Æsingurinn kveðinn niður í Íran.

 

Með vopnavaldi, því engin er fjármögnunin að utan sem bjó til borgarastríðið í Sýrlandi.

 

Líklegast gæfa írönsku þjóðarinnar, því jafnvel heimskasta fífl telur ekki að hin kostaða uppreisn af vestrænum þjóðum, auk stuðningsríkja íslamskra öfga, eins og Saudi Arabíu og Tyrkland, hafi gert sýrlensku þjóðinni gott.

Líklegast afneita fleiri Helförinni, líklegast dásama fleiri hrylling Stalíns, en þeir sem sjá einhverja réttlætingu í hörmungunum í Sýrlandi, sem annars vegar áttu að auka eftirspurn eftir vopnum, og hinsvegar að greiða götu Íslamista.

 

Elíta hinna Örfáu fær sitt næði til að halda áfram að mergsjúga Íran líkt og hún hefur gert um áraraðir.

Því ef eitthvað sameinar heiminn fyrir utan fótboltann, er sú leitni hinna Örfáu að fá svigrúm og frið til að ræna og rupla, jafnt lokal sem global.

 

Hinsvegar er þarft verk að spyrja, hvernig var æsingurinn á Íslandi kveðinn niður??

Var það með fjármögnun á flokknum sem kenndur er við Ótalframboð, og á núna tímabundið 4 menn á þingi??  En tryggilega hefur tryggt dreifingu atkvæða ásamt þöggun á alvöru fólki sem hafði bæði Sýn og hugmyndafræði til að takast á við gjörspillta kerfi sjálftökunnar og sérhagsmuna??

Var það með opnun pakkasendinga frá þrælabúðum kínverska kommúnistakapítalista sem og opnun Costco??

Eða voru það svikin hjá fólkinu sem kvaðst vera til vinstri, en þegar á reyndi seldi samvisku sínar og hugsjónir fyrir skammtímavöld ráðuneytanna??  Sem reyndar voru ekki meira skammtíma en það að núna leiða þau ríkisstjórn Íslands.

 

Allavega þá hvarf æsingurinn.

Og núna eru allir sáttir.

Ríkisstjórnin með 75% fylgi, og allir þjónar hrægammanna, hvað þá ensku fjárkúgarana, þurftu ekki að sæta ábyrgð gjörða sinna.

Gjöfin eina uppá sirka 550 milljarða er hornsteinn sáttarinnar, hið alþjóðlega fjármagn tapaði engu þegar upp var staðið.

Fólk rólegt og ísý.

 

Við höfum kannski nýja útflutningsafurð.

Við gætum kennt hinum Örfáu útí hinum stóra heimi, sem þurfa að feisa ólgu og upplausn, hvernig á að róa lýðinn, án þess að kastljós alheimspressunnar lendi á ofbeldi og byssuskotum.  Skotum sem drepa og deyða.

Því hver vill ekki pís men?

 

Já, okkur er ekki alls varnað.

En hinsvegar veit ég að sigurhrós fjármagnselítunnar í Íran, er aðeins lognið á storminum.

Þar er fólk sem lætur ekki kúga sig til lengdar.

Og gæfi hund og kött í hina íslensku ráðgjöf.

 

Því Rétturinn brýst alltaf fram.

Réttlætið er aldrei kæft.

 

Ekki til lengdar.

Nema náttúrulega á Íslandi, því hér gildir ekki einu sinni þyngdarlögmál Newtons.

Hér detta bara hlutir án þess að nokkur reiknijafna komi þar við sögu.

 

Þess vegna þarf ekki að kveða niður æsing.

Hann kvað sig niður sjálfur.

Kveðja að austan.

Segir „æsinguna“ kveðna niður

Fyrirmyndarríkið Ísland.

 

Afgreiðir á sínum mestu velmegunartímum fjárlög þar sem starfsemi þjóðarsjúkrahússins er ennþá látin grotna niður í myglu húsnæðis og kulnunar starfsfólks vegna óhóflegs vinnuálags, þar sem ennþá er gerð krafa um niðurskurð, það er ef á að halda óbreyttri starfsemi.

Tekst ekki á við bráðavanda í geðheilbrigðismálum.

Gerir ekki átak til að takast á við fátækt barna, heldur þeim sem minna mega sín við hungurlús fátæktarinnar.

 

En stofnar nýtt skrifræðisbákn til að tryggja að lög landsins um jöfn laun fyrir sömu vinnu, séu virt.

Eins og vanda heimsins megi leysa með skjölum og skrifræði.

 

Skiptir ekki máli þegar vísað er til þessa fyrirmyndarríkis.

Raunveruleikinn er oft aukaatriði þegar menn búa til tákn til heimabrúks.

Og Bandaríkjamenn hafa vissulega þörf á umræðu um rétt og jöfnuð.

Um réttlæti og sanngirni.

Og það er rétt, að okkur Íslendingum má mikið læra.

 

Breytir samt ekki raunveruleikanum.

Samfélagið okkar er gott, en að því er sótt.

Af sérhyggju, sjálftöku, neysluhyggju.

 

Það sem við eigum og njótum, er að mestu arfur frá fyrri kynslóðum sem byggðu upp og bættu, og settu lög og reglur um jöfnuð,  og jöfn tækifæri. 

