Baráttumanni fórnað fyrir samtrygginguna.

 

Páll Vilhjálmsson hefur verið, að öðrum ólöstuðum, ötulasti andstæðingur þess sjónarspils og lyga sem kallað er aðildarviðræður við ESB.  Á öflugu bloggi sínu hefur hann haldið úti beinskeyttri gagnrýni á Evrópusambandið og afhjúpað lygavaðalinn sem einkennir allt ferlið kringum umsókn Íslands að ESB.

Enda hataður mjög af þeim sem þola illa sannleikann.

 

Páli varð á að segja of satt um VinstriGræna og var látinn víkja.

Andstæðingar umsóknarinnar að ESB skulu ekki í eina mínútu láta sér detta í hug að Páll hafi verið látinn segja af sér vegna þess að Smugan var logandi eða á öðrum stöðum þar sem menn með hérahjarta heigulsins safnast saman.

Samtryggingin sem rekur Heimssýn óttaðist að Páll héldi áfram að segja satt.

Að hann segði satt um hina raunverulegu ESB andstöðu Sjálfstæðisflokksins, að fjármagnið sem gerir út Hönnu Birnu og hefur tangarhald á Bjarna, að það vill í ESB, og það er vilji þess sem ræður þegar á reynir, ekki vilji almennra flokksmanna.

Það sást þegar á reyndi í ICEsave deilunni hver ræður í flokknum.

 

Að segja satt má ekki í klúbbi eins og Heimssýn.

Stjórnmál á Íslandi eru að stórum hluta leikrit þar sem flokkar skiptast reglulega á um hlutverk, en við skulum segja að svokallaður "æðri máttur" ráði í raun stefnunni.

Þessi "æðri máttur" er flókið samspil hagsmuna og valdajafnvægis sem við köllum dagsdaglega samtryggingu, eða samtryggingu fjórflokksins, eða "þjóðin ræður engu" þegar við erum í fýlu.

 

Það var þessi samtrygging sem rak Pál.  Því límið sem heldur henni saman er einn fyrir alla, og allir fyrir einn, hún stendur saman þegar að einum er vegið á annan hátt en þann sem er leyfður og er partur af leikritinu mikla sem leikið er daglega við Austurvöll.

Henni er líka mjög illa við sannleikann því sannleikurinn um hana rúmast illa innan þess sem við skilgreinum lýðræði.

Og að segja satt er meira guðlast en ef biskupinn færi með faðirvorið afturábak.

 

Sannleikurinn er nefnilega sá að það eru allir flokkar sáttir við þetta ferli.  

Það er mjög gott fyrir fjórflokkinn að hafa ESB umræðuna í svona limbói.  

Samfylkingin veit eins og er að ástandið er ekki mjög gott í Evrópu og krafan um skilyrðislausa aðild að sambandinu er ekki líkleg leið til að komast að kjötkötlum valdsins.  

Bæði Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn vilja ekki uppgjör um ESB, málið er það tilfinningaþrungið að það er ekki víst að flokkslímið héldi saman.  Flokkseigendurnir eru ekki öruggir um að þeir geti kúgað hinn almenna flokksmann til hlýðni.  

 

Það er betra að þreyta almenning, ala hann á blekkingum og lygum, setja upp leikrit, með eða á móti, og á meðan aðlaga þjóðfélagið hægt og hljótt ESB þar til einn daginn er það aðeins formsatriði að staðfesta endalok sjálfstæðisins, og endalok lýðræðisins á Íslandi.

Þennan sannleik óttast samtryggingin.  

 

Hún veit eins og er að hún er örugg þó á hann sé bent á bloggsíðum eins og þessari, en það gæti gilt annað ef Páll tæki af skarið og segði satt um fleiri flokka en VinstriGræna.

Ef Páll benti á að það væru aðeins tveir utangarðsflokkar sem væru einarðlega á móti ESB, Samstaða og HægriGrænir.  Flokkar sem eru um það bil með eitt prósent fylgi.  

Hin raunverulega ESB andstaða í Íslandi er ekki stærri, sem útskýrir af hverju það er verið í dag að innlima landið í áföngum í ESB.

 

Hinsvegar er blekkingin um meinta andstöðu fjórflokksins við aðild að Evrópusambandinu það  vel útfærð og fólk almennt á Íslandi það auðtrúa að sannleikur bítur ekki á það ef hann fer gegn stefnu foringjanna, að skynsamur maður eins og Páll hefði aldrei hætt stöðu sinni fyrir sannleikann.

En hann vanmat tryggðina sem ríkir innan samtryggingarinnar.

VinstriGrænir eru svo aumir því leikritið krafðist að þeir sviku sín helgustu vé.  Þeir mega við svo litlu greyin, að núa þeim svikin um nasir er líkt og að stela sælgæti af barni sem er alið upp að rétthugsandi foreldrum, sem náttúrlega enginn gerir sem sér sælusvipinn á saklausa barninu.

