við erum að tala um framtíð barna okkar.  

 

Og átök eru ekki náttúrulögmál eða liggja í eðli mannsins.   

Við þurfum ekki annað en að skoða mannlíf hvar sem er í heiminum til að sjá brosandi fólk sem er að gera sitt besta við að ala upp börn sín.  Fólk deilir en það gengur ekki um vegandi hvort annað.  Slíkt er talið afbrigðilegt og reynt að uppræta.  

Ofbeldi og átök eru gjörðir örfárra sem hafa komið sér í þá aðstöðu að komast upp með óeðli sitt.  

 

Þegar tugþúsundir Egypta héldu á vígvöllinn til að berja á Hittíum í fyrstu stórorrustu mannkynsins við borgina Kadesha (í Sýrlandi) árið 1274 f. Krist var það ekki vegna blóðþorsta þeirra, heldur vegna þess að þeir neyddust til að hlýða kalli höfðingja síns.  Í dag er líka barist í Sýrlandi, ekki vegna þess að fólk er blóðþyrst, heldur vegna þess að það er leiksoppur hagsmuna og ráðabruggs höfðingja.  

Átök eru afleiðing þekktra ferla og til að stöðva átök þarf að stöðva þessa ferla.

Átök eru tómsdundagaman höfðingja, ekki vilji fjöldans.  

Fjöldinn vill fá að lifa í friði, að börnin okkar lifi og eigi framtíð.  

Átök eru ekki náttúrulögmál, átök eru afleiðing.  

Afleiðing græðgi og valdaþorsta og þau eru fylgifiskur illskunnar.  

 

Síðast þegar illskan reis upp og ógnaði öllu lífi þá er talið að um 80-100 milljónir hafi fallið í þeim hildarleik. 

Okkar er sagt að stríðið mikla hafi verið óhjákvæmleg afleiðing Kreppunnar miklu, að örbrigðin og upplausnin hafi gert öfgaöflum kleyft að ná völdum.   Þetta er rétt að hluta, en aðeins að hluta. 

Tvennt mikilvægt vantar. 

 

Það fyrra er að valdataka nasista var ekki eitthvað sem gerðist vegna þess að það gerðist, þeir náðu völdum vegna þess að voldugur hópur iðnrekenda fjármagnaði valdatöku þeirra vitandi þess að nasistar ætluðu í stríð og vitandi þess að þeir ætluðu að ofsækja og drepa fólk.  

Það er upphafið og án upphafs á ekkert sér endi.  

 

Örfáir menn, innan við þúsund báru ábyrgð á þeirri atburðarrás sem endaði í hildarleiknum mikla þar sem sjálf siðmenningin var undir.

Örfáir menn eru bara örfáir menn, jafnvel þó þeir eigi peninga og hafi mikil völd.  

Þeir komast ekki upp með eitt eða neitt nema vegna þess að fjöldin leyfi þeim það.  

Og það er hin raunveruleg skýring stríðsins mikla, afskiptaleysi fjöldans.

 

Fólk Feisaði og grillaði, hló og skemmti sér og lét vitleysingana fara sínu fram.  

Það hlustaði ekki á þá menn  sem vöruðu við hættunni, löngu áður en stríðið skall á.  

Hefði það gert það, sett vitleysingana í spennutreyjur á viðkomandi stofnanir, þá hefði ekki orðið neitt stríð, seinna stríðið var ekki óhjákvæmilegt, það varð vegna afskiptaleysi fjöldans sem var ekki tilbúinn að verja líf sitt og framtíð. 

Ekki á meðan það var hægt að gera það án mannfalls.  

 

Sama afskiptaleysið gerir öðrum vitleysingum, miklu hættulegri vitleysingum, með miklu öflugri vopn, kleyft að stofna til átaka sem að lokum munum magnast upp í átökin einu, þau síðustu sem maðurinn mun há.  

Stríð eru ekki náttúrulögmál en spurningin sem börnin okkar standa frammi fyrir er hvort afskiptaleysi foreldra þeirra gagnvart geðsjúkum vitleysingum sé náttúrulögmál. 

