Það var réttað yfir svona glæpum í Nurnberg.

 

Og þeir taldir stríðsglæpir.

Á ábyrgð þeirra sem ábyrgð báru.

 

Það hefur ekkert breyst síðan þá, nema að stríðsglæpamenn eru ekki sóttir til saka í dag, ekki nema þeir séu svartir og skipta engu máli lengur fyrir alþjóðlega auðhringa sem gerðu þá út.

En glæpurinn er sá sami.

Og engu betri en hjá AlKaída.

 

Kveðja að austan.

NATO drap konur og börn

Nauðvörn ICEsave fjárkúgarana.

 

Þegar nær dregur uppgjöri þjóðarinnar við fólkið sem grímulaust studdi hina bresku fjárkúgun á hendur íslensku þjóðinni, þá bregðast þeir við í örvæntingu sinni og leita á þekkt mið misyndisfólks, að reyna réttlæta gjörðir sínar með blekkingum og rangfærslum.

Það sem tapaðist fyrir dómsstólum á að vinna í umræðunni.

Í þeirri veiku von að það verði ekki látið sæta ábyrgð.

 

Stuðningsmenn breta hafa dreift grein eftir Jón Sigurðsson, fyrrverandi ráðherra,  þar sem gefið er í skyn að Sigmundur Davíð hefði líka reynt að semja.  Og með því sett samasemmerki milli þess að semja í deilu, og láta einhliða undan fjárkúgun.

Grein Jóns er málefnaleg við fyrst sýn, og það þjónar tilgangi hennar, því innan um almenn sannindi og ábendingar, er rangt farið með í grundvallarmálum, og þau rangindi þjóna þeim grundvallartilgangi að hindra að lög gildi í landinu.

Sem vekur upp spurningar hvort er verra, að fremja landráð, eða ljúga í þágu landráða.

 

Jón kemur með þá klassísku rangfærslu að því hafi fylgt kostnaður að standa gegn fjárkúgun breta.  Án þess að færa fyrir því nokkur rök sem standast skoðun.  Enda ekki annað hægt, tíminn hefur afsannað allar þær rangfærslur. 

Ég ætla ekki að eltast við fullyrðingar hans út í loftið, sem ætlaðar eru auðtrúa borgunarsinnum, svona sem plástur á hið mikla sár að hafa trúða lygi frá upphafi málsins.  

En ég vil að eins benda á eina grunnstaðreynd, Bretar litu ekki á það sem kostnað þegar Þjóðverjar köstuðu sprengjum á breskar borgir, þeir ræddu ekki um uppgjöf vegna kostnaðar við þá kúgun að þeir gæfu eftir sjálfsákvörðunarrétt sinn og skert sjálfstæði.

Þeir töluðu um tjón, tjón sem getur alltaf verið fylgifiskur þess að verjast ofbeldi og kúgun.

Það er grundvallarmunur á tjóni og kostnaði.

 

En þetta er blekking, lygin, stóra lygin kom fram í þessari klausu;

Það hefur aldrei staðið til að þjóðin færi að borga höfuðstólinn. Strax í Svavarssamningi lá fyrir að þrotabúið hefði 88-92% upp í greiðslur og miklar líkur voru þá þegar um 100%. Nú hefur þetta legið fyrir um skeið. Það var sem sé ekki mikil áhætta um höfuðstólinn í Svavarssamningi - og engin síðan. Síðari breytingar ESB á kerfinu staðfesta í raun álit Íslendinga, og hafa ákvarðanir ESB þannig óbeint stuðlað að jákvæðri niðurstöðu fyrir okkur. Það tókst að telja meirihluta landsmanna trú um að málið snerist virkilega um að það ætti að láta almenning borga bæði höfuðstólinn og vextina. Þetta er eitthvert merkilegasta afrek í pólitískum áróðri á síðari árum.

Í forsendum fyrsta ICEsave samningsins var gert ráð fyrir 75% endurgreiðslum, og út frá þeim kostnaði var samningurinn ræddur.  

Þetta var það sem stóð í umsögn um frumvarpið frá fjárlagaskrifstofu fjármálaráðuneytisins; 

 

". Ef gert ráð fyrir að meðaltal þessara forsendna um endurheimtur forgangskröfuhafa komi til eða að 75% af kröfum endurheimtist gætu um 415 milljarðar kr. fallið á ríkissjóð vegna skuldbindinga Tryggingarsjóðsins eða um 21% af VLF árið 2016. Þessi fjárhæð kæmi til greiðslu í 32 greiðslum á átta árum ásamt árlegum 5,55% vöxtum. Árleg greiðsla af höfuðstól yrði þannig um 50 milljarðar kr. og vaxtagreiðslur fallandi frá 22 milljörðum kr. Þar sem greiðslutímabil fastra afborgana hefst 5. júní 2016 falla tvær afborganir á það ár og á árið 2024 en fjórar afborganir á önnur ár.".