Í langan langan tíma hefur aðeins verið skorið niður, hagrætt, með tilheyrandi sóun fjármuna, á sama tíma hefur evrópska frjálshyggjuregluverkið séð til þess að hundruð milljarða hafa lekið úr landi. 

Hrægammar fengu veiðileyfi á okkur, vaxtaokur tilfærir óhóflega fjármuni frá almenningi til fjármagnseiganda.

Sótt hefur verið að menntakerfinu, að heilbrigðiskerfinu, innviðir grotna, fjárfestingar halda ekki í við tönn tímans.

 

Samfélagið er vissulega ennþá gott, og það er ríkt.

En trjámaurar sérhyggjunnar hafa lengið nagað það að innan.

Það er enginn sómi af samfélagi þar sem fréttir berast af byggingamarkaði þar sem evrópska frjálshyggjuregluverkið er nýtt til að halda innfluttum iðnaðarmönnum á lágmarkslaunum.

Eða laun ófaglærða duga ekki til mannsæmandi lífs.

Það er enginn sómi af spilltri yfirstétt sem sýgur til sín fjármuni en leggur lítt af mörkum.  Sem hækkar laun sín um hundruð þúsunda, en notar leppa sína og skreppa til að fordæma þúsundkallana sem launafólk fer framá í kjarabætur.

 

Og það er enginn sómi af jafnlaunavottun sem skoðar bara kyn, en ekki misskiptingu.

Sem tekur ekki á hinum óheyrilega launamun milli stétta, milli fólks.

Og þó ástandið sé einhvers staðar verra, þá réttlætir það ekki ástandið hér.

Tiktúrur yfirstéttakvennanna sem þurfa það skjalfest að forstjórnalaun þeirra eigi ekki að vera lægri en karlanna, taka ekkert á hraklegum kjörum ófaglærða á spítölum, í skólunum.

Láglaunastarfa sem bundið er við kyn, kynsystur þeirra.

 

Það þarf að sjá stærra samhengið.

Skilja muninn á sýnd, eins og þessi jafnlaunavottun er, og raunveruleika aðgerða sem vega og vigta.

Muninn á gjörðum og orðum.

 

Það á ekki að mismuna eftir kyni.

En það á heldur ekki að mismuna eftir menntun eða þjóðfélagsstétt.

Það á bara ekki að mismuna.

 

Og það er áskorun stjórnmála 21. aldar.

Áskorun sem þarf að taka fyrr en seinna, því í raun er hún forsenda 21. aldar.

Áskorun að þekkja þann sið og skilja, að náunginn hafi sama rétt.

 

Að réttur sé óháður kyni, stétt, trú, litarhætti, kynhneigð eða hvað annað sem nota til að réttlæta órétt í einhverri mynd.

Réttur er algildur

Og hann er allra.

Þarf enga vottun.

 

Því hann er súrefni samfélagsins.

Lífsandi þess.

Kveðja að austan.

Sanders segir Ísland fyrirmynd

Miskipting knýr áfram mótmælin í Íran.

 

Ekkert flóknara en það, og ekkert skrýtið að þeir hópar sem einokuðu byltinguna á sínum tíma, og eru kallaðir Byltingarverðir, vilji beita glórulausu ofbeldi við að berja niður mótmælin,.

Eða eins og segir í þessari ágætu fréttaskýringu Morgunblaðsins,

"Rou­hani hef­ur til dæm­is átt í erfiðleik­um með að hafa stjórn á her­sveit­un­um sem ætlað er að vernda hið íslamska stjórn­kerfi lands­ins. Þar hef­ur auður safn­ast á fárra hend­ur og hef­ur for­set­inn talað fyr­ir dauf­um eyr­um um að viðskipta­gjörn­ing­ar þeirra verði gerðir op­in­ber­ir og að af eign­un­um verði greidd­ir skatt­ar."

Menn gefa ekki glatt eftir auð sinn og völd.

 

Og skýringar valdastéttarinnar eru alltaf efnislega eins, það er allt eitthvað öðru að kenna, og í sæluríki þeirra, er fátt að sem réttlætir mótmæli.

Forseti Írans talar um erlend öfl, fyrrverandi forsætisráðherra íslensku fjármálaelítunnar taldi einna helst að óánægjuna hérlendis mætti rekja til einhverrar geðsýki. 

Annað einkenni er að menn eru rosalega duglegir að benda á aðra, Trump notaði til dæmis tækifærið til að benda á harðstjórn og spillingu íranskra stjórnvalda, leiðir land sem hýsir stærstu fangabúðir heims, búinn að berjast með kjafti og klóm fyrir lagabreytingum sem hrekja milljónir samlanda hans út úr heilbrigðistryggingakerfinu.  Enda í húfi sá vafasami heiður að lífslíkur fjórðungs þjóðarinnar er svipaður og hjá þriðjaheims ríkjum með innviði sína í algjörum ólestri.

Þegar hans eigin samlandar, reyndar Ekki hvítir, rísa upp og mótmæla, þá talar hann um skríl og nauðsyn hörku til að berja niður skrílinn.

