Raunveruleikaskyn

 

Stjórnmálamanns sem heldur að gjaldeyrishöftin séu vegna ICEsave er ekki mikið.

En því miður sker Katrín Júlíusdóttir sig ekki úr.

Kveðja að austan.

 

Höftin frá fyrr en seinna

Þegar þingmenn afhjúpa sig.

 

Alþingi hefur nokkrum sinni afhjúpa sig sem vanhæft.

 

Það gerði það eftir gengisdóminn, þar var uppvíst að löggjafar og framkvæmdarvaldið ætlaði að láta svipta tugþúsundir eigur sínar, jafnt fyrirtæki sem heimili, í skjóli laga sem voru ólögleg.  Þegar það er ljóst þá axlar Alþingi ekki ábyrgð, það gerir ekki tilraun til að bæta úr því tjóni og óþægindum sem hin ólöglegu lán höfðu valdið fólki.  Heldur setur það lög um útreikninga vaxta sem síðan voru dæmd ólögleg.

Ofaná allt annað var Alþingi að stuðla að vaxtaþjófnaði.

 

Þegar fjármálaráðherra í skjóli nætur afhenti vogunarsjóðum nær allt fjármálakerfi landsins án þess að það mál væri rætt, og án þess að það væri kannað hvaða alvarlegu afleiðingar það gæti haft fyrir efnahagslíf landsins og fjárhag þjóðarinnar þá reis þingheimur ekki upp og krafðist opinberar rannsóknar.  Í öllum löndum heims hefði verið kallað á slíka rannsókn því að baki svona ákvörðunum er alltaf bein spilling, ívilnanir (kallast mútur í flestum löndum), kverkatök eða annað sem útskýrir hina afbrigðilegu hegðun í þágu örfárra auð- gegn hagsmunum þjóðar.

Alþingi lét gott heita.

 

Þegar ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttir kynnti Svavarssamninginn illræmda, án þess að segja satt til um innihald hans, fegraði það með blekkingum, þagði yfir afleiðingum vanefndarákvæða eða flutning á dómsvaldi úr landi, þá varð henni alvarlega á.  Hún braut lög í þágu erlends valds.  

Réttlæting hennar var að þetta væri gert vegna alþjóðlegra skuldbindinga þjóðarinnar, að hin breska fjárkúgun væri leidd út frá EES samningnum.  Þegar EFTA dómurinn kvað úr um að svo væri ekki þá stóð eftir stjórnvald sem hafði tekið þátt með beinum hætti að fjárkúga þjóð sína í þágu erlends valds.  Og beitti til þess lygum, rangfærslum, hótunum.

Alþingi virðist ætla að láta það líðast.  

 

Þessi þrjú dæmi hér að ofan afhjúpa vanhæft þing, en þegar þingmaður andófsframboðs tekur ekki þessi dæmi fyrst þegar hún talar um að Alþingi sé vanhæft, heldur nefnir dæmi um þar sem hætt var við óboðleg vinnubrögð í þörfu máli, þá er ljóst að viðkomandi þingmaður er innst inni sammála þeim gjörðum sem ég rakti hér að ofan.

Öll þessi dæmi varðar fjárhaglegt sjálfstæði, fólks, fyrirtækja, heimila, og hins opinbera.  Og þegar lagt er saman, þjóðarinnar sjálfar.

En ekki talin þess verð að tína til um vanhæfi Alþingis.

 

Sem líklegast útskýrir af hverju þingmenn Hreyfingarinnar styðja þessa ríkisstjórn, menn styðja það sem þeir eru sammála.

Það er bara núna þegar komið er að atkvæðasnapinu að rætt er um vanda heimilanna, að núna eigi að berjast, því nú er komið að kosningum.

Hið nýja nafn Hreyfingarinnar, Dögun mælist með nokkur prósent þannig að það virðist vera markaður fyrir svona augljós svik.

 

En glæpurinn er að þetta fólk hefur tekið málefni heimilanna í gíslingu, fólk tengir baráttu Hagsmunasamtaka heimilanna við Hreyfinguna, sér ekki muninn, og telur að hinar ágætu tillögur Hagsmunasamtakanna, sem frá upphafi hafa barist fyrir raunhæfum aðgerðum í skuldamálum fólks, sé sama tóbakið.  

Eigi rætur í falsi og undirferli, sé aðeins valdabrölt og eiginhagsmunapot í þágu örfárra einstaklinga.

 

Ef ég væri vogunarsjóður þá hefði ég ekki getað skipað málum á betri hátt.

En ég er ekki slíkur, en ég bendi á það.

 

Það eru skýring á að ekkert breytist.

Að þjóðin liggur særð á víðavangi og hýenur vomi yfir.  

Þegar búnar að glefsa, eiga aðeins náðarbitið eftir.

 

Skýringin er einföld.

Það sem þarf að verja, er ekki varið.

Kveðja að austan.

„Vanhæft þing, svo mikið er víst“

Hvaða hlutverk lék Vigdís??

 

Í skrípaleiknum sem EFTA dómurinn batt enda á??

Hún kennir þetta við vinstri flokka.

Gott og vel, þeir unnu út frá samkomulaginu við AGS.  Þar sem lofað var að bæta innstæður ICEsave af fullu, ekki með forgang innstæðna, heldur með skuldabréfi frá ríkinu.

