Hugsanalögregla úr ranni öfgaafla.

 

Sem er jákvæðasta lýsing á þessari Semu sem tókst að gera allt vitlaust á Íslandi, en enginn spyr hana um hommana, transvestanna að ekki sé minnst á stúlku og strák sem vilja eigast á Gasa án þess að miðaldaofstæki Hamasliða myrði þá eða drepi, og þessi Sema er samdaunuð, annars hefði Gúgli frændi átt eitt orð um vanþóknun hennar.

En fær ekki því breytt að til séu íslensk viðrini, sem taki undir málflutning hennar.

Og þjóðin borgar þeim kaup.

 

Eftir stendur þjóðfélag sem við skulum spyrja okkur, er þetta það sem við viljum??

Er angi Hamas einhver endapunktur sem endar í að slátra gríni en ekki annað undir??

 

Hvar enda öfgarnar?

 

Hvar endar ofstæki hugsunarlögreglunnar??

 

Veit ekki, síðast stóðst Mogginn atlögur hægriöfga, Göbbels var sannarlega ekki ánægður með ritstjóra blaðsins, þó hann hafi undirstingið þá með fé og sendiboðum sem áttu að breyta borgaralegu blaði í málgagn öfga og heiftar.

Það var þá.

Í dag er vitnað í viðrini eins og um fólk sé að ræða.

 

Hvað veldur veit ég ekki.

Breytir samt ekki niðurlægingu Morgunblaðsins.

 

Fjölmiðill segir frá.

Hann útvarpar ekki heimsku eða forheimsku öfga

Eins og um sannleik sé að ræða.

 

Jafnvel þó þessi Sema eigi í hlut.

Kveðja að austan.

 

 

Tekur undir gagnrýni á Pétur Jóhann

Hver er þessi Sema Erla??

 

Jú, hún er mikilvæg keðja í flóttamannaiðnaðinum sem veltir tugmilljarða árlega.

Hennar hlutverk er að gefa dílerunum meint mannúðarhlutverk á endastöð.

 

Síðan er það heil atvinnugrein að gera út á niðurstöðu flóttamannaiðnaðarins, þar sem lögfræðingar á fullu kaupi, greitt af sameiginlegum sjóðum, oftast kvenkyns, en vissulega hefur einn og einn karl fundið lykt af gróðavoninni, segja sögur og gera út á samviskubit þjóðarinnar.

Með þeim góða árangri að fullt af konum halda að aðeins þvergirðingsháttur valdamanna með typpi komi í veg fyrir að flóttamannavandi heimsins sé leystur með opnun landamæra Íslands fyrir glæpasamtökum.

Og munum, að jafnvel innflutningur á eiturlyfjum til Vestur Evrópu er ekki eins gróðavænlegur í dag og innflutningur á flóttamönnum sem og mismikið löglegt mannsal í  nafni hins frjásla flæðis.

 

Það er vissulega til heimskt fólk sem trúir að Sema Erla sé velviljaður sakleysingi í þessari gróðakeðju glæpasamtaka, ekki síður þegar vel borgaður lögfræðingur, á kostnað sameiginlegra sjóða, segir að vel skeggjaður karlmaður, sem segist vera undir lögaldri, að hann eigi að njóta vafans,sem meint barn.

Því hver vill jú vera vondur við börn á flótta.

 

Eða nýjasta trendið í flóttamannaiðnaði glæpasamtakanna, að höfða til ofsókna á hendur samkynhneigðum eða klæðskiptingum, eða öllu því sem er tabú í hinum múslímska heimi.

Jafnvel tímaspursmál hvenær konur á flótta vísa í að það sé fangelsissök að keyra bíl í olíuríkjum Persaflóa.

Kokgleypt af fólki í blaðamannastétt sem fékk starfið út á skírteini háskólamenntunarinnar  en ekki almenna skynsemi eða dómgreind sem í árdaga markaði hinn vitiborna mann frá mannöpum.

 

En eru ekki einhver mörk á hinu frjálsa flæði flóttamannaiðnaðarins??

Eigum við toppa skinhelgi og hið tvöfalda siðgæði Viktoríutímans í þjónkun okkar við hina meinta rétthugsun sem flóttamannaiðnaðurinn gerir út á??

Er það nóg að heita útlensku nafni, og vera pínu brúnn í framann, að árásirnar á samfélag okkar og menningu sé eins og mælt sé af vörum guðs, og allt er apað eftir??

 

Hvenær spyrnum við fótum??

Hvenær er okkur nóg boðið??

Hvenær segjum við hingað og ekki lengra??

 

Að gera grín er hluti af okkar menningu.

Í raun ertu samþykktur þegar einhver nennir að gera grín að þér, þá brosum við og sameinumst.

 

Það er mikið að í sálu okkar þegar glæpamannaiðnaðurinn fær því breitt.

Það er mikið að þegar síðasta vígi sjálfstæðrar blaðamennsku sameinar sig hópsál sem er ekki aðeins fóðruð af forheimsku rétttrúnaðarins, heldur líka beint af fjárhagslegum hagsmunum fólks sem á einn eða annan hátt felldi dópsölu og dópsmygl úr fyrsta sæti hins arðvænlegustu glæpastarfsemi vestræna heims.

Þó vissulega sé flóttamannaiðnaðurinn aðeins angi af mannsali hins frjálsa flæðis, sem óendanlega útvegar siðblindingjum auðsins bláfátækt vinnuafl, hvort sem það er í undirboð á markaði hins frjálsa flæðis, eða til að yfirfylla elstu atvinnugrein heims að ódýrum þrælum.

Í raun einn svartasti blettur siðmenningarinnar, og þó var samkeppnin hörð á 20. öldinni.

 

Samt þarf aðeins þekkingu og sið.

Til að sjá í gegnum híalínið sem glæpaiðnaðurinn gerir út, og stjórnar í raun umræðunni í samfélagi þar sem prestar forheimskunnar eru tilbeðnir á stalli skurðgoðanna.

 

Samt Mogginn!!!

Hvar er Rúv??

Hvar er Fréttablaðið hans Jóns Ásgeirs??, eða skipti hann um kennitölu og heitir Helgi í dag??

 

Er ekkert viðnám??

Er engin vörn?

 

Ég spyr.

Kveðja að austan.

Sakar Pétur um rasisma og kvenfyrirlitningu

Sannleikurinn er sagna bestur.

 

Þegar tekjur heimila og fyrirtækja þorna upp, hverfa á einni nóttu vegna hamfara hvort sem það er af völdum náttúru eða mannfólks, þá eiga þjóðir allt undir að njóta leiðsagnar fólks sem segir satt, og gerir það sem þarf að gera.