Að maðurinn sem tegund sé ekki fær um að lifa af því hann geti ekki í tíma girt uppum sig brók og gert það sem þarf til að hindra lokastríðið.  

Að hann sé ekki skynsemisvera heldur safn taugafruma sem bregðast aðeins við áreitum.  

 

Sem er ekki rétt, reikskynjarinn afsannar það.   Hann gerir okkur kleyft að bregðast við eldinum áður en hann brennur okkur.  

Eins er það með Hugmyndafræði lífsins (hagfræði lífsins, aðferðafræði lífsins) og Hreyfingu lífsins (Galdur lífsins, lífið finnur sér leið til að lifa af).

Þau eru tæki lífsins til að koma mannkyninu á næsta stig þróunarinnar, að við segjum skilið við aðferðafræði villimannsins og tökum upp aðferðafræði hins siðaða manns.  

Að mannkynið leysi úr ágreiningi sínum án þess að grípa til vopna og að það viðurkenni grunnforsendu siðmenningarinnar, að allt líf eigi rétt til lífs.  

 

Á þessari stundu er Hreyfing lífsins að senda út Kall um allan heim að við rísum upp, réttum úr okkur og tökumst á við þau verkefni sem við blasa.  

Að við gerum okkar besta við að gera það sem þarf að gera.  

Að við komum bönd á vitleysingana og einhentum okkur svo í að gera heiminn betri, fyrir alla, fyrir sérhvert líf sem lifir hér á jörðu.  

Sem er jú forsenda Friðar á jörðu.  

 

Er þetta hægt???

Svarið er Já.  

Það eina sem  þarf er að við svörum Kallinu, og þar eigum við ekkert val.  Ekki ef við eigum líf sem þarf að vernda. 

 

Fyrir 69 árum síðan, í miðjum hildarleiknum mikla, þá fékk þýska þjóðin slíkt Kall.  

"Ekkert sæmir verr menningarþjóð en að gefa sig mótþróarlaust á vald einræðisklíku og myrkrasveitum hennar. Er ekki svo komið, að hver sannur Þjóðverji skammast sín fyrir stjórn sína, og öll skynjum við hve mikil smán okkar og barna okkar verður, þegar hreistrið fellur af augum okkar, og glæpir svo hryllilegir að slíks hafa engin dæmi þekkst áður, verða baðaðir dagsljósi? Sé þýska þjóðin þegar svo spillt og sundruð dýpst í sinni , að án þess að hreyfa hönd sína, slegin blindu trausti á hæpin lögmál um gang sögunnar, leggi hún í sölurnar hið æðsta sem menn eiga, og skilur þá frá öðrum lifandi verum - fórni frjálsri hugsun, frjálsri lífsskoðun - í von um að fá að grípa í hjól veraldarsögunnar, og stjórna því að eigin geðþótta? - séu Þjóðverjar svo gjörsamlega firrtir öllu sjálfstæði, og þegar orðnir að kjarklausum og andlausum múgi, þá, já þá verðskulda þeir einungis tortímingu.

....... Ef hver og einn bíður eftir frumkvæði annars, munu sendisveinar refsinornanna herða tök sín jafnt og þétt, uns síðasta fórnarlambið engist hjálparvana i gini meinvættarinnar. Hver sá sem gerir sér ljósa ábyrgð sína sem þegns í þjóðfélagi kristinnar menningar, verður að berjast til hinstu stundar. Berjast af alefli gegn refsivöndum mannkyns, gegn nasisma, gegn hvers konar alræðishyggju. Veitið mótspyrnu - mótspyrnu - hvar sem þið eru, hindrið framgang þessara guðlausu stríðsmanna, áður en það verður um seinan; áður en borgir landsins verða rústir einar líkt og Köln; og áður en æsku landsins hefur blætt út vegna drambsemi vitfirrings. Gleymið því ekki, að þá stjórn hlýtur þjóðin að launum, sem hún sjálf veitir brautargengi."