Það samkomulag undirritaði þáverandi formaður Sjálfstæðisflokksins og fyrrverandi formaður flokksins.

 

Vigdís  Hauksdóttir kallar þá Geir Harde og Davíð Oddsson vinstrimenn. 

Sem aftur vekur spurningar um heilindi Vigdísar.  Að ICEsave sé hluti af pólitískum skrípaleik sem átti að enda á annan veg.  Að þetta hafi allt verið leikrit sem óvart endaði illa.

Að lög giltu í Evrópu, ekki pólitískur vilji.

Að það sé enn einu sinni verið að spila með þjóðina.

 

Af hverju þetta mont??

ICEsave er ekki búið, fjárkúgararnir eru ennþá að.

Og núna er þagað.

 

Eins og lög gildi ekki í landinu.

Bara í Evrópu.

 

Af hverju hefur ekki komið fram kæra á hendur Jóhönnu og Steingrími??

Þau eru sek.

 

En sitja á friðarstól.

Og sá friðarstóll er ekki vinstri flokkunum að kenna.

 

Það eitt er víst.

Kveðja að austan.

 

 

Vill út úr veröld vinstri flokka

Fullnaðarsigur í ICEsave málinu.

 

Segir formaður Framsóknarflokksins sem hefur tekið þátt í því ferli frá upphafi.

Nema leikritið sagði að hann ætti að þykjast vera á móti.

 

Leikritið afhjúpaði hann í þessum orðum.

 

"Ábyrgðina verða þau stjórnvöld að bera sem veittu rangar upplýsingar, beittu hræðsluáróðri til að verja pólitísk mistök og tóku eigin stöðu fram yfir hagsmuni heildarinnar.  Við höfum ekki velt ríkisstjórninni mikið upp úr málinu eftir að niðurstaða lá fyrir.  Ég hef þó nefnt hvort ekki væri rétt að ríkisstjórnin bæðist afsökunar á framgöngu sinni, þó ekki væri nema í ljósi þeirrar kröfu sem hún hefur gert til annarra um að axla ábyrgð".

 

Ef formanni Framsóknarflokksins, flokks Halldórs Ásgrímssonar, í eigu Finns Ingólfssonar, Ólafs Ólafssonar og Kaupfélags Skagfirðinga, væri einhver alvara með andstöðu sinni í ICEsave, eða baráttu sinni fyrir skuldum heimilanna.

Þá mælti hann ekki þessi orð.

Þessi orð eru mæld af munni manns sem alla tímann lék sitt hlutverk.

Hlutverk sem sá til þess að óánægjan leitaði í réttan farveg, farveg þeirra sem keyptu Ísland.

 

Þegar Þýskaland var látið eitt bera ábyrgð á tilurð fyrra stríðs, og látið greiða gífurlegar skaðabætur, þá var það ekki vegna þess að þýskir stjórnmálmenn vildu gera landa sína að skuldaþrælum.  Þeir voru sigraðir, byssukjafturinn sá til þess að þeir skrifuðu nauðugir undir afarkostina.

Versalasamningurinn náði samt ekki að slaga uppí ICEsave samninginn þann fyrsta, þó sé miðað við forsendur samningsins, sem gerðu ráð fyrir að skuldaklafar myndu auka hagvöxt, ekki draga úr honum eins og reyndin er með þjóðir Suður Evrópu.  Og reyndar öll þekkt dæmi fram að þessu í skráðri sögu mannsins, fyrir utan Karþagó eftir sína Versalasamninga.

ICEsave samningurinn var fjárkúgun frá fyrsta degi, fjárkúgun með samþykki íslensku stjórnmálastéttarinnar.  Við værum ICEsave þrælar í dag, ef ekki hefði gleymst að taka með í reikninginn hégóma í æðsta veldi sem bjó á Bessastöðum, og átti í vök að verjast.  Hann bjargaði æru sinni og útskúfun, með því að vísa fjárkúguninni, sem var langtum stærri en Versalasamningarnir, til þjóðarinnar, sem sagði Nei.

 

Í stað þess að ganga út af þingi, og koma ekki aftur inn, þá hélt formaður Framsóknarflokksins, flokks Halldórs Ásgrímssonar, í eigu Finns Ingólfssonar, Ólafs Ólafssonar og Kaupfélags Skagfirðinga, áfram að láta eins og ICEsave væri ekki grímulaus fjárkúgun sem lög næðu yfir.

Það ætti að semja.

Svo leið tíminn, næsta fjárkúgun krafðist þess að annar þykjustu leikari á móti, Bjarni Ben, gaf upp rétt spil á hendi, en formaður Framsóknarflokksins, .... og svo framvegis, fékk ennþá að vera á móti.  Hann uppskar hvort sem er ekki fylgi og var ennþá nauðsynlegur til að ná í hugsanleg atkvæði þeirra sem vildu ekki láta verðtrygginguna ræna sig inn fyrir bein og skinn.

Svo gerðist það sem handritahöfundar leikritsins sáu ekki fyrir, EFTA dómurinn dæmdi eftir lögum en ekki handriti fjármagns og valds.

 

Og ríkisstjórnin stóð uppi sem fjárkúgari.