 

Það þætti ekki gáfulegt ef jarðskjálfti riði yfir höfuðborgarsvæðið og hátt í 40% húsnæðis væri laskað eða jafnvel rústir einar, að þjóðarleiðtogar litu úti um gluggann og horfðu á þær byggingar sem uppi stæðu og segðu; "ha var eitthvað tjón" og þegar það væri útskýrt fyrir þeim, þá blésu þau til blaðamannafundar með mikilli viðhöfn og tilkynntu neyðarráðstafanir sínar, sem væru annars vegar að lofa frestun á  innheimtu fasteignagjalda, og hins vegar að segja því fólki sem væri atvinnulaust vegna hamfaranna að sækja um atvinnuleysisbætur.

Fullvissa svo fólk um að þetta væri ekki svo alvarlegt, þetta blessaðist allt einhvern veginn, án þess að nokkuð væri gert til að láta það blessast.  Bíta jafnvel höfuð að skömminni með því að bregðast við ákalli um bráðabirgðahúsnæði fyrir veturinn með því að dreifa afsláttarmiðum á tjöldum í Rúmfatalagernum með þeim orðum að veturinn yrði örugglega mildur.

Slíkum þjóðarleiðtogum yrði strax skipt út fyrir fullorðið fólk sem hefði bæði þann styrk að segja satt til um ástandið, og sameina þjóðina um þær nauðsynlegu aðgerðir sem þyrftu til endurreisnar, bæði húsnæðis og atvinnustarfsemi, sem og að tryggja að hamfarirnar keyrðu ekki fjárhag heimila og fyrirtækja í þrot.

Vegna þess að heimilin og fyrirtækin eru grunnstoð samfélagsins, hvorugt getur án annars verið, og ef annað eða bæði eru í rúst, þá er samfélagið líka í rúst.

 

Í dag upplifum við efnahags og samfélagslegar hamfarir vegna drepsóttar sem laumar sér með flensuveiru um heimsbyggðina.

Eina sem dugar á veiruna er að stöðva smitleiðir hennar og það hefur fryst efnahagslíf heimsins meira eða minna síðustu vikur og er fyrirséð að verði framá sumar hið minnsta.

Efnahagsáhrifin eru ekki bara vegna fyrirtækja sem loka eða fólks sem missir vinnuna, heldur líka vegna þess að fólk hættir að neyta, öll eftirspurn þess eftir vöru og þjónustu hverfur, sem síðan hefur þau áhrif að fyrirtæki þurfa að draga saman, eftirspurn þeirra þurrkast líka upp.

Það er þessi hringekja sem keyrir efnahagslífið í dýpstu kreppu nútímasögu og það sér ekki fyrir endann á henni.

 

Við þessar aðstæður geta stjórnvöld aðeins róið lífróður til að hindra fjöldagjaldþrot heimila og fyrirtækja svo hægt sé að endurræsa atvinnulífið þegar veirusýkingin er gengin yfir.

Þau gera það með því að tryggja atvinnulausum framfærslu svo þeir hafi efni á brýnustu lífsnauðsynjum og þau gera það með því að tryggja fyrirtækjum og heimilum skjól fyrir innheimtu sem þau geta ekki greitt. 

Í þessu sambandi verður að hafa í huga að það er engin lausn að skuldsetja tekjuþurrðina á framtíðina, það er aðeins hengingaról sem tryggir að hagkerfi viðkomandi landa nær sér aldrei aftur á strik. 

Það verður að haldast í hendur að þegar tekjustreymi heimila og fyrirtækja þornar, að þá hætti lána og innheimtuklukkan að tifa, enda ekkert til að innheimta.

 

Á Íslandi verður kreppan djúp vegna þess hve þjóðin er háð útflutningi.

Af þremur meginstoðum gjaldeyrisöflunarinnar er ferðaþjónustan horfin, áliðnaðurinn er að upplifa fordæmalausa kreppu og vegna minnkandi eftirspurnar mun verð á sjávarafurðun lækka mjög.

Ef allt fer á versta veg þá gætu útflutningstekjur þjóðarinnar dregist saman um 2/3 frá því sem þær eru í dag.

Síðan bætist við kerfisvandi verðtryggingarinnar sem mælir fall útflutningstekna sem verðbólgu.

Og börn og bjánar stjórna þjóðinni.

 

Það er enginn leiðtogi sem segir þjóðinni satt um ástandið eða skapar samstöðu um nauðsynlegar aðgerðir.

Og afleiðingin er sundurlyndi og deilur sem bara eiga eftir að magnast.

 

Verkalýðshreyfingin er klofin niðri í rætur en á þann tón sameiginlegan að krefjast þess að kaupmáttur sé varinn og stjórnvöld standi við lífskjarasamningana.

Atvinnurekendur benda vanmáttugir á að það þarf rekstrarhæf sem og fyrirtæki í rekstri til að borga laun og standa undir lífskjörum.

Stjórnmálamenn deila um skattalækkanir eða hvort milljóninni sem betur varið hér eða þar, sveitarfélögin benda á að ef þau eiga að standa undir þjónustustigi þurfi þau tekjur, allir eru sammála um að það þurfi að borga atvinnuleysisbætur og eitthvað þarf að gera fyrir fyrirtækin.

En enginn talar um kjarnann, hvernig ætlum við sem þjóð að komast lifandi út úr þessum hremmingum.  Hvernig ætlun við að tryggja lágmarks lífskjör og halda heimilum og fyrirtækjum gangandi á þessum hamfaratímum.

 

Það er sagt að á Ögurstundu rísi upp leiðtogar eða menn farast ella.

Okkur Íslendingum vantar einn slíkan.

 

Manneskju sem segir okkur satt um ástandið.

Sem segir að á fordæmalausum tímum þurfi að hugsa hlutina upp á nýtt.

Að ekkert haldist óskert, hvorki fjármagn eða lífskjör, aðeins eitt verði varið.

Þjóðin.

 

Að það verði hvorki gengið að heimilum eða fyrirtækjum á meðan stormurinn gengur yfir og síðan muni aðstæður ráða hvað verður lífvænlegt og hverju verður ekki bjargað.

Um það veit enginn í dag.

 

Til þess verður gjaldmiðlinum beitt til að viðhalda innlendri eftirspurn og gjaldeyrisvarasjóðurinn mun tryggja að ekki komi til greiðsluþrots þjóðarinnar og að hægt sé að fjármagna eðlilegan eða nauðsynlegan innflutning.

