Al Jazeer for­dæm­ir árás­ina

 

Og það er rétt, það er ekkert fallegt við það að blaðamenn séu drepnir á átakasvæðum, sérstaklega af þeim sem eru ekki sérstaklega áhugasamir um fréttaflutning þeirra.

En blaðamenn búa við þessa áhættu, það fylgir átakasvæðum að fólk deyr þar, hermenn ef barist er utan byggða, líka óbreyttir borgarar ef barist er innan byggðar.

 

Það er því viss hroki að krefjast að blaðamenn séu stikkfrí frá dauðanum, fari þeir inná átakasvæði þá er áhættan þeirra, þeir geta ekki verið svo skini skroppnir að halda að framleiddar séu byssukúlur sem sveigja framhjá blaðamönnum, eða sprengjur sem ekki springa í nálægð þeirra.

Og ef þeir falla, þá sé það dæmi um skepnuskap þeirra sem skaut eða sprengdi, að hafa ekki notað slíkar kúlur eða sprengjur.

 

En það er ekki þessi forheimska sem gegnsýrir þessa frétt, og blaðamaður étur beint  upp eftir fjölmiðli sem hefur tekið afstöðu í átökunum, segir því ekki fréttir, ekki frekar en þeir meintu blaðamenn sem Göbbels sendi á Austurvígstöðvarnar, sem vakti athygli mína.

Heldur þessi niðurlagsorð hennar sem eru fyrirsögn þessa pistils.

Að Al Jazeer fordæmi árásina og bætir því að fréttastöðin telji að hún ítreki mikilvægi vopnahlés.

 

Samt veit Al Jazeer allan tímann hver er forsenda vopnahlés.

Og hún er ekki óhjákvæmilegt mannfall fréttafólks stöðvarinnar.

 

Forsendan er fordæming alþjóðasamfélagsins, þar á meðal ríkja Araba, á voðaverkum Hamas, og krafan um að íbúar Gasa framselji voðamennina.

Sú heilbrigða viðurkenning mennskunnar að sumt má bara ekki, sama hve menn telji annars málstað gerandans vera réttlátan,og fari menn yfir þessi ósýnilegu mörk, þá sæti menn ábyrgð.

 

Slíkt gerir auðvita ekki Al Jazeer fréttastofan, ekki frekar en þeir fréttamenn áróðursmálaráðuneytis Göbbles sem tóku upp þær heimildarmyndir sem við eigum um voðaverk nasista, hvort sem það var í útrýmingarbúðum þeirra eða hermdarverkum SS sveita á óbreyttum borgurum Úkraínu eða Póllands.

Það er hvergi hægt að lesa úr heimildum að sá sem tók til dæmis ljósmyndina af bændakonunum sem héngu í snörum sínum í einu þorpinu í Úkraínu, hafi á nokkurn hátt reynt að segja sannleikann um þann viðbjóð, eða honum hafi orðið bumbult að snæðingi sínum um kvöldið.

Ekki frekar en það hafi komið við fréttafólk Al Jazeer eða yfirmenn þess að börn skyldu hafa verið skotin í bílstólum sínum eða brytjuð í stykki í rúmum sínum, það er þau sem voru heppin, lifðu þá ekki síðustu augnablik ómennskunnar þegar ómenni Hamas bundu þau saman, settust að snæðingi, og brenndu þau svo lifandi af þeirri máltíð lokinni.

 

Því verðugur er stríðsmaður Alla máltíðar sinnar, hvort sem hann er liðsmaður Hamas eða fréttamaður Al Jazeer.

En þeir sem eru ekki stríðsmenn Alla, til dæmis blaðamenn Morgunblaðsins, skuli kóa með þessum aumingjaskríl, það er illskiljanlegra.

 

Það þarf ekki mikla vitsmuni til að skilja, að sá sem hóf stríð með voðaverkum, hann ber ábyrgðina á að enda þau.

Og það þarf jafnvel minni vitsmuni til að skilja að það þarf tvo til að berjast, átökum á Gasa væri löngu lokið ef Hamas hefði lagt niður vopn, í stað þess að berjast við ísraelska innrásarliðið.

Minnstu vitsmuni þarf svo til  að skilja að hin meintu fórnarlömb (meint því voðaverk Hamas nutu almenns stuðnings íbúa Gasa) átakanna, geta á hvaða tímapunkti sem er stöðvað þessi átök með því að framselja þá sem ábyrgðina bera á að hafa hafið þetta stríð með voðaverkum sínum.

 

Svo þetta sé dregið saman þá er það staðreynd sögunnar að stríð drepa, þess vegna voru Sameinuðu þjóðirnar stofnaðar til að koma í veg fyrir stríð, meðal annars vegna þess að ógnarmáttur nútímavopna er slíkur, að það er ekki víst að mannkynið lifi af slík átök.