 

Yfirstéttin er nefnilega allstaðar eins á þessum guðlausum tímum, gírug, spillt, illa innrætt.

Allur krafturinn fer í að sjúga til sín fjármagn frá almenningi, frá samfélaginu og innviðum þess.

Engar hugsjónir um betri heim, um betra mannlíf, eða skynjun á þann sið að valdhöfum beri að vinna í þágu þjóðar, með hagsmuni allra að leiðarljósi.

 

Við sjáum þetta á Íslandi, þegar rimpað var í stærstu glufur velferðarinnar og málamyndafé var sett í að hamla sívaxandi hrörnun innviða.

Engin ný hugsun, engin ný nálgun, enginn sá siður að segja, við getum ekki allt, en við getum þó eitthvað, og hinn brýni vandi ungmenna með geðraskanir hefði verið leystur með stórauknum fjármunum í þann málaflokk.

Hinar raunverulegu þarfir alltaf afgangsstærð, en sjálftaka fjármálamanna og neyslufyllerí alltaf í forgang.

 

Íranir hafa manndóm í að  mótmæla sjálftökunni og sígræðginni, og þeirra mótmæli verða örugglega skotin niður.

Bara vegna þess að þarlend sjálftökustétt hefur ekki náð tökum á þeirri vestrænni hugsun að útvega lýðnum brauð og leika.  Til dæmis datt henni ekki í hug að opna nýja Costco verslun í Teheran.  Eða opna fyrri pakkasendingar frá Kína.

Að fylla allt af ódýrum varningi úr þrælakistum sem reynst hefur svo vel á Vesturlöndum.

 

En samt er mótmælt á Vesturlöndum, fólk mótmælir með atkvæði sínu.

Hér á Íslandi sjáum við fylgi við ótalflokka, í Evrópu vex fylgi hægrisinnaðra þjóðernisflokka, og Bandaríkjamenn kusu Trump.

Mótmæli sem vissulega færa öskuna yfir í eldinn, en mótmæli enga að síður.

 

Í Íran vantar leiðtoga, þess vegna munu mótmælin engu skila.

Á Vesturlöndum vantar líka leiðtoga, með skýra sýn, og sens fyrir sið.

Sem er auðvitað ekki í sjónmáli, miklu líklegra að þau skili til valda sterkum einstaklingi eins og í Róm forðum daga, þegar Júlíus Sesar nýtti sér gjaldþrot hinnar gömlu stjórnskipunar og náði öllum völdum. 

Eða eins og Napóleon.

Menn átakanna sem ganga að lýðræðinu dauðu.

 

Það eru ekki friðartímar framundan.

Það er eitt sem öruggt er.

Kveðja að austan.

Spurt og svarað um mótmælin í Íran

"Ekki rétt­læt­an­legt að við fáum ekki sömu hlut­ina."

 

Sem er hárrétt athugað, misrétti á ekki að þrífast á 21. öldinni.

Saga kvennaíþrótta er saga frumkvöðla, seiglu og óendalegrar þrjósku við að byggja upp, brjóta niður múra fordóma, við að fá viðurkenningu.

Mál að linni, það á að vera sjálfsagt að stelpur sú í íþróttum á sömu forsendum og strákar, njóti sama aðbúnaðar, fái sömu tækifæri, sama viðmót.

 

Þær afla ekki sömu tekna, vissulega rétt, en þær munu gera það á morgun eða hinn.

Það er bara þannig að þegar vel er staðið að sáningu, þá uppskerst vel.

En það er aldrei neitt uppskorið ef ekkert má kosta til sáningar.

Að skilja þetta einfalda orsakasamband er allt sem þarf.

 

Vonandi munu íþróttakonur koma sterkar til leiks í metoo umræðunni.

Sleppa vælnum, knýja á breytingar.

Og segja ekki meir.

 

Burt með ruglið.

Upp með réttinn.

 

Því réttur er ekki kynskiptur, og í eðli sínu hefur hann ekkert með jafnrétti að gera.

Hann er algildur, gildir um alla, allstaðar.

Kveðja að austan.

1.200 íþróttakonur undirbúa yfirlýsingu

Leiðtogi mælti í árdaga nýrrar aldarl

 

Orð sem þjóðin þarf að nema og skilja.

 

Ég man ekki hvenær síðast ég hlustaði á áramótaávarp með innihaldi, þar sem ekki var notað tækifæri til að bulla með.  Til dæmis um velsæld og hagsæld þjóðar þegar hagsældin og velsældin fór í vasa þeirra sem þegar höfðu nóg fyrir.

En fátækari hlutinn mátti éta það sem úti frýs.

 

Líklegast man ég aðeins eftir góðu ávarpi Davíðs Oddssonar, sem brást við orrahríð dægurumræðunnar með því að fjalla um gildi þess að vera Íslendingur, í landi þar sem auðlegð varð til á grunni örbirgðar og alsleysi, en knúin áfram af reisn og stolti hinnar nýfrjálsu þjóðar.

Enda trylltist allt liðið sem vildi selja þjóðina í hendur auðmagnsins í Brussel, hinir væntanlegu ICEsave þjófar og vinnumenn hrægammanna.