Greiðsluskjól krefst endurfjármögnunar og það er ekki flókið hjá þjóð sem ræður yfir sjálfstæðum gjaldmiðli.

Verðtrygginguna þarf að taka úr sambandi, hún er ekki hönnuð til að mæla verðlagsbreytingar við þær aðstæður sem eru núna.

 

Síðan en ekki hvað síst, þá þurfa bæði launþegasamtök og atvinnurekendur að ná samkomulagi um neyðarráðstafanir, það þarf að fresta launahækkunum, hugsanlega að hætta láta hluta launa fara í sjóði því það er enginn sparnaður í samfélagi sem þarf að takast á við hrun útflutningstekna.

Hluti af því samkomulagi er að lækka laun æðstu stjórnenda, jafnt í atvinnulífinu og hjá hinu opinbera, í dag er enginn Ösil, þetta er sameiginlegt verkefni þar sem allir verða að axla byrðarnar.

Við erum öll Víðir.

 

Með þessu mun gengið aðlagast ytri aðstæðum og hækkun vöruverðs endurspegla fall útflutningstekna en ekki eltingarleik innihaldslausra kauphækkana.

Og lífskjör munu batna í takt við aukna framleiðslu og betri nýtingu innlendra aðfanga.

Mesta kjarabótin yrði líklegast að selja matvælaframleiðendum raforkuna á stóriðjuverði, þeir yrðu þá skilgreindir sem ein heild og þar með stórkaupendur.

Aðalatriðið er að það er ekkert val í þessu dæmi, það er annaðhvort lífróðurinn eða að farast, þetta hefst ekki nema að allir séu samtaka, að enginn sé skilinn eftir útundan.

 

Leiðtoginn eða leiðtogarnir þekkjast á því að þeir útskýra þetta fyrir þjóðinni.

Beita sér fyrir samstöðu, einhenda sér í verkefnin sem fyrir liggja.

Þeir hafa neyðarréttinn á bak við sig líkt og allir aðrar þjóðir á þessum hamfaratímum, þeir gera það sem þarf að gera, biðja hvorki ESA eða lögfræðinga fjárúlfa sem þrá að læsa skoltum sínum í almenning, um blessun.

Þjóðarsátt og þjóðarsamstað um björgun er þeirra eina sýn, þeirra eina takmark.

 

Blessuð börnin okkar á þingi eða í ríkisstjórn skilja ekki ákallið, skynja ekki lífsháskann sem er framundan.

Þau bregðast seint við, og þá of lítið, og af hræðslu við fólkið, sem á þau og gerir út, afneita þau þeim lífsnauðsynlegu aðgerðum sem þarf að grípa til, líkt og að frysta verðtrygginguna og eða koma heimilum og fyrirtækjum í skjól undan þeim öflum sem fitna af hörmungum okkar hinna.

Þau virðast ekki skilja hvað algjört hrun útflutningstekna þjóðarinnar þýðir.

Og því miður virðist mikið skorta uppá skynsemi orðræðunnar hjá verkalýðshreyfingunni.

Samt sjá þetta allir innst inni, líka börnin.

 

Það er bara þarna hnútur sem þarf að höggva á.

Það þarf einhver að taka af skarið og boða til fundar hjá fullorðnu fólki og ná samstöðu um aðgerðir og það fólk sem á að leiða þær.

Í raun brennir það mest á þeim sem eiga og reka, þeir tapa mestu á vargöld og vígöld hinna rjúkandi rústa.

Sem og trúnaðarfólks launþega, það er þeirra fólk sem er að missa lífsviðureyri sitt og það étur enginn innistæðulausar ávísanir úr ríkissjóði.

Já og okkur hinum líka, það er okkar að hætta þessu innbyrðis tuði og sameinast um kröfuna um björgun þjóðar og samfélags.

 

Ástandið er vissulega grafalvarlegt eins og alltaf þegar það þarf að róa lífróður, en lífróður mun skila okkur í örugga höfn, þar sem vonin lifir og dafnar, og samkenndin og samhygðin mun fleyta okkur yfir allar keldur og yfirstíga allar hindranir.

Samfélag okkar verður heilbrigðara og lífvænlegar á eftir.

 

Við þurfum bara leiðtogann.

Og sannleikann.

 

Hitt er aðeins verkefni.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Bjánar leiða ekki þjóð á ögurstund.

 

Og með ummælum sínum í dag er ljóst að tími Bjarna Ben sem formanns Sjálfstæðisflokksins er liðinn.

Þjóðin er að fara í gegnum fordæmalausa tíma þar sem aðeins eitt getur bjargað henni.

Að heimili og fyrirtæki landsins séu heil þegar heimsfaraldrinum linnir.

 

Enginn gjaldmiðill heldur verðgildi sínu þegar hátt í 40% af útflutningstekjum þjóðarinnar hverfa á örfáum vikum.

Að halda öðru fram er ekki lýðskrum, það er heimska af áður óþekktri stærðargráðu.

Hvorki laun eða verðtrygging geta haldið í þetta fyrirsjáanlega fall krónunnar.

Ef það er reynt, þá er hrun efnahagslífsins og gjaldþrot þjóðarinnar öruggt.

 

Þetta er það sem leiðtogi borgarlegs íhaldsflokks bendir á.

Og hafi hann styrk, þá nær hann samstöðu um þessi einföldu sannindi.

Ef ekki þá verður hann að víkja.

Þá er hann ekki hæfur, þá er hans tími liðinn.

 

Og ef hræðslan við kórónuveiruna hefur gert eitthvað gamalmennið svo veruleikafirrt að það taki undir þessi orð Bjarna; "„Það er ein­hver viðtak­andi á hinum end­an­um og það vill þannig til að þar eru líf­eyr­isþegar í land­inu sem fara þar fremst­ir í flokki,“", þá er það þannig að núverandi og verðandi lífeyrisréttindi eru aðeins ávísun á hlutdeild í verðmætasköpun þjóðarinnar.

Og þau þurrkast út á einni nóttu líkt og ferðamannaiðnaðurinn ef verðtryggingin fær að brenna upp heimili og fyrirtæki landsins.

Það býr enginn í rjúkandi rústum, sem og þjóðfélag í rjúkandi rúst skilar engum verðmætum í sjóði, velferðarkerfið, eða samneyslu. 

Það brauðfæðir ekki einu sinni þegna sína.

 

Við erum ennþá svo heppin að lifa Ögurstund.