Og formaðurinn, sem alltaf hafði mátt vera á móti, og hafði aldrei aflað fylgis þó þjóðin væri rænd og rupluð, hann bað ríkisstjórnina að biðjast afsökunar, ef hún mætti vera að.

Hvílíkur skrípaleikur, hvílík smán gagnvart lýðveldinu, stjórnarskránni, gagnvart þjóðinni sem átti að ICESave þrælast.

Þó samanlagðir þjófnaðir Íslandssögunnar væru lagðir saman, þá næði andvirði þeirra ekki uppí fyrstu vaxtaafborgun ICEsave fjárkúgunarinnar, samt liggja að baki þeim þjófnaði refsingar sem kváðu á um hengingar, þrælkun, þúsundir ára í fangelsi. 

Jafnvel einn snærisspotti gat kosta húð og frelsi. 

Nokkrir endurteknir súpuþjófar sjúks manns kostuðu hann á þriðja ár í fangelsi, ekki á nítjándu öld, ekki á tuttugustu öld, heldur fyrir ári síðan, eða varla svo.

 

En fólkið sem setti lögin um refsingarnar, sem sendi sjúkan mann á Hraunið í stað þess að veita honum hjálp, það er hafið yfir lögin.

Það á aðeins að biðjast afsökunar ef það má vera að.  '

Siðblindan og sleikjusmeðjan gagnvart fjármálamafíunni getur ekki náð hærra stigi.  

Sjúkur maður á Hraunið, þjóðin í skuldahlekki, fjárkúgarar sem unnu með erlendu valdi við að söðla undir sig tekjur ríkisins, settu þjóð sína í pant, þeir mega biðjast afsökunar ef þeir muna eftir því.

 

Skáldið spurði, "Höfum við gengið götuna til góðs??", svarið er Já, alveg þar til vogunarsjóðirnir keyptu upp lýðræðið, því þeir vildu sinn arð með rentum.

Þá gerðist eitthvað.  

Eitthvað sem gerist ekki hjá siðuðu fólki.  

Stjórnmálastéttin hóf sig upp fyrir lögin.

 

Og virðist ætla að komast upp með það. 

Þjóðinni er sama, útsölur eru á fullu.

En sá sem kærir, honum er ekki sama.

 

Og lögin gilda, ennþá.

Kveðja að austan.

 

 

„Skjaldborgin sneri öfugt“

"The Day After Tomorrow"..

 

Er dagurinn fyrir daginn sem var á undan deginum sem var dagurinn eftir morgundaginn að skella á.

Svo ég vitni í hamfarir í bíómyndinni sem bar þetta heiti.

Þá átti stormurinn ógurlegi sér nokkra fyrirboða sem voru hundsaðir því heilög kennisetning frjálshyggjunnar segir að gróði örfárra hluthafa gangi fyrir framtíð mannsins og þess vegna séu óeðlilegar breytingar í veðrakerfum heimsins aðeins eðlilegur hluti af gangverki arðsins. 

Frjálshyggjan svarar aldrei spurningunni, Hvað ef??, vegna þess að hún spyr hennar aldrei.  

 

Það eina sem frjálshyggjan gerir er að skoða árangur hluthafa í nokkru alþjóðlegum risasamsteypum, ef þeir græða, þá er allt í himnalagi.

Þá dafnar guðinn, arðurinn.

 

Þess vegna er verið að þróa pillur við offitu, ekki gegn ofurbakteríunni.

Þess vegna er ýtt undir styrjaldir og átök því slíkt er mjög gott fyrir arðinn.

Þess vegna eru innviðir samfélaga á Vesturlöndum brotnir niður, fólk á að greiða skatt, en skatturinn á að renna í arðinn.

 

Arðurinn er upphaf og endir alls í hinum nýju trúarbrögðum.

Hann stjórnar veðrum og vindum, styrjöldum og átökum, niðurbrot velferðar og upplausn samfélaga.

 

Honum hefur á fjórum árum tekist að eyðileggja áratuga uppbyggingu heilbrigðisþjónustunnar á Íslandi, því eins og raunamæddur fjármálaráðherra sagði í viðtali í morgun, hún á ekki bæði pening í að greiða arðinum vexti og borga fólki laun sem það getur lifað af.

Arðurinn heldur líka heimilum landsins í heljargreipum hávaxta og verðtryggingar, hann hefur skipað málum þannig að öll hans afglöp ræni fólk, í raun skilar það meiri arði en afrek hans og árangur.

 

Fólk lýtur arðinum, lætur af stjórn hans, hlýðir eins og sauðir á leið í sláturhús.

En veðrið tekur ekki þátt í dansinum kringum gullkálfinn, það virðir ekki hinn nýja guð mannanna.

Það skellur á sívaxandi þunga, öfgafyllra með hverju árinu.

Og það stigmagnast.  Slíkt liggur í eðlisfræði þess.

 

En við sem eigum líf sem þarf að vernda, nennum ekki að verja það líf.  

Við horfum arðinn með öfund í hjarta, vonum einn daginn að við getum haft það gott, skítt með alla hina, samfélagið, innviði þess og velferð.  

