Múgsefjun.

 

Múgsefjun er þekkt valdatæki hagsmuna og ráðandi afla til að ná fram markmiðum sínum.

Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur hefur aðeins eitt markmið, og það er að koma landinu í Evrópusambandið með illu.

Kostunaraðilar hennar, fjármagnið, sem til dæmis vill fá sína 1.000 milljarða refjalaust með því að krónum þeirra verði breytt í evruskuldabréf útgefið af Seðlabanka Íslands, hugnast vel þetta áform því Evrópusambandið hefur sýnt sig taka sterka stöðu með fjármagnseigendum gegn almenningi í fjármálakreppunni sem skall á haustið 2008.

Vandinn er að það er mjög öflug andstaða við þetta áform meðal þjóðarinnar og það hefur vantað hita í stuðningsmenn ríkisstjórnarinnar um þessa aðild.  Enda dálítið erfitt að peppa fólk upp með evrunni eða stöðu efnahagsmála í Evrópusambandinu þegar næstum hver einasti leiðtogafundur sambandsins endar með þeirri túlkun að ef þetta verður ekki samþykkt þá mun evran hrynja, fjármálakerfið hrynja, kreppan mikla verður hjóm eitt eða þegar allt annað þrýtur, "endalok" Evrópu.

Það hefur þurft einhver önnur mál, nærtækari til að skapa hina réttu stemmingu.  Stjórnarskráin og aðförin að landsbyggðinni er dæmi um slík mál.  Og framsetning þeirra mála bera öll einkenni múgsefjunar.

 

Múgsefjun er þegar hópur fólks er sviptur ráði og rænu með því að rökhyggja þess er tekin úr sambandi með slagorðum, sem höfða til tilfinninga eða hið "frumstæða" sem býr í okkur blessuðum manninum, með því markmiði að fá það til að gera eitthvað sem það ella gerði ekki sem sjálfstæðir hugsandi einstaklingar.   Múgsefjun er hópstjórnunartæki og sem slík þarf hún ekki að vera neikvæð, það er til dæmis hægt að skapa slíka sefjun í kringum safnanir í þágu góðra málefna eða kringum föðurlandsást þegar sótt er að landi, og svo framvegis.

En þegar múgsefjun er tengd við áreiti gagnvart öðrum hóp eða málstað eða landi eða þjóðum og þá í þjónustu einhvers kaldrifjaðs málstaðar, sem valdatæki, þá getur hún verið skelfileg og haft hörmulegar afleiðingar.

Við þekkjum galdraofsóknirnar, krossferðirnar, gyðingaofsóknir, ofsóknir gegn fólki sem átti eitthvað í löndum kommúnista og svo framvegis.

 

Múgsefjun náði nýjum hæðum í Þýskalandi á dögum nasista, heil þjóð var heilaþvegin til að níðast á nágrönnum sínum, jafnt innan lands og utan, og fyllt slíku stórmennskubrjálæði að hún ætlaði ráða Evrópu og undiroka og þrælka fólk og þjóðir sjálfri sér til hagsbóta.  Stórmennskubrjálæði sem endaði náttúrulega í rjúkandi rústum.

Ekki síðri og miklu lúmskari var múgsefjun sú sem fylgdi trúnni á draumaríki Stalíns.  Í huga sér bjó fólk til ímynd um himnaríki á jörðu, og það truflaði það ekkert þó raunveruleikinn var algjör andstæða þess himnaríkis.  Trúin var svo sterk að menn réttlættu fjöldamorð, algjöra kúgun, arðrán og í raun allt það sem upphaflega hvatti menn til að fylkja sér um kommúnismann.  Heilaþvotturinn var svo mikill að sumir fangarnir í Gulaginu þurftu ekki verði því þeir voru í vinnu fyrir Stalín, við að byggja upp hið sósíalíska draumaríki.

 

Svipuð múgæsing virðist vera myndast kringum Evrópusambandið hér á Íslandi, raunveruleikinn  er ekkert að trufla fólk.  "Evran, ó þessl blessuð evra, hve allt verður gott þegar við tökum hana upp".  Og svo framvegis sem ég ætla ekki að rekja hér þó það verður vonandi síðar gert.

Þó er Evruevrópusinninn ekki það viti firrtur að hann geri sér ekki grein fyrir að það þarf innvígða til að skilja trú hans, fjöldinn þarf annað mál til að sefjast um.  

Í þröngri stöðu valdi hann stjórnarskrána, vegna þess að einhverjum snillingi datt í hug að það væri hægt að hengja langan valdakafla Sjálfstæðisflokksins, frá 1991 á hana.  Fólk myndi ekki sjá samhengi milli úrslita kosninga og valda Sjálfstæðisflokksins, þingræðið er tryggt í stjórnarskránni og því hlýtur Hrunið að vera stjórnarskránni að kenna og þar með losnum við Sjálfstæðisflokkinn og nýtt Hrun ef við breytum stjórnarskránni.  Í sjálfu sér ekki órökréttara en að kenna gyðingum um allt sem miður fer í heiminum.  Þeir drápu jú Krist.