Það er ennþá von, það er ennþá möguleiki að við sem þjóð sleppum heil og lítt sködduð úr þessu fári sem gengur yfir heimsbyggðina.

 

Ögurstund er hins vegar skammvinn.

Hennar tími líður hratt, og kemur ekki aftur.

Það er oft hægt að bjarga sökkvandi skipi, en sokkið skip er sokkið.

Ekkert flókið við það.

 

Þetta er ekki tími barna eða bjána.

Þetta er tími fullorðins fólks.

 

Tími leiðtoga.

Kveðja að austan.

Eitt prósent verðbólga og 15 stiga hiti að jafnaði

"Út­göngu­bann neyðarúr­ræði sem aðeins á að grípa til sé komið í óefni."

 

Þá vitum við það, Óefni þarf til að lýst verði yfir allsherjarstríði við veiruna og henni útrýmt úr íslensku samfélagi.

Og rökin eru skýr;

" Slíkt væri tjón fyr­ir sam­fé­lagið og valda gríðarlegu tjóni. „Það yrði mikið sam­fé­lags­legt tjón af út­göngu­banni. Meðan við telj­um það ekki skila sér­stök­um ár­angri þá er eng­in ástæða til að skemma sam­fé­lagið frek­ar,“ sagði Víðir Reyn­is­son yf­ir­lög­regluþjónn og bætti við að nú­gild­andi sam­komu­bann hefði þegar haft gríðarleg áhrif á sam­fé­lagið.".

Útgöngubann myndi valda gífurlegum skaða bætir Þórólfur sóttvarnarlæknir við.

 

Gott og vel, höggið fyrir kínverskt samfélag var gríðarlegt þegar allt mannlíf var stöðvað í Hubei héraði, en það vill gleymast að þrátt fyrir stífar sóttvarnir með allskonar bönnum þá hélt framleiðsla áfram annars staðar í landinu.

Hefði sóttvarnarlæknir ekki viljandi hleypt veirunni inní landið þá værum við í sömu stöðu og Kína fyrir utan Hubei, fyrir utan ferðamannaiðnaðinn þá gengi mannlífið nokkurn veginn eðlilega, hefði allavega gert það fyrstu vikurnar þó veiran hefði samt sýjast inní landið og ýmsar hömlur væru komnar líkt og í löndum Austur Asíu sem skáru á smitleiðir strax í upphafi en eru auðvitað í stöðugu stríði við þennan vágest.

Sóttvarnarlæknir fékk síðan annað tækifæri til að grípa inní þegar hann gat gripið til hertra ráðstafana vikuna eftir að ljóst var að veiran væri komin í dreifingu, jafnframt lokað á sýkt svæði, þá hefði höfuðborgarsvæðið verið okkar Hubei.  Þar hefði mannlíf verið háð stífum takmörkum eins og í dag, en á landsbyggðinni snérist allt um að koma í veg fyrir smit, en lífið gengi annar sinn vanagang.

 

En þetta var ekki gert, þá skipti hið samfélagslega tjón litlu miðað við að ekki mætti hefta ferðafrelsi fólks eða rétt þess til að haga sér eins og fífl á tímum drepsóttarinnar.

Vissulega liðið en við þurfum að átta okkur á hvernig ný og ný rök dúkka upp þegar tekist er á við afleiðingar fyrri afglapa.

Núna má ekki skemma samfélagið meira en þegar er búið að skemma það vegna þess að réttar ákvarðanir voru ekki teknar í tíma.

Nema þegar allt er komið í óefni.

 

Við þetta er tvennt að athuga og tökum það léttvægara fyrst.

Það var allt lokað í Hubei í átta vikur en núna er mannlífið að seytla í eðlilegan farveg.

Okkur er sagt að það versta verði búið uppúr miðjum apríl, en bíddu við, hvað hefur breyst þá??  Er veiran búin að tilkynna brottför sína úr landi??, eða halda menn að þá verði ósmitað fólk komið með vottorð frá guði um því sé óhætt að heilsa upp á náungann og veiruna??

Auðvitað ekki, ef ekki er komin lækning, eða veirunni útrýmt, þá blossar hún upp að nýju, og þá er annaðhvort tekin önnur hringekja með tilheyrandi samfélagslegu tjóni, eða hún verði þá bara látin drepa að vild, sem reyndar var hin óopinber stefna sóttvarnaryfirvalda á Norðurlöndum en aðeins Svíar halda ennþá fast við.

Svo stóra spurningin, hvernig endar þetta, hvert verður hið endanlega tjón þegar dæmið er gert upp. 

Tveir mánuðir í algjört stopp (þó er lítið mál að skipuleggja grunnatvinnuvegi þannig að þeir héldust gangandi, þetta væri bara eins og að fara á vertíð í gamla daga), eða margir mánuðir í limbó þar sem samfélagið er hvorki lifandi eða dautt.

 

En stóra málið, það sem skiptir öllu var einu sinni orðað þannig.

Mannslíf er ekki metið til fjár.

Og þó það sé reynt að draga úr mennsku þeirra sem eru í lífshættu eða þegar dánir með þeim orðum að um undirliggjandi sjúkdóma sé að ræða, eða svo ég vitni í hroðann eða ómennskuna sem felst í þessari lýsingu; " Sex eru á gjör­gæslu Land­spít­al­ans og all­ir í önd­un­ar­vél og eru sjúk­ling­arn­ir all­ir um og yfir sjö­tugt.", þá er þetta samt mannslíf.

Og allavega þegar ég var ungur og lærði þessa grunnhugsun mennskunnar, þá var mér sagt; Mannslíf eru ekki metin til fjár.  Og aldrei var minnst á þá undantekningu "nema um aldraða eða fólk með undirliggjandi sjúkdóma sé að ræða, þá má meta það".

 

Við erum í dag á hnífsegg, smit eru að berast inná stofnanir okkar sem hýsa aldraða, og smit dreifast um heilbrigðiskerfið okkar.

Því drepsótt er ekki hægt að stýra, sama hvað hinir hrokafullu segja.

Og þá kemur óefnið, þá á alltí einu verið hægt að grípa til hina eina ráðs sem dugar á drepsótt, að drepa hana áður hún drepur okkur.

Sem er útgöngubann á meðan lækning er ekki til.

 

Samt finnst Hjarðhegðun heimskunnar þetta vera spurning.

En ég get svo svarið, að ef fólk á Ítalíu eða Spáni, hvort það hefði viljað fara í útgöngubann 3 vikum fyrr en það var gert, fengi það til þess annað tækifæri, þá veit ég hvert svar þess yrði.