Það var hinn sári grátur þeirra sem hinir fulltrúar fjórflokksins innan Heimssýnar höfðu ekki hjarta í að hlusta á.

 

Lærdómur þessa farsa er því sá að þú mátt segja satt, það trúir þér enginn hvort sem er, en þú mátt ekki stela sælgæti frá barni rétthugsandi foreldra sem gefa aðeins mandarínu í skóinn.

Og þú mátt ekki græta ESB svikarana í röðum VinstriGrænna.  Innri líðan þeirra er nógu slæm fyrir.

 

Þetta er svo mikilvægt að það þjónar málstað Heimssýnar mun betur að hafa gufu sem framkvæmdarstjóra og bloggsíðu sem örfáar hræður lesa.  

Heldur en að láta Pál skrifa svo eftir verður tekið.

 

Enda andstaðan aðeins í nösunum á þessu fólki.  Hún er eins og baráttan gegn fátækt, fólk vill vel en það veit innst inni að það mun aldrei gera það sem máli skiptir, að takast raunverulega á við hana því þá þarf að skerða eitt hár á ríkum manni og það gengur náttúrulega ekki.

Ekki frekar en það gengur að ganga gegn valdinu sem öllu ræður.

Það vill inn.

 

Og Ísland mun fara inn.

Það má bara ekki segja það.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Hættur störfum hjá Heimssýn

Eignaránið mikla.

 

Alfarið á ábyrgð ríkisstjórnarinnar og Sjálfstæðisflokksins.

Flokkanna sem sviku þjóðina á ögurstundu.

Uppskera núna niðurbrot samfélagsins, upplausn og sundrungu.

Á bak við öll deilumálin sem blossa upp, á bak við allan ágreiningin sem sem verður af illvígum deilum, er það rán verðtryggingarinnar á eignum barnafólks, á eignum fjölskyldufólks, á eignum heimilanna, sem fóðrar heiftina og reiðina sem grasserar í samfélaginu.

 

Eða eins og kosningajólasveinninn orðar svo pent i fréttinni um hugsanlegt þak á verðtryggingu, 

" ... að koma í veg fyrir að þjóðhagslegur óstöðugleiki skapi kerfisbundin skuldavandræði meðal heimila landsins".

Verðtryggingin skapar þjóðfélagslegan óstöðugleika vegna kerfisbundinna skuldavandræða heimila landsins.

Þó þetta sé sagt 10 mínútur fyrir kosningar og það stendur aldrei til að standa við stakt orð af því sem sagt er, þá er loforðið gert trúverðugra með því að vitna í sannleikann.

Verðtryggingin skapar þjóðfélagslegan óstöðugleika.  

Vegna þess að fjölskyldur landsins voru rændar, svívirtar, sviknar.  Af fólkinu sem lofaði svo fögru.

Fólkinu sem lofaði Skjaldborginni miklu um heimili landsins.

 

Þessi fjögurra manna fjölskylda er hetjur, hetjur sem hóf stríð sem þau mun vonandi sigra, þjóðinni allri til heilla.

Og hún mun gera það ef fólk ber gæfu til að styðja hana.   Og það munu þeir sem þekkja muninn á réttu og röngu gera.

Allt siðað fólk styður baráttuna gegn verðtryggingunni.

 

Skrímslið er öflugt.

En ekki ósigrandi.

 

Munum það.

Kveðja að austan.

 

 

Hætta að greiða af verðtryggðu láni

Kosningajólasveinn syngur.

 

Við lofum öllu fögru,

Trarala, tralara.

öllum gefum gjafir,

traralara.

Það eru að koma kosningar,

trarala, tralara

...........

 

Og það skal ekki hvarfla að nokkrum manni að kosningajólasveinn meini ekki stakt orð af því sem hann segir.  Jú, stakt orð skrifaði ég, það er til full mikils ætlast af öllum jólasveinum að meina hvert orð, og kosningajólasveinn kemur aðeins fjórða hvert ár svo hann er ekki í æfingu, að lofa og meina eða var það að meina og lofa???

Eitthvað meinar hann örugglega þó erfitt sé um slíkt að spá, það er hvað hann meinar af því sem hann segir.

En allir alvöru kosningajólasveinar meina eitthvað, eitthvað, já, eitthvað.

 

Ekki vegna þess að það er meiri þungi í svikum ef loforð eru mæld fram af þunga og einlægni, nei, þeir meina eitthvað.  Það er eitthvað sem ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttir meinar af því sem hún lofar fyrir þessar kosningar.

Já, eitthvað.

Og það er ekkert að marka þó vandi sé um slíkt að spá.

 

Það er eitthvað, já það hlýtur að vera eitthvað.

Kveðja að austan.

 

 

 

Þak á verðbætur raunhæfur kostur

Evrunni blæðir út, hægt og örugglega.

