Free Palestina.

 

Hefur dunið á þeim hluta landsmanna sem eru fæddir um og uppúr miðri síðustu öld, það er okkur sem eru það gömul að það er vani að byrja kvöldið á að horfa á fréttir Ruv.

 

Ef það eru ekki gegnar friðargöngur undir þeim sérstöku formerkjum að öðrum deiluaðilanum sé heimilt að drepa og myrða hinn aðilann, en það sé ekki gagnkvæmt, þá eru gengnar kröfur um að Ísland slíti stjórnmálasambandi við Ísrael, taki ekki þátt í Eurovision, eða eitthvað annað, tilefnin svo mörg að það er engan veginn hægt að muna þau öll.

En stefið er alltaf Free Palestína, því þeir sem mótmæla hæst og mest eru palestínskir innflytjendur og arabískir trúbræður þeirra, og þeir sýna gestgjöfunum sem hýsa þá ekki einu sinni þá lágmarksvirðingu að hrópa slagorðið, Frjáls Palestína.

Með öðrum orðum, við sem þjóð eru langt komin með að flytja átökin fyrir botni Miðjarðarhafs inn fyrir túnfótinn hjá okkur.

 

Tjaldbúðirnar við Austurvöll eru sama eðlis.

Þær lýsa fyrirlitningu á gestgjöfunum og eru tákn um botnlausa heimtufrekju.

Í alvöru, hvernig á okkar litla þjóð að geta hýst allt flóttafólk hörmunganna á Gasa??

Og viljum við það??

Viljum við Litla Gasa í Reykjavík??

 

Látum það vera að falleg ung stúlka, vel menntuð, talandi góða ensku, ekki hennar sök að hún er kúguð af feðraveldi sem þekkir ekki orðið kvenfrelsi, hafi fengi hér flýtimeðferð til að fá ríkisborgararétt, hennar eini lifandi ættingi var hér á Íslandi, og það hrein mannvonska að leyfa henni ekki að koma til landsins.

En getum við hjálpað svona öllum, eftir vikufréttaneyslu í nóvember var maður búinn að sjá fleiri limlest börn en nokkur á að sjá alla sína lífstíð??

 

Sem og við megum alveg spyrja okkur réttmætrar spurningu um góðmennsku okkar, hefðu viðbrögð kerfisins verið þau sömu ef limlesta stúlkan hefði verið með skögultönn, og ótalandi á aðra tungu en arabísku???

Erum við í raun sömu hræsnararnir og ensku broddborgaraeiginkonur 19. aldar sem héldu teboð til að safna fjármunum til að styðja kristinboð í svörtu Afríku, en horfðu í hina áttina þegar þær sáu neyð fátækrahverfa verkamannastéttarinnar??

Eini munurinn að þær höfðu ekki lækin til að sannfæra sig um hve þær voru góðar og flottar og mega rétthugsandi?

 

Veit ekki.

Veit það samt að við getum ekki flúið raunveruleikann.

Við erum fá og við erum smá, og við erum eins og við erum.

 

Þess vegna getum við ekki bjargað heiminum, og ef við viljum reyna, og samt vera eins og við erum, þá er ekki mjög gáfulegt að flytja inn fólk sem er í hlekkjum feðraveldis sem á rætur til menningarátaka hirðingja fyrir um 4.000 árum síðan.

Hvað þá átök haturs og heiftar sem morðingjar og miðaldaöfgaskríll nærir og stjórnar.  Og það gildir um báða deiluaðila því þó Hamas hafi hafið þessi átök með voðaverkum sínum, þá er miðaldaskríllinn í ríkisstjórn Ísraels engu betri.

Hamas var bara á undan.

 

Veit ekki.

En ég virði örvæntingu þeirra sem tjaldbúðirnar gista.

Aðeins sá sem reynir getur skilið örvæntinguna sem að baki býr.

Eiga látna ættingja, limlesta ættingja, eða eiga ættingja sem ennþá hafa sloppið, en enginn veit um morgundaginn.

Og morgundagurinn kemur aftur og aftur, alltaf deyja fleiri, alltaf eru fleiri og fleiri limlestir.

 

Hver myndi ekki reyna að bjarga sínu fólki??