Við nöldrum aðeins yfir ráninu, en að verjast því???, o nei, við gætum misst af næstu útsölu, eða þurft að gera það skelfilega af öllu skelfilega, fara að hugsa, nota brjóstvit okkar til að sjá í gegnum leiktjöld sýndarinnar sem arðurinn hefur ofið í kringum vitund okkar.

Þá er þægilegra að nöldra, kjósa gömlu flokkana sína, borga sína vexti og vaxtavexti, og læra læknisfræði, "þetta reddast 101".

 

En veðrið það nöldrar ekki.

Það blæs.  Og blæs.  

Og samkvæmt eðlisfræði sinni mun sá blástur magnast upp, með æ meiri hörmungum fyrir þennan heim.

 

En arðurinn á svar við því.  

"Þið munið allir uppskera mig í næsta lífi, eftir dauðann".

Og þangað stefnum við með lífinu sem við sórum að verja.

Arðurinn með öllum sínum valkostum mun sjá til þess.  

 

Hvort sem það verður uppreisn veðrakerfisins, uppreisn náttúrunnar sem byrjaði með hvarfi býflugunnar, uppreisn sýklanna, uppreisn hinna arðrændu, uppreisn þrælanna í verksmiðjum alþjóðavæðingarinnar, uppreisn þeirra sem sáu á eftir velferðarsamfélögum sínum, eða það sem er langlíklegast, innbyrðis átök fylgjenda arðsins.

Þá mun eitthvað að lokum flýta fyrir hinu óhjákvæmilega.  Að valda ótímabærum dauða fjöldans.

Vopn eru ekki lengur vopn, þau eru gjöreyðingarvopn. 

 

Og heimskan er ekki lengur þessa heims, heldur úr ranni þess óendalega.  Því eins og skaparinn er almáttugur, þá er arðurinn það líka, en aðeins að einu leiti, honum tókst að færa mannlegu heimsku á nýtt stig hins óendanlega.

Hinn frjálsi maður laut og hlýddi öflum sem hafa aðeins eitt markmið, að koma öllu mannlífi til heljar á sem stystum tíma því það er svo hagkvæmt.   Enginn kostnaður eftir það.

Til þess þurfti ekki vopn, það þurfti aðeins að þróa heimskuna yfir í tóm hinnar Björtu Framtíðar, og sjá, jafnvel kalkúninn var super í samanburðinum.

 

Á meðan blæs vindurinn.  Magnast, er rétt að byrja.

Og lífið sem við ólum, horfir brosandi inní framtíðina, fullt af tilhlökkun hinnar sakleysu sálar sem ekkert illt hefur snert.

Trúir að pabbi og mamma vilji veg þess og velferð.  Og muni aldrei bregðast.

Sem er rétt eins langt og arðurinn leyfir.  

 

Og það er ekki mjög langt.

Reyndar mjög stutt.

En fullt af kærleik og ást.

 

Nema að lífið sem við ólum og sórum að vernda, það bað okkur bara um að fá að lifa í samfélagi guðs og manna, ekki í samfélagi arðs og kostnaðar.

Og að það fengi að lifa af til að ala sjálft af sér líf.

Það bað aldrei um meir, það bað aldrei um kærleik og ást.

 

Því kærleikur og ást er eins og lífsandinn, eins og loftið og vatnið, eins og fæðan, í huga barnsins er það samofið því að vera til.  Og barnið bað ekki um að vera til, það varð til vegna okkar ákvörðunar. 

Barnið bað um að fá að lifa, lifa af.  Að fá að ganga á vit ævintýra heimsins, fá sjálft að bergja af bikar lífsins.

Það bað ekki um afsökun okkar fyrir að við þjónum arðinum á hinni stuttu vegferð til heljar.

Það bað bara um að fá að lifa.

 

En þegar þetta líf okkar stækkar og dafnar, og fær sjálft vit til að spyrja spurningar, mun það spyrja.

Af hverju.

Af hverju vörðu þið ekki framtíð okkar á meðan einhver framtíð var til að verja??

Af hverju létuð þið allt gerast sem gerðist???

 

Og tilvísun í þann kærleik og ást sem við sýndum þeim og sýnum þeim í dag, verður ekki tekið gilt sem svar.

Stundum þarf meira til.

Stundum þarf líka að vera maður, að vera manneskja, að sýna manndóm.

 

Og gera það sem þarf að gera, þegar að þarf að gera það.

Og stundum er seinna sama og aldrei.

 

Það stundum kallast ögurstund, Ögurstund lífsins.

Lífsins sem við sórum að verja.

Kveðja að austan.

 

PS.  Þessi pistill er mitt innlegg til landsfundar Samstöðu sem tregðast við að breyta flokknum í Samstöðu um lífið, en hann er haldinn núna um helgina með aðeins eitt mál á dagskrá, að leggja niður vonina.

Svo mikill er máttur arðsins.

En tilvísun mín í hina þekktu hamfaramynd, Dagurinn eftir morgundaginn, er röng.  

Arðurinn laug, það er enginn dagur eftir morgundaginn.

Það er ekkert seinna, það er núna.

Og enginn afsakar uppgjöf sína í tilvísun í uppgjöf annarra.  Það voru ekki aðrir sem ólu það líf sem hver og einn sór að vernda.  Uppgjöf er manns eigin ákvörðun.  