Vissulega er þetta gjörsamlega út úr kú, en órökrétt tengsl er forsenda neikvæðrar múgæsingar, þegar valdhafi vill vekja upp andúð eða ofsóknir, og til að skilja heimskuna, þá dugar ekki að segja, þetta er heimskt, það búa engin rök að baki sem standast skoðun, heldur verður maður að setja sig í hugmyndaheim hins múgsefjaða til að skilja atburðarrásina.

Og þá verður hið óskiljanlega alltí einu skiljanlegt.

 

Á feisinu var vakin athygli mín á grein eftir Örn Bárð Jónsson, sem er í stjórnlagaráði að mig minnir.  Greinin heitir  Úrtölufólkið og spýjan, og meikar engan sens fyrir fullvita fólk, ekki nema maður setji sig inní rökheim hins múgsefjaða, og skilji þá þann áróður sem valdahafinn eða hagsmunir hinna 1.000 milljarða mata hann á. 

Ég vil taka það fram að það er ekkert að því að endurskoða stjórnarskrá, eða skipta um stjórnarskrá, stjórnskipan eða annað.  Í lýðræðisríki þarf sátt um slíkar breytingar, og það þarf að viðhafa ákveðin fagleg vinnubrögð því stjórnarskráin er grunnur annarrar löggjafar.  Eins er mjög mikilvægt að setja ekki almenn atriði í stjórnarskrá sem framkvæmdarvald á hverjum tíma er ókleyft að standa við, eins og að allir eigi að vera fallegir eða góðir eða ríkir, slíkt gjaldfellir hana og skaðar þar með mikilvæg grunnatriði eins og rétt fólk til lífs og lima, tjáningar eða vera ekki beitt mismunun vegna trúar, kynferðis eða annars sem tendensi er til að mismuna fólki með.

Núverandi stjórnarskráarferli hefur fengið á sig réttmæta gagnrýni vegna vinnubragða, sem og innihalds.  Gagnrýni sem menn bregðast við með rökum í lýðræðisþjóðfélagi.  Til dæmis halda stjórnarskráarliða því fram að gagnrýni innanlands sé óréttmæt, treysta sér samt ekki til að mæta henni með rökum, en vísa á erlenda sérfræðinga sem hafa hrósað tillögum þeirra.  Þá liggur það í hlutarins eðli að fá þessa erlendu sérfræðinga til landsins og ræða málin á málþingi, eða skrifa greinar um þeirra sýn, eða annað sem kallast rökræða.

 

En það örlar ekki á slíku viðhorfi í grein Arnars, enda ekki hugsuð sem innlegg í rökræðu.  Það er aðeins höfða til tilfinninga, til andúðar á gyðingum Íslands, sjálfstæðismönnum sem allir telja sig mega hjóla í með óbótaskömmum,og það er peppun um eitthvað sögulegt hlutverk.

"Hvað ef við hefðum ekki þorað að taka á hruninu? Og svo framvegis og framvegis. Eða erum við kannski í þeim sporum að þora ekki að taka á hruninu? Nú hrópar úrtölufólk hátt á málþingum og í fjölmiðlum og vill snúa þjóðinni til baka, þjóðinni sem er á ferð á vit nýrrar framtíðar.

Hættum við, segja þau, förum varlega, skoðum þetta betur, snúum við, hættum við ferðina til fyrirheitna landsins, höfum þetta bara eins og það hefur verið, spillt, rotið, gruggugt, óskýrt, óréttlátt, ósanngjarnt, ójafnt –

ó, ó, ó! Já, svei, segi ég nú bara.

Höldum för okkar áfram".

Ég sé til dæmis ekki neina nýja framtíð í að jafnvæginu milli landsbyggðar og höfuðborgar sé raskað, ekki það að mér er gott sama um jafnan atkvæðisrétt, en ég sé ekki tilganginn í að kjósa til Alþingis höfuðborgarsvæðisins.  Í anda lýðræðis vil ég þriðja stjórnsýslustigið, valddreifingu.  Í mínum huga eru tillögur stjórnlagaráðs aftur á bak, ekki fram á við, og þær þarfnast miklu meiri umræðu.

Og það er líklegast það eina jákvæða sem hægt er að segja um þann flumbrugang sem átt hefur sér stað í þessu máli öllu, að hann skapar umræðu.

Sem út af fyrir sig ef tilgangurinn væri sá að breyta stjórnarskránni, en ekki að flýta fyrir innlimun landsins í draumaríki evrunnar og tryggja um leið algjör yfirráð fjármagns yfir landi og lýð um ókomna framtíð.