 

Samt er til fólk á Íslandi sem vill ekkert annað ræða en hvort það eigi að taka upp evru eða ekki.

Samt er til fólk á Íslandi sem heldur að hér verði allt í himnalagi ef aðeins þjóðin taki upp evru.

 

Þess vegna styður þetta fólk böðla samfélagsins, böðlana sem hafa einmitt gert þessa evrutrú að hornstein stefnu sinnar.

Það trúir að það birtir aðeins til ef það fær evru.

Það lokar auganu algjörlega fyrir staðreyndum, staðreyndir er eins og hver önnur dulkóðuð talnaruna í þeirra augun.  En það gín við áróðri og lygum evrutrúboðsins.

 

Sem dæmi um það má nefna kostaðan fréttaflutning ríkisútvarpsins af evrusælunni.  Núna síðast var það samanburðurinn af hækkun verðlags á Íslandi frá 1995 í samanburði við önnur Norðurlönd.  

Auðvitað kom Ísland illa út úr þeim samanburði, það varð efnahagshrun á Íslandi og krónan féll í kjölfarið.  

Ef samanburðurinn hefði verið frá 1995 til 2006 þá hefði dæmið horft öðruvísi við, þá hefði línuritið verð ósköp svipað.   Ef línuritið hefði verið frá 1990 til 2004 þá hefði til dæmis Ísland komið mjög vel út í samanburði við Svíþjóð.  Vegna þess að það varð bankahrun í Svíþjóð um 1990 og sænska krónan féll um 20% í kjölfarið. 

Eðlileg afleiðing af minni kaupmætti hagkerfisins.

 

Það sorglega í dæminu er að það þarf svo mikla heimsku eða heilaþvott á sjálfan sig til að halda að kaupmáttur launatekna geti haldist óbreyttur þegar kaupmáttur hagkerfisins sem borgar launin, dregst saman.  Fólk veit að ef laun þess lækka, þá minnkar kaupmátturinn, það er ef verðlag stendur í stað.  

En um leið og er rætt um kaupmátt þjóðarbúsins, þá er eins og allt vit og skynsemi hverfi á braut.  Að þetta einfalda samhengi sé ekki til staðar ef hagkerfið notar evruna.

Sem er algjör fjarstæða.  

 

Hagkerfi þeirra þjóða evrunnar sem ekki einu sinni hafa lent í efnahagsáföllum er að dragast saman, vegna evrunnar og vanda hennar.

En þau hagkerfi sem hafa lent í áföllum dragast hratt saman með tilheyrandi niðurskurði og launalækkun.  Og þau eru föst í vítahring kreppunnar.  Sjá ekki fyrir endann á henni.

Nema í þessum löndum er aðeins skorið niður hjá launafólki og bótaþegum.  Hinir ríku, sjálftökuliðið heldur sínu, evrur þess halda kaupmætti sínum, en aðkeypta vinnuaflið þiggur lægri laun.  Án rýrnunar getur ríka fólkið flutt fjármagn sitt úr landi í öruggt skjól þýska fjármálakerfisins, eftir stendur innlent hagkerfi án fjármagns.  

Sem eykur vandann, sem dýpkar kreppuna.

 

Evran er því draumur fjármagnsins enda er evrutrúboðið kostað af því.  

Hún ætti að vera draumur frjálshyggjunnar, því hún gerir hina ríku ríkari á kostnað almennings, en frjálshyggjustrákarnir verja ekki svívirðuna, þeir verja ekki þetta velferðarkerfi fjármagnsins sem evran og frjálsir fjármagnsflutningar milli evrulanda er.  

Þeir vilja frelsi viðskipta en ekki frelsi Helsis, þeir vita að aðeins hinir dauðu gista Hel.

Það er aðeins Eurokratinn sem ver þetta kerfi, aðeins hann lætur kaupa sig til að styðja þessa aðför að frelsi og velferð almennings í Evrópu.  

 

Draumurinn um frelsi, jafnrétti, bræðralag er einu sinni að snúast uppí andhverfu sína.

Nærður af blóði almennings eins og í fyrri skiptin.

 

Heimska, heilþvottur, skiptir ekki máli.

Fullorðið fólk, vitiborið fólk, grípur ekki sjálfviljugt skófluna til að grafa gröf framtíðar barna sinna.

Það er ekkert sem afsakar það, það á sér enga afsökun.

 

Og á meðan er gildra hins skítuga fjármagns að smella, hinir þúsund milljarðar eru að skuldfærast á þjóðina.

Aðeins er beðið eftir kosningum til að staðfesta evruskuldabréfið. 

Sú bið er lærdómur ICEsave ósigursins. 

 

Til að hindra að þjóðin verji framtíð sína, reynir fjármagnið að skapa tilbúin ómál eins og aðförina að stjórnarskránni eða landsbyggðinni í formi arðránsskattsins kenndan við veiðileyfagjald.