Með öllum þeim ráðum sem í boði eru??

 

En að styðja voðaverk Hamas, að keyra blístrandi og flautandi niður Laugarveginn til að fagna morðárásum liðsmanna samtakanna á óbreyttum borgurum, er ekki leiðin að mínu hjarta.

Fólk sem hefur ekki sið til að fordæma voðaverk, er ekki fólk sem ég vil sjá í mínu landi.

 

En samt, ég skil alveg örvæntinguna.

Skil alveg mótmæli þess, óttann sem nagar með hverjum degi sem það dregst að ættingjar þess fái að koma í öryggið og skjólið á Íslandi.

Það er svo margt í þessu og ekkert af því er gaman, skemmtilegt, ekkert sem myndi rata inní áramótaskaup tómhyggjunnar þar sem veislan og glaumið lak um hverjar dyr og út um hvern glugga.

 

Heitasta,heitasta helvíti sagði oft góður maður sem ég hafði lán að kynnast.

Þau orð lýsa vel þeirri dilemmu sem ráðafólk okkar er í.

Eða stöðu tjaldbúa á Austurvelli.

 

Þessi orð ætla ég samt ekki að gera að lokaorðum þessa pistils.

Mitt svar var alltaf; Það er ekkert grín að vera svín.

Sjaldan verið eins djúpur.

 

Palestína verður aldrei frjáls fyrr en hún slítur af sér hlekki miðaldaöfgamanna Íslamista sem nota þjóðina fyrir fóður valdabaráttu sinnar.

En það er ekki mitt að segja Palestínumönnum það.

 

Svo ætli ég endi ekki þennan pistil á fleygum orðum.

Jæja, það er nú það.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Mótmæli við Alþingishúsið vekja upp spurningar

Al Jazeer for­dæm­ir árás­ina

 

Og það er rétt, það er ekkert fallegt við það að blaðamenn séu drepnir á átakasvæðum, sérstaklega af þeim sem eru ekki sérstaklega áhugasamir um fréttaflutning þeirra.

En blaðamenn búa við þessa áhættu, það fylgir átakasvæðum að fólk deyr þar, hermenn ef barist er utan byggða, líka óbreyttir borgarar ef barist er innan byggðar.

 

Það er því viss hroki að krefjast að blaðamenn séu stikkfrí frá dauðanum, fari þeir inná átakasvæði þá er áhættan þeirra, þeir geta ekki verið svo skini skroppnir að halda að framleiddar séu byssukúlur sem sveigja framhjá blaðamönnum, eða sprengjur sem ekki springa í nálægð þeirra.

Og ef þeir falla, þá sé það dæmi um skepnuskap þeirra sem skaut eða sprengdi, að hafa ekki notað slíkar kúlur eða sprengjur.

 

En það er ekki þessi forheimska sem gegnsýrir þessa frétt, og blaðamaður étur beint  upp eftir fjölmiðli sem hefur tekið afstöðu í átökunum, segir því ekki fréttir, ekki frekar en þeir meintu blaðamenn sem Göbbels sendi á Austurvígstöðvarnar, sem vakti athygli mína.

Heldur þessi niðurlagsorð hennar sem eru fyrirsögn þessa pistils.

Að Al Jazeer fordæmi árásina og bætir því að fréttastöðin telji að hún ítreki mikilvægi vopnahlés.

 

Samt veit Al Jazeer allan tímann hver er forsenda vopnahlés.

Og hún er ekki óhjákvæmilegt mannfall fréttafólks stöðvarinnar.

 

Forsendan er fordæming alþjóðasamfélagsins, þar á meðal ríkja Araba, á voðaverkum Hamas, og krafan um að íbúar Gasa framselji voðamennina.

Sú heilbrigða viðurkenning mennskunnar að sumt má bara ekki, sama hve menn telji annars málstað gerandans vera réttlátan,og fari menn yfir þessi ósýnilegu mörk, þá sæti menn ábyrgð.

 

Slíkt gerir auðvita ekki Al Jazeer fréttastofan, ekki frekar en þeir fréttamenn áróðursmálaráðuneytis Göbbles sem tóku upp þær heimildarmyndir sem við eigum um voðaverk nasista, hvort sem það var í útrýmingarbúðum þeirra eða hermdarverkum SS sveita á óbreyttum borgurum Úkraínu eða Póllands.