Því svona múgsefjun þjónar aðeins tilgangi kostunaraðilans, sem er ekki þjóðin, heldur þeir sem rændu hana og rupluðu, og vilja tryggja núna ránsfeng sinn.

 

Það skýrir múgsefjunina, það skýrir múgæsinguna.

Og það sorglega í málinu öllu er að margt fólk sem virkilega vill í hjarta sínu Nýtt og betra Ísland, þar sem almúginn er ekki fótum troðinn af skítugu fjármagni braskara og auðræningja, að það hefur látið glepjast.

Það heldur að það sé að berjast fyrir einhverju góðu en í raun er það byggingarverkamenn fyrir nýju Gulagi, ekki Stalíns líkt og margir á síðustu öld sem dreymdi um betri heim, heldur fjármagnsins.

Múgsefjun er nefnilega máttugt verkfæri. 

Og við sem virkilega viljum ekki sjá framtíð barna okkar í þjóðfélagi skuldaþrælsins, verðum að átta okkur á hvernig henni er beitt í þágu fjármagns og valda auðstéttarinnar sem fer núna rænandi og ruplandi um lendur hins vestræna heims. 

 

Látum ekki glepjast, látum ekki plata okkur.

Það er alltof mikið í húfi, sjálf framtíð barna okkar.

 

Við eigum líf sem þarf að vernda.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Fyrsta málið eftir jólaleyfi

Er hérahjarta í komminsara Evrópusambandsins???

 

Eða er þetta enn ein hótunin??

"Ef þið hlýðið ekki þá fer ég og þá er enga hjálp að fá úr sjóðum Brussel".  En Brussel sjóðir hafa haldið ítalska bankakerfinu gangandi.

Sjáum hvað setur en líran er valkostur Belusconi, sú hótun ætti að temja valdið.

Allavega er enn einn draminn í uppsiglingu á Ítalíu og það eina sem er fréttnæmt við það er að núna þykir engum athugavert við bein afskipti ESB af innanríkismálum aðildarlanda sinna.

Og það þurfti ekki einu sinni skriðdreka til.

 

Er evran orðin ógn við vopnaiðnaðinn???

Kveðja að austan.

Monti ætlar að segja af sér

Verður 2013 árið sem allt hrundi??

 

Hagvaxtaspá hefur verið endurskoðuð fyrir Þýskalandi, hagvaxtaspá hefur verið endurskoðuð fyrir Svíþjóð, hagvaxtaspá hefur verið endurskoðuð fyrir Bretland.

Og evrusvæðið er í kreppu sem enginn sér fyrir endann á nema þeir sem þiggja laun eða hafa aðra hagsmuni af því að ljúga til um ástandið.

Hér á Íslandi tala menn um hagvöxt.

 

Vinstri flokkarnir og Sjálfstæðisflokkurinn ætla í gegnum kosningabaráttuna með fögrum loforðum um hvað þeir ætla að gera fyrir þennan meinta hagvöxt.

Niðurskurðurinn er búinn segja vinstriflokkarnir, núna ætlum við að fara að byggja upp, við ætlum að treysta innviðina á ný, við ætlum að fjárfesta hér og þar, við ætlum að láta hagvöxtinn leiðrétta skuldastöðu heimilanna.

Meðal annars ætlum við að fjárfesta fyrir allan arðinn af fiskveiðiauðlindinn sem við fáum af nýja veiðileyfagjaldinu.  

 

Sjálfstæðisflokkurinn lofar ennþá betur.

Hann ætlar að lækka skatta (sem í sumum tilvikum er ákaflega skynsöm leið) til að örva hagvöxt, hann ætlar að fjárfesta í stórframkvæmdum, og fyrir allan hinn meinta arð af hagvextinum ætlar hann að ná jafnvægi í ríkisfjármálin, reka ríkissjóð á núlli, og það líklegast strax á næst ári ef marka má formann flokksins.

Hagvöxturinn á að laga skuldastöðu heimilanna.

Líklegast á hagvöxturinn að borga upp evruskuldabréfið sem á að nota til að greiða út krónueigendur.  Ég segi líklegast vegna þess að ekki verður annað skilið á foringjunum tveimur, Bjarna og Hönnu Birnu, en það er til vitiborið fólk innan flokksins sem vill takast á við snjóhengjuna á þann hátt að þjóðfélagið fari ekki beint á hausinn.  En þetta fólk er í algjörum minnihluta innan flokksins í dag.

 

Um þetta snýst stjórnmálabaráttan á Íslandi í dag.   Hvað á að gera við hinn meinta hagvöxt??

Ekki verður séð að nokkur hafi efasemdir um að það verði yfir höfuð hagvöxtur, að hagkerfið okkar lúti sömu lögmálum og önnur hagkerfi vestrænna þjóða.  

Vegna hagvaxtartrúarinnar eru raunveruleg vandamál þjóðarinnar ekki rædd, skuldamál heimilanna og snjóhengjan virðast eiga leysa sig sjálf þegar gullið streymir inn.