En það eina sem hún sannarlega gerir, er að hún flýtir fyrir deginum sem á engan morgundag.

Uppgjöf er vopn arðsins til að hann nái fram sinni sýn á heiminn, heim án kostnaðar.  Í þeim heimi er ekki pláss fyrir lífið sem við sórum að vernda.

Höfum það á hreinu áður en við förum að ljúga að sjálfum okkur og öðrum.

 

Kveðja á landsfund með vinsemd og virðingu að austan.

 

 

„Söguleg stórhríð“ í vændum

Hvenær verður Gylfi látinn axla ábyrgð??

 

Með stuðningi sínum við ICEsave fjárkúgunina, metin á yfir 500 milljarða.

Að vera í framvarðasveit þeirra sem verja rán verðtryggingarinnar frá heimilum landsins, rán uppá rúmlega 400  milljarða samkvæmt Morgunblaðsgrein Sigurbjörns Svavarssonar rekstrarhagfræðings.

Að reyna koma landinu inní hungursvæði Evrópusambandsins, þar sem fátækt fólk sveltur heilu hungri vegna pólitískra trúarbragða, evrunnar.

Fyrir að styðja niðurskurðarhníf AGS hvar sem hann ber niður, hávaxtastefnu sjóðsins, velferðarkerfi hans fyrir fjármagnsöfl.

Fyrir að hafa brugðist verkafólki, alþýðu þessa lands á ögurstundu.

 

Hve mikill er eiginlega máttur peningaaflanna að þau geti haft slíkan mann sem forseta launþegasamtaka landsins??

Er allt falt??

Kveðja að austan.

Húsnæðislánin í annan farveg

Grunur um spillingu.

 

Afsagnar krafist.  

Því Spánn er lýðræðisríki þar sem kjörnir fulltrúar þurfa að fara eftir lögum og reglum.  

Þeir eignast ekki landið þó þeir fari tímabundið með stjórn landsins.

 

Á Íslandi var verið að dæma leiðtoga ríkisstjórnarinnar fyrir fjárkúgun.  Þeir eru bara svo heppnir að dómurinn skar aðeins úr um fjárkúgunina, dæmdi þá ekki til refsingar.

Á Íslandi þegja menn, eða finnst þetta fyndið, að þetta sé eitthvað svo sér íslenskt, svo gamalt og gott eins og hárkarl og sviðahausar.

Samt var fjárkúgunin af alvarlegust gerð, hún afsalaði erlendu valdi hluta ríkistekna um mörg ókomin ár, og gaf þessu sama valdi algjört forræði að skera úr um allt sem viðkom álitamálum, eða ef greiðslubyrði yrði þyngri en ráð yrði fyrir gert, og hún setti þjóðina í pant, það var hægt að ganga að henni með dómi.

Í pistli á Hreyfingu lífsins var aðalatriði ICEsave fjárkúgunarinnar dregin fram.

"Til dæmis við greiðsluþrot þarf að semja um kröfur, ríkið greiðir ekki meir en það getur. En það er ekki hægt að knýja á um nauðsamninga. Hvað á það að gera?? Setja þjóðina, íbúana í pant, í veðbönd?? Eða ganga að auðlindum, ríkistekjum, ef illa fer þá er lagalega verið að útiloka nauðvarnir þjóða í greiðsluerfiðleikum.

Þetta er algjört afsal á sjálfræði og sjálfstæði þjóðarinnar og bindur komandi stjórnvöld algjörlega á þann hátt að þau gætu neyðst til að leggja niður íslenska lýðveldið. Og má það með einum einföldum lánasamningi???

Hvað ef bretar hafa aldrei hótað íslenskum stjórnvöldum, aðeins mútað nokkrum stjórnmálamönnum líkt og alþekkt er í þriðja heiminum??? Geta örfáir einstaklingar lagt niður heila þjóð fyrir persónulegan ávinning.

Ef þessi lánasamningur heldur íslensk lög og stenst ákvæði stjórnarskráar, þá er ljóst að svo er. Að geðþótti örfárra getur bundið endi á lýðveldið. "

 

Geðþótti örfárra gat bundið endi á lýðveldi Ísland, og sett þjóðina óbærilegar skuldaklyfjar.

Og glæpafólkið er ekki sótt til saka.  Þó það hafi framið hinn alvarlegasta af öllum glæpum, sem þyngstar refsingar liggja við.  Selt þjóð sína.  Fyrir eitt klapp á bakið.

 

Það kemst upp með glæp sinn, þarf ekki að mæta þjóð sinni í opnum réttarhöldum.  Fyrir Landsdómi, eins og sá sem var sakfelldur fyrir að hafa ekki skrifað fundagerðir.

Það stýrir landinu áfram, meðreiðarsveinar þeirra sem tóku þátt í glæpnum, stjórna ríkisfjölmiðli landsins, samverkafólk þeirra leiðir samtök  atvinnulífsins og samtök launafólks. 

Vegna þess að Alþingi hefur sjálfdæmi í að ákæra það.  Og það er svo dauðhrætt við sína eigin sekt, að það þorir ekki að taka af skarið, þó fáir finnist þar innanborðs sem þola ennþá glæpafólkið.  Fólkið sem seldi börnin okkar í ánauð.