Fengi það tækifæri til þess, þá myndi það ekki bíða eftir Óefninu.

Því sú bið er ekki mannslífa virði.

 

Því virðing fyrir mannslífum er forsenda mennskunnar.

Kjarni siðmenningar okkar.

 

Við verndum mannslíf.

Öll.

Alltaf.

 

Þar er ekkert val.

Það er skylda.

 

Skylda okkar allra.

Kveðja að austan.

Ekki búist við harðari aðgerðum

Hættum að taka sýni.

 

Og vandinn er úr sögunni.

Prófum fáa og við höfum fulla stjórn.

Ha, ha, ha.

 

En samt virkar þetta svoleiðis.

Morgunblaðið tók viðtal við konu sem hafði sýkst án þess að hitta Ítalíusmitbera, og þar sem böndin bárust að erlendum ferðamönnum á vinnustað hennar, þá fékk hún ekki sýnatöku fyrr en seint og síðar meir.

 

Á feisbókinni er fólk að deila svipuðum reynslusögum.

Það er ekki mælt, og þar með kemur það ekki fram í tölfræðinni.

Því er vissulega ráðlagt að halda sér í sóttkví en smit þess eru ekki rakin.

 

Undirliggjandi er að þegar pest er útbreidd þá er ekki hægt að mæla alla.

En vandinn er ef menn fara að álykta út frá hinn brengluðu tölfræði, eins og til dæmis á Ítalíu þegar menn fundu út að það væri farið að hægja á faraldrinum, heimild andlát á spítölum sem voru löngu sprungnir og fólk dó í hrönnum heima hjá sér eða á stofnunum.

Sem voru ekki með í hinni opinberri tölfræði.

 

Eitthvað svipað var hér í gangi í vikunni.

Með því að draga úr sýnatöku var hægt að sýna fram á að hægt hefði á veldisaukningunni, og fyrir utan sjálfshólið að við værum þá sú þjóð sem hefði náð mestum árangri í Evrópu, þá var hin brenglaða tölfræði notuð sem réttlæting þess að ekki þyrfti að herða aðgerðir.

Sem má vera að sé rétt en ranga forsendu má aldrei nota sem réttlætingu mikilvægra ákvarðana.

 

Forheimskan var það mikil að menn héldu blaðamannafund í vikunni þar sem greint var frá endurskoðaðri spá þar sem ætlað var að smit yrðu um 1.200.

Í dag vantar 240 jákvæð sýni og þá er sú spá sprungin.

Eftir stendur, er hægt að treysta fólki sem ítrekað bullar í mati sínum á alvarleik faraldursins??

Hvern er verið að blekkja og til hvers??

 

Hvern er verið að blekkja??

Og til hvers??

 

Það er tími til kominn að fá svar við þeirri spurningu.

Kveðja að austan.

Smitin orðin 963 í heildina

Það fannst einn sem þorði.

 

Að benda á hinn nakta keisara.

Sem hafnar staðreyndum, hafnar vísindum og leyfir vinstri höndina að laumast til að skemma það sem sú hægri af myndarskap byggir upp af vörnum gegn vágestinum sem var viljandi leyft að dreifast um samfélög okkar.

Viljandi, feisum það því sóttvarnaryfirvöld neituðu að loka á smitsvæði, sögðu að það væri ekki hægt, of mikið rask eða eitthvað.

Svo var lokað þegjandi og hljóðalaust nema erlendir ríkisborgar fengu að dreifa smiti og fá enn nema faraldurinn hefur því sem næst stöðvað flæði þeirra. 

Ekki íslensk sóttvarnaryfirvöld.

 

Það veður að halda þessari sögu til haga þar til hún er viðurkennd, því sá sem viðurkennir mistök sín, reynir að bæta úr þeim með því að verða ekki á sömu mistök.

Rannsóknir frá Kína sýna að smituð en einkennalaus leik og grunnskólabörn smita, jafnt starfsmenn sem fjölskyldu sína.

Þar er smitleki sem verður að loka.

 

Að loka af ósmituð svæði virðist virka í Kína, og hefur virkað í gegnum söguna þar sem smit berst á milli með fólki og menn hafa stjórn á leiðum inn og út.

Ég hef fyrr spurt af hverju er ekki hægt að vernda Raufarhöfn fyrst það var hægt með Peking og ég get líka spurt, af hverju er erfiðara að verja Þórshöfn en Shanghai.

Og ég ítreka, að sá sem valdið hefur og neitar ósýktum svæðum um vernd, hann ber ábyrgðina ef einhver sýkist og deyr.

Hann og enginn annar.

 

Vonandi fær Vilhjálmur vitiborna umræðu í sóttvarnarráði þar sem almenningur fær að heyra rökin með og á móti.

Þá fær þjóðin kannski skýringu á þessu 1 til 1,5 ári sem sóttvarnarlæknir segir að þurfi að halda smiteinangrun til að hún virki.

Whuan var opnuð eftir 60 daga, og þó það sé mikið framboð af heimsku í Hjarðhegðuninni, þá er jafnvel fyrir hana erfitt að teygja 60 daga uppí 365 daga, hvað þá yfir 500.

En Kína lokar á smit frá sýktum svæðum, og þannig verður það þar til lækning finnst.

Það að leyfa fólki að deyja líkt og var meðvituð ákvörðun sóttvarnaryfirvalda Evrópusambandsins 28. feb þó hún væri kölluð því fína nafni að ekki væri hægt að loka landamærum á tímum hins frjálsa flæðis, var of skelfilegt í augun kínverskra stjórnvalda eftir að þau áttuðu sig á alverleik kórónuveirunnar.

 

Hér gömblum við með hana.

Spilum rússneska rúllettu með líf fólks.

Eins og mannslíf séu ekki þess virði að berjast fyrir.

 

Mál er að linni.

Hafi Vilhjálmur þökk fyrir kjark sinn og hugrekki.

Kveðja að austan.

Vill kalla sóttvarnaráð saman til fundar

Hvaða þekking liggur að baki þessarar fullyrðingar??

 

Hafa börnin verið rannsökuð, er vísað í erlendar rannsóknir.

 

Jú segir sóttvarnarlæknir; "enda sýna rann­sókn­ir hér á landi og á hinum Norður­lönd­un­um að smit hjá börn­um er fátítt.".

En hverjar eru þær rannsóknir, hvers eðlis eru þær, og er hægt að fullyrða um smit út frá þeim??