Samt færa sterk rök fyrir því að bæði þessi mál séu svokölluð grunnmál, að verði þau ekki leyst þá verður ekki vöxtur og viðgangur í samfélaginu.  Þetta er svona líkt og að glíma við fúa í þriggja hæða húsi og einskorða viðgerðirnar við aðra hæðina.

Umræðan um veiðileyfagjaldið er á svipuðum nótum, það er rifist um skattprósentuna og þá reiknaður gróði út frá góðæri síðustu ára í sjávarútveginum.  En þegar veiddur fiskur er ekki veiddur aftur.  Markaðsaðstæður sem voru þurfa ekki að vera markaðsaðstæður sem verða. 

Og það er ljóst að miðað við skuldsetningu sjávarútvegsins þá ættu menn frekar að hafa áhyggjur af rekstrargrundvelli hans á næstu árum, ekki hvað hægt er að kreista mikið góðærisfé út úr honum.  En það kallast skynsemi sem gerir kröfu um vitiborið fólk en það virðist ekki fara mikið fyrir því á Alþingi í dag.

 

Þess vegna spyr ég er árið 2013 árið sem allt hrundi???

Það er þekkt úr kreppunni miklu að fyrst eftir hrunið 1929 að þá virtust hagkerfi vestrænna þjóða taka við sér fyrst á eftir, hið eiginlega hrun kom ekki fyrr en 1931.  Þá hrundi allt, fyrst og fremst vegna þess að ekki var tekist á við strúktúrvandann sem olli kreppunni og menn réðu ekki við kreppuhegðun almennings og fyrirtækja.

Hér á Íslandi hefur ekki verið tekist á við grunnvandamál hagkerfisins sem er of mikil skuldsetning heimila og fyrirtækja, það sem hefur verið gert er of lítið og of seint.  Og við búum við strúktúrvanda sem eykur stöðugt skuldir. Bæði er það verðtryggingin og glórulaus vaxtastefna. 

Það er aðeins ein skýring á að kerfið er ekki komið í þrot og það er góðærið í útflutningnum.   Og það góðæri er á enda.

Hvað þá????

 

Stjórnmálamenn okkar virðast lifa í eigin heimi, eða þeir hafa þá ekki burði til að skilja eðli vandans og þarað leiðir hafa þeir ekkert fram að færa sem gæti tekist á við hann.  Á þessu eru vissulegar undantekningar, en þær eru áhrifalitlar á Alþingi í dag.

Fjölmiðlar okkar, að Morgunblaðinu undanskildu, þjóna hagsmunum manna sem hafa hag af vanda þjóðarinnar.  Þeim hugnast skuldarányrkjan og þeir gráta ekki gjaldþrot þjóðarinnar.

Það er því ekkert útlit fyrir að einhver vitræn umræða eigi sér stað um vanda þjóðarinnar.

Og hvernig er hægt að leysa vanda sem er ekki ræddur???

 

Þess vegna spyr ég, mun allt hrynja á næsta ári???

Ég óttast það, það þarf þá eitthvað mikið að breytast innan Sjálfstæðisflokksins sem mun stjórna landinu eftir næstu kosningar.

Það er alltaf von, jafnvel fram yfir dauða, menn hafa verið endurlífgaðir.  

Það sama gildir um þjóðfélög, það gæti alltaf dottið í mæður að vilja vernda framtíð barna sinna.  

Að verja líf þeirra og limi.

 

Þær eiga verðugan fulltrúa í Lilju Mósesdóttur, fylki þær sér um hana, þá neyðast karlarnir til að gera eitthvað til að halda völdum sínum.

Í því liggur von þjóðarinnar.  En hún er ekki mikil. 

Konur eru vanar að elta karlana í stríð þeirra og átök, útí foræði heimsku og valdabrölts.  Jarða síðan börnin sín, byggja upp úr rústunum.  Fæða og klæða.  Elta svo karlana aftur útí næsta valdabrölt sitt.

 

Það er ekki bjart framundan, við skulum bara viðurkenna það.

En það er von, og sú von lifir.

 

Það er ekkert búð fyrr en það er búið.

Kveðja að austan.

Erfitt ár fyrir fiskvinnslur

Það er ekki sama hver á í hlut.

 

Hver stelur.

Hvort þú stelur frá almenning eða hvort þú stelur frá útrásarlepp.

Svo skiptir líka miklu máli að vera búinn að borga í kosningasjóð réttra flokka og frambjóðanda, svo lögum sé breytt áður, þannig að það sem var beint lögbrot, er núna óljóst, á hinu svokallaða gráa svæði, og gjörningur þinn orðinn "ekki lögbrot".  Löglegt spurning, en örugglega ekki bannað.

Kallast löglegur þjófnaður á mannamáli.  