Það er hvergi hægt að lesa úr heimildum að sá sem tók til dæmis ljósmyndina af bændakonunum sem héngu í snörum sínum í einu þorpinu í Úkraínu, hafi á nokkurn hátt reynt að segja sannleikann um þann viðbjóð, eða honum hafi orðið bumbult að snæðingi sínum um kvöldið.

Ekki frekar en það hafi komið við fréttafólk Al Jazeer eða yfirmenn þess að börn skyldu hafa verið skotin í bílstólum sínum eða brytjuð í stykki í rúmum sínum, það er þau sem voru heppin, lifðu þá ekki síðustu augnablik ómennskunnar þegar ómenni Hamas bundu þau saman, settust að snæðingi, og brenndu þau svo lifandi af þeirri máltíð lokinni.

 

Því verðugur er stríðsmaður Alla máltíðar sinnar, hvort sem hann er liðsmaður Hamas eða fréttamaður Al Jazeer.

En þeir sem eru ekki stríðsmenn Alla, til dæmis blaðamenn Morgunblaðsins, skuli kóa með þessum aumingjaskríl, það er illskiljanlegra.

 

Það þarf ekki mikla vitsmuni til að skilja, að sá sem hóf stríð með voðaverkum, hann ber ábyrgðina á að enda þau.

Og það þarf jafnvel minni vitsmuni til að skilja að það þarf tvo til að berjast, átökum á Gasa væri löngu lokið ef Hamas hefði lagt niður vopn, í stað þess að berjast við ísraelska innrásarliðið.

Minnstu vitsmuni þarf svo til  að skilja að hin meintu fórnarlömb (meint því voðaverk Hamas nutu almenns stuðnings íbúa Gasa) átakanna, geta á hvaða tímapunkti sem er stöðvað þessi átök með því að framselja þá sem ábyrgðina bera á að hafa hafið þetta stríð með voðaverkum sínum.

 

Svo þetta sé dregið saman þá er það staðreynd sögunnar að stríð drepa, þess vegna voru Sameinuðu þjóðirnar stofnaðar til að koma í veg fyrir stríð, meðal annars vegna þess að ógnarmáttur nútímavopna er slíkur, að það er ekki víst að mannkynið lifi af slík átök.

Til að koma í veg fyrir stríð var frumreglan að fordæma árás að fyrra bragði, það er árásarstríð, líkt og innrás Argentínumanna á breskt yfirráðasvæði á Falklandseyjum, árás Pútíns á Úkraínu, og morðárásir Hamas á Ísrael.

En ef ráðist var á, þá er það frumréttur sömu alþjóðalaga, að þeir sem fyrir árásinni verða, mega verja sig.  Þess vegna var gagnárás Breta á innrásarlið Argentínu réttlætanleg, þess vegna er sjálfsvörn Úkraínu réttlætanleg, og þess vegna er árás Ísraela á Gasa réttlætanlega.

 

Grunnreglan er sú að ef menn vilja ekki sitt eigið mannfall og tjón, þá ráðast menn ekki á aðra, sjálfsvarnarrétturinn er ennþá heilagur.

Þar með er það svo að á meðan Hamas verst á Gasa, þá eru stjórnvöld í Ísrael í fullum rétti að stríða þar, og slíkt stríð er alltaf löglegt.

 

Mannfall óbreyttra borgara, þegar sá sem hóf stríðið með árásum sínum, verst innan um byggðir þeirra, er þá óhjákvæmilegt, og gerir aldrei varnarstríð ólöglegt.

Með öðrum orðum, drápin á óbreyttum borgurum í Berlín, líka blaðamönnum Göbbels, voru lögleg, eða alveg þar til nasistar gáfust upp.

 

Skipti þar engu þó margur píslarvottur nasismans teldi það réttlætanlegt að gera út hermdar og morðsveitir til að drepa íbúa annarra landa, slíkt væri aðeins hryllingur og þjóðarmorð þegar morðtólin beindust að þeim, og vorið 1945 hvarflaði ekki að alþjóðasamfélaginu að þó áróðursmálaráðuneyti Göbbels fordæmdi dráp á fréttamönnum sínum, sem voru aðeins að greina satt og rétt frá þjáningum almennra íbúa Berlínar, að það væri ítrekun á vopnahléi.