 

Katrín var frábær, hreint út sagt frábær, og ótrúlega falleg og glæsileg.

Sómi kvenkyns, sómi mannkyns.

 

Orð hennar eru áskorun.

Fyrir hana og ríkisstjórnar hennar.

Fyrir almenning, fyrir þjóðina alla.

 

Og hún mælti mannamál.

Byggt á aldalangri hefði íslenskrar tungu.

Af grunni eldmóðs þeirra sem sjá fyrir sig fegurra mannlíf, betri heim.

 

Tíminn sker úr um.

En orð eru til alls fyrst.

 

Því í upphafi var orðið.

Kveðja að austan.

Nauðsynlegt að gæta mennskunnar

Veikara kynið vann.

 

Kosninguna um manneskju ársins.

Of veikt til að vera menn.

 

Enda of veikt til að standa á rétti sínum.

Nýtti sér ekki lög og reglur til að standa á rétti sínum, hafði ekki frétt að það er í eðli mannsins að láta ekki bjóða sér kúgun og ofbeldi.

Sagði svo vælandi og skælandi frá, eftir á, fattaði aldrei sína ábyrgð á ástandinu.

 

En náði að afsanna hina fornu skiptingu mannsins, milli karlkyns og kvenkyns.

Þriðja kynið hafði alltaf gleymst.

Veikara kynið.

 

En ekki lengur.

Það var loksins viðurkennt árið 2017.

 

En hvort það var tilgangur þeirra sem hófu metoo byltinguna.

Er önnur saga.

Saga sem verður sögð á næstu árum.

 

Kannski voru kynin tvö eftir allt saman.

Kveðja að austan.

 

 

#metoo-konur manneskjur ársins

Holufyllingar.

 

Er orð sem margir þekkja á eigin skinni.

Hver kannast ekki við hundónýtt malbik, sem klastrað er í, jafnvel ár eftir ár.

Ég man meira að segja þá tíð hér á Neskaupstað, að bæjarstarfsmenn hlupu eftir rigningar með malarskóflur, ekki fullar af malbiki, heldur möl, og settu í holur, sem dugði alveg fram að næstu rigningu.

Ég man líka eftir leiðaraskrifum Morgunblaðsins þar sem  hæðst var af meintum holufyllingum á götum Reykjavíkur þegar Ingibjörg Sólrún var og hét.

 

Eðli holufyllinga er að þær hjálpa til skamms tíma, og jafnvel til lengri tíma ef vel er að verki staðið.

En engin holufylling fær breytt þeirri staðreynd, að það sem er laskað, lagast ekkert þó það sé fyllt í holur. 

Þær fresta aðeins vandanum, þar til nauðsynleg endurnýjun er óumflýjanleg.

 

Viðbætur ríkisstjórnarinnar frá fjárlagafrumvarpi Benna frænda er aðeins holufylling, örugglega vel meint, hvarflar ekki að nokkrum manni að hér sé aðeins um sýndarmennsku að ræða.

Ónýtt vegakerfi þarf ekki 2,3 milljarða í viðbótarfjárveitingu, heldur 23 milljarða.

Landsspítalinn heldur ekki ennþá í horfinu þrátt fyrir holufyllinguna.

Börn í vanda eru ennþá á vergangi kerfisins.

Og svo mætti lengi telja.

 

Það er sagt að það séu ekki til peningar, en það er rangt, það er aðeins vitlaust gefið eins og Steinn Steinar benti réttilega á.

Hins vegar munu peningauppspretturnar þorna ef ekkert er fjárfest í framtíðinni.

Það er meinið og við það mein er ekki tekist á við í þessu fjárlagafrumvarpi.

 

En í raun var ekki hægt að biðja um meira, ekki miðað við þann pólitíska raunveruleika sem við lifum við.

Og þó ljótt sé frá að segja, að þá myndu flokkarnir sem núna eru í stjórnarandstöðu, og Sjálfstæðisflokkurinn vildi ekki starfa með, gera nákvæmlega sama hlutinn ef þeir væru í náðinni en VG út í kuldanum.  Og þá sæi VG peninga í hverju horni, og jafnvel fleiri en fjögur horn í hverju herbergi.

Ríkisstjórnin þarf sinn umþóttunartíma, hún þarf árið til að móta sínar áherslur.

Að ári mun sjást hvort hún ætli aftur að holufylla hið gjaldþrota kerfi sjálftökunnar, eða takast á við vandann, innleiða nýja hugsun, nýja nálgun.

Hvort hún ætli að endurnýja, að endurbyggja.

 

Að viðbrögðum stjórnarandstöðunnar má ráða að þar verður enga hjálp að fá. 

Þar er fólk fast í einhverri holunni, og kemst ekki uppúr til að taka þátt í vitrænni umræðu, til að leggja sitt að mörkum að börnin okkar fái lifað mannsæmandi lífi í þessu fallega landi okkar sem við fengum að láni frá áum okkar.

Allar tillögur þeirra eru hræsni, til þess eins hugsað til að koma höggi á Vinstri Græna. 

Ekki er ráðist á sjálftökuna, ekki er ráðist á græðgivæðinguna, ekki er ráðist á hið arfavitlausa efnahagskerfi auðsins, sem hefur þann eina tilgang að gera hina ríkari, ennþá ríkari, og þá á kostnað okkar hinna.