Er sjúkdómurinn það langt genginn á Norðurlöndum miðað við löndin við Miðjarðarhaf, sem sannarlega tilkynntu smit fyrr en Norðurlönd, eða hefur eitthvað það verið á Norðurlöndum rannsakað með vísindalegum hætti sem gengur gegn niðurstöðum vísindamanna í Austur Asíu??

 

Í Nature má þetta lesa;

"Many scientists fear that this might also have led to an underestimate of kids’ susceptibility to the virus. A study of more than 700 infected children in China found that 56% had mild or no symptoms6. If the findings hold water, urgent measures are needed to curb mild and asymptomatic cases that are fuelling the pandemic, researchers say.

They call for closing schools, cancelling public gatherings and generally keeping people at home and out of public spaces. ". https://www.nature.com/articles/d41586-020-00822-x

 

Yfir helmingur sýktra barna í Kína voru með lítil eða engin einkenni. 

En smita og því er mikilvægt að loka strax skólum.

Eitthvað sem yfirvöld í Hong Kong gerðu strax, gert fljótlega í Japan þegar rannsóknir gáfu þessar vísbendingar.

En hérna er látið eins og þetta séu fréttir frá mars.

 

Þrátt fyrir að allar spár, eins hógværar og þær hafa verið, hafi reynst verið rangar.

Og miðað við fréttir kvöldsins, er Ítalíuástand yfirvofandi í heilbrigðiskerfi okkar.

Sjúklingar hrannast inn, margir fárveikir.

Eitthvað sem var aldrei viðurkennt þegar sóttvarnaryfirvöld þverkölluðust við að loka á smitleiðir inní landið.

 

Það er gert í dag þegar landið er smitað.

En af hverju var það ekki gert þegar faraldurinn lá fyrir, smitleiðir þekktar en við sjálf ósýkt??

Jú, þá var ekki talin ástæða til að óttast, eða eins og hin fleygu orð sóttvarnarlæknis voru, ef ekkert er að gert, mun heildarfjöldi smita vera um 300, þar af 10 sem verða alvarlega veikir og þurfa á gjörgæslu.

 

Þvílíkt kjaftæði út frá raunveruleikanum sem blasti við.

Öllum augljóst nema sóttvarnaryfirvöldum og hjörðinni sem kennir sig við heimskuna.

Enda hefur raunveruleikinn síðan sagt, Íslendingar eru ekkert öðru vísi en aðrar þjóðir, ef smitleiðir eru ekki rofnar, þá sýkist þjóðin, fyrst vægt, svo versnandi, loks verður lítt eða ekkert við ráðið.

Í dag erum við mitt á milli þess að lítt eða ekkert verður við ráðið.

Og gjald heimskunnar er illa veikt fólk, og deyjandi fólk.

 

Samt læra menn ekkert.

Smit á Borgarnesi, smit á Húsavík, smit í skólum í Reykjavík, rannsóknir um einkennalaus smit í börnum á leikskólaaldri í Kína, ekkert af þessu mun eiga við Reykjavík.

Það segja ónefndar innlendar rannsóknir sem og rannsóknir frá Norðurlöndum, löndum sem eru ennþá á fyrsta stigi faraldursins þar sem veirunni var leyft að dreifast stjórnlaust, en hún er ekki ennþá komið á annað stigið, að hún sé farin að drepa í hrönnum líkt og á Ítalíu og Spáni.

Vantar svona 5-15 daga uppá það, og eftir þann dauðafaraldur, er eitthvað hægt að fullyrða um smit í leikskólum og grunnskólum.

 

Samt er leikið sér að eldinum.

Samt vita menn að það er lífsnauðsynlegt fyrir samfélagið að heilbrigðisstarfsmenn, löggæsla og aðrar stéttir sem koma beint nálægt vörnum þjóðarinnar sem og að halda grunnstarfsemi gangandi, þurfi ekki að hafa áhyggjur af börnum sínum að degi til, að það séu opnir leikskólar og grunnskólar fyrir þetta fólk.

Af hverju er þá verið að auka hættuna á að utanaðkomandi smit loki öllu, fyrir alla.

Sem og að þó fyrirtæki og almenningur gæti mjög að smitvörnum með fyrirbyggjandi ráðstöfunum, þá er það til lítils að börnin reynist síðan vera einkennalaus smitberar.

 

Þetta er ekki einleikið.

Mistök á mistök ofan.

Rangar ákvarðanir út frá röngu mati.

Aftur og aftur, endalaust.

 

Sem er sárgrætilegt því það er svo margt vel gert.

Bæði hjá sóttvarnaryfirvöldum, hjá fyrirtækjum og almenningi.

 

Miðað við það ættum við að vera á pari við Taivan eða Hong Kong.

Fá smit, litlar líkur á smiti fólks í áhættuhópum.

Og þá vikur í gjörgæslu, hvað þá andlát.

 

Sem við erum ekki.

Út frá röngum ákvörðunum.

Síendurteknum.

Og enginn er lærdómurinn.

 

Sem er alvarlegast

Það er enginn lærdómur.

Á tímum sem kenndir eru við dauðans alvöru.

 

Og mannslíf eru undir.

Kveðja að austan.

 

 

Ekkert leikskólabarn í Reykjavík með COVID-19

Við erum brandarafólk.

 

Við fengum meir að segja gaur úr verkfræðideild til að segja okkur, að við værum mest og best í heimi.

Við hægðum á smiti og þess vegna yrðu þau svona kringum 1.200.

Samt á veiran að ná hámarki um miðjan apríl sagði stelpan sem fyrir utan kyn sitt, fékk starfið því hún var sæt og seig niður úr þyrlu.

 

Morgunblaðið, eða sá hluti þess sem ennþá er ekki róbóti, sagði frá því i gær að leikskólastjórar skyldu ekki bréf sóttvarnaryfirvalda um eðlilega starfsemi leikskóla, nýbúin að fá ordur um að láta forgangshópa ganga fyrir.

Mogganum varð það á að láta ekki hinn tölvustýrða róbóta heimskunnar taka viðtal við fólkið sem ver þjóðina fyrir útbreiðslu kórónuveirunnar, þess vegna varð blaðinu á að afhjúpa heimsku sóttvarnaryfirvalda.

 

En við skulum ekki draga það í efa að maðurinn i turninum, sem hefur vottorð uppá að hann var einu sinni með lífsmarki, ekki trénuð Entur eins og Tolkien lýsti svo vel í sinni sögu um baráttu mennskunnar við örlagadóminn, að hann lesi skrif róbótanna.

Og skilji ekkert í því að þegar sýnatökupinnar fundust, að þá hafi smittilvikum fjölgað.