Og þegar allt annað þrýtur, þá er evruumræðan ræst á nýjan leik, á að sækja, á ekki að sækja, eins og það skipti nokkru máli í dag hvort örfáir menn séu að drekka kaffi í Brussel á kostnað þjóðarinnar.

Eins og eitthvað annað skipti máli í dag en að verjast þessum 1.000 milljörðum.

 

Ógæfu þjóðarinnar hefur orðið allt að vopni frá Hruni, nema í ICESave, þar reis þjóðin milliliðalaust og lét ekki hið skítuga fjármagn afvegleiða sig.  

En í dag sefur þjóðin og Leppar og Skreppar eiga svið þjóðmálaumræðunnar.

Talandi um allt nema það sem varðar líf og limi þjóðarinnar, aðstoða þannig hið skítuga fjármagn að grafa framtíð barna okkar.

 

Eins og við séum þjóð án afkomenda.

Eins og við eigum ekki líf sem þarf að verja.

Eins og við séum ekki lifandi.

 

Aðeins Tómið eitt.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Varar við langvarandi samdrætti

Maður líttu þér nær.

 

Ekki skal ég gera lítið úr þörfinni á réttarbótum í Afganistan, tel samt að svertan í dómskerfinu þar sé afleiðing en ekki orsök, afleiðing af hugsunarhætti sem þarf að breytast.  Og vonandi mun einhvern tímann birta til þar í landi miðaldamyrkursins.

En svona fyrirsögn er eiginlega háð í landi þar sem almenningur var rændur og fáir hafa þurft að svara til saka aðrir en súpuþjófar.

Jú, og einn og einn handlangari.

 

Af hverju er ekki búið að ákæra þá sem skipulögðu sparisjóðsfléttuna, þegar fé án hirðis var græðgivætt.  Af hverju er ekki búið  að ákæra handlangarana, ef hverju hefur ekki reynt á friðhelgi Péturs Blöndal????

Af hverju hafa þeir ekki verið ákærðir sem miskunnarlaust þögguðu niður alla gagnrýni á þjófakerfið sem við kennum við útrásina.

Af hverju er ekki búið að ákæra þá sem sviku undir sig stöndugu fyrirtæki og fóru ránshendi um sjóði þeirra og eigur svo skuldsett skelin var ein eftir.  Af hverju ganga margir af þessum þjófum um eins og fínir menn og slá um sig peninga, kallandi sig fjárfesta.  Ef það má, er það þá ekki brot á jafnræðisreglu stjórnarskráarinnar að sá sem fjármagnar eiturlyfjasölu geti ekki líka kallað sig fjárfesta, fjármagnað prófkjör og tryggt sínum mönnum þingsæti???  

Eða fjárfesta samkvæmt fjárfestingarleið Seðlabankans.

 

Af hverju má þetta??, hér ríkir ekki miðaldarmyrkur!!!

Hvers vegna fjalla íslenskir fjölmiðlar aðeins um það sem miður fer í Fjarskaistan, og það er ekki gilt svar að þeir hafa ekki fréttamenn á Mars??

Er það vegna tengsla eiganda þeirra við Ránið mikla, voru eigendur þeirra kannski gerendur í því ráni???

 

Vantar lög og réttarheimild segja sumir.

Gott og vel, í Egyptalandi gerðu dómarar uppreisn gegn spilltum stjórnmálaflokki sem ætlaði að stjórna í skjóli rangra laga.  Af hverju gera íslenskir dómarar ekki sömu uppreisn.

Af hverju er ekki gefin út ákæra á hendur þessum spilltu þingmönnum sem láta það ógert að Ránið mikla sé rannsakað til hlítar, til að hlífa sér og sínum???

Það er ekkert sjálfsagt við það að þjóðarrán sé þaggað niður.

Og dómskerfi sem þegir er jafnsekt og sú synd sem er hundsuð.

 

Dómskerfi okkar hefur algjörlega brugðist, það er samdauna þeirri spillingarhefð sem viðgengist hefur í stjórnmálum og fjármálalífi landsins mörg undanfarin ár.

Það þarf líka samstillt átak hinna þriggja grunnstoða lýðræðisins, þings, framkvæmdar og dóms, til að hægt sé að ræna heila þjóð í dagsbirtu í allra augsýn.

Þjóðarrán gerist ekki bara af sjálfu sér, alltí einu, óvart líkt og skilja má á gerendum Hrunsins.  Það má vel vera að þeir séu bjánaprik upp til hópa, en svo miklir bjánar eru þeir ekki að þeir hafi óvart sett heila þjóð á hausinn.

Og það er ekkert óvart við það að neita síðan þjóðinni um réttlæti. 

 

Hvað þá að þeir hafi óvart  samið við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn um eilífðarskuldaþrælkun þjóðarinnar eftir Hrun.