Enginn leggur til að þjóðin fylgi fordæmi Breta og segi sig úr Evrópusamstarfinu.

Enginn leggur til rétta forgangsröðun, til nýja hugsun, nýja nálgun.

Aðeins pólitískar keilur.

 

Holufyllingar, holufyllingar.

 

En þeirra tími er liðinn.

Það er bara þannig.

Kveðja að austan.

 

Brugðist við ákalli um auknar fjárveitingar

Díki flokksspillingar.

 

Á tímapunkti þess sem Guðlaugur Þór gæti hugsanlega fengið fólk til að gleyma að hann var dvergur þegar Bjarni skipaði innanríkisráðherra á sínum tíma, að þá varð Guðlaugur greyið aumari en sá spilltasti.

Ekki að stjórnmálasaga okkar geymi verri dæmi um flokkshygli en skipun Sigríðar Andersen í flokksrétt, sem þjóðin átti að greiða laun undir yfirskini dómsstigs sem kallað var Landsréttur, heldur að þjóðin umbar ekki lengur slíka spillingu.

Jafnvel þó Davíð skrifaði marga leiðara, og eitt eða tvö Reykjavíkurbréf, um gildi spillingar sem hefði reynst íslensku þjóðinni mjög vel þegar hann réði, hvort sem það var beint, eða úr svarta turni Seðlabankans.

Þessi tími er einfaldlega liðinn.

 

Vissulega má þjóðin vona að Guðlaugur kunni að tjá sig á erlendum tungum, allavega ekki verr en sá sem hélt ræðuna á þingi Sameinuðu þjóðanna á sínum tíma.

Og þó við kannski fyrirgefum ekki allt, þá erum við sem þjóð að eldast, og þar með gleymum við kannski hraðar en ella.

Gleymum til dæmis að Guðlaugur seldi sig Baugi og öðrum nýríkum auðjöfrum.

 

En að hann spili sig fífl, og segi að hann meti svo að skýringar faglegrar nefndar séu eitthvað sem hann, gjörspillti þingmaðurinn sem varð ráðherra því ljóst var að hann myndi ekki ógna stöðu Bjarna, telji "óljósar" eða "gefi í raun litlar sem engar upplýsingar", er eitthvað sem stjórnmálasaga lýðveldisins kann ekki frá að greina.

Að láta auðmenn kaupa sig er þannig séð aðeins viðskipti, og til að þau gangi upp, þá þarf einhver annar að trúa.  Eða kaupa spillinguna með atkvæði sínu.

En slíkt hefur ekkert með heimsku að gera, miklu frekar kalt hagsmunamat.

 

Sem aftur vekur spurningu, hvort er Guðlaugur fífl??

Eða er umsögn hans atlaga að Sigríði Andersen??

Sem er jú gæludýrið hans Bjarna, því jú hægriöfgamanneskja mun aldrei hljóta það fjöldafylgi að ógna stöðu hans sem formanns.

 

Segjum að allt það sem Guðlaugur í visku sinni, sem gæti alveg verið orginal því Baugur og hans fólk er jú history, sé rétt, að skýringar faglegrar nefndar um skipun dómara í Landsrétt séu óljósar og ófaglegar, því ekki sé tekið tillit til reynslu dómara við að dæma eftir hagsmunum flokksins, að skyldi einhver ætla að Sigríður myndi benda á þessa vankanta, og skipa nýja nefnd.

Það er opinbera nefnd, en ekki starfshóp innan Valhallar.

 

Sem hún gerði ekki.

Og hvert er þá fíflið??

Eða minnsta kosti flokksfíflið?

 

Og til að svara þá dugar ekki véfréttin í Delfí.

Til þess er díki flokksspillingarinnar of djúpt.

Kveðja að austan.

 

 

Rökstuðning skorti að miklu leyti

En hvað um Aron Einar?

 

Manninn sem var límið, og leiddi hinn frábæra hóp sem við köllum landslið Íslands í fótbolta, áfram í úrslit þjóðanna, sjálfa heimsmeistarakepnninnar.

Hvers á hann að gjalda??

Og ef hræsnin er skilin eftir heima, að fólk prófi að vera heiðarlegt, þá á þessi snillingur við tvennskonar vandamála að etja.

 

Hann er á lægri launum en Gylfi, og þar að auki eru mörk í meiri metan, en hæfileikinn til að koma í veg fyrir mörk.  Þó sannarlega er hið seinna forsenda árangurs.

En hann er líka með typpi.

Og slíkan glæp er ekki hægt að fyrirgefa.

 

Samt skal því haldið til haga að Ólöf er frábær, hvílíkur talent.

Og það sama mátti segja um Gylfa þegar samtök fótboltafréttamanna með sérsvið í Ensku knattspyrnunni kusu hann um árið.

Gylfi mátti þó eiga að hann gat ekki þegið viðurkenninguna án þess að benda á að hann ætti hana ekki skilið, það var betra íþróttafólk sem hefði unnið fyrir henni.

Ólöf, sem er að byrja sinn feril, hafði ekki þroska til þess, en hann kemur.