Segir nokkra brandara og verði dæmdur af sögunni sem fífl.

 

Hvað rekur fólk til að sýkja þjóð sína vitandi vits, má um deila og ræða.

Líklegast treystu þau því að sóttin væri meinlaus nema fyrir fólkið sem átti hvort sem er að hagræða þannig að það fengi ekki að lifa nema ættingjar og vinir borguðu kostnaðinn.

Helstefna sem ritstjóri Morgunblaðsins hefur lengi verið svag fyrir.

 

En við skiljum ekki þessa stefnu sóttvarnaryfirvalda sögðu stjórnendur leikskóla í viðtali við þann hluta Morgunblaðsins sem ekki er ennþá sóttvarnarútbreiðsluvélmenni.

Viljinn, sjálfstæður fréttamiðill, hallur undir hægri en ekki forritaður til að styðja útbreiðslu drepsóttarinnar, afhjúpaði forheimsku þeirra sem verja þjóðina í dag.

 

""Nicholas A. Christakis, prófessor við Yale háskóla í Bandaríkjunum og einn áhrifamesti vísindamaður heims, undrast þá ákvörðun íslenskra sóttvarnayfirvalda að hvetja foreldra til að senda börn sín í grunn- og leikskóla hér á landi þótt Kórónaveiran breiðist nú hratt hér á landi og annars staðar.

Chris McClure, Bandaríkjamaður sem búsettur er hér á landi og lauk nýverið doktorsnámi í lýðheilsufræðum við Háskóla Íslands, fjallar um hvatningu sóttvarnalæknis á Twitter-síðu sinni í dag. McClure er með meistaragráðu í faraldsfræði frá Yale-háskóla og hefur sérhæft sig í rannsóknum á inflúensu, telur ákvörðun íslenskra yfirvalda óábyrga og í algjöru ósamræmi við tilmæli heilbrigðisyfirvalda í öðrum löndum.

Christakis tekur undir þetta á Twitter-þræði landa síns og telur hvatninguna byggða á slæmri ráðgjöf.

Hann segir: „Af hverju heldur Ísland að það sé eitthvað öðruvísi en Ítalía, svo dæmi sé tekið?“ spyr hann".".

 

Róbótar heimskunnar segja síðan fréttir frá leikskólum sem eru lokaðir, vegna þess að annað hvort sýktust börn eða starfsmenn.

Hvert er þá skjólið fyrir fólkið sem ver okkur hin, þegar það getur ekki lengur treyst á skjól fyrir börn sín??

Líkt og stjórnendur leikskóla bentu þeim hluta Morgunblaðsins, sem er ekki enbnþá róbót í sparnaðarskyni, í frétt sinni í gær.

 

Eða fíflin sem mættu úr Háskólanum og sögðu frá því að fyrst við hefðum ekki pinna til að mæla (munum að það var vegna þess að sóttvarnarlæknir sagði að ef ekkert yrði gert þá yrðu heildarsmit um 300) að þá yrði heildarfjöldi smita um 1.200, samt yrði toppurinn eftir nokkrar vikur.

Jafnvel fífl og fávitar, hvort sem þau vinna hjá Ríkisútvarpinu eða Morgunblaðinu, hvort sem þeim hefur skipt út fyrir jákvæða róbóta, sjá að það tekur aðeins 2-3 daga að ná þessu lágmarki.

Og hlusti þau á nýja spá, þá setja þau áður óþekkt met í heimsku, og já, róbótar sem eru forritaðir til að taka undir Hjarðhegðun heimskunnar, þeir springa, því enginn algóritmi ræður við slík frávik.

 

Samt hlusta þau sem sóru að þau myndu verja lífið sem þau ólu.

Þegar á reyndi var Hjarðhegðun heimskunnar sterkari en hvötin að gefa af sér líf og vernda það.

Slíkur er máttur kórónuveirunnar.

 

Hún afhjúpar úrkynjun samfélags sem trúði að ekkert væri þess virði að berjast fyrir.

Orkuauðlindin, dýrin sem hafa fylgt okkur frá landnámi, náunginn, samfélag okkar.

Á meðan veskið héldi áfram að bólgna út svo ég vitni í Karl Blöndal blaðamann Morgunblaðsins sem útskýrði af hverju að fólkið sem sírændi okkur, fengi áfram umboð til að stjórna samfélagi okkar.

 

Núna deyja foreldrar okkar.

Fréttir frá París og Róm, sem og USA, benda til þess að drepsóttin sé að þróa stökkbreytingu sem muni drepa börnin okkar líka.

 

Í nafni heimskunnar og Hjarðhegðunarinnar erum við sátt.

Okkur var sagt að við sjálf þyrftum ekkert að óttast.

 

En trúið mér.

Það er lygi.

Kveðja að austan.

 

88 til viðbótar greinst með veiruna

Hin látna var með önnur undirliggjandi veikindi.

 

Sjaldan hef ég lesið eða heyrt í fréttum eins mikla gjaldfellingu á mennskunni og þessi orð sem fylgdu sorgarfrétt gærdagsins um fyrsta andlátið af völdum kórónaveirunnar.

Hvað kom það málinu við??, átti hún þá ekki sama rétt til lífs og við hin??

 

Mér varð hugsað til föður míns sem barðist fyrir lífi sínu á gjörgæslu Landspítalans eftir alvarlegt hjartaáfall og okkur var sagt að mjög ólíklegt væri að hann lifði það af.

En það var ekki tekið á móti honum í þetta skiptið, honum var sagt að fara til baka, hann ætti erindi sem hann þyrfti að sinna.  Og erindið var að passa strákana mína, tæplega eins árs, en ég var lítt nothæfur sökum alvarlegra bakveikinda.

Þrátt fyrir að vera með tæplega hálfan hjartavöðvann ónýtan eftir slagið, þá gerði gamli maðurinn það með sóma og átti 11 góð ár í viðbót þó reyndar síðustu 2 ár hefðu verið honum erfið heilsulega, en brosið sem hann gaf börnum og sérstaklega barnabörnum fór aldrei, "hvernig hafa strákarnir mínir það" var það sem hann spurði mig þegar hann komst síðast til meðvitundar þegar ljóst var í hvað stefndi.

 

Hefði pabbi minn fengið kórónuveiruna á þessum góðu og gjöfulum árum, þá hefði þulan um undirliggjandi veikindi verið lesin upp, eins og það réttlætti á einhvern hátt dauða hans.

Og vegna þess að veiran er talin ógna aðallega eldra fólki og fólki með þessi undirliggjandi veikindi, þá var þjóðinni viljandi leyft að smitast með þeim orðum að ekki þýddi að skera á smitleiðir. 