Þúsund milljarða snjóhengjan er ekki óvart að falla á þjóðina.

Óvart kom ekkert við sögu þegar heimilum landsins var neitað um sanngjarna leiðréttingu skulda sinna.

Óvart kemur hvergi við sögu nema í huga hinna auðtrúu sem fylgja sínum flokkum og sínum leiðtogum í blindni flokkstryggðarinnar eftir glapstigum rána og rupls, spillingar og svívirðu allt til þeirrar Heljar þar sem ekkert mannlíf þrífst.  Og þá ekki að þeir fylgi þeim óvart, heldur er óvart orðið sem þeir nota til að réttlæta hundstryggðina.

Í þeirra huga er óvart töfraorð sem útskýrir allt.  

 

Nei, við Íslendingar ættum að líta okkur nær.

Margt er að út í hinum stóra heimi, og margt er mannannamein í Fjarskaistan og víðar í Vetrarbrautinni.

En það er mikið að hjá okkur.   Mjög mikið.

 

Við vorum rænd og ræningjarnir komast upp með það.  Þeir héldu völdum sínum, áhrifum, og í dag eru þeir að kreista síðasta blóðdropann úr almenningi með verðtryggingunni og ofurvöxtum sínum.

Stjórnmálleppar þeirra skiptu aðeins um andlit en í raun er þetta sami maðurinn.  Annað getur ekki skýrt hinn eintóna málflutning og hina algjöra firringu gagnvart þeim þjáningum og níðingsskap sem grasserar út allt samfélagið.

 

Þjóðin vær rænd, hún var svívirt, henni var nauðgað.  

Gerendurnir ganga lausir.

Dómskerfið hefur brugðist almenning.

 

Á Íslandi, ekki í Afganistan.

Og það er tími til kominn að það sé sagt frá því.

 

Tæpitungulaust.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Dómskerfið bregst afgönskum konum

Hvað er að fólki???

 

Í öllu kerfinu???

Vísar hver á annan, vanti skilvirk úrræði og svo framvegis.

Samt tekur vinnslustöðin á móti mjólkinni.

Samt horfa eftirlitsaðilar á svo yfirgengilegan sóðaskap að fáheyrð dæmi eru þar um.

Og það gerir enginn neitt.

Neytendur fá mjólkina, dýrunum er misþyrmt og málið látið dankast.

Á 21. öldinni.

 

Eignarréttur er ekki  heilagur, ef lög segja svo til um þá þarf að breyta þeim.  

En það afsakar ekki aðgerðaleysi í svona málum, mönnum ber að stöðva ósómann.

 

Það er ekkert, ekkert sem réttlætir þetta.

Kveðja að austan.

„Þetta er hörmulegt mál“

Ef það á að hengja bakarann???

 

Þá á smiðurinn ekki að sleppa.  

Skiptir ekki máli þó bakarinn sé sekur, og smiðurinn hafi komið málum svo fyrir að ákæruvaldið hafi ekkert formlegt á hann, þá eiga peningamenn ekki að geta gefið fyrirmæli sem leiða til ólöglegra gjörninga,  og komist upp með að þvo hendur sínar af þeim gjörningum.

Réttarkerfið er hannað til að handsama og dæma súpuþjófa, handlangara og önnur peð á meðan stórglæpamenn sleppa. 

Hvað hafa leigumorðingjar mafíunnar oft verið dæmdir á meðan mafíuforinginn sem gerði þá út, er ekki eini sinni ákærður, aftur og aftur???

Hvítaflibbaglæpamennirnir sem hönnuðu kerfið, þeir sleppa á meðan einn og einn handlangari þeirra er dæmdur.

Kerfið er svo sjúkt að þeir fá að koma með ránsfeng sinn til landsins á vildarkjörum, ósnertanlegir, umkringdir auðmjúkum stjórnmálamönnum sem taka ofan aftur og aftur og gera allt sem peningar hvítflibbaglæpamannanna borga þeim fyrir.

Eftir stendur hnípin þjóð, rænd eigum sínum, situr uppi með skuldir útrásarinnar, og þarf að horfa uppá svínaríið fara endurtaka sig uppá nýtt.   Sársaukinn er svo deyfður með handlangararéttarhöldum, sem óvart er passað uppá að eigi sér stað á kosningavetri.

Þjónandi þeim eina tilgangi að auðvelda hinum þjónandi stjórnmálamönnum hvítflibbana að ná endurkjöri.  

 

Ef þjóðin ræðst ekki til atlögu við hið rotna kerfi þá verður hún rænd, aftur og aftur þar til ekkert er eftir til að ræna.

Og börnin okkar hömruð í skuldahlekki til lífstíðar. 

Er það það sem við viljum???

Rotið, siðspillt þjóðfélag??'

 

Ég segi Nei.

Því ég er manneskja, frjáls manneskja með frjálsan vilja.