Því sá sem hóf stríðið varð að ljúka því með uppgjöf sinni.

 

Það kostaði vissulega miklar mannfórnir áður en alþjóðlega samfélagið fattaði þessi einföldu sannindi, og það mátti eiga að það reyndi að bregðast við til að koma í veg fyrir átök framtíðarinnar.

En það er liðið og í dag stjórnar fólk alþjóðasamfélaginu sem brestur kjark til að fordæma það sem fordæma ber, það er víst aftur farið að skipta máli hver drepur, og hver er drepinn.

Þess vegna er sagan að endurtaka sig og þess vegna deyr fólk á Gasa.

 

Við hér á Íslandi eigum hins vegar ekki að vera þátttakendur í þeim hildarleik, og við eigum að fordæma það sem á að fordæma.

Við eigum ekki að vera svo skini skroppin að skilja ekki hver ber ábyrgðina á hörmungunum á Gasa, og hvernig á að stöðva þær hörmungar.

Og í raun er enginn svona heimskur, fréttafólk okkar hefur tekið afstöðu, það styður í raun voðamenni, og lýtur framhjá ólýsanlegum þjáningum og morðum sem aldrei er hægt að réttlæta.

 

Uppsetning á þessari frétt er dæmi um það.

Úr ranni hinna margbreytilegum ásýndum voðafólks sem þrífst á morðum og stríðsátökum.

 

Samt yrði enginn á ritstjórn Morgunblaðsins kátur ef einhver í þágu göfugs málstaðar Alla, með orðunum Alla er mikill, tæki uppá því að höggva í spað ungabörn þess, eða nauðga og skjóta ungmennin þess á friðartónleikum, til dæmis á Arnarhvoli.

Eða þeir eða samstarfsmenn þeirra yrðu dregnir út úr bílum sínu og skotnir, sem og börnin í bílstólunum sem var verið að keyra á leikskóla.

 

Hvað er að fólki, sið þess og uppeldi að geta ekki fordæmt slík voðaverk??

Af hverju eru þau í lagi ef þau eru nógu langt í burtu, og rót þeirra má rekja til deilna sem fólk tekur afstöðu til??

 

Spyr sá sem ekki getur svarað.

Því þetta er óskiljanlegt.

Algjörlega óskiljanlegt.

 

Þó veit ég að gott fólk myndi ekki horfa í hina áttina.

Og dansa taktinn sem voðamennirnir og stuðningsfólk þeirra slær.

 

Sá taktur er samt sleginn á Íslandi í dag.

Hvað segir það um okkur sem fólk, sem manneskjur??

 

Þar spyr sá sem ekki veit.

Kveðja að austan.

Tveir blaðamenn drepnir á Gasa

Brandari ársins.

 

Og árið ekki nema nýbyrjað.

 

Hvað sem verður, þá er ljóst að sá sem sprengir í loft upp heilt samfélag, mun ekkert hafa með framtíð þess að gera.

Og það er líka ljóst að til lengdar lifa milljónir ekki í sprengjurústum.

 

Það er líka ljóst að Ísraelsher hefur mistekist að svæla Hamas út úr fylgsnum sínum, og þrátt fyrir stór orð, er ljóst að ísraelsk stjórnvöld hafa ekki kjarkinn til að fara alla leið, að sprengja restinni af Gasa í loft upp og gera Gasaströndina með öllu óbyggilega fyrir íbúa þar.

Líklegast hefur stóri bróðir í Washington bannað það.

 

Það er líka ljóst að átökin i Mið-Austurlöndum eru rétt að byrja.

Það eru ekki bara þessi beinu átök milli Ísraela og nágranna þeirra, afleiðing þeirra á allt efnahagslíf ríkjanna eru gífurleg, og ekki á bætandi.

Það eitt og sér mun kynda undir óstöðugleika og verða frjór jarðvegur fyrir öfga og öfgasamtök.