 

Og á Bessastöðum situr maður sem þekkir ekki sína skyldu.  

Eða er hræddur, skiptir ekki máli.

En á meðan hann situr, rís ekki upp, þá er gyðja réttlætisins læst inní gamla tukthúsinu við Lækjartorg. Og lýðræðið tekið í gíslingu dæmdra fjárkúgara.

 

Snérist baráttan í ICEsave um þetta, að láta fjárkúgarana sigra.  

Að leyfa þeim að halda áfram með óþurftarverk sín.  Að neita heimilum landsins um réttlæti, að rústa innviðum heilbrigðiskerfisins, að hrekja fólk úr landi.  

Og selja okkur annað sinn nauðungarsölu til grimmustu ómenna hins siðblinda fjármálakerfisins sem nærist í dag á blóði almennings um víða veröld.

 

Var það þess vegna sem við sögðum Nei við ICEsave??'

Það hvarflar að mér.

Kveðja að austan.

 

PS.  Linkar á pistla á bloggsíðu Hreyfingar lífsins um innihald ICEsave fjárkúgunarinnar er í athugasemd hér að neðan.

 

 

Milljón krefst afsagnar Rajoys

ICEsave og humanity.

 

ICEsave í sinni tærustu mynd snýst um hvað má gera öðru fólki.  

Má allt ef þú passar þig aðeins að tengja það við smáletur skuldabréfs?

 

Mennskan hefur þurft að takast á við þessar spurningar áður.

Það urðu kaflaskipti í baráttunni gegn þrælaverslun þegar eigendur þrælaskipsins Zong sóttu tryggingafé fyrir þræla sem var kastað útbyrðis vegna matarskorts.  Farmurinn rýrnaði og þeir vildu fá það bætt. 

Þá stöldruðu margir við og spurðu, má gera lifandi fólki þetta???  Getur það aðeins verið vara, kostnaður, án nokkurs réttar???

Svipaðar spurningar voru spurðar í frægum réttarhöldum sem myndin Amistad fjallar um þegar eigendur strokuþræla kröfðust þess að bandaríks yfirvöld afhentu þá réttmætum eigendum.  Þá byggðist vörnin að þetta hefði verið frjálst fólk, sem hefði verið svipt frelsi sínum

Og hún var tekin til greina, sumt mátti ekki.

 

Eftir hrylling síðustu heimsstyrjaldar var þetta sumt áréttað, í mannréttindasáttmálum var helgi manneskjunnar tryggð, og hún naut ákveðinna réttinda, mannréttinda.  

Sérstaklega hafa þessi mannréttindi verið vel útfærð í mannréttindaskrá Evrópu, fólk hefur ekki aðeins rétt til lífs, og vera ekki selt eða pyntað, það hefur líka rétt á lágmarks framfærslu, rétt á heilsugæslu, menntun, og það nýtur ákveðinna félagslegra réttinda.  

Í raun er um samfélagssáttmála að ræða sem réttlætir hlutfallslega mikla skattheimtu í Evrópusambandinu.

 

En hvernig rímar það við að í þessum sömu löndum svelti stórir þjóðfélagshópar, að sum lönd séu orðin neyðarsvæði þar sem allir innviðir eru að grotna niður???

Ekki vegna náttúruhamfara, ekki vegna styrjalda, ekki vegna hungursneyðar, heldur vegna gjaldmiðils, og vegna þess að kostnaði við að verja hann er velt yfir á þegnana.

Eins eru óheyrilegar upphæðir teknar úr almannasjóðum til að borga fyrir fjárglæfra spákaupmanna fjármálakerfisins.  

Almenningur borgar sama skattinn, en fær ekki lengur þá þjónustu sem hann taldi sig vera að borga fyrir, því fjármálakerfið er framar í forgangsröð stjórnvalda.  

Og með þeim afleiðingum að fólk er víða við hungurmörk, tekjur þess duga ekki til framfærslu.

 

Hvar er mannhelgin í þessu dæmi??

Er gömul ómennska að stinga upp kollinum??

Er hætt að líta á fólk sem fólk, er það aftur orðið að kredit lið í bókhaldi siðblindingja eins og þrælakaupmanna forðum???

 

Vissulega er ennþá djúp gjá þarna á milli, en það er óðum verið að brúa hana.  

ICESave fjárkúgun breta var slík brú.  

Rifjum upp hvað ICEsave snérist um í raun. 

Martin Wolf, dálkahöfundur dagblaðsins Financial Times. "Þetta snýst um að neyða saklaust fólk til að taka á sig gríðarlegar skuldbindingar sem því ber hvorki lagaleg né siðferðisleg skylda til að gera."

 

Og ICEsave réttarhöldin áttu að snúast um, en gerðu ekki.

 

"Héðan af er aðeins ein lausn á þessari deilu og hún er sú að dómtaka málið og fá réttarhöld aldarinnar, um hvað má gera þjóðum og hvað má ekki. Þessi réttarhöld aldarinnar munu snúast um sjálfan tilverurétt þjóðríkja og um sjálf grunnréttindi manneskjunnar, að hún geti byggt upp sitt líf og tilveru án þess að eiga á hættu að allt í einu komi innheimtumaður og tekur eigur hennar með þeim orðum að hún hafi verið í ábyrgð fyrir banka í fjarlægu landi. Ábyrgð sem manneskjan var aldrei spurð um, og hafði aldrei neitt um að segja.".