Til að koma í veg fyrir stríð var frumreglan að fordæma árás að fyrra bragði, það er árásarstríð, líkt og innrás Argentínumanna á breskt yfirráðasvæði á Falklandseyjum, árás Pútíns á Úkraínu, og morðárásir Hamas á Ísrael.

En ef ráðist var á, þá er það frumréttur sömu alþjóðalaga, að þeir sem fyrir árásinni verða, mega verja sig.  Þess vegna var gagnárás Breta á innrásarlið Argentínu réttlætanleg, þess vegna er sjálfsvörn Úkraínu réttlætanleg, og þess vegna er árás Ísraela á Gasa réttlætanlega.

 

Grunnreglan er sú að ef menn vilja ekki sitt eigið mannfall og tjón, þá ráðast menn ekki á aðra, sjálfsvarnarrétturinn er ennþá heilagur.

Þar með er það svo að á meðan Hamas verst á Gasa, þá eru stjórnvöld í Ísrael í fullum rétti að stríða þar, og slíkt stríð er alltaf löglegt.

 

Mannfall óbreyttra borgara, þegar sá sem hóf stríðið með árásum sínum, verst innan um byggðir þeirra, er þá óhjákvæmilegt, og gerir aldrei varnarstríð ólöglegt.

Með öðrum orðum, drápin á óbreyttum borgurum í Berlín, líka blaðamönnum Göbbels, voru lögleg, eða alveg þar til nasistar gáfust upp.

 

Skipti þar engu þó margur píslarvottur nasismans teldi það réttlætanlegt að gera út hermdar og morðsveitir til að drepa íbúa annarra landa, slíkt væri aðeins hryllingur og þjóðarmorð þegar morðtólin beindust að þeim, og vorið 1945 hvarflaði ekki að alþjóðasamfélaginu að þó áróðursmálaráðuneyti Göbbels fordæmdi dráp á fréttamönnum sínum, sem voru aðeins að greina satt og rétt frá þjáningum almennra íbúa Berlínar, að það væri ítrekun á vopnahléi.

Því sá sem hóf stríðið varð að ljúka því með uppgjöf sinni.

 

Það kostaði vissulega miklar mannfórnir áður en alþjóðlega samfélagið fattaði þessi einföldu sannindi, og það mátti eiga að það reyndi að bregðast við til að koma í veg fyrir átök framtíðarinnar.

En það er liðið og í dag stjórnar fólk alþjóðasamfélaginu sem brestur kjark til að fordæma það sem fordæma ber, það er víst aftur farið að skipta máli hver drepur, og hver er drepinn.

Þess vegna er sagan að endurtaka sig og þess vegna deyr fólk á Gasa.

 

Við hér á Íslandi eigum hins vegar ekki að vera þátttakendur í þeim hildarleik, og við eigum að fordæma það sem á að fordæma.

Við eigum ekki að vera svo skini skroppin að skilja ekki hver ber ábyrgðina á hörmungunum á Gasa, og hvernig á að stöðva þær hörmungar.

Og í raun er enginn svona heimskur, fréttafólk okkar hefur tekið afstöðu, það styður í raun voðamenni, og lýtur framhjá ólýsanlegum þjáningum og morðum sem aldrei er hægt að réttlæta.

 

Uppsetning á þessari frétt er dæmi um það.

Úr ranni hinna margbreytilegum ásýndum voðafólks sem þrífst á morðum og stríðsátökum.

 

Samt yrði enginn á ritstjórn Morgunblaðsins kátur ef einhver í þágu göfugs málstaðar Alla, með orðunum Alla er mikill, tæki uppá því að höggva í spað ungabörn þess, eða nauðga og skjóta ungmennin þess á friðartónleikum, til dæmis á Arnarhvoli.

Eða þeir eða samstarfsmenn þeirra yrðu dregnir út úr bílum sínu og skotnir, sem og börnin í bílstólunum sem var verið að keyra á leikskóla.

 

Hvað er að fólki, sið þess og uppeldi að geta ekki fordæmt slík voðaverk??

Af hverju eru þau í lagi ef þau eru nógu langt í burtu, og rót þeirra má rekja til deilna sem fólk tekur afstöðu til??

 

Spyr sá sem ekki getur svarað.

Því þetta er óskiljanlegt.

Algjörlega óskiljanlegt.

 

Þó veit ég að gott fólk myndi ekki horfa í hina áttina.

Og dansa taktinn sem voðamennirnir og stuðningsfólk þeirra slær.

 

Sá taktur er samt sleginn á Íslandi í dag.

Hvað segir það um okkur sem fólk, sem manneskjur??

 

Þar spyr sá sem ekki veit.

Kveðja að austan.

Tveir blaðamenn drepnir á Gasa