Á þessu klikka smáþjófarnir og því fer fyrir þeim sem fer, þeir fá alla athygli réttarkerfisins, enda hannað fyrir smáu, ekki þá stóru.

 

Það er nefnilega ekki það sama hver á í hlut.

Og það er algjört aukaatriði málsins að sá sem stolið var frá, átti ekkert í þeim peningum sem var stolið.

 

Hann á lögin.

Kveðja að austan.

Tók milljónir út af korti Magnúsar

Hringekja kvótaeyðingarinnar hefst á ný.

 

Aðgát skal höfð í nærveru sálar var sagt hér forðum þegar fólk taldi ástæða til að sýna þeim tillitssemi sem átti á einhvern hátt erfitt.

Það mætti segja eitthvað svipað um landsbyggðina, það á að sýna henni aðgát, hún hefur átt undir högg að sækja í mörg mörg ár.

Samt er hún forðabúr landsins, bæði af mat, orku, útflutningi.

En miskunnarlaust arðrænd með mannanna verkum, röng gengisskráning, hroki, kvótakerfið svo fátt eitt sé nefnt.

 

Kvótakerfið er gott dæmi um það sem ég hef kallað hagfræði dauðans.

Í nafni fiskveiðistjórnunar og meintrar hagræðingar var sett á kerfi sem var svo útbúið að smærri fyrirtæki og smærri byggðarlög áttu ekki séns, þeir sem áttu kvótann gátu selt og sloppið, en aðrir, sjómenn, verkafólk, þeir sem þjónustu atvinnugreinina, máttu éta það sem úti frýs.

Sambærileg dæmi um tjón og eignaupptöku er aðeins finna í löndum Stalíns þar sem bændur og búalið voru rændir eigum sínum og löndum með sömu rökum, hagræðingu og stjórnun.

 

Hagræðing kom lítt við sögu þegar ákveðið var hverjir lifðu eða dóu.

Tvennt réði úrslitum. 

Það fyrra og það mikilvægast snéri að aðgangi fyrirtækja að fjármagni, og það seinna var hve fljót fyrirtæki voru að tileinka sér hugsunarhátt þrælahaldarans, að leigja frá sér kvóta og hirða allan arðinn eða leigja til sína kvóta og láta sjómenn taka þátt í þeirri leigu, sem var skýlaust brot á kjarasamningum.

En því skal haldið til haga að í öllu þessu umróti jókst fagmennska mjög innan greinarinnar, bæði umgengni um afla og öll markaðssetning og það urðu til stærri og öflugri fyrirtæki.

Það er engin rós án þyrna er sagt og það sama má segja um hið gagnstæða, það er enginn þyrnir án rósar.  Það fylgja öllu kostir og gallar.

 

Svívirðan í öllu þessu dæmi var að í nafni meintrar hagræðingar var hluti af samfélaginu látinn bera óréttmætan kostnað án nokkurra bóta.  

Menn hagræddu á kostnað annarra.  Menn ollu náunga sínum tjóni til að auka sína velsæld.

Klassískt viðhorf hinnar siðlausu sérhyggju, að telja sig mega það sem menn mega ekki, að níðast á náunganum, að níðast á fólki, að níðast á samfélögum fólks.  

Hagfræði dauðans í hnotskurn.

 

Það má vel vera að það hafi þurft að stjórna fiskveiðum og að kvótakerfi hafi verið skynsamlegasta leiðin til þess, og það má vel vera að hin meinta hagræðing hefði ekki komið til nema með frjálsu framsali aflaheimilda.

En þá bar mönnum skilyrðislaust að átta sig á að þeir eru ekki guðir, þeir hafa ekki rétt til að manngera hamfarir líkt og þeir séu náttúruafl. 

Þeir sem urðu fyrir tjóni, þeir áttu að fá bætur, samfélögin sem urðu fyrir tjóni áttu að fá bætur.  Bætur sem gerði fólki kleyft að halda áfram sínu lífi án skaða.  Bætur sem gerðu samfélögum kleyft að bregðast við breyttum aðstæðum í atvinnulífi þeirra.

Hinn meinti arður átti að renna til byggðanna, til fólksins sem var svipt hinum helga rétti sínum að mega nýta auðlindir sjávarins líkt og forfeður þeirra höfðu gert frá ómunatíð.

Þannig hagar siðaður maður sér, þannig hagar siðað stjórnvald sér. 

Þannig er hagfræði lífsins.

 

En frjálshyggjan er ekki siðuð, hún er ómennsk, hún er ættuð úr neðra.  Upphefur siðlausa græðgi og sérhyggju.

Hún lét arðinn renna til örfárra einstaklinga, sem máttu ráðstafa honum þar sem þeim sýndust.  

Þeir máttu ráðstafa honum í London, í Flórída, í Kína, allt í nafni alheimsvelferðar fjármagns sem ber enga ábyrgð gagnvart samfélögum eða fólki. 