 

Það er því mikill flótti frá raunveruleikanum að halda að núna sé hægt að setjast niður og ræða framtíðina, hvað þá á forsendum þess sem í augnablikinu ræður yfir mestum sprengjumættinum.

Hvort menn þreytist einhvern tímann á drápunum á eftir að koma í ljós, en að segja eitthvað til á þessari stundu, eru orð út í loftið.

 

Heimsbyggðin heyktist á að stöðva þessi átök í fæðingu með því að fordæma ekki morðárásir Hamas og krefjast þess að þeir sem ábyrgðina bæru yrðu látnir sæta ábyrgð.

Og uppskar að Báli og Brandi, Dauða og Djöfli var fengin stjórn mála, og þeim félögum hefur aldrei fylgt annað en auðn og eyðilegging.

Sem engan endi sér á.

 

Á meðan er ekki sagt;

"Ég vil hafa þetta svona".

 

Það er bara ekki þannig.

Kveðja að austan.

Ísraelar kynna áætlun um framtíð Gasa

Góða fólkið er svo fyndið.

 

Það er eins og stefna  þess í innflytjendamálum, komi því sífellt á óvart.

Samt er það með sömu stefnu og Svíar, það sem diffar á milli er tímamunurinn, við erum svona tíum árum á eftir, en tímaglasið tæmir sig hraðar hjá okkur, við erum þegar komin með morð og sprengjuárásir, glæpagengi hafa yfirtekið dyravarðabransann, og þegar farin að beita vopnum til að verja sitt yfirráðasvæði.

Því dyravarslan er lykillinn að fíkniefnasölunni.

 

Og tugir ef ekki hundruð barna okkar missa líf sitt vegna þess, bæði í eiginlegri og óeiginlegri merkingu.

 

Maður hefði getað haldið að það gæti samt lært af reynslu Svía.

Til dæmis að kæfa útþenslu glæpagengja í fæðingu.

 

Einfalt ráð er til dæmis að svipta allar ölkrár og veitingahús rekstrarleyfi ef skipt er við glæpagengi um dyravörslu. 

En Nei, við ákváðum þess í stað að leigja iðnaðarhúsnæði undir skrípadómstól sem átti að dæma í ofbeldis og manndrápsmálum þessara glæpagengja.

 

Skrípadómstól segi ég því það er augljóst að mikið fjárflæði er frá eiturlyfjasölu glæpagengjanna til dómstóla landsins, hvernig sem það er fóðrað.

Það þarf síðan ekki að ræða lögfræðistéttina, hver þarf leigumorðingja í dag á meðan menn hafa efni á góðum lögfræðingi??

 

Ástandið á aðeins eftir að versna.

 

Því í dag er sænska ríkisstjórnin í alvöru farin að ræða að senda herinn inní hverfi innflytjenda til að ná stjórn á þeim.

Úr höndum glæpagengja.

 

Sú hótun er ekki orð út loftið, í dag er verið að þjálfa hermenn í átökum í íbúðarhverfum, ásamt því undirbúa neyðarlöggjöf til að stöðva helstu málaliða glæpasamtakanna, lögfræðinga og meðvirka dómara.

Borgarstyrjöld er yfirvoðandi í Svíþjóð og það fær ekkert hana umflúið.

Eina spurningin er, hver sigrar þau átök.

 

Nema sænsk stjórnvöld eru ekki ein í þeim undirbúningi, það sama er að gerast í Frakklandi, Þýskalandi og víðar, og það eru ekki meintir poppulistaflokkar sem undirbúa þau átök.

Og ef eitthvað rétthugsandi góðmennið hristir hausinn yfir þessum fullyrðingu þá er vitað að franska lögreglan er komin að þolmörkum sínum að berjast við innflytjendaskríl í hverfum þeirra í París og víðar, og þýsk stjórnvöld fengu rauða aðvörun þegar múslímskir innflytjendur réðust að þýsku lögreglunni til að fagna nauðgunum, drápum, limlestingum á óbreyttum borgurum í Ísrael, annað rautt spjald verður ekki gefið þar í landi.

 

Hér hins vegar er Góða fólkið svakalega hissa, og í stórkostlegri afneitun gegn raunveruleikanum.