Samt var hinn venjulegi maður aldrei spurður þegar hann var settur í þessa ábyrgð, og gat ekki haft nokkrar forsendur til að vita það því þeir sem með völdin fóru, vissu það ekki heldur. Samt átti að innheimta þetta ef illa færi, og er verið að innheimta núna á neyðarsvæðum Evrópu. Og enginn spyr, hvaða réttur býr þar að baki?? .... Núna þegar dómur er fallinn, þá var sigurinn unnin á lagatæknilegum atriðum, lögin gerðu ekki ráð fyrir slíkri ábyrgð, sem var augljóst mál. En dómurinn tók ekki á dýpri rökum málsins, að undir engum kringumstæðum mætti gera saklaust fólk ábyrgt fyrir gjörðum annarra.".

 

Þetta er nefnilega grundvallaratriði, hvað má gera öðrum.

Og ef það má gera þetta einni þjóð, hvenær kemur þá að næstu???  Og svo næstu.

 

Uppgangur alræðisins á fjórða áratug síðustu aldar var vegna þess að samfélag þjóðanna heyktist á að svara þessari spurningu, með þekktum afleiðingum.

Samt var varað við og mig langar að endurtaka fræga aðvörun sem ég hef áður minnst á í bloggpistlum mínum um ICEsave.

 

En orð Haile Selassies hljómuðu lengi í hugum fulltrúanna á þingi þjóðabandalagsins. Hann sagði að það sem væri einkum í húfi væri siðgæði í samskiptum þjóða, traust allra þjóða á hvers konar samningum og mati þjóða, einkum smáþjóða, á gildi loforða um að tilvera og sjálfstæði yrði virt og tryggt. “Í þetta sinn vorum það við” sagði hann. “Næst kemur röðin að ykkur.

 

"Næst kemur röðin að ykkur".  Það leiðir nefnilega eitt að öðru.  

Það er þannig að þegar siðmenningin byrjar að láta undan, að þá er það fyrst eins og sprunga í stífluvegg, það seytlar, en síðan springur allt.  Og ekkert verður við ráðið.

 

Forsendur ICEsave voru og eru rangar, sumt má ekki.

Á því tók dómurinn ekki, hann féll með þjóðinni á lagatæknilegum atriðum.

Ekki siðferðislegum.  

Og á meðan er alltaf von á nýjum ICEsave klyfjum í einni eða annarri mynd.

 

Öflin sem stóðu að baki ICEsave eru ennþá að, hér á Íslandi, og í Evrópu.

ICEsave dómurinn kenndi þeim aðeins að vanda betur til lagasetningar, ekki að sumt mætti ekki.

Og á meðan þetta fólk gengur laust, og kemst upp með siðblindu sína, þá er ferlið, eitt leiðir að öðru í fullum gangi.

Þess vegna er svo mikilvægt fyrir mennskuna að það sé snúist gegn þessu liði, að lögin, á meðan þau eru ennþá okkar, séu virkjuð gegn athæfi þeirra.  

 

Fyrsta skrefið er að kæra forsprakka ICESave fjárkúgunarinnar á Íslandi, þau Jóhönnu og Steingrím.

Þau brutu sannarlega lög, og eiga ekki að komast upp með það.

Samningurinn sem þeim hafði næstum tekist að fá þjóðina til að samþykkja, var ekki bara óbærilegur fyrir þjóðina ofaná allt annað sem hún þurfti að taka á sig eftir bankahrunið, í honum voru tifandi tímasprengjur eins og festing á gengi við endurgreiðslur úr þrotabúinu sem gátu gert íslenska ríkinu alveg ókleyft að standa í skilum.

Og í honum voru ákvæði, að ef íslenska ríkið lengi í greiðsluerfiðleikum, sem ríki með alltof háa skuldabyrði gera, að þá mátti gjaldfella allt ICEsave bréfið.  Bara það að semja uppá nýtt um skuldir sínar, heimilaði gjaldfellingu.  Fjárkúgarar höfðu fjöregg þjóðarinnar í hendi sér.

 

Og hvað þá??  

Þeirri spurningu hefur enginn svarað.

Hvað er gert við gjaldþrota þjóð.

 

Ef við látum þetta líðast, þá erum við helsjúk.  Ekki sem þjóð, heldur við sjálf.  Og við getum ekki kennt öðrum um.  Sjúkleiki okkar er ekki stjórnmálamönnum að kenna, ekki útrásarvíkingunum, ekki öllum þeim sem við kennum um allt.  

Það erum við sjálf sem bregðumst.

 

Hreyfing lífsins hefur tekið sama gróft þau lögbrot, blekkingar, svik, sem áttu sér stað í fyrsta ICEsave samningnum.  Um það má lesa á síðu Hreyfingarinnar, linkur í fyrstu athugasemd hér að neðan.  

Hún ein og sér hefur ekki afl til að bregðast við.  En við höfum aflið, ég og þú lesandi góður.  Ef þér er ekki sama, þá stígur þú fram. 