 

Nafnkostnaður var hærri því núvirðisútreikningar eru inní þessum tölum.  Í endurskoðuðu Svavarssamningunum voru vextir lækkaðir og þá reiknaði Jón Daníelsson hagfræðingur það út að sá samningur væri uppá 507 milljarða, þar af myndu alltaf falla til vextir uppá 120 milljarða.

Þetta eru gífurlega háar upphæðir sem Jón gefur í skyn að hefðu orðið litlar þegar dæmið var gert upp.

Og endurheimtur úr þrotabúinu segja ekki alla söguna því krafa TIF var bundin gengi krónunnar í lok apríl 2009.  Jón Daníelsson útskýrir vel þá hvað í því fólst.

"Ég ætla mér ekki þá dul að segja fyrir um gengisþróun, sem er verulega háð því hvort efnahagslífinu batnar eða elnar sóttin, en ef krónan styrkist um 10% mun Icesave-skuldin samkvæmt núverandi samkomulagi minnka um 72 milljarða, en veikist hún um 10% mun hún aukast um 72 milljarða. Hvernig það veltist veit enginn, en punkturinn er sá að þessa gengisáhættu ber Ísland eitt. ".

 

Gengið hélt vegna gjaldeyrishafa og vegna þess að útflutningur stóð ágætlega, en í miðri fjármálakreppu er vart hægt að treysta því.  Viðskiptakjör hafa versnað og útlit fyrir að þau haldi áfram að versna, svo það er aldrei hægt að fullyrða hve mikið tryggingasjóður innstæða hefði fengið í erlendri mynt, aðeins í íslenskum krónum.  En ICEsave fjárkúgunin var í erlendri mynt.

 

Annað jafn alvarlegt við þessa framsetningu er að fullyrða svona aftur á bak.  

Þegar Svavarssamningurinn var gerður, þá ríkti fullkominn óvissa með svo margt, og ef illa fór þá lenti skellurinn allur á íslenskum almenningi.  

Eins þarf fólk að skilja orsakasamhengi atburða.  Það að svo fá banaslys eru í umferðinni í dag, réttlæta ekki andstöðu þeirra sem voru á móti lögleiðingu bílbelta.  Þeim fækkaði einmitt vegna þess að bílbelti voru innleidd, ekki öfugt, það er að lögleiðingin hefði ekki skipt neinu máli.

Að samþykkja ICEsave samninginn með öllum sínum vanefndarakvæðum sem féllu beint á íslensku þjóðina, er eins og þegar gamall auðugur maður lætur undar hótunum fjárgráðugs ættingja og breytir erfðaskrá sinni á þann hátt, að þessi ættingi hans verði hans einkaerfingi.  Líkurnar á að gamli maðurinn lifi lengi eftir þá undirskrift eru ekki miklar.

Og sem betur fer reyndi aldrei á hvað hefði orðið um þrotabú Landsbankans ef bretar hefðu haft hagsmuni af því að neyða það í hraksölu á eignum.  Það reyndi ekki á það því með neitun almennings þá urðu það sameiginlegir hagsmunir að fá sem mest úr úr eignum Landsbankans.  

Menn geta spurt sig hvað hefðu bresk stjórnvöld gert eftir undirskrift ICEsave, svona í ljósi fyrri samskipta, ef þau hefðu haft öll ráð þjóðarinnar í hendi sér.

 

Grein Jóns Sigurðssonar er skrifuð til að beina athyglinni frá þessum landráðum, svo enginn verði látinn sæta ábyrgð á þessum hryllilega samningi.

Samningi sem var miklu verri en Versalasamningurinn á sínum tíma.

Hún er líka skrifuð til að grafa undan trúverðugleika Sigmundar Davíðs, og það í einum tilgangi.

Hún er aðeins ein af mörgum greinum sem valdaelítan hefur dreift til þess arna.  Að draga úr mikilvægi ICEsave andstöðu hans, fá fólk til að halda að þetta hefði allt farið á betri veginn hvort sem er.

 

Vegna þess að Sigmundur Davíð heldur ennþá fast við þá stefnu að forsendubrestur verðtryggingarinnar eigi að leiðréttast.

Það er hans glæpur, og þess vegna á að jarða hann.

Hann vogar sér að fara gegn vogunarsjóðunum.