Og ég á líf sem þarf að vernda.

 

Það gerir það enginn annar fyrir mig.

Kveðja að austan.

Fer fram á þungan dóm yfir Lárusi

Skotum hótað.

 

En sumir myndu kalla þetta blessun.

Og ekkert hefði ég á móti því að heyra svona hótun á hverjum degi gagnvart Íslandi.

Þá yrði ég loksins sammála Brussel.

Kveðja að austan.

Skotland yrði utan Evrópusambandsins

Samdrátturinn staðfestur í Evrópu.

 

Öll helstu hagkerfi álfunnar tilkynna stöðnun eða samdrátt.

Hvað tekur við???

Þeir hagfræðingar sem sögðu nákvæmlega fyrir Hrunið á fjármálamarkaðnum haustið 2008 vöruðu strax við að ef ekki yrði tekist á við kerfisvanda fjármálakerfisins þá myndi hagkerfið hökta í smá tíma og síðan kæmi önnur kollsteypa.

Þeir bentu á þá einföldu staðreynd að hagvöxtur þyrfti forsendur og þegar þær forsendur væru ekki til staðar, þá gæti peningaprentun ein og sér haldið hagkerfinu gangandi en það væri hagkerfi zombíunnar, hvorki lifandi eða dautt og það trénaði smán saman upp innan frá.

Að tréna upp innan frá er ætíð örlög skuldsettra hagkerfa.

 

Á þessa menn er ekki hlustað, þeir sem komu okkur á hausinn, eiga fjölmiðlana og þeir eiga stjórnmálamennina.  Þeir gæta þess vandlega að aðeins sé rætt við vitleysinga í hagfræðistétt, og að umræðan snúist um rugl eins og niðurskurð á krepputímum, múgæsingu út í "lötu" stéttirnar eða annað bull sem hreyfir ekki við sníkjutaki þeirra á vestrænum þjóðfélögum.

Og almenningur sem lætur spilast, festist smán saman í vítahring skulda og að lokum fátækt og jafnvel örbirgð hjá þeim sem missa vinnu, veikjast eða annað sem hindrar hið stöðuga tekjuflæði sem þarf til að borga af hinum sístækkandi skuldum.

Það sama gildir um ríkissjóði, skuldirnar aukast í réttu hlutfalli við heimskuna.

 

Hér á Íslandi erum við með ýkta útgáfu af þessari heimsku.

Fram að þessu gerði þjóðin grín af þeim sem átu útsæði sitt, í dag lifir þjóðin á útsæðinu, gervieinkaneyslu og skuldasöfnun.  Ekkert er fjárfest, ekki er tekist á við strúktúrvandann.

Almenningur er fastur í skuldagildru, fyrirtækin eru föst í skuldagildru.

Við munum uppskera nýtt hrun, og það fljótlega.  Um leið og útflutningstekjur okkar dragast saman vegna kreppunnar í Evrópu, þá er þetta búið spil hjá okkur.

 

Allt vegna þess að við notum ekki vit okkar og skynsemi og losum okkur við Óbermin sem fjármagnið setti á valdastól eftir Hrunið.

Við notum ekki vit okkar og skynsemi til að endurskipuleggja þjóðfélagið, losa um skuldir og nýta mannauð okkar og auðlindir á skynsaman hátt.

 

Til okkar var kastað skóflum og við grófum gröf samfélagsins sjálfviljug.

Ekki félegt en svona er þetta.

 

Kreppan er rétt að byrja.

Kveðja að austan.

Samdráttur í kortunum

Múgsefjun.

 

Múgsefjun er þekkt valdatæki hagsmuna og ráðandi afla til að ná fram markmiðum sínum.

Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur hefur aðeins eitt markmið, og það er að koma landinu í Evrópusambandið með illu.

Kostunaraðilar hennar, fjármagnið, sem til dæmis vill fá sína 1.000 milljarða refjalaust með því að krónum þeirra verði breytt í evruskuldabréf útgefið af Seðlabanka Íslands, hugnast vel þetta áform því Evrópusambandið hefur sýnt sig taka sterka stöðu með fjármagnseigendum gegn almenningi í fjármálakreppunni sem skall á haustið 2008.

Vandinn er að það er mjög öflug andstaða við þetta áform meðal þjóðarinnar og það hefur vantað hita í stuðningsmenn ríkisstjórnarinnar um þessa aðild.  Enda dálítið erfitt að peppa fólk upp með evrunni eða stöðu efnahagsmála í Evrópusambandinu þegar næstum hver einasti leiðtogafundur sambandsins endar með þeirri túlkun að ef þetta verður ekki samþykkt þá mun evran hrynja, fjármálakerfið hrynja, kreppan mikla verður hjóm eitt eða þegar allt annað þrýtur, "endalok" Evrópu.