 

Birtingarmynd þess er margskonar, en sú gráglettnasta var tilnefning fulltrúa einhverja samtaka sem berjast fyrir óheftum innflutningi flóttamanna, þeir eru svona sirka 100 milljónir í dag, til Íslands, vissulega Stórasta lands í heimi, en samt aðeins 103 þúsund ferkílómetrar, þar að 11 þúsund í byggð, og af þeirri byggð ógnar eldgos og eldhæringar búsetuskilyrðum þéttbýlustu svæðanna. 

Svo erum við bara rétttæplega 300 þúsund, þó mannsalsiðnaðurinn (frjálsa flæði Evrópusambandsins er aðeins birtingarmynd hans) hafi fjölgað kennitölum í tæp 400 þúsund, það er samt langur vegur frá þeirri tölu í 100 milljónir sem málflutningur Samtaka um opin landamæri kalla á.

 

Þau samtök eru vissulega fjármögnuð af mannsals og flóttamannaiðnaði heimsins, þeim iðnaði glæpamanna sem er arðbærastur í dag, en hefðu samt lítið vægi nema vegna stefnu Góða fólksins, sem upplifir góðmennsku sína á hverjum degi með því að fá sífleiri innflytjendur, helst litaða, til að vinna hin meintu skítastörf þjóðarinnar, það er störfin sem Góða fólkið getur ekki hugsað sér að vinna, og myndi deyja af tilhugsuninni ef börn þess myndu vinna í stað þess að háskólamennta sig.

 

Það er nefnilega ekki glæpalýðurinn sem ber meginábyrgð á því augljósa óefni sem íslenskt samfélag er komið í.

Þetta hyski fer aldrei lengra en það kemst upp með.  Það tilnefnir ekki í útvalda hópinn sem fær sénsinn að verða Maður ársins, það er ekki það sem kóar með, aðeins fjármagn þess leggur línurnar, en forsenda þeirrar umræðustjórnunar er meðvirkni og hugmyndaheimur þess fólks sem er svo gott að það er kallað Góða fólkið.

 

Svo fær maður svona frétt.

Að það sem er þrautreynt annars staðar, hafi reynst jafn illa hér.

 

Og sama hissið, og sömu barnalegu útskýringarnar.

 

Við höfum ekki staðið nógu vel að málum, við getum örugglega gert miklu betur en Svíarnir.

Nema að engir hafa reynt eins mikið og sænsku velferðarkratarnir.

Og það eru þeir sem loksins hafa gert innanhúsplagg þar sem þeir viðurkenna gjaldþrot draumsýna sinna, og að Svíaþjóðademókratarnir höfðu rétt fyrir sér allan tímann.

Nema að hálfvitar eins og þeir eru, hafi ekki vitsmuni til að tækla hina óhjákvæmilegu borgarstyrjöld.

 

Sú viðurkenning er í fáu annað en umpólun danskra jafnaðarmanna þar sem hún Mette breyttist úr Óla Palme í eitthvað afbrigði af Mússólíni, landamærunum á að loka, og það á að ganga á milli bols og höfuðs á skipulagðri glæpastarfsemi.

Nema að Metta greyið hefur ekki þau alræðisvöld sem Mússólíni hafði þegar hann braut þarlend glæpasamtök á bak aftur, en viljinn er sá sami, aðeins tímahjólið hægara.

 

Á meðan hefur Góða fólkið áhyggjur af fjölgun rána og ofbeldisbrota, það er þó virðingarvert.

 

Það hlýtur samt að fagna að við ætlum að stórfjölga innflutning á fólki sem fagnaði og blístraði þegar óbreyttir borgarar voru skotnir á færi, börn skotin í bílstólum fjölskyldubíla, þau bútuð í stykki í rúmum sínum, þó samt heppin, ef þau lifðu þá voru þau bundin og brennd lifandi.

Svo var það náttúrulega nauðganirnar og allt hitt.

 

Þetta kallast að fagna að flýta óumflýjanlegri borgarstyrjöld Þjóðverja við slík gæðablóð rétthugsunarinnar.

Að fyrst hurðin hafi hvort sem er verið opnuð fyrir Feigðinni, þá sé um að gera að galopna hana.