 

Þeir sem í raun í huga og hjarta vilja að heimili landsins lifi af á komandi árum, verða að snúast gegn þessum hælbítum valdsins.

Eftir að þeim mistókst í ICEsave, þá fengu þeir reynslunni ríkari nýtt verkefni.  Að sá tortryggni og efa gegn öllum tillögum um hjálp handa heimilum landsins.  

Á þessa hælbíta dugar aðeins eitt, að kæra þá fyrir þátt sinn í ICEsave fjárkúgun breta, því atferli þeirra varðar beint við lög.

Slík kæra skilur í raun á milli þeirra sem berjast fyrir hag heimilanna, og þeirra sem þykjast gera það og eru aðeins á atkvæðaveiðum.

 

Og það er of seint að kæra eftir kosningar.

Þá eru lán heimilanna orðin eign vogunarsjóðanna.

Og þau villidýr láta ekki bráð af hendi hafi þau einu sinni hremmt hana.

 

Áttum okkur á því.

Kveðja að austan. 

Á öllum tímum hafa verið til menn sem hafa varið óhæfuverk.

 

Ekkert er svo sjúkt að í nafni hugsjóna eða hagsmuna komi þeir því ekki til varnar.

Hvort sem þeir eru að verja óhæfuverk Rauðu Khemranna, fangabúðir nasista, gulagið, aðför alþjóðavæðingarinnar að efnahagskerfi heimsins, eða ég tali ekki um nýjasta sjúkleikann, að verja aðför ofurríkra fjármálamanna að  samfélögum Evrópu, að þá geta þeir alltaf fundið réttlætingu og klínt glæp sínum á aðra.

Á bak við þessa réttlætingu er alltaf sama tungutakið, sama uppbyggingin í rökfærslu enda er aðeins talað eitt tungumál í neðra, tungumál  andskotans.

 

Grikkir eru spilltir, þess vegna má eyða innviðum grísks samfélags og ræna þjóðina.  Því þeir eru sekir.

Íbúar borga Kambódíu höfðu aðlagast úrkynjaðri menningu vestrænna borgarsamfélaga, þess vegna mátti reka þá út í sveitir landsins kenna þeim nýja siði, atvinnuhætti steinaldar.  Því þeir voru sekir.

Úkraínskir bændur höfðu keypt jarðir sínar af gamla jarðeigandaaðlinum, voru því orðnir sjálfstæðir smábændur.  Þess vegna mátti ræna þá uppskerunni til að fjármagna iðnaðaruppbyggingu Sovétsins.  Hungurdauði milljóna var réttlætanlegt, því þeir voru sekir.

Svart fólk í Afríku bjó við lágmenningu og var latt, þess vegna var réttlætanlegt að flytja það nauðugt til Ameríku til að láta það vinna, kenna því aga svo það væri ekki byrði á jörðinni.  Það var gert að þrælum því það var sekt um að þekkja ekki siðmenningu hins vestræna manns.

Gyðingar voru okrara, sífellt til vandræða, og þeir drápu Krist.  Sekari en syndin og enginn sagði neitt í Evrópu þegar þeim var smalað í fangabúðir.  Gráturinn kom seinna þegar menn sáu afleiðingarnar en samt var til fólk sem sagði að þeir ættu þetta skilið, þeir voru sekir.

 

Sama rökfærslan, sami málflutningurinn, aðeins mismunandi hver eða hvaða hópur er sekur.  

Í dag er til dæmis talið alltí lagi að sprengja upp brúðkaup með ómönnuðum flugvélum ef grunur leikur á að hryðjuverkamenn leynist í hópnum.  Því þetta er sekt fólk.  

Þeir sem flugu flugvélunum á tvíburaturnana töldu sig mega það því fórnarlömb þeirra væru sek, sek um að vera til.

 

Og það er mesta sektin, að vera til, ef þú tilheyrir ákveðnum hópi þar sem allir einstaklingar í honum er sekir, þá má gera þér allt, þú átt refsingu þína skilið.

Hvort sem þú ert gyðingur, Afgani eða Íslendingur.

 

Stuðningsmenn ICEsave fjárkúgunar breta nota þessa réttlætingu, að þjóðin sé sek. 

Sek um að hafa valdið stórþjóðum skaða með háttsemi sinn og notað lagarefjar til að losna undan sanngjörnum dóm.  Fáir hafa orðað þessa hugsun af jafn mikilli mælsku og maður sem á mikið undir velvild vogunarsjóða eftir yfirtöku þeirra á íslensku efnahagslífi eftir kosningar.

