Hugsanlegir smitberar eru hvergi velkomnir.

 

Lífið er jú okkur í blóð borið.

Þeir sem hneykslast í öruggu skjóli, ættu að bjóða sig fram til að leysa af þá sem eiga hættu á að smitast.

Það er nefnilega auðvelt að gjamma í örygginu.

 

Stjórnvöld bera full ábyrgð á þessum uppákomum, að ekki sé minnst á því viðmóti sem Ítalíufarar mæta, því fáir hafa skilning á því ábyrgðarleysi að hafa líf og heilsu annarra í flimtingum.

Þess vegna ættu þau Guðni og Katrín, sem og aðrar fígúrur sem lögðu blessun yfir innflutning á smiti, að hitta þessa Ítali, og margbiðjast afsökunar á að þau skyldu hafa lent í þessum aðstæðum.

Að setja saklaust fólk í svona aðstæður er alltaf forkastanlegt.

Hvort sem það eru þolendur óttans, eða þeir sem geta hvenær sem er fengið hringingu um að þeir eigi að fara í sóttkví því þeir hafa lent í að umgangast Ítalíufara.

 

En í þessari frétt las ég í fyrsta skiptið hér á Mbl.is greiningu á hinni raunverulegu ógn sem stafar af þessum heimsfaraldri.

Gefum Ítalanum Marco Di Marco orðið;

"„Ég veit ekki hvað á eft­ir að ger­ast. Von­andi skýr­ast aðstæður á þeim tíma. En ef satt skal segja er ég hrædd­ari við efna­hags­leg­ar af­leiðing­ar veirunn­ar held­ur en veiruna sjálfa,“ seg­ir Marco. „Ég er frá Sikiley, þar sem 80% gistinátta fyr­ir sum­arið hafa verið af­bókuð. Þetta er meiri hátt­ar vandi.“".

Raunveruleiki sem hin fávísu börnin okkar virðast vera fyrirmunað að skilja, að orða, hvað þá að hefja þegar undirbúning þjóðarinnar vegna þeirra efnahagslegu áfalla sem eru yfirvofandi.

Að ekki sé minnst á hugsanlega vöruskort vegna hnökra á framleiðslu og vörudreifingu.

Kína er hætt að framleiða, það sanna loftmyndir, og það er aðeins byrjunin.

 

Og við í meðvirkni okkar sættum okkar við firringu barnanna.

Eins og enginn sé morgundagurinn.

Kveðja að austan.

Ítölum verið vísað á dyr hérlendis