Hún svaraði ekki þessu Kalli, ungmennin sem það sendu voru líflátin (um sögu þeirra og Kall má lesa í bloggpistlum mínum um Hvítu Rósina og Sophiu Scholl 9. og 10. apríl síðastliðinn).

Sjálfsagt hefur hver og einn hugsað, "hvað get ég gert".  En hvað var í húfi??  Líf þess???

En rúmu ári  seinna voru yfir 80.000 konur og börn brennd lifandi í loftárusunum á Dresden, ef þessi 80.000 konur og börn hefðu sest niður með Sophiu Scholl og mótmælt illskunni, þá hefði þýska alræðisstjórnin hrunið.  Hún gat ekki treyst á nógu marga geðsjúklinga til að lífláta sitt eigið fólk, ekki konurnar, ekki börnin.  

Í raun og veru átti þýska þjóðin ekki val þegar Kallið kom, tortímingin var óhjákvæmileg ef hún gerði ekkert sjálf til að hindra hana.  Sem og varð.  

 

Þýska þjóðin fékk annað tækifæri.  

En fá börnin okkar annað tækifæri eftir næsta stríð????

Trúir einhver því virkilega að öll tiltæk vopn verði ekki notuð á ákveðnum tímapunkti hinna stigmagnaða átaka???

 

Sá sem trúir því mun ekki svara Kallinu en við hin munum svara því.  

Því við eigum ekkert val, við eigum líf sem þarf að vernda.  

 

Og við munum gera það.  

Kveðja að austan. 

 

 

 

 

 

 

Tími strútsins er liðinn.

 

Átakalínurnar eru skýrar.

 

Harðsnúinn hópur fjármagnseiganda  vill sinn 1001 milljarð út úr hagkerfinu án affalla.  Þetta eru gífurlegar fjárhæðir og þær útskýra atburðarrásina í íslenskum stjórnmálum frá Hruni.  

Net mútugreiðsla frá þeim streyma út í þjóðfélagið og á sér ýmsar birtingarmyndir.

 

Háskólasamfélagið er ekki svona heimskt að skilja ekki  að ICEsave fjárkröfur breta eru "ólögvarðar" eins og Bjarni Ben kaus að orða svo pent um glórulausa fjárkúgun erlends stórríkis á hendur varnalausri smáþjóð.  Það er ekki svo heimskt að vita ekki að evran á sér engar forsendur í raunheimi aðrar en hagsmuni evrópska fjármagnseiganda.  

Fjölmiðlamenn okkar eru ekki svo heimskir eins og þeir þykjast vera þegar þeir tala um ICEsave skuld þjóðarinnar eða að svo ég vitni í frétt á Stöð ", "að eins og allir vita þá er vandi evrusvæðisisn skuldavandi en ekki gjaldmiðilsvandi", það er enginn svona vitlaus í alvörunni að sjá ekki hvað er að gerast í Evrópu.  

Menn lúta aðeins höndinni sem fæðir.  Hafa hvorki æru eða manndóm til að standa með þjóð sinni, til að standa með staðreyndum, til að standa með mennskunni gegn dauðri hönd fjármagns sem engu eirir og mun skuldaþrælka börnin okkar um ókomna tíð rísi enginn upp þeim til varnar.  

 

Og þessi dauða fjármagnsins útskýrir farsann á Alþingi þar sem hvert ómálið á fætur öðru hefur skapað moldvirði um ekkert sem skiptir framtíð okkar máli.  

Stjórnarskráarmálið, aðförin að landsbyggðinni undir yfirskyni uppgjörs við sægreifa, allar sýndartillögunnar um skuldamál heimilanna, svo fátt eitt sé nefnt, er aðeins til að breiða yfir hina ríkjandi sátt um að aflandskrónurnar, 1001 milljarður falli á þjóðina.  

Fjórflokkurinn og Andófið sem sveik, lúta hagsmunum fjármagns, hver og einn á sér aðeins hlutverk í farsanum svo fólk haldi að það sé stjórn og stjórnarandstaða.