Grímur Atlason, bloggari með meiru á snilldarpistil á tungumáli andskotans um hina meint sekt mína, fjölskyldu minnar, nágranna, auk allra annarra í sömu sporum.  Það er þeim sporum að vera íbúi þessa lands.  

Ég ætla ekki að kommentera neitt á þessa færslu, aðeins að birta hér kjarna mælsku hans, til heiðurs öllum þeim sem geta varið óhæfuverk, mannvonsku og siðlausa græðgi í þágu hagsmuna sinna eða pólitískra skoðana.  

Minni aðeins á að svona menn ganga lausir vegna þess að lögum er ekki framfylgt í landinu.  

 

En gefum Grími orðið.

 

"Þetta er hinn meinti stórsigur Íslands. Við fórum um heiminn í hroka okkar og megalómaníu með bankamenn sem kunnu fátt en höfðu það með sér að vera vinir Framsóknarflokksins og Sjálfstæðisflokksins. Við rændum sparnaði einstaklinga, félagasamtaka og sveitarfélaga. Lofuðum að standa við okkar skuldbindingar en stungum af þegar á hólminn var komið. Tölum síðan um réttlæti og yfirgang stórþjóða í okkar garð. Nei, þetta er ekki sigur og ekkert réttlæti. Hér eru bara lagaklækir sem skáru okkur úr snöru ræfildómsins. Þetta er engin staðfesta eða dæmi um smáþjóð sem st óð í lappirnar – aðeins siðferðilega brenglaðir lukkuriddarar sem hræra í potti ótta og fáfræði.".

 

Munum samt áður en allt verður hér rjúkandi rúst, að lög gilda í landinu.

Að þeir sem eru að kveikja í heimilum landsins, hafa sogið allt eigið fé úr fyrirtækjum fólks, og ásælast skattfé almennings í þágu fjármagns, að þeir brutu lögin með stuðningi sínum við fjárkúgun breta.  

Þar var þar sem þeim varð á.

 

Núverandi skemmdarverk þeirra er innan ramma laganna því fjármagnið hefur kostað lagasetningu undanfarinna ára.  

En það gleymdi að fella úr gildi ákvæði laga sem bannar fjárkúgun, og bannar samvinnu við erlent vald við að skerða sjálfsákvörðunarrétt og sjálfstæði þjóðarinnar.

 

Fjármagnið tapaði einni orrustu í ICEsave, því það kemst ekki framhjá réttarríkinu.  Það getur aðeins gert réttarríkið tortryggilegt, og stimplað sektarstimpli á enni þjóðarinnar, en það gat ekki numið afnumið þá reglu réttarríkisins að dæma eftir lögum.  

Þess vegna tapað það gengistryggingarmálinu, það giltu lög.  

Þess vegna tapaði það fyrir EFTA dómnum, það gilda lög.  

 

En það ver verðtrygginguna með kjafti og klóm.  Grein Gríms er ein af mörgum sem dreift er núna um samfélagið í þeim tilgangi að koma höggi á Framsóknarflokkinn því hann vogar sér að vefengja það helga vé.  Og hefur hlotið fylgi út á.

Sömu örlög munu bíða allra sem fara gegn verðtryggingunni.

Rökkum verður sigað á þá.  Sömu rökkum og var sigað á þjóðina þegar hún neitaði að samþykkja syndaaflausn Svavars.  

 

Þeir sem vilja ekki lifa sem skuldaþrælar ævilangt, verða að fara að skilja þetta.

Og þeir verða líka að fara að skilja að aðeins eitt tæki ræður fjármagnið ekki við í dag.  

Lögin.

Annað á það, fjölmiðlana, andófs flokkana, stjórnmálastéttina með örfáum undantekningum, háskólasamfélagið, valdaelítuna.

 

Hælbítar þjóðarinnar munu halda áfram að bíta í hana þar til síðasti skuldahlekkurinn hefur verið hamraður á börnin okkar.  Á framtíðina.  

Ónýtir skólar, ónýt sjúkrahús, eilífðarlán sem aldrei borgast niður, sultarlaun, aðeins yfirstétt hefur í sig og á.  

 

Aðeins lögin geta stöðvað þessa hælbíta.

Aðeins lögin geta stöðvað það afl sem gerir þá út, sem gerir stjórnmálamenn okkar út til að leggja þjóðina í skuldaánauð.

 

Þeir brutu lög í ICEsave.

Og þeir eiga að gjalda þess.

Barnanna okkar vegna.

 

Þau eiga líf sem okkur ber skylda til að vernda.

Kveðja að austan.

Sál til sölu.

 

Segir að síðasta salan sé ógild vegna forsendubrests.

Orðið forsendubrestur lærði hún þegar hún fíflaði fólk til að kjósa sig út á að laga forsendubrest verðtryggingarinnar.  