Einn daginn mun henni finnast að hún hafi unnið fyrir viðurkenningunni, og að það muni ekki á nokkurn hátt koma kynfærum við.

 

Svarti Pétur er hins vegar Morgunblaðsins að aftúlka orð Geirs Þorsteinssonar með því að vitna í Jóker íslenskra jólalaga.

Fyndinn náungi, rétthugsandi, en er það forsenda vitrænnar umræðu?

Eins og ófullkomleiki Newton hafi verið skortur á sníp, en ekki stærðfræðiformúlur Einsteins, sem kenndar voru við Afstæðiskenningu hans.  Sem aftur hafi verið litaðar af kynfærum hans.

Og þar með ekki tækar í rétthugsandi umræðu dagsins í dag.

 

Ég er ósammála Geir, en ekki með tilvísun hans í Gylfa, heldur orð Heimis Hallgrímssonar, þar sem hann sagði eitthvað á þá leið að aðrir hefðu Messi og Ronaldo, en við Íslendingar hefðum Aron Einar.

Að hundsa þau orð, en á sama tíma kjósa Heimi sem þjálfara ársins, er mótsögn, er annað hvort lítilsvirðing gagnvart Aroni Einari, að Heimi sjálfum.

Eitthvað sem íþróttafréttamenn þurfa að gera upp við sig sjálfa, og réttlæting þeirra er ekki sú almennu sannindi, að bjánarnir, þeir sem þurftu að fá vinnu, en réðu hvorki við tungumál eða texta, að þeir voru settir í íþróttirnar.  Sem er náttúrulega ekki rétt, því viðbótarskilyrði var einhver áhugi á viðfangsefninu, samanber að Steingrímur Joð fjallaði um sveitaíþróttir sem voru utan meinstrím umræðu meintra alvöru íþróttamanna.

 

Á sínum tíma var Gylfi ranglega kosinn, og hann var fyrstur til að viðurkenna þau rangindi.

Þann þroska hafði Ólöf ekki, hún greip þá gæs sem kynfæri hennar gáfu henni.

Flott viðtal við einlægan íþróttamann, en eftir stóð kjarni hennar svara, hún hafði styrk til að vera með en ekki styrk til að ná toppnum.  En greinilega hafði hún sett sér það markmið.

Enda frábær íþróttamaður, framtíðin er hennar, og hún þurfti ekki á nokkurn hátt að þola þá lítillækkun sem kjör hennar á íþróttamanni ársins var.

Og vonandi mun það ekki skemma hennar feril, að hún höndli ruglið og skili því til baka.

Að hún sé íþróttamaður, en ekki uppfylling sökum kynferðis.

 

Fábjánar umræðunnar taka hins vegar þann vinkil á sjónarmið Geirs, að hann sjái aðeins karl, og þá þann karl sem lengst hefur náð í alþjóðlegri samkeppni.

Og þá er Geir ekki að vitna í Galaxy far far away, heldur þann raunveruleika að smáþjóð náði að vinna sér sess á meðal hinna stóru, í keppni sem á alþjóðlegan mælikvarða, á engan samanburð, miðað við fjölda þátttakenda eða útbreiðslu.

Vissulega eru byggð stór einbýlishús á Íslandi, og sum hver gætu fengið sess í úthverfum Beverly Hills, og vissulega er ríkramanna íþróttin golf útbreidd á Íslandi miðað við höfðatölu, og á þá þar sammerkt við álfatrú landsmanna.

En í stærra samhenginu, og þá er ekki vitnað í auðlegð hinna ofurríku, þá er golf jaðaríþrótt, bundin við auð og yfirstétt.

Líklegast er stökk á skíðabrettum útbreiddara, og ef ekki í dag, þá á morgun þá eru hetjur krossfitsins líklegri til að hitta meinstrímið en hið gamaldags golf yfirstéttarinnar.  Og ef mig minnir rétt, þá eru röng kynfæri ekki að þvælast fyrir hinum íslenskum hetjum þeirrar íþróttar.

 

Eitthvað sem fábjána umræðunnar er fyrirmunað að skilja.

Hann er rétthugsandi, og veit alveg hvaða tegund kynfæra er inn.

Fattar ekki greyið með samsvöruninni við fyrri tíma rétthugsun, til dæmis hinar kæfandi nálgun piparmeyjarinnar á Viktoríutímanum á Englandi.

Sér til afsökunar reyndar að hvorki saga eða bókmenntir kenndar í framhaldsskólum í dag.

Því púrítanar 21. aldarinnar banna ekki hlátur, heldur kæfa öll fræði með kynvitund sinni.

Kynfæri og kúgun þeirra knýr áfram fræði þeirra.

 

Hvort það er afsökun fábjánanna að vega að Geir er önnur saga.

Þó afsökun að vitræn umræða er ekki knúin áfram af fábjánum, eðli málsins vegna.

Hver afsökun Morgunblaðsins er, að vitna í fábjánana eins og um málsmetandi fólk innan íþróttahreyfingarinnar sé að ræða, má guð vita.

Mogginn var jú fyrsta vígið til að falla fyrir Metoo umræðunni, á þann hátt að blaðið sá sér tekjur í að klámvæðast að hætti gulu pressunnar.