Sem skilur eftir sig sviðna jörð sem er uppspretta átaka og sundurlyndis og af slíku höfum við fengið ríflegan skammt á Íslandi.

 

Afleiðingarnar eru margvíslegar, núverandi arðránsfrumvarp á byggðir og útgerðir er dæmi um slíkt.

Og enn og aftur er undirliggjandi siðfræði frjálshyggjunnar, mannhatur og heimska.

Ný uppspretta átaka og sundurlyndis, eyðing byggða, eyðing mannlífs.

Það á að þjappa kvótanum á ennþá færri hendur, og aðgangur að fjármagni er úrslitaatriðið.

Samyrkjubúskapur Sovétsins í sinni tærustu mynd.

 

Þetta ferli er hafið, og því mun ljúka með Hruni landsbyggðarinnar ef það verður ekki stöðvað í tíma.

Það hvarflar að engum að fólk eigi sinn rétt, að byggðirnar eigi sinn rétt. 

Að það sé til eitthvað sem heitir samfélagsleg ábyrgð, að arðurinn af auðlindinni eigi fyrst að renna til þeirra sem nýta hana og þaðan eigi hann að dreifast út um allt hagkerfið þjóðinni til heilla.

Að það sé til blómlegt mannlíf á landsbyggðinni.

Að það sér líf, að það séu forsendur lífs.

 

Umræðan snýst aðeins um góssið, hver á að hirða ránsfenginn.

Það er eins og við séum kominn margar aldir aftur í tímann þar sem gjörspilltir höfðingjar slógust um hver mætti mergsjúga skattlönd.

 

Siðvitund okkar er allavega ekki lengra komin.

Skilningur okkar á forsendum lífs, sem er hagfræði lífsins, er enginn.

Og uppskeran eftir því.

 

Hatur, sundurlyndi, átök.

Kreppa, stöðnun, upplausn.

 

Ógæfa lands og þjóðar í hnotskurn.

Kveðja að austan.

 

 

 

Vilja hætta útgerð

Vegir kosningajólasveinsins eru órannsakanlegir.

 

Núna ætlar hann jafnvel að spá í að hætta að svíkja helgasta vé flokks síns eins og Hjörleifur Guttormsson kallaði andstöðuna við ESB.

Látum það vera, harmleikur VinstriGrænna er ekki mitt mál.

Það fyndna er, sem fékk mig til að brosa þegar ég las þessa frétt, og er skýring þess að ég varð að pikka inn þennan pistil, þó óskin um að fá að halda jól án verðtryggingar hafi átt að vera lokaorð dagsins, er hinn algjöri veruleikaflótti Árna Þórs.

Og þá á ég ekki við þá blekkingu að halda að það finnist svo hrekklaus sál sem trúi honum og fyrirgefi honum svikin, heldur að hann hafi eitthvað um eitthvað að segja eftir kosningar.

 

Það er innihaldslaust blaður að halda að hann geti lagt ferlið til hliðar fyrir kosningar, þetta er jú eina mál Samfylkingarinnar.

En að halda að álit hans um hvað gæti gerst eftir kosningar, eins og hann muni hafa eitthvað um það að segja, það er svo broslegt, það er svo barnalegt, því hans hlutverki er lokið.

Svikarar eru alltaf aðeins einnota, sá sem notaði þá til að svíkja, hefur ekki lengur nokkuð gagn af VinstriGrænum, þeim er hent á öskuhaugana eins og hver annar einnota varningur.

 

Fjármagnið vill í ESB, fjármagnið mun mynda stjórn Sjálfstæðisflokksins og Samfylkingarinnar.

Og einhver leikflétta mun sjá til þess að landsmönnum sé talið í trú um að eina ráðið til að hindra þjóðargjaldþrot sé náðarfaðmur Evrópusambandsins.

Líklegast mun einhver ölmusa fylgja þeim faðmi.

 

En Árni greyið, hann Árni greyið, hann er búinn.

Enda einnota.

Kveðja að austan.

Ferlið jafnvel lagt til hliðar

Við viljum ekki halda verðtryggð jól.

 

Það er það eina sem við viljum að Alþingi fjalli um.

Að það bindi endi á skuldaþrælkun heimilanna. 

Í eitt skipti fyrir allt.

 

Allt annað skiptir ekki máli á meðan óréttlætið viðgengst, að lán fólks hækki sjálfkrafa við minnstu verðbreytingar, við minnstu skattahækkanir.  

Hvert er samhengið milli uppskerubrests í Brasilíu og íbúðalána á Íslandi???  Af hverju hækka lán á Íslandi þegar kaffi hækkar í Brasilíu???  

Eða aukin eftirspurn í Kína eftir hráefnum, af hverju hækkar slík eftirspurn lánin mín???

Af hverju hækkar allt lán fólks????

Þetta er ekki vitrænt, þetta er heimskt.