Sálin segir sem sagt að núna þurfi hún að selja sig aftur, annars geti hún engu lofað um stuðning.

 

En blessuð fala sálin veit ekki að núna er engin eftirspurn eftir henni.  

Fjórflokkurinn hefur samið um kosningar og þú jörðin opnist og himnarnir þrútni, þá mun ekkert fá því breytt.

Ekki á meðan fjórflokkurinn situr.

 

Leikritið hefur verið skrifað, aðalleikararnir skrifað undir og það verður sýnt fram yfir kosningar.

Kostunaraðilinn, vogunarsjóðirnir munu sjá til þess.

 

Sál til sölu er föl en verður ekki keypt.

Kveðja að austan.

Segir að stjórnin eigi að fara frá

Að gera fólk að fífli.

 

Er sú lýsing sem verður notað um þá aðför að stjórnarskrá lýðveldisins sem kennd er við stjórnarskráarmálið.

Ekki veit ég hvort það hafi verið upphaflega ætlun ráðgjafa Jóhönnu, tel líklegra að það hafi verið eitt af mörgu sem hafi verið lagt til eftir ósigurinn stóra í ICEsave, þar sem ljóst var að það gat verið hindrun á Bessastöðum við að koma þjóðinni í ESB án vilja hennar.  Eins þurfti að styrkja undirstöður ríkisstjórnarinnar þegar ljóst var að Ögmundur Jónasson hafði nægjanlegan styrk til að stöðva mál ef honum bauð svo.

Dýpra hafi ekki verið hugsað.

 

En klúðrið sem ríkisstjórnin sérhæfir sig í gaf óvænt nýtt tækifæri eftir dóm Hæstaréttar þar sem stjórnlagakosningarnar voru dæmdar ólöglegar.

Alltíeinu var komið ómál sem hægt var að nýta til að hafa stöðugt í umræðunni, skapa deilur og illindi, og á sama tíma sjá til þess að raunveruleikinn væri ekki ræddur.

Niðurstaða stjórnarskráarmálsins skiptir valdklíkuna sem gerir út ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur engu máli.  Ekki þannig þegar þarf að velja milli þess og stóru málanna.  Ef hjörðinni sem lét plata sig í stjórnlagaráð tækist að klambra saman frumvarpi þar sem tryggt væri að ekki þyrfti að greiða atkvæði um ICEsave framtíðar, og að það væri hægt að komast bakdyramegin inní ESB, þá var það plúss, það er ef það tækist síðan að fífla þjóðina til að samþykkja klambrið.

En slíkt skipti það ekki máli.

 

Það sem skiptir klíkuna á bak við ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttir máli, er að landið sé innlimað í ESB. 

Og ESB vill ekki taka við landinu nema að fjármálastofnanir séu ánægðar með uppgjörið eftir Hrunið. Þær fái það sem hægt er að fá uppí skuldir bankanna.

Einsleitni er hornsteinn ESB og fyrst að þegar er búið að kreista lífsneistann úr Írum, Spánverjum, Grikkjum og Portúgölum, þá þýðir ekki að einhver þjóð komist upp með að segja fjármálastofnunum að axla ábyrgð á sínu eigin braski.

Þess vegna var gengisdómurinn áfall, og þess vegna má ekki hrófla við verðtryggingunni.

 

Verðtryggingin er eign, eign sem vogunarsjóðirnir hafa fjárfest í.

Og þeir vilja þessa eign sína.

Og þeir sem vilja landið inní ESB gera sér mæta vel grein fyrir því.  

Þannig þekkir maður alvöru ESB sinna, þá sem vilja viðhalda verðtryggingunni, þó leikritið krefji þá um að þykjast vera á móti svo hjörð Nei-sinna fari ekki að gera neinar gloríur, eins og til dæmis að vinna gegn innlimuninni í sambandið.

 

Ríkisstjórnin hefur í raun aðeins unnið að tveimur málum allt kjörtímabilið.

Hægfara innlim í ESB þar sem lög og reglugerðir eru samhæfðar, stofnanir aðlagaðar og innviðum stjórnkerfisins mútað með styrkjum. 

Og hún hefur slegið skjaldborg um verðtrygginguna.

Annað hefur hún ekki gert, ekki í raun.

 

Ómálin halda svo umræðunni í heljargreipum tilgangsleysisins, og á meðan grotnar þjóðin, heimilin og innviðir samfélagsins.

Að takast þetta er afrek, mikið afrek.

Það verður ekki af þeim Jóhönnu og Steingrími skafið.