Því veiran virti ekki landamæri.

En eftir að þjóðin var orðin sýkt, þá var alveg hægt að loka á sýkt svæði eða setja fólk í 14 daga sóttkví við heimkomuna, en ekki fyrr en hún var orðin sýkt.

 

Ef frá eru taldar örþjóðir eins og San Marínó og Andorra þá höfum marga undanfarna daga verið sýktasta þjóð heims, eftir smit gærdagsins eru þau orðin 2.199 per milljón íbúa sem er 40 sinnum meira smit en skráð er í maurabúinu Kína. 

Og þar er farsóttin í rénum, en hjá okkur, magnast hún með hverjum deginum.

Þeir sjá fyrir endann á faraldrinum en við höfum ekki hugmynd um hvenær óttanum verði úthýst hjá okkur.

 

Á þessu eru skýringar, innanmein sem kallast hroki og sjálfsbyrgingaháttur fólks sem tók meðvitaða ákvörðun um leyfa þjóðinni að sýkjast.

Og hefur sannfært yfirvöld sem og harðhegðun heimskunnar að þessi mannslíf sem eru í húfi, þetta eldra fólk þarna og þetta fólkið þarna með undirliggjandi sjúkdóma, sé ekki þess virði að berjast fyrir.

Aðferðafræðin byggist öll á hugmyndafræði hunda sem gera það sér að leik að elta skottið á sjálfum sér, elst er við veiruna þar sem hún hefur smitað, en ekkert gert í tíma til að skera á smitleiðir svo hún nái ekki að smita.

Forherðingin svo mikil að þegar læknar á landsbyggðinni senda ákall um að loka á smit, þá eru löggurnar fengnar til að spila sig bjálfa með því að éta upp vitleysuna í tilkynningum sínum; ".. þjóni ekki tilgangi sínum fremur en að loka landinu öllu. Það muni fremur fresta vandanum en leysa hann enda óvíst þá hversu lengi landshlutinn yrði að vera lokaður.".

Löggan er samt ekki hugrakkari en það að nú berast fréttir að hún sé sjálf farin að loka sig inni, skjálfandi af hræðslu við smitið sem hún vill ekki loka inni því sérfræðingurinn að sunnan bannar henni það.

 

Rangindi þessarar aðferðafræði og hin undirliggjandi heimska og firring hefur oft verið lýst hér á þessari síðu, en ég rakst á bloggpistil í gær eftir annan Norðfirðing þar sem rökvillunni er lýst glimrandi vel, en tilefnið var frétt um að allt stefndi í að svörtustu spár myndu rætast.

Margt gott efni fer ofan garðs vegna þess að það er meira en að segja það að ná athygli á þessari gervihnattaöld þar sem megaframboð er á öllu svo ég fékk leyfi höfundar til að endurbirta pistil hans.

"Var stefnan í upphafi virkilega tekin á bjartsýnisspána?

Venjulega þegar um mannslíf er að tefla er unnið frá svörtustu spánni og svo slakað á eftir að menn gera sér betur grein fyrir hættunni. Og þarf virkilega að gera reiknilíkan til að búa til einhverja bjartsýnisspá sem er svo unnið eftir þegar við höfum biksvartan raunveruleikan æpandi á okkur frá Ítalíu og víðar? Ég bara átta mig ekki á þessu. Halda menn að þessi veira hafi kannski slappast eitthvað við ferðalagið til Íslands?

Ég vona bara að þessi nýi/gamli lyfjakokteill sem var verið að prófa komi að gagni þegar þetta verður komið á fullt skrið eftir nokkrar vikur því ég reikna ekki með að menn séu undirbúnir undir það sem koma skal.

Sú stefna sem menn enda með í svona bardaga er stefnan sem átti að taka í upphafi.". (Ágúst Kárason)

 

Sú stefna sem menn enda á er stefnan sem átti að taka í upphafi.

 

Við værum ekki svona sýkt í dag ef menn áttuðu sig á þessum einföldu sannindum.

Höfundur er vissulega ekki einn af sérfræðingunum að sunnan, hann er bara farsæll sjómaður sem aflar gjaldeyris svo þotuliðið geti flakkað um allar koppagrundir til að ná í smit handa þjóðinni sem heima situr, gætandi barna og búa, aflandi tekna, haldandi samfélaginu gangandi.

En hugsun hans er kristaltær og hann áttar sig strax á kjarna þess sem er forsendan að svona váboði fái ekki að gera óhindrað strandhögg meðal varnarlítillar þjóðar.

 

Lyddur sem leiða okkur þora ekki að taka réttar ákvarðanir, nema þegar skaðinn er skeður og ný æpandi mál kalla á úrlausn.

Lyddurnar skýla sér alltaf á bak við sérfræðingana.

Sjálfar dauðskelkaðar í felum á bak við einhvern fjarfundarbúnað.

 

Horfandi uppá samfélag sitt sem þeim var falið að stýra og vernda, smátt og smátt lamast því það eru alltaf að koma upp ný og ný smit.

Með tilheyrandi sóttkvíum, lokunum og öðru sem lamar allt mannlíf.

Og undirliggjandi er óttinn um afdrif sinna nánustu, nágranna sína og vini.

Um fólkið í samfélaginu sínu.

 

Hinir látnu verða ekki endurlífgaðir.

En fyrsta skrefið er að við látum ekki fjölmiðla eða sóttvarnaryfirvöld komast upp með að afmennska minningu þeirra með því að tala um undirliggjandi veikindi, eða glímdi við alvarleg veikindi eins og ég las á vef Ruv.

Við þekkjum öll fullt af fólki sem hefur verið alvarlega veikt á einhverjum tímapunkti en komið til baka og átt með okkur mörg góð ár.

Já jafnvel fólk sem á allt lífið framundan eftir bata sinn.

 

Bara þetta eina risaskref mun fá þjóðina til að skilja hina dauðans alvöru og hætta öllu hálfkáki í vörnum sínum.

Reiknum með hinu versta.

Verjumst hinu versta.

Og fögnum því þegar það gengur ekki eftir.

 

Vegna þess.

Vegna þess að við börðumst fyrir hverjum og einum.

 

Sérhvert mannslíf var þess virði að berjast fyrir.

Þannig sigruðum við og gengum stolt af orrustuvellinum.

Vitandi að við gerðum okkar besta.

 

Meira er ekki hægt að krefjast.

Kveðja að austan.

737 hafa greinst með kórónuveiruna