Til þess þurfti kannski að múlbinda fullorðið fólk á ritstjórninni, að senda það í ótímabært frí eða eitthvað.  Gömul saga og ný hvernig aurinn sigrar fagmennskuna.

En samt, það stendur hvergi á haus Morgunblaðsins, og virkilega hef ég leitað með mínum fjarsýnisgleraugum, að blaðið sé gefið út af fávitum.  Að fávitar hafi tekið yfir síðasta dagblað þjóðarinnar.

 

Svo hvert er málið??

Fíflin vega að Geir fyrir að benda á hið augljósa.  Burt séð reyndar frá mati hans á verðugum.

En fíflin fá fréttina.

Svo hver er munurinn á fréttamiðli og fíflamiðli??

 

Eða Donald Trump og tveir plúss tveir eru fjórir??

Munur sem öllum er eiginlega augljós, nema hann lesi að staðaldri ritstjórnartengd efni Morgunblaðsins.

Eitthvað sem ætti að fá mann til að spyrja, hver er munurinn á Mogganum í dag, og Mogganum þegar Styrmir og Matthías ritstýrðu blaðinu.

Hefðu þeir hampað Donald Trump??, eða hefðu þeir gefið fábjánum rétttrúnaðarins sama vægi og alvöru fólki sem tjáir sig um mál sem snertir þeirra fag eða þekkingu??

 

Kannski fortíðarþrá.

Kannski á forheimskan og fábjánaháttur rétttrúnaðarins landið að erfa, þó sá arfur sé kominn frá vitibornu fólki, og forheimska rétttrúnaðarins muni engum arfi skila til framtíðarinnar, því það liggur í eðli hennar.

 

Veit ekki.

En hins vegar veit ég að umræða sem ekki bendir á augljósa verðleika Arons Einars, óháð kynfærum hans, er út á túni.

Og sá fjölmiðill sem áttar sig ekki á því, en vitnar í fábjána dægurumræðunnar, að hann er ekki fjölmiðill.

Hann er ekki einu sinni Gula pressan.

 

Hann er aðeins slúður.

Hann er Metoo.

Kveðja að austan.

 

Geir svarar fyrir sig – „Ég held með fótboltanum“

Hvernig stöðvar maður nauðgara??

 

Með því að gera saklausa jafnseka gerandanum með kröfunni að karlar axli ábyrgð á gjörðum hans eða með því að nýta sér úrræði laga og réttar, og kæra viðkomandi nauðgunartilraun?

Kvennaátakið gegn kynofbeldi virðist ekki þekkja til íslenskra laga og reglna, og kýs því fyrri leiðina, að sakfella fjöldann fyrir gjörðir einstaklingsins.

Og þá er það spurningin, hvernig geta karlmenn almennt axlað ábyrgð á tilraun yfirlæknis til að nauðga læknanema?  Eiga þeir sjálfir að finna sér fórnarlamb (það er kynremba að tala um konur eftir að samkynhneigð var viðurkennd sem hluti af kynflórunni), reyna að nauðga því, og axla síðan ábyrgð eftir á með því að skammast sín, og gera þetta ekki aftur??

Gæti virkað því vandséð er hvað þeir gætu annað gert til að axla ábyrgð á gjörðum ofbeldismanna, en myndi það ekki fjölga nauðgunum, allavega svona til skamms tíma?

 

Nei myndu líklegast hinar skarpgáfuðu konur í læknastétt segja, það var ekki tilgangurinn, þið eigið bara að skammast ykkur því ofbeldismaðurinn var karlmaður eins og þið.

En myndi það eitthvað fækka nauðgunum, eða tilraunum til nauðgana, að sakalausir taki á sig sök hin seka.

Eða er verið að gefa í skyn að allir karlmenn eru hugsanlegir nauðgarar, en skorti aðeins tækifæri til að þjóna lund sinni?

Ef svo er, þá skilur maður þessa áskorun, en annars ætti fólk að vera ljóst að sá sem hefur það geðsslag að fremja þennan hryllilega glæp, að hann hlær sig máttlausan að því að aðrir eru látnir taka á sig sök hans.  Og það eina sem öruggt er að hann kærir sig kollóttan um hina meintu samábyrgð hans sem verandi karlmaður.

 

Og hann nýtir hvert tækifæri til að þjóna lund sinni, þó breyttir tímar kalli kannski á aðeins meiri siðfágun eða aðgæslu.

Og verður svo um aldur og ævi þar til konur axli ábyrgð á tilveru sinni.

Hætti að upplifa sig sem hið vælandi veikara kyn, og taki á móti.

Láti ekki bjóða sér kynbundið ofbeldi og yfirgang í neinni mynd.

 

Ef þær væru ekki svona samdauna vælnum og upplifun sinni sem hið veikara kyn sem getur ekki staðið á eigin fótum nema undir verndarvæng karlmanna, þá myndu þær spyrja; AF hverju?

Af hverju kærðir þú ekki?  Hvernig getur þú axlað ábyrgð á sjúklingum þínum, og haft mannaforræði, ef þú lætur siðblindingja vaða uppi án þess að gera tilraun til að stöðva hann??