Þeim tókst ætlunarverk sitt, svona að mestu, aðeins inngrip dómsstóla eyðilagði fyrir þeim mál.  

 

Eftir stendur hnípin þjóð.

Sem lét fífla sig.

Kveðja að austan.

 

 

Mismunandi túlkun á Feneyjaáliti

Er Árni farinn að panika??

 

Loksins þegar hans langelsti draumur rættist, þá á hann á hættu að vera formaður í flokki sem er ekki til.

Og þá er ég ekki að tala um sögulegt tap flokksins í skoðanakönnun, heldur um afdrif hans eftir að Landsdómur tekur fyrir meinta stuðning hans við ICEsave hryðjuverkið.  Fyrir þá sem hafa illa fylgst með fréttum undanfarin áratug eða svo, þá eru kúganir sem beinast gegn þjóðum skilgreind sem hryðjuverk.  Nauðsynlegt eftir árásir Al Kaida á neðanjarðalestakerfi í borgum Evrópu.

 

Stóra spurningin er, verður Samfylkingin lög niður eins og systurflokkur hennar á Ítalíu á sínum tíma??

Er eitthvað hægt að gera??

Til dæmis að skipta um nafn en ekki kennitölu eins og þegar Hreyfingin breytti sjálfri sér í Dögun???

Eða jafnvel kennitöluflakk, að skipta bæði um nafn og kennitölu og láta svo Jóhönnu eina sitja í súpunni???

 

Margir brosa yfir svona pælingum, en margt má segja um Árna Pál, en hann er ekki svo mikill bjáni að hann lærir ekki af reynslunni þegar hann hefur tvisvar brennt sig.

Hann var sá ráðherra sem fékk á sig gengisdóminn, og hann var síðan höfundur vaxtalaganna sem voru dæmd ólögleg.  

Árni Páll veit að það gilda lög í landinu, og dómsstólar dæma eftir þeim.

Fjárkúgun er lögbrot, hryðjuverk er lögbrot, stuðningur við slíkt er lögbrot.  

 

Þetta er til dæmis ástæðan fyrir því að Vítisenglum eru ekki leyft að koma til landsins, samtök þeirra eru bönnuð vegna meintrar glæpahneigðar liðsmanna samtakanna.  Skiptir engu máli þó þeir týni til einn og einn saklausan þegar réttað er yfir þeim. 

Það eru gjörðir hinna sem skipta máli.

 

ICEsave hryðjuverkið er stærsta fjárkúgun nútímasögu, sú sem kennd er við Versala og var framfylgt með öflugu hernámsliði, var aðeins brot af henni.  En Versalakúgunin, þar sem ábyrgð fyrri heimstyrjaldar var skellt á saklausan almennings Þýskalands, var fram að ICEsave, stærsta fjárkúgun sögunnar.  Eða það er nútímasögunnar.

Það þurfti eina kæru til að fella gengislánin, ekki vegna þess að svo margir höfðu fyrirfram trú á að einstaklingur gæti fellt bankanna, heldur vegna þess að ein kæra dugði til að dæmt yrði eftir lögum.

Og lögin voru skýr, viðmið við erlenda gjaldmiðla var bannað.

 

Lögin eru líka skýr varðandi þá háttsemi að styðja erlent vald við stærstu fjárkúgun mannkynssögunnar, ef miðað er við höfðatölu. 

Lögin banna fjárkúgun, bannað Hlutdeild í fjárkúgun, og lögin banna að lygum og blekkingum sé beitt til að fá aðra til að samþykkja fjárkúgun.  Sérstaklega er bannað að höfða til einfeldni fólks svo það skrifi undir fjármálagjörninga sem því varðar ekkert um.  Samtökin Já-Ísland eru ekki í góðum málum.  Vafamál að þeir einstaklingar sem stóðu að þeim samtökum, geti myndað önnur samtök, Já-ESB en Margrét Frímannsdóttir kann betur svör við því.

Og lögin banna samvinnu við erlent vald við að skerða sjálfsákvörðunarrétt og sjálfstæði þjóðarinnar.  Það eitt og sér er meira að segja landráð.

 

Eina kæra, og spilaborg ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttir er fallin.

Þetta veit Árni Páll, enda búinn að tapa þrisvar dómsmálum þar sem brot varða við skýr lagaákvæði.  Þriðja dæmið er náttúrulega ICEsave dómurinn.

Og Árni er enginn bjáni.  Hafði til dæmis vit á að láta reka sig úr ríkisstjórn fyrir að halda uppi vörnum Íslands gegn bresku fjárkúgurunum og uppskar hvern haturspistilinn frá Sigrúnu Davíðsdóttur fyrir vikið.  Eitthvað sem kallar að tryggja sig fyrirfram.  