Væri stjórnaranstaða, þá hefði hún gengið út þegar meirihluti Alþingis gekk erinda erlends valds í ICEsave og ekki komið þar aftur inn fyrir dyr fyrr en óværan hefði verið hreinsuð út.  Og stjórnarandstaða hefði gengið út og sameinast þjóðinni við mótmælin haustið 2010 þegar fórnarlömb Hrunsins kröfðust réttlætis, að skuldir útrásarinnar væru ekki settar á herðar þess með stökkbreyttum lánum vegna verð og gengistrygginga.  

Stjórnarandstaða hefði staðið með þjóðinni og ekki sætt sig við lögleysuna og siðleysið.  

 

En þeir sem lúta höndinni sem fæðir, þeir sitja og mögla.  Rísa ekki upp.  Bulla út í eitt en gera ekkert sem máli skiptir.  

 

Það er aðeins ein skýring á að hið versta hefur ekki gengið eftir, andstaða grasrótarinnar sem fékk vægi þegar Ólafur vísaði ICEsave 2 í þjóðaratkvæði.  

Grasrótin hafði sigur og síðan þá hefur óvinurinn breytt um taktík.  

Evruskuldabréfinu var frestað, ICEsave var möglað til EFTA dómsins þar sem niðurstaða dómsins liggur þegar fyrir.  

Og þjóðin rugluð með stanslausum skrípaleik á Alþingi jafnframt því sem miklum fjármunum var eytt í að grafa undan Ólafi Ragnar.  Sem tókst því hann fékk ekki afgerandi stuðning þjóðarinnar, of margir sátu heima, á meðan evrutrúboðið fjölmennti á kjörstað.  

 

Núna í haust verður blásið til sóknar.  

Það verður mynduð starfhæf ríkisstjórn til að koma helstu illvirkjunum í gegn.  

Og þá reynir á okkur, okkur sem eigum líf sem þarf að vernda.  

Ef við rísum ekki upp til vernda framtíð barna okkar, þá gera það ekki aðrir.  

Tómhyggja, að hafa engar skoðanir, að taka grill fram yfir baráttu, tuð fram yfir aðgerðir, slíkt er ekki valkostur í dag.

Aðferð strútsins mun ekki duga.  

 

Og í stærra samhengi verðum við að hafa í huga að barátta okkar gegn skuldaþrælkun barna okkar er angi af baráttu hins venjulega manns fyrir tilveru sinni um allan heim.

Evrópa logar vegna þess að sýndarhagkerfið er að falla á almenning.  Sýndarverðmæti pappírsbrasks eru raungerð í skuldum á almannasjóði og í stað þess að skattar fólks fari í innviði samfélaga, menntun, heilsugæslu, almannatryggingar, þá fara þeir í vexti og vaxtavexti af skuldsetningu ríkissjóða til að halda sýndarfjármálakerfinu gangandi.  Og skuldin er í erlendum gjaldmiðli, evrunni, eitthvað sem munu gera þessar þjóðir gjaldþrota áður en yfir líkur.

Minni á orð Mevyns King seðlabankastjóra Bretlands.

"It is impossible to imagine a situation in which you just do not know what the situation will be in a part of the world that is close to you and is half of your trade. And that makes it impossible to engange in any sensible forecasting.".

Fyrir kosningarnar í Grikklandi, örlandi með örprósent af evruhagkerfinu þá töluðu málsmetandi menn Evrusvæðisins um hamfarir, um stóru kreppuna ef Grikkir höfnuðu flokkum sem vildu gangast undir þrælasamning AGS/ESB.

 

Í Bandaríkjunum sækja geðsjúklingar fram undan merkjum kristinnar bókstafstrúar.  Geðsjúklingar sem trúa á Endinn og vilja hjálpa honum að verða að veruleika.  Markmið þeirra er að sigra forsetakosningarnar eftir 5 ár, og þá fyrst má framtíð barna okkar passa sig.  

Svipaðir geðsjúklingar eru fjármagnaðir af Saudum í hinum íslamíska heimi, þeir víla sér ekki að beita gjöreyðingarvopnum komist þeir yfir þau.  

Hvötin sem rekur þessa vitleysinga áfram er vissan að hinir útvöldu munu gista himnaríki á himnum, því er gjöreyðing nútímavopna þeim engin hindrun.  