 

Bál og brandur, vissulega útlægur úr öllum barnasögum og ævintýrum, var jú stefið í Ragnarökum, og hvað er þjóðlegra en það??

 

Nema að Góða fólkið er ekki þjóðlegt.

Það er án vits og vitsmuna, innantómt eftir sílærdóm á klisjum og heilaþvotti tómhyggjunnar, sem hefur enga trú, ekkert siðferði, lætur samt ekki klisjurnar um góðmennsku þess og réttlætisvilja, stöðva sig í stuðning við þrælastefnu auðróna Glóbalsins, við hið frjálsa flæði mannsals og fátæks fólks sem mannar störfin sem öll undirstaða samfélagsins hvílir á.

Það er gráðugt, en i heimsku þess sér það ekki að í þeirri græðgi er fall þess fólgið.

 

Því þrælarnir nenna ekki að skúra eða færibanda, þeir glæpa.

Og þeir eru skipulagðir.

Og munu landið erfa nema við tökum Svíana á þá.

 

Verður svo??

Þar er efinn.

 

Eins og Helgi Hálfdánar sagði.

Kveðja að austan.

 

Áhyggjuefni að ránum og ofbeldisbrotum fjölgi

Vér Sjálfstæðismenn

 

Búum að arfleið þeirra áa okkar sem töldu ytra helsi aldrei vera valkost fátækrar þjóðar langt út í ballarhafi, þó í helsinu gæti falist öryggi, og í jafnvel í núinu, meiri velmegun en fyrstu skref frelsisins buðu uppá.

Þjóðskáldið okkar orðaði þessa hugsun, þessa frelsisþrá, svo ekki verður betur gert;

"En þegar á íslandsströnd eru risnir þýskir fiskibæir og þýsk kauptún, hve leingi mun þess að bíða að þar rísi og þýskir kastalar með þýskum kastalaherrum og málaliði. Hver er þá orðinn hlutur þeirrar þjóðar sem skrifaði frægar bækur? Þeir íslensku mundu þá í hæsta lagi verða feitir þjónar þýsks leppríkis. Feitur þjónn er ekki mikill maður. Barður þræll er mikill maður, því í hans brjósti á frelsið heima".

 

Ég hygg að í þessum orðum hríslist kjarni framboðs Arnar Þórs Jónssonar.

 

Ég veit líka að þó margir áar okkar sem voru Sjálfstæðismenn, þá gengu þeir ekki allir í Sjálfstæðisflokkinn þegar hann var stofnaður, þar réði sá margbreytileiki stjórnmálaanna sem kenndur er við hægri og vinstri, og allt þar á milli.

Samt er þar arfleið Sjálfstæðisflokksins sterk, stofnendur hans voru Sjálfstæðismenn, þeir sem tóku við kefli þeirra voru Sjálfstæðismenn, og sú hugsjón mótaði flokkinn og forystu hans mest alla síðustu öld, og að kjarna í byrjun þessarar.

Það voru Sjálfstæðismenn í Seðlabanka og ríkisstjórn eftir fjármálahrunið 2008 sem vörðu sjálfstæði þjóðarinnar með neyðarlögunum, bara það eitt réttlætti stofnun Sjálfstæðisflokksins fyrir rúmum 94 árum síðan.

 

Samt er eins og síðasti Sjálfstæðismaðurinn hafi gengið úr flokknum í dag.

Kannski tímanna tákn núna á tímum gervigreindar og óreiðu, þegar mennskan sjálf er á höggstokknum, þá eru forn gildi eins og frelsi og sjálfstæði, jafnt fjöldans sem ríkja, löngu hent fyrir ætternisstapa.

Samt dálítið grætilegt fyrir okkur Hriflunga sem höfum Bjart í Sumarhúsum í frændgarði okkar, og skiljum um hvað Sjálfstætt fólk fjallar, svo ég vitni í aðra skáldsögu Halldórs Laxness.

 

Eitt sinn forni fjandi, dó örendi, ekki að okkar völdum, heldur fyrir þeirri framþróun tímans sem stíft afmáir mennsku á altari tækni og afstæðishyggju.

Maður átti kannski ekki von á þessu, en auðvitað var þetta fyrirséð.

Á tímum þar sem ráðafólk veit ekki einu sinni hvernig lífið verður til.