Og þær myndu spyrja allar þær konur sem afsaka undirgefni sína gagnvart kynferðislegri áreitni með tilvísun í eitthvað sem heitir "valdaójafnvægi", hvernig getið þið lifað með sjálfum ykkur, hvað skilaboð eru þetta til dætra ykkar, eiga þær líka að vera ambáttar ofbeldismanna??

Síðan myndu þær dreifa bæklingum um lög landsins, ásamt upplýsingum um hvernig á að kæra meint ofbeldi.  Sem og starfsmannastefnu stofnana og fyrirtækja sem líða ekki ofbeldi og einelti á vinnustað. Þar á meðal kynofbeldi.

Taka svo lagið; "Áfram stelpur".

 

Hvort þetta dugi til að sannfæra allar þær konur sem hafa látið kynofbeldi yfir sig ganga mögnunarlaust um að hér á landi gildi lög fyrir aðeins eitt kyn, mankyn, og að ekki sé þörf á sér lög fyrir annað kyn, veikara kyn, skal ekki fullyrt.

En vonandi verður það mikil vakning að svona sögur verði ekki aftur sagðar.

Að nauðgunartilraunir morgundagsins verði kærðar, og sökin skilin eftir hjá ofbeldismanninum.

Ekki hjá fórnarlambinu, og ekki hjá þeim sem enga ábyrgð báru, voru ekki á staðnum, gátu ekkert gert til að hindra glæpinn, og deila þeim lífsviðhorfum að svona glæpir séu viðurstyggð.

 

Það er eins og hið veikara kyn gleymi að karlmenn eru líka fórnarlömb drullusokkanna, bara á annan hátt.

Því þeim sem finnst kynofbeldi eðlilegt, finnst líka annað ofbeldi í samskiptum eðlilegt.

Og siðblindan knýr áfram græðgivæðinguna sem er að koma heimnum á heljarþröm.

Hún rænir samfélög okkar mennskunni og mannúðinni.

Og það eru ekki bara karlar sem ábyrgðina bera.

 

Eða var ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttir eingöngu skipuð körlum?

Var þingmeirihluti hennar bara karlmenn??

Þessir handlangarar græðgiafla sem rændu og rupluðu þjóð okkar, og hröktu þúsundir kvenna og barna af heimilum sínum á meðan hrægammar hirtu til sín hundruð milljarða.

Og á meðan þessum Útburði varnarlaus fólks stóð sem hæst, þá er haft eftir stolti íslenskra forréttindakvenna, þeirra sem voru aldrei í hættu að vera bornar út af heimilum sínum, að hún hefði frétt það útí París að endurreisn Íslands gengi svo vel.  Og hún skyldi ekki þessa neikvæðni í samfélaginu.

Þetta var jú öll samúðin með fórnarlömbum Hrunsins.

Enda komu þau allflest úr almúgastétt, og sannaðist hið fornkveðna, að almúginn er ekki fólk í augum yfirstéttarinnar.

 

Ofbeldismenning yfirstéttarinnar hefur gegnsýrt samfélög manna í gegnum aldirnar, þar sem kúgun og arðrán venjulegs fólks er normið, hið viðtekna stef sem allt kerfið hefur gengið út á. 

Bakslag kom í þessa ofbeldismenningu undir lok 19. aldar, og réttindabaraátta almúgans skilaði auknum lýðréttindum, sem og umræðu um rangindi kúgunar sökum kynferðis, trúar, litarháttar eða kynhneigðar.  Og heimurinn varð smátt og smátt betri staður til að lifa í.

En með frjálshyggjunni náði yfirstéttin vopnum sínum og kúgun og arðrán heimsins er að ná nýjum áður óþekktum hæðum, og sjálft lífið er í húfi.

Og hin gjörspillta yfirstétt þarf ekkert að óttast á meðan réttindabarátta fólks er í þeim farvegi sem ég hef gert athugasemdir við í nokkrum undanfarandi pistlum.

Að etja saman, hvað þá að ná að glæpavæða sakalausa, allt ber að þeim brunni að hinir raunverulegu ofbeldismenn eru stikkfrí.

Hvort sem ofbeldi þeirra er á mini skala eða global skala.  Og allt þar á milli.

 

Maður stöðvar nauðgara með því að stöðva nauðgarann.

Að halda öðru fram, að reyna að glæpavæða aðra, er í besta falli að kóa með nauðgaranum.

En í raun er það styrking á ofbeldismenningunni, meðvirkni sem gerir henni kleyft að endurnýja sig sífellt í breytilegum heimi.

 

En að stöðva ofbeldi, er ekki nóg að stöðva ofbeldismennina, það þarf að ráðast að rótum vandans, sjálfri ofbeldismenningunni.

Ráðast að hugmyndafræði hennar.

Ráðast að þeim sem hafa hag af henni.

Að þeim sem byggja völd sín á henni.

 

Í dag er þetta eina verkefni mannkynsins.

Takist það ekki.

Þá er ekkert annað verkefni í boði.

 

Þess vegna megum við ekki týna umræðunni í eitthvað bull og vitleysu.

Börnin okkar eiga betra skilið.

 

Til dæmis framtíð.

Kveðja að austan.

Reyndi að nauðga læknanema