 

En undirliggjandi í öllum átakaferlum er sjálfur kerfisvandi alþjóðavæðingarinnar, að allt sé leyfilegt ef aðeins gróði af því hlýst.  Hagkerfin eru drifin áfram að lágmarka kostnað og litið er á fólk og samfélög sem kostnað og lokamarkmiðið er alræði hinnar ríku með fjöldann sem lágmarkskostnað.  

Misskiptingin sem af því hlýst mun alltaf leiða til átaka, burtséð frá öllum geðsjúklingum ofsatrúarinnar eða fjármálavanda sýndarhagkerfisins.  

 

Og við hinn venjulegi  maður verðum að átta okkur á að það erum við sem töpum, við höfum alltaf tapað á átökum og vígaferlum, það erum við sem erum fóðrið sem dauðinn er fóðraður á.  

Við verðum að gera okkur grein fyrir að næstu átök verða ekki háð með sverðum og lensum riddaranna, slík vopn eru á þjóðminjasafninu, ekki nútíma gjöreyðingarvopn eins og við virðumst telja sjálfum okkur í trú um.

Næsta stríð er endalok siðmenningarnar og í dag stefnir allt í þá átt.  

 

Og við sem eigum líf sem þarf að vernda, getum ekki látið slíkt gerast.

Við erum sú kynslóð sem á ekkert val.  

Við þurfum að stíga lokaskrefið í þróun mannsins, að hinn upprétti villimaður breytist í hinn siðmenntaða mann sem líður ekki vopnuð átök sem lausn á deilumálum.  

Til þess þurfum við að fylkja okkur um Hreyfingu lífsins, svara Kalli hennar og gera það sem við getum til að stuðla að framgangi lífsins, að börnin okkar eigi framtíð.  

 

Tími höfðingjanna og átaka þeirra er liðinn.

Tími arðráns og kúgunar er liðinn.

Og geðsjúklingana þarf að setja á hæli.  

 

Við þurfum að viðurkenna að enginn maður hefur rétt til að drepa annan mann. 

Við þurfum að skilja að við gerum ekki öðrum það sem viljum ekki að okkur sé gert.  

Við þurfum að átta okkur á að við eigum að gæta bróður okkar, velferð hans er samofin okkar velferð.  

 

Daginn sem við viðurkennum að allt líf á rétt til lífs, er dagurinn sem framtíð barna okkar er tryggð.  

 

Þetta hefst ekki að sjálfu sér, en við eigum ekkert val.  

Tími strútsins er liðinn.

Kveðja að austan.

 

 

 

Ólafur hlaut 52,78% atkvæða

ICEsavelúserarnir halda áfram skurðgreftinum.

 

Markmið þeirra er að grafa það mikið undan Bessastöðum að Ólafur leggi ekki í nýjan slag þegar næstu ICEsave svik, ICEsave 4 kemur sent með pósti frá Brussel, stimplað af EFTA dómnum.

Minni á umgjörð svikanna.

"Í kafla 9 er lýst endurbótum á innlendri löggjöf, stjórnsýslu og breytingum á eftirliti með fjármálaþjónustu sem gerðar hafa verið í kjölfar efnahagshrunsins. Lögð er áhersla á að allir aðilar máls virði væntanlega niðurstöðu EFTA dómstólsins um framkvæmd tilskipunar um innstæðutryggingar. Icesave málið verður flutt í september en ekki er vitað hvenær niðurstöðu er að vænta. "

Og aðeins Ólafur er í veginum því þjóðin mun aldrei samþykkja svikin.

 

Gröfukallarnir láta hafa eftir sér á Ruv að Ólafi hafi ekki tekist að sameina þjóðina að baki sér.  Eins og það sé hægt að sameina þjóðina við þann hluta hennar sem lét glepjast að Evrudraumnum og er tilbúinn að fórna öllu fyrir þann draum.  

Aðeins vitið mun að lokum fá þetta aumkunarverða fólk til að sjá hvað er að gerast í Evrópu og hvað gjaldið er hátt sem það var reiðubúið að gjalda auðþjófum til að draumurinn yrði að veruleik.