Það hefur þurft einhver önnur mál, nærtækari til að skapa hina réttu stemmingu.  Stjórnarskráin og aðförin að landsbyggðinni er dæmi um slík mál.  Og framsetning þeirra mála bera öll einkenni múgsefjunar.

 

Múgsefjun er þegar hópur fólks er sviptur ráði og rænu með því að rökhyggja þess er tekin úr sambandi með slagorðum, sem höfða til tilfinninga eða hið "frumstæða" sem býr í okkur blessuðum manninum, með því markmiði að fá það til að gera eitthvað sem það ella gerði ekki sem sjálfstæðir hugsandi einstaklingar.   Múgsefjun er hópstjórnunartæki og sem slík þarf hún ekki að vera neikvæð, það er til dæmis hægt að skapa slíka sefjun í kringum safnanir í þágu góðra málefna eða kringum föðurlandsást þegar sótt er að landi, og svo framvegis.

En þegar múgsefjun er tengd við áreiti gagnvart öðrum hóp eða málstað eða landi eða þjóðum og þá í þjónustu einhvers kaldrifjaðs málstaðar, sem valdatæki, þá getur hún verið skelfileg og haft hörmulegar afleiðingar.

Við þekkjum galdraofsóknirnar, krossferðirnar, gyðingaofsóknir, ofsóknir gegn fólki sem átti eitthvað í löndum kommúnista og svo framvegis.

 

Múgsefjun náði nýjum hæðum í Þýskalandi á dögum nasista, heil þjóð var heilaþvegin til að níðast á nágrönnum sínum, jafnt innan lands og utan, og fyllt slíku stórmennskubrjálæði að hún ætlaði ráða Evrópu og undiroka og þrælka fólk og þjóðir sjálfri sér til hagsbóta.  Stórmennskubrjálæði sem endaði náttúrulega í rjúkandi rústum.

Ekki síðri og miklu lúmskari var múgsefjun sú sem fylgdi trúnni á draumaríki Stalíns.  Í huga sér bjó fólk til ímynd um himnaríki á jörðu, og það truflaði það ekkert þó raunveruleikinn var algjör andstæða þess himnaríkis.  Trúin var svo sterk að menn réttlættu fjöldamorð, algjöra kúgun, arðrán og í raun allt það sem upphaflega hvatti menn til að fylkja sér um kommúnismann.  Heilaþvotturinn var svo mikill að sumir fangarnir í Gulaginu þurftu ekki verði því þeir voru í vinnu fyrir Stalín, við að byggja upp hið sósíalíska draumaríki.

 

Svipuð múgæsing virðist vera myndast kringum Evrópusambandið hér á Íslandi, raunveruleikinn  er ekkert að trufla fólk.  "Evran, ó þessl blessuð evra, hve allt verður gott þegar við tökum hana upp".  Og svo framvegis sem ég ætla ekki að rekja hér þó það verður vonandi síðar gert.

Þó er Evruevrópusinninn ekki það viti firrtur að hann geri sér ekki grein fyrir að það þarf innvígða til að skilja trú hans, fjöldinn þarf annað mál til að sefjast um.  

Í þröngri stöðu valdi hann stjórnarskrána, vegna þess að einhverjum snillingi datt í hug að það væri hægt að hengja langan valdakafla Sjálfstæðisflokksins, frá 1991 á hana.  Fólk myndi ekki sjá samhengi milli úrslita kosninga og valda Sjálfstæðisflokksins, þingræðið er tryggt í stjórnarskránni og því hlýtur Hrunið að vera stjórnarskránni að kenna og þar með losnum við Sjálfstæðisflokkinn og nýtt Hrun ef við breytum stjórnarskránni.  Í sjálfu sér ekki órökréttara en að kenna gyðingum um allt sem miður fer í heiminum.  Þeir drápu jú Krist.

Vissulega er þetta gjörsamlega út úr kú, en órökrétt tengsl er forsenda neikvæðrar múgæsingar, þegar valdhafi vill vekja upp andúð eða ofsóknir, og til að skilja heimskuna, þá dugar ekki að segja, þetta er heimskt, það búa engin rök að baki sem standast skoðun, heldur verður maður að setja sig í hugmyndaheim hins múgsefjaða til að skilja atburðarrásina.

Og þá verður hið óskiljanlega alltí einu skiljanlegt.

 

Á feisinu var vakin athygli mín á grein eftir Örn Bárð Jónsson, sem er í stjórnlagaráði að mig minnir.  Greinin heitir  Úrtölufólkið og spýjan, og meikar engan sens fyrir fullvita fólk, ekki nema maður setji sig inní rökheim hins múgsefjaða, og skilji þá þann áróður sem valdahafinn eða hagsmunir hinna 1.000 milljarða mata hann á. 