 

Og fyrst að Árni er enginn bjáni, þá veit hann að Samfylkingin þarf að vera tilbúinn með plan, þegar spilaborgin fellur.  Að Samfylkingin lifi þó Jóhanna sökkvi.

Það er mjög skynsamlegt hjá honum að ráða Þórunni til að greiða úr flækjum.  

Hvort það dugi er annað mál.  

 

En sá sem reynir ekki að bjarga sér þegar hringiðjan togar í hann, hann sekkur.  

Og við skulum vona að Árna Pál takist ætlunarverk sitt. 

Því  óneitanlega væri eftirsjá að Samfylkingunni alveg eins og Sósíalistaflokki Ítalíu sem féll vegna mafíu tengsla sinna.  Og spillingar.  

 

Ef ekki þá legg ég til að Samfylkingin verði sett á safn.

Því hún má ekki gleymast.

 

Glæpir hennar gegn þjóðinni eru of alvarlegir til þess.

Kveðja að austan.

 

 

Greiðir úr flækjum fyrir Árna Pál

Skjálfti á Alþingi.

 

Það sem alþingismenn óttast, allir sem einn, en mismikið þó, er að þjóðin ákæri þá fyrir ICEsave samninginn örlagaríka sem samþykktur var 29. ágúst 2009.

 

Í þeim samningi var skatttekjum þjóðarinnar ráðstafað á ólöglegan hátt til erlends valds og eigur þjóðarinnar lagðar undir sem veð. 

Í samningnum voru vanefndarákvæði sem sviptu þjóðina alla möguleika til að takast á við fjárhagsleg vandræði framtíðarinnar, bara það eitt að endursemja um lán gat kallað fram vanefnd.  

Í  samningnum var dómsvald framselt úr landi, breskur dómsstóll gat dæmt landið gjaldþrota, án þess að bretar þyrftu að hleypa af einu einasta skoti, og höfðu þar með sjálfstæði þjóðarinnar í hendi sér.

 

Þess vegna þurfti að komast að því hvort einhver hefði komist inní tölvukerfi Alþingis.  

Hafði einhver beinar upplýsingar um svikin á bak við tjöldin, en ekkert þjóðþing selur þjóð sína í hendur fjárkúgara án þess að fé skipti um hendur, hagsmunum sé lofað, hótunum beitt.

Og á tölvuöld er allt slíkt skráð á rafeindir, samskipti manna, auk ýmissa leyndra orða sem þola ekki dagsljósið.

 

Alþingismenn vita ekki hvað hinn meinti tölvubrjótur kann að vita um þá.

Þess vegna voru mennirnir sem utanríkisráðherra mælti með því þeir hefðu aldrei verið í kór, fengnir til að skoða hið meinta tölvubrot.  

En þeir gættu ekki að einu, að greiði elur af sér greiða.   Þeir halda að slíkt sé bara þegar þeir þiggja peninga í prófkjörum eða í kosningabaráttu.

Og greiðinn til FBI var sá að í staðinn fengu mennirnir sem utanríkisráðherra vottar að séu ekki kórdrengir, að skoða tölvuna hennar Birgittu Jónsdóttir.

 

Núna þegar það hentaði einhverjum að koma því í hámæli, þá er mikið fjaðrafok á Alþingi, og það fok stafar af óttanum eina, hefur upp um mig komist?' Var FBI eftir allt saman að rannsaka Birgittu en ekki tölvuinnbrotið, var það yfirskin eitt??

Og hvað veit þá tölvuuppbrjóturinn??

Veit hann hverjir sviku beint, og hverjir sviku óbeint??

Er það þess vegna sem Þorgerður Katrín er svona æst, að bakmálið við ríkisstjórnina upplýsist???

 

Allavega verður svona umræða fjaðrafoksins ekki til uppúr þurru.  Og allra síst upp úr heimilistölvu Birgittu Jónsdóttir.  Þó það sér örugglega margt skemmtilegt í henni, til dæmis af íslenskri þjóðlaga tónlist.  

Og skjálftinn á þingi á eftir að aukast.

Því þegar er fólk farið að hópa sig saman og ræða útfærslu á hinni fyrirhugaðri ákæru.

 

Því það er þannig.

Menn svíkja ekki þjóð sína nema einu sinni.

Því um það gilda lög.

 

Líka á Íslandi.

Kveðja að austan.

 

 

FBI ekki samkoma kórdrengja

Hroðaleg skoðanakönnun.

 

Þriðjungur þjóðarinnar skammast sín ekki ennþá fyrir ICEsave svikin.