Vitið og tíminn.

 

En meirihluti þjóðarinnar er hvorki keyptur eða blekktur.

Það er niðurstaða kosninganna.

 

Lúserarnir halda áfram að lúsa.

Kveðja að austan.

„Tilraunin mistókst – skiljanlega“

Blað var brotið í Íslandssögunni.

 

Aldrei áður hafa peningar gert svona beina atlögu að lýðræðinu.

Aldrei áður hafa fjármunir erlendra aðila verið notaðir til að vega að sitjandi forseta. 

Aldrei áður hafa stuðningsmenn erlendra fjárkúgara náð svona miklu fylgi. 

 

Og aldrei áður hefur framtíð barna þessa lands verið í húfi í einum kosningum. 

Þjóðin náði að verjast en skuldaánauð barna okkar vofir ennþá yfir.  

 

Í haust verður enn einn ICEsave svikasamningur samþykktur af ríkisstjórn og Alþingi, þá með tilvísun í loforð ríkisstjórnarinnar að virða EFTA dóminn um ICEsave þjófnaðinn.  

Í haust verður enn eitt evruskuldabréfið samþykkt.  

 

Plan auðþjófanna var að veikja Bessastaði, sem tókst, og sprengja síðan ríkisstjórnina þegar líður á haustið.  

Þá er öruggt að næst Sjálfstæðisflokkurinn kemur í ríkisstjórn, búinn að ná vopnum sínum og tilbúinn að skuldsetja þjóðina fyrir 1001 milljarði krónubraskarana.  

Og þá er treyst á að veikur forseti þori ekki í nýkjörið Alþingi.  

 

Því miður, atlagan að Bessastöðum tókst.

Kveðja að austan.

Þóra: „Höfum náð að brjóta blað í Íslandssögunni“

Kaupum Bessastaði.

 

Er yfirskrift samstarfsverkefnis mútusjóðs ESB, 1001 froðukrónaeiganda og útrásardverganna sem langar aftur að verða ríkir. 

Markmiðið er að koma Ólafi Ragnari frá Bessastöðum svo öruggt sé að hægt sé að koma 1.001 milljarði á landsmenn í formi evruskuldabréfs, svo öruggt að nýjustu svik ríkisstjórnarinnar í ICEsave, ICEsave 4 verði ekki send í þjóðaratkvæði og svo öruggt sé að fjórflokkurinn komi Íslandi í ESB að kröfu hagsmunaaðila fjármagns.  

Það síðastnefnda þarf að gerast með illu, eftir næstu kosningar mun væntanleg ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins og Samfylkingarinnar klára aðlögunarferlið og halda ráðgjafandi þjóðaratkvæðagreiðslu um aðild, hundsa hana með tilvísun í einhverja meinta hagsmuni og ganga frá aðild. 

Óhæfuverk sem gengur ekki upp nema að þæg brúða sé á forsetastól.  

 

Þegar svona ólíkir hagsmunir koma saman, ESB, amerískir vogunarsjóðir, útrásardvergar, fólk sem að aurum hefur orðið að öpum, og hafa það eina markmið sem hagsmunir þess krefjast, að leggja íslensku þjóðina í skuldafjötra um aldur og ævi, þá er bæði ljóst að peningar séu ekki vandmálið og að öllum brögðum áróðurs og undirróðurs er beitt til að koma Ólafi úr forsetastól.  

Eina vandamálið var að finna trúverðuga leikbrúðu sem hægt væri að markaðsetja sem eitthvað nýtt og ferskt gagnvart þaulsetnum forseta sem er þar að auki eins og hann er.  

Sú saga heyrðist að í alvöru hefðu ímyndunarsmiðir herferðarinnar, "Kaupum Bessastaði" íhugað að nýta sér nýjustu digital tækni og smíða almyndarpersónu líkt og gert var í kvikmyndinni S1m0ne og lesa má um í Wikipediu  http://en.wikipedia.org/wiki/S1m0ne.  En þeir hættu við þegar þeir lásu einmitt í Wikipediu að almyndarstúlkan fagra hefði undir lokin sýnt sjálfstæðan vilja og slíka áhættu vildu þeir ekki taka með væntanlegan kandídat, hann yrði að láta að stjórn ef kaupin á Bessastöðu gengu eftir.  