Ég vil taka það fram að það er ekkert að því að endurskoða stjórnarskrá, eða skipta um stjórnarskrá, stjórnskipan eða annað.  Í lýðræðisríki þarf sátt um slíkar breytingar, og það þarf að viðhafa ákveðin fagleg vinnubrögð því stjórnarskráin er grunnur annarrar löggjafar.  Eins er mjög mikilvægt að setja ekki almenn atriði í stjórnarskrá sem framkvæmdarvald á hverjum tíma er ókleyft að standa við, eins og að allir eigi að vera fallegir eða góðir eða ríkir, slíkt gjaldfellir hana og skaðar þar með mikilvæg grunnatriði eins og rétt fólk til lífs og lima, tjáningar eða vera ekki beitt mismunun vegna trúar, kynferðis eða annars sem tendensi er til að mismuna fólki með.

Núverandi stjórnarskráarferli hefur fengið á sig réttmæta gagnrýni vegna vinnubragða, sem og innihalds.  Gagnrýni sem menn bregðast við með rökum í lýðræðisþjóðfélagi.  Til dæmis halda stjórnarskráarliða því fram að gagnrýni innanlands sé óréttmæt, treysta sér samt ekki til að mæta henni með rökum, en vísa á erlenda sérfræðinga sem hafa hrósað tillögum þeirra.  Þá liggur það í hlutarins eðli að fá þessa erlendu sérfræðinga til landsins og ræða málin á málþingi, eða skrifa greinar um þeirra sýn, eða annað sem kallast rökræða.

 

En það örlar ekki á slíku viðhorfi í grein Arnars, enda ekki hugsuð sem innlegg í rökræðu.  Það er aðeins höfða til tilfinninga, til andúðar á gyðingum Íslands, sjálfstæðismönnum sem allir telja sig mega hjóla í með óbótaskömmum,og það er peppun um eitthvað sögulegt hlutverk.

"Hvað ef við hefðum ekki þorað að taka á hruninu? Og svo framvegis og framvegis. Eða erum við kannski í þeim sporum að þora ekki að taka á hruninu? Nú hrópar úrtölufólk hátt á málþingum og í fjölmiðlum og vill snúa þjóðinni til baka, þjóðinni sem er á ferð á vit nýrrar framtíðar.

Hættum við, segja þau, förum varlega, skoðum þetta betur, snúum við, hættum við ferðina til fyrirheitna landsins, höfum þetta bara eins og það hefur verið, spillt, rotið, gruggugt, óskýrt, óréttlátt, ósanngjarnt, ójafnt –

ó, ó, ó! Já, svei, segi ég nú bara.

Höldum för okkar áfram".

Ég sé til dæmis ekki neina nýja framtíð í að jafnvæginu milli landsbyggðar og höfuðborgar sé raskað, ekki það að mér er gott sama um jafnan atkvæðisrétt, en ég sé ekki tilganginn í að kjósa til Alþingis höfuðborgarsvæðisins.  Í anda lýðræðis vil ég þriðja stjórnsýslustigið, valddreifingu.  Í mínum huga eru tillögur stjórnlagaráðs aftur á bak, ekki fram á við, og þær þarfnast miklu meiri umræðu.

Og það er líklegast það eina jákvæða sem hægt er að segja um þann flumbrugang sem átt hefur sér stað í þessu máli öllu, að hann skapar umræðu.

Sem út af fyrir sig ef tilgangurinn væri sá að breyta stjórnarskránni, en ekki að flýta fyrir innlimun landsins í draumaríki evrunnar og tryggja um leið algjör yfirráð fjármagns yfir landi og lýð um ókomna framtíð.

Því svona múgsefjun þjónar aðeins tilgangi kostunaraðilans, sem er ekki þjóðin, heldur þeir sem rændu hana og rupluðu, og vilja tryggja núna ránsfeng sinn.

 

Það skýrir múgsefjunina, það skýrir múgæsinguna.

Og það sorglega í málinu öllu er að margt fólk sem virkilega vill í hjarta sínu Nýtt og betra Ísland, þar sem almúginn er ekki fótum troðinn af skítugu fjármagni braskara og auðræningja, að það hefur látið glepjast.

Það heldur að það sé að berjast fyrir einhverju góðu en í raun er það byggingarverkamenn fyrir nýju Gulagi, ekki Stalíns líkt og margir á síðustu öld sem dreymdi um betri heim, heldur fjármagnsins.

Múgsefjun er nefnilega máttugt verkfæri. 

Og við sem virkilega viljum ekki sjá framtíð barna okkar í þjóðfélagi skuldaþrælsins, verðum að átta okkur á hvernig henni er beitt í þágu fjármagns og valda auðstéttarinnar sem fer núna rænandi og ruplandi um lendur hins vestræna heims. 

 

Látum ekki glepjast, látum ekki plata okkur.

Það er alltof mikið í húfi, sjálf framtíð barna okkar.

 

Við eigum líf sem þarf að vernda.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Fyrsta málið eftir jólaleyfi