Forherðist aðeins í afneitun sinni.

 

Það sýnir enn og aftur að ICEsave málinu er ekki lokið, ekki á meðan fólkið sem beint sveik þjóðina hefur beinan aðgang að þjóðinni í lygum sínum og blekkingum.

Á meðan bretar og ESB stjórna fréttaflutningi Ruv mun undirróður og rangfærslur í þágu erlends valds grafa undan sjálfstæði þjóðarinnar.

Þess vegna hafa sjálfstæðar þjóðir lög um slíka háttsemi.

Og við þeim liggja þyngstu refsingar.

 

Nema á Íslandi.

Við erum svo ligeglad og eru meira að segja farin að trúa að ICEsave hafi verið peningagjöf frá bretum svo þjóðin næði sér fyrr eftir bankaránið mikla. 

En Ólafur hafi af hætti Bjarts frá Sumarhúsum hafnað slíkri hjálp, hafi viljað áfram hokra í eymd og volæði útrásarinnar.

Líklegast er skýring þess að Ólafur kom svona vel út þrátt fyrir allt að svo margri þekkja ekki til Bjarts í Sumarhúsum og tengja því ekki við níð bretaskálda.  Ef skáldin hefðu sagt hann leggja Jón Gnarr í einelti og að hann væri á móti Bjartri Framtíð, þá er ekki víst að Ólafur hefði slefað meirihlutann.

 

Eitthvað er það, þjóð sem á forseta sínum sjálfstæði sitt að þakka, því það væri búið að segja okkur til sveita Brussel ef áform stjórnmálastéttarinnar hefðu gengið eftir, tjáir ánægju sína með forsetann í næstu skoðanakönnun.

Það er ef allt er í lagi hjá viðkomandi þjóð.

Sem er ekki á Íslandi í dag.

 

Vogunarsjóðir og ESb eiga fjölmiðlana og markmiðið er skuldaþrælkun almennings líkt og i Grikklandi og víðar. 

Ólafur var þar óvænt hindrun og er því skotspónn hinna keyptu fjölmiðlamanna og álitsgjafa.

Og stór hluti þjóðarinnar lætur blekkjast.

 

Og sá hluti fer stækkandi með hverjum degi.

Ekki nema Ólafur ráðist á rót vandans, framkvæmdarvaldið sem seldi þjóð sína.

 

ICEsave stríðinu er nefnilega ekki lokið.

Það vannst aðeins orrusta, vissulega mikilvæg, en í stríði skiptir aðeins eitt máli, hver vinnur síðustu orrustuna.

 

Og hana ætla vogunarsjóðirnir sér að vinna.

Kveðja að austan,.

Icesave eykur vinsældir forsetans

Frjálshyggja Evrópusambandsins í hnotskurn.

 

Kostnaður framleiðslu keyrður niður úr öllu valdi, svo koma skynheilagir hræsnarar og segja "Ha, fáum við ekki fyrsta flokks vöru fyrir 5 flokks verð?".

Sem þeir vita mæta vel að þeir fá ekki.

En þessi vinnubrögð þess í neðra hafa einn tilgang, að drepa niður framleiðslu nærumhverfisins.  Að eyðileggja það sem er gott og heilbrigt í samfélaginu.

 

Það þarf að lækka kostnað, það þarf að lækka laun, sérstaklega laun hinna vinnandi stétta.  

Lágmarkslaun eru of há, sérstaklega fær skúringarkonan og sá sem vinnur verkin alltof há laun.  Þau eru svo miklu hærri en í verksmiðjum Bangladesh.

Bændur eiga ekki að framleiða, þeir eiga að vinna í verksmiðjum, helst erfðabreyttum, færiböndum, ógeði.  Annað en ógeð er kostnaður.  

 

Allt sem tilheyrir eðlilegu samfélagi, eðlilegu lífi er kostnaður.

Það er allt kostnaður, nema eitt.

 

Arðurinn.

Hann má vera óendanlegur, og mun verða óendalegur þegar draumríki frjálshyggjunnar, helvíti á jörð, verður að veruleika.

Og það helvíti er nærri en margan grunar.

Kveðja að austan.

Ekkert lát á hrossakjötshneykslinu

Þjóð í ógöngum.

 

Nálgast óðum sinn dómsdag.

Innviðirnir eru að hrynja.

Stökkbreyttu skuldirnar eru að kaffæra heimi landsins.

Þúsundir fyrirtækja eru að komast í þrot út af skuldum.

 

Og í kosningunum ætlar hún að kjósa yfir sig dóminn.

Kveðja að austan.

Úrslitastundin á morgun