Hæðir söguna, eyðir henni með síbendandi putta fordæmingarinnar; að "svona erum við ekki, svona gerum við ekki", ekki að rétttrúnaður og fordæming hafi ekki átt sína sögu í Sögunni, en við lifum tíma Talibana sem brjóta niður styttur og minnismerki, brenna bækur, ráðast á allt sem þeim er ekki þóknanlegt.

Fólkið sem gengur taktlaust með mennskuna að höggstokknum.

 

Að berjast við tímann er líkt og að berjast við vindmyllur sagði einhver á Spáni í den, og varð frægur fyrir.

Sem Sjálfstæðismaður þakka ég fyrir að Arnar Þór Jónsson hefur ekki lesið það mæta bókmenntaverk, eða ef hann hafi gert það, þá sé hann betur vopnum búinn en sá síðasti sem reyndi það.

 

Ég óska honum alls hins besta.

Burtséð frá öllum skoðunum eða skoðanaágreining, þá hljótum við Sjálfstæðismenn að styðja einn úr okkar röðum.

Og við hljótum að virða þann kjark sem þorir að heyja vonlaust stríð.

Meiri kjark en við hinir höfum.

 

Við vitum allir að Sjálfstæði þjóðar er forsenda velferðar hennar í dag sem og um ókomna framtíð.

Og við erum það sem við erum í dag, vegna þess að áar okkar skildu þessi einföldu sannindi.

 

Þó þjóð okkar skilji þau ekki í dag, sé lost í tómhyggju nútímans, þá skiljum við þau.

Annars værum við jú ekki Sjálfstæðismenn.

 

Virðum því framboð Arnars.

Styðjum það.

Því sjálft fjöreggið, Sjálfstæðið, er stærra og mikilvægara en allt annað en það sem okkur greinir á um, eða kjósum að þrasa um.

 

Áar okkar börðust fyrir Sjálfstæði þjóðarinnar og uppskáru.

Að verja þá uppskeru er hlutskipti okkar í dag.

 

Þar er ekkert val.

Kveðja að austan.

 

 

Segir sig úr flokknum og frá varaþingmennsku

Kommon Guðni, hættu þessu væli.

 

Ég var ekki beint aðdáandi Guðna Té þegar hann bauð sig fram til forseta, maður sem kinnroðalaust vildi selja þjóð sína í skuldahlekki alþjóðlegar auðróna var ekki efstur á vindsældarlista mínum.

 

En Guðni vann á, og í dag vil ég ekki eiginlega vera án Guðna.

Sjaldan hef ég séð einn mann vaxa í embætti sínu og skyldu eins og Guðna, hann hefur verið góður forseti, og mætti mín vegna vera það áfram um langt árabil.

 

Hins vegar skil ég það vel að Guðni, sem er ungur maður, með fjölskyldu, og hvernig sem á það er litið, þá er viss klemma fyrir börn sem vilja lifa sínu eðlilegu lífi, að eiga pabba sem forseta.

Jafnvel þó hann sé eins frábær og Guðni Té.

Að hann vilji stíga út, hefja nýjan feril, sem örugglega verður farsæll.

 

Hvað sem togast á, milli embættis og fjölskyldu, milli þess að vera og vilja vera í náinni framtíð, þá gat Guðni samt hætt með reisn.

Reisn sem væl hans er ekki.

 

Eins og Guðni sé aftur orðinn ungi óöryggi maðurinn sem sagði eitthvað sem vélráðir klöppuðu honum á bak fyrir.

Það fylgir jú óörygginu, skortinum á sjálfsmynd, að kóa með þeim sem þú heldur að eigi sviðið, jafnvel þó þeir séu þrælahaldar hins alþjóðlega fjármagns, og leppar þeirra og skreppar á Íslandi gangi erinda þeirra.

 

Forsetatíð Guðna hefur einfaldlega ekki einkennst af þessu óöryggi, hann var hann sjálfur, en samt um leið virðulegur forseti.

Sem sameinaði, sem fólki fannst vænt um.

 

Það er ekkert að því að hætta.

En menn hætta ekki vælandi Guðni.

 

Komon.

Kveðja að austan.

„Enginn var eða er ómissandi“