 

Og Alþingi getur ekki afgreitt fjárlög án þess að takast á þessa heimsku sem er langt komin með að eyða byggð í landinu.

Við eigum að mótmæla, við eigum að mótmæla öll.

 

Verkalýðsfélag Akranes mótmælir á mjög eftirminnilegan hátt.

Það vill ekki að landsmenn haldi verðtryggð jól.  

Jólalagið í ár.

 

Syngjum það öll, alþingismenn okkar hljóta að heyra að lokum.

Þeir eru mennskir eins og við hin.

Aðeins ráfandi um á villigötum.

 

Gefum þeim tækifæri, syngjum fyrir þá " Við viljum ekki halda verðtryggð jól".

Svo þeir fái líka að kynnast jólagleðinni í hjarta sínu.

 

Um það snýst jú andi jólanna.

Kveðja að austan.

 

 

 

Fjárlög samþykkt eftir aðra umræðu

Fátækt í landi alsnægtanna.

 

Við Íslendingar lifum í landi þar sem nóg er af mat, við eigum nóg af húsnæði, hita í jörðu og orku í fallvötnum til að hita og lýsa heimili okkar, við eigum raunverulega allt sem máli skiptir.

Og við eigum nóg af öllu.

Fátækt á Íslandi í dag er því stjórnvaldsákvörðun, hún er ekki tilkomin vegna ytri eða innri aðstæðna.

 

Skýring hennar er ákaflega einföld, meirihluti þjóðarinnar líkar fátækt, hann vill mikla misskiptingu.  

Hann kýs flokka sem stuðla að henni,  og hann vill að ríkisstjórnin hafi í forgang velferð auðmanna og fjármagns, ekki velferð heimila eða fjölskyldna þessa lands.

Um þetta þarf ekki að deila, skoðanakannanir sína yfirburðastuðning við flokka fjármagnsvelferðarinnar.

 

Þetta vita alþingismenn og þeir tala ekki um fátækt, þeir tala ekki um þá smán sem hvílir á landi alsnægta sem líður örbirgð og skuldaþrælkun.

Þeir tala um eitthvað allt annað, mjöög löngu máli.

Með undantekningum þó.  Það er til fólk með æru og sóma á þingi sem spyr hvað er að gerast, erum við orðin svona firrt og tilfinningalaus gagnvart kjörum náungans??

"Ört stækkandi hópur fólks býr við fátækt eftir hrun. Í hópi öryrkja, meðal eldri borgara og þeirra sem hafa verið lengi atvinnulausir eru margir svo illa staddir að þeir eiga hvorki í sig né á. Þessum hópum var lofað árið 2009 að skerðingin á bótum og lífeyri yrði bætt um leið og færi að birta. Nú fullyrða stjórnarliðar að það sjái til sólar en engar tillögur hafa komið fram um að bæta kjör þessara hópa ... Frú forseti. Það á að vera forgangsmál að útrýma fátækt. Það er óásættanlegt að í jafnríku landi og Íslandi búi stöðugt fleiri við fátækt."

En hjáróma er rödd  Lilju á Alþingi í dag.

Og samkvæmt skoðanakönnunum mun rödd hennar þagna.

 

Eða alveg þar til við verðum öll jafn fátæk í alsnægtaþjóðfélagi fjármagnsins.

Sem styttra í en okkur grunar.

Kveðja að austan.

Lágtekjufólk á ekki fyrir útgjöldum

Lýðskrum???

 

Það er rétt hjá þingmanni Sjálfstæðiflokksins að innviðir samfélagsins eru að hruni komnir, og munu hrynja því það er í eðli þess sem er látið blæða út, að það blæði út.

En hver er nálgun Sjálfstæðisflokksins???

Ekki hækka skatta sem er mjög skynsamlegt, því skattahækkanir auka vandann, draga úr þrótti efnahagslífsins og sem leiðir að lokum til lægri skatttekna en ella.

Skattahækkanir eru eins og blóðmjólkun, skila meiri afurðum til að byrja með, en svo alltí einu fellur öll nyt niður.  Eitthvað sem bændur vita og eitthvað sem er að gerast hjá veikburða evrulöndum.

 

En stefna Sjálfstæðisflokksins er að nág jafnvægi í ríkisfjármálum.  Og þá í gær, ekki í dag.

Formaður flokksins gagnrýnir ríkisstjórnina harðlega fyrir þann 80-90 milljarða króna halla sem er á fjárlögunum, segir að það sé verið að fresta vandanum og vill harðari tök á ríkisfjármálunum.

Hvernig rímar það við þann málflutning Unnar sem vísað er í þessari frétt???

Kallast það ekki lýðskrum að tala tungum tveimur þar sem önnur lofar en hinar ætlar að skera, og skera, og skera ennþá meir niður.

Er þetta boðlegur málflutningur hjá flokki sem kennir sig við ábyrgð og stöðugleika???