Persónan yrði að vera að holdi og blóði og trú málstaðnum mikla.  

 

Niðurstaðan var sjónvarpsstjarna, sæt, brosandi, dugleg að lesa texta af skjámyndavél og í alla staði hin flottasta kona. 

Og hún hafði sýnt að hún hafði það sem þurfti, þegar Egill Helgason gaf ICEsave andspyrnu þjóðarinnar ný og fersk rök með því að fá Evrópuþingmanninn Alain Lipietzí viðtal þar sem Alain útskýrði regluverk ESB um innlánstryggingarsjóði, þá brást sjónvarpsstjarnan strax við í þágu málstaðarins og fékk Kristinn H Gunnarsson, bókara frá Bolungarvík, í Kastljós til að útskýra fyrir borgunarþyrstum Íslendindingum að maðurinn sem tók þátt í að semja reglurnar, vissi ekkert hvað hann hefði verið að semja, en hann, Kiddi Sleggja viss allt, og það sem hann vissi var að íslenskur almenningur væri í ábyrgð fyrir umsvifum einkabanka í útlöndum.  

Það eru engir aukvisar sem reyna að svíkja þjóð sína á ögurstundu, það eitt er víst.  

Og slíkir ekki aukvisar myndu aldrei bregðast, þeir með brosi á vör myndu undirrita lög um dauðadóm íslensku þjóðarinnar.  

Þeir bregðast ekki þeim sem þeir þjóna.  

 

Með sjónvarpsstjörnunni fylgdi Bónuspakki.  

Bæði fjölmiðlar Jóns Ásgeirs, leigupennar hans eins og skáldið sem vill verða þjóðskáld, eða skáldið sem vill ekki vera skáld, sem og allir þeir sem vildu borga ICESave 2 en þorðu ekki að segja það upphátt eftir að þjóðin felldi þann svikasamning 98-2.

Þetta borgunarþyrsta lið, það er að þjóðin borgi einkaskuldir útrásarinnar en ekki það sjálft, hefur verið mjög áberandi í kosningabaráttu sjónvarpsstjörnunnar.  

Það skrifar greinar í blöðin þar sem það meðal tengir Ólaf blákallt við Bónus, Björgúlf og andskotann.  Það skrifar greinar um íhaldið, sægeifa og Davíð Oddson, og það skrifar greinar um dásemd þess að hafa evru og evrusælu.

Og það tengir allt hið góða á jörð við framboð Þóru Arnórsdóttir og allt hið slæma við Ólaf Ragnar Grímsson.  

 

Það sagði allt sem það sagt vildi hafa í ICEsave stríðinu og sérstaklega það sem það sagt vildi hafa, en sagði ekki að ótta við að það yrði hlegið að því. 

Og það segir þetta óumbeðið án þess að það kosti 1001 milljarð krónu í aukaútgjöld.  

Það segir þetta vegna þess að það á harma að hefna. 

Menn tapa ekki á hverjum degi 98-2, síðasta stóra tapið var 14-2, og það þótt nóg en 98-2, það er eitthvað sem Ólafi Ragnari er ekki fyrirgefið.

 

En þetta eru lúserar og þeir munu aftur tapa. 

Þeir munu tapa stríðinu um Bessastaði, þeir munu tapa næsta ICEsave stríði, þeir munu ekki sjá þjóð sína í skuldaánauð 1001 milljarðs.  

Og þeir munu hvorki fá evru eða ESB.  

Jafnvel þó allir heimsins peningar væru settir í þann áróður eða kaupa það fylgi sem til þarf.  

 

Því þeir eru taparar af guðs náð.

Sem betur fer.  

 

Sem betur fer fyrir okkur öll sem eigum líf sem þarf að vernda.  

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

 

Ólafur Ragnar með meirihluta