ICEsave var aðför að fólki eins og okkur, börnum okkar og samfélagi.  Hún var ekki aðför að elítunni, hún flýtur alltaf ofaná, enda studdi hún ICEsave, öll sem ein.  

Elítan mun ekkert gera, hún segir okkur að láta kjurt liggja þessa tilraun til þjóðarmorðs.  Hún sagði okkur líka að samþykkja ICEsave.  Hún afhenti líka amerísku vogunarsjóðum efnahagslíf okkar á silfurfati gjafmildarinnar.

Hún hefur margselt okkur og ætlar að halda því áfram.  Því þannig fær hún að vera memm í klúbbi hinna stóru og ríku í útlöndum.  Henni er sama um okkar örlög.

 

Ákæra á hendur Jóhönnu og Steingrím er okkar eina leið til að stöðva þessa aðför að lífi okkar og limum.  Að við endum ekki sem stritandi öreigalýður í náum vogunarsjóðanna.

Hér er meiningin að undirleggja þetta blogg um þessa kæru.  Endurtaka pistla, draga saman efnisatriði málsins.  Fá þannig fram umræðu, þá þannig fram viðbrögð.

Hingað til hefur aðeins æpandi þögn mætt þessum skrifum, en það er góðs viti, því fólk kemur aftur og aftur.  Svona var það í upphaf ICEsave varnarinnar, þá mætti fullyrðingin um að ICEsave krafa breta væri fjárkúgun samkvæmt skýrum ákvæðum laga þar um, sömu æpandi þögninni.  En síðan sprakk sú röksemd út, æ fleiri tóku hana upp.

Núna höfum við bara ekki sama tímann, það er búið að skrifa uppá sölusamninginn, það á aðeins eftir að undirrita hann.  Og þá er þjóðin fyrst í djúpum skít.  

Ómennskan hefur þá tekið yfir landið okkar.

Og það er ekki gott.

 

Viljum við það??

Kveðja að austan.

 

 

Hagsmuni þjóðarinnar af stjórnfestu.

 

Er þetta ekki argasta háð??

 

Er nótt hinna löngu hnífa liðin hjá Samfylkingunni, og á nú að leita hefnda??

Ríkisstjórnin með dóm á bakinu um fjárkúgun gegn sinni eigin þjóð, hefur ekki komið neinu lykilmáli í gegnum þingið lengi, mjög lengi, hún er alltí einu orðin tákn fyrir stjórnfestu???

 

Það skilja allir háðið.  

Hinn nýi formaður hinna nýju tíma í flokki sem þessi meinta stjórnfesta hefur næstum gert út af, ætlar sér greinilega ekki að halda af stað í kosningabaráttu með lík í fararteskinu.

Smán saman verður ekki rætt um ríkisstjórnina, nema að hún sé mistök sem verða aldrei aftur.

Að í henni hafi verið einn heill ráðherra, og hann hafi vikið þegar hann gat ekki lengur barist fyrir breta í ICEsave deilunni.

Og að hann hafi lært af hörmungunum, og muni aldrei aldrei gera neitt það sem Þjóðarflokkur Jóhönnu Sigurðardóttir hafi gert undanfarin ár.

 

Að hann sé formaður nýs flokka, á nýjum tímum.

Spurningin er, munu kjósendur kaupa hina nýju ímynd???

Það er efinn.

Kveðja að austan.

„Ekki ástæða til breytinga á ríkisstjórn“

Mætur maður skrifar þarfa grein.

 

Lesið hana.

 

"Þessi gríðarlega peningasöfnun er nefnilega komin í algert óefni og enginn stjórnmálamaður virðist hafa vilja, kjark eða getu til að stokka þetta vitlausa kerfi upp frá grunni".

 

Stjórnmálamenn  okkar hafa ekki einu sinni kjark til að axla ábyrgð sína á ICEsave fjárkúgun breta.

Þeir haga ekki kjark til að takast á við eitt eða neitt, það eina sem þeir þora og geta er að borga alla þá reikninga sem auðmagnið sendir þeim.

Reyndar borga þeir ekki sjálfir, þeir áframsenda reikninginn til þjóðarinnar.

 

Og að lokum, í fyrirsögn þessa bloggs segi ég "mætur maður".  Vil taka það fram að ég þekki ekki Þóri persónulega, en hann hefur reglulega komið inná bloggið og skammað mig fyrir það sem honum finnst ekki rétt.

Hann var einlægur í þeim skömmum og sjálfum sér samkvæmur.  Þess vegna orða ég fyrirsögnina á þennan hátt.

Það er samfélag okkar sem er í húfi, það er það sem fellur þegar fjármagnið sýgur til sín alla okkar verðmætasköpun.

Og fáir nenna að verja það, með undantekningum þó.

 

Mismunandi nálganir, mismunandi sjónarmið.  Skiptir engu máli.

Það að láta sig varða, skiptir öllu.

 

Miðað við það sem er að gera þjóðinni, og miðað við það andóf gegn því, þá er ljóst að Íslendingar upp til hópa eiga hvorki börn eða hunda sem þeir telja þess virði að verja.  

Á því er samt undantekningar, og ég er að vekja athygli á einni.

 

Mættu þær vera fleiri.

Kveðja að austan.

 

Kveðja að austan.

Glorhungruð gamalmenni