 

Ég veit hvað Geir Hallgrímsson hefði sagt.

Kveðja að austan.

Röng forgangsröðun

Er sjálfvirkt orsakasamhengi milli skattahækkana og hækkun skulda??

 

Svarið er augljóslega Nei, sjálfvirku tengslin eru milli hækkunar á vísitölum og lána, kallast verðtrygging.  Verðtryggingin byggist ekki á skattavísitölu, heldur lánskjaravísitölu.

Til hvers er þá verið að blekkja svona fólk????

Skora keilur???, eða draga umræðuna frá hinum raunverulega vanda.

Sem er sjálfvirknin milli verðhækkana og hækkunar lána, vítahringur skulda og verðlags sem gengur að þjóðinni dauðri áður en yfir líkur.

 

Áður en lengra er haldið þá vil ég útskýra aðeins að líkindi eru ekki sama og bein tengsl.  Það er líklegt að hækkun á vörugjaldi fari út í verðlag, en það fer eftir mati viðkomandi fyrirtækja á hvort markaðurinn taki við hækkuninni.

Eins geta hækkanir á bensíni eða áfengi, dregið úr kaupmætti á öðrum vörum, og hver eru þá viðbrögð þess sem lifir á því að selja viðkomandi vörur???  Til dæmis útsölur, tilboð og stundum hafa þau verið það öflug að vísitala hefur lækkað þvert á væntingar um hækkun hennar, einmitt vegna áðurnefndra skattahækkana.

 

Málin eru nefnilega miklu flóknari en svona einhliða framsetning Samtaka atvinnulífsins segir til um.

Svona einföldun er því áróður, ekki innlegg í þarfa umræðu um til hvers ósköpunum er verið að hækka skatta þegar um helmingur þjóðarinnar á í erfiðleikum með að ná enda saman.

Til hvers hækka menn skatta???  Er það ekki til að fá tekjur??  Hver er tekjuaukningin ef neysla dregst saman???? Erum við þá að sjá öfug áhrif???

Hvar eru þolmörkin og svo framvegis.

 

En vitræn umræða á bara ekki uppá pallborð þjóðarsálarinnar, hún er svag fyrir upphrópunum og lýðskrumi.  Og uppsker eftir því, Hrun og rán.  Og ennþá meira rán.

Þó eru til menn sem reyna að benda á hið augljósa að það er verðtryggingin sem hækkar lánin, og hana þarf að taka úr sambandi áður en það verður of seint.  

Ég vil vitna í mætan hagfræðing, Ólaf Ísleifsson, sem virðist vera að koma úr skápi valdsins og tjá sig á sjálfstæðan og heiðarlegan hátt um þau vitglöp sem í gangi eru í dag.

Þetta hefur Ólafur að segja um verðtrygginguna.   

 

 "Við sjáum það að fyrir tilstilli verðtryggingarinnar hefur 400 milljörðum verið velt yfir á heimilin á tímabilinu frá hruni. Hvaðan eiga heimilin að taka þessa peninga á sama tíma og tekjur hafa verið að dragast saman, þegar atvinnuleysi hefur verið hér sem aldrei fyrr, fólk að flýja land og svo framvegis,".

 

Já, hvaðan eiga heimilin að taka þessa peninga??

Um þetta, ásamt snjóhengjunni, eiga íslensk stjórnmál að snúast í dag.  Ekki um kvóta, ekki um stjórnarskrá, ekki um upphrópanir og gagnkvæmar svívirðingar, ekki um nein af þeim dægurmálum sem tröllríða þjóðmálaumræðunni.  

Þetta er lykilmálin, misfarist okkur að finna á þeim viðunandi lausn, þá þarf ekkert að ræða önnur mál.  Því þá höfum við ekkert um þau að segja.

Gjaldþrota beiningarþjóð hefur ekkert um sín innri mál að segja.  Hún verður sögð til sveitar Evrópusambandsins, og stjórnað þaðan.  Sem verstöð, sem auðlindagjafi.  

En nútímasamfélag mun líða undir lok.

 

Og þeir sem eiga líf sem þarf að vernda, mega ekki láta slíkt ganga eftir.

Við þurfum að snúa bökum saman og losa okkur við hina síbullandi vitleysinga, losa okkur við lýðskrumarana, losa okkur við útsendara ESB og útsendara amerísku vogunarsjóðanna. Því allt þetta lið á aðeins einn tilgang, að þjóna húsbændum sínum, og þeir þjóna með því að láta umræðuna snúast um allt annað en hún á að snúast um.

Sem er aðeins stuðningur við eitt, hið ríkjandi ástand.

Sem er hin algjöra yfirtaka fjármagns á íslensku efnahagslífi, á íslensku þjóðlífi.

 

Því það er mikið í húfi.

Sjálf framtíð barna okkar.

Kveðja að austan.

 

Hækkar skuldir um